[RPG • 0] Fabula et Fiat • Schrijftopic - Speeltopics

3 aug 2024 - 10:56 catastrofe is offline

fabula et fiat

Tahani • verbeelding

Het jaar is 1689.

Na jaren van genadeloze heksenvervolgingen die zelfs overzees de kolonies aan de Amerikaanse oostkust bereikt hebben en oplopende spanningen in een Verenigd Koninkrijk waarvan de Mugglevorst weigerde om tovenaars bescherming te bieden heeft de International Confederation of Wizards een nieuwe wet getekend: het International Statute of Wizarding Secrecy. Deze nieuwe wet is nog niet definitief, maar de hoop is dat het een einde zal maken aan alle onrust die is ontstaan tussen tovenaars en Muggles. Waar er voorheen een verscheidenheid aan opvattingen bestond over Muggle relations – samenwerking, angst, dominantie, oorlog, afzijdigheid – zullen alle tovenaarsfamilies zich nu moeten aanpassen aan de nieuwe orde.

De nieuwe wet is nog niet geratificeerd en niets is nog in steen gebeiteld, behalve de uitkomst, die onafwendbaar lijkt: tovenaars zullen verplicht worden magie verborgen te houden voor Muggles. Verwacht wordt dat invoering van de Statute zware implicaties zal hebben voor het dagelijks leven en de inrichting daarvan: familiebanden, werk, huisvesting, Fabeldieren, vervoer, handel, cultuur, en ga zo maar door. Toch zullen er ook families zijn die juist baat hadden bij de openheid van zaken die nu wordt opgedoekt. Waar sommigen blij, downright opgelucht zijn, zullen anderen de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aanzien. Het nieuw geïnstalleerde Ministry of Magic is optimistisch begonnen met een nieuwe tak van sport – professionele Obliviators, die een korte maar zeer effectieve tocht langs enkele delen in het land hebben gemaakt en daar de herinneringen van menig Muggle hebben gemanipuleerd. Tovenaars stichten nieuwe dorpen waar Muggles niet langer welkom zijn, en er vallen belangrijke handelspartners weg, wat leidt tot innovatie, maar ook afhankelijkheid.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Maar niet iedereen is het daar mee eens, en daar de wet aan verandering en invloed onderhevig is, is er een hevige machtsstrijd gaande.

In deze RPG volgen we studenten aan Hogwarts. Zij volgen een nieuw, tweejarig programma dat niet vrij van controverse is, aangezien de roots uit het klassieke onderwijs uit de Mugglewereld komen en nog niet zo lang geleden is geïntroduceerd door Pheba Smith, één van de prominentste nazaten van Helga Hufflepuff.

"Upon the signature of the International Statute of Secrecy in 1689, wizards went into hiding for good. It was natural, perhaps, that they formed their own small communities within a community. Many small villages and hamlets attracted several magical families, who banded together for mutual support and protection."

▬ Bathilda Bagshot, A History of Magic

Na afronding van hun zevenjarige studie aan Hogwarts is er voor alumni de mogelijkheid hun opleiding voort te zetten aan Hogwarts door middel van een tweejarig specialisatieprogramma in een richting naar keuze. Met een dergelijk programma kunnen ze voorsorteren op een latere carrière en opleiding. Studenten kiezen twee richtingen en doen onderzoek naar een overkoepelend onderwerp als groot eindwerk. Sommige richtingen zijn theoretischer dan andere; bij een aantal worden studenten al ingewijd in sectoren. Door middel van het eindwerk kunnen studenten hier ook zelf invloed op uitoefenen.

Studenten maken nog steeds deel uit van het sociale leven op Hogwarts, maar maken deel uit van kleinere klassen en hebben geen slaapzalen, maar vertrekken. Twee en soms drie studenten kunnen een vertrek betrekken met eigen slaapkamers, badkamer en een studeerkamer. Dit kunnen studenten van alle vier de afdelingen zijn omdat studenten worden aangemoedigd andere perspectieven tot zich te nemen. Verder worden studenten wel geacht om met hun afdeling op te trekken. Elke afdeling heeft, naast de leerlingenkamer, een aparte gemeenschappelijke ruimte voor de studenten.

Richtingen
Elemental Magic ● De studie van magische theorie, werking en ontstaansgeschiedenis. (Asher). Keuzes: Alchemy en Reflections on Magic (Ilias).
Philosophy of Power ● Ethiek, recht en kennisleer met betrekking tot magie (Ilias, Morpheus).
Discord and Dueling ● Praktische toepassing van offensieve en defensieve magie. (Wren, Emrys, Sammy)
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen. Keuzes: Mental Arts (Niamh, Merry) en Physical Arts (Emrys, Wren).
Ecosystems and Conservation ● Fabeldieren bestuderen vanuit de ecologie en band tussen mens en natuur. Keuzes: Underwater Folk (Xander), Nursing en Mythological Creatures (Rose, Lenore, Marcelene) .
Advancement of Magic ● Geschiedenis van de tovenaarswereld. Keuzes: Ancient Tongues and Runes (Xander), The Other Represented, Old Age Developments and Civilizations (Merry).
Works of Wonder ● Kunst. Keuzes: Illusionism, Hortoculturism, Meaning of Magic, Transformative Art (Niamh), Wandlore (Rose), Arcane Design.
Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde, die met name gestoeld is op wat later Herbology en Potions zullen worden (Marcelene, Morpheus, Sammy, Nizana).

Invullijstje

Personages
Name | Age | Gender | Bloedstatus | FC | Richtingen | Page | User

Alexander Marlowe Nightshade | 20 | M | Onduidelijk| Rudy Pankow | Ravenclaw: Underwater Folk en Ancient Tongues and Runes | 1.4 | 1.7 | Culloden
Wren Cornelius Nightingale | 20 | M| Pureblood | Milo Manheim | Slytherin: Discord and Dueling en Physical Arts | 1.3 | 1.9 | Novalunosis
Emrys Lloyd | 20 | M | Muggleborn | Danny Griffin | Gryffindor: Physical Arts en Discord and Dueling | 1.5 | 1.7 | Tahani
Ilias Cadmus Peverell | 20 | M| Pureblood | Charles de Vilmorin | Gryffindor: Philosophy of Power en Reflections on Magic | 1.5| 1.7 | bitterzoet
Samuel "Sammy" Wynn | 19 | M | Muggleborn | Daniil Kalinin | Gryffindor: Discord and Dueling en Medicinal Magic | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Asher Felix Wolf | 20 | M | Half-blood | Anar Khalilov | Ravenclaw: Elemental Magic en Mental Arts | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Castor Arius Black | 20 | M | Half-blood | Thomas Doherty | Gryffindor: Philosophy of Power en Discord and Dueling | 1.6 | 5.18 | Syaoran
Morpheus Salazar Gaunt | 20 | M | Pureblood | Maverick LaRue | Slytherin: Medicinal Magic en Philosophy of Power| 1.2 | 1.7 | verbeelding

Rose Malfoy | 19 | F | Pureblood | Anya Taylor-Joy | Slytherin: Wandlore en Mythological Creatures | 1.4 | 1.7 | Tahani
Marcelene Rosewood | 20 | F| Half-blood | Hande Ercel | Hufflepuff: Mythological Creatures en Medicinal Magic | 1.5 | 1.9 | Novalunosis
Lenore Vonetta Daneer | 19 | F | Pureblood | FC | Gryffindor: Mythological Creatures en Advancement of Magic | 1.2 | 1.9 | Vermithor
Nizana Alina Thindrell | 19 | F | Half-blood | FC | Ravenclaw: Physical Arts en Medicinal Magic | 1.6 | 4.19 | ThestraI
Meredith "Merry" Marjorie Gaunt | 19 | F | Pureblood | Aga Cioska | Slytherin: Old Age Developments and Civilizations en Mental Arts| 1.4 | 1.7 | bitterzoet
Beatrice Leybourne | 19 | F | Half-blood | Sage Tullis | Ravenclaw: Underwater Folk en Transformative Art | 1.6 | 5.18 | Saureus
Niamh Elowen Bones | 19 | F | Pureblood | Freya Allan| Hufflepuff: Mental Arts en Transformative Art | 1.3 | 1.7 | verbeelding

Kamerindeling

Quidditch
Dit jaar is er een nieuw, afdelingsoverstijgend Quidditch-team opgezet dat in een amateurcompetitie gaat spelen, en, wellicht in de toekomst, zelfs tegen andere scholen. Betrokken bij de opzet hiervan is Ilias Peverell. De meeste plekken zijn inmiddels ingevuld; de eerste training staat op de planning.

Indeling

Speciale functies

Onderwijs
Het geboden onderwijs bestaat met name (onderzoeks)seminars en stages. Onderwijs is vaak facultatief. Er wordt een behoorlijke inspanning verwacht en een beroep gedaan op de zelfstandigheid van studenten. Twee keer per week is er een seminar van een dagdeel dat voor alle studenten verplicht is. Hierin worden uiteenlopende onderwerpen behandeld: doorgaans pittigere vormen van magie of theorie. Verder kunnen studenten zelf of in groepsverband aan docenten of vakspecialisten vragen onderwijs te verzorgen; dit wordt sterk aangemoedigd. Experts kunnen worden ingevlogen vanuit allerlei instituten en afdelingen. Sommige docenten hebben ook een tweede, andere aanstelling in het veld.

Regels
| Geen ruzie of gedoe
| Posts worden in het Nederlands geschreven
| Geef bij langere aanwezigheid dit even aan bij zowel de TS en tegenschrijver
| Laat het even weten als je je wil uitschrijven
| Houd rekening met elkaar bij het afspreken van relaties: claim niet direct alle liefdesrelaties en overleg of iedereen genoeg boeiende dynamieken heeft
| Er geldt een maximum van twee personages; slechts één vrouwelijk personage en één mannelijk
| Personages dienen realistisch vormgegeven te worden, dus met voldoende flaws en keuzes die daadwerkelijk gevolgen hebben
| In deze RPG worden geen Veela, Metamorphmagi, Legilimens of tovenaars met een andere speciale status geschreven
| Schrijf niet voor een ander zonder overleg
| 0 woorden minimum
| Voel je vrij om bijpersonages (NPC’s) in je post te betrekken
| Houd je aan de huisregels van Qreaties
| Later inspringen met een nieuw personage is altijd mogelijk
| Plaats een trigger warning en/of leeftijdscategorie bij dergelijke onderwerpen – daarnaast zien we geen plaats voor eetstoornissen en seksueel geweld in dit verhaal
| Indien je over delicate onderwerpen schrijft: behandel deze met respect en doe je onderzoek: gelieve geen heftige backstories op te stellen voor shock value

[ bericht aangepast op 18 nov 2024 - 11:03 ]

Omnia mutantur, nihil interit

6 nov 2024 - 22:26 Saureus is online

Saureus 1959

Beatrice Leybourne

Ravenclaw • Mediator • Transformative Art & Underwater Folk • 19 • Somewhere at the ball • Alone
────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ──────

Het academisch jaar is nog maar net begonnen en Beatrice heeft nu al het idee dat ze weken achterloopt. Er is altijd wel een professor die het een goed idee vindt om een heel boek als huiswerk op te geven en dat gebeurde al op de tweede dag. Ze is blij dat ze dit vak met Alexander volgt, want dan heeft ze iemand met wie ze erover kan klagen. Het moment dat ze erover zeurt, krijgt ze afkeurende blikken van de andere Ravenclaws. Alsof het haar schuld is dat ze niet houdt van lezen. Als hij nou een paar bladzijden had opgegeven, oké, maar een heel boek? Het kost haar veel te veel energie om al die informatie te verwerken en daarom is het iets wat ze constant aan het uitstellen is. Ze heeft al haar hoop gezet op een lange studeersessie met Xander, waarin ze hopelijk het hele boek doorkomen. Mits ze niet in slaap vallen.
Maar goed, dat zijn weer zorgen voor morgen. Nu hoeft ze zich niet druk te maken over haar studie, want vanavond staat in het teken van ontspanning. Herfstequinox, een dag waar zowel heksen als muggles naar uit kijken en zij is er daar een van. Het maakt haar niet uit hoe de gebeurtenis gevierd wordt, als er maar iets gedaan wordt. Het idee van professor Creaseworthy om een gemaskerd bal te organiseren is in haar ogen dan ook een perfecte toevoeging aan een al fantastische dag. Dit feest heeft echter wel een klein nadeel. Aangezien ze geen courtship heeft, zal ze alleen moeten arriveren. Hoewel ze niet bang is anderen aan te spreken, vindt ze het wel vervelend dat ze ergens alleen naartoe moet gaan. Zeker als ze weet dat er anderen zullen zijn die wél samen gaan. Daarbovenop komt nog het feit dat er maskers gedragen worden. Ze weet dat het voor haar lastig gaat zijn om met iemand een connectie te maken die anoniem voor haar staat. Aan de ene kant geeft het een interessante sfeer, maar aan de andere kant maakt het haar ook wat onzeker.
Met het bal op het avondprogramma heeft de blondine de hele ochtend gehad om na te denken over een plan van aanpak. Al sinds gisteren is ze erover aan het piekeren. De drukte in haar hoofd heeft haar een slechte nachtrust bezorgd, maar gelukkig heeft ze die kunnen compenseren met een heerlijk dutje in de middag. Het resultaat hiervan is dat ze zich moet gaan haasten, omdat ze denkt niet genoeg tijd te hebben om zich klaar te maken. Compleet onredelijk, want Trix heeft de jurk al klaarliggen. Het is bijna precies een week geleden sinds ze met lichtelijk wat stress op zoek ging naar Castor. Die ochtend kwam ze erachter dat ze de jurk die ze potentieel aan wilde doen naar het bal eigenlijk niet mooi genoeg vond. Gelukkig hoefde ze haar maatje niet te overtuigen en vertrokken ze nog geen vijf minuten later naar Hogsmeade. Ze heeft een hele gezellige middag gehad, waarin ze niet alleen een hoop jurken heeft gepast, maar ook Cas advies heeft gegeven over zijn outfit. Zijn hulp was namelijk fantastisch, dus ze wilde dat graag voor hem terugdoen. Het was een succesvol tripje waarin ze de perfecte jurk heeft gevonden en haar hoofd tot rust heeft gebracht.

Het heeft haar bijna een half uur gekost om in de jurk te komen. De bordeaux rode stof is zwaar, lomp en ontiegelijk onhandig. Het korset dat ze draagt, helpt daar ook niet bij, maar ze is vastbesloten om dit alleen voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk is een van haar kamergenoten haar toch te hulp geschoten, nadat ze zag dat Trix de jurk niet dicht kreeg. Een beetje beschamend, maar ze schuift het snel weer van zich af.
Langzaam strijken haar vingers over de fluweelzachte stof. Hij zit nog comfortabeler dan in de winkel, perfect, want anders houdt ze het geen hele avond vol. Met haar vingertoppen glijdt ze over de gouden accenten die perfect matchen met de gouden sieraden die ze van haar moeder toegezonden heeft gekregen. Vooral de robijnen oorbellen zijn haar favoriet. Al is ze bang deze te verliezen, dus ze heeft zichzelf voorgenomen extra voorzichtig te zijn.
De jurk komt tot aan de grond en heeft een prachtige sleep. De vierkante hals in combinatie met de pof bij haar bovenarmen geven de illusie van brede hals. Ze is blij met het korset dat haar lichaam tailleert, de jurk staat haar perfect. Ondanks dat ze weet dat ze haar best heeft gedaan om er leuk uit te zien, vindt ze het nog steeds een beetje spannend om alleen bij het bal aan te komen. Ze pakt haar masker, in dezelfde kleuren als haar jurk, haalt een paar keer diep adem en loopt vervolgens de kamer uit. Je kan het Trixie, het gaat een geweldige avond worden.
Eenmaal in de hal aangekomen, ziet ze al dat alles prachtig versierd is. Haar ogen schieten van de ene naar de andere muur, alsof ze weer voor het eerst Hogwarts binnen is gekomen. Alles lijkt perfect samen te komen. Iedereen is gekleed voor de gelegenheid en draagt uitbundige outfits met bijpassende maskers. Het is een schitterend beeld. Haar plan om op zoek te gaan naar iemand die ze kent, is ze op dit moment vergeten. Ergens weet ze dat het bijna onmogelijk is om iemand te spotten, tenzij ze net zo lang gaat staren totdat ze een loopje of een beweging herkent. En aangezien ze niet als een creep wil overkomen, is het misschien maar beter als ze dit niet doet.
Het duurt niet lang voor ze een drankje in haar handen heeft. Perfect, want dan hoeft ze er ook niet zo ongemakkelijk bij te staan. Genietend van de klassieke muziek neemt ze een klein slokje. Ze geeft zichzelf even de tijd om te settelen voor ze vol energie op iemand af kan stappen. Wie weet ziet ze toch iemand die ze herkent of misschien is er wel iemand die haar herkent. Al maakt het haar op dit moment niet zoveel uit. Het voelt ongemakkelijk om alleen te staan op een bal, dus ieder gezelschap is welkom.

[ bericht aangepast op 6 nov 2024 - 22:48 ]

6 nov 2024 - 23:11 Mazino is offline

Mazino 5450

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Sammy had uiterst genoten van de laatste weken met mooi weer. De vrijheid om rond te kunnen vliegen met quidditch training, het goede eten dat hij elke dag voor z'n neus kreeg en al zijn vrienden die hij weer zag om lol mee te maken, Sammy hield van een nieuw schooljaar. Het was hem zelfs gelukt om tot nu toe nog niet de bibliotheek uitgestuurd te worden! En dat terwijl hij meerdere samen met Trix gestudeerd had. Oke, hij moest toegeven dat het wel meerdere keren bijna gebeurt was dat ze de bibliotheek uitgestuurd waren omdat ze misschien een heel klein beetje te luidruchtig waren, maar het was tot nu toe nog niet gebeurt! Al ging hij geen weddenschappen aan over hoe lang het ging duren voordat ze dat wel werden, die zou hij sowieso verliezen.
"Emrys!" Sammy stuiterde al roepend de gezamenlijke kamer van zijn beste vriend binnen. Het was jammer dat ze geen zaal deelden, maar dit gaf hem een extra excuus om ergens anders binnen te stormen en meer mensen te spreken dus al met al was het uiterst prima.
"Heb jij een mooie cravat die ik kan lenen?" Het bal stond op het punt om te beginnen en zoals gewoonlijk was z'n timing perfect precies iets te laat. Maar goed, wie kon het hem kwalijk nemen! Ineens moesten ze een of ander masker-ding hebben omdat het schoolhoofd bedacht had dat het regelen van een nette outfit blijkbaar niet al moeilijk genoeg was. Hij was de hele middag bezig geweest om stukken perkament en stof in een mooie vorm te spreuken en aan elkaar te plakken tot iets dat er verrassend genoeg nog best prima uitzag ook. Hij was gegaan voor een plantenmotief, passende bij het oogstthema dat de herfst equinox voor hem altijd zou houden. Een raar masker-ding zat na een uniform en studiemateriaal namelijk echt niet meer in het budget dat hij over de zomer met moeite en hard werk bijeen gespaard had. Een net pak was gelukkig makkelijker bij elkaar te schooien. Dat had namelijk ook niet in het budget had gezeten, maar hij kende genoeg leerlingen over het hele kasteel die hij kon vragen voor een extra onderdeel. Uiteindelijk had Sammy met delen van zijn oude en nieuwe uniform en geleende kledingstukken een best goed uitziend pak bij elkaar weten te sprokkelen. Was het helemaal zijn kleur? Nee. Gaf Sammy daar iets om? Ook niet!
"Ik wil eigenlijk een andere dan die van m'n uniform, maar niemand die ik al heb gevraagd had iets liggen," legde hij uit terwijl hij door de kamers heen bewoog alsof hij er zelf sliep. "Oh en heb je al bedacht aan wie je bloemen uit wil delen vannacht?"

Aestheticsae

Emrys

Emrys' kamer

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

Aesthet

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser

1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

Do it scared, but do it anyway.

8 nov 2024 - 22:15 catastrofe is offline

catastrofe 846

Morpheus Salazar Gaunt

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Philosophy of Power & Medicinal Magic ● Slaapvertrekken ● Asher

Er waren maar weinig zaken die Morpheus vervelender vond dan ontweken worden. En er was maar één leerling die hem daarin leek te overtreffen. Sinds Asher als een Dementor in hun les was opgedoken leek Niamh Bones nergens anders meer oog voor te hebben. Op onbewaakte momenten dwaalde haar blik regelmatig af naar de jongen, als een les het einde naderde, was ze een van de eersten om haar spullen te pakken, vaak tegelijkertijd met hem, en tot zijn ontsteltenis was de blonde Hufflepuff steeds vaker bij hun vertrekken in de buurt te vinden.
Tot nu toe. Hij stond op het punt om haar wanhoop te evenaren. Alsof hij nog niet genoeg aan zijn hoofd had, dacht hij gefrustreerd. Dat verschrikkelijke bal, met Rose – zijn plan om een weerzinwekkend pak uit te kiezen had hij niet uit de goedheid van zijn hart maar uit tijdgebrek laten varen. Ze waren samen op zijn bezem gestapt en naar Quinlan gevlogen. Hermes de uil had het overleefd, maar nipt: Morpheus holde iedere dag naar de uilenvleugel om toe te zien op het herstel, maar had niets tegen zijn zusje gezegd. Die verstuurde toch geen brieven, was de uil vast bijna vergeten. Als ‘ie het niet redt, had Morpheus tegen Rose gezegd, dan koop ik wel gewoon een nieuwe. Dat heeft Nimue heus niet door.
En dan was er nog Ilias, die op vriendelijke maar dringende toon had gevraagd of hij volgende training goed mee kon doen. Morpheus was er de hele dag door uit zijn doen geweest. Enkel de situatie met Lenore had hem uit zijn kleinzielige frustraties getrokken. Hij had Nobby haar eten laten brengen – goed eten, lekkernijen waarvan hij wist dat ze er dol op was. Morpheus had het idee dat hun avond samen haar goed had gedaan, maar wilde zich niet te snel rijk rekenen.
Dat hij binnenkort óók nog eens met Xander en Beatrice om tafel moest, was hij door alles glad vergeten. Hij kon zich niet voorstellen dat een van de drie er erg naar uitkeek. Brommend begaf hij zich terug naar de vertrekken. Wren was vast al weg. Ook dat hield hem bezig: hoe moest dat tussen zijn beste vriend en zijn nichtje? Wat als een van de twee gekwetst werd?
In ieder geval, dacht hij, zou hij dan met zijn beste vriend als pater familias te maken hebben, in plaats van zijn egocentrische tante, met wie hij een geïrriteerde correspondentie had gevoerd over het al dan niet ondertekenen van het decreet in de Daily Prophet. Morpheus was niet van plan geweest om te tekenen namens zijn familietak, hoe stupide hij Muggles ook vond. Nog stommer was het om de toekomst van je familie op het spel te zetten voor een politiek spelletje als dit.
Morpheus ontgrendelde de deur van Wrens kamer en duwde voor een seconde het achterlijke masker dat hij droeg op zijn voorhoofd. Zijn slaapvertrek was verlaten en donker en Morpheus rekte zich kort uit voor hij om zich heen keek.
En dan was er nog Asher Wolf. Morpheus had al meteen gezien dat dit met geen mogelijkheid Isaac kon zijn – de joviale, goedgebekte Isaac die hij jaren geleden gekend had. Asher was altijd al een schim van zijn tweelingbroer geweest, en was zelfs daar nu een schaduw van. Natuurlijk had het vragen opgeroepen toen de tweeling jaren geleden van school was verdwenen. Inmiddels was hij de jongen bijna vergeten, tot Asher een week geleden doodgewoon de les binnen was komen lopen alsof er nooit iets gebeurd was. Toen wilde hij maar één ding: antwoorden.
Waar was Isaac?
Tevergeefs had hij die vraag geprobeerd te stellen. Maar Asher was een meester in ontwijken gebleken, liep vliegensvlug weg, nam wegen die Morpheus niet kende, vermeed zijn blik.
Dit alles bracht hem nu in Wrens kamer, die – ideaal genoeg! – grensde aan die van Asher. Ook die ruimte was gevuld met duisternis toen Morpheus naar binnen sloop en per ongeluk op een rondslingerend stuk perkament ging staan, dat zo luid kraakte dat hij er zelf van schrok.
‘Ugh,’ mopperde Morpheus. Zijn “accessoire” van de avond gleed een stukje omlaag, duidelijk verontwaardigd. ‘Rustig maar, Ly.’ De zwarte ogen van de adder glommen in de duisternis en sissend ontspande de slang weer. Hij liet zijn wijsvinger kort op de kop rusten. Lyra was de enige dame met wie hij vandaag oprecht tijd door wilde brengen.
Morpheus leunde tegen een kast die in de kamer stond en schopte nog een paar verwaaide vellen en boeken aan de kant nadat hij het masker weer voor zijn ogen had laten zakken. Tien tegen een rekende hij erop dat de jongen niet van plan was om naar het bal te gaan. Dat soort dingen had hij al niet gedaan toen hij er nog als zichzelf uit zag. Isaac was altijd al de normalere van de twee geweest.
Hij keek toe hoe Asher nietsvermoedend binnen kwam en zich op bed liet vallen. Toen, na de jongen een paar seconden gegeven te hebben om zich veilig te wanen, produceerde Morpheus een zwakke lichtbron die zijn gedaante onthulde. Lyra kronkelde ongeduldig rond zijn hals.
‘Vervelend, hè,’ zei hij op lijzige toon. Stiekem hoopte hij dat de jongen zich een vloek zou laten ontvallen. ‘Mensen die een masker dragen.’

[ bericht aangepast op 8 nov 2024 - 22:30 ]

Omnia mutantur, nihil interit

8 nov 2024 - 23:42 catastrofe is offline

catastrofe 846

niamh elowen bones

19 ● Hufflepuff ● Pureblood ● Seeker ● Mental Arts & Transformative Art ● Het bal ● Xander

Het korset onder haar jurk was misschien wat te strak ingesnoerd, een streng lichtblond haar iets te enthousiast ingevlochten. Maar Niamh voelde zich mooi, ondanks haar niet één, maar twéé gebroken harten. Haar bleke teint leek wel van het duurste porselein in het juiste licht, haar golvende, half-opgestoken haren gaven haar iets feeërieks en de langwerpige stukken amethist die haar oren sierden maakten het geheel af, vond ze zelf.
De zijden, zachtroze-parelmoeren jurk viel soepel langs haar lichaam, iets minder wijd uitlopend dan de norm was, maar met een klassieke, lieflijke halslijn en vleugelachtige, doorzichtige mouwen met delicaat, geborduurd bladmotief. Ze had de jurk zo behekst dat hij zich aanpaste aan het licht. Voorzichtig pakte Niamh het ivoorgekleurde masker, dat uit fijn, Venetiaans kant was gemaakt en langs weerzijden krullende accenten had, en een dieppaarse veer bevatte. Ze had zich laten vertellen dat die afkomstig was van een Occamy.
Eronder droeg ze hooggehakte muiltjes, die misschien wel nog het grootste risico van de avond vormden, vooral als er elvenwijn beschikbaar was. Na een zuipavond in het Forbidden Forest met Emrys had hij haar naar haar vertrek terug moeten tillen. Niamh was zo laveloos geweest dat ze halverwege ook nog een schoen kwijt was geraakt en tegen een willekeurige boom was begonnen te praten. De boom in kwestie – en Emrys – had een tirade over mannen aan moeten horen. En dit was alleen nog maar wat hij haar later verteld had. Niamh hoopte van harte dat hun vriendschap betekende dat hij haar beschermde van dit soort beschamende acties.
‘Mannen,’ zo had ze geklaagd, ‘zijn nutteloos.’ Ilias had ze na de training niet meer gesproken. Ze had enkel hun huiself naar zijn vertrek gestuurd met een prototype van het tenue dat ze ontworpen had. Dat had ze echter een paar dagen uitgesteld, dus ze had nog geen reactie.
En toen was Asher plotseling verschenen. Niamh had met ogen zo groot als schoteltjes toegekeken vanuit de lesbank, was verstijfd was blijven zitten toen hij werd aangekondigd als mijnheer Wolf en was na afloop total overdonderd het lokaal uitgevlucht. Ze had zo lang van dit moment gedroomd dat het nu surreeël voelde. En ook bleek te zijn – want hij had haar geen blik waardig gekeurd. Asher Wolf had gedaan alsof ze niet bestond.
Was het Isaac geweest? Die vraag had Niamh zich de afgelopen week nog vaak gesteld. Deze jongen leek wel een vreemde.
Het enige dat haar troostte was dat Xander haar begreep. Ook hij leek verward en gekwetst te zijn door het totale gebrek aan interesse dat de Ravenclaw aan de dag legde.
Hun vriendschap had Niamh door de week gesleept, en haar prompt doen besluiten dat ze klaar was met de minderwaardige dierensoort de man. Xander was de uitzondering op de regel. Toch wilde ze er vanavond beeldschoon uit zien, al was het maar om te verhullen hoe ze zich van binnen voelde. Ze probeerde zich niet druk te maken over of beide jongens met een date zouden komen – Niamh had het ene rampscenario na het andere in haar hoofd uitgetekend – en zette zich heen over de weerzin die ze aanvankelijk gevoeld had. Ze had ook op Lenore ingepraat om te gaan. Om dan zelf niet te gaan, kon ze natuurlijk niet maken. Uiteindelijk had haar vriendin geduldig haar geholpen met haar haren terwijl ze zich met z’n drieën klaar hadden gemaakt. Niamh had cake en wijn gekocht voor bij het klaarmaken. Geruime tijd had ze met Merry voor de spiegel gestaan terwijl ze elkaars jurken complimenteerden.
Niamh verliet haar vertrek op de afgesproken tijd en glimlachte toen ze buiten Xander zag staan wachten. Dat ze samen gingen, voelde als een bevestiging van hun band. ‘Xan’ zei ze gemeend voor ze hem aankeek en even in zijn hand kneep. ‘Je ziet er fantastisch uit.’ Natuurlijk vond ze hem mooi – niet knap, zoals ze weg kon dromen in Ilias’ ogen – maar hij straalde, liep haast over van goedheid en Niamh voelde een diep besef van genegenheid. Ze sloeg haar armen om hem heen en trok hem in een knuffel. De laatste week was ook niet gemakkelijk voor hem geweest, en ze had het idee dat het potje schaak dat ze hadden gespeeld nauwelijks had geholpen – had het beangstigende gevoel tekort te schieten als beste vriendin.
Automatisch verscheen er een lach op haar gezicht. ‘Zullen we?’ stelde ze voor.

[ bericht aangepast op 9 nov 2024 - 22:25 ]

Omnia mutantur, nihil interit

9 nov 2024 - 1:04 Mazino is offline

Mazino 5450

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Misschien kon hij vannacht eindelijk fatsoenlijk slapen? Het was een hoop die hij onbewust al lang opgegeven had, maar toch was het een gedachten die hem elke avond weer plaagde. Hij kon de voorraad slaapmiddel onder zijn bed praktisch voelen vanaf waar hij lag. Morgen hoefde hij nergens op te concentreren dus er was geen reden om het niet te gebruiken. Toch was er twijfel, hij wist wat slaapmiddel met hem deed van zijn dagen op de ziekenzaal toen hij net aangekomen was. Was het dat hem waard? Een nacht goed slapen voor een dag nauwelijks kunnen nadenken? Een droomloze slaap voor een dag zonder progressie? Het bleef een aantrekkelijk idee, maar dat betekende wel dat hij nogmaals moest opstaan. Algehele vermoeidheid drong zich door elke vezel van zijn lichaam, maar Asher wist donders goed wat er zou gebeuren als hij nu zou blijven liggen en zo in slaap zou vallen. Hij had zijn keuze gemaakt, nu nog de uitvoering.
Een stem haalden hem uit z'n gedachten, maar de vloek waar Morpheus op hoopte kwam nooit. Met een vecht-of-vluchtreactie waar je u tegen zei stond Asher naast zijn bed.
"BOMBARDA!" riep hij uit, razernij in zijn ogen zichtbaar. Toverstok dreigend op Morpheus gericht. Zijn blik zei genoeg; Asher ging zichzelf niet inhouden als Morpheus iets zou proberen. In een fractie van een seconde scande hij de rest van zijn kleine kamer, op zoek naar meer vijanden. Toen hij niks vond keek hij opnieuw naar de jongen voor hem. De adrenaline gierde nog steeds door zijn aderen en Asher's hart klopte in zijn keel. Zijn snelle ademhaling keerde langzaam terug naar een normaler ritme naarmate de initiële dreiging afnam, maar de focus en hardheid bleef in zijn ogen hangen. De woorden die hem eerder hadden doen opschrikken drongen nu pas echt door. Hij had geen gezicht nodig om die stem te herkennen als Morpheus Gaunt, zelfs niet na al die jaren. De woorden die hij als kind te horen had gekregen van de Slytherin stonden nog steeds in z'n geheugen gegrift.
"Oprotten Gaunt of ik schiet je door de muur!" Asher had geen geduld voor dit soort ongein. Morpheus had niks te zoeken in z'n slaapkamer en de onzin over maskers kon hem echt geen ene reet schelen.

Z'n kamer ✧ Morpheus

•─✧✦✧─•

Do it scared, but do it anyway.

10 nov 2024 - 14:54 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Castor Arius Black
^{^{^{Look — his hands drip with blood!

20 ⋅ Gryffindor ⋅ Philosophy of Power & Discord and Dueling ⋅ Bij de fontein w/ Nizana}}}

Castor snapte zelf niet waarom hij het probeerde. Waarom hij de moeite nam zijn blouse te fatsoeneren, ieder knoopje zorgvuldig dicht te doen, wetende dat het toch niet ging werken. Hij kon het niet, maar het zat ook niet in hem. Had iemand hem anderhalve week geleden gevraagd of hij ook naar het bal ging, dan had Castor wellicht getwijfeld (ook al was hij dan alsnog gegaan, puur en alleen voor wat vermaak op de avond), maar niet gedacht ook daadwerkelijk met een date te gaan. Castor zou dan alleen gegaan zijn en in een pak dat hij vermoedelijk ergens in de kast had hangen, zonder dat hij er verder nog naar omgekeken had.
Een geamuseerd trek gleed rond zijn lippen terwijl een donkere gloed in de diepte van ogen poelde, die enige onrust weergaf, onderwijl hij terug dacht naar het moment waarop een zekere roodharige schone, vol met de zelfverzekerdheid die hij van haar gewend was, naar hem toe gekomen was. Het verzoek dat ze hem deed, weliswaar verpakt in een mooi jasje waarbij ze het hem eigenlijk stilzwijgend voorstelde, was er een die Castor niet had kunnen afwijzen. Met een speelse twinkeling in zijn ogen en een tevreden trek rond zijn mond had hij ingestemd, waar hij tot op de dag van vandaag nog geen spijt van had.
Nu stond Castor voor de spiegel en wierp hij nog een laatste blik op zichzelf voor hij met zijn hoofd schudde. Vervolgens trok hij de bovenste knoopjes weer los en ademde diep in en uit terwijl hij het verstikkende gevoel dat was op komen zetten, weer naar de zwarte schaduwen van zijn bewustzijn dreef. Met één hand woelde Castor door zijn haren, welke hij minuten geleden enigszins netjes had weten te krijgen. Het was precies een van de reden waarom zijn donkere lokken nooit in model bleven zitten 一 Castor kon gewoonweg niet met zijn vingers van zijn haren afblijven. Al helemaal niet wanneer het (veel te ) netjes zat en eigenlijk zo moest blijven zitten. Zijn hand werd juist op die momenten als een te sterke magneet naar zijn haren toegetrokken, waardoor een paar verdwaalde plukken over zijn voorhoofd naar voren vielen.
En dus verliet Castor uiteindelijk zijn kamer zonder stropdas, zijn haren lichtelijk een beetje verward op zijn hoofd, maar desondanks in een donker net pak gestoken. In een van zijn handen hield hij een moonflower vast, die hij speciaal gekocht had voor dit ene moment. Tevens had Castor de bloem bewerkt met een spreuk, waardoor de eens zo witte bloem nu schakerde tussen nachtelijk blauw en zwart in. Het was een van Nizana’s meest geliefde bloemsoorten en om ervoor te zorgen dat de bloem niet sneuvelde, stopte Castor deze in een smal doosje weg 一 in de binnenzak van zijn jasje. Nizana wist dat Castor niet in elkaar gestoken zat van zoetsappige, liefelijke en kleffe bedoelingen, maar dit was anders.
Toen Beatrice afgelopen week naar hem toe gekomen was met de vraag of ze weer eens hun gebruikelijk uitstapje naar Hogsmeade konden maken, dit keer omdat ze op zoek wilde gaan naar een jurk voor het bal van vanavond, had Castor net als anders niet geweigerd. Hij ging altijd graag met haar mee en dit keer had hij zelf ook zo zijn (extra) redenen om met de blondine mee te gaan. En, daar waar hij haar hulp bood bij de keuze voor welke jurk ze nu precies moest kiezen, vroeg Castor haar op zijn beurt om wat input over een pak dat hij wilde dragen.

Al gauw liep Castor door de lange gangen heen, op weg naar de fontein buiten en waar hij had afgesproken met Nizana. Het duurde niet lang vooraleer hij door de hoge, dikke deuren naar buiten liep en binnen een paar seconden had hij de roodharige schone ook al snel in zicht. Haar houding liet Castor echter fronzen, waardoor zijn wenkbrauwen donker naar elkaar toe trokken en hij zijn hoofd een klein stukje schuin hield. Hij was het niet gewend om Nizana met hangende schouders te zien staan, waar ze door de afgelopen maanden heen juist haar rug krachtig recht was gaan houden, net als de sombere glans in haar ogen, die hij opmerkte toen ze kort een keer op keek van een papiertje tussen haar vingers. Zijn blik gleed over haar heen, langs de rode haren die krullend over haar schouders gedrappeerd hingen, naar het stof van haar jurk en de donkere kleur daarvan, welke bewerkt was met alles dat de nacht representeerde, tot aan de vloer en waar het lichtje poelde rond haar voeten. Zodra Castor haar bereikt had, vloog zijn blik vliegensvlug naar haar gelaat,zoekende naar haar blik om daarin alles te kunnen lezen wat ze nu niet direct uitgesproken had.
”Dit was niet hoe ik me voorgesteld had je aan te treffen vanavond,” humde Castor op een zachte doch vriendelijke toon. “Alles goed?” vroeg hij vervolgens direct, waarna hij het briefje aannam dat ze naar hem uitgestoken hield. Toen hij de woorden las, klemde Castor zijn kaken krachtig op elkaar. Direct verdween iedere spoor van een glimlach op zijn gelaat en moest hij zijn best doen om niet te grommen naar de woorden die overduidelijk door Morpheus naar Nizana waren verzonden. Hij verfrommelde het briefje tussen de lange vingers van zijn linkerhand tot een klein miezerig propje en liet zijn rechterarm rond haar middel glijden om de roodharige zo dichter naar hem toe te trekken. In een geruststellend gebaar drukte hij een kus op haar slaap, sloot daarbij zijn ogen kort om haar geur lichtjes op te snuiven.
”Je ziet er prachtig uit,” mompelde Castor vervolgens. Het verfrommelde briefje gooide hij weg. “Hij verdiend je aandacht niet, Niz. Laat hem niet toe je slecht te laten voelen terwijl dit jouw avond moet zijn vanavond.” Ze verdiende zoveel beter dan iemand die hun relatie verbroken had, hun courtship leek te beëindigen alsof het niets was, waardoor het haar zoveel hartzeer had gedaan. Om vervolgens nu in een nieuwe huwelijksregeling te zitten, maar overduidelijk zijn ex nog niet los kan laten en haar berichtjes zoals dit te sturen. Had de jongen niet in de gaten dat dit soort dingen Nizana alleen maar deed verwarren? Dit waren de momenten waarop Castor Morpheus Gaunt dan ook vervloekte en was het exact een onderdeel van de fragiele lijnen die hun vriendschap konden laten knappen, mocht het verkeerd uitpakken.
In een poging iets van de sombere sfeer weg te halen liet Castor zijn arm van haar middel glijden, trok zijn jasje een klein stukje open zodat hij een hand naar de binnenzak kon steken. “Ik heb iets voor je. Wil je het zien?”

[ bericht aangepast op 10 nov 2024 - 22:16 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

10 nov 2024 - 20:27 LordJohn is online

LordJohn 10835

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — hallway — Lenore — outfit

Huiself Wisp holde heen en weer door de kamer die Rose deelde met Nizana, Marcelene en Beatrice. Rose bekeek zichzelf elke paar seconden in de spiegel. Het diepgroene masker lag op het dressoir. De huiself piepte opgewonden en blij en was al minutenlang in de weer om ervoor te zorgen dat Rose er op haar best uit zag. Bij elke vraag van Rose of iets mooi was of goed stond, knikte ze enthousiast. Ergens 'nee' op zeggen, was geen optie. Toch voelde het voor Rose prettig om er iemand bij te hebben, hetzij een huiself. Het kwam niet vaak voor dat ze zich op Hogwarts enorm moesten optutten voor een feest. Thuis zou haar moeder zich altijd bemoeien met haar outfit, maar die was hier niet. Wel had haar familie haar de jurk toegestuurd, zodat ze indruk kon maken. Op wie wist Rose niet helemaal. Ze was al verloofd. Misschien daarom ook. Indruk maken op Morpheus.
Rose stond op van de stoel. De groene stof van de jurk viel sierlijk rond haar lichaam. Haar outfit ademde Slytherin. De trots van de familie Malfoy, had haar moeder in een van haar recentere brieven laten weten. Ze zou trouwen met een Gaunt en hun families zouden voor eeuwig met elkaar verbonden zijn. Nu moest ze die verwachtingen nog waarmaken. Terwijl Rose haar kamer al verliet, en Wisp nog een paar keer bewonderend haar grote, groengele over haar heen liet glijden, zette ze het masker over haar gezicht. De kleur matchte perfect met de jurk. Haar moeder had kosten nog moeite gespaard.
Die hoge verwachtingen waarmaken, ging vooralsnog niet lukken. Morpheus had haar bericht dat hij te laat zou zijn. Het was niet á la Morpheus om bij zo'n gelegenheid, een bal welteverstaan, te laat te komen. Het was een manier om mensen in te palmen, om indruk te maken, om te laten zien wie hij was. Er moest haast wel iets zijn waarom hij niet op Rose wachtte, zodat ze stipt op tijd en arm in arm de Great Hall in zouden kunnen lopen.
De verwachting van de courtships was duidelijk geweest: samen arriveren, samen dansen, samen gezien worden. Door Morpheus' afwezigheid liep dat plan meteen spaak. Rose stond in de gang en haalde het masker weer van haar gezicht af. Hoe lang moest ze op hem wachten? Net zo lang tot hij haar op zou komen zoeken, of zou ze zich toch zelf naar het bal kunnen begeven? Ze had Morpheus geantwoord dat ze zou wachten, maar ze wist niet of dat de beste keuze zou zijn. Na enkele minuten twijfelen besloot ze in ieder geval een stuk richting de Great Hall te lopen. Het duurde echter niet lang voor ze iemand in de gang zag staan, ook in haar eentje.
'Lenore,' begroette Rose haar met een kort knikje. Als hun gesprek ging over fabeldieren, konden ze het wel vinden. Zodra dat onderwerp wegviel, was een diepgaande conversatie ver te zoeken. 'Je ziet er mooi uit.' Een kleine glimlach ontstond rond Rose's mond. 'Wacht je op iemand?' Rose was de laatste weken zo bezig geweest met haar eigen courtship dat ze niet helemaal had bijgehouden hoe het met haar klasgenoten stond.

To: Morpheus
Fijn! Ben je vandaag nog bij hem gaan kijken?
Oké. Ik wacht wel.

To: Niamh
Weet ik niet zo uit mijn hoofd
Ik zal morgen mijn boeken er even bij pakken

To: Castor
Morpheus is te laat...

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

11 nov 2024 - 16:27 ThestraI is offline

ThestraI 3638

𝔑𝔦𝔷𝔞𝔫𝔞 𝔗𝔥𝔦𝔫𝔡𝔯𝔢𝔩𝔩

🅓🅡🅔🅢🅢 🅓🅡🅔🅢🅢 🅗🅐🅘🅡

Een week lang had ze zich op dit moment voorbereid, een evenement waar een date niet optioneel was—eerder een vereiste, mits je Huize Thindrell hoorde te geloven. En in het geval van Nizana had ze simpelweg geen keuze, daar ze enkele brieven had ontvangen waarin duidelijke instructies stonden niet zonder compagnon te attenderen. Ditmaal echter werkte het in haar voordeel, en was ze rechtstreeks op Castor afgelopen om hem mee te vragen. Na het nachtelijke gesprek met Wren had ze zich nog een aantal dagen slecht gevoeld tot ze het heft in eigen hand had genomen. Hoezo zou ze zitten kniezen over een jongen die overduidelijk niet geïnteresseerd was—terwijl Nizana zo kon laten zien dat zij eveneens door was gegaan met haar leven? Dat ze nu een vrije vrouw was met genoeg opties, jongeheren die haar aandacht wel wilden? Nochtans kon ze het niet laten iemand met voorbedachte rade te kiezen: iemand waarvan ze zeker wist die lijnrecht tegenover hem stond. Iemand die toevallig ook veel voor haar betekende, en kennis had over de gehele situatie. Ze was klaar met wachten op Morpheus, op mannen in het algemeen; ze bezorgden niets meer dan hoofdpijn en drama.
Zodoende gleed Nizana op de desbetreffende avond door de gangen van Hogwarts, om te eindigen op de open plek bij de fontein—waar lichtjes in de lucht dansten en de natuur het kasteel in warme kleuren versierden. Ze had een eeuwigheid voor de spiegel gestaan, in haar eentje alles tot perfectie afgewerkt, en vervolgens besloten dat het genoeg was. Haar lange, lichtrode lokken vielen in zachte krullen over haar schouders, versierd met glinsteringen—die net zo zeer rond haar nek hingen in de vorm van een ketting. Haar marineblauwe, strapless jurk omsloot haar figuur perfect, en bootsten de uitgestrekte nachthemel —sprankelend van alle sterren— na om vervolgens tot de grond te reiken in een zachte wolk. De stof glinsterde in het duister door de delicate zilveren stiksels die het licht vingen, verspreid over het middernachtelijke canvas van haar jurk. Het masker was simpel maar had eenzelfde elegantie. Ze kon haar hart, kloppend van enthousiasme, toch niet negeren eens deze zich afvroeg hoe Castor eruit zou zien. Met een kleine glimlach keek ze in de rondte, op zoek naar zijn bekende gezicht—echter bleef dit uit, en in plaats daarvan ontving ze verscheidene berichtjes. Waaronder van Morpheus. Na hun laatste boodschappen aan elkaar zat ze hier alles behalve op te wachten. Wat trachtte hij hiermee te bereiken als het geen gebroken hart was? Na hun breuk had zowat elke dag als een uitdaging gevoeld door de onverwachtheid ervan. Ze had zichzelf wekenlang, als het geen maanden waren, de schuld gegeven van iets dat ze niet begreep. En nog steeds niet, daar hij haar geen enkele vorm van duidelijkheid had gegeven over de situatie, noch zijn emoties erover.
Ondanks het aangename berichtje van Niamh (die ze wel direct beantwoordde), gleed er desondanks een droevige glans over haar poelen—welke eerst helder kobaltblauw schenen. Er lagen zoveel vragen op haar tong, zoveel onduidelijkheid in haar hart, dat ze er onpasselijk van werd. Met haar blik op de grond gericht, beet ze lichtelijk op haar lip, aarzelend of ze überhaupt iets terug moest reageren. Totdat ze de diepe, warme klanken van een zekere Gryffindor hoorde, en de wereld voor een heel klein moment niet meer eenzaam aanvoelde. “Oh, hallo, Castor”, glimlachte ze waterig. Als antwoord stak ze het briefje naar hem uit om te lezen. Het was helder dat hij er niet van gediend was eens z'n gezicht vertrok, het briefje verfrommelde en vervolgens weggooide. Haar blik volgde het propje kort voordat ze zich tegen de warmte van zijn lichaam aan liet vallen, zo de zachte kus op haar slaap voelde en haar ogen even sloot om de sensatie in zich op te nemen. Er rolde een gehum over haar lippen door zijn welgemeende woorden, wetende dat het een poging was haar te troosten, eentje die ze waardeerde. Want het gebaar voelde als een belofte dat hij aan haar zijde zou staan, ongeacht wat er ook gebeurde deze avond. Haar pantser van zelfvertrouwen werd versterkt, doorweven met het vuur dat binnenin wachtte om teruggenomen te worden.
“Weet je wat, Cas? Natuurlijk heb je gelijk—deze avond is van ons, niet alleen voor mij. Maar, wat moet ik hiermee? Zal ik dit terugreageren? Daarna zal al mijn aandacht voor jou zijn, beloofd.” Nizana keek naar hem op, een vraag in haar ogen terwijl ze een ander papiertje omhoog hield, peilend naar zijn reactie. Hoewel ze besefte dat Castor waarschijnlijk met lichte afkeur hiernaar zou kijken, was er eveneens een gedeelte dat het wilde weten. Zonder duidelijkheid kon ze het hoofdstuk niet afsluiten, en dat was wel het minste wat Morpheus haar verschuldigd had. Ze had zo uitgekeken naar deze avond; ze was dol op dansen en de stemming van jovialiteit die haar iedere keer als een vrije geest liet voelen. Gelukkig scheen Castor haar gedachten opnieuw af te leiden door zijn hand in het binnenzakje van zijn jasje te steken. De roodharige grinnikte, weliswaar met een kwetsbare ondertoon. De aandrang om zichzelf weer in zijn genegenheid te wikkelen, drukte ze weg.
“Och jee, je gaat toch geen aanzoek doen, Castor? Volgens traditie horen we eerst te daten, meneer.” Zonder het te kunnen (of willen) te beteugelen, gleden haar mondhoeken in een glimlach, een speelse twinkeling in haar kijkers. “Nou, prima, het zou immers onbeleefd zijn voor een dame om te weigeren. Wat is het?” Op een schelmachtige wijze hield ze haar hand afwachtend op, haar poelen zochten automatisch naar de zijne voor ze deze sloot. “Ik zal zelfs mijn ogen voor je sluiten, hoe lief ben ik?”

To Niamh: Toen het nog puur om plezier maken draaide, zonder enige drama? Soms droom ik nog terug naar die tijd. . . Ik wens je een avond toe waar je wensen uitkomen, Niamh.

To Wren: Vertel me, Wren, zijn jij en je smaakvolle kostuum klaar om meer aanbidders tegen te komen? Als je het Merry uitlegt, begrijpt ze het vast.

To Lenore: Ik heb je niet meer gesproken de afgelopen dagen. Zie ik je vanavond?

[ bericht aangepast op 11 nov 2024 - 19:18 ]

[ heaven knows ]

12 nov 2024 - 22:43 Novalunosis is offline

Novalunosis 671

_{_MARCELENE}
^Rosewood

20 ● Hufflepuff ● Halfblood ●Ecosystems and Conservation (Mythological Creatures) & Medicinal Magic ● at the ball ● with Beatrice ● dress & masker

De gehele week had Marcelene uitgekeken naar het gemaskerde bal, maar nu ze tegenover haar spiegelbeeld stond begon de moed haar in de schoenen te zakken. Met een gepijnigd gezicht keek ze naar de eerste plukken die alweer waren losgesprongen uit de zorgvuldig samengestelde vlecht die Trix eerder die avond had gemaakt. Gelukkig was het niet haar outfit waar ze zich zorgen over maakte. Toen ze de fluweel rode jurk in een etalage in Hogsmeade had zien hangen wist ze gelijk dat dit dé jurk was. Dat het toevallig in de verkeerde huiskleur was maakte haar niets uit. Ze was een Hufflepuff in hart en nieren en had geen gele jurk nodig om die trots te dragen. Haar vingertoppen liet ze over de onderkant van het korset glijden. De gouden accenten schreeuwden misschien wel erg luid Gryffindor, maar dat kon haar echt niets schelen. Dit was de jurk die ze het mooiste vond en die ze gekozen had.
Waar ze zich wel zorgen over maakte was het bal zelf. Het idee van een gemaskerd bal leek haar fantastisch, maar toen ze zich realiseerde dat ze eigenlijk helemaal niet wist hoe een bal precies werkte verscheen er meer angst aan de horizon. Ze had al moeite met de juiste vork koppelen aan het juiste gerecht, laat staan de etiquette van een bal opvolgen. Er zouden vast een hoop stomme regeltjes aanhangen die in haar ogen alleen maar de pret zouden bederven.
Met een diepe zucht blies ze een krullende pluk van haar pony omhoog waarna ze haar hoofd eens naar achteren liet zakken en wegdroop van de spiegel. Het was tijd om gewoon heen te gaan en er het beste van te maken. Dan deed ze alles in termen van etiquette maar verkeerd – ze zou het in ieder geval met een verheven kin en een grote glimlach doen.
Een laatste redmiddel was het masker dat bij haar outfit hoorde, hiermee zouden anderen in ieder geval niet direct doorhebben dat het Marcelene was die aan het spartelen was in de diepte. Zorgvuldig pakte ze het masker van haar bed op, streelde langs de rode bloem alvorens ze het masker opzette. Het was tijd om een bal onveilig te maken – letterlijk en figuurlijk, de lange mouwen van haar jurk vormden een groot risico.
Voordat ze haar slaapvertrek verliet blies ze de kaarsjes uit die ze eerder die avond had aangestoken. ''Bedankt voor jullie aanwezigheid, Pip, Bonny en Jupiter,'' fluisterde ze tegen de gedoofde kaarsen alvorens ze haar kamer verliet. Haar hakken tikten op het steen van de gangen en de rode stof van haar jurk golfde achter haar aan bij elke stap. Haar slaapvertrek had ze achter zich gelaten en inmiddels kon ze de klassieke klanken al horen echoën in tegen de muren.
Eenmaal aangekomen bij het bal, stopte ze net voorbij de ingang om de ruimte rustig in zich op te nemen. Er waren al heel wat anderen aanwezig, de ene outfit nog mooier dan de ander. Een kleurenzee aan jurken en nette pakken. Marcelene friemelde aan de stof van haar mouwen terwijl haar bruine kijkers de ruimte scanden opzoek naar een bekend gestalte. De maskers maakten het een stuk lastiger om haar opleidingsgenoten te herkennen, maar een zekere blondine aan de zijlijn wist ze uit duizenden te herkennen. Met een glimlach stapte Marcelene op Trix af.
''Hallo daar!'' Groette ze haar kamergenoot. ''Wat zie je er fantastisch uit!'' Geen woord daarvan was gelogen. Trix’s jurk zat als gegoten en accentueerde perfect al haar vrouwelijke rondingen en de bordeux rode kleuren zorgde ervoor dat haar lichte lokken leken te schijnen als de maan. ''En kijk, we matchen!’’ Kirde Marcelene, doelend op de rode tint van hun jurken. Ze verhief haar heup voor een hip bump, maar liet Trix bewust het laatste stukje overbruggen, mocht de beweging niet mogelijk zijn met haar jurk.
Giechelend veegde Marcelene een pluk van haar eigen haar achter haar oren eens ze weer recht stond, waarna ze haar blik naar de dansvloer verplaatst – hetgeen waar Trix naar keek voordat Marcelene zich bij haar had gevoegd. Het dansen zou ze nog even uitstellen totdat ze wist wat de bedoeling was van een bal zónder courtship.
Marcelene's blik keerde terug naar de jongedame naast haar en viel op het drankje in haar handen. ''Wat heb je voor drinken en is het een aanrader?''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

13 nov 2024 - 20:52 catastrofe is offline

catastrofe 846

Morpheus Salazar Gaunt

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Philosophy of Power & Medicinal Magic ● Slaapvertrekken ● Asher

Bombarda.
Een aantal van de kleine diamanten die op Morpheus’ masker schitterden, sprongen en spatten uiteen, verdampten tot stof. In een rotvaart was Asher opgesprongen. De jongen stond naast zijn bed, toverstok dreigend op hem gericht. Lyra kwam sissend tot stilstand.
Morpheus liet een klein, schamper lachje ontsnappen. ‘Rustig maar,’ zei hij onschuldig, hoewel hij zijn eigen toverstok niet had laten zakken. Hij kantelde zijn hoofd. ‘Ik wilde je alleen maar iets vragen.’
In het zwakke licht kon hij nauwelijks zien hoe verwilderd de jongen eruit zag, hoe dicht de adrenaline onder het oppervlak lag. Morpheus negeerde Ashers waarschuwing en keek kort naar zijn toverstok. ‘Je was echter nogal moeilijk te vinden,’ beklaagde hij zich voor hij opnieuw oogcontact maakte met de Ravenclaw en een stap naar hem toe deed. ‘Ik bijt misschien niet, maar zij wel,’ zei hij op waarschuwende toon. ‘Ze heeft een neus voor verraad.’
Morpheus bracht zijn toverstok terug naar zijn handpalm terwijl hij Asher aan bleef kijken. ‘Ik wist meteen dat hij het niet was,’ zei hij met een zweem van afkeer. ‘Waar is je broer? Waarom ben jij hier?’

[ bericht aangepast op 13 nov 2024 - 20:52 ]

Omnia mutantur, nihil interit

14 nov 2024 - 13:37 Mazino is offline

Mazino 5450

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Niks aan Asher was rustig op dit moment en de spottende bedaring maakte de irritatie die hij voelde alleen maar erger. Een lichte tremor ging nog steeds door z'n lichaam heen. Asher geloofde de jongen tegenover hem voor geen woord. Als hij serieus alleen iets wilde vragen stond hij niet spontaan in zijn kamer en sprak hij niet op zo'n spottende manier.
"Je zou denken dat ik duidelijk was en niet gevonden wilde worden," zei Asher sarcastisch. "Maar blijkbaar mis je die intelligentie nog steeds."
Met dat Morpheus een stap naar voren deed, deed hij zelf instinctief een stap naar achter. Hij deinsde weg van het zwakke licht dat nog steeds rond Morpheus toverstok zweefde. Gekraak van perkament onder z'n voeten verstoorde de gespannen stilte die voor een moment in de kamer hing. Meteen schoot Asher's hart weer in z'n keel en gierde de spanning opnieuw door zijn lichaam. De dreigende toverstok bleef nog altijd op Morpheus gericht, één onverwachte beweging en Asher zou een nieuwe spreuk op de Slytherin afvuren. Tot dusver had Morpheus het kalm gehouden, maar nog een stap dichterbij of andere rare beweging en hij zou met depulso tegen de kast achter hem vliegen terwijl Asher zich tegelijkertijd voorbereidde om zichzelf met protego te beschermen tegen elke spreuk die Morpheus eventueel zou afvuren.*
Verrassend genoeg was de slang waar Morpheus ondertussen mee dreigde een van de minst beangstigende dingen die Asher momenteel waarnam. Onbewust wist hij dat Morpheus met een toverstok veel meer kwaad kon doen dan een adder.
"Ik heb nooit gepretendeerd iemand anders te zijn," zei hij en dit keer was het Asher die schamper lachte. Wat voor verraad Morpheus ook bedoelde, dat zat volledig in zijn eigen hoofd. De vraag over Isaac ging echter als een messteek door z'n hart.
"Dat gaat je niks aan!" reageerde Asher fel terwijl hij dreigend twee stappen naar voren deed, toverstok klaar om gebruikt te worden.** Het zwakke licht dat hij eerst liever vermeed, deed hem nu niks meer.
"Je hebt je vragen gesteld dus ERUIT!"

* Voel je vrij dit alvast in je post te gooien, mocht Morpheus inderdaad bewegen of een spreuk afschieten.
** Zie vorige spreuk uiteenzetting voor een initiële reactie van Asher op beweging etc. van Morpheus of Lyra.

Z'n kamer ✧ Morpheus

•─✧✦✧─•

[ bericht aangepast op 14 nov 2024 - 15:26 ]

Do it scared, but do it anyway.

14 nov 2024 - 15:39 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Lenore Vonetta Daneer
^{^{^{In the end, we will all become stories.

19 ✦ Gryffindor ✦ Mythological Creatures & Advancement of Magic ✦ Dress ✦ Hallway w/ Rose}}}

Het duurde uiteindelijk twee dagen voordat Lenore uiteindelijk alsnog aan Xander vertelde wat er thuis gaande was. Die bewuste middag dat ze samen vanuit het meer naar de Quidditch afterparty waren gegaan, was er niet meer van gekomen. Lenore had een poging gedaan, maar de omweg die ze aan het maken was in het zoeken naar de juiste woorden, werden uiteindelijk onderbroken door vrienden die ze tegenkwamen toen ze het veld bereikt hadden. Geleidelijk aan waren ze vervolgens hun eigen weg gegaan en was Lenore later die avond met Morpheus beland, waar ze de rest van de avond met hem gespendeerd had. In de daarop volgende dagen was Nobby regelmatig wat lekkers komen brengen, allerlei lekkernijen waar de brunette verzot op was en wat de sombere gloed uit Lenore’s ogen langzaamaan deed verdwijnen 一 de zorgen verder naar de achtergrond wist te drukken. Lenore zou haarzelf niet zijn als ze Nobby weer terug stuurde met kleinigheidjes voor de persoon die de elf gestuurd had, bestaande uit allerlei dingen waarop ze op dat moment aan dacht dat Morpheus het wel kon gebruiken.
Lenore sprak Xander toen ze elkaar een paar dagen later in de bibliotheek tegenkwamen, waar ze hem de brief liet lezen en vertelde wat haar dwars zat. Van alles wat Lenore dacht dat er zou gebeuren, bleken net als anders haar angsten omtrent haar vriendschap met Xander ongegrond. Hij was er voor haar, zorgzaam en attent, een luisterend oor en zonder enige vooroordeel 一 precies zoals Xander er altijd voor haar was.
Het naderende bal was echter iets waar de brunette over twijfelde, wetende dat het een van haar slechte eigenschappen was om zichzelf terug te trekken wanneer haar hoofd te vol was en de menigte te druk. Toen Niamh hier lucht van kreeg deed Lenore’s vriendin er alles aan om ervoor te zorgen dat ze alsnog naar het bal kwam, inclusief met dat Niamh zelf ook beloofde te gaan. Het resulteerde in dat Lenore alsnog op zoek ging naar een jurk, met bijpassend masker, ook al bleven de twijfels nog een lange tijd aanwezig.
Nu liep de brunette door de gang heen in een snelle pas. Ze was net klaar met de laatste hand leggen aan haar donkere krullen, alvorens ze eerst samen met Niamh en Merry druk in de weer was geweest.
“Hier komen jij,” gromde ze quasi mopperend tegen een klein dier dat voor haar uit sprintte. Een glinsterende ketting stak ergens onder zijn lijfje vandaan waardoor het ratelde op de gladde stenen waarop hij liep, of eerder rende. Met één hand trok Lenore haar rokken een stukje omhoog, boog een klein stukje door haar knieën en naar voren, en met de andere hand deed ze een behendige graai naar de zilveren ketting toen de jonge niffler omhoog sprong, denkende de jonge vrouw voor te zijn in de hoop op een van de stenen beelden te kunnen springen.
”Hebbes,” grijnsde Lenore tevreden toen ze haar wijsvinger achter de lus van de ketting haakte en het ding, inclusief wezen, naar zich toe kon trekken. De niffler klaagde in zijn eigen geluiden toen hij uit de lucht werd geplukt, vlak voor zijn pootjes op een vlakke plek hogerop konden landen. “Kleine draak dat je bent,” mopperde Lenore ondertussen terwijl ze op tactvolle wijze de ketting uit zijn verstoppingsplek wist te halen. “Wat dacht jij, hm?” Met haar wijsvinger tikte Lenore zachtjes tegen de neus van het dier aan en kantelde haar hoofd een klein stukje. “Als ik de ketting niet ga dragen, dan neem jij hem wel mee?” Twee donkere oogjes staarde haar terug aan als onschuld ‘t zelve. Een glimlach krulde zich rond Lenore haar mondhoeken en terwijl ze de ketting tussen haar vingers geklemd hield, tilde ze de niffler in haar arm op. Ze had het wezen enkele maanden geleden gewond gevonden, twee van zijn pootjes dusdanig verwond dat hij haar hulp wel nodig had. Nu, inmiddels genezen en weer rennend door de gangen van Hogwarts heen, had Lenore nog altijd geen afstand kunnen doen en leek de kleine ondeugd het zelf wel ook wel prima bij haar te vinden 一 slapend onder haar bed, in een zelf gefabriceerd hol vol met glimmende dingen, waarvan Lenore niet wilde weten waar het allemaal precies vandaan kwam.
Naderende voetstappen drongen echter iets te laat tot Lenore door en ze zag Rose pas staan toen deze haar naam op begroetende wijze uitsprak. In een snelle draai bewoog Lenore naar de blondine toe, haar rokken ruisend langs haar voeten. Ondertussen deed ze een subtiele poging de niffler via haar schouder onder haar lange donkere haren te verstoppen. Toen het zijn snuit nog een keer tussen haar lokken door de lucht in stak, snuffelend naar de geur van vermoedelijk een nieuwe glinsterende schat, duwde Lenore hem vluchtig met haar wijsvinger terug terwijl ze dit poogde te verbloemen door de ketting alsnog om te doen.
”Rose,” begroette ze de Slytherin vervolgens terug.
”Je ziet er mooi uit. Wacht je op iemand?”
Wachtte ze op iemand? Het duurde welgeteld een paar seconden voordat Lenore’s hersenen de juiste klik maakten en ze haar aandacht van het wezentje onder haar haren volledig naar de blondine wist te brengen. “Ah nee, ik wacht op niemand,” antwoordde ze dan ook. Lenore had geen courtship gaande op dit moment, de enige die ze had kunnen hebben had ze met redenen geweigerd nog voor deze überhaupt besproken kon worden 一 laat staan dat ze een date had met wie ze naar het bal ging. Het was een van haar vooropstaande excuses geweest, ook al sloegen deze finaal de plank mis. “En dankjewel voor je compliment, jij ziet er ook prachtig uit.”
Een zweem van een glimlach gleed over Lenore’s lippen heen en terwijl ze haar armen weer naar omlaag had laten zakken toen de ketting vast zat, trok ze het koord van de masker los die ze aan haar elleboog had vastgemaakt. Haar compliment was even oprecht als dat van Rose was geweest en hoewel enige ongemakkelijkheid door de lucht heen trok, gaf Lenore daar geen gehoor aan. Zij en de slytherin waren beslist geen vriendinnen, maar ook geen vijanden. Hun enige raakvlak weliswaar de fabeldieren waar ze beiden verzot op waren, maar dat bood weinig gespreksstof door de rest van de dag.
”Ben je opzoek naar Morpheus?” vroeg Lenore toen. “Ik heb hem hier niet gezien, overigens.”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

14 nov 2024 - 19:59 Culloden is offline

Culloden 689

ALEXANDER MARLOWE NIGHTSHADE
20 - Ravenclaw - Underwater Folk & Ancient Tongues and Runes - at hallway - with Niamh

De afgelopen week was een warrige week geweest. Tijdens hun wandeling naar de quidditch pitch, was Xander niet meer te weten gekomen wat Lenore zo dwarszat. Vastberaden om haar er later die week naar te vragen, had ze hem uiteindelijk verrast door er twee dagen later zelf opnieuw over te beginnen. In een rustig hoekje van de bibliotheek had ze haar verhaal gedaan over de brief die ze van haar oom ontvangen had. Xander had niets gezegd tijdens haar uitleg, had alleen maar geluisterd en af en toe begrijpend geknikt. Het was een moeilijk onderwerp voor haar en hij was überhaupt al blij geweest dat ze hem had gedeeld.
Hij had haar gerust proberen te stellen en haar verteld dat ze het moedig van haar vond om het met hem te delen. De kleine glimlach die daarna op haar gezicht verschenen was, was duidelijk een teken van opluchting geweest. Xander wist niet welke reactie ze van hem in haar hoofd verwacht had, maar hij had haar op het hart gedrukt dat ze altijd bij hem terecht kon. Met wat dan ook.
En dan was er nog Asher geweest. Xander had zijn beste vriend tijdens de wisseling van lessen door de gang zien wandelen, gehaast, alsof hij niet van plan was om sociaal te doen. Hij had Asher nog nageroepen, maar de jongen had hem ijskoud genegeerd en was stug doorgewandeld. Een poging om hem achterna te lopen was mislukt door de zee van studenten die hem de weg hadden versperd. Enige toenadering via berichtjes bleef onbeantwoord en dat frustreerde Xander. Asher was met de noorderzon verdwenen en leek net zo plotseling teruggekeerd te zijn, maar leek zijn beste vriend niet eens te willen uitleggen wat er aan de hand was. Als Xander zich die titel tenminste nog mocht toe-eigenen...
Niamh bleek met hetzelfde probleem te zitten en Xander was blij dat hij tenminste nog bij één van zijn beste vrienden terecht kon om zijn zorgen te bespreken. Zorgen die langs haar kant ook gedeeld werden. Het was ook die avond waarop ze besloten hadden om samen naar het bal te gaan, gewoon als vrienden. Het kon hem ook vrij weinig schelen dat het sociaal gezien misschien niet echt geaccepteerd werd. Geen haar op zijn hoofd dat eraan dacht om Niamh alleen te laten arriveren. Zo doende stond hij dus ook voor haar deur te wachten na een keer geklopt te hebben.
Met zijn vinger haakte hij een keer in zijn kraag terwijl hij stond te wachten. Het kostuum dat hij droeg was zo niet zijn ding, maar hij kon al moeilijk in zijn alledaagse kledij op het bal verschijnen. Voor de gelegenheid had hij zelfs zijn blonde haar in model gebracht. Met heel wat gevloek weliswaar. Zijn blik verplaatste naar de deur toen Niamh naar buiten kwam gelopen.
'Hmm,' bromde hij op haar compliment. 'Ik kan nu al niet wachten om dit ding weer uit te trekken.' Al was hij er waarschijnlijk nog enkele uren aan voor de moeite. Niamh had geluk dat hij zo op haar gesteld was, anders had hij zich vanavond gewoon in zijn kamer opgesloten.
De omhelzing waarin ze hem vervolgens trok, deed hem een beetje relaxen. Haar zachte parfum gleed langzaam voorbij waardoor hij een keer dieper inademde. 'Roze staat je goed, Nim,' complimenteerde hij haar zachtjes. 'Je ziet er echt prachtig uit.' En Illias was een idioot als hij dat niet inzag. Hij hoopte echt dat zijn vriend vanavond zag wat hij miste.
'Natuurlijk,' antwoordde hij toen ze voorstelde om te gaan nadat ze elkaar weer hadden losgelaten. Xander bood Niamh zijn arm aan en van zodra ze die had aangenomen begonnen ze aan hun weg naar het bal.
'Dus, vertel. Met wie hoop je vanavond een dansje te doen?' vroeg hij haar tijdens hun wandeling. 'En zeg niet Illias. Vanavond draait om plezier,' waarschuwde hij haar met een priemende vinger. Zelf was hij niet echt een danser en zou hij waarschijnlijk meer op tenen trappen dan wat anders.

[ bericht aangepast op 14 nov 2024 - 20:07 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

14 nov 2024 - 22:24 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Castor Arius Black
^{^{^{Look — his hands drip with blood!

20 ⋅ Gryffindor ⋅ Philosophy of Power & Discord and Dueling ⋅ Bij de fontein w/ Nizana}}}

Castor las de woorden die Nizana op haar eigen briefje had geschreven, klaar om teruggestuurd te worden naar de afzender van het propje dat hij ergens op de grond gegooid had. En hij begreep haar, oprecht. Castor kon zich indenken met waarom Nizana graag een antwoord wilde en daar haar best voor deed. Castor wist echter ook dat het antwoord dat mogelijk zou volgen haar nooit gelukkiger ging maken dan ze nu was. Op deze manier zou de roodharige zichzelf alleen maar blijven kwellen en Castor wilde dit veel liever voorkomen dan genezen.
“Goed, ik heb graag dat je al je aandacht voor mij houdt,” reageerde Black op zijn eigen nonchalante, speelse manier, waarbij hij zijn wenkbrauwen afzonderlijk van elkaar liet wiebelen. En zo vergeet je hem hopelijk ook. Het was deels waarheid wat hij uitsprak en deels bedoeld om de roodharige schone te laten glimlachen. Een uitdrukking die hij veel liever op haar gezicht zag staan dan de sombere uitdrukking die nu in het heldere blauw van haar ogen scheen. De woorden die hij in gedachten aan de rest van zijn zin toevoegde, hield Castor enkel voor zichzelf, want Morpheus was Nizina niet waard, maar hij vond het ook niet nodig deze woorden hardop uit te spreken. Zijn vriendin kende hem inmiddels goed genoeg om te weten hoe hij in elkaar stak en welke gedachten hij bepaalde situaties of ideeën had. Het feit dat Nizana hem eerder gelijk gaf was echter niet hetgeen waar Castor ook direct op uit was.
Vlak voordat hij de roodharige besloot af te leiden met het cadeautje dat hij voor haar had gekocht, tikte Castor met het topje van zijn wijsvinger tegen het papiertje aan dat ze tussen haar vingers geklemd hield. “Stuurt het naar hem zoals jij het wil sturen. Wat je ook aan hem vraagt, zolang jij er maar het antwoord uithaalt dat je nodig hebt, maar bescherm je hart een beetje, oké?”
Vervolgens liet Castor zijn hand naar de binnenzak van zijn jasje dwalen en speelde er al gauw een geamuseerde trek op zijn gelaat. Natuurlijk was het gemakkelijker om het doosje direct tevoorschijn te halen, maar Castor vond meer plezier in de groeiende glundering van Nizana’s ogen. Of de subtiele twinkeling van nieuwsgierigheid dat door de sombere gloed naar voren wist te komen terwijl ze met een kwetsbare ondertoon haar gegrinnik liet horen.
“Och jee, je gaat toch geen aanzoek doen, Castor? Volgens traditie horen we eerst te daten, meneer.” Een glimlach vormde zich rond haar mondhoeken, gevolgd door de speelse uitdrukking die tactvol in haar blik was verschenen. Castor hield zijn hand stil, onbewogen tussen zijn borst en de binnenzijde van zijn jasje in. Hij trok een wenkbrauw op, speels en geamuseerd. Castor en tradities… het waren geen dingen die iemand vaak samen ging zien. Black kreeg de rillingen van sommige tradities en hij deed er op die momenten maar al te graag aan mee zijn reputatie als ‘uitschot’ (zoals zijn familie het weleens betaamde) terdege hoog te houden.
“Nou, prima, het zou immers onbeleefd zijn voor een dame om te weigeren. Wat is het? Ik zal zelfs mijn ogen voor je sluiten, hoe lief ben ik?”
Met een omhoog gestoken hand, de palm naar boven toe, hield Nizana haar hand tussen hen in. Ieder ander zou dit moment gebruiken om het cadeautje tevoorschijn te halen, maar Castor was niet zoals andere. Nee, hij hield er daarvoor net iets teveel van om de jonge vrouw voor hem nog wat langer te plagen. Om te zijn wie hij werkelijk was, de persoon die hij altijd heeft kunnen zijn wanneer hij bij haar was. Traag liet hij zijn jasje dan ook weer dichtvallen nadat hij zijn hand weer terugtrok.
“Hm,” humde hij ondertussen. “Misschien hou ik dit anders nog even voor mezelf.” Castor liet de toppen van zijn vingers over de zachte binnenzijde van Nizana’s handpalm gaan, trippelend over haar huid heen en naar de welving van haar pols toe. Daar omsloten zijn lange vingers haar slanke pols en trok Castor haar hand zachtjes naar zich toe, om vervolgens een steelse kus op de binnenzijde van haar palm te drukken. "Hier mag je het mee doen." Toen haar blik de zijne ontmoette, grijnsde hij met een donkere teint in zijn ogen. “Dat is misschien alleen niet zo lief van mij, is het wel?"

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

15 nov 2024 - 15:50 Saureus is online

Saureus 1959

Beatrice Leybourne

Ravenclaw • Mediator • Transformative Art & Underwater Folk • 19 • dress • Somewhere at the ball • Alone
────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ──────

Beatrice volgt met haar ogen de herfstachtige slingers die van de ene naar de andere muur gespannen zijn. De rode, gele en oranje bladeren brengen de pracht van de natuur naar binnen. Compleet opgaand in het moment ziet ze niet dat ze benaderd wordt. Pas als het figuur begint te spreken, wordt haar verwondering onderbroken.
‘Hallo daar.’
Ze draait haar hoofd richting de bekende stem. Het vlechtwerk dat ze eerder op de avond bij haar heeft gedaan, zit niet meer perfect, maar toch staat het kapsel haar prachtig. Misschien wel mooier dan eerst.
‘Hey,’ begroet ze Mars terug met een warme glimlach. Ze is blij dat ze eindelijk met een bekende staat. Een comfort tussen alle mensen met een courtship. Uiteindelijk valt het wel mee, want ze is zeker niet de enige, maar toch lijken er meer mensen mét dan zonder een courtship te zijn.
''Wat zie je er fantastisch uit! En kijk, we matchen!''
De enthousiaste woorden laten de al aanwezige glimlach nog wat meer stralen. Het is fijn om een compliment te horen, zeker na alle moeite die ze heeft gedaan om de perfecte jurk te vinden. ‘Dankje, jij ziet er ook prachtig uit!’ spreekt ze haar net zo levendig toe voor ze haar heup speels tegen de hare tikt. Vol verwondering laat ze haar ogen over de jurk glijden. De lange mouwen hebben een elegante sleep waarmee ze de modieuze look afmaakt. Net zoals Trix heeft Marcelene gekozen voor een kleed met gouden accenten die eveneens terugkomen in haar masker. De sierlijke krullen zijn perfect geborduurd op de fluweelrode stof. Het is voor Trix een reminder om op zoek te gaan naar iemand die haar de kunst kan leren, zodat ze haar eigen kleding kan versieren met net zulke mooie krullen.
Hoe beide dames gekozen hebben voor een jurk in de kleuren van Gryffindor weet ze niet. Om eerlijk te zijn heeft ze tijdens het shoppen niet nagedacht over de huiskleuren. Het was al moeilijk genoeg om een goede jurk te vinden, laat staan dat ze zich nog moest houden aan een bepaalde kleur. Het maakt haar dan ook niet zoveel uit als andere haar nu misschien in het verkeerde huis plaatsen, Gryffindor is zeker geen ramp.
Aan de ene kant vindt ze het een beetje jammer dat hun jurken zo op elkaar lijken, maar aan de andere kant vindt ze het ook wel weer grappig dat hun smaak zo hetzelfde is. Mars is een hele goede vriendin van haar, dus matchen is geen enkel probleem. En zelfs al had ze het een probleem gevonden, het is nu te laat voor aanpassingen.
Trix zwenkt haar glas, even vergeten dat ze die nog vast had. De bloedrode vloeistof is door haar handen inmiddels warm geworden. Ze brengt de rand naar haar lippen en neemt zorgvuldig een slokje. Het is niet haar meest favoriete drankje, maar door gebrek aan kennis heeft ze deze maar gekozen.
''Wat heb je voor drinken en is het een aanrader?''
Zachtjes laat ze een grinnik horen alvorens ze de vraag van Mars beantwoordt. ‘Om heel eerlijk te zijn, heb ik geen idee wat het is, maar het is op zich wel prima.’ Kort haalt ze haar schouders op. Ze weet nooit zo goed wat ze over wijn moet zeggen. Ze heeft welles van die kenners gehoord, die ieder ingrediënt lijken te proeven, al is het meer gebluf als je het haar vraagt. ‘Wil je proeven?’ vraagt ze haar vriendelijk, het glas naar haar vriendin gekanteld. ‘Dan hoef je niet gelijk een glas te halen.’
Kort tuurt ze rond. De zaal begint zich steeds meer te vullen met verschillende kleuren en prachtige bewegingen. Een moment dat ze graag op het doek zou willen vastleggen. Als het mogelijk was, had ze hier nu met haar schildersezel gezeten.
’Heb je nog interessante plannen voor vanavond?’ vraagt ze met een speelse grijns terwijl ze kort met haar wenkbrauw wiebelt.

[ bericht aangepast op 15 nov 2024 - 15:52 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek