[RPG] Geen weg meer terug. [2] - Speeltopics

Het oude topic.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Ik checkte gewoon even of ze je niet ... één van ons had gemaakt. That would be bad.' legde hij uit terwijl hij af en aan hard op zijn tanden beet. De jongen zuchtte. Hij was in ieder geval opgelucht dat ze nog leefde en dat ze geen vampier was. Er viel een stilte. 'Luister, ik eh... Het spijt me dat ik je... Dat dàt met je is gebeurd,' bracht hij uiteindelijk ietwat schuchter en ongemakkelijk uit. Hij had een hekel aan verontschuldigingen. 'Ik heb geen excuus, maar dat hele bodyguard-gebeuren is nieuw voor me. Ik ben gewend om alleen aan mezelf te denken,' Hij realiseerde zich dat het hem niet in een al te positief daglicht stelde en voor het eerst in een lange tijd voelde hij zich opnieuw een rookie, een beginneling. Dat stond hem allerminst aan.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Een van hun? Shit, daar had ze niet eens aan gedacht! Gelukkig was dat niet het geval, althans, volgens Lew.. Na een korte stilte begon Lew ineens weer te praten, tot haar verbazing bood hij zijn excuses aan. Tuurlijk was ze nog wat pissig op hem, maar het was niet echt de tijd om ruzie te hebben. ,,Geeft niks.'' ze glimlachte flauwtjes naar 'm. ,,Het was mijn eigen schuld.. En zoals ik al zei, ik kan redelijk goed voor mezelf zorgen.Of naja, voor zover dat mogelijk is met jullie soort.'' ze zweeg een paar seconden. ,,Bedankt.'' zei ze, hij was teminste nog gekomen en naja.. Hij had haar ook gewoon kunnen laten stikken, ze was immers een extra last en veel kans had ze niet tegen hun soort.

Faith - Slechte Vampier.
,,Je kan niet naar huis.'' herhaalde ze. ,,Douchen kan je hier wel, maar voor de rest kan ik je ook niet helpen.'' ze zuchtte zachtjes. ,,Van mij mag je proberen weg te komen maar het gaat je niet lukken.. DUs ik vrees dat ej het maar gewoon moet accepteren.'' ze keek hem aan, zijn reactie afwachtend. Waarschijnlijk zou hij nu nogal in een dip raken, wat logisch was.. En dan kon zij mooi doen alsof ze hem zou helpen en dan toeslaan. Ha, maar eerst zijn vertrouwen winnen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

De gebeurtenissen in combinatie met de verschillende geuren bezorgt me een ongelofelijke koppijn. Dan valt mijn oog op Faith die een nieuweling probeert in te palmen. De nieuweling die ik voorheen nog z'n strot had door willen bijten. Het gaat haar nog lukken ook. Maar ik hou me op de achtergrond en besluit richting het bos te gaan om mijn gedachten te zuiveren.
Als ik buiten de poort ben waait er een ongelofelijk harde wind en de duisternis ziet er dreigend uit. Er is storm op komst. Vastberaden loop ik dieper het bos in, op zoek naar dieren die zich proberen te verschuilen. Als ik al een aardig eind van het huis verwijderd ben zet ik het op een snelle sprint. Ik ren zo hard als ik kan, tot ik uitgeput bij de rand van een meer sta. Aan de horizon zie ik heldere witte flitsen de gitzwarte hemel in tweeën splijten. De wind suist langs mijn oren en mijn oog valt op een hert dat gehaast aan het drinken is. Ik trek een grijns. Laat de jacht beginnen. Ik sprint met een ongelofelijke snelheid richting het beest, dat op de vlucht slaat. De adrenaline door de jacht pompt door mijn lijf. Uiteindelijk weet ik het te pakken te krijgen en draai z'n nek om. Het is inmiddels begonnen met onweren. Ontspannen ga ik zitten en maak een gaatje in z'n halsslagader.

No growth of the heart is ever a waste

Hij beantwoorde haar glimlach met een waterig lachje en een rommelige aai door zijn haar. Iets wat hij altijd deed als hij niet wist welke houding zich aan te geven. Wat deed je eigenlijk na een excuus ? 'Laten we naar de rest gaan,' stelde hij snel voor, voordat de situatie awkward zou worden. Lew propte zijn handen in zijn zakken en begon te wandelen. Er was nog iets anders dat hij wilde zeggen, en hij vroeg zich af of het wel zo'n goed idee was, aangezien ze nogal beschermdend leek tegenover Odile. Uiteindelijk besloot hij om het alsnog op te brengen. 'Luister, ik weet niet wat daar tussen jullie is gebeurd. Ik neem aan dat je de waarheid vertelt en voor de rest bemoei ik me er niet mee. Maar als ze je inderdaad gespaard heeft, zou ik er niet te veel op rekenen dat ze het opnieuw doet. Dus blijf bij haar uit de buurt. Ze is niet te vertrouwen.' Lew probeerde haar blik te vangen, in de hoop te kunnen peilen wat ze dacht. Hij had het akelige gevoel dat Dewi, Odile in haar 'project' aan het veranderen was. Hoewel hij helemaal voor mensen goed maken was, vreesde hij dat dat geen goed plan was. Al helemaal niet voor een mens.

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 19:52 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Ze knikte instemmend en liep met 'm mee, ineens begon hij weer over Odile. ,,Ik weet dat ze me niet nog eens spaart, dat heeft ze me wel duidelijk gemaakt.'' antwoordde ze. ,,Trouwens, ze is misschien niet te vertrouwen maar ik heb het idee dat ze niet puur slecht is. Ik bedoel, hoe ze keek en heo voorzichtig mijn wond verbond.. En ja ik weet dat dat geacteerd kan zijn.'' zei ze nog, voor het geval hij dacht dat Dewi Odile vertrouwde. Verder zweeg ze maar, ineens hoorde ze een harde knal en door het raam zag ze onweer. Zachtjes beet ze op haar onderlip, dat was wel het laatste waar ze zin in had.. Vooral nu ze opgesloten zat, dat vergrootte haar angst enkel. Zonder dat ze het zelf echt doorhad ging ze dichter bij Lew lopen en frunnitke ze weer aan haar kettinkje.

Faith - Slechte Vampier.
,,Je kan niet naar huis.'' herhaalde ze. ,,Douchen kan je hier wel, maar voor de rest kan ik je ook niet helpen.'' ze zuchtte zachtjes. ,,Van mij mag je proberen weg te komen maar het gaat je niet lukken.. DUs ik vrees dat ej het maar gewoon moet accepteren.'' ze keek hem aan, zijn reactie afwachtend. Waarschijnlijk zou hij nu nogal in een dip raken, wat logisch was.. En dan kon zij mooi doen alsof ze hem zou helpen en dan toeslaan. Ha, maar eerst zijn vertrouwen winnen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lewis zei maar niks. Hij wist dat hij schamper zou klinken moest hij antwoorden en dat zou ze waarschijnlijk niet apprecieren. Hij was nog steeds niet helemaal overtuigd van Odiles zogenaamde goedheid. Eerst zien dan geloven, dacht hij sceptisch. 'Bang voor onweer?' Hij moest onwillekeurig grijnzen. Een bloeddorstige vampier leek haar minder te doen dan een beetje regen. Zijn aandacht werd getrokken door haar zenuwachtige gepruts. 'Mooi dingetje,' zei hij, in de hoop haar aandacht een beetje af te leiden en haar wat op haar gemak te stellen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
,,Heb zo mijn redenen..'' mompelde ze ietwat beschaamd toen hij begon over onweer. 'mooi dingetje' klonk het ineens, ze volgde zijn blik, blijkbaar had hij het over haar ketting. ,,Oh, bedankt. Van ouders gekregen.'' ze dwong zichzelf tot een glimlachje wat haar niet echt lukte. Ze had vroeger de ketting ooit gekregen van haar ouders en toen die overleden had ze de fotootjes erin laten zetten. Gelukkig had ze die nog, aangezien er verder niks over was. Enkel as. Dewi probeerde niet te laten merken dat ze af en toe schrok van een ahrdere knal, waar ze best wel in faalde.

Faith - Slechte Vampier.
,,Je kan niet naar huis.'' herhaalde ze. ,,Douchen kan je hier wel, maar voor de rest kan ik je ook niet helpen.'' ze zuchtte zachtjes. ,,Van mij mag je proberen weg te komen maar het gaat je niet lukken.. DUs ik vrees dat ej het maar gewoon moet accepteren.'' ze keek hem aan, zijn reactie afwachtend. Waarschijnlijk zou hij nu nogal in een dip raken, wat logisch was.. En dan kon zij mooi doen alsof ze hem zou helpen en dan toeslaan. Ha, maar eerst zijn vertrouwen winnen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Op mijn hurken drink ik gehaast zijn bloed. Dierenbloed is lekker, maar het haalt het niet vergeleken met dat van mensen. Gulzig slurp ik het op, tot een oorverdovend harde blikseminslag de aarde doet trillen. Ik spring overeind en kijk gejaagd langs de bomen. Dan verraadt mijn instinct dat iets niet in de haak zit. Ik draai me vliegensvlug om en zie een torenhoge boom die afbreekt en in brand staat. En precies die boom valt in mijn richting. Ik besef in een microseconde dat ik twee keuzes heb: of wegduiken of mijn lot aanvaarden. Het is te laat voor het eerste maar ik wil niet sterven. Instinctief scherm ik me af met de vuisten gekruist.
'Nee!' schreeuw ik terwijl ik me schrap zet. Ik hoor een harde volle knal.
Als de eerste regendruppel op mijn wang valt laat ik voorzichtig mijn armen zakken. Mijn blik valt op de inmiddels omgevallen boom die naast me ligt. Wat is er gebeurd? Die boom viel toch duidelijk op míj? Ik laat me weer op mijn knieën zakken en voel onwillekeurig aan de aarde. Tot mijn grote schok voelt deze warm en droog aan, in tegenstelling tot de aarde een paar meter verderop. Die is inmiddels doorweekt. Ik sta weer op en nu begint het vreemde fenomeen een patroon te krijgen. Een cirkelvormig patroon. De droge warme aarde heeft zich in een perfecte cirkel rondom mij gevormd.
'Wie is daar!' schreeuw ik verloren omdat ik me hier geen raad mee weet. Een paar kraaien vliegen op. Nu begint de regen door te zetten en het onweer sterft langzaam weg. Wat gebeurt hier?

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 20:24 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ik had al een reactie gepost maar ik wist niet zeker of je hem gezien had want je reageerde niet... Dus ik post hem nog een keer

Yue
Ook al was de vrouw nog steeds op haar hoede, ik kon merken dat ze niet meer boos was, voor zover ze dat was geweest. Opgelucht glimlachte ik. "Dankje, ik volg je wel."

Nog een postje voor het slapengaan.
_________________________________________________________________
Odile - Slechte vampier.

Gehaast en gedesoriënteerd kijk ik langs de bomen.
'Kom hier lafaard!' Maar opnieuw geen gehoor. De wind sterkt weer aan maar het onweer laat niet van zich horen. Nogmaals kijk ik naar de cirkel. Het ziet eruit als een kleine inslagruimte van een meteoriet. Maar ik ben het middelpunt. Zou het kunnen dat.. dat ík dit heb veroorzaakt? Mijn ogen flitsen richting een kraai die zich settelt op een tak. Er is maar één manier om erachter te komen. Ik sta weer op en loop voorzichtig richting de kraai. Gefocust kijk ik naar de kraai, hoewel ik niet eens weet hoe ik me moet focussen. Misschien is het allemaal wel één grote grap en neem ik mezelf in de maling. Ik focus me weer op de kraai en hou mijn armen weer gekruist als voorheen. Er gebeurt niks. Dan bedenk ik me iets. Ik was bang om te sterven. De dood is een goede drijfveer om keihard te blijven vechten. Ik kijk nu naar een lege plaats tussen een paar bomen en een heel pijnlijke maar sterke herinnering komt naar voren. De wereld vervaagt en ik zie hem weer staan. Springlevend.

"Jou heb ik lang niet gezien. Sterker nog, je was twaalf toen ik je voor het laatst zag. Ik heb de taak niet afgemaakt. Maar maak je geen zorgen. Dat doe ik nu." "Dat dacht ik niet. Ik ben ook voorbereid." "Maar ik beter." "Vuile hond! Laat me los! Laat me los!"

In een ooghoek zie ik de kraai tegen de stam van een boom knallen. Ik aarzel nu niet en laat me zakken. Ik voel aan de grond. Warm en droog. Een perfecte cirkel. De cirkel van een krachtveld.

[ bericht aangepast op 21 jan 2011 - 12:29 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Een hele tijd was hij stil en staarde Faith met grote ogen aan. Waarom, kon hij niet meer terug. Dan zag hij Flipper de vis niet meer, zijn vrienden, ouders en zijn zus. Hij beet op zijn lip en kreeg tranen in haar ogen. Snel wreef hij ze uit zijn ogen. ' Zou ik misschien mogen douchen.. ' vroeg hij met een brok in zijn keel. ' En heb je misschien ook andere kleren voor me.. '

Odile - Slechte vampier.

Doorweekt arriveer ik weer in het huis. Ik wrijf mijn haar uit en ontdoe mezelf van mijn leren jas. Niet dat het veel helpt, maar ik voel me in elk geval een stuk lichter.
In mijn kamer vis ik gauw wat nieuwe kleding, douchegel, shampoo en een handdoek op en loop richting de douches. Ik voel me vies. Gehaast kleed ik me uit - je weet maar nooit welke idioot 't in z'n kop haalt die deur open te gooien met al dat volk hier - stap de cabine in en sluit hem af. Heel even bekijk ik de tattoo op mijn schouder. Net als ik mijn haar heb ingesmeerd met een riante hoeveelheid shampoo komt een apart maar bekend borrelig gevoel naar boven. Het gevoel dat ik in zeker geen twintig jaar heb gekend. 'Hatsjoe!' Verstomd wrijf ik langs mijn neus. Krijg nu wat, ik word toch niet ziek?! Ik probeer het te onderdrukken, maar nog een nies worstelt zich naar buiten. 'Hatsjoe!' Fuck! Het geluid galmt door de doucheruimte heen en ik hoop dat niemand het heeft gehoord. Dit is best genant. Een vampier die verkouden wordt.

No growth of the heart is ever a waste

Lewis merkte dat iets niet juist was. Zowel met het onweer als met het kettinkje. Haar humeur was zienderogen versomberd toen hij het juweeltje op gebracht had. Even overweegde hij om verder te vragen, maar hij wist uit ervaring dat sommige dingen beter verzwegen werden. En trouwens, dacht hij daarna, als ze de nood had om het hem te vertellen, dan zou ze dat wel doen. Er was geen reden om zich met haar zaken te bemoeien. Hij haatte het tenslotte zelf ook als iemand dat bij hem deed. 'Kalm maar, dat onweer doet je niks,' glimlachte hij, toen hij merkte dat ze als een geschrokken hertje opsprong elke keer als er een witte flits door de lucht scheurde. 'Kom, ik heb wel een middeltje om de angst een beetje te verminderen,' De jonge vampier trok zijn metgezel mee naar de royale woonkamer, waar hij haar voorzichtig in een zetel dwong en naar een glazen kast tegen de muur liep. Het was dezelfde kast waar hij eerder de vodka uit had gehaald, maar deze keer opteerde hij voor een amberkleurige vloeistof. De Johnnie Walkerfles was een oude bekende en hij koos dus automatisch voor dat merk, aangezien hij daarvan de effecten het beste kende. Met enkele soepele bewegingen had hij al een bodempje van een kristallen whiskyglas gevuld met de alcoholische drank. 'Hier,' zei hij met een vreemd soort eerbied in zijn stem. 'Dat zou moeten helpen,' Hij duwde de kleine hoeveelheid in haar hand en begon vervolgens blokken hout in de open haard te laden. Hij vond wat stukken kleiner, droog hout die hij met zijn aansteker in brand stak en moffelde die onder de massieve blokken, waardoor er al gauw een laaiend vuur in de haard knetterde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Ook al was de vrouw nog steeds op haar hoede, ik kon merken dat ze niet meer boos was, voor zover ze dat was geweest. Opgelucht glimlachte ik. "Dankje, ik volg je wel."
In de verte hoorde ik iemand niezen. Waren er hier meer mensen?

Odile - Slechte vampier.

Helaas moet ik het toch ontgelden. Met een loopneus van hier tot aan Tokio stap ik onder de douche weg. In een razendsnel tempo kleed ik me al rillened om en bekijk ik mezelf in de spiegel. Ik zie er nog bleker uit dan anders en mijn haar is one big mess. Snel ram ik er een kam doorheen en maak me uit de voeten. Waardoor is mijn weerstand zo naar de klote gegaan? Komt het alleen door die regenbui? Ik heb zo vaak in de regen gelopen. Of komt het door.. ik moet weer denken aan de vreemde warme cirkel. Ik wist niet precies wat ik deed, maar achteraf voelde ik me zwak omdat het zo veel van mijn energie vergde. Misschien is dat de genadeslag geweest voor mijn weerstand. Ik weet nog steeds niet wat ik precies deed, maar het zorgde ervoor dat die boom me niet vermorzelde waardoor ik levend zou verbranden. En vuur is wél dodelijk voor een vampier.
Terwijl ik door de gangen loop vraag ik me af wat je moet doen als je ziek dreigt te worden. Het is alweer te lang geleden. Dan kom ik langs de keuken en sta ik even stil. Eten. Daar halen mensen hun voedingsstoffen uit. Ik heb al een hele tijd niet gegeten. Zou iemand wat kunnen hebben laten liggen? Ik waag het erop en begin een heuse plundertocht op de voorraadkastjes en de koelkast - die er meer voor de sier staat. Uiteindelijk weet ik een pizza op te scharrelen die al heel lang in de vriezer ligt. Mooi, die gaat de oven in, denk ik en wrijf nog een keer langs mijn neus.

[ bericht aangepast op 22 jan 2011 - 23:28 ]

No growth of the heart is ever a waste