[RPG] -Exchange- (Pirates) 2. - Speeltopics

@TheBoss - Ja, ik heb ze pas net ontdekt... Maar ik vind ze echt awesome 8D

Josephine
Ace kijkt me even nadenkend aan, maar stemt dan toch in. De andere man is het hier echter niet mee eens en heeft het over zijn vriendin. Ik ben opgelucht dat er blijkbaar ook vrouwen zijn, als blijkt dat hij het over een prostituee heeft. Ik bijt op mijn onderlip en zwijg. "Prima. Dan draag ik die verantwoording wel alleen. Als jij het ermee eens bent." Hij kijkt me vragend aan en snel knik ik. "Natuurlijk.. Het zou me een eer zijn." "En ik beloof plechtig om nuchter te blijven." Ik glimlach naar hem. Ik denk dat hij een grapje maakt, maar als ik de mensen om ons heen weddenschappen af hoor sluiten twijfel ik. Was het serieus bedoeld? Dan hoor ik iemand "Land in zicht!" roepen, en ik draai me om. Inderdaad, in de verte ligt een eiland. Ik glimlach blij. Eindelijk komen we weer bij land.

Olivier
Ik blijf nog even voor de dichte deur staan maar draai me dan om. Terwijl ik in mijn ogen wrijf en gaap bedenk ik me dat ik misschien beter nog maar even kan gaan slapen. In Tortuga zal ik niet veel slaap krijgen, dus dat ik wel nodig.

Ace - Piraat.

Ik ben best verbaasd dat deze jongedame het aandurft om met mij aan wal te gaan. In Tortuga nogal liefst! Maar ik hou de gedachte voor mezelf.
"Land in zicht!" hoor ik een schrale keel schreeuwen en ik werp mijn blik op het vertrouwde eiland. 'Ah.. hemel op aarde, hier kom ik.' We zijn nog nooit eerder bij Tortuga aan wal gegaan tijdens dag, maar het geeft me mooi de gelegenheid om wat inkopen te doen en een kapper op te zoeken. De stuurman draait een paar keer heftig aan het roer, waarna we langzaam maar zeker aanmeren. De loopplank wordt uit gelegd en de eerste bemanningsleden hollen al enthousiast naar het strand toe, dat gloedheet is door de felle zon.
'Welkom op Tortuga,' zeg ik met een oprechte glinstering van vreugde in mijn ogen en bied mijn arm aan, aan de jongedame, voor we de loopplank op stappen.

No growth of the heart is ever a waste

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Opeens hoorde ik het bekende geroep. Land in zicht, dat moest Tortuga zijn. Ik klom van de kisten en binnen no time stond ik op het dek, nieuwsgierig tuurde ik naar Tortuga. Het was er druk en rumoerig en ik zal dat er al bemanningsleden van het schip gingen. Ik liep naar de reling en legde mijn handen erop, zwijgend keek ik naar alle kleine huisjes en winkeltjes die tot in de verte reikten. Wat moest ik doen? Ik kon alleen Tortuga in, maar ik vreesde dat ik zou verdwalen. Alleen een vreemde stad in gaan, dat had ik nog nooit gedaan. Al helemaal niet dit mannen paradijs. En wat als ik verdwaalde? Als we weer vertrokkenw achtten ze vast niet op mij. Ik zuchtte gepikeerd en plutke aan een lok haar. Ik had weinig keus, achterblijven op het schip was verdacht en raar, ik zou toch echt aan wal moeten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Ik kan de huizen en mensen al zien. Ik wil rondhuppelen, en juigen omdat we eindelijk weer land zien. Maar in plaats daar van voel ik me met de minuut stiller worden. Is Tortuga echt zo slecht als Ace en die ander zeiden? En als het zo moeilijk is voor Ace om nuchter te blijven, wat gebeurt er dan als het hem niet lukt? Ik wil hem graag geloven, maar mijn verstand zegt dat ik op moet passen. Waarom? Wat heb ik te vrezen van deze man met lange haren? Voor ik verder kan piekeren haalt Ace zijn stem me uit mijn gedachten. "Welkom op Tortuga." zegt hij met een glimlach. Een prachtige glimlach die me dwingt terug te glimlachen. Ik leg mijn hand op zijn arm en stap mee de loopplank op. Ik kijk naar hem, en zie de pretlichtjes in zijn ogen. Ik kan het niet laten nog een keer te glimlachen, en voel me eindelijk gerustgesteld. "Dus, waar wil je het eerst heengaan?"

Olivier
Net als ik bij mijn kamer aan kom hoor ik iemand roepen. "Land in zicht!" Snel loop ik naar het dek, en ik zie hoe de eerste mannen al van boord gaan. Daar staat Jack, en voor hij weg kan lopen pak ik zijn arm beet. "Hé Jack, help je me even. Ik moet nog wat spullen halen, misschien kun je me helpen met dragen."

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Opeens greep iemand mijn arm en geschrokken draaide ik me om. Ik keek recht in de ogen van de Kapitein en toen gauw weg.
''Ah.. is goed..'' mompelde ik, al betwijfelde ik of ik dat voor elkaar ging krijgen.. Ik was niet zo sterk als mannen, sterker nog, ik had echte kippenkracht.
''Oh trouwens, hier zijn de spullen die op beginnen te raken.'' ik viste een lijst uit mijn zak en duwde het in zijn handen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo vrolijk was geweest bij het arriveren op Tortuga. Het is overduidelijk een eiland met twee gezichten. Overdag is het de meest normale havenstad, maar 's avonds is er in elk hoekje en gaatje wel wat te beleven. De bars aan de pier zijn overvol en er worden geregeld ramen door geslagen. Achter de bars is er de hoerenstraat, een paradijs voor elke man met geld. Bij die gedachte pak ik mijn eigen geldbuidel erbij. Genoeg geldstukken om een hoer mee te betalen. Maar Ace gaat naar de kapper. En verder zijn er nog genoeg winkeltjes om alle mogelijke producten te kopen, van Javaanse sigaren tot tapijten en dure specerijen, uiteraard producten van muiterij. Al met al is Tortuga een perfect handelsgebied voor piraten.
'Ik was van plan om naar de kapper te gaan,' zeg ik als we een winkelstraat in lopen. 'Geen zorgen, overdag is het hier best te doen. Let niet op de rare blikken. Deze mannen hebben nog nooit een vrouw van jouw klasse gezien.' En rare blikken krijgt ze zeker wel. Vrijwel elke man stopt even en draait zich om, behalve Little Red, maar hij is blind.
'Lang niet gezien, ouwe zeepok! Bij Neptunus, wat zie jij er goed uit,' hoor ik ineens achter me en een bekende omarmt me. Het is James King, maar hij noemt zichzelf liever Jamie. Een bekende van me op Tortuga en tevens de beste zuiper op het eiland. 'Krijg nu wat, waar heb je dat vandaan gehaald?' vraagt hij terwijl hij zonder gene de jongedame naast me in zich opneemt.
'Wat betaal je haar?' vraagt hij. Ik zie haar licht gepikeerd kijken bij het feit dat Jamie denkt dat ze een hoer is. Ik wou hem vertellen wat er echt gebeurd was, maar als hij dat verhaal in de bar tegen jan en alleman gaat vertellen kun je op je tien vingers natellen dat ik de pineut ben. 'Tegengekomen bij een tussenhaventje. Sindsdien ben ik geen nacht meer alleen,' grijns ik. Jamie slaat me op mijn rug. 'Wat een mazzel. Ik zie je vanavond weer bij de Zeeschuit?' 'Natuurlijk,' zeg ik en weg is hij.
'Oké. Vandaag ben je mijn vriendin, goed? Het is een dekmantel, verder niks. Als ik zeg dat je uit de hofkringen uit Engeland komt vermoorden ze eerst mij en daarna jou.'

No growth of the heart is ever a waste

Maxime - Dame.

Wat is hij ongelooflijk lief, bij vrijwel ieder woord dat hij zegt voel ik me alleen maar beter. Hij maakt ons schipbreuk veel draaglijker.
'Wat ben je toch een schat,' lach ik, terwijl we meer en meer het donker inlopen. Ik ben blij dat Felix bij me is, want ik ben geen held in het donker. Maar nu ik erover nadenk, ben ik voor veel dingen bang. Het is daarom een fijn gevoel dat ik nu nergens angst voor hoef te hebben.
Er wordt "land in zicht" geroepen, gevolgd door veel gestommel en daarna veel stilte. Waarschijnlijk zijn veel van de matrozen al op land, maar er zullen er altijd wat achter blijven, zoals Felix al zei. Eigenlijk wil ik ook wel aan land, een plek om me op te kunnen frissen. Maar de verhalen van Felix waren niet echt positief.
'Natuurlijk heb ik liever dat je bij mij blijft, maar binnen een paar dagen gaat het schip weer varen. En het zou zo zonde zijn als je dan niet op het land bent geweest. Ik zal me heus wel even redden, en is het echt zo gevaarlijk dan?'

[ bericht aangepast op 23 maart 2011 - 19:08 ]

everything, in time

Hij is aangepast haha, kon 't niet eerder zeggen want was al die tijd aan de telefoon!

everything, in time

Josephine
Het verbaast me dat hij naar de kapper wil. Moet je voorstellen, hij ziet er nu al niet verkeerd uit. Hoe zou hij er uit zien met een goed verzorgd kapsel en nieuwe kleren? Ik glimlach bij de gedachte, en draai me om als Ace wordt geroepen. Een vieze, ongewassen man komt op ons afgelopen. Hij lijkt Ace te kennen, dus houd ik me afzijdig. Als hij echter ongegeneerd naar mijn borsten kijkt wil ik hem het liefst een klap verkopen. "Wat betaal je haar?" Mijn ogen worden groot van verontwaardeging, en ik wil al vragen hoe hij durft te insinueren dat ik een prostituee ben als Ace al antwoordt. "Tegengekomen bij een tussenhaventje. Sindsdien ben ik geen nacht meer alleen." zegt hij met een zelfingenomen grijns op zijn gezicht. Ik voel hoe ik met de seconde pissiger wordt, maar zeg er niets van. Hoe durft hij. Als de andere piraat wegloopt haal ik nuffig mijn neus op. "Oké. Vandaag ben je mijn vriendin, goed? Het is een dekmantel, verder niks. Als ik zeg dat je uit de hofkringen uit Engeland komt vermoorden ze eerst mij en daarna jou." Ik kijk naar hem op en voel de woede van me afgleiden. Het was een dekmantel. Hij meende het niet. Ik glimlach en knik. "Tuurlijk." Al zie ik niet uit naar alle blikken van de mannen die hier rondlopen, een dag door Ace vergezeld worden spreekt me niet tegen. Hij valt nog best mee.

Olivier
"Oh, super." Ik glimlach en kijk de lijst door die Jack me heeft gegeven. "Laten we eerst maar naar Julian gaan. Hij heeft alle soorten eten en drinken die je je kan wensen."

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Het was misschien wat link met de Kapitein mee te gaan, misschien ging hij vragen stellen over mijn leven en dergelijke, maar daar wist ik mezelf vast wel uit te lullen, mocht het nodig zijn.
''Ik vind het prima, Kaptein.'' antwoordde ik met glimlach, ik realiseerde me dat ik niet de meest mannelijke glimlach had dus die verdween al gauw weer. Dag en nacht op blijven letten met alles wat ik deed en zei was soms best vermoeiend, maar het was het waard. Ik was blij dat de Kapitein aardig was en niet zo'n vieze, harteloze vent.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

Ik lach om zijn grapje. 'Kreeg ik je maar aan het blozen, dan zou het eindelijk eens andersom zijn,' verdomme, waarom zeg ik zoiets stom? Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Gelukkig zijn we net op de plaats van bestemming, een mooie reden om het hier niet meer over te hebben.
'Wow, dit is wel heel.. armoedig. Sorry voor mijn woordkeuze, maar dat jullie je hier in kunnen wassen,' zeg ik terwijl ik verbaasd rondkijk. Dit is gewoon niet te doen. 'Misschien kunnen we beter inderdaad aan land gaan, dat is voor jou waarschijnlijk ook fijner,' glimlach ik. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt mezelf hier te moeten wassen. Daarnaast nog het feit dat ik dan weer langer bij Felix ben. O Jezus, ik moet me echt wat netter gaan gedragen. Zulke gedachtes zijn niet oké, al helemaal niet voor een dame met mijn afkomst.

everything, in time

Josephine
Het verbaast me dat hij naar de kapper wil. Moet je voorstellen, hij ziet er nu al niet verkeerd uit. Hoe zou hij er uit zien met een goed verzorgd kapsel en nieuwe kleren? Ik glimlach bij de gedachte, en draai me om als Ace wordt geroepen. Een vieze, ongewassen man komt op ons afgelopen. Hij lijkt Ace te kennen, dus houd ik me afzijdig. Als hij echter ongegeneerd naar mijn borsten kijkt wil ik hem het liefst een klap verkopen. "Wat betaal je haar?" Mijn ogen worden groot van verontwaardeging, en ik wil al vragen hoe hij durft te insinueren dat ik een prostituee ben als Ace al antwoordt. "Tegengekomen bij een tussenhaventje. Sindsdien ben ik geen nacht meer alleen." zegt hij met een zelfingenomen grijns op zijn gezicht. Ik voel hoe ik met de seconde pissiger wordt, maar zeg er niets van. Hoe durft hij. Als de andere piraat wegloopt haal ik nuffig mijn neus op. "Oké. Vandaag ben je mijn vriendin, goed? Het is een dekmantel, verder niks. Als ik zeg dat je uit de hofkringen uit Engeland komt vermoorden ze eerst mij en daarna jou." Ik kijk naar hem op en voel de woede van me afgleiden. Het was een dekmantel. Hij meende het niet. Ik glimlach en knik. "Tuurlijk." Al zie ik niet uit naar alle blikken van de mannen die hier rondlopen, een dag door Ace vergezeld worden spreekt me niet tegen. Hij valt nog best mee.

Olivier
Ik grinnik even om zijn glimlach. Jack is een aardige knul, maar wel flink verwijfd. Samen met hem loop ik het vaste land op. Ik glimlach. "Hm.. Ik vind het fijn op zee, maar het is toch altijd lekker om weer even op land te zijn. Ik zou niet kunnen kiezen tussen die twee."

Maxime - Dame.

Mijn god, die knipoog. Ik moet op mijn lip bijten om niet stom te gaan grijnzen. Als zijn ogen door de kamer glijden, adem ik snel goed uit en raap mezelf weer bij elkaar.
'Laat die emmer maar zitten, we gaan wel aan land, ja,' lach ik vanwege zijn optimisme. En deze keer wacht ik niet tot hij zijn arm aanreikt, maar haak ik zelf al de mijne door de zijne. Hoewel veel meisjes, of vrouwen, dat gemakkelijk zouden durven, is dit voor mij toch al een gigantische prestatie. 'Ik kan niet wachten tot we weer vaste grond voelen!'

everything, in time

Ace - Piraat.

Het is de gelukkigste dag van mijn leven. Moet je je indenken wat voor jaloerse blikken ik wel niet zal krijgen met haar aan mijn arm. God, hoe heette ze ook alweer? Ik neem haar vanachter een losgekomen lok haar in me op. Iets met een J, toch? Jeanine.. Julia.. nee, dat was het niet. Wat maakt het toch uit, Ace! Nee. Je moet het weten. Het is belangrijk. Elke vrouw haat het als je haar naam vergeet. Ik ken de namen van alle hoeren op dit eiland maar haar naam ben ik vergeten. Zo peins ik nog even door als we bij de kapper aankomen. Wellicht de enige man die er wel verzorgd uitziet. Hij drinkt slechts eens per week, zaterdagavond.
'Ace, nooit gedacht jou hier aan te treffen. Met.. een.. jongedame.' De laatste woorden komen er steeds verbaasder uit en hij doet zijn bril een stukje naar beneden. 'Zeg Ace, hoe kom je ineens met een dame op de proppen?' vraagt hij. 'Ik heb haar ontmoet en sindsdien zijn we samen.' Hij kijkt me ongelovig aan, maar ik gooi hem een geïrriteerde blik toe.
'Haal er maar vanaf wat eraf gehaald moet worden,' zeg ik dan en maak mijn lange staart los, waarna ik op de stoel plaatsneem. 'Daar is trouwens de zitruimte,' zeg ik tegen de jongedame en wijs naar achteren.
'Het zal niet lang duren.' Terwijl mijn haar geknipt wordt denk ik aan wat ik Jamie heb gezegd. De Zeeschuit? Waarom had ik m'n kop niet kunnen houden! Wat moet ik nu met haar? Er woedt een ongelovelijke tweestrijd in me. De ene kant wil niks liever dan zuipen en neuken - want geloof me, al die mooie onaanraakbare vrouwen zijn een hel voor me - maar ik heb ook de verplichting en belofte een beter milieu op te zoeken. Hoe ga ik me hier uit redden?
'Klaar. Ik geef je wat kokosolie mee. Geeft je haar een volle uitstraling en een gezonde glans. De vrouwen zullen niet van je kunnen afblijven,' verzekert hij me en dauwt het potje in mijn handen. Ik geef hem een zilverstuk en zeg tegen haar dat we weer naar buiten kunnen. 'Eh.. nog één vraagje.' Oh, dit is genant. Maar het moet wel. 'Hoe heette je ook alweer?'

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Bij de kapper kijkt Ace, en vooral mij, verbaast aan. Ik glimlach naar hem, en ga zitten in de wachtruimte. Na een paar minuten is hij al klaar, en ik sta op om mee te lopen. Ik zie Ace en mijn ogen worden even groot. God, hij ziet er zo echt veel beter uit. Zijn ruige uiterlijk heeft nu iets verfijnds, en het ziet er goed uit. Ik glimlach weer even en leg mijn arm weer in de zijne. We lopen de zon in, en ik geniet van de warme stralen op mijn gezicht. Thuis moest ik bijna altijd binnen zitten, en als ik naar buiten mocht moest dat met een parasol. Zodat mijn huid licht zou blijven. Maar een keertje in de zon kan vast geen kwaad. "Eh.. nog één vraagje." Ik kijk hem glimlachend aan. "Hoe heette je ook al weer?" Er schiet even een verontwaardigd gevoel door me heen. Hoe haalt hij, een armzalige matroos, het in zijn hoofd míjn naam te vergeten? Ik slik en pers weer een glimlach op mijn lippen. Ik moet mijn humeur niet laten verpesten. Bovendien is het niet alsof hij verplicht is mijn naam te onthouden. "Josephine. Mijn naam is Josephine." Ik kijk weer naar de lucht. "Het is mooi weer vandaag." Ik sluit genietend mijn ogen. Het is hier nog lang zo slecht niet.

Olivier
Ik grinnik even om zijn glimlach. Jack is een aardige knul, maar wel flink verwijfd. Samen met hem loop ik het vaste land op. Ik glimlach. "Hm.. Ik vind het fijn op zee, maar het is toch altijd lekker om weer even op land te zijn. Ik zou niet kunnen kiezen tussen die twee."