[RPG] -Exchange- (Pirates) 2. - Speeltopics

:'D

Ace - Piraat.

Een restaurant. Das een goeie. Het stikt hier van de eetcafé's, maar daar kan ik haar niet heen brengen. Ik moet haar naar wat beters zien te loodsen. Een tent waar je geen maden door de sla aantreft en waar ze gedegen wijn hebben. En bovenal: een tent die ik kan betalen. Ik weet het!
'Volg mij maar. Ik weet de kortste weg naar een goede plek waar je wel wat gedegen voedsel kan krijgen.' Ik loop een steegje in, een kleine straat in een achterbuurtje door, nog een paar steegjes en uiteindelijk kom ik weer op de pier uit. Het is hier een stuk rustiger en tevens het wat sjiekere deel op het eiland. Nog niet zo lang geleden kwam ik erachter dat hier uberhaupt een sjiek deel bestond. Hier kwamen meestal rijkeluiskinderen die eens op avontuur wilden en dan maar naar het beruchte Tortuga gingen. Of piraten die rijk waren geworden door muiterij. Mij kun je het beste onder de laatste categorie plaatsen, hoewel dit zorgvuldig opgespaarde geld aanvankelijk bedoeld was om een hoer mee te betalen. Het restaurant ziet er mooier uit dan in mijn wildste dromen. Hier hebben ze obers en ze dragen nog een uniform ook! En een dienblad. Precies zoals in de verhalen. Het terras - bestaande uit een rieten dak met houten palen waar prachtig bloeiende klimplanten omheen draaien - geeft een gezellige en zelfs een wat romantische sfeer. Ik bekijk mijn inmiddels weer vies geworden overhemd. Zo kan ik niet in zo'n tent komen opdagen. Ze zouden me er rechtstreeks weer uit knikkeren.
'Dit is de beste plek die ik ken. Of nou ja, ken.. Ik heb het van horen zeggen. Als je me nu even excuseert..' zeg ik dan en trek met een simpele beweging het overhemd over mijn hoofd, waarna ik even soepel het nieuwe witte overhemd aantrek. Het andere berg ik op in mijn tas. 'Zullen we gaan?' vraag ik terwijl ik haar glimlachend aankijk. Al snel word ik afgeleid door het zonlicht in haar haast witte lokken. Ace.. Ace! Met moeite trek ik mijn blik los. Ik hoop dat dat niet al te veel opviel..

[ bericht aangepast op 25 maart 2011 - 21:14 ]

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Het restaurant waar hij me naar toe brengt ziet er netjes uit. Simpel, maar schattig. De bloemen en klimplanten zorgen voor een gezellige sfeer. Ineens trekt Ace zijn overhemd uit, en ik staat naar zijn lichaam. Niet dat ik nooit een mannenlijf heb gezien, maar dit kwam zo onverwacht. Ik kijk snel de andere kant op als hij zich verder omkleed. "Zullen we gaan?" hoor ik hem zeggen, en ik kijk om. "Tuurlijk." Ik leg mijn arm weer in de zijne en glimlach naar hem. Ik kijk even naar zijn gezicht, en de haren die er sierlijk omheen vallen. Ik voel me vrij.

Olivier
Ik knik begrijpend. "Ik snap dat je zo je maagdelijkheid niet wilt verliezen ja." Ik zeg maar niet dat het bij mij wel zo is gegaan. Uitgedaagd door vrienden en stomdronken ben ik mijn maagdelijkheid verloren aan een hoer. Iets waar ik nog altijd spijt van heb. "Kom, hierheen." Ik loop samen met Jack een etenswaren winkel in. Ik knik naar de man achter de balie en begin dozen vol te laden met eten.

[ bericht aangepast op 25 maart 2011 - 21:45 ]

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik was blij dat hij er niet moeilijk of raar overdeed, dit was eigenlijk een perfecte dekmantel waarom ik niet zo achter de vrouwen aanzat en dergelijke. Samen met hem liep ik een etenswaren winkel binnen, terwijl hij dozen vol laadde bekeek ik de winkel. Het was niet al te groot, maar er was genoeg keuze. Alles wat je nodig had viel hier wel te vinden. Toen hij de dozen volgeladen had pakte ik er één op, hij was zwaarder dan ik gedacht had maar ik liet me niet kennen, mannen waren sterk dus moest ik ook maar doen alsof.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Als ze haar hand in de mijne haakt lopen we richting het restaurant. We nemen plaats aan een tafeltje waar we een geweldig uitzicht hebben op de zee. Al snel komt een ober onze kant op.
'Mag ik u de menukaart aanbieden?' Ik knik. 'Tuurlijk,' zeg ik luchtig. Vanuit een ooghoek merk ik dat drie mannen ons in de gaten houden. Onderzoekend neem ik hen in me op. Ik negeer hen en zoek wat naar keuze uit. 'Behoefte aan een rijsttafel met zeedieren?' Ik heb in geen tijden rijst gehad. Het is een populair, maar redelijk schaars handelsgoed. Ineens staat één van de rijke mannen aan de tafel achter ons op. Ik hou mijn hand op mijn mes, voor het geval dat.
'Jongedame,' begint hij en neemt zijn hoed af. Hij is overduidelijk niet nuchter meer. Hij maakt een buiging en pakt Josephine's hand vast. 'Mag ik u erop wijzen hoe prachtig u eruit ziet vandaag? En zou ik misschien deze dans van u mogen?' Zonder op een antwoord te wachten trekt hij haar overeind en begint te dansen, iets wat hem redelijk beroerd af gaat aangezien de hoeveelheid alcohol. Het ziet ernaar uit dat Josephine het allerminst naar haar zin heeft. Ik moet in actie komen. Is dat wel zo'n goed idee in zo'n sjieke tent? Ineens knijpt hij in haar kont en ik hoor zijn vrienden grinniken. Ik spring overeind, grijp mijn mes, sleur hem bij haar vandaan en richt het op hem.
'Dus jij houdt van vieze spelletjes he? De mijne zijn viezer,' zeg ik dreigend.

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Samen met Ace zit ik aan het tafeltje. Het uitzicht over de zee is prachtig, en er waait een koel briesje. Ineens staat er een man voor me, die me zonder pardon overeind trekt. Hij begint te dansen, en even wil ik weigeren, maar ik bedenk me. Hij is een man. Ik ben een vrouw. Als hij me ten dans vraagt, weiger ik niet. Zo hoort het. Ik kijk Ace even hulpeloos aan en dans dan mee. De man drukt me heel hard tegen zich aan, en ik ruik de alcohol in zijn adem. Hij aait over mijn rug, en laat ineens zijn hand zakken naar mijn billen. Ik wil hem omhoog duwen als Ace hem ineens van me aftrekt. Geschrokken, maar opgelucht, zie ik hoe hij een mes op hem richt. Een fijn, veilig gevoel overspoelt me. Hij beschermt me.

Olivier
Ik betaal voor al het eten, en draag dan samen met Jack de dozen naar buiten. "Ik ga zometeen nog even langs wat kledingwinkels voor nieuwe overhemden. Als je wilt kunnen we wel samen gaan, dan laat ik je de stad een beetje zien. Je kunt makkelijk de weg kwijtraken in Tortuga als je er nog nooit bent geweest."

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
De dozen waren zwaar, loodzwaar voor een vrouw zoals ik. Ik deed nooit werk en ik had moeite om hem te blijven tillen.
''Ah, dat is aardig van U.'' antwoordde ik beleefd toen hij voorstelde me de stad beetje te laten zien. Ik wilde eigenlijk iets antwoorden van 'lijkt me gezellig', maar zoiets zou een piraat vast niet antwoorden. Ik neuriede zachtjes en merkte dat mannen alweer naar me keken, ik probeerde het te negeren maar ik voelde me er ongemakkelijk door.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

'Wegwezen met dat mes, vuil stuk stront, of ik laat je arresteren!' sist de man kwaad. Mijn aandacht is echter gevestigd op zijn adamsappel, die op en neer wipt van nervositeit. Ik begin vermakelijk te grijnzen als ik om hem heen loop, met nog steeds het mes op hem gericht. Het is inmiddels doodstil geworden en zelfs de obers lijken in shock. 'Is het werkelijk? En wie zou me moeten arresteren dan? Je twee achterlijke vriendjes daar? Als je een jonge vrouw te grazen wil nemen, doe het dan goed. Eén..' En ik grijp hem vast en smijt hem tegen de grond.
'Zorg dat er geen toeschouwers zijn. Twee..' Ik grijp hem vast, druk mijn knie op zijn buik en een ander op zijn benen zodat hij geen kant meer op kan. 'Gebruik een wapen naar keuze. Liefst eentje die een beetje draagbaar is en drie..' Ik grijp zijn keel vast tot ik merk dat hij moeite heeft om te ademen.
'Zorg dat je zelf niet genaaid wordt.' Ik laat hem los en sta weer op. 'Dit was een waarschuwing. De volgende keer naai ik jullie. En hard.' De twee mannen aan tafel maken zich dan haastig uit de voeten. De derde komt overeind. 'Het lijkt erop dat je maatjes jou de rekening laten betalen,' zeg ik glimlachend. Hij kijkt me aan alsof hij zojuist een spook heeft gezien en kiest ook het hazenpad. Ik wend me weer tot Josephine.
'Alles oké?' vraag ik en tot mijn eigen verbazing komt dat er bezorgder uit dan ik heb gedacht. Wat zijn dronken mannen toch klootzakken, bedenk ik me en denk terug aan mijn avonturen als ik dronken was. Gelukkig waren de vrouwen die ik lastig viel veelal hoeren en die sloegen een betaald avontuurtje niet af. Ik werp een blik op Josepine en nog lijkt het of ze zich niet compleet op haar gemak voelt. Ik sla een arm om haar heen en aai wat onwennig over haar rug. 'Ik had wat eerder moeten slaan,' zeg ik met een flauwe grijns, 'sorry.'

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Ik slaak korte gilletjes, terwijl Ace de man in elkaar slaat. Als hij klaar is krabbelt de man overeind en rent snel weg. Ik wil Ace wel om de hals vliegen, maar ik houd me in. "Alles oké?" Ik knik, en voel een brok in mijn keel. Als ik zijn grote, sterke arm om me heen voel merk ik pas hoe fijn ik het vind dat hij hier is. Ik pak zijn hand en knijp er zachtjes in. "Alsjeblieft, verontschuldig je niet. Ik moet je juist dankbaar zijn."

Olivier
Als we de kratten op de boot hebben geladen lopen we terug de stad in. Jack neuriët een deuntje en ik kijk verbaasd op. Hij kan erg hoog. Ik loop een kledingwinkel in en groet de eigenaar. "Hier zou je wel wat moeten kunnen vinden."

Maxime - Dame.

"Lukt het?" 'Eh, ik denk het. Nee, oh wacht, toch wel,' zeg ik als ik met de jurk bezig ben. Uiteindelijk heb ik hem dan toch aan. 'Ik weet niet of ik mezelf wel zo kan vertonen hoor, dit is zo anders dan dat ik gewend ben,' maar omdat het allemaal als grapje bedoeld is, kom ik toch maar tevoorschijn en draai lachend een rondje. 'Staat perfect, vind je niet?' grap ik.

everything, in time

Ace - Piraat.

Ik glimlach wat bescheiden. 'Achja, Tortuga is niks zonder de gewoonlijke.. dronkenlappen. Nu ik het me bedenk, misschien had ik jou ook een mes mee moeten geven.' Zou ze ermee om kunnen gaan? vraag ik me af. Weet ze uberhaupt wel hoe ze zichzelf moet verdedigen? Krijgt ze zulke dingen daar thuis te leren? Terwijl ik me dat afvraag neem ik weer plaats aan de tafel, waar een ober ons weer voorzichtig nadert.
'Heeft u al tot een keuze kunnen komen?' Ik werp een blik op Josephine. 'Nog behoefte aan die rijsttafel? Of heb je liever wat anders?' vraag ik glimlachend. Misschien moet ik het haar leren, bedenk ik me dan. Mensen in elkaar timmeren is wel mijn vakgebied en die subtiele kunst zou ik maar al te graag aan deze jongedame overdragen.

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Ik lach. "Ach, met een mes zou ik toch niet veel kunnen." Ik neem weer plaats op de stoel tegenover hem en kijk even naar zijn gezicht. Dan komt er een ober naar ons toe. "Ja.. Dat klinkt lekker." Ik glimlach weer naar Ace. "Maar om op ons gesprek van net terug te komen.. Hoe ziet een typische dag voor jóú eruit?"

Olivier
Als we de kratten op de boot hebben geladen lopen we terug de stad in. Jack neuriët een deuntje en ik kijk verbaasd op. Hij kan erg hoog. Ik loop een kledingwinkel in en groet de eigenaar. "Hier zou je wel wat moeten kunnen vinden."

Maxime - Dame.

'Ach, hou op, charmeur,' lach ik, toch weer helemaal ondersteboven van zijn woorden. Zou hij ze echt menen, of nog steeds zijn rol spelen?
'Ik zou hem toch graag weer uittrekken, mijn ouders zouden niet blij zijn mij in zo'n dergelijke jurk te zien. Zou je kunnen helpen? De touwtjes achter zitten nu vast, het is nogal moeilijk ze op mijn rug los te krijgen,' vraag ik, wanneer hij echt zo dicht bij me staat, dat ik zijn ademhaling kan horen. Ik hoop dat hij het niet merkt, maar ik sta te trillen op mijn benen.

everything, in time

Maxime - Dame.

Bij iedere aanraking is het alsof er een stroomstoot door mijn lichaam gaat en ik voel de bolletjes kippenvel op mijn huid verschijnen. Hoewel het moment langer duurt dan dat dit karwei nodig zou hebben, vind ik het alsnog te snel voorbij gaan. Zijn warme vingers waren een perfecte streling voor mijn huid. 'Bedankt,' fluister ik schor en schraap mijn keel, vervolgens verdwijn ik snel weer achter diezelfde stapel, waar ik toch echt eerst op adem moet komen. Wat één simpele matroos niet allemaal kan veroorzaken.

everything, in time

Ace - Piraat.

De ober onthoudt de bestelling en loopt weer weg. Dan vraagt ze naar een typische dag voor mij. Ik begin wat aan mijn hoofd te krabben, waar ik ogenblikkelijk mee stop.
'Nou.. als de zon opkomt sta ik op, loop naar boven en haal wat te eten. Daarna start de gewoonlijke ronde van klusjes. Het dek zwabberen, de zeilen schoonmaken of de wapenruimte op orde brengen. Daarna is het simpel gezegd onszelf vermaken. Of zo af en toe een scheepje enteren. Maar dat gebeurt de laatste tijd niet meer zo vaak,' grinnik ik. 'Al met al is mijn leven best rustig. Totdat.. nou ja.. jullie kwamen. Je moet weten dat we het niet echt gewoon zijn om vrouwen aan boord te hebben. Maar ik ben al in geen jaren meer naar mijn ouders geweest. Bang om gepakt te worden door de Engelsen. Ik heb de meest gruwelijke martelverhalen gehoord en ik zie mezelf het liefst niet aan een strop hangen,' grinnik ik.

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Ik luister naar zijn verhaal, terwijl ik af en toe dromerig naar de zee en naar zijn gezicht kijkt. Maar als hij over enteren begint kijk ik op. Terwijl hij verder praat slik ik. Als hij is uitgepraat vraag ik zachtjes, omdat ik het niet helemaal begrijp: "Maar.. Waarom zouden ze een matroos ophangen?" Een vreemd, onheilspellend gevoel borrelt op in mijn buik, en iets zegt me dat ik het antwoord niet wil weten. Maar nu kan ik niet meer terug.

Olivier
Als we de kratten op de boot hebben geladen lopen we terug de stad in. Jack neuriët een deuntje en ik kijk verbaasd op. Hij kan erg hoog. Ik loop een kledingwinkel in en groet de eigenaar. "Hier zou je wel wat moeten kunnen vinden."