[RPG] Pirates -Exchange- 3. - Speeltopics

May
Ik gniffel even en glimlach. "Oh,lady Dubois,mevrouw Carter is hier niet,godzijdank. Noem me maar gewoon May. En inderdaad,ik vaar mee." zeg ik lachend. Ik kijk haar even aan. "Als ik even brutaal mag zijn,wat doet een duidelijk adellijke dame op een schip als dit?"

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Felix - Piraat

Mijn lippen krullen om in een geamuseerde lach, als ze een gezicht trekt bij de woorden arm schaapje. Dan knik ik. 'Het is niet zozeer dat ik het niet kan betalen, ik spaar gewoon voor als ik in de VS aankom,' leg ik uit, waarbij ik haar mijn arm aanbiedt om haar naar de kapiteinshut te brengen, al betwijfel ik of die daar nu tijd voor heeft door dat gedoe met Kenneth en Abby. Ach ja, als hij passagiers aan boord wil, dan moet hij maar opdraaien voor de gevolgen. Ik wil trouwens nog eens zien waar ze haar geld gestoken heeft, zodat ik zeker weet waar ik naar zoek.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

'En wanneer was je dan van plan aan te komen? Kom je dan toevallig langs Engeland, ja toch? Want ik wil eigenlijk wel naar huis.' Ja, thuis klinkt geweldig. Ik steek mijn arm weer door de zijne en loop met hem mee. Bij de kapiteins hut wil Felix weer aankloppen, maar ik ben hem voor. Hoe kinderachtig het ook klinkt, dat heb ik altijd eens willen doen. Ik heb geen idee waarom, want zo speciaal is het niet om op een deur te kloppen.
'Wat wilde je ook alweer precies in de VS doen?'

everything, in time

Felix - Piraat

'Wanneer de Kapitein daar passeert,' antwoord ik simpel, 'Hij besluit waar we naartoe gaan, daar heb ik niks over te zeggen. Of we langs Engeland komen is nog maar de vraag, de Engelsen zijn niet gek van piraten. Misschien stoppen we nog wel in een Engelse kolonie. Van daar kan je naar de ambassade gaan. Die nemen prachtige dames als jullie graag weer mee naar Groot-Britanië, wil ik wedden,' Net wil ik mijn knokkels tegen de harde hout slaan, als Maxime me voor is. Ze vraagt me wat ik eigenlijk ga doen als ik in Amerika aan kom. Al stelend, liegend en bedriegend aan de top komen. Gelukkig zijn de Amerikanen niet gek van de Engelsen. De laatste keer dat ik het gecheckt heb, zat er zelfs een oorlog aan te komen. Ik glimlach minzaam naar Maxime. 'Hetzelfde als al de rest. Het verleden achter me laten en geluk zoeken,' antwoord ik ontwijkend.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Josephine
Ik glimlach beleefd en kijk even naar de mensen die door de haven krioelen. "Het schip van mij en mijn vriendinnen is vergaan. We zijn nog net op tijd in een reddingsbootje gaan zitten en opgepikt door dit schip." Ik zucht even als ik aan thuis denk. Zullen we ooit nog wel terugkomen? "En u? Bent u op reis?"

Olivier
Er wordt op de deur geklopt en ik sta op. Ik loop langs de nieuwe jongen heen en open de deur. Maxime en Felix. "Hallo, kom binnen." Ik wacht tot ze binnen zijn gestapt en sluit dan de deur. "Wat is er?" Misschien hebben ze nieuws over Abby, denk ik bij mezelf. Ik wil niet graag vertrekken zonder haar, maar over zo'n vier uur is het toch echt tijd.

Maxime - Dame.

'Ah, dat vind ik echt heel er lief klinken. Ik hoop dat het je echt gaat..' De deur opent en ik hou meteen mijn mond. Zodra de kapitein zegt dat we naar binnen mogen, stappen Felix en ik inderdaad naar binnen. 'Uw hoofd staat er waarschijnlijk niet naar, maar ik zou graag een kajuit voor mezelf willen huren. Felix zei dat dat één goudstuk per maand zou zijn, klopt dat?' Ik wacht het antwoord niet af, maar begin al te zoeken, best gênant, maar ergens in mijn korset moeten toch die... Ah, hebbes. Behendig haal ik er een goudstuk uit en leg het voor hem neer. Hopelijk blijft het bij die ene, want één maand op dit schip vind ik wel genoeg. 'Heeft u al wat meer over Abby gehoord?' vraag ik, ik hoorde wat over varen, maar zonder Abby zullen we toch zeker niet wegvaren, dat zou enorm lullig zijn.

everything, in time

Felix - Piraat

Dan gaat de deur open en staat de Kapitein voor onze neus. Ik begroet hem met een knikje en neem dan het woord :' Maxime wil graag een kamer huren. En ze was er bij toen Kenneth opgehangen werd en ze Abby hebben opgepakt,' Ik ben nog steeds van mening dat de kapitein die dingen hoort te weten. k ben er toch vrij zeker van dat hij Abby niet gaat zoeken en hoe meer informatie hij van ons krijgt, hoe beter we staan aangeschreven. 'Ik dacht dat u het van haar moest horen,' vervolg ik dan waarna ik Maxime lichtjes naar voor duw. Die vraagt ondertussen naar een kamer en begint in haar korset te rommelen, waardoor ik afgeleid raak. What can I say, ik blijf wel een man.

[ bericht aangepast op 24 april 2011 - 17:11 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime.

Meteen draai ik me om naar Felix, lichtelijk beledigd dat hij het zegt, terwijl ik er niet over wil praten. En ook omdat hij me naar voren duwde. 'En bedankt, daarvoor waren we hier niet.' Wat een gemene streek, hij maakt er gewoon misbruik van dat we hier zijn. 'Ja, ik was er bij. Maar zo veel heb ik ook niet gezien, echt niet. Abby riep heel hard door de menigte, maar ze was te laat. De grond onder Kenneth was al verdwenen, toen kwam de dader naar Abby toe en nam haar zonder pardon mee. Volgens mij kende ze hem wel, daar leek het op. Er waren meerdere mannen bij, Abby had geen schijn van kans. Maar ik heb dus ook geen idee waar ze kan zijn.' Nu tevreden, Felix?

everything, in time

Josephine
Ik glimlach beleefd en kijk even naar de mensen die door de haven krioelen. "Het schip van mij en mijn vriendinnen is vergaan. We zijn nog net op tijd in een reddingsbootje gaan zitten en opgepikt door dit schip." Ik zucht even als ik aan thuis denk. Zullen we ooit nog wel terugkomen? "En u? Bent u op reis?"

Olivier
Ik kijk verbaasd naar Maxime die aan haar korset begint te peuteren. Ze vist er een goudstuk uit en geeft het aan mij. Ik voel dat het nog warm is en glimlach ongemakkelijk. Ik loop naar achter en open de kast met sleutels. "Eens zien.. Wilt u liever een kamer met of zonder raam?" Maxime geeft echter geen antwoord maar begint een heel verhaal over Abby en Kenneth te vertellen. Bedenkelijk kijk ik haar aan. "Hm.. Hopelijk ontsnapt ze nog op tijd."

[ bericht aangepast op 24 april 2011 - 17:20 ]

Maxime - Dame.

'Eh, met raam, alstublieft,' antwoord ik pas later, als ik klaar ben met mijn verhaal. "Hm, hopelijk ontsnapt ze nog op tijd." Huh? 'Gaan we haar niet redden dan?' Dat zal toch zeker wel, je kunt iemand toch niet achterlaten, en al helemaal niet op Tortuga, dat is intussen wel duidelijk geworden. 'We kunnen haar hier toch niet achterlaten? Wanneer wordt er dan weer gevaren?'

everything, in time

En daar gaat Simone weer in der eentje RPG'en

Abby
Ik wist dat ik iets moest doen, de pijn was ondragelijk. Ik vocht tegen mijn tranen, die gozer was het niet waard om mij te zien huilen.
"Stop eens.." Bracht ik schor uit met een zwak stemmetje, toch was het hard genoeg geweest want hij leek te stoppen.. De klap had allang weer moeten komen, voorzichtig keek ik over mijn schouder.
"Spreek." Hij stond met zijn handen over elkaar en keek me ietwat utidagend aan, maar ook nieuwsgierig. Ik draaide me voorzichtig om en rechtte met een ietwat pijnlijk gezicht mijn rug, nu moest ik het doen. Het was mijn enige kans. Er was maar één ding wat James wilde, mij.. Binnen een paar seconden had zich een plan gevormd in mijn hoofd, ik wist dat het lastig voor me ging worden, maar ik had geen keus.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

May
Ik zucht even en haal mijn hand door mijn haren. "Op reis? Nee,op de vlucht. Voor de man die mijn ware liefde heeft laten ophangen voor poging tot moord op mij. Een moordpoging die hij zelf ondernomen heeft." Ik sluit even mijn ogen en vecht tegen de tranen. Ik haal diep adem en keer me weer naar Josephine. Ik glimlach vriendelijk terwijl ik op het hout van de reling tokkel.

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Ik voel me zwaar triest bezig zo alleen, lol :'D
PamPamPaaaaam. Een fail stukje voor diegene die zich vervelen

Abby
Ik stapte voorzichtig op hem af en legde mijn hand op zijn wang, hij leek gespannen en verbaasd door mijn actie.
"Ik weet wat jij wilt." Fluisterde ik, ik volgde met mijn lippen zijn kaaklijn, zo naar zijn oor en drukte daar een kusje op. Het voelde vreselijk en vies, het liefst was ik weggerend, maar dat kon ik niet doen. Ik zou hier levend vandaan komen, koste wat het kost. Ik liet mijn handen over zijn borstkas glijden, naar beneden en legde ze op zijn hand waarmee hij de zweep krampachtig vasthield.
"Ontspan een beetje, ik weet wel dat je het wilt." Fluisterde ik zwoel terwijl ik hem zijn zweep ontnam en op de grond liet vallen. Al gauw ging hij op mijn aanbod in en zoende me gretig, ik haate het, verafschuwde het.. Maar ondertussen omarmde ik deze kans, een kans van ontsnappen. Al gauw merkte ik dat hij sneller ging ademen, hij trok me dichter tegen zich aan en ik liet het gebeuren. Met mijn handen gleed ik over zijn rug, ik liet mijn handen lager glijden naar zijn broek. Hij had niet door dat ik aftastte op zoek naar zijn mes. Al gauw had ik zijn schede met het mes erin gevonden, het hing aan zijn broek. Voorzichtig haalde ik het mes eruit en onderbrak -godzijndank- de zoen. Hij keek me verbaasd aan, mijn armen lagen om zijn middel en ik keek langs hem heen, bang hem aan te kijken. Mijn handen trilde en ik haalde even adem, James leek te willen vragen wat er was maar ik gaf hem de kans niet. Ik strekte mijn armen en ramde toen het mes met al mijn kracht in zijn rug, ik zag de verbazing en shock in zijn ogen toen hij realiseerde dat ik hem erin geluisd had. Hij snakte naar adem en ik trok het bebloede mes terug. Hij trok nog een scheve grimas, blijkbaar had hij het toch verwacht. Vervolgens keek ik toe hoe hij in elkaar zakte op de grond, hij had nog wat griezelige stuiptrekkingen maar bleef toen doodstil liggen. Ik raapte mijn aan stukken gescheurde hemd van de grond en liet het over zijn gezicht vallen, ik kon het niet aanzien. Die lege blik in zijn ogen. Ik huiverde kort en stopte toen het bebloede mes weg, het was nodig geweest, hij verdiende het.. Maar dat betekende niet dat ik me er niet vreselijk bij voelde, ik had iemand vermoord. Ik was verdomme een moordenaar. Verdiend of niet, hij was nu dood en gedane zaken namen geen keer. Nu dit gedaan was, moest ik weg zien te komen. Ik wilde vertrekken, maar realiseerde me dat ik in mijn BH liep. Gauw liep ik terug naar James, ik ontdeed hem van zijn jas en trok die zelf aan, toen ik hem dicht gedaan had pakte ik ook Jame's hoed. Een kapiteinshoed van goede kwaliteit, ik vreesde dat anders de Kapitein me niet zou geloven zodra ik terugkwam, áls ik terugkwam, want hoe ik dat ging doen wist ik nog niet. Ik knoopte mijn bandana goed en zette toen de hoed op. Behalve dat ontdeed ik James ook van zijn pistool, geld en een aantal andere messen die hij bij zich droeg. Zorgvuldig stopte ik alles weg en liep naar de deur, met mijn hand op de klink probeerde ik te bedenken hoe ik dit ging flikken. The murderer was escaping the ship.

[ bericht aangepast op 24 april 2011 - 22:18 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Tristan

Terwijl ik nog aan het uitmaken ben of ik wel of geen kajuit wil huren, komen Felix en zijn meisje binnen. Ze willen ook een kajuit. Ze begint een goudstuk uit haar korset te vissen en ik kijk gefascineert toe. En ergens voel ik jaloezie opkomen. Die Felix heeft het getroffen. Zo'n leuk grietje, en dat betaald dan nog een kajuit voor hen tweeën...
Het verhaal over die geheimzinnige Abby en dode Kenneth kan ik niet goed volgen, maar ik moet toegeven dat ik ergens best opgelucht ben dat we die Abby niet gaan redden. Een reddingsactie klinkt naar gevangenissen, gevangenissen klinken naar soldaten en soldaten klinken naar Haugh. Nee, bedankt. Ik kijk Felix' meisje aan.
'Het is onmogelijk om haar te bevrijden. Ten eerste weten we niet waar ze is opgesloten, als ze al opgesloten zit. Ze kan even goed op het eerste beste marineschip naar Engeland of Frankrijk zijn gezet. Je leven wagen om een fort binnen te komen, zonder te weten waar ze precies zit is gewoon gestoord.'
Hopelijk heb ik hiermee de doorslag gegeven om te te gaan varen. Ik heb mijn buik meer dan vol van Tortuga op dit moment.

[ bericht aangepast op 25 april 2011 - 20:56 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Abby, zonder e

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.