Ah wat goed dat je je vriend af en toe onder de douche duwt. Want het is kut, maar na afloop voel je je vaak wel iets beter omdat er IETS is gelukt (tenminste, zo ervaar ik dat dan). En idd alles is al snel te veel. NOS op 3 had daar ooit een hele mooie site over gebouwd, die je lieten "ervaren" hoe het is om een depressie te hebben. Was heel goed gedaan.
Heb ook weleens gehad dat een vriendin me verplichtte om bij haar te douchen, dat ze me zo ongeveer vanuit huis naar haar huis sleurde om daar te gaan douchen. Toen had ik ruim twee weken niet gedoucht. Was nodig (maar niet per se leuk...) maar het hielp wel.
Mensen zeggen altijd: 'ja je moet gewoon routine aanhouden', 'ja hup, even je bed uit', 'je kunt toch wel tandenpoetsen?' of 'je moet gewoon even positief denken.
Denken is niet het probleem.
Ik heb geen negatieve stem in mijn hoofd die piekert ofzo, sterker nog: ik kan me niet voorstellen dat ik pieker. Als ik ergens over nadenk dan heb ik daar meteen een oplossing bij (voor 10 situaties want je weet maar nooit) en dat past niet bij piekeren of doemdenken.
Maar mensen zeggen altijd: 'je moet gewoon positief denken, zet gewoon die knop om'.
Het zijn geen gedachten, het is een mega zwarte, duistere, zware deken die over mijn hele lichaam komt te liggen en mij afmaakt. Niet qua gedachten maar qua fysieke gesteldheid/vermoeidheid. En ja, daar anticipeert de geest dan weer op. Want als je letterlijk zo moe bent en zo fucking veel nachtmerries hebt elke nacht dan is het niet meer te doen en voelt alles als een marathon. Terwijl je sleep-deprived bent. En dan ga je er vanzelf in je hoofd ook aan... Omdat het niet vol te houden is. Dat komt niet door gedachten.
Dusja... Lastig.