[RPG • 0] Fabula et Fiat • Schrijftopic - Speeltopics

3 aug 2024 - 10:56 catastrofe is online

fabula et fiat

Tahani • verbeelding

Het jaar is 1689.

Na jaren van genadeloze heksenvervolgingen die zelfs overzees de kolonies aan de Amerikaanse oostkust bereikt hebben en oplopende spanningen in een Verenigd Koninkrijk waarvan de Mugglevorst weigerde om tovenaars bescherming te bieden heeft de International Confederation of Wizards een nieuwe wet getekend: het International Statute of Wizarding Secrecy. Deze nieuwe wet is nog niet definitief, maar de hoop is dat het een einde zal maken aan alle onrust die is ontstaan tussen tovenaars en Muggles. Waar er voorheen een verscheidenheid aan opvattingen bestond over Muggle relations – samenwerking, angst, dominantie, oorlog, afzijdigheid – zullen alle tovenaarsfamilies zich nu moeten aanpassen aan de nieuwe orde.

De nieuwe wet is nog niet geratificeerd en niets is nog in steen gebeiteld, behalve de uitkomst, die onafwendbaar lijkt: tovenaars zullen verplicht worden magie verborgen te houden voor Muggles. Verwacht wordt dat invoering van de Statute zware implicaties zal hebben voor het dagelijks leven en de inrichting daarvan: familiebanden, werk, huisvesting, Fabeldieren, vervoer, handel, cultuur, en ga zo maar door. Toch zullen er ook families zijn die juist baat hadden bij de openheid van zaken die nu wordt opgedoekt. Waar sommigen blij, downright opgelucht zijn, zullen anderen de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aanzien. Het nieuw geïnstalleerde Ministry of Magic is optimistisch begonnen met een nieuwe tak van sport – professionele Obliviators, die een korte maar zeer effectieve tocht langs enkele delen in het land hebben gemaakt en daar de herinneringen van menig Muggle hebben gemanipuleerd. Tovenaars stichten nieuwe dorpen waar Muggles niet langer welkom zijn, en er vallen belangrijke handelspartners weg, wat leidt tot innovatie, maar ook afhankelijkheid.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Maar niet iedereen is het daar mee eens, en daar de wet aan verandering en invloed onderhevig is, is er een hevige machtsstrijd gaande.

In deze RPG volgen we studenten aan Hogwarts. Zij volgen een nieuw, tweejarig programma dat niet vrij van controverse is, aangezien de roots uit het klassieke onderwijs uit de Mugglewereld komen en nog niet zo lang geleden is geïntroduceerd door Pheba Smith, één van de prominentste nazaten van Helga Hufflepuff.

"Upon the signature of the International Statute of Secrecy in 1689, wizards went into hiding for good. It was natural, perhaps, that they formed their own small communities within a community. Many small villages and hamlets attracted several magical families, who banded together for mutual support and protection."

▬ Bathilda Bagshot, A History of Magic

Na afronding van hun zevenjarige studie aan Hogwarts is er voor alumni de mogelijkheid hun opleiding voort te zetten aan Hogwarts door middel van een tweejarig specialisatieprogramma in een richting naar keuze. Met een dergelijk programma kunnen ze voorsorteren op een latere carrière en opleiding. Studenten kiezen twee richtingen en doen onderzoek naar een overkoepelend onderwerp als groot eindwerk. Sommige richtingen zijn theoretischer dan andere; bij een aantal worden studenten al ingewijd in sectoren. Door middel van het eindwerk kunnen studenten hier ook zelf invloed op uitoefenen.

Studenten maken nog steeds deel uit van het sociale leven op Hogwarts, maar maken deel uit van kleinere klassen en hebben geen slaapzalen, maar vertrekken. Twee en soms drie studenten kunnen een vertrek betrekken met eigen slaapkamers, badkamer en een studeerkamer. Dit kunnen studenten van alle vier de afdelingen zijn omdat studenten worden aangemoedigd andere perspectieven tot zich te nemen. Verder worden studenten wel geacht om met hun afdeling op te trekken. Elke afdeling heeft, naast de leerlingenkamer, een aparte gemeenschappelijke ruimte voor de studenten.

Richtingen
Elemental Magic ● De studie van magische theorie, werking en ontstaansgeschiedenis. (Asher). Keuzes: Alchemy en Reflections on Magic (Ilias).
Philosophy of Power ● Ethiek, recht en kennisleer met betrekking tot magie (Ilias, Morpheus).
Discord and Dueling ● Praktische toepassing van offensieve en defensieve magie. (Wren, Emrys, Sammy)
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen. Keuzes: Mental Arts (Niamh, Merry) en Physical Arts (Emrys, Wren).
Ecosystems and Conservation ● Fabeldieren bestuderen vanuit de ecologie en band tussen mens en natuur. Keuzes: Underwater Folk (Xander), Nursing en Mythological Creatures (Rose, Lenore, Marcelene) .
Advancement of Magic ● Geschiedenis van de tovenaarswereld. Keuzes: Ancient Tongues and Runes (Xander), The Other Represented, Old Age Developments and Civilizations (Merry).
Works of Wonder ● Kunst. Keuzes: Illusionism, Hortoculturism, Meaning of Magic, Transformative Art (Niamh), Wandlore (Rose), Arcane Design.
Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde, die met name gestoeld is op wat later Herbology en Potions zullen worden (Marcelene, Morpheus, Sammy, Nizana).

Invullijstje

Personages
Name | Age | Gender | Bloedstatus | FC | Richtingen | Page | User

Alexander Marlowe Nightshade | 20 | M | Onduidelijk| Rudy Pankow | Ravenclaw: Underwater Folk en Ancient Tongues and Runes | 1.4 | 1.7 | Culloden
Wren Cornelius Nightingale | 20 | M| Pureblood | Milo Manheim | Slytherin: Discord and Dueling en Physical Arts | 1.3 | 1.9 | Novalunosis
Emrys Lloyd | 20 | M | Muggleborn | Danny Griffin | Gryffindor: Physical Arts en Discord and Dueling | 1.5 | 1.7 | Tahani
Ilias Cadmus Peverell | 20 | M| Pureblood | Charles de Vilmorin | Gryffindor: Philosophy of Power en Reflections on Magic | 1.5| 1.7 | bitterzoet
Samuel "Sammy" Wynn | 19 | M | Muggleborn | Daniil Kalinin | Gryffindor: Discord and Dueling en Medicinal Magic | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Asher Felix Wolf | 20 | M | Half-blood | Anar Khalilov | Ravenclaw: Elemental Magic en Mental Arts | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Castor Arius Black | 20 | M | Half-blood | Thomas Doherty | Gryffindor: Philosophy of Power en Discord and Dueling | 1.6 | 5.18 | Syaoran
Morpheus Salazar Gaunt | 20 | M | Pureblood | Maverick LaRue | Slytherin: Medicinal Magic en Philosophy of Power| 1.2 | 1.7 | verbeelding

Rose Malfoy | 19 | F | Pureblood | Anya Taylor-Joy | Slytherin: Wandlore en Mythological Creatures | 1.4 | 1.7 | Tahani
Marcelene Rosewood | 20 | F| Half-blood | Hande Ercel | Hufflepuff: Mythological Creatures en Medicinal Magic | 1.5 | 1.9 | Novalunosis
Lenore Vonetta Daneer | 19 | F | Pureblood | FC | Gryffindor: Mythological Creatures en Advancement of Magic | 1.2 | 1.9 | Vermithor
Nizana Alina Thindrell | 19 | F | Half-blood | FC | Ravenclaw: Physical Arts en Medicinal Magic | 1.6 | 4.19 | ThestraI
Meredith "Merry" Marjorie Gaunt | 19 | F | Pureblood | Aga Cioska | Slytherin: Old Age Developments and Civilizations en Mental Arts| 1.4 | 1.7 | bitterzoet
Beatrice Leybourne | 19 | F | Half-blood | Sage Tullis | Ravenclaw: Underwater Folk en Transformative Art | 1.6 | 5.18 | Saureus
Niamh Elowen Bones | 19 | F | Pureblood | Freya Allan| Hufflepuff: Mental Arts en Transformative Art | 1.3 | 1.7 | verbeelding

Kamerindeling

Quidditch
Dit jaar is er een nieuw, afdelingsoverstijgend Quidditch-team opgezet dat in een amateurcompetitie gaat spelen, en, wellicht in de toekomst, zelfs tegen andere scholen. Betrokken bij de opzet hiervan is Ilias Peverell. De meeste plekken zijn inmiddels ingevuld; de eerste training staat op de planning.

Indeling

Speciale functies

Onderwijs
Het geboden onderwijs bestaat met name (onderzoeks)seminars en stages. Onderwijs is vaak facultatief. Er wordt een behoorlijke inspanning verwacht en een beroep gedaan op de zelfstandigheid van studenten. Twee keer per week is er een seminar van een dagdeel dat voor alle studenten verplicht is. Hierin worden uiteenlopende onderwerpen behandeld: doorgaans pittigere vormen van magie of theorie. Verder kunnen studenten zelf of in groepsverband aan docenten of vakspecialisten vragen onderwijs te verzorgen; dit wordt sterk aangemoedigd. Experts kunnen worden ingevlogen vanuit allerlei instituten en afdelingen. Sommige docenten hebben ook een tweede, andere aanstelling in het veld.

Regels
| Geen ruzie of gedoe
| Posts worden in het Nederlands geschreven
| Geef bij langere aanwezigheid dit even aan bij zowel de TS en tegenschrijver
| Laat het even weten als je je wil uitschrijven
| Houd rekening met elkaar bij het afspreken van relaties: claim niet direct alle liefdesrelaties en overleg of iedereen genoeg boeiende dynamieken heeft
| Er geldt een maximum van twee personages; slechts één vrouwelijk personage en één mannelijk
| Personages dienen realistisch vormgegeven te worden, dus met voldoende flaws en keuzes die daadwerkelijk gevolgen hebben
| In deze RPG worden geen Veela, Metamorphmagi, Legilimens of tovenaars met een andere speciale status geschreven
| Schrijf niet voor een ander zonder overleg
| 0 woorden minimum
| Voel je vrij om bijpersonages (NPC’s) in je post te betrekken
| Houd je aan de huisregels van Qreaties
| Later inspringen met een nieuw personage is altijd mogelijk
| Plaats een trigger warning en/of leeftijdscategorie bij dergelijke onderwerpen – daarnaast zien we geen plaats voor eetstoornissen en seksueel geweld in dit verhaal
| Indien je over delicate onderwerpen schrijft: behandel deze met respect en doe je onderzoek: gelieve geen heftige backstories op te stellen voor shock value

[ bericht aangepast op 18 nov 2024 - 11:03 ]

Omnia mutantur, nihil interit

7 sep 2024 - 18:28 ThestraI is offline

ThestraI 3638

𝕿𝖍𝖎𝖓𝖉𝖗𝖊𝖑𝖑 ^{^{𝓃𝒾𝓏𝒶𝓃𝒶}}

╭─────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ───────╮

“Eerder andersom! Ik heb het jarenlang met jou uitgehouden”, grapte ze, “Je kunt een masker opzetten zoveel als dat je wilt, maar let op mijn woorden: je zou me missen.” Ze gaf hem lachend een zacht duwtje terug. “Mij én mijn prachtige stem.”
Daarna beval ze hem daar op haar te wachten zodat ze de flesjes kon halen, waar ze Niamh tegen was gekomen. Ze vroeg zich af wat er tussen haar en Ilias speelde, maar besloot hier niet naar te vragen. Misschien als hun vriendschap niet meer zo fragiel was, of als ze er zelf over zou beginnen. Voor nu liet ze hen maar alleen. En eenmaal terug wilde ze het drinken met haar jeugdvriend delen, die echter naar dromenland was vertrokken. Ze streek een lok voor zijn ogen vandaan en viel niet lang daarna ook in slaap.
“Slaap je nog?” klonk het uiteindelijk zachtjes, iets dat in eerste instantie niet bij haar binnenkwam. Slaperig knipperde ze zachtjes met haar ogen, maar bleef tegen zijn schouder liggen. “Ik heb een uitdaging voor je bedacht.” Hier, echter, werd ze wel wakker van.
“Een uitdaging?” prevelde ze soezerig, half in dromenland. Waarom begreep ze niet, maar ze was lichtelijk verward bij het zien van Wren's gezicht. Voor een luttele seconde had ze gedacht bij Morpheus te zijn, zoals vroeger, totdat de realiteit insloeg als een bom. Razendsnel ging ze recht zitten, wreef de slaap uit haar ogen en legde haar haren goed, lichtelijk zelfbewust van de situatie. Zachtjes kuchtte ze.
“Juist, um—een uitdaging, natuurlijk. Ik hoop dat je een goede hebt bedacht, en niet zoals de laatste keer”, trachtte ze zich te herstellen, al verried de lichte blos op Nizana's wangen haar. Het hoorde niet vreemd te voelen, ze hadden immers al jarenlang met elkaar opgetrokken. “Wat is het geworden?”
Het meisje klopte zichzelf af, waarna ze hem twee boterbier flesjes in de schoot wierp en richting het kasteel knikte. “Ik heb nog wat dingen te doen, dus kan je het me vertellen terwijl we teruglopen?” Nizana luisterde de rest van de weg naar haar jeugdvriend, die ze bij terugkomst in het majestueuze gebouw gedag wenste.
"Als we elkaar morgen pas weer zien, wens ik je alvast een goede nachtrust toe. Droom maar over al je aanbidders, meneer Nightingale", grijnsde ze, waarbij ze haar tong plagend uitstak en al weg liep voor hij er wat op kon doen. Zoals die silencing-charm uitspreken.
Ze moest wat brieven versturen, waaronder een naar haar grootouders om haar beklag te uiten. Beide brieven had ze aan Eluriel meegegeven, die (wat ze al had verwacht) niet in haar hum was.

To Morpheus:
“Morpheus Salazar Gaunt — jij eigengereide, arrogante Flobberworm! Ben je van nature zo debiel of ben je absoluut krankzinnig geworden?! Het hele jaar door gun je me geen blik waardig, en hiervan besluit je me te informeren? Mijn hemel, een trol heeft meer verstand dan jij hebt! Ellendeling dat je bent! Alleen omdat je superieur rond paradeert alsof je het mannetje bent, betekent nog niet dat het zo is! Waag het niet nog eens, of ik zorg er de volgende keer voor dat die Bludger jou wat begrip inbeukt!”

Hopelijk zou Eluriel haar frustratie op hem uiten en hem bijten. Dat verdiende hij.

[ bericht aangepast op 8 sep 2024 - 12:08 ]

[ heaven knows ]

7 sep 2024 - 22:24 Mazino is offline

Mazino 5450

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Voor de verandering vond Sammy het helemaal prima dat de kleedkamer leeg was. De rest van z'n team had zichzelf al schaars gemaakt, waarheen wist Sammy niet, maar hij zou in de lessen van straks vast wel weer vrienden tegenkomen. Snel kleedde hij zich om, terug naar zijn veel te dure school uniform. Die kleding bleef maar onwennig voelen en Sammy kon haast niet anders dan bijna compulsief schoonmaak spreuken erover uitspreken om het in goede staat te houden. Waarom alles perse zo duur en luxe moest, bleef voor hem een raadsel. Geflap van uilenvleugels deed hem opkijken en een tweetal brieven lagen op een van de bankjes tegenover hem. Met z'n broek nog maar half aan hupste hij de kleedkamer door om vervolgens daar te gaan zitten. De brief van Niamh bracht meteen een glimlach op zijn gezicht. Hij kon zich niet meer voorstellen welke dingen hij haar allemaal wijsgemaakt had over het oude badcomplex. Sammy pakte zijn toverstok uit zijn holster en riep zijn tas naar zich toe. Snel pende hij een reactie voor haar op de achterkant van het perkament om het met een simpele spreuk in een papieren vogeltje te veranderen en terug te sturen. Toen Sammy de tweede brief las, kon hij de sneer in Morpheus stem al horen en zonder na te denken kreeg de Slytherin ook een reactie terug.

Eenmaal omgekleed maakte Sammy zich een weg naar buiten, hij wilde nog langs zijn kamer om boeken op te halen voordat de les discord en dueling begon. Hij had zich op z'n minst voorgenomen om de eerste paar weken goed z'n best te doen en op tijd te komen en nu de training zo ruk ging, was snel doorlopen misschien ook wel beter dan blijven hangen. Vol in gedachten liep Sammy de kleedkamer weer uit en de zijgang in, op weg naar het hoofdgebouw. Tenminste, dat was het plan voordat hij frontaal tegen een ander persoon aanliep. Nog voor hij kon bevatten waarom zijn buik steeds kouder werd, kwam er al een spraakwaterval over hem heen. Toen hij eenmaal besefte wat er gebeurt was, kon Sammy eigenlijk weinig anders dan erom lachen.
"Oh, geen probleem!" Wist hij uiteindelijk tussen het geratel van zijn klasgenoot te krijgen. "En graag, ik denk niet dat een butterbeer-vlek staat bij de rest van het uniform." Geduldig wachtte hij totdat ze ook de vloeistof uit zijn uniform had gehaald.
"Butterbeer gaat er zeker wel in!" Sammy hief zijn tas over zijn schouder zodat hij een hand vrij had.
"Marcelene toch? Van medicinal magic? Ik ben blij dat je de training leuk vond, het team werkt nog niet echt voor m'n gevoel dus ik hoop wel dat de trainingen nog beter worden. Was je ook op weg naar het kasteel? Anders kunnen we wel samen lopen?"

Marcelene
Quidditch zijgang

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser
1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

Do it scared, but do it anyway.

8 sep 2024 - 19:51 LordJohn is online

LordJohn 10835

EMRYS LLOYD

20 — Gryffindor — Chaser — Physical Arts & Discord and Dueling — Quidditch pitch — Merry

'Morpheus leert vanzelf dat je beste teamgenoten van hun bezem afslaan niet tot overwinning leidt.'
Emrys keek even naar Merry, maar kon haar reactie niet helemaal peilen. Geloofde ze dat werkelijk? Je zou zeggen dat ze haar neef na zoveel jaar wel beter zou kennen. Morpheus hield graag vast aan zijn negatieve meningen en gevoelens over anderen, dus Emrys geloofde zeker niet dat Morpheus de strijdbijl na al die jaren zou begraven. Hij besloot de opmerking voor kennisgeving aan te nemen, en er niet echt op te reageren. Hij wist niet helemaal hoe de band tussen de neef en nicht was, maar het leek Emrys een onverstandig idee om Morpheus de grond in te beuken — figuurlijk dan.
'Je hebt veel gescoord,' zei Merry vervolgens. Ze leek zelfs enthousiast over wat Emrys had laten zien. ‘Dat derde doelpunt, met die voorzet van Sammy – volgens mij had Ilias het niet eens door wat er gebeurde totdat de Quaffle al door het doel ging.’
Emrys grijnsde breed toen hij aan dat specifieke doelpunt dacht. Hij en Sammy werkten al jaren samen in het Quidditchteam van Gryffindor, dus ze waren goed op elkaar ingespeeld. 'We zijn aan elkaar gewend,' probeerde Emrys het wat te nuanceren, maar hij vond zelf ook dat ze gewoon goed samen hadden gespeeld. 'Dat kan ik niet zeggen van Morpheus.' Hij kon het dus tóch even niet laten om te grappen over Merry's neef. Het was voor iedereen uitvinden hoe het samenwerken nu ging, niet als vier verschillende teams, maar juist als één team. Hij sloot het riempje om de Quaffle heen en kwam weer overeind. Alleen de Bludgers moesten nog gevangen en opgeruimd worden. In de jaren die Quidditch ondertussen gespeeld werd, leek het Emrys toch een keer handig om een betere manier te vinden om die dingen op te ruimen.
'Daar komt er een.' Hij wees naar de lucht, waar een donkere bal razendsnel hun kant op suisde. Merry had de knuppel nog vast, maar Emrys kon zichzelf niet beschermen tegen de Bludger. Hij keek even om zich heen, en vond uiteindelijk op een paar meter afstand de tweede knuppel, die Morpheus blijkbaar gewoon aan de kant had gegooid. Emrys snelde erheen en pakte hem op, waarna hij klaar ging staan. De Bludger wierp zich met een snelheid van jewelste hun kant op. Emrys wist de bal met moeite te vangen en op de grond te werken. 'Wat een onding,' bromde hij toen hij de Bludger in de houten kist wist te krijgen en hem vastzette. 'Nog één te gaan.' Hij liet zijn ogen over de lucht glijden. 'Waarom doet Morpheus dit eigenlijk niet?'

To: Niamh
Ik kom je zo opzoeken!

To: Marcelene
Bludgers ontwijken is niets nieuws voor me
Ik red me wel! Ook al komen ze van Morpheus...
En dank je wel!

To: Morpheus
Leuk, samen in een team. Volgende keer graag even opletten waar je die Bludgers heen mept. Laat niet Merry jouw rotzooi opknappen.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

10 sep 2024 - 21:24 LordJohn is online

LordJohn 10835

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — Owlery — Morpheus

'Ik begreep dat ze vroeger zo dominant waren dat ze regelmatig in de lucht te zien waren. Dat vertelde mijn opa vroeger.'
De ogen van Rose glommen toen haar verloofde begon over de majestueuze Hippogriffs. 'Oh, ik zou ze zó graag willen in het wild willen observeren. Ze zijn prachtig, niet?'
Het gesprek liep echter stroef op zijn einde, want het kleine, gewonde steenuiltje vroeg haar aandacht. Meteen leek Morpheus klaar met het gesprek. Niet dat hij oprecht geïnteresseerd was in de Hippogriffs, dacht Rose, maar hij deed alsof. Hij probeerde het, leek het wel. Helaas duurde het slechts enkele seconden. Ze wenkte Morpheus, die de uil van dichterbij bekeek. Een van de vleugels van het beestje was compleet geruïneerd en Rose twijfelde eraan of hij wel gered kon worden.
'Tja. Is dat niet de natuur? Quinlan of Burke weet er vast meer raad mee dan wij. Als je tenminste niet denkt dat het wreed is om het dier een kans te gunnen terwijl het overduidelijk zwak is.' Het "moment" was officieel over. Rose kon de verbolgen blik op haar gezicht niet tegenhouden. Beschermend drukte ze het beestje tegen zich aan. Hij liet een zwak geluid horen.
'Is het niet onze taak om de zwakkeren onder ons te verzorgen?' vroeg ze. Haar normaal vriendelijke stem klonk vlak en bijna beschuldigend. 'Alleen omdat iemand minder sterk is, mogen we ze nog niet afschrijven.' Ze zette een paar passen weg van de Owlery om ervoor te zorgen dat het maanlicht de wond goed liet zien. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze met een gewond dier naar Hogwarts zou lopen. Het zou zelfs niet de eerste keer zijn dat ze alles en iedereen zou inschakelen om een dier te redden, ongeacht hoe erg de verwondingen waren. Er bestond geen mogelijkheid dat ze hiermee zou stoppen, ook al zou ze straks met Morpheus getrouwd zijn. 'Ik neem hem mee, kom.' Weer wenkte ze Morpheus, alsof ze verwachtte dat hij haar meteen zou volgen om ervoor te zorgen dat de uil gered werd, dat het hun missie werd om ervoor te zorgen dat dit kleine uiltje de nacht zou overleven. Ze liep vast van hem weg, langzaam de gladde trappen af. Haar ogen richtten zich op de trap, en dan weer op de uil. In het maanlicht zag ze iets glinsteren rondom de linkerpoot van het beest. 'Hé, kijk,' zei ze tegen Morpheus, terwijl ze probeerde te zien wat er stond afgebeeld op de ring.
Ze werden echter gestoord door een andere uil die laag over hen heen vloog en iets voor Morpheus' voeten liet vallen. In het zwakke licht kon Rose het eerst niet onderscheiden, maar haar ogen werden groot toen ze uiteindelijk herkende wat op de grond lag. Morpheus had een Howler gekregen.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

11 sep 2024 - 22:44 catastrofe is online

catastrofe 846

Morpheus Salazar Gaunt

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Philosophy of Power & Medicinal Magic ● Owlery ● Rose

Voor een kort moment werd Morpheus’ aandacht getrokken door de dromerige toon in Roses stem. De afgelopen week had hij haar af en toe stilletjes geobserveerd (en steeds minder, naarmate hij meer leerde) maar dit was een van de eerste keren dat hij daadwerkelijk iets anders detecteerde; iets afwijkends, iets dat hij niet direct kon plaatsen. Hij keek vluchtig op voor hij oogcontact met haar maakte en getroffen werd door de vastberadenheid in haar blik.
Morpheus had nauwelijks tijd om haar gedrag uitgebreider te analyseren. Een gewond uiltje eiste (of, liever: krijste) hun aandacht op. Met tegenzin kwam hij dichterbij om het dier te kunnen inspecteren.
Morpheus kon het niet helpen. Alles aan deze situatie leidde tot een overweldigend gevoel van cynisme. Dat werd alleen maar erger toen Rose besloot om voor redder in nood te spelen. Aan haar gezicht viel duidelijk af te lezen dat zijn opmerking niet in goede aarde viel. ‘Nee,’ wierp hij tegen, ‘maar de waarheid niet onder ogen willen zien en je om ieder hulpeloos dier willen bekommeren doet niemand goed.’ Het laatste wat hij had willen zeggen, behalve je ego, dan, slikte hij op het laatste moment in.
Met zijn voet schopte hij wat gemorst zaagsel weg. ‘Uitstel van executie,’ zei hij toen. ‘Als dat dier sterk was, was het nooit gewond geraakt. Je onderwerpt het alleen maar aan meer lijden. Schept valse verwachtingen.’ Onwillekeurig gingen zijn gedachten naar Merry. Het was simpelweg pijnlijk om te aanschouwen hoe zijn nichtje verwoede pogingen ondernam om op te leven naar de familienaam, maar vaak hulpeloos bleef spartelen als de situatie erom vroeg, of het er op aan kwam. Of het onwil of onkunde was, liet hij in het midden, maar onaangenaam was het zeker. Maar toch was het anders: Merry was familie. Tegen wil en dank waren ze aan elkaar verbonden, en aan zijn inspanningen zou het niet liggen.
‘In hemelsnaam!’ bromde Morpheus geïrriteerd toen Rose het nog steeds vertikte om iets van bescherming te dragen. Met een blik vol afschuw keek hij toe hoe ze het wezentje oppakte en verontwaardigd tegen haar borst klemde, alsof hij in staat was het ter plekke uit haar handen te graaien en de nek om te draaien. Morpheus schraapte zijn keel, trok zijn toverstok en slaagde er moeiteloos in om een set van de beschermende handschoenen die ze tijdens Medicinal Magic droegen te repliceren. ‘Hier,’ zei hij terwijl hij aanstalten maakte om de uil tijdelijk van haar over te nemen. ‘De dagen van de pest liggen ook weer niet zo ver achter ons...’
Hij grimaste en zei op een toon die zowel morbide als luchtig klonk: ‘Terwijl je natuurlijk een weloverwogen poging onderneemt ons allebei uit deze miserabele toestand te halen.’
Tot Morpheus’ ontsteltenis leek Rose erop gebrand in actie te komen en het dier naar het kasteel te brengen. Ze leek wel een Gryffindor – of nog erger: een Hufflepuff. ‘Doe niet zo ridicuul, Rose,’ snauwde hij luider dan zijn bedoeling was. Ze was echter sneller dan verwacht en hij liep haar achterna de trap af.
Morpheus stond op het punt om te zeggen dat hij betwijfelde of de uil de oversteek naar Hogwarts haalde, overwoog toen dat hij zich wellicht beter gewonnen kon geven zodat Rose kon ervaren dat dit alles zinloos was, maar werd toen plotseling aangegrepen door het besef dat hij zeggenschap had over wat wel en niet acceptabel was. Rose kon maar beter eerder dan later begrijpen dat als het daadwerkelijk zover kwam, ze zich als een Gaunt diende te gedragen.
Haar zachte stem haalde hem uit zijn gepieker voor hij iets uit kon halen. Maar hij kwam er niet aan toe om zich bij haar te voegen. Morpheus moest opzij springen om niet over een stuk perkament te struikelen dat een uil vlak voor zijn voeten liet vallen.
Het dier spreidde zijn vleugels en maakte rechtsomkeert. Hij wilde bukken om de brief op te pakken en in zijn tas te stoppen – natuurlijk was hij niet van plan om post te openen met Rose in zijn buurt – maar zodra hij het vel rode perkament aanraakte, werd de envelop tot ooghoogte in de lucht gelanceerd.
Morpheus kreunde zachtjes toen hij zag dat het een Howler was. Zijn ouders hadden die nooit gestuurd – vonden het beneden hun stand en smakeloos, maar hij had vaak genoeg anderen het zien ondergaan aan de ontbijttafel.
Nog voor de brief begon te brullen, kon hij de afzender al plaatsen aan de vorm van de mooie, volle lippen. Zijn mondhoeken krulden kort om – aanvankelijk geamuseerd, daarna sceptisch, en tot slot fronste hij terwijl Nizana op de achtergrond door tierde. Bij elke nieuwe stemverheffing kromp hij zonder dat hij het wilde kort in elkaar.
‘Nou, zeg,’ mopperde hij zachtjes toen ze voor hem voor van alles en nog wat uitmaakte. Na de eerste drie zinnen vouwde hij zijn armen over elkaar en wierp hij een onverstoorbare blik op Rose. Aan haar wilde hij in ieder geval niet laten merken hoezeer het hem dwars zat. Was ze nou echt kwaad geworden om een berichtje? Of speelde er soms meer? Was ze verdrietig over zijn verloving? Morpheus kon het niet laten: toen Nizana eindigde met een dreigement aan zijn adres, met een Bludger nota bene, begon hij hardop te lachen. (Het was waarschijnlijk maar goed dat de Ravenclaw dáár geen getuige van was.)
Goed. Het was een zaak voor later, besloot hij. ‘Ja,’ zei hij schouderophalend. Ondertussen was de Howler in brand gevlogen. Een paar uilen vlogen op, verder de Owlery in. ‘Soms blijft het verleden je nog even achtervolgen.’ Het voelde niet goed om haar tot die tijdsperiode te veroordelen terwijl hij, als hij ‘s avonds laat over de verloving lag te piekeren, niet zijn verloofde maar Nizana voor de geest haalde, maar hij kon moeilijk met Rose delen wat er echt in zijn hoofd omging. Hij was niet total harteloos.
Hij schraapte zijn keel. ‘Wat wilde je me laten zien?’ vroeg hij dus maar in een poging de aandacht af te leiden, alsof het de normaalste zaak was dat ex-vriendinnen hem boze brieven stuurden.

[ bericht aangepast op 12 sep 2024 - 13:45 ]

Omnia mutantur, nihil interit

12 sep 2024 - 19:43 Culloden is offline

Culloden 689

ALEXANDER MARLOWE NIGHTSHADE
20 - Ravenclaw - Underwater Folk & Ancient Tongues and Runes - at lakeside - with Lenore

De leugen had Xander meteen gespot. Hij geloofde niet dat het "niets" was waardoor ze er met haar hoofd niet helemaal bij was vandaag, maar hij wist beter dan door te drammen. Dan zou ze helemaal dichtklappen. Nee, een betere tactiek was om het voor nu te laten rusten en er op een later moment voorzichtig opnieuw over te beginnen. Xander had geduld, dat had hij wel bewezen toen hij haar vriendschap voor zich probeerde te winnen.
Gelukkig klonk Lenore alweer een stuk vrolijker toen ze beiden vertelden over hun namiddag. Zelf had hij in het meer liggen rondploeteren terwijl zij Abraxans had mogen verzorgen. Waar hij op zijn beurt toch lichtjes jaloers om was.
'Interessant genoeg om opgegeten te worden zeker? Nee dank u, ik denk dat ik pas als je het niet erg vindt,' wees ze zijn voorstel af waardoor hij toch zachtjes moest lachen. Hij kon best begrijpen dat selkies voor andere mensen angstaanjagend konden lijken, maar ze waren best vreedzaam wanneer je hun grenzen respecteerde.
'Geen zorgen, mens staat niet op hun menu,' antwoordde hij met een knipoog. Ze zouden hoogstens aanvallen om hun territorium te verdedigen. Terwijl hij gebaarde dat ze op een stuk boomstronk konden gaan zitten vroeg hij haar hoe het bij de Abraxans geweest was die namiddag.
'Maar de Abraxans, ze waren prachtig! Zo groot en sterk, maar tegelijkertijd sierlijk. En hun ogen... alsof ze door je zien heen weten te kijken,' vertelde Lenore enthousiast. Het werkte aanstekelijk en Xander kon niet ontkennen dat hij het aandoenlijk vond haar zo bezig te zien. Haar passie kwam nu duidelijk naar boven. 'Het zijn zo'n mooie dieren,' mijmerde ze nog wat verder.
Haar blik vond die van hem weer en hij zou zweren dat hij terug wat vrolijkheid in haar ogen kon zien. Alsof de lichtjes die daarstraks nog gedoofd waren plotseling werden aangestoken. 'Je had erbij moeten zijn. Ik weet zeker dat je het leuk gevonden had. En zij jou ook.' Lenore duwde haar schouder tegen die van hem waardoor hij moest glimlachen.
'Oh, geloof me. Je wil niet weten hoe jaloers ik ben,' antwoordde hij lachend. 'Misschien moet ik volgende keer gewoon stiekem mee les komen volgen,' grapte hij. Al zou eenieder die hem goed kende weten dat hij zijn hand er niet voor zou omdraaien. Hij mocht dan wel een Ravenclaw zijn, maar dat wilde niet zeggen dat hij zich ook braaf aan de regeltjes hield.
'Hoe was jouw dag verder vandaag? Welke ondervindingen heb je nog meer weten op te doen?' wilde Lenore van hem weten. Xander haalde zijn schouders lichtjes op.
'Dat ik moet stoppen met door het wier heen te zwemmen. Ik raak er iedere keer verstrikt in,' mompelde hij op een toon die verraadde dat het hem irriteerde. Ondertussen opende hij zijn tas en haalde zijn notitieschrift eruit. Hij sloeg het ding open op één van de pagina's van vandaag waar een tekening van een selkie te zien was. Xander was zeker geen kunstenaar en al helemaal niet zo goed als zijn beste vriendin, Niamh. Toch was hij best trots op zijn schets van vandaag.
'Ik ben na het zwemmen wat lang blijven plakken in een poging dit te schetsen,' zei hij terwijl hij het schrift wat in Lenore's richting bewoog zodat ze het kon zien. 'Zo angstaanjagend zien ze er niet uit, toch?' vroeg hij haar met een grijns, lichtjes doelend op haar eerdere opmerking.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

14 sep 2024 - 21:56 Novalunosis is offline

Novalunosis 671

_{_MARCELENE}
^Rosewood

20 ● Hufflepuff ● Halfblood ●Ecosystems and Conservation (Mythological Creatures) & Medicinal Magic ● with Sammy

Een duistere wolk genaamd jaloezie gleed onder haar huid door, een koud spoor achterlatend. Pas toen Marcelene's aandacht volledig werd getrokken door de botsing, klaarde de lucht weer op en verdween het drukkende gevoel. Op de plaats kwam een gevoel van schuld naar voren, wat nog altijd beter was dan de walgelijke jaloezie.
Tot haar geluk reageerde Sammy lachend op het feit dat ze zijn gehele outfit zojuist had verpest met haar onoplettendheid. Het zorgde ervoor dat ook het laatste beetje negatieve energie uit haar verdween zodat ze met hem mee kon lachen. Tevens vertrouwde hij haar genoeg om de verdampingspreuk uit te voeren, wat ze direct met een glimlach deed. Gelukkig was het geen lastige spreuk; het zou zelfs knap zijn om het te laten mislukken.
''Tadaa!'' deelde ze mee toen zijn outfit er weer als nieuw uitzag. Vervolgens overhandigde ze hem het andere glas en nam ze een slok van haar eigen Butterbeer.
Met een brede glimlach bevestigde ze dat ze inderdaad Marcelene van Medicinal magic, de richting die ze deelden, was. ''Ja dat klopt, maar je mag me ook Mars noemen, dat is wat korter.'' Ondanks dat ze al vrij zeker was van zijn naam, ze wilde namelijk wel weten met wie ze een les deelde, stelde ze toch dezelfde vraag terug. ''En jij bent Sammy toch? Is dat ergens kort voor?''
Toevallig ontving ze net een reactie van Morpheus toen ze het hadden over de eerste Quidditch training van het jaar. ''Geef het wat tijd, jullie gaan vast wel een goed team worden!'' Ze meende het oprecht, ondanks het zootje ongeregeld dat ze eerder had geobserveerd. Vertrouwen in elkaar dat moest opgebouwd worden, net als het herkennen van de patronen van een teamgenoot. ''Zodra jullie wat vaker hebben getraind zal het vast wel beter worden, alleen Morpheus en Wren zullen wat meer tijd nodig hebben,'' deelde ze mee alsof het niets was. ''Ik had Morpheus al herinnert aan het feit dat je samen moet spelen met je teamgenoten in plaats van tegen elkaar, hij was niet blij met mijn suggestie,'' concludeerde ze met een schouderophaal. Botte berichten van Morpheus zijn kant waren niet iets nieuws. Ze voelde zich toch wat onschendbaar als het op Morpheus aankwam. Dat was niet altijd zo geweest, maar tegenwoordig hoefde ze enkel het beeld van Morpheus met een varkensstaart voor de geest te halen om de jongeman in een ander licht te zien. Had hij haar maar niet allen achter moeten laten op de dansvloer. Ze zou het zo nog een keer doen.
''Was je ook op weg naar het kasteel? Anders kunnen we wel samen lopen?" Vroeg Sammy. Voor een moment wierp Marcelene een blik op de docententribune. Eigenlijk was ze natuurlijk onderweg naar een heel andere plek, maar dat plan was niet helemaal goed verlopen. Echter, ging ze dit niet gelijk delen met Sammy en om heel eerlijk te zijn wist ze niet zeker of ze nog terug wilde naar de anderen.
''Ja dat klopt,'' loog ze. ''Wilde je niet eerst de eerste training vieren met de anderen? Er stond nog meer lekkers naast Butterbeer.''
Ongeacht zijn antwoord was er in Marcelene al een nieuw iets opgekomen waar ze nieuwsgierig naar was. '' Wat vond je eigenlijk van het seminar van Carolus Bonham?'' Het seminar paste perfect bij hun gekozen richting: Medicinal Magic.

To: Morpheus
Ik vroeg het me gewoon af.

To: Emrys
Hahaha, pak hem aan!
Dat is de spirit!

[ bericht aangepast op 14 sep 2024 - 21:56 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

19 sep 2024 - 18:42 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Lenore Vonetta Daneer
^{^{^{In the end, we will all become stories.

19 ✦ Gryffindor ✦ Mythological Creatures & Advancement of Magic ✦ Bij het meer w/ Xander}}}

”Geen zorgen, mens staat niet op hun menu,” reageerde Xander tussendoor toen Lenore aangaf liever geen snack te zijn voor een van de selkies die hij vandaag weer had mogen observeren. De brunette liet een zachte ‘humpf’ klinken die duidelijk maakte Xander zijn reactie niet helemaal te geloven ー of eerder het risico niet wilde nemen alsnog een hapje te worden voor de diep water wezens ー terwijl ze hem aankeek met een uitdrukking op haar gezicht die prijsgaf dat ze nog niet helemaal overtuigd was.. Lenore verloor zichzelf daarna al gauw in haar verhaal over de Abraxans, die haar hadden weten te betoveren gedurende de uren die ze met hen bezig was, en voor heel even leek de brief in de binnenzak van haar mantel niet zo erg te branden dan het eerder deed.
”Oh, geloof me. Je wil niet weten hoe jaloers ik ben,” lachte Xander. “Misschien moet ik volgende keer gewoon stiekem mee les komen volgen,” klonk het vervolgens grappend, waarop Lenore zachtjes gniffelde. “We kunnen anders wel kijken voor een bepaalde spreuk die je onzichtbaar maakt? Of een verklein spreuk? Dan verstop ik je gewoon in een van mijn zakken.” Met een speelse grijns keek Lenore naar haar beste vriend en wiebelde ze ondertussen een keer afwezig met een van haar voet.
Het was ergens jammer dat Xander nooit echt de keuze gemaakt had om ook voor de magische wezens te kunnen zorgen. Lenore was ervan overtuigd dat het beslist ook een richting voor hem was en waar hij nog meer bevindingen zou kunnen doen dan enkel die van de selkies nu. En net als anders zou Lenore daar ook nieuwsgierig naar zijn, wilde ze telkens weten hoe zijn zwemtochtjes in het diepe meer zijn geweest en kon ze misschien zelfs wat van haar eigen krabbels met hem delen. Ze zou het tevens leuk vinden om met hem samen te werken en te zien hoe hij aan de slag ging met alles wat ze moesten doen.
Ondertussen haalde Xander zijn schouders een keer op. “Dat ik moet stoppen met door het wier heen te zwemmen. Ik raak er iedere keer verstrikt in,” mompelde hij op een geïrriteerde toon in een antwoord op Lenore haar vraag. De brunette perste haar lippen opeen bij het zien van de nukkige uitdrukking op zijn gezicht, poogde zo niet zachtjes te lachen en keek toe hoe Xander zijn tas opende zodat hij zijn notitieschrift eruit kon halen.
”Weet je zeker dat het niet stiekem een selkie is die je probeert te strikken?” Met een speelse twinkeling in haar ogen keek Lenore Xander een keer aan, alvorens ze haar blik liet afdwalen naar het notitieblok dat opengeslagen werd.
”Ik ben na het zwemmen wat lang blijven plakken in een poging dit te schetsen,” bracht Xander uit. Het schrift bewoog hij wat meer naar Lenore toe, die op haar beurt wat meer zijn kant op schoof om de geschetste tekening beter te kunnen bekijken. “Zo angstaanjagend zien ze er niet uit, toch?”
Lenore humde quasi bedenkelijk terwijl ze voorzichtig het schrift van Xander overnam. Ze moest hem nageven een goede schets gemaakt te hebben en Lenore zou er alles aan durven te verwedden dat wanneer de lijnen meer en meer verfijnd werden, kleuren en schaduwen toegepast, dat het een tekening was die absoluut tot leven kon komen. Toch gruwelde Lenore niet van de tekening die Xander had gemaakt. Het wezen dat hij hierop getekend had leek een stuk minder eng dan hetgeen in het meer rond zwom en voor het eerst durfde Lenore dan ook een vinger vederlicht over de contouren te laten gaan.
”Nou vooruit dan,” gaf ze vervolgens toe, waarop ze het notitieschrift weer terug gaf aan haar beste vriend. “Op deze manier zien ze er inderdaad een stuk minder angstaanjagend uit… maar nog steeds krijg je me niet zover om een diepe duik in het meer te nemen hoor. Daar mis ik nog net wat meer overtuigingskracht voor.” Plagend stak Lenore het puntje van haar tong uit terwijl ze haar schouders een keer rolde en wat dieper in haar mantel kroop zodat ze zichzelf warm kon blijven houden. “Ik blijf wel lekker hier zitten, toekijkend hoe jij af en toe boven water komt of besluit genoeg te hebben van het onderwaterleven. Verschil moet er zijn, toch?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

19 sep 2024 - 21:25 Novalunosis is offline

Novalunosis 671

_{_{WREN CORNELIUS}}
^Nightingale

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Discord and Dueling & Spell Experimentation and Manipulation ● With Nizana

Soms vergat Wren in hoeverre hij zich al had blootgegeven tegenover Nizana. Hij durfde te wedden dat ze meer over wist dan elk ander, al kwam Morpheus zeker in de buurt. Ergens beangstigde het hem, hij cureerde zorgvuldig wie wat over hem te weten kwam, maar bij Nizana was hij allang de controle verloren. Ze had in ieder geval gelijk; hij zou haar inderdaad missen.
Tegelijkertijd kende hij haar ook door en door, maar desondanks bleven er momenten waar hij haar niet kon peilen. Toen ze haastig overeind kwam, haar haren fixeerde en ietwat ongemakkelijk kuchte bijvoorbeeld. Voorzichtig schoof Wren iets opzij, haar ruimte gevend terwijl hij zijn blik afwendde naar de zijkant. Waren er inderdaad plotseling onzichtbare muren opgebouwd of leek het maar zo?
Gelukkig vroeg Nizana naar zijn bedachte uitdaging en stelde ze voor om richting het kasteel te lopen aangezien ze nog iets moest regelen. De verandering van omgeving en onderwerp zorgde ervoor dat de ongemakkelijkheid wat van zijn kracht verloor.
''Goed de uitdaging,'' hij schraapte eens zijn keel en begon op een constante snelheid richting het kasteel te lopen. ''Ik wil dat je 's nachts de keukens in sluipt om een middernacht-maaltijd te maken zonder betrapt te worden door een van de huiselven.'' Zijn mondhoeken krulden duivels omhoog. ''Betrapt worden staat gelijk aan de uitdaging verliezen.'' En daar hadden ze weer hun eigen bedachte straf voor.
Met priemende ogen staarde Nizana hem aan, wat zijn genot enkel deed aanwakkeren. Hij had de tijd van de uitdagingen gemist. ''Ik ken jou, jij zorgt ervoor dat ik niet slaag door een of andere vuile truc uit te halen,'' met een verwijtende vinger porde ze tegen zijn borst aan. ''Ik waarschuw je, Nightingale, als ik ook maar een haar van je zie...''
Wren kon de lichte overtuiging in haar stem al horen doorschemeren, maar de uiteindelijke bevestiging klonk hem als muziek in de oren. ''Okay, ik zal het doen – niemand heeft gezegd dat het lekker moest smaken.''
''Nee!’’ Onderbrak hij haar direct. ''Het is een middernacht-maaltijd, natuurlijk moet het goed smaken! Ik ga het persoonlijk beoordelen,'' voegde hij nog toe met een verheven kin.
Hij kon de irritatie zien opborrelen in haar gelaat. Als blikken konden doden, dan was Wren niet meer onder hen geweest. ''Wacht maar, jij slang, ik zal de lekkerste maaltijd maken die je ooit hebt geproefd!'' Met een overdreven beweging gooide ze haar kin de lucht in. ''Wacht maar, je krijgt je maaltijd...'' Wren wist niet zeker of hij nu tevreden in zijn handen kon wrijven of dat hij op zijn hoede moest blijven. Haar toon suggereerde in ieder geval dat de veiligheid van de maaltijd drastisch omlaag was gegaan; wat jammer was, want het hele principe van deze uitdaging was dat híj kon profiteren van iets groters dan een midnight snack.
Echter was Wren niet snel klein te krijgen. ''Goed, ik zie het je graag proberen,'' daagde hij haar grijzend verder uit.
Inmiddels waren de twee bij de kasteeldeuren aangekomen. De gangen waren hier een stuk leger dan rondom het Quidditch veld en in de stenen gangen was het tenminste écht stil. Zelfs de avondkrekels waren hier niet meer te horen.
"Als we elkaar morgen pas weer zien, wens ik je alvast een goede nachtrust toe. Droom maar over al je aanbidders, meneer Nightingale". Nizana stak haar tong naar hem toe alvorens ze zich omdraaide en wijs wegliep voordat hij er ook maar iets tegenin kon brengen. Zelf was Wren echter te veel van zijn stuk gebracht om er nog een zinnig woord naast een verontwaardigde ‘Hey!’ eruit te kunnen krijgen. Het was nu bijna zeker dat deze zogenaamde aanbidders voor gingen komen in zijn nachtmerries.
Nu hij toch binnen de kasteeldeuren stond was het bijna alsof zijn slaapvertrek hem al riep. Waarom zou hij nog teruggaan naar de Quidditch afterparty als daar toch voornamelijk mensen waren die hij liever vermeed.
Net toen hij richting de Slytherin dungeons wilde gaan bedacht hij zich dat Morpheus nog ergens daarbuiten was in ongewenst gezelschap van Rose. Wren zuchtte eens diep en besloot eerst het goede te gaan doen voordat hij zich terug zou trekken naar zijn veilige kamer. Met wat tegenzin keerde hij terug naar het Quidditch veld opzoek naar zijn beste vriend.
Het was echter niet Wren die zijn beste vriend als eerste vond, maar een ander die Wren vond. Vanaf de tribunes riep Niamh hem toe. Wren bevroor in zijn geheel en sloot zijn ogen. Verscheidene vervloekingen schoten door zijn hoofd heen en de verleiding om door te lopen trok hem aan als een warme douche na een training in de regen. Op dat moment riep Niamh zijn naam nog een keer en wist Wren dat er geen ontsnappen mogelijk was aan de blondine.
Met trage stappen voegde hij zich bij het tweetal. Wren groette Illias met een simpel knikje en richtte zich vervolgens tot Niamh voor een botte ''Wat is er?''

To: Morpheus
Het halve team dan maar?
Geen idee man, had ik het antwoord maar..
Ik heb de borrel overgeslagen, heb jij nog hulp nodig met Rose weg krijgen?

[ bericht aangepast op 19 sep 2024 - 21:26 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

21 sep 2024 - 23:14 Mazino is offline

Mazino 5450

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Het duurde niet lang voordat z'n veel te nette uniform weer droog en schoon was.
"Dankje," reageerde Sammy vrolijk terwijl hij uit gewoonte z'n kleren afklopte. Niet dat dat nog iets zou doen, maar soms voelde het nog steeds vreemd dat magie zoveel kon oplossen. De butterbeer die hij gekregen had was een goede toevoeging.
"Jep!" zei hij op dat hij inderdaad Sammy was. "Het is kort voor Samuel, maar noem me alsjeblieft Sammy, ik ben nog lang niet oud genoeg voor Samuel als dat ooit al komt." Hij had geen hekel aan zijn naam perse, maar erg leuk vond hij 'm ook niet. Quidditch was echter een veel beter onderwerp om het over te hebben.
"Ik hoop het, maarja wie had dan ook verwacht dat Slytherin in een gezamenlijk team gooien een goed idee was." Sammy kon het niet laten om de oude afdeling rivaliteit aan te halen. Ze mochten dan nu wel één opleiding zijn, na zeven jaar scheiding en afdelingsstrijd waren die gevoelens en gedachten niet zomaar verdwenen bij de Gryffindor.
"Maar ik ben al lang blij dat er nog Quidditch gespeeld wordt, ook al is het met Morphy en Wrenny. En van Morphy moet je je niks aantrekken, niet de moeite waard." Het kwam eruit met een vergelijkbare schouderophaal van Sammy's kant. Vroeger was de Slytherin daadwerkelijk leuk geweest om mee rond te hangen, maar nu kon Morpheus hem gestolen worden. Sammy had geen idee wat er met de Gaunt gebeurt was, maar hij wist heel zeker dat de vriendschap die ze hadden weg was en ook niet snel meer terug kwam. Daarmee was het heel simpel in Sammy's ogen: hij hoefde niks meer met de andere jongen te maken te hebben.

Het aanbod om lekkers te gaan halen na training kwam en voor een seconde gingen Sammy's verdere plannen door z'n hoofd. Resoluut draaide Sammy zich om richting de docententribune.
"Dat is echt een veel beter idee dan wat ik van plan was!" Enthousiasme droop van Sammy's ratelende woorden. Meteen greep hij Marcelene bij haar onderarm. "Kom op!" Hij trok haar mee richting de belofte van eten.
"Oh begin me er niet over. Kon hij niet sneller praten? Die seminar had sowieso een uur korter kunnen als hij niet zoveel umde en ahde. Het leek me toch echt vrij logisch dat je niet zomaar alles kunt maken met helende magie, waarom dat dertig keer op een andere manier verteld moest worden snap ik gewoon echt niet." Sammy was niet zo van de seminars, helende magie was best interessant als het ging om herbology en potions, maar dit soort zooi was gewoon niet aan hem besteed.

Marcelene
Quidditch zijgang > tribunes

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser
1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

[ bericht aangepast op 26 sep 2024 - 11:05 ]

Do it scared, but do it anyway.

28 sep 2024 - 17:11 LordJohn is online

LordJohn 10835

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — Owlery — Morpheus

Morpheus bleef zich druk maken over het feit dat Rose het uiltje zonder handschoenen op had gepakt. Hij moest eens weten wat ze tijdens hun lessen met alle Fantastic Beasts deden. Zou hij zich vanmiddag ook druk hebben gemaakt als hij wist dat ze de Abraxans had geaaid en verzorgd zonder handschoenen? Normaal gesproken was Rose misschien wel wat voorzichtiger en netter, maar bij de dieren kon het haar niets schelen. Die konden het ook niet helpen dat ze gewond of vies waren. Toch pakte ze, hetzij met wat tegenzin, de handschoenen aan die hij aangaf. Het uiltje liet ze echter niet los. Ze vertrouwde Morpheus niet dat hij het beestje niet naar beneden zou gooien.
Ze kon niet eens beginnen met het aantrekken van de handschoenen voor ze gestoord werden door de Howler. Rose keek haast verschrikt naar het perkament en luisterde naar Nizana's stem, die leek te weerkaatsen tegen de bergen rondom Hogwarts. Het leek Morpheus vanbuiten niets te doen. Onverschillig keek hij naar Rose terwijl ze beiden wachtten tot de luide stem ophield met schreeuwen. Als Nizana echt iets had willen bereiken, had ze deze Howler tijdens het ontbijt moeten laten bezorgen. Dan was de hele school er getuige van geweest. Maar nu Morpheus en Rose zo samen waren, voelde het haast nog ongemakkelijker. Rose wist zich geen houding te geven en ze streelde het uiltje langzaam over zijn kop. De ring om zijn poot glom in het maanlicht.
Zo snel als de harde stem was begonnen met gillen, zo snel hield het op. De brief vloog in brand en viel in snippers op de donkere traptreden. Enkele seconden was het doodstil. Rose had geen idee wat ze moest zeggen. De woorden van Nizana aan Morpheus waren niet bepaald leuk en gezellig. Werd ze daar nu ook bij betrokken? Het was puur toeval dat ze erbij was met deze Howler, maar straks zouden ze getrouwd zijn. Dan zouden ze bij wijze van spreken geen moment van elkaars zijde wijken. Zou Nizana Rose dan ook van die Howlers sturen? Zou ze haar ook verrot schelden en bedreigen?
'Het komt vast goed,' zei Rose zacht, al vond ze haar opmerking zielig. Elke andere vrouw zou kwaad zijn geworden, zou Nizana ook helemaal de huid hebben volgescholden. Maar Rose niet.
'Wat wilde je me laten zien?' vroeg Morpheus toen. Hij wilde, goddank, niet praten over dat bericht, en stuurde het onderwerp van gesprek meteen terug naar het uiltje.
'Dit.' Ze hield het uiltje naar voren en hield het pootje uitgestrekt. 'Deze ring. Is dat niet het wapen van de Gaunts? Is hij van een van je broertjes of zusjes, misschien?' Het zou toch wat zijn als ze toevallig een van de uilen van Morpheus' familie had gevonden. Maar de wond was groot en hij leek met de minuut zwakker te worden. 'We moeten hem sowieso meenemen naar het kasteel. Kom.' Even aarzelde ze, en ze hield het uiltje toch maar naar Morpheus uit. Snel deed ze de handschoenen aan, en nam toen de uil weer terug. Ze zei niets tegen hem, en keek hem alleen even aan, voor ze verder de trap af daalde en het pad naar het kasteel volgde. 'Lumos,' mompelde ze nog. Alleen het maanlicht was niet genoeg om er zeker van te zijn dat ze niet zouden struikelen.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

28 sep 2024 - 23:27 Novalunosis is offline

Novalunosis 671

_{_MARCELENE}
^Rosewood

20 ● Hufflepuff ● Halfblood ●Ecosystems and Conservation (Mythological Creatures) & Medicinal Magic ● with Sammy

Marcelene's wenkbrauwen schoten omhoog bij het horen van de koosnamen Wrenny en Morphy. Ze probeerde haar gezicht enigszins in het gareel te houden, maar de grinnik wurmde zijn weg naar buiten en er was niets wat Marcelene daaraan kon doen. Misschien zou ze zelf deze namen ook wel gaan gebruiken in de toekomst. Ze was er vrij zeker van dat het gebruik van de namen niet gewaardeerd ging worden, maar dat maakte het juist leuk.
''Zo te horen weet je wel hoe je om moet gaan met de slangen, dat is goed om te horen, dan is het team niet gedoemd!'' Ze kon Sammy's onverschilligheid wel waarderen. Er waren een aantal Slytherins die rond wisten te paraderen alsof Hogwarts hun eigendom was en het was fijn om te weten dat ze in Sammy een teamgenoot kon vinden in het verdrijven van deze grootheidswaanzin. ''Ik ben nu al benieuwd naar de tweede training.''
Haar voorstel om nog de drukte op te zoeken bij de docententribune viel goed in de smaak. Enthousiast stemde Sammy met het voorstel in waarna hij gelijk Marcelene's onderam vastpakte en haar meetrok, iets wat haar wederom liet lachen. Waarom had ze nooit eerder een gesprek gestart met de jongen? Als ze had geweten dat hij zo’n energieke en gezellige aura had dan had ze er niet meerdere jaren overheen laten gaan.
Terwijl Sammy vertelde over zijn bevindingen van het seminar wendde Marcelene haar blik af en zoog haar lippen voor een moment naar binnen. In tegenstelling tot hun mening over Wren en Morpheus lagen hun meningen over het seminar van die ochtend totaal niet in de buurt van elkaar. Desondanks luisterde Marcelene aandachtig naar Sammy. Niet iedereen hoefde haar mening te delen. ''Oh, vond je het echt zo vreselijk?’ Vroeg ze verbaasd, aangezien Sammy ook Medicinal Magic volgde ging ze er eigenlijk wel vanuit dat het hem wel zou interesseren zoals het haar interesseerde. ''Ik vond het eigenlijk wel interessant, maar je hebt wel gelijk over de spreker. De uhms en ahs konden wel iets minder. Toch vond ik het wel vermakelijk, maar ik vind alles wat met helende magie te magen heeft wel interessant,' deelde ze haar eigen mening. Haar grote wens was om ooit zelf anderen te kunnen helpen met behulp van helende magie. Misschien kon ze wel net als haar ouders rondtrekken en helende potions verkopen.
''Voor wat voor een seminar zou ik jou 's nachts wakker kunnen maken?'' Vroeg ze uit interesse net op het moment dat ze aankwamen bij de hapjes en drankjes.

To: Lenore
Dat had ik kunnen verwachten.
Hoe is het daar?
Pfoe waar moet ik beginnen
Morpheus moet nog leren dat Emrys nu een teamgenoot is,
Wren moet zijn teamgenoten niet negeren
Eigenlijk moet iedereen praktisch nog leren hoe ze elkaar kunnen versterken
Het was wel vermakelijk om te zien
Kom je de volgende keer ook kijken?

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

29 sep 2024 - 21:59 Mazino is offline

Mazino 5450

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Sammy had niks door van Marcelene's reactie op zijn harde woorden over de seminar. Zijn focus lag op de weg voor hem en de trappen die hij met twee tegelijk op liep.
"Hmhm," zei hij instemmend toen ze vroeg of hij het inderdaad geen leuke les vond. Hij was immers niet iemand die daarover loog. Al snel werd het duidelijk dat ze zijn mening over de seminar niet echt deelde. Niet dat de Gryffindor dat een probleem vond, iedereen had immers recht op zijn eigen mening en interesses. Eenmaal boven werd hij meteen begroet door verschillende bekende gezichten. Sammy had zeker een naam voor zichzelf gemaakt over de jaren heen. Enthousiast groette hij terug, snelle praatjes over hoe het met iedereen ging volgde voordat hij zich weer excuseerde en terug keerde naar de persoon met wie hij naar boven gelopen was. Sammy was zeker sociaal en graag onder de mensen, maar hij was niet iemand die zijn gesprekspartner zomaar liet staan. Hij zag Niamh en Ilias nog staan, maar met dat Wren zich bij dat gezelschap voegde, kwam Sammy niet dichter bij. Wel pakte hij een moment van Niamhs aandacht, waarbij hij vragend van Niamh naar Ilias keek, dan naar Wren en weer terug naar Niamh. De vraag was duidelijk gelinkt aan het berichtje dat ze gestuurd had en zijn reactie: met wie heb jij in het badhuis gezoend?

Snel griste hij twee taartjes van de hapjesplank voordat hij Marcelene net wat buiten de groep leidde. Met hoeveel mensen er boven waren en hoe snel alles leek te gaan, zou het hem niks verbazen als dit het eerste en laatste eten was dat ze te pakken kregen. Hoewel Sammy graag meer had gehad, moest één taartje en een half glas butterbeer voldoen vandaag. Hij bood er een aan Marcelene aan voordat hij in ging op de laatste vraag die ze gesteld had.
"Nou, om te beginnen skippen we het hele concept seminar. Voor zo'n ding krijg je me echt m'n bed niet uit. Helende magie is echt super interessant, zeker herbology en potions, maar ik kan gewoon niet zo lang opletten als ik niks te doen heb. Als je het nu had over praktijklessen, dat is een compleet ander verhaal!" Sammy ratelde op z'n standaard veel te snelle tempo door. "Praktijk is zoveel leerzamer. Leuk dat je theoretisch gezien weet hoe je iets moet doen, als je iets nooit gedaan hebt, hoezo ben je dan gekwalificeerd om het later uit te voeren? Natuurlijk is theoretische kennis beter dan geen kennis, maar alsnog!" Verwachtingsvol keek hij naar zijn gesprekspartner terwijl hij een hap nam en daarmee even fysiek gestopt werd om verder te gaan.

Marcelene
Docenten tribune

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser
1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

[ bericht aangepast op 29 sep 2024 - 22:39 ]

Do it scared, but do it anyway.

1 okt 2024 - 21:00 catastrofe is online

catastrofe 846

Morpheus Salazar Gaunt

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Philosophy of Power & Medicinal Magic ● Owlery ● Rose

Spottend trok Morpheus een wenkbrauw op toen Rose de handschoenen weliswaar aannam, maar ze half over haar pols bleven hangen. De steenuil liet ze niet los. Hij stond op het punt er een opmerking over te maken toen een ongewenst intermezzo van Nizana hun gespannen onderhoud verstoorde. Daardoor ontging hem bijna dat Rose nauwelijks op zijn eerdere woorden had gereageerd. Kon ze dan niet eens haar mening geven? Met moeite onderdrukte Morpheus een diepe zucht.
Toch vonden zijn gedachten snel hun weg terug naar Nizana, en specifieker: de vorm van haar lippen, die hij meer gemist had dan hij graag wilde toegeven. Morpheus begreep het niet. Hij had haar zelfs in de vakantie nog een brief gestuurd om te laten weten dat hij aan haar dacht, voordat thius alles veranderd was. Daarna had hij nog maar weinig aan Nizana gedacht; er simpelweg geen ruimte voor gevoeld. Maar verder contact had hem al onzinnig geleken sinds hun verloving was verbroken. Wat viel er immers nog te bespreken?
Gelukkig was er zo waar een voordeel aan Roses zwijgzame aard. Ook op momenten als deze zweeg ze. Morpheus wilde de Howler bijna afdoen met een grapje om de situatie niet nog ongemakkelijker te maken toen ze echter plotseling de stilte doorbrak, en op rustige, lijzige toon zei dat het vast goed kwam. Die opmerking was zo algemeen, zo nietszeggend en bovendien zo incorrect dat Morpheus haar schamper aankeek.
‘Hoe kun jij dat nou weten?’ snauwde hij gepikeerd. Rose was bij uitstek de bron van alle problemen tussen hem en Nizana. Als zij er niet was geweest... Voor een moment vroeg Morpheus zich af in hoeverre ze op de hoogte was van hun eerdere courtship. Zelf voelde hij niet de behoefte om over Roses eerdere romantische relaties te horen, al kwam dat eerder voort uit desinteresse dan uit afgunst.
Hij hief zijn hand om aan te geven dat die reactie wellicht overtrokken was geweest, maar dat wat hem betrof het onderwerp hier eindigde. Voor de verandering was hij dankbaar dat de uil nog steeds zachtjes piepte en Roses aandacht trok. Morpheus boog zich dichter naar haar toe om hem de gouden ring aan het trillende pootje te laten zien. Verontwaardigd wilde hij vragen of ze dacht dat het het wapen was van de familie waar ze over enkele maanden in zou trouwen. Toen zag hij de sierlijke “G”, het elegante smeedwerk, de ingevlochten metalen...
‘Nimue,’ bromde Morpheus nu hij de uil herkende, toen: ‘Hermes.’ Vooralsnog deed het gehavende dier zijn naam weinig eer aan. Het had geen zin om zijn zusje op de hoogte te brengen over de toestand van haar uil. Morpheus’ hart brak toen hij dacht aan hoe hij haar eerder die dag had gezien – helemaal alleen, in gedachten verzonken, haar ogen roodbehuild. Het laatste wat ze nodig had, was een gesneuveld huisdier. Nimue had nauwelijks kunnen slapen toen Hermes voor het eerst op pad was gegaan.
‘Naar een warme plek, inderdaad,’ stemde Morpheus bezorgd in. Voor hij nog meer kon zeggen ging Rose er al van door nadat ze dan – eindelijk – de handschoenen aan had getrokken. Gelukkig verlichtte ze het pad. In de duisternis kon hij maar moeilijk het onderscheid maken tussen losliggende wortels en de stenen treden die naar de Uilenvleugel leidden.
Ze hadden onderschat hoe guur het weer buiten was. De wind sloeg meedogenloos om zich heen. Morpheus trok zijn gewaad uit en vouwde het op zodat Hermes tenminste geen kou hoefde te lijden. Zijn gewonde vleugel had de uil half ingeslagen. Hoe lang was het nog terug naar het kasteel? Vijf minuten? Tien?
‘Wacht,’ zei hij toen. ‘Ik kan proberen om zijn vleugel te Transfigureren. Het bloeden stelpen. Misschien helpt dat.’ Met spijt in zijn hart dacht Morpheus aan de minuten die ze verloren waren door te luisteren naar Nizana’s klaagzang. ‘We hebben weinig tijd.’

[ bericht aangepast op 1 okt 2024 - 21:01 ]

Omnia mutantur, nihil interit

6 okt 2024 - 20:00 Novalunosis is offline

Novalunosis 671

_{_MARCELENE}
^Rosewood

20 ● Hufflepuff ● Halfblood ●Ecosystems and Conservation (Mythological Creatures) & Medicinal Magic ● with Sammy ● at the teachers' tribune

Eenmaal boven bleek er gelukkig nog genoeg gezelligheid te zijn sinds ze de tribune had verlaten. De hapjes en drankjes stonden klaar om genuttigd te worden en overal bevonden zich groepjes kletsende en lachende jaargenoten. Het was maar goed dat ze al meerdere jaren rondliep op Hogwarts, anders was ze nu compleet buiten adem geweest van de trappen. Het kasteel bestond uit zoveel verdiepingen dat Marcelene zelfs zonder het beoefenen van een sport nog een goede conditie had weten te behouden.
Met een brede glimlach keek Marcelene toe hoe Sammy om de haverklap werd begroet door anderen. Zo nu en dan groette ze de voor haar bekende gezichten. Het verbaasde haar om te zien hoeveel mensen Sammy kende terwijl ze zelf nu voor het eerst met hem praatte. Dat bracht haar tevens op een volgende vraag, ''Wauw, hoe kan het dat wij elkaar nooit eerder hebben gesproken? Zo te zien ben ik de laatste persoon die jou leert kennen!'' Ze bracht het met een lach, maar er zat wel een kern van waarheid in. Waarom was deze jongen haar nooit eerder opgevallen?
Het tweetal slingerde tussen de anderen door totdat ze een rustiger plekje wisten te vinden. Marcelene had niet gezien hoe Sammy twee taartjes had weten te veroveren – zo erg was ze afgeleid door de drukte om haar heen en heel stiekem was ze opzoek naar anderen bekende gezichten. Ze kirde van genoegen toen hij er eentje aan haar bood en nam deze dan ook gretig aan. Na een bedankje zette ze haar tanden in de zoete chocolademousse. Zacht hummende ze van verrukking bij het proeven van de heerlijke taart. Terwijl Marcelene haar taartje opat luisterde ze geïnteresseerd naar zijn antwoord op haar vraag.
''Fieuww,'' reageerde ze als eerst waarbij ze deed alsof ze zweet van haar voorhoofd weg moest vegen. ''Ik was even bang dat je echt anti-helende magie of iets dergelijks was.'' Grinnikend liet ze haar hand weer naar beneden vallen. ''Maar ik begrijp je punt wel, theorie is natuurlijk niet te vergelijken met de praktijk. Had elk vak maar zoveel praktijk als Nursing en Mythological Creatures, al zouden we dan misschien wel meer studiejaren nodig hebben.'' Ergens zou ze dat niet eens zo erg vinden – ze genoot nog zo veel van het leven op Hogwarts, als ze het verlaten van de school kon uitstellen dan had ze dat zeker gedaan. Het voelde voor haar nog te vroeg om te vertekken – en dat terwijl ze al extra jaren aan haar opleiding had toegevoegd.
''Weet jij al wat je wilt gaan doen na Hogwarts?''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

Index RPG Actieve Topics Zoek