[RPG] Pirates -Exchange- 3. - Speeltopics

Een week lang elke avond 6 uur slapen.. daar ga je echt fucked up kapot van raken >< Ik heb er al zware moeite mee als ik twee nachten 6 uur slaap =='
Rugby is vet!

No growth of the heart is ever a waste

Niet als je getackled wordt en keihard op ej achterhoofd valt o-o
Keek zo opzij, ving de bal en was vet blij en opeens lag ik op de grond
met iemand bovenop me.

Dat kind is zo fanatiek en goed in sport en 't enige wat die rugby leraar
dinges riep was; LOVELY! LOVELY! BEST TACKLE I'VE SEEN SO FAR!
En ik lag daar zo van 'wtf happened..?'

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hahaha :') Wat was je juist gaan doen? Sportweek met school?

Home is now behind you. The world is ahead!

Dude nee, naar kostschool :'D
Maar ik post strakjes, niet dat ze al terugkomt..
Dat doe ik dan wel als ze wegvaren :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oé, ik ga lekker in mijn eentje posten de hele tijd :'D
Dit gaat zo falen dudes :'D

Abby
Langzaam werd ik wakker en realiseerde me al gauw dat ik op een houten, koude vloer lag. Voorzichtig kwam ik overeind en knipperde even met mijn ogen, het was behoorlijk donker, maar nog net licht genoeg om te kunnen zien dat ik in een houten ruimte was. Het duurde even tot mijn geheugen me weer steunde en ik er al gauw achter kwam dat ik op James' schip zat, 't schip Confidentia. Toen ik ging staan merkte ik dat ik last had van één arm, ik liep naar de muur toe met een klein raampje. Het was nacht maar volle maan, het beetje licht dat naar binnen scheen was genoeg om te zien dat ik gewond was. Tuurlijk, gisteren hadden ze me gestraft voor elke keer dat ik een grote mond had, ongehoorzaam was of iets anders deed wat James niet beviel. Voor elke keer had ik een snee in mijn arm gekregen en ik moest zeggen dat het er behoorlijk veel waren, helaas voor hun had het niet geholpen. Eens een grote mond, altijd een grote mond. Dat kwam vooral door het gekoesterde haat tegen James. Hij was mijn fiancé toen ik nog thuis was, hij gedroeg zich als een echte heer, had een goede status en veel aanzien. Hij liet de dames zich thuis voelen en stelde zelfs de heren op hun gemak, maar achter mijn avders rug om was hij vreselijk. Hij was een arrogante, egoïstische kwal die alles wilde krijgen wat hij wou. Op dat moment, en nu nog steeds vreesde ik, was ik dat. Helaas voor hem was ik niet -zoals alle andere dames- als een blok voor hem gevallen, zijn duistere kant had hij door laten schemeren en mijn haat voor hem bleef groeien. Hij had het alleen maar erger gemaakt door ervoor te zorgen dat Kenneth opgehangen werd en mij tegen mijn zin in mee te sleuren. Hoe ik wist dat hij het brein was achter de doodstraf van Kenneth? Hij had het me in geuren en kleuren verteld, de achterbakse klootzak. Een diepe zucht verliet mijn mond, maar al gauw hield ik mijn adem in toen ik een deur open hoorde gaan.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

what happened eigenlijk met abby?

No growth of the heart is ever a waste

ontvoerd Door der fiancé die der naar huis wilt brengen
Op pagina 6 of 7 ofzo :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Voordat Ace antwoord kan geven komt de man met de littekens binnengelopen. Ik sta op en kijk nog even naar Ace. "Ik ga even.. een luchtje scheppen." zeg ik zacht en ik loop naar buiten. De zon schijnt en er waait een licht briesje. Ik loop van de boot af en haal diep adem. Met de soldaten is het misschien niet heel slim om ver van de boot af te gaan, dus kan ik het beste hier in de buurt blijven. Ik kijk naar het glinsterende water en vraag me af of ik Ace echt kan vertrouwen.

Olivier
Geschokt blijf ik achter mijn bureau zitten. Kenneth is dood? En Abby is ontvoerd? Ik slik. Deze dingen gebeuren vaker in de piratenwereld, maar bij Kenneth en Abby lijkt het veel erger. Ze waren allebei nog zo jong en onschuldig. Ik zucht en kijk naar de volgende man die binnenkomt. "Ja, eh, sorry voor het storen, kapitein, maar ik ,eh, vroeg me af hoe het zat met de kajuiten?" Oja, dit is die nieuwe man.. Zijn naam ben ik vergeten. "Voor één goudstuk per maand kun je een kamer voor jezelf huren. Anders moet je bij de rest slapen."

Felix – Piraat
Ik voel haar twee handen mijn gezicht omsluiten en me zo dwingen om haar in de ogen te kijken. Ze verzekert me met een flauw lachje dat ze niet bang van me is, waarop ik ook aarzelend glimlach en mijn hand op dat van haar leg. Voorzichtig trek ik het weg van mijn wang, waarna ik teder mijn lippen langs de rug van haar slanke hand laat glijden. Volgens mij heb ik net mijn naam gered, denk ik met een brede, inwendige grijns. ‘Kan ik je nog ergens mee van dienst zijn, Maxime,’ vraag ik dan beleefd terwijl ik voorzichtig een stapje dichter bij haar neem.

Frankly my dear, I don't give a damn.

May
Een meisje kom het dek op. Ze ziet me er wel te vertrouwen uit,dus ik laat me van de ton glijden en leun naast haar tegen de reling. "He." zeg ik glimlachend en draai me naar haar toe. "Ik ben May Carter." Ik zet mijn vriendelijk gezicht op. Aangezien het opvalt dat ze van een hogere stand is,pas ik de regeltjes toe die ik een jaar geleden nog zo trouw gebruikt had. Waar is de tijd dat ik zelf tot de high society behoorde?

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Daar ga ik weer in mijn eentje RPG'en Heb zin in drama gekregen door anime die ik gisteren keek + ik verveel me de pokkepest..
Eigenlijk moet ik aan mijn GS presentatie die ik dinsdag heb en nog niks voor gedaan heb :x

Abby
Diegene die binnenkwam bezorgde me meteen kippenvel.
"Wat moet je James?" Vroeg ik en keek hem giftig aan, hij antwoordde niet maar kreeg een onheilspellende grijns en sloot de deur achter zich.
"Wat wil je doen? Me ook vermoorden? Net zoals je bij kenneth hebt gedaan? Eikel die je godverdomme bent." Die gozer liet me koken van woede, maar ookal probeerde ik het niet te laten merken, ergens was ik toch wel bang voor hem.
"Het zou zonde zijn zoiets moois te doden." Zei hij, hoe hij het had geflikt wist ik niet maar hij stond ineens voor me.
"Wat ben je dan met me van plan?" Ik zette een stapje achteruit, maar hij volgde me doodleuk door een stap naar voren te zetten.
"Je naar huis brengen en je de mijne maken." Fluisuterde hij in mijn oor. Ik plaatste mijn handen tegen zijn borstkas en duwde hem weg.
"Vergeet het! Voor nog geen miljoen ga ik mee." Mijn grote mond leek niet erg goed te vallen bij hem want hij duwde me tegen de muur en plaatste een mes op mijn keel.
"Je hebt niks te zeggen popje. Je zit op míjn schip en hebt dus mijn bevelen op te volgen." Vertelde hij me, ik opende mijn mond al voor een protest maar hij onderbrak me.
"Sst, nou. Vertel me eerst maar eens waarom je het zo erg vond dat dat piratenjochie vermoord werd. Kende je hem? Ken je soms meer piraten? Hmm?" Vroeg hij aan een stuk door, om zijn woorden meer kracht te geven duwde hij het mes wat meer tegen mijn keel aan. Vastbesloten niks te zeggen perste ik mijn lippen op elkaar.
"Ah, nog altijd even koppig hè? Dat is niet slim van je meisje. Eens kijken of ik de antwoorden dan uit je kan slaan." Zijn woorden zorgde voor een onaangename rilling en mijn woede was weggeëbt en had plaatsgemaakt voor angst. Had hij me gisteren niet al genoeg gepijnigd?
"Trek je shirt uit." Beval hij me, ongelovig keek ik hem aan en schudde mijn hoofd.
"Bekijk 't! Ben je gek geworden ofzo?" Waar ik het lef vandaan haalde was voor mij een raadsel, maar ik wou al gauw dat ik mijn mond dichtgehouden had. Hij maakte met zijn mes een kleine snee in mijn wang.
"Blijkbaar ben je niet van plan mee te werken, dan maar met grof geweld." Siste hij kwaad, zijn kalmte volgens mij verliezend. Ik probeerde me los te wurmen, maar het resultaat was dat hij met zijn mes mijn shirt los scheurde en me vervoglens met mijn gezicht naar de muur toe tegen de muur hield. Hij hield mijn polsen vast boven mijn hoofd en ik vervloekte het feit dat ik niet zo sterk was.
"Eens kijken of we op deze manier iets uit je krijgen." Het drong niet eens meer tot me door dat hij dat zei, want al gauw voelde ik een hevige pijnscheut door mijn rug schieten en een gil ontsnapte aan mijn lippen. Al gauw volgde er meerdere zweepslagen, de pijn werd heviger en ik holde mijn rug terwijl de ene na de andere schreeuw mijn mond verliet bij elke klap die ik te verduren kreeg.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

Voorzichtig voel ik zijn tedere lippen over de rug van mijn hand glijden. Mijn hartslag versnelt duidelijk.
"Kan ik je nog ergens mee van dienst zijn, Maxime?" vraagt hij. Wat moest ik nou toch..? Ah, een slaapplek. 'Misschien,' zeg ik en schraap mijn keel, aangezien mijn stem schor klonk. Het is dankzij Felix, dat weet ik zeker. 'Ik ben moe, ik heb de hele dag en nacht door Tortuga gelopen. Misschien is er ergens een plek waar ik kan slapen? Volgens mij heb jij ook rust nodig, jij bent ook al dagen druk bezig. Dat is niet goed voor je.'

everything, in time

@Holmes - Ik ga er even vanuit dat je Josephine bedoelt, anders pas ik wel aan :']

Josephine
Langzaam loop ik het dek op en ik ga bij de reling staan. Er komt een piraat aangelopen en geërgerd zucht ik. Kunnen die dronkelappen niet even wegblijven? Dan hoor ik echter een vrouwenstem en verbaasd draai ik me om. Nu zie ik pas dat de piraat een vrouw is. Zijn er meer vrouw-mannen zoals Abby hier? Ik glimlach vertwijfeld en schud haar hand. "Josephine Dubois. Vaart u mee met het schip, mevrouw Carter?" vraag ik formeel.

Olivier
Geschokt blijf ik achter mijn bureau zitten. Kenneth is dood? En Abby is ontvoerd? Ik slik. Deze dingen gebeuren vaker in de piratenwereld, maar bij Kenneth en Abby lijkt het veel erger. Ze waren allebei nog zo jong en onschuldig. Ik zucht en kijk naar de volgende man die binnenkomt. "Ja, eh, sorry voor het storen, kapitein, maar ik ,eh, vroeg me af hoe het zat met de kajuiten?" Oja, dit is die nieuwe man.. Zijn naam ben ik vergeten. "Voor één goudstuk per maand kun je een kamer voor jezelf huren. Anders moet je bij de rest slapen."

Felix – Piraat
Ik merk dat ze lichtelijk van de kaart is van mijn aanraking en dat doet me alleen maar deugd. Ik ben het nog niet kwijt. Dan vertelt ze me dat een plek zoekt om te pitten en dat ze de ehele nacht door de straten van Tortuga heeft gezworven. ‘Arm schaapje – ik kan je naar de kajuiten brengen, maar het kost 1 goudstuk per maand om er één te huren. Daarom slaapt bijna iedereen in het ruim. Maar een dame als jij hoort daar niet thuis. Ik heb eventueel nog goudstukken, ik kan je voorschieten als je zelf niets hebt,’ doe ik met een bezorgd gezicht. Ik hoop half ’n half dat ze haar eigen geld gebruikt, ook al wil ik dat stelen. Mijn eigen geld geef ik niet op voor luxe. Als ik van mijn leven in de Verenigde Staten raak heb ik dat geld nodig om mezelf wat eigendom te kopen. Een huis kan je immers niet stelen zonder dat mensen er erg in krijgen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

Arm schaapje? Ts, als hij dat nog één keer.. wacht, eigenlijk ben ik dat stiekem ook wel.
'O, dan huur ik toch maar een kajuit. En dat kan ik prima zelf betalen, dat hoef je niet voor te schieten. Slaap jij wel tussen de rest? Dat lijkt me ook een hel, tussen al die stinkende, onverzorgde en snurkende mannen, dan ben jij het arme schaap,' lach ik.
Goudstukken zijn voor mij geen probleem, ik heb genoeg voorraad bij. Maar ik hoop wel dat we snel terug zijn, want zo lang kan ik hier nou ook weer niet mee vooruit.

everything, in time