[RPG] -Exchange- (Pirates) 2. - Speeltopics

Laatste reactie;

Ace - Piraat.

Ik kijk haar geschokt aan.
'Engeland?' Nerveus bijt ik op mijn lip. In Engeland zouden ze ons het liefst aan de galg zien hangen. 'Oh eh.. hallo Josephine. Ik ben Ace Johnson,' en ik steek snel de hand uit om mijn schrik te verbergen.
'De zee is mijn leven.' Ik besluit 'drank' en 'vrouwen' maar niet toe te voegen, net zo min als 'geslaagde plunderpartijen.' Wat heb ik eigenlijk wel voor nuttige eigenschappen waar een jonge vrouw als zij misschien van onder de indruk is? Wacht, ik weet het!
'En ik kan lezen en schrijven,' zeg ik snel. 'Ik zal je wat laten zien, ben zo terug!' Ik wil haar een verhaal laten lezen waar ik in mijn vrije tijd mee bezig ben. Ik vlieg zo snel als ik kan weer naar het ruim, richting mijn prachtig ingerichte slaapcabine. Ace jongen, dit gaat de goeie kant op. Vroeg of laat ben je een rijk man! Ik kan wel in de handen wrijven van de voorpret alleen al. Ik schuif de gordijnen open op zoek naar mijn perkamentrollen en inktveer.
'Bij Neptunus,' zeg ik van complete verbazing als ik zie wat, of wíe er op mijn bed ligt. Kwijlend buig ik me naar voren en aai heel zachtjes over haar wang. Ik draai me om en kijk spiedend de slaapzaal door. Geen kip te vinden. Die zijn natuurlijk allemaal in het bovendek. Ik sluit de gordijnen en wend me weer tot de jongedame die op bed ligt. Correctie: dít was nog nooit zo makkelijk geweest. Met alle voorzichtigheid schuif ik de deken bij haar vandaan en snuif haar geur op. De opwinding raast door mijn lijf. Ik aai langs haar blonde lokken. Dit kun je niet menen, wat een prachtige vrouw!
[/u]

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 12:10 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik moet elke keer lachen om Ace :') Ik zie hem al helemaal voor me met zo'n freaking blij hoofd x'D

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Toen ik geen antwoord had gekregen was ik door gelopen naar buiten, het was best warm voor de tijd van het jaar. Ik keek even omhoog naar Kenneth die in zijn kraaiennest zat, dat bakje leek wel zijn thuis. Ik zag hem vaker daarboven dan beneden en ik had hem dan in de maand dat ik op het schip was dan ook bijna tot niet gesproken. Ik zag dat de zon al onder aan het gaan was, het gaf een vreselijk mooi uitzicht. Altijd had ik zonsondergang bijzonder gevonden en de heldere nachten dat het volle maan was ook, ik was maar een avond en nachtmens. Ik liep wat doelloos rond en dacht ondertussen na, inmiddels zat ik weer een maand op het schip.. Ik had het undercover zijn al langer volgehouden dan ik had gedacht. Ik was best fijn gebouwd, kleiner dan de meeste, was niet harig of iets dergelijks en al die kleine dingetjes.. Het waren net puzzelstukjes en als je ze samen voegde dan kwam je al gauw tot de conclusie dat ik geen man was, in mijn ogen dan. Blijkbaar was dat niet zo, want ik was nog steeds niet ontdekt. Waarschijnlijk dachten ze dat een vrouw zoiets niet zou doen of durven, dan hadden ze me blijkbaar onderschat. Mochten ze er trouwens achter komen, dan had ik altijd nog plan B. Jahoor, ik redde me prima. Ik had ook geen heimwee, alleen naar het lekkere eten thuis. Het eten op het schip was niet iets wat je bepaald een luxe maaltijd noemde, maar dat moest ik maar voor lief nemen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Clara - Dame

Mijn droom was werkelijk geweldig. Ik keek naar de zonsopgang toen ik plots een stem achter me hoorde. 'Clara, je bent zo mooi, ik wil je' Ik herkende de stem uit duizenden. 'Olivier' zei ik met een glimlach.

Ik draaide me om in mijn slaap en voelde opeens een windvlaag langs mijn schouder. Ik had geen zin om mijn ogen te openen dus hield ik ze dicht, het was vast niets. 'Olivier, Olivier' zuchtte ik in m'n slaap.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 12:13 ]

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Joshephine
Even twijfel ik als hij zijn hand uit steekt, maar omdat ik niet onbeleefd wil lijken neem ik hem toch aan. Ik ben onder de indruk als hij me vertelt dat hij kan lezen en schrijven. Waar ik vandaan kom is het normaal dat mannen kunnen lezen en schrijven, maar ik had nooit verwacht dat matrozen dat ook konden. Ik kan zelf ook schrijven, maar het wordt minder verwacht van vrouwen. Toch is het handig om brieven te schrijven aan vriendinnen. Ik knik naar hem als hij zegt dat hij wat gaat ophalen. Ik kijk weer uit over de zee, naar de zonsondergang. Hoe lang zouden we hier nog moeten blijven?

Olivier
Ik verstijf als ze haar hand op mijn bovenarm legt. Die zag ik niet aankomen. Ik knik naar haar als afscheid, en aai Torrap nog eens over zijn kop. Langzaam loop ik weer naar mijn bureau en pak de kaarten. Waar was ik gebleven? Oja, Tortuga. Eens kijken..

Ace - Piraat.

Eigenlijk heb ik geen idee hoe lang ik al bij haar neer gehurkt zit. Wat deed ik hier eigenlijk ook alweer? Oh.. ja, dat is waar ook: mijn verhaal opzoeken. Ik heb een veel beter idee, bedenk ik me met pretoogjes en een enorme grijns. Ik knoop mijn laarzen los en schuif zo voorzichtig mogelijk de jongedame aan de kant, zodat er ruimte voor mij vrij komt. Ik ga met uiterste voorzichtigheid naast haar liggen en aai nogmaals langs haar wang. Zal ik haar wakker maken?
Dan hoor ik haar vaagjes 'Olivier,' zeggen. Ik trek een wenkbrauw op. Die droomt vast dat ze zich met de kapitein aan het vermaken is. En wat voor een piraat zou ik zijn om daar geen voordeel uit te trekken?
'Olivier is hier,' fluister ik en aai door haar blonde lokken. Ik volg nauwlettend haar gezichtsuitdrukking. Volgens mij denkt ze écht dat ik de kapitein ben.

No growth of the heart is ever a waste

Maxime - Dame.

Lachend klap ik even in mijn handen. 'Chapeau,' roep ik, hopend dat het goed Frans is. Er is geen ontkenning mogelijk, een Frans sprekende man is onweerstaanbaar.
'Hm,' beantwoord ik de rest, 'je hebt een geweldige kapitein, beleefd ook. Die ene daarentegen, ach ik weet zijn naam niet. Maar hij heeft van dat lange bruine haar,' zeg ik en ik maak er wat gebaren bij om een beeld te vormen. 'Die heeft ze volgens mij niet allemaal op een rijtje. Begon over plunderen, dat doen jullie toch niet?'
De kip is intussen genoeg afgekoeld en aangezien er geen bestek is, pulk ik zo voorzichtig mogelijk een stukje los. Het smaakt heerlijk en vers, weer iets wat ik niet had verwacht. Als ik nu maar niet onder het kippen vet zit, dan zou ik echt voorschut staan tegenover Felix. Aan zijn litteken ben ik intussen gewend, het staat prima bij zijn gezicht, eigenlijk. Hoewel ik betwijfel of er überhaupt iets is wat hem niet staat.

everything, in time

Joshephine
Nadat ik een paar minuten op de reling heb geleund en naar het water heb gestaard begin ik me af te vragen waar Ace blijft. Misschien kan hij zijn spullen niet vinden. Ik draai me om en zie een van de dames staan. Of.. Ik sla een hand voor mijn mond om een giechel te onderdrukken. Het is een piraat. Hij stond zo.. damesachtig, dat ik even dacht dat het een van mijn vriendinnen was. Ik draai me weer om en staar over het water. Ik begin ongeduldig te worden. Mensen horen me niet te laten wachten, al helemaal matrozen niet. Ik loop naar de andere piraat toe en tik op zijn schouder. Misschien weet hij waar ik Ace moet zoeken. "Excuseert u me, zou ik u wat mogen vragen?"

Olivier
Ik verstijf als ze haar hand op mijn bovenarm legt. Die zag ik niet aankomen. Ik knik naar haar als afscheid, en aai Torrap nog eens over zijn kop. Langzaam loop ik weer naar mijn bureau en pak de kaarten. Waar was ik gebleven? Oja, Tortuga. Eens kijken..

Kenneth.

De tijd was na zijn gevoel voor bij gevlogen, maar hij had zich geen minuut verveeld. Het uitzicht was echt prachtig. Gets, nu klonk hij net een wijf. Hij schudde zijn hoofd en rekte zich uit. Het was tijd om terug te keren naar het dek. Heel even werpte hij een blik op het dek, hij zag niemand. Lenig klom hij uit het kraaiennest en ging via het net terug naar het dek. Hij rekte zich opnieuw uit en wou terug lopen naar het ruim. Terwijl hij liep keek hij nog even naar de zonsondergang en knalde daardoor tegen wat vaten op.

Maxime - Dame.

De arme man, nu begreep ik waarom hij zo graag aan land wilde. 'Het komt vast wel goed,' zeg ik bemoedigend als ik zijn gezicht zie.
"Sta me toe," hoor ik hem zeggen en ik heb geen idee waar hij het over heeft. Maar als hij met zijn duim over mijn mond wrijf snap ik het pas. 'Sorry,' verontschuldig ik me, een beetje overweldigt bij zijn zachte aanraking. Maxime, wat ben je ook een sukkel. Ik wrijf met mijn hand langs mijn mond en staar weer even naar de grond. Ik bijt hard op mijn lip en dwing mezelf weer omhoog te kijken, met een vurige hoop dat ik niet bloos. 'Spreek je nog meer talen, buiten Frans?'

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 12:44 ]

everything, in time

whahaha x'D Poor Jack.. Abby :x
Stel je voor dat het echt een man was, dat was zielig geweest :a

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Plotseling tikte iemand op mijn schouder en haalde me daarmee uit mijn gedachten, ik keek naar de vrouw die vroeg of ze wat mocht vragen.
''Sure, vraag maar.'' ik glimlachte vriendelijk naar haar, plots hoorde ik een hoop herrie en toen ik omkeek zag ik Kenneth tussen de vaten liggen. Ik kon het niet helpen en schoot in de lach, het was gewoon een grappig gezicht. Ik grijnsde en keek naar 'm.
''Kenneth, alles oké?'' riep ik 'm toe, hoe kreeg hij het voor elkaar tegen die vaten te lopen? Ze stonden helemaal aan de kant, expres zodat niemand er tegen aan zou lopen en wat deed hij? Hij knalde ze allemaal om ver. Hij was zeker aan het dagdromen over die vrouwen aan boord.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kenneth.

Wat een domkop was hij toch ook, welke oen liep nou tegen wat vaten op. Toen hoorde hij een stem, die vroeg of alles Oke ging. Zijn hoofd kreeg een knal rode kop en keek naar Jack. ' Mjah, gaat wel. ' murmelde hij en kwam snel overeind. Daarna keek hij naar de vaten en zuchtte diep. Nu mocht hij die dingen ook nog opruimen ook. Langzaam begon hij ze weer overeind te zetten.

Ja idd

Joshephine
Ik lach als ik de piraat zie die is gevallen. Hij staat al weer op, dus is er blijkbaar niets ergs aan de hand. Ik draai me weer tot de piraat en glimlach. "Ik vroeg me af of u misschien wist waar Ace zijn schrijfspullen bewaard. Hij is namelijk net wat gaan halen, ziet u, maar hij is nog steeds niet terug."

Olivier
Ik kijk op als ik boven een hoop gerommel hoor. Ik spring op en loop snel het dek op. Daar zie ik Kenneth die een aantal tonnen heeft omgegooid. Ik schud met mijn hoofd en loop op hem af. "Hier, ik help je wel even om het recht te zetten."

Ho, per ongeluk twee keer geplaatst :x

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 12:53 ]

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik keek nog even naar 'm, mooi niet dat ik hem ging helpen met die vaten overeind zetten. Niemand die mij ooit bij zulk soort ongelukken had geholpen, eigenlijk was het een beetje ieder voor zich op het schip.
"Ik vroeg me af of u misschien wist waar Ace zijn schrijfspullen bewaard. Hij is namelijk net wat gaan halen, ziet u, maar hij is nog steeds niet terug." vroeg de vrouw, die als ik het me goed herinnerde, Joshephine heette. Ik fronste even, kon Ace schrijven? En als hij indruk wilde maken ging het dat hem niet bepaald goed af, als hij een dame liet wachten.
''Ik heb werkelijk geen idee, 't spijt me.'' waarschijnlijk zat hij alweer een ander 'lekker mokkel' achterna.
''En je mag me wel tutoyeren hoor.'' voegde ik er toen nog aan toe, de enige tegen wie ik U zei op dit schip was volgens mij de kapitein. Ik was het U zeggen tegen ieder al gauw afgeleerd toen ik hier kwam en nu zei ik het dus ook nog amper, zelfs niet tegen de vrouwen op het schip, maar ik hoefde dan ook geen indruk op ze te maken zoals de andere. Ik vroeg me af hoe lang de mannen zich zo netjes gingen gedragen tegenover de vrouwen, vast niet lang. Ik gaf ze een dag of 2/3.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Ik kijk de piraat even aan. Er is iets aan hem.. Iets dat ik wel weet, maar waar ik gewoon niet op kan komen. "Hm.. Dan zal hij wel iets anders zijn gaan doen. Het lijkt me niet logisch dat híj hier de weg kwijtraakt." Ik knik als hij voorstelt elkaar te tutoyeren. "Ik heet trouwens Josephine. En u was...?"

Olivier
Ik kijk op als ik boven een hoop gerommel hoor. Ik spring op en loop snel het dek op. Daar zie ik Kenneth die een aantal tonnen heeft omgegooid. Ik schud met mijn hoofd en loop op hem af. "Hier, ik help je wel even om het recht te zetten."