[RPG] Pirates -Exchange- 3. - Speeltopics

Oh ja, dat kan ook!
Zeg het maar, Abby is yours!

everything, in time

Beiden :'D Probleem opgelost. -nu alweer inspiratie voor terugkomst berichtje later Ö-

Abby
Nadat ik met moeite de jurk uit had weten te krijgen had ik mezelf in makkelijkere kleren gestoken. Na lang gefriemel had ik het -hoe pijnlijk het ook was- voor elkaar gekregen alle speldjes en frutsels uit mijn haren te krijgen. Vlug haalde ik er een borstel doorheen en bond ze toen in een slordige staart. Ik voorzag mezelf van wapens en liep toen in mijn hempje en korte broekej naar buiten, het was heerlijk weer en ik was blij dat ik weer kon ademhalen. Ik besloot toch nog maar eens Tortuga in te gaan, ik was nieuwsgierig en had goed opgelet met de routes, dus verdwaald zou ik niet raken. Zachtjes neuriend liep ik het schip af, het stadje weer in. Na een tijdje ronddwalen zag ik Maxime ineens en ik liep naar haar toe.
"Hé, wat doe je hier nog zo alleen?" Vroeg ik haar met glimlach, misschien was ze verdwaald want het leek me niet logisch dat ze uit zichzelf alleen Tortuga in was gegaan.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

Voor ik het goed en wel besef, is iedereen al weg en ben ik alleen. Ik besluit ook terug te gaan naar het schip, maar ben na een paar straatjes al verdwaald. Dankzij de woorden van Felix, dat Tortuga gevaarlijk was, voel ik me totaal niet op mijn gemak en schiet dan ook op als ik iemand ineens tegen me hoor praten. Ik draai me om en het is Abby, de matroos van wie ik dacht dat het een jongen was. Ik moet toegeven dat het echt een mooie vrouw is. 'Ik ben verdwaald,' geef ik eerlijk toe met een glimlach. 'En wat doe jij hier dan, als ik vragen mag?'

everything, in time

Abby
Ik grinnitke zachtjes toen ze bekdne dat ze verdwaald was.
"Dat dacht ik al." Zei ik ietwat gemauseerd. "Maar heeft iedereen je hier aan je lot voergelaten?" Voegde ik er toen oprecht verbaasd aan toe. De piraten hadden geen manieren nee, maar om haar zo achter te laten.. Zelfs Felix, stelletje onbeschofte ploerts.
'En wat doe jij hier dan, als ik vragen mag?' Haalde ze me uit mijn gedachtes.
"Ontsnappen aan alle starende blikken die ik kreeg op het schip, volgens mij heb ik ze nogal geshoqueerd met mijn onthullig. Volgende keer moet ik me maar minder goed vermommen denk ik." Ik grijsnde kort en zag ineens allemaal mensen druk pratend een kant op lopen, ik fronste kort en keek Maxime aan.
"Wat is daar allemaal aan de hand?" Vroeg ik haar, nieuwsgierig waar de heisa om was.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

'Ja,' knik ik. 'Er zal wel iets belangrijkers zijn geweest, ik red me wel, dacht ik,' grinnik ik. Ik lach als ze uitlegt waarom zij hier is. 'Dat kan ik me voor stellen, het zal wel-' "Wat is daar aan de hand?" onderbreekt ze me. Ik kijk dezelfde kant op als waar zij keek. 'Geen idee, laten we kijken,' zeg ik en ik loop voor haar uit. Vastbesloten loop ik de menigte in en dring Abby en mezelf steeds meer naar voren. Uiteindelijk zijn we bij een groot, houten platform en verschrikt kijk ik naar de jongen die erop staat. 'Is dat niet die jongen uit het kraaiennest?' vraag ik Abby.

everything, in time

Abby
Ik wrong me samen emt maxime door de menigte totdat we vooraan stonden. Tot mijn schrik zag ik kenneth bij de galg staan en ik snakte naar adem.
"We moeten hem redden!" Siste ik in paniek
"Stop!" Riep een stem en ik realiseerde me dat het uit mijn eigen mond was gekomen voordat ik er erg in had. Meteen had ik alle aandacht op em gevestigd en ik slikte toen ik een stem hoorde roepen 'Grijp haar!' Al gauw kwamen er soldaten op em af en ik rkeeg mezelf niet op tijd door de menigte gewurgd. Al gauw werd ik gegrepen en ik worstelde om los te komen, tevergeefs.
"Laat me los!" Snauwde ik, opeens kwam er nog een man aangelopen. Hij had dure kleding aan en kwam van goede afkomst, dat was meteen te zien. Mijn blik gleed van zijn voeten naar boven, richting zijng ezicht en bleef daar toen geschrokken hangen>
"James?!" bracht ik verbaasd uit, het was de man aan wie mijn vader me had uitgehuwelijkt. Jammer genoeg voor hem mocht ik hem niet, het was een gluiperd, en was ik vertrokken.
"Wel wel wel, wat hebben we hier." Grijnzend liep hij op me af en aaide langs mijn wang, ik wendde mijn hoofd kwaad af.
"Rot toch op eikel." Beet ik hem toe waarop hij geamuseerd grijnste.
"Nog altijd even veel pit he juffie?" Zei hij met zijn arrogante kop, ik kon hem niet uitstaan. "Jij gaat mee naar huis, je vader is vreselijk ongerust. En ik was dat ook." Vertelde hij me, meteen probeerde ik weer los te komen.
"Nee! Ik ga niet mee! Zet me verdomme neer!" Het laatste gilde ik geschrokken toen ik opgetild werd, ik probeerde mijn messen te pakken maar James kende me te goed.. Hij pakte mijn handen vast en bond ze vast met een doek, venijnig keek ik hem aan, nog steeds worstelend om los te komen. Ik trapte en schopte om me heen terwijl ik het niet doorhad dat er velen ogen op ons gericht waren.
"Eikel! Stomme flikkr!" Ik schold James voor alles uit wat me te binnen schoot.
"Wees eens stil schat, dan kan ik genieten van hoe je piratenvriendje opgehangen word." Met die woordne ontnam hij mijn adem, geschokt keek ik naar de galg en ik zag hoe het luik onder Kenneth's voeten verdween en hoe het laatste beetje leven uit kenneth verdween. Mijn ogen vulde zich met tranen, ik kende hem niet goed, maar iemand zien sterven was nooit prettig.
"Nee.." Fluisterde ik. Wat erna gebeurde was niet helemaal meer helder voor me, door de shock van wat ik net had gezien ging het als een windvlaag langs me heen. Het enige wat ik me nog kon herinneren was dat ik geblindoekt werd en weggedragen.

Boem, au revoir, tot over weekje <3
Als iemand Abby's spullen gaat stelen fo wat anders met haar kamer doet, PB het me dan even, kan ik er rekening mee houden als ik terugkom xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Veel plezier in ieder geval! En ik wil een verslag als je terugkomt.

everything, in time

Veel plezier

Frankly my dear, I don't give a damn.

Have fun!

Maxime - Dame.

"Stop!" roept Abby ineens heel hard. Ik heb geen idee wát dit is, maar ik weet wel dat het niet slim is om zo hard te roepen. Gelijk draaien alle hoofden naar ons toe. Ineens wordt Abby vastgegrepen en ik begrijp er nu allemaal nog minder van. Blijkbaar kent ze die persoon en hij haar ook, zie ik aan de manier waarop hij over haar wang streelt. Abby vindt het overduidelijk allemaal niet leuk en ik wil haar helpen, maar hoe? 'Laat haar los!' roep ik, maar ik word compleet genegeerd. Handig wordt Abby opgetild en ze nemen haar gewoon mee. Ondertussen hoor ik aan de andere kant gegil wat ervoor zorgt dat ik omkijk. Nog net op tijd zie ik hoe de vloer onder Kenneths voet vandaan gehaald wordt en hij vecht om zijn adem. Tenslotte blijft hij doodstil hangen. De tranen van wanhoop schieten gelijk in mijn ogen. Wat moet ik nu doen? Eén van hen is net vermoord en ik weet niet eens waarom, en Abby is net ontvoerd.
Felix. Ik weet dat ik hem nodig heb, ik moet ze sowieso het nieuws laten weten, maar ik weet de weg niet. Ik kijk rond om te zien of er iemand is die me kan helpen, maar ik zie alleen maar mannen die me verlekkerd aankijken. Dan zoek ik het zelf wel uit, denk ik terwijl ik vastbesloten één van de vele straten van Tortuga in loop.

everything, in time

Poor maxime, dudes, ik ga bijna weg naar afdansen -zenuwachtig-
Mwraha :x Heb je echt verslag?
Dat is lief 8D
Als je het te veel werk vind lees ik het gewoon langzaam allemaal terug ;p
Abby weet toch ook niet wat er gebeurd is dus das niet ernstig (;

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Als Josephine dan opstaat om een luchtje te scheppen kijk ik haar na. Ze zit ergens mee, maar ik haal het niet in mijn kop om ernaar te vragen.
Ineens komt Felix de keuken binnen gewandeld.
"Beste maat, je hebt nog wat van me." Ik trek een grijns en kom overeind. 'Dit hier bedoel je? Ah,je mag hem hebben hoor. Ik heb goed op je wapen gepast. Alsjeblieft.' Ik reik hem mijn zwaard aan. 'Oh wacht,' zeg ik dan. 'Je vindt het toch niet erg als er een paar schaafjes op zitten. Ik heb het niet expres gedaan. Ik wist nog maar net een muur te ontwijken en ja, je wapen viel de klap voor me op. Niet dat ik je niet dankbaar ben. Dat ben ik absoluut wel. Alsjeblieft,' zeg ik nogmaals en druk hem het wapen in handen. Ik sta op en loop op mijn dooie gemakje het dek weer op.
'Bedankt trouwens,' zeg ik nog over mijn schouder naar Felix en wandel al fluitend richting mijn slaapplek.

No growth of the heart is ever a waste

Dat ophangen van Kenneth klinkt idd geweldig als je van hem af wilt. Dus dan wacht ik nog even met Tristan tot ze dan terug zijn op het schip (of iets eerder, ik zie wel) (:

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 19:17 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Tristan

Terwijl ik als opgejaagd wild door de schemerige straten van Totruga ren voor mijn leven, vraag ik me af hoe Haugh me hier op het spoor is gekomen. Het antwoord is simpel: ik heb geen idee. Misschien die ratten van De Eenhoorn, of hoe ze hun schip deze maand genoemd hebben, omgekocht. Het zou me niets verbazen. Ik ontwijk een groepje dronkaards, maar bots frontaal tegen twee hoeren die net een huis uitkwamen.
'Excuseer, dames!' roep ik hollend. Waarom is het hier ook 's avonds nog zo druk? Ik sla een hoek om en nog een en nog een en struikel over een hoop rommel, zodat mijn broek aan mijn knie openscheurt. Verdomme. Maar ik hoor geen zware soldatenlaarzen over de straat achter me denderen en ik gun mezelf eventjes een minuutje om op adem te komen.
Na een tijdje is er nog steeds geen soldaat te zien, ik heb ze afgeschud. Mocht ook wel, ik ben de hele stad doorgelopen met die bloedhonden achter me aan. Voorovergebogen en met mijn hand tegen de muur steunend, bekijk waar ik ben terechtgekomen. De kade. Dat brengt me op een geweldig idee. Ik moet toch weg uit Toruga, en hoe gaat dat beter dan per schip?
Ik grijns wanneer ik de loopplank van het eerste het beste schip oploop. Ik heb nog nooit als bemanning meegevaren op een schip, dus dat gaat wat worden, maar ik heb wel zin in een nieuw avontuur. Maar ik ga niemand over Haugh vertellen, neem ik mezelf streng voor, want als ze weten wat er op hen afkomt, gooien ze me gegarandeert weer even snel van boord.
De lantaarns branden gezellig aan boord wanneer ik vrolijk roep; 'Hallo, kunnen jullie nog een matroos gebruiken?'

[ bericht aangepast op 17 april 2011 - 19:18 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Felix - Piraat

Krasjes?! Kràsjes noemt hij dat dan. Het lemmet staat praktisch scheef in het handvat. Ik voel de stoom praktisch uit mijn oren komen, als hij opnieuw wegloopt met een irritant fluitend deuntje. Ik vernauw mijn ogen even en loop dan achter hem aan. 'You owe me a new smallsword, sweetcheeks,' deel ik op een vrij kalme manier mee, terwijl ik mijn arm om zijn nek sla en het ijzer van het lemmet tegen zijn keel legde. 'Of ik zorg er voor dat de galg je met haar langverwachte omhelsing begroet... Als je begrijpt wat ik bedoel,' Ik voel hoe mijn kaken gefrustreerd gespannen staan. Niet dat ik zo gehect ben aan dat zwaard, mijn pistool betekent veel meer voor me, maar ik kan het gewoon niet accepteren dat hij, uit alle mensen, het ding naar de kloten heeft geholpen. 'Zitten we op dezelfde lijn hier?'

Frankly my dear, I don't give a damn.