[RPG • 0] Fabula et Fiat • Schrijftopic - Speeltopics

3 aug 2024 - 10:56 catastrofe is online

fabula et fiat

Tahani • verbeelding

Het jaar is 1689.

Na jaren van genadeloze heksenvervolgingen die zelfs overzees de kolonies aan de Amerikaanse oostkust bereikt hebben en oplopende spanningen in een Verenigd Koninkrijk waarvan de Mugglevorst weigerde om tovenaars bescherming te bieden heeft de International Confederation of Wizards een nieuwe wet getekend: het International Statute of Wizarding Secrecy. Deze nieuwe wet is nog niet definitief, maar de hoop is dat het een einde zal maken aan alle onrust die is ontstaan tussen tovenaars en Muggles. Waar er voorheen een verscheidenheid aan opvattingen bestond over Muggle relations – samenwerking, angst, dominantie, oorlog, afzijdigheid – zullen alle tovenaarsfamilies zich nu moeten aanpassen aan de nieuwe orde.

De nieuwe wet is nog niet geratificeerd en niets is nog in steen gebeiteld, behalve de uitkomst, die onafwendbaar lijkt: tovenaars zullen verplicht worden magie verborgen te houden voor Muggles. Verwacht wordt dat invoering van de Statute zware implicaties zal hebben voor het dagelijks leven en de inrichting daarvan: familiebanden, werk, huisvesting, Fabeldieren, vervoer, handel, cultuur, en ga zo maar door. Toch zullen er ook families zijn die juist baat hadden bij de openheid van zaken die nu wordt opgedoekt. Waar sommigen blij, downright opgelucht zijn, zullen anderen de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aanzien. Het nieuw geïnstalleerde Ministry of Magic is optimistisch begonnen met een nieuwe tak van sport – professionele Obliviators, die een korte maar zeer effectieve tocht langs enkele delen in het land hebben gemaakt en daar de herinneringen van menig Muggle hebben gemanipuleerd. Tovenaars stichten nieuwe dorpen waar Muggles niet langer welkom zijn, en er vallen belangrijke handelspartners weg, wat leidt tot innovatie, maar ook afhankelijkheid.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Maar niet iedereen is het daar mee eens, en daar de wet aan verandering en invloed onderhevig is, is er een hevige machtsstrijd gaande.

In deze RPG volgen we studenten aan Hogwarts. Zij volgen een nieuw, tweejarig programma dat niet vrij van controverse is, aangezien de roots uit het klassieke onderwijs uit de Mugglewereld komen en nog niet zo lang geleden is geïntroduceerd door Pheba Smith, één van de prominentste nazaten van Helga Hufflepuff.

"Upon the signature of the International Statute of Secrecy in 1689, wizards went into hiding for good. It was natural, perhaps, that they formed their own small communities within a community. Many small villages and hamlets attracted several magical families, who banded together for mutual support and protection."

▬ Bathilda Bagshot, A History of Magic

Na afronding van hun zevenjarige studie aan Hogwarts is er voor alumni de mogelijkheid hun opleiding voort te zetten aan Hogwarts door middel van een tweejarig specialisatieprogramma in een richting naar keuze. Met een dergelijk programma kunnen ze voorsorteren op een latere carrière en opleiding. Studenten kiezen twee richtingen en doen onderzoek naar een overkoepelend onderwerp als groot eindwerk. Sommige richtingen zijn theoretischer dan andere; bij een aantal worden studenten al ingewijd in sectoren. Door middel van het eindwerk kunnen studenten hier ook zelf invloed op uitoefenen.

Studenten maken nog steeds deel uit van het sociale leven op Hogwarts, maar maken deel uit van kleinere klassen en hebben geen slaapzalen, maar vertrekken. Twee en soms drie studenten kunnen een vertrek betrekken met eigen slaapkamers, badkamer en een studeerkamer. Dit kunnen studenten van alle vier de afdelingen zijn omdat studenten worden aangemoedigd andere perspectieven tot zich te nemen. Verder worden studenten wel geacht om met hun afdeling op te trekken. Elke afdeling heeft, naast de leerlingenkamer, een aparte gemeenschappelijke ruimte voor de studenten.

Richtingen
Elemental Magic ● De studie van magische theorie, werking en ontstaansgeschiedenis. (Asher). Keuzes: Alchemy en Reflections on Magic (Ilias).
Philosophy of Power ● Ethiek, recht en kennisleer met betrekking tot magie (Ilias, Morpheus).
Discord and Dueling ● Praktische toepassing van offensieve en defensieve magie. (Wren, Emrys, Sammy)
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen. Keuzes: Mental Arts (Niamh, Merry) en Physical Arts (Emrys, Wren).
Ecosystems and Conservation ● Fabeldieren bestuderen vanuit de ecologie en band tussen mens en natuur. Keuzes: Underwater Folk (Xander), Nursing en Mythological Creatures (Rose, Lenore, Marcelene) .
Advancement of Magic ● Geschiedenis van de tovenaarswereld. Keuzes: Ancient Tongues and Runes (Xander), The Other Represented, Old Age Developments and Civilizations (Merry).
Works of Wonder ● Kunst. Keuzes: Illusionism, Hortoculturism, Meaning of Magic, Transformative Art (Niamh), Wandlore (Rose), Arcane Design.
Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde, die met name gestoeld is op wat later Herbology en Potions zullen worden (Marcelene, Morpheus, Sammy, Nizana).

Invullijstje

Personages
Name | Age | Gender | Bloedstatus | FC | Richtingen | Page | User

Alexander Marlowe Nightshade | 20 | M | Onduidelijk| Rudy Pankow | Ravenclaw: Underwater Folk en Ancient Tongues and Runes | 1.4 | 1.7 | Culloden
Wren Cornelius Nightingale | 20 | M| Pureblood | Milo Manheim | Slytherin: Discord and Dueling en Physical Arts | 1.3 | 1.9 | Novalunosis
Emrys Lloyd | 20 | M | Muggleborn | Danny Griffin | Gryffindor: Physical Arts en Discord and Dueling | 1.5 | 1.7 | Tahani
Ilias Cadmus Peverell | 20 | M| Pureblood | Charles de Vilmorin | Gryffindor: Philosophy of Power en Reflections on Magic | 1.5| 1.7 | bitterzoet
Samuel "Sammy" Wynn | 19 | M | Muggleborn | Daniil Kalinin | Gryffindor: Discord and Dueling en Medicinal Magic | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Asher Felix Wolf | 20 | M | Half-blood | Anar Khalilov | Ravenclaw: Elemental Magic en Mental Arts | 1.6 (inclusief relatielijst) | Mazino
Castor Arius Black | 20 | M | Half-blood | Thomas Doherty | Gryffindor: Philosophy of Power en Discord and Dueling | 1.6 | 5.18 | Syaoran
Morpheus Salazar Gaunt | 20 | M | Pureblood | Maverick LaRue | Slytherin: Medicinal Magic en Philosophy of Power| 1.2 | 1.7 | verbeelding

Rose Malfoy | 19 | F | Pureblood | Anya Taylor-Joy | Slytherin: Wandlore en Mythological Creatures | 1.4 | 1.7 | Tahani
Marcelene Rosewood | 20 | F| Half-blood | Hande Ercel | Hufflepuff: Mythological Creatures en Medicinal Magic | 1.5 | 1.9 | Novalunosis
Lenore Vonetta Daneer | 19 | F | Pureblood | FC | Gryffindor: Mythological Creatures en Advancement of Magic | 1.2 | 1.9 | Vermithor
Nizana Alina Thindrell | 19 | F | Half-blood | FC | Ravenclaw: Physical Arts en Medicinal Magic | 1.6 | 4.19 | ThestraI
Meredith "Merry" Marjorie Gaunt | 19 | F | Pureblood | Aga Cioska | Slytherin: Old Age Developments and Civilizations en Mental Arts| 1.4 | 1.7 | bitterzoet
Beatrice Leybourne | 19 | F | Half-blood | Sage Tullis | Ravenclaw: Underwater Folk en Transformative Art | 1.6 | 5.18 | Saureus
Niamh Elowen Bones | 19 | F | Pureblood | Freya Allan| Hufflepuff: Mental Arts en Transformative Art | 1.3 | 1.7 | verbeelding

Kamerindeling

Quidditch
Dit jaar is er een nieuw, afdelingsoverstijgend Quidditch-team opgezet dat in een amateurcompetitie gaat spelen, en, wellicht in de toekomst, zelfs tegen andere scholen. Betrokken bij de opzet hiervan is Ilias Peverell. De meeste plekken zijn inmiddels ingevuld; de eerste training staat op de planning.

Indeling

Speciale functies

Onderwijs
Het geboden onderwijs bestaat met name (onderzoeks)seminars en stages. Onderwijs is vaak facultatief. Er wordt een behoorlijke inspanning verwacht en een beroep gedaan op de zelfstandigheid van studenten. Twee keer per week is er een seminar van een dagdeel dat voor alle studenten verplicht is. Hierin worden uiteenlopende onderwerpen behandeld: doorgaans pittigere vormen van magie of theorie. Verder kunnen studenten zelf of in groepsverband aan docenten of vakspecialisten vragen onderwijs te verzorgen; dit wordt sterk aangemoedigd. Experts kunnen worden ingevlogen vanuit allerlei instituten en afdelingen. Sommige docenten hebben ook een tweede, andere aanstelling in het veld.

Regels
| Geen ruzie of gedoe
| Posts worden in het Nederlands geschreven
| Geef bij langere aanwezigheid dit even aan bij zowel de TS en tegenschrijver
| Laat het even weten als je je wil uitschrijven
| Houd rekening met elkaar bij het afspreken van relaties: claim niet direct alle liefdesrelaties en overleg of iedereen genoeg boeiende dynamieken heeft
| Er geldt een maximum van twee personages; slechts één vrouwelijk personage en één mannelijk
| Personages dienen realistisch vormgegeven te worden, dus met voldoende flaws en keuzes die daadwerkelijk gevolgen hebben
| In deze RPG worden geen Veela, Metamorphmagi, Legilimens of tovenaars met een andere speciale status geschreven
| Schrijf niet voor een ander zonder overleg
| 0 woorden minimum
| Voel je vrij om bijpersonages (NPC’s) in je post te betrekken
| Houd je aan de huisregels van Qreaties
| Later inspringen met een nieuw personage is altijd mogelijk
| Plaats een trigger warning en/of leeftijdscategorie bij dergelijke onderwerpen – daarnaast zien we geen plaats voor eetstoornissen en seksueel geweld in dit verhaal
| Indien je over delicate onderwerpen schrijft: behandel deze met respect en doe je onderzoek: gelieve geen heftige backstories op te stellen voor shock value

[ bericht aangepast op 18 nov 2024 - 11:03 ]

Omnia mutantur, nihil interit

24 okt 2024 - 16:39 bitterzoet is offline

bitterzoet 34

Ilias Peverell

20 ● Gryffindor ● Tribunes ● Niamh, Wren (tijdelijk)

‘Niet dat jij daar een speciaal tenue voor nodig hebt,’ zei Ilias terloops toen Niamh opmerkte dat ze er in hun Quidditchgewaden goed uit moesten zien. Hij had direct een beetje spijt van die opmerking - niet omdat hij het niet meende, maar omdat het wellicht overkwam alsof hij hun gesprek van voor de zomer voort wilde zetten. Het was beter om die situatie niet nog een keer op te zoeken. Zijn eigen ouders waren dan misschien vrij progressief, maar dat gold niet voor het overgrote deel van de toverwereld.
Hij grijnsde toen ze toegaf geen natuurtalent te zijn met de harp. ‘Daar zullen je ouders dan blij mee zijn geweest,’ zei hij over het feit dat ze er één op zolder had gevonden. Hij keek haar kort fronsend aan toen ze verbaasd leek over dat hij hun gesprek van die avond onthouden had en wendde zijn blik daarna naar het flesje Butterbeer. ‘Natuurlijk,’ zei hij vriendelijk, maar met een vreemde afstand in zijn stem - omdat het hem evident leek (waarom zou hij het vergeten zijn?), maar het juist daarom voelde alsof hij het nu per ongeluk erg groot had gemaakt.
Voordat hij nog iets kon zeggen kreeg Niamh Wren in het oog. Ze riep hem en zwaaide. De jongen keek op en ook Ilias stak zijn hand op bij wijze van begroeting. Niet veel later kwam hij aangelopen. Zelfs van een afstandje zag Ilias dat zijn gezicht op onweer stond. Waarom was hem een raadsel. Ilias nam nog een slokje van zijn Butterbeer, sloeg zijn armen over elkaar en keek naar het gesprek dat zich tussen de twee ontvouwde. Er werd in feite weinig gezegd - Niamh gaf een complimentje over Quidditch en Wren nam dit stamelend in ontvangst, haast met wantrouwen. Het voelde alsof er achter hun gesprek een schaduwgesprek plaatsvond, eentje die Ilias niet snapte, laat staan dat hij er iets mee te maken had. Uiteindelijk maakte Wren zich met een slap gesprek uit de voeten.
Zodra Wren buiten gehoorsafstand was vroeg Ilias quasi-verontwaardigd: 'Wat heb je hem in ‘s hemelsnaam aangedaan?’, en hij gaf haar een plagerig duwtje om aan te geven dat hij vanzelfsprekend niet serieus was. Ilias wist dat een aantal van zijn vrienden weinig met de jongen ophadden, hoewel hij zelf nooit problemen met hem had gehad.

24 okt 2024 - 21:57 ThestraI is offline

ThestraI 3652

𝔑𝔦𝔷𝔞𝔫𝔞 𝔗𝔥𝔦𝔫𝔡𝔯𝔢𝔩𝔩

De gebeurtenis met Asher zette ze zo goed mogelijk uit haar gedachten. Ze was een vrouw met een missie, en met diezelfde mindset marcheerde ze door naar de keukens. Dat het zich in de kerkers bevond, kwam goed uit—zo kon ze daarna in één keer door naar haar vertrouwde vriend, om hem een koekje van eigen deeg te geven. Nizana keek om zich heen, kietelde vervolgens de peer op één van de vele schilderijen en liep door de doorgang naar de Hogwarts keukens, de deur in het slot vallend. Voordat ze ook maar iets uitvoerde, inspecteerde ze de omgeving en vertrouwde op haar zintuigen: ze rook, hoorde en keek of er verdachte bewegingen waren. Eens dit niet het geval bleek te zijn, maakte ze een mentale kanttekening waar alles lag en wat voor proviand er aanwezig was—waarvan ze direct alles klaarzette.
De oven verwarmde ze voor, waarna ze bepaalde ingrediënten samenkneedde tot een sterke deegbal en legde dit vervolgens in de koelkast. Ze kruidde de groenten, kookte ze en wilde net de springvorm bekleden met het deeg toen ze een bericht binnenkreeg. Morpheus, opnieuw. Nizana had gehoopt dat geen antwoord terug hun allebei zou kalmeren (ook doordat ze verwerkingstijd nodig had), maar blijkbaar was dit niet het geval. Ze liet een geërgerd gegrom horen. Er waren wel meerdere gedachten die momenteel door haar hoofd spookten. Vreemd genoeg waren het allemaal jongens—wat weer eens bewees hoeveel energie ze wel niet zogen. Hoezo kon het geen leuk bericht zijn, zoals dat van Niamh? Zelfs een berichtje van Marcelene had ze liever gehad dan dit! Een verdrietige glans scheen over haar poelen heen, terugdenkend aan de tijd dat Morpheus en zij genoten van elkaars gezelschap. Ze vroeg zich nog altijd af hoe het plots zo had kunnen veranderen. . . zonder enkele waarschuwing. Had ze überhaupt wel wat voor hem betekend? Nizana drukte haar lippen op elkaar en schrok op toen ze een onbestemd geluid hoorde. Met een frons zakte ze neer achter een kast, om te zien hoe er een huiself op magische wijze was verschenen in het midden van de keuken. “Oh, alle vervloekingen nog aan toe”, murmelde ze onder haar adem, naar haar toverstok grijpend toen er nog een huiself bijkwam. Te veel voor haar smaak. Dit was wat er gebeurde als je Morpheus in je hart liet.
Zacht prevelend zwierde ze haar toverstaf (ditmaal zonder moeite), de spreuk resulterend in een luid kabaal in een andere ruimte—waardoor de huiselven elkaar beduusd aankeken en haastig het geluid opzochten. Eens de kust weer veilig was, kwam ze met een diepe zucht overeind, zorgde met een andere spreuk ervoor dat de ruimte geluiddicht was en behekste wat andere materialen om sneller klaar te zijn. Na een uur de huiselven beziggehouden te hebben, haar maaltijd tegelijkertijd klaargemaakt, plaatste ze de borden op een dienblad. Zodra dit klaar was, maakte ze dat ze wegkwam—een directe route naar Wren zijn slaapzaal volgend, het presenteerblad achter haar aan zwevend. Een aantal keer hield ze plotseling halt om medestudenten en docenten te ontwijken, zelfs een verdwaalde huiself, waardoor haar geduld flink op de proef gesteld werd. Al had Morpheus het voorwerk al geregeld.
Ten lange leste arriveerde ze buiten zijn kamer, die ze zonder schaamte binnenglipte en het dienblad —harder dan verwacht— op het nachtkastje naast hem liet vallen. Ze had geprobeerd haar emoties onder controle te houden, maar schijnbaar bleek haar ex-vriend nog altijd de touwtjes in handen te hebben. Nizana had Wren rustiger wakker willen maken, hij had immers niets ermee te maken en zijn uitdrukking was zo vredig geweest—een uitdrukking die niet veel te zien kregen. Hoewel ze zich schuldig voelde wegens het kabaal, besloot ze de reden van haar ergernis niet te vermelden. Of zichzelf te verontschuldigen. Wren had haar uiteindelijk met een uitdaging voorgeschoteld, iets dat ze hem nu letterlijk serveerde. Misschien uitte ze haar frustratie onterecht op hem af. . .
“Rise and shine, Sleeping Beauty—Leuk gedroomd?”, vermeldde ze hem, een sarcastische ondertoon, en de behekste viool negerend, “Hier, ik heb je uitdaging voltooid: speciaal voor jou je favoriete gerechten.” Ze haalde de deksels van de gerechten af, om vervolgens nonchalant in een stoel neer te zakken, haar ene been over de andere wiegend, “Ik heb zelfs warme chocolademelk gemaakt om bij de appeltaart te drinken, dus je kunt beter geen kruimeltje overlaten. En nee, voordat je het vraagt, ik ga je niet voeren.”
Een howler? Alsjeblieft zeg, dacht ze bitter. Alsof zij aan het verkeerde eind zat hiermee! Er gleed een pijnlijke expressie over haar ogen heen, haar blik daardoor op iets anders gericht terwijl ze haar armen strak over elkaar deed. “De laatste keer dat ik checkte, Nightingale, ben ik noch je vrouw, noch je moeder—en absoluut geen huiself. Mijn schuld is bij deze afbetaald.”

To Niamh: Hoe gaat het daar?

To Morpheus: Een Gaunt die een Howler verstuurd? Keurig, hoor.

[ bericht aangepast op 24 okt 2024 - 22:53 ]

[ heaven knows ]

27 okt 2024 - 21:59 Novalunosis is offline

Novalunosis 673

_{_MARCELENE}
^Rosewood

20 ● Hufflepuff ● Halfblood ●Ecosystems and Conservation (Mythological Creatures) & Medicinal Magic ● with Sammy

Marcelene kneep haar ogen half dicht toen Sammy zijn redenen voor zijn afgunst van het vak Magische wezens deelde. Zelfs was ze er altijd vrij van overtuigd dat de magische wezens zeer goed konden aanvoelen of iemand goede of kwade bedoelingen had, maar ze kon het zich haast niet voorstellen dat Sammy iemand was met kwade bedoelingen – al was dit uiteraard gebaseerd op een gevoel, aangezien ze hem nog niet écht kende. Tot het tegendeel bewezen zou worden ging ze er in ieder geval van uit dat hij gewoon veel pech heeft gehad.
Ze lachte met hem mee en kon zich precies inbeelden hoe een trotse Hippogrief hem een trap zou hebben gegeven, of hoe een Kneazle uit het niets uitgehaald zou hebben.
''Misschien was het dan inderdaad wel beter, om het niet te kiezen,'' zei Marcelene knikkend. ''Ik had hetzelfde met dueling. Spreuken gaan me best goed af, maar als ik aanval en verdedigingsspreuken op een hoog tempo moet afwisselen...'' Ze trok er een moeilijk gezicht bij. ''Dan kreeg ik toch vaker een onbedoelde explosie – eentje die niet de vijand raakte.'' Achteraf kon ze er ook wel om grinniken, maar op het moment zelf schaamde ze zich dood en was ze vooral erg teleurgesteld. Ze wilde ook goed zijn in het beschermen van anderen en zichzelf, hoe cool was het immers om een duel te winnen? Het was simpelweg niet voor haar weggelegd. ''Professor Ffrench zei ook dat ik dueling beter niet kon kiezen, dus ik hoop nu met medicinal magic te kunnen helpen vanaf de zijlijn.’’ Met een schouderophaal concludeerde ze haar verhaal, ''Ieder zijn ding toch?''
Hoewel Marcelene niet per se een voorstander was van geweld, klonk Sammy's bludger de richting van Morpheus en Wren haar niet verkeerd in de oren. Zij waren zelf immers de strijd begonnen en een beetje karma was niet misplaatst. ''Dat zou ik nog best wel een keer willen zien, misschien leren ze er nog van ook,'' zei ze grinnikend.
In Sammy's woorden was de twijfel nog behoorlijk aanwezig. Er waren ook zoveel opties dat ze het hem niet kwalijk nam. ''Alchemist of potion master klinkt ook niet verkeerd! Gelukkig kan je er nog even over nadenken. Wat voor potions zou je willen maken?''
Marcelene had zo gehoopt dat Sammy haar verspreking had gemist, maar dat was niet het geval. Ze beet op haar lip toen hij over haar vader begon en sloeg haar blik af naar het Quidditch veld beneden hen. ''Oh, hij is niet meer in beeld.'' Het brak haar hart om op die manier over haar vader te praten. Het klonk nu namelijk alsof hij hen iets had aangedaan waardoor hij niet meer in beeld was, terwijl haar vader nooit iemand kwaad zou doen. Alle leugens en het gebrek aan contact was voor zijn veiligheid en daar moest Marcelene zich maar aan vast te zien houden.
''Ik reisde met mijn moeder samen en heb al best wel veel verschillende plekken daardoor gezien, dat vind ik het leukste aan het reizen!'' De herinnering deed een glimlach op haar gezicht verschijnen en gaf haar een warm gevoel vanbinnen. ''Elke zomer ga ik mee op reis met mijn moeder, totdat het schooljaar weer begint.''
Met haar hand sloeg Marcelene op de houten reling toen Sammy rondreizende dierengeneeskunde noemde, dat was nog geen eens in haar opgekomen. ''Ja, dat is het!'' Riep ze uit. Met een twinkeling in haar ogen keek ze op naar Sammy. ''Dat is echt een goed idee, bedankt!'' Ze wilde hem eigenlijk om de nek vliegen, maar hield zichzelf tegen, niet wetende of de jongen daarop zat te wachten. ''Rondreizende creature dokter met een potion business ernaast, dat ik daar zelf nog nooit aan heb gedacht!'' Lachend verhief ze haar glas om te proosten met haar laatste slokken.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

30 okt 2024 - 15:17 catastrofe is online

catastrofe 865

niamh elowen bones

19 ● Hufflepuff ● Pureblood ● Seeker ● Mental Arts & Transformative Art ● Tribunes ● Ilias

Zonder dat het haar bedoeling was, leek Ilias hun onschuldige gesprek een heel andere richting op te sturen. Het compliment rolde zo argeloos over zijn lippen dat Niamh zich acuut beledigd voelde. Toch kwam het niet eens in haar op om haar ongenoegen te laten blijken. Ze glimlachte beminnelijk, alsof het allemaal niets te betekenen had, en ze afgelopen zomer niet naar dit soort liefkozingen had verlangd, en zei toen, terwijl ze haar hoofd lichtjes kantelde, op luchtige toon: ‘De hoeveelste ben ik die je dat vertelt?’
De afkeer die ze voelde ebde nauwelijks weg. Met de kennis van nu had Niamh het Waterlabyrint verlaten nog voordat Ilias er een stap in had kunnen zetten. Ze Transfigureerde een glas om de rest van haar Butterbeer in te schenken en nam een nieuwe slok.
‘Mm-hm,’ mompelde ze half afwezig, half erkennend toen Ilias grapte over de harp. Haar ouders hadden het ding niet eens gezien, laat staan gehoord. Op Catriona’s sterfdag waren ze zelfs nergens te bekennen geweest. Achteraf had ze pas begrepen dat ze de hele dag in het veld aan het experimenteren waren geweest.
Ilias keek haar vragend aan toen ze hem een dubbelzinnig compliment maakte en antwoordde toen met zo’n kilte in zijn stem dat het haar even van haar stuk bracht. Dat hij haar niet had geschreven, dat hij niets meer had gezegd over dat ongelukkige incident en geen courtship had voorgesteld was al pijnlijk – liet haar nog kleiner voelen dan het akkefietje met Nizana had gedaan. Maar dat hij het simpelweg negeerde, gaf Niamh het gevoel dat hij zich er voor schaamde – of dat het niets had voorgesteld, hij dit met iedereen deed. Dat het de modus operandi was die hij hanteerde. Ze glimlachte, maar reageerde verder expres niet.
Onwillekeurig vlogen haar gedachten voor een kort moment naar Asher. Die – ze zag hem zo weer zitten op dat openingsfeest waar ze stiekem naar toe geglipt was, samen met Catriona – haar in eerste instantie niet eens aan had durven kijken, maar bij wie ze zich nooit kwetsbaar had gevoeld. Onzeker – ja, maar altijd veilig. Volstrekt zinloos om er bij stil te staan, natuurlijk, gaf ze zichzelf een reprimande. Want Asher was uiteindelijk zonder iets te zeggen verdwenen. Niamh had zich nog lange tijd afgevraagd of het door haar kwam.
Dankbaar wuifde ze Wren toe. Tot haar opluchting kwam de jongen hun kant op, al dan niet met demonstratieve tegenzin. De opmerking die ze maakte was vooral bedoeld om Ilias’ aandacht te trekken, in de hoop kenbaar te maken dat ze heus andere opties had en er net zo laconiek in stond. Hij leek het niet te merken en Niamh beet op de binnenkant van haar wang. Ze haatte dit. Toen ze kort over haar schouder keek, maakte ze oogcontact met Sammy, die zo veelbetekenend van Ilias naar Wren keek dat Niamh door de grond wilde zakken. Snel sloeg ze haar ogen neer en deed ze alsof ze niets in de gaten had.
Wren reageerde nog even stekelig als de laatste keer dat ze hem gesproken had en even voelde Niamh zich weer schuldig over de uitspraak die ze een paar jaar geleden had gedaan. Het was desondanks nooit haar bedoeling geweest hem te kwetsen. Ze rechtte haar rug en glimlachte zo breed dat haar kaken er pijn van deden. Voor Merry, dacht ze. Haar vriendin zat immers aan de jongen vast.
Heimelijk vond ze het niet erg dat hij zich snel weer uit de voeten maakte, hoewel dat ook betekende dat ze met Ilias achterbleef.
‘Oud zeer,’ antwoordde Niamh toen hij vroeg wat het gesprek van net te betekenen had. Er klonk een grappende ondertoon in zijn stem door, maar Niamh kon het niet in zich vinden om ook hierover nog de schijn op te houden, hoewel ze ook geen zin had om Ilias deelgenoot te maken van de geschiedenis van haar gefaalde courtships. ‘Zijn jullie bevriend?’ vroeg ze, alhoewel ze vermoedde van niet, gezien zijn vraag. Dan had hij vast wel van Wren of Morpheus gehoord wat er was voorgevallen na afloop van die ene verschrikkelijke date.
Ze schraapte haar keel en schuifelde ongemakkelijk heen en weer. ‘Trouwens, ik zat nog te denken...’ begon ze. ‘Ik waardeer je aanbod voor het model zitten, maar er komt veel bij kijken – het is dodelijk saai, je mag uren niet bewegen, als ik geconcentreerd werk, ben ik niet gezellig, en ik weet hoe druk je bent.’

Omnia mutantur, nihil interit

30 okt 2024 - 19:58 Culloden is offline

Culloden 693

ALEXANDER MARLOWE NIGHTSHADE
20 - Ravenclaw - Underwater Folk & Ancient Tongues and Runes - at lakeside - with Lenore

'Hmm, dat zullen we nog wel zien. Ik kan heel overtuigend zijn...' Xander keek Lenore even aan terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Ook al wist hij diep vanbinnen dat het hem nooit zou lukken, toch hield hij ervan om het te blijven proberen. Hij was iemand, zoals ze weleens zeiden, die van de "jacht" hield, maar dan niet op de manier die daar gebruikelijk aan gekoppeld werd.
Ondertussen merkte hij op dat zijn metgezel het koud begon te krijgen. De manier waarop ze steeds dieper en dieper in haar gewaad probeerde weg te kruipen was een weggever. 'Teruggaan naar het kasteel voor wat warmte klinkt zo enorm verleidelijk, weet je dat?' klonk het zachtjes nadat hij haar gevraagd had of ze naar de quidditch training wilde gaan of liever terug naar het kasteel.
'Maar misschien is het beter als we eerst eens een kijkje gaan nemen bij de quidditch training. Of ja, eerder de afterparty, gezien ik denk dat die ondertussen wel al bezig is.' Lenore draaide haar hoofd weg van hem, maar hij had het heus wel gezien. De kleine stilte tussen haar twee zinnen was tijd genoeg geweest zodat er iets in haar hoofd was geslopen. Xander wist niet waar ze mee zat, maar daarstraks meende hij ook al iets opgemerkt te hebben. Hoewel hij normaal gezien de persoon was om door te duwen en het uit iemand te trekken, was dat niet de juiste methode voor Lenore. Daarom besloot hij ook om af te wachten, om te zien of ze er zelf iets over zou lossen. En als het voor vanavond dan stil bleef, dan zou hij morgen bij haar polsen en haar vragen of ze ergens mee zat. Het was al meermaals de beste strategie gebleken.
'Ik denk niet dat de rest het ons gaat vergeven als we niet op z'n minst even gedag komen zeggen, denk je wel?' Xander stootte een lachje uit.
'Als je met de rest Niamh bedoelt, dan spreek ik je niet tegen.' Hij kon zijn dag vandaag niet afsluiten zonder zijn beste vriendin gezien te hebben. Zeker nu ze problemen leek te hebben met Illias. Hij mocht de jongen heel erg graag, maar als hij met de gevoelens van Niamh ging spelen, dan was er geen twijfel over welke kant Xander zou kiezen.
'Ik vraag me af of ze elkaar nog niet vermoord hebben. Het lijkt me niet makkelijk om opeens met je jarenlange rivalen te moeten samenspelen...' Xander bood Lenore ondertussen zijn arm aan zodat ze onbesproken wat extra warmte van hem zou kunnen stelen tijdens hun tocht naar de quidditch pitch. 'Hoeveel bludgers zijn er vanavond met opzet afgevuurd denk je?' voeg hij haar geamuseerd.

[ bericht aangepast op 30 okt 2024 - 20:00 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

31 okt 2024 - 20:19 Novalunosis is offline

Novalunosis 673

_{_{WREN CORNELIUS}}
^Nightingale

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Discord and Dueling & Spell Experimentation and Manipulation ● With Nizana ● in his room

De geruststellende klanken van de viool zorgden ervoor dat zijn oogleden steeds zwaarder en zwaarder werden. In het begin probeerde hij de strijd nog aan te gaan, maar naarmate de tijd verstrekte slokte zijn matras hem steeds verder op. De korte dutjes werden steeds langer totdat Wren met een vermoeide zucht besloot dat het genoeg was geweest.
Hij duwde zichzelf overeind en bleef enkele seconden zitten voordat hij helder genoeg was om op te staan. Met zijn handen wreef hij eens in zijn gezicht. Het liefste was hij direct onder de warme dekens gekropen, maar hij vond het walgelijk om te doen zonder zich klaar te maken voor de nacht. Zodoende strompelde hij naar de badkamer om zijn tanden te poetsen en om zijn gedragen kleding te verruilen voor zijn zijde Banyan om nog enigszins bedekt terug te lopen naar zijn bed.
Tot zijn geluk was het slaapvertrek verder nog leeg. De Banyan hing hij zorgvuldig op aan het daarvoor bestemde haakje alvorens hij onder de inmiddels afgekoelde dekens kroop. Met een laatste zwier met zijn toverstok veranderde hij het nummer van de viool voordat hij zijn toverstok liet rusten op het houten nachtkastje. Niet veel later was hij vertrokken in een diepe droomloze slaap.
Compleet onbewust van het feit dat er iemand door de kamer sloop, lag hij op zijn buik. Gedurende de nacht had was zijn kussen zo verschoven dat hij er inmiddels naast lag. Het was de luide knal van het dienblad dat hem ruw uit zijn slaap haalde.
Verdwaasd drukte hij zijn bovenlichaam op van het het matras. Nog voordat hij goed en wel de kamer in kon kijken begroette Nizana hem. ''Wat in hemelsnaam...?'' Mompelde hij waarna hij liet zich op zijn zij liet zakken om zo de indringer te kunnen bekijken. Bij het zien van Nizana greep hij direct een handvol dekens om zijn ontblote bovenlichaam te kunnen bedekken. ''Hoe ben jij binnengekomen?!'' Bracht hij inmiddels klaarwakker uit terwijl hij een zittende positie aannam.
Wren nam Nizana van top tot teen in zich op. Er moest wel iets goed mis zijn mocht ze hier in het holst van de nacht naartoe gekomen zijn – sterker nog, het zou beter voor haar zijn als ze hem niet zonder reden had wakker gemaakt. Toen zijn oog op het bord in haar handen viel. Wren voelde een lichte irritatie borrelen aan de oppervlakte, maar voelde zich ook gegeneerd door haar aanwezigheid, maar dit viel in het teniet toen ze zag dat ze de uitdaging had voltooid. Alleen Nizana zou zo'n opdracht diezelfde avond nog uitvoeren. Wren kon de toewijding wel waarderen.
''Wauw, ik ben onder de indruk.'' Zijn mondhoeken gleden omhoog terwijl hij het bord aanpakte. Aandachtig bekeek hij de appeltaart – er bestond nog altijd het risico dat ze hem direct terug zou hebben gepakt – maar de kust leek er veilig uit te zien. Even keek hij met een frons op toen Nizana het had over hem niet willen voederen '’Was ik ook niet van plan,'' deelde hij luchtig mee. ''Wil je ook een stuk?''
Ondertussen sneed hij met behulp van de zijkant van het vorkje een stukje af om het vervolgens in zijn mond te stoppen. Met een knikje keurde hij de appeltaart goed. Het was beter dan goed.
Nizana was in de tussentijd een tirade begonnen over de opdracht in kwestie en haar afbetaalde schuld, waar Wren naar luisterde terwijl verder at. Met een schuin oog keek hij haar aan. Bij het zien van haar strak over elkaar geslagen armen en haar afgewende blik realiseerde hij zich dat er meer speelde dan irritatie over de opdracht. Hij kantelde zijn hoofd ietwat en bracht het bord met een kalme en beheerde beweging naar zijn schoot. Met ietwat dichtgeknepen ogen keek hij haar aan voordat hij sprak. ''Je lijkt...boos,' merkte hij op. ''Je kan me niet vertellen dat deze opdracht de druppel was.'' Met een nonchalante houding bleef hij haar aankijken, kijkend of er iets zou veranderen in haar houding. Zelf kon hij in ieder geval genoeg uitdagingen uit het verleden bedenken die erger waren dan een maaltijd ongezien koken. ''Of moet ik je eraan herinneren dat je mij ooit hebt laten flirten met een geest?'' Die schaamte zou hij niet snel vergeten. ''Ach als je je er beter door voelt ... beschouw je schuld als afbetaald, we staan weer quitte.''

To: Niamh
Bedankt.

To: Morpheus
Mijn slaapvertrek, had geen zin in dat onnozele gezwam.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

1 nov 2024 - 15:44 LordJohn is offline

LordJohn 10839

EMRYS LLOYD

20 — Gryffindor — Chaser — Physical Arts & Discord and Dueling — Quidditch pitch — Merry

Nu Emrys zo met de Bludgers aan het worstelen was, vroeg hij zich echt af waarom Morpheus gewoon meteen weg was gegaan, Merlin weet waarnaartoe. Had hij zogenaamd belangrijke andere afspraken dan zijn rotzooi op te ruimen? Emrys kon zich niet voorstellen dat hij dit de afgelopen jaren, toen hij nog alleen voor Slytherin speelde, ook had gedaan. Hij moest zich dan natuurlijk gedragen als de beste speler ooit. Zijn team zou hem niet serieus nemen als hij niet zou zorgen dat alles tot in de details geregeld was. Blijkbaar had hij nog niet diezelfde houding bereikt sinds Ilias was uitgeroepen tot de Team Captain van de ouderejaars. Misschien moest Emrys Ilias maar even vragen of hij wel had gezien dat Morpheus zijn verantwoordelijkheden op anderen afschoof, zowel op het veld tijdens de training als daarna.
De reactie van Merry zorgde toch voor een grijns rond Emrys' mond. Hij wist niet al te veel van de Gaunts, maar hij wist dat Morpheus en hij nooit vrienden zouden worden. Toch verbaasde het hem dat Merry zo open en negatief over haar neef was. Ze worstelde de tweede Bludger in de kist en tilde hem aan een kant op. Emrys volgde haar voorbeeld en samen namen ze die mee naar de schuur. Emrys zette hier ook zijn bezem in en sloot de schuurdeur.
'Heel veel zelfs,' zei Emrys tevreden. Hij zou bij zijn ouders thuis nooit kunnen, maar als hij de zomer bij anderen doorbracht, kon hij zoveel vliegen en oefenen als hij wilde. Hij was in geen jaren langer dan een paar dagen bij zijn ouders in het kleine vissersdorp geweest. En hij zou daar ook nooit meer heengaan. 'En jij? Met of zonder Morpheus?' Hij kon het niet laten een klein beetje te plagen, zeker nu ze zich zo open negatief had uitgelaten over haar neef. 'Ik had toch verwacht dat hij wat meer manieren had geleerd aan het eind van de training.' Emrys ging naast de schuur op een steen zitten en maakte zijn schoenen vast wat los. Ze zaten nogal strak, en hij had het warm. 'Of gedroeg hij zich niet zo, de afgelopen jaren?'

To: Niamh
Top. Ben hier bijna klaar. Zwaai even!

To: Marcelene
Jij snapt 'm!

To: Marcelene
Bludgers ontwijken is niets nieuws voor me
Ik red me wel! Ook al komen ze van Morpheus...
En dank je wel!

To: Morpheus
Het verbaast me dat jullie familie zijn. Merry kan goed voor zichzelf nadenken.

To: Sammy
H e e r l i j k e training!!!

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

1 nov 2024 - 15:48 bitterzoet is offline

bitterzoet 34

Ilias Peverell

20 ● Gryffindor ● Tribunes ● Niamh

Ilias had zijn opmerking misschien inderdaad beter in kunnen slikken, maar Niamh leek er gelukkig niet zo mee te zitten. Ze glimlachte en maakte er een grapje over, of althans, zo interpreteerde hij het – al wilde hij het risico niet nemen om te lachen. Hij dacht terug aan die avond in het Waterlabyrinth. Toen de huis-elf weinig subtiel had gekucht om zijn aanwezigheid kenbaar te maken en hen daarna met die enorme, glimmende ogen had aangestaard, met een blik die niks verraadde maar tegelijkertijd alles zei, was hij ook in lachen uitgebarsten. Maar daar was hij snel mee opgehouden toen hij Niamhs geschrokken uitdrukking zag.
Dat ze oprecht van streek was geweest had hem op zijn beurt doen schrikken, hoewel hij er niks van had laten merken. Het vertelde hem genoeg: hoe leuk hun gesprek ook was geweest en hoe aantrekkelijk hij haar ook vond, ze waren duidelijk niet op zoek naar hetzelfde.
Dat betekende natuurlijk niet dat ze niet gewoon konden praten, hoopte hij, hoewel hij niet goed wist wat hij op haar opmerking moest reageren. ‘Niet veel, als je het echt wil weten,’ zei hij uiteindelijk. ‘Maar ik krijg ook niet vaak een voorzet.’
Het bleef even stil. Niamh keek om zich heen, Ilias nam nog een slokje van zijn Butterbeer en keek ook maar weg, tot Wren aan kwam lopen. Nieuwsgierig luisterde hij naar het gesprek tussen de twee. ‘Ah,’ zei hij toen Niamh opheldering gaf: oud zeer. ‘Het spijt me.’ Het was niet zijn bedoeling geweest om laconiek te doen over iets pijnlijks.
Hij schudde zijn hoofd toen ze vroeg of hij vrienden was met Wren. ‘Niet echt, al hebben we ook niks tegen elkaar – voor zover ik weet,’ zei hij. Ergens was hij benieuwd naar wat dat oud zeer inhield, maar het was vast geen onderwerp om zomaar op door te gaan.
Plots begon ze over het model zitten. Dat het wellicht onhandig voor hem was, en bovendien ook nog eens doodsaai. ‘Dat kan ik me niet voorstellen,’ zei hij. ‘Zo druk heb ik het niet.’ Hij wilde echter ook niet aandringen, dus maakte een wegwerpgebaar met z’n hand en voegde toe: ‘Kijk maar. Het lijkt mij in ieder geval gezellig, en het is geen moeite.’

[ bericht aangepast op 1 nov 2024 - 15:48 ]

1 nov 2024 - 21:28 LordJohn is offline

LordJohn 10839

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — close to the castle — Morpheus

'Ik specialiseer me in Medicinal Magic. Twijfel je soms aan mijn kunnen, Rose? Die uil is van mijn familie. Wil jij soms zijn dood op je geweten hebben? Wat denk je precies dat Quinlan kan doen dat ik niet kan?' De toon van Morpheus' stem klonk door van verontwaardiging en afgunst. Was hij zó bang dat ze hem niet zou zien als iemand die de wereld aankon? Of dat hij problemen die op zijn pad kwamen niet op kon lossen? En waar was zijn ongerustheid zo'n tien minuten eerder, toen hij niet wist dat de kleine steenuil bij zijn familie hoorde, en niet zomaar een willekeurig arm dier dat aan zijn lot was overgelaten? Ineens wilde hij de held uithangen. Rose merkte dat ze door haar eigen gedachten gefrustreerd raakte, maar ze deed haar best dat niet te laten merken.
'Professor Quinlan is gespecialiseerd in het behandelen van dieren. Het is anders dan het behandelen van mensen.' Ze hoorde dat haar stem niet zo standvastig en overtuigend was als ze had gehoopt. In haar hoofd had ze haar repliek zo duidelijk opgesteld, maar de uitvoering vergde nog werk. Zou ze dat ooit kunnen? Haar was geleerd dat vrouwen — meisjes — hun hoofden moesten buigen en moesten knikken en accepteren wat er van hen verwacht werd. Zéker als de persoon tegen wie ze praatten hun verloofde was. 'Ik vertrouw je wel, Morpheus, maar zij weet wat ze moet doen met dit dier.' Ze probeerde de situatie nog wat te redden, maar Rose wist niet of het nog zou helpen. Morpheus was niet gediend van tegenspraak, dat wist ze wel.
Het duurde toch niet lang voor Morpheus haar wederom tot stilstand maande. Deze keer luisterde ze, hetzij met tegenzin. Ze draaide zich naar hem toe en keek hem aan. Ongeduldig. Wat voor briljant idee had hij nu? Het transfigureren van de vleugel? Ze hield wijselijk haar mond.
'Ik help hem met zijn snavel en het eten. Jij moet hem voeren.' Een zak voer kwam hun kant op en Rose zuchtte kort. Ze wist niet of hij gelijk had, of het de uil zou helpen, maar ze accepteerde toch zijn hulp. Het beestje had kracht nodig om een eventuele operatie te overleven. Professor Quinlan zou het begrijpen. Dat hoopte ze in ieder geval. Naarstig dacht Rose na over de plek waar de Professor zich op dit tijdstip zou bevinden. Zou ze nog in het kasteel zijn? Of in de buurt van de stallen? Misschien wel in de kassen waar de Herbologylessen gegeven werden? Of was ze in Hogsmeade? Rose had geen idee waar ze buiten schooltijden om woonde.
'Goed,' mompelde Rose en ze gaf het uiltje over aan Morpheus. Terwijl hij de snavel openhield, stopte zij wat kleine stukjes voer in zijn bek. 'Kom op,' moedigde ze het beestje aan en ze streelde met haar vinger over de zachte verendos. Kort keek ze op naar Morpheus op, voor ze weer wat voer pakte. 'Weet je van wie deze uil is? Moeten we het hem of haar vertellen?'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

2 nov 2024 - 12:48 Mazino is online

Mazino 5469

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Sammy kon een lach niet onderdrukken toen Marcelene haar ervaringen met dueling deelde. Hij kon zich wel indenken hoe dat inderdaad lastig kon zijn, al werkte het voor hem juist andersom. De spanning en snelheid deden juist precies waar zijn hoofd gelukkig van werd. De constante afwisseling en het inschatten van z'n tegenstander en wat hun plan was maakte dat het een van Sammy's beste vakken was.
"Ja ik kan me wel voorstellen dat dueling nog eens snel kan gaan, zeker als je een goede tegenstander hebt. Het kostte ook wel veel oefenen om daar goed in te worden." Wat ze zei over medicinal magic was ook wel handig. Het gebeurde inderdaad nog wel eens dat er iets fout ging.
"Wat verstand hebben van medicinal magic komt inderdaad verrassend vaak van pas bij dueling, zeker buiten de les. Zeker als mensen wat te enthousiast worden en hun hele spreukarsenaal erbij gaan halen om iemand te verslaan." Sammy ging er maar niet over beginnen dat dat hem zelf misschien iets te vaak overkwam.
"We gaan zien wat de volgende trainingen gaan brengen," zei hij lachend. Hij had vertrouwen in Ilias als aanvoerder dus hopelijk zouden Morpheus en Wren ook nog bijdraaien. Toen ze verder ging over het soort potions dat hij dan wilde maken moest Sammy wat langer nadenken. Dit waren de soort details waar hij toch niet over nadacht? Gewoon het kunnen maken van potions was leuk, maakte hem het uit wat voor soort.
"Oh, dat maakt me echt niet uit, net wat handig is. Medicinal ofzo en gewoon waar mensen voor betalen?" Dat was sowieso zijn doel, iets waar hij goed voor betaald werd en als dat toevallig iets kon zijn waar hij goed in was of wat hij leuk vond was dat bonus.
Marcelene vertelde verder over haar vader, maar het klonk niet alsof ze in veel details wilde gaan. Het ging hem ook weinig aan als ze er niet over wilde praten.
"Oh, dat gebeurt soms," reageerde hij makkelijk, verder het onderwerp vermijdend. Gelukkig was het onderwerp van reizen er eentje die beter in de smaak viel.
"Dat klinkt echt leuk! Wat was je favoriete plek?" Zelf had hij nooit meer gezien dan de weg tussen zijn thuis en hier, maar zelfs dat was al enorm interessant om te doen. Misschien moest hij later ook maar rond gaan reizen, dat klonk wel als een goed idee.
Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht door Marcelene's enthousiasme over zijn suggestie. Vol enthousiasme proostte hij terug en dronk zijn glas leeg. Hij wilde nog wat zeggen, maar de grote bel onderbrak zijn opmerking.
"Kak!" riep hij uit. Hij herinnerde zich nu pas dat hij eigenlijk nog gewoon les had die middag. "Ik heb nog les! Loop je mee terug naar het kasteel of blijf je nog hier?" Het was dueling dus dat was niet een les die hij graag wilde missen.

Aesthet

Marcelene

Docenten tribune

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

Aesthet

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser

1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

[ bericht aangepast op 2 nov 2024 - 12:55 ]

Do it scared, but do it anyway.

4 nov 2024 - 17:32 catastrofe is online

catastrofe 865

niamh elowen bones

19 ● Hufflepuff ● Pureblood ● Seeker ● Mental Arts & Transformative Art ● Tribunes ● Ilias

Onwillekeurig moest Niamh glimlachen toen Ilias zei dat ze helemaal niet de zoveelste was tegen wie hij dit zei. Ze richtte haar blik naar beneden in een poging te verhullen hoe zelfingenomen ze was met deze bevestiging – te weten dat iets aan haar speciaal was geweest, dat de avond in het Waterlabyrint misschien geen toeval was geweest, maar een bewuste ontmoeting die tot meer had geleid, dat ze mooi was.
Toch versomberde haar gezicht al snel. Wie zei dat Ilias niet zomaar iets riep? En wat bedoelde hij eigenlijk met een voorzet? Dacht hij dat ze naar complimentjes viste? Zo snel het gekomen was, zo snel verloor zijn compliment zijn glans weer. Rustig – maar intern gekrenkt – antwoordde ze: ‘Het spijt me.’
‘Het is oké.’ Niamh had geen zin om nog langer bij Wren stil te staan en nam een slok uit haar glas. Dat Butterbeer eigenlijk uit het flesje gedronken diende te worden, deerde haar niet. Ze had standaarden. Ook al leken de rest van haar normen en waarden sinds die zomeravond naar de bodem van het eindeloze Waterlabyrint gezonken te zijn.
Over Ilias’ schouder keek ze of er inmiddels al een van haar vrienden in aantocht was. Langzaam verlegde ze haar aandacht weer naar de Gryffindor. ‘Ah,’ zei ze begrijpend. Blijkbaar ging hij niet specifiek met Wren om. Dat was misschien maar goed ook, voor hij het hele fiasco van hun courtship nog ter ore kreeg, dat het nog korter vol had gehouden dan dat een fruitvliegje gemiddeld in leven bleef. Geen prestatie waar Niamh trots op was. ‘Volgens mij is dat norse gedrag van hem maar een houding,’ zei ze daarom in de hoop het enigszins goed te maken. Wren werd er vast gezelliger op als hij meer sociale contacten opdeed.
‘Volgens mij komt de rest er zo aan,’ murmelde ze terwijl ze haar armen over elkaar heen sloeg. Langzaamaan begon het frisjes te worden, helemaal op deze hoogte. Haar blik gleed weer terug naar Ilias toen hij aangaf het model zitten graag te willen doen. Niamh onderdrukte een zucht. Begreep hij dan niet dat ze hem zojuist een kans had gegeven er onderuit te komen? Zodat ze allebei met hun waardigheid intact uit deze vreemde situatie konden komen?
Niamh keek Ilias ietwat verward aan. Hoe bedoelde hij, gezellig? Had ze bepaalde verwachtingen gewekt? Wat als ze opnieuw in dezelfde situatie belandden? Haar hersenen werkten op volle toeren en ze tuurde naar de bodem van haar bijna lege glas. ‘Dat is erg attent van je,’ zei ze uiteindelijk koeltjes, nu ze zich genoodzaakt zag met zijn aanbod akkoord te gaan. Afwijzen was zo mogelijk nog onbeschofter dan een glas elvenwijn in iemands gezicht gooien en bovendien was het niet alsof ze omkwam in opties. Niamh vermoedde dat ze alleen Emrys of Lenore zo gek kreeg om model voor haar te zitten.
Zolang ze niets dronk en begon met lichaamsdelen als zijn oren of voeten kwam het vast goed. Tot vorig jaar had Niamh geen leven van zonde gekend. ‘Ik zal mijn best doen het je niet te zwaar te maken,’ beloofde ze daarom.
Nu werd het haar te gortig. Niamh besloot actief op zoek te gaan naar een excuus. ‘Mopsy zal je ergens in de loop van komende week je wel mijn ontwerp voor het gewaad komen brengen. Laat maar weten of je het wat vindt.’ Geveinsd lichtten haar ogen op, alsof ze iemand zag die ze al in geen jaren meer gezien had. ‘O!’ zei ze enthousiast. ‘Excuseer me. We spreken elkaar wel.’

Omnia mutantur, nihil interit

5 nov 2024 - 13:25 Syaoran is offline

Syaoran 12970

Lenore Vonetta Daneer
^{^{^{In the end, we will all become stories.

19 ✦ Gryffindor ✦ Mythological Creatures & Advancement of Magic ✦ Bij het meer w/ Xander}}}

Lenore wist dat het ergens niet eerlijk was om Xander in het ongewisse te laten over wat er momenteel bij haar speelde. Het was het enige puntje van vertrouwen nog waar ze het maar moeilijk mee bleef hebben, ook al wist ze dondersgoed dat de jongen naast haar de laatste persoon op aarde was die ermee aan de haal zou gaan. Het zat niet in zijn aard om haar gevoelens niet serieus te nemen, of haar zorgen af te wimpelen alsof het niets was. Het was een scheidingslijn die Lenore zelf onbewust nog veel te sterk in stand hield en ze zichzelf daarmee feitelijk niet veel beter voordeed dan degene die zich volledig in de strijd tegen muggles hadden geworpen. De brief in de binnenzak van haar mantel brandde heviger met de stap die ze vooruit zette, weg van het meer ー weg van de rustige en vertrouwde plek, waar ze al zoveel verschillende gesprekken met Xander had gehad.
Een flauwe glimlach gleed over haar lippen toen ze Xander zijn standvastigheid hoorde in de klanken van zijn stem. Als er iemand was die haar uiteindelijk alsnog zover zou krijgen dat verdomde meer in te stappen, dan zou hij het vermoedelijk inderdaad zijn die het voor elkaar kreeg. Lenore sprak deze woorden niet uit, maar sloot het gesprek af door uiteindelijk de keuze te maken om samen toch maar eens een kijkje te gaan nemen bij de quidditch training.
”Als je met de rest Niamh bedoelt, dan spreek ik je niet tegen,” reageerde Xander, die intussen ook was opgestaan en naast Lenore kwam lopen. “Ik vraag me af of ze elkaar nog niet vermoord hebben. Het lijkt me niet makkelijk om opeens met je jarenlange rivalen te moeten samenspelen… Hoeveel bludgers zijn er vanavond met opzet afgevuurd denk je?”
Lenore lachte zachtjes en stak haar arm door dat van Xander heen, zodra hij de zijne aan haar aanbood. Haar lichaam leunde stiekem wat meer tegen de zijne aan, klevend aan de warmte die hij wist uit te stralen. Ondertussen vlocht Lenore haar vingers samen, klemmend rond Xander zijn pols terwijl ze bedenkelijk voor haar uitkeek. Een paar van haar beste vrienden stonden vandaag op het veld en van sommige kon Lenore wel een aardige inschatting maken met hoe het gegaan moest zijn. Vooral wanneer ze afging op bepaalde berichten, waaronder dat van Wren.
”Oh, ik denk dat we gerust uit kunnen gaan van een stuk of vijf, zes ー als het er niet stiekem meer zijn geweest. Ik hoop alleen dat ze toch wel snel gaan leren samenwerken, in plaats van elkaar afmaken, voordat verloren wedstrijden zich gaan opstapelen straks,” reageerde Lenore, waarbij ze quasi-bedenkelijk haar lippen al tuitend op elkaar perst. “Misschien hebben ze gewoon het juiste zetje nodig.” Hoe of wat wist Lenore nog niet precies, of misschien had het nieuwe team nu juist eerst een verlies nodig om te leren samen te werken. “Het zal in ieder geval geen saaie training zijn geweest.”
”Hey Xan..” begon Lenore vervolgens met een lichte aarzeling in haar stem. Kortstondig ademde de brunette een keer diep in en uit, waarbij ze een poging deed haar vraag niet zo dubbel te laten klinken dan hij achteraf gezien misschien wel deed. “Heb jij toevallig al nieuws gehad van thuis?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

6 nov 2024 - 17:58 ThestraI is offline

ThestraI 3652

𝔑𝔦𝔷𝔞𝔫𝔞 𝔗𝔥𝔦𝔫𝔡𝔯𝔢𝔩𝔩

Enigszins ongeduldig wreef ze met haar hand over haar gezicht, de schimmen van het onderbewuste nog altijd verloren bij Morpheus. “Gewoon door de deur, Wren, keep up”, zei ze ongeduldig, haar hoofd lichtelijk schuddend, neerploffend in de stoel die aanwezig was—geen notitie nemende van zijn theatrale houding over de huidige staat van zijn kleding. Of het gebrek daaraan. Een brouwsel lag verbitterd en scherp op haar tong, woorden die ze terug duwde, het feit berustend dat het niet ten goede kwam voor hun vriendschap.
In haar ooghoeken keek ze toe hoe haar jeugdvriend, suffig van slaap, het eten naar binnen lepelde—de donkerbruine plukjes die in verschillende richtingen dansten, waarvan enkelen voor zijn ogen; poelen diep als chocolade, verbijsterd en vervolgens indringend; op de scherpte van z'n kaak lichte beharing die tot voor kort onbekend was bij hem. Maar die de roodharige stilzwijgend zeker kon waarderen. Het was alsof zelfs Wren langzamerhand volwassen begon te worden na alle jonge jaren samen gespendeerd te hebben. Tot haar waakzame brein een zetje gaf over wat hij precies at. De appeltaart.
“Wren!”, slaakte ze verschrikt uit, razendsnel kerend naar het dienblad, waar ze het vergeten bord vandaan haalde en omwisselde met het gebak. Erop lag een biefstuk, perfect gegaard naar zijn persoonlijke wens. “Dit hoorde eerst gegeten te worden. Nee, hé”, gromde ze, al lag er een lichte pruil op haar lippen, terwijl ze met hangende schouders terugzakte in de stoel. “Geweldig, nu is alles verpest”, mompelde ze chagrijnig en lichtelijk bedroefd haar handen voor haar gezicht geslagen. Bij het horen van zijn stem durfde ze een blik op hem te wagen, een trieste blik in haar ogen. Nizana wist hoe opmerkzaam haar beste vriend kon zijn, maar nu pas realiseerde ze dat (zelfs al hield ze stil) hem meer opviel dan verwacht. Een gegeven dat hij enkel deed wanneer het hem iets deed, wanneer hij om iemand gaf. Ze kon het niet laten en grinnikte zachtjes bij het beeld dat hij geschetst had—Wren flirtend met een spook.
“Ik kan me herinneren dat je die weddenschap afsloeg voor een doosje behekste snoepjes—toch, we kunnen de challenge altijd terughalen”, glimlachte ze waterig. De adrenaline van de uitdaging was alweer vervaagd en de frustratie die ze op Wren had afgevuurd, voelde nu als een loodzware last. “Maar je hebt gelijk: het draait niet om de uitdaging. Ik. . . Het spijt me—ik moet het niet op jou afreageren, zeker niet ‘s nachts.” Ze frunnikte een beetje aan haar nagels, zichzelf afvragend hoeveel ze hem moest en kon vertellen over wat er op haar hart lag. De hele situatie voelde als een knoop in haar maag—en als het kon, was ze naar iemand anders gegaan, iemand die niet ertussenin werd gemengd. Wren had geen drama nodig, en ze had een hekel aan haar brein die automatisch afvroeg of hij het door zou vertellen aan Morpheus. Of dat Morpheus al allerlei verschrikkelijke dingen over haar had verteld, en dat hij enkel vrienden bleef voor de vorm ervan.
“Goed—schuif een stukje op”, zuchtte ze uiteindelijk toegeeflijk, waarna ze naast hem plaats nam op het bed, de schoenen uitgetrapt terwijl ze dit deed. “Ik ben gewoon. . . gefrustreerd. Wist je dat House of Hippogriff hun handel staakt? En de heksenjachten die niet worden tegengehouden, wat moet daarmee? Hoe veilig is het nog in de wereld? Ik vraag me soms af. . . ik bedoel”, haar stem die verhief en daalde in emotie veranderde in een zucht vol melancholie, haar ogen neergeslagen, “Voel jij je ooit alleen?” Ze aarzelde, keek naar hem vanuit ooghoeken en vouwde haar handen in de schoot, om uiteindelijk op zachte wijze te vervolgen, “Morpheus. . . Stel dat hij nooit oprechte gevoelens voor mij heeft gehad—dat alles voor hem enkel een toneelstuk was?” Nizana beet op haar lip en schudde haar hoofd. “Nee, ik wil je er niet mee belasten; je hoort geen scheidsrechter te zijn, laat maar zitten. Misschien dat ik toch een stukje taart neem.” Zonder nog aandacht aan het onderwerp (of Wrens blik) te besteden, at ze wat van het gebak en nam zijn mok met warme chocolademelk over om hier kleine slokjes uit te nemen. “Hmmmm, wat ben ik toch goed”, grinnikte ze, haar benen opgetrokken op het bed, haar tong naar Wren uitgestoken.

To Niamh: Zo erg? Wat is er aan de hand? Zal ik Eluriel sturen als comfort? Ze zal het vast fijn vinden weer even bij je te zijn.

[ heaven knows ]

6 nov 2024 - 19:10 catastrofe is online

catastrofe 865

Zaterdag 21 september 1689, 21:00 (5° buiten, heldere lucht)

Vandaag vindt de herfstequinox plaats. Op deze dag, volgens de legende en astronomie, zijn licht en duister met elkaar in balans en wordt de start van de tweede helft – herfst en winter – van het jaar ingeluid. Traditioneel gezien wordt de hemel op deze dag van het jaar gekenmerkt door een diepblauwe lucht en vinden de activiteiten buiten plaats. Tovenaars en heksen vieren op deze dag het astronomisch wonder en de bijbehorende symboliek die zich richt op verandering en metamorfose. Ook Muggles verheugen zich op deze dag en brengen offers voor een goede oogst. Met het oog op de recente controverses heeft Professor Dame Antonia Creaseworthy besloten om een nieuw element toe te voegen aan de feestelijkheden: een gemaskerd bal. Deze traditie heeft zij recentelijk ontwaard toen zij op bezoek was in Venetië om ondergrondse kanalen en door magie bestuurde gondola’s te bestuderen.

Het bal vindt zowel binnen als buiten plaats – op het bordes, het terrein, en in de hallen. Centraal staan kruiden en allerlei soorten fruit. Leerlingen met een courtship worden verwacht samen aanwezig te zijn. De hele avond, tot twaalf uur, wordt er muziek verzorgd door een harpist en violist. Daarna worden de studenten buiten verwacht. Studenten kunnen anderen ten dans vragen met moonflowers. Deze bloemen groeien en gedijen enkel in het maanlicht. Studenten kunnen maximaal vier bloemen aanbieden – meer, en het zal ze op vreemde blikken komen te staan. Wel kan er altijd worden deelgenomen aan groepsdansen.

Een feest is geen overbodige luxe. In de Wizard’s Gazette is twee dagen geleden een decreet verschenen van een aantal prominente tovenaarsfamilies die publiekelijk afstand doen van Mugglehandel. Dit heeft de nodige spanningen teweeg gebracht. Of het bal, met haar dubbelzinnige connotaties, de gemoederen zal bezweren, valt echter nog maar te bezien…

Omnia mutantur, nihil interit

6 nov 2024 - 21:28 Mazino is online

Mazino 5469

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Sinds zijn interactie met Nizana was de storm in zijn hoofd alleen maar erger geworden. Het maakte hem alleen nog maar meer geïrriteerd op alles en iedereen die hij tegenkwam. Asher deed alles in zijn macht om te voorkomen dat hij nog een keer iemand sprak Elke verplichte les kwam hij precies op tijd binnen om snel een plek achterin de zaal te vinden, het liefst naast iemand die hij vroeger nooit gesproken had, voordat hij met de bel de zaal praktisch uitrende. De lessen die niet verplicht waren, vermeed hij als de pest. Vijf jaar op deze school had ervoor gezorgd dat hij precies wist welke plekjes rustig waren om niet gestoord te worden. Zelfs de maaltijden vermeed hij door hun huiself simpel brood naar z'n kamer te laten brengen. Iedereen die hij tegenkwam en wel een gesprek probeerde aan te gaan werd door de Ravenclaw afgesnauwd en verder genegeerd terwijl hij van hen weg liep. Zelfs de briefjes die hem bezorgd werden, had hij zonder ze te lezen verbrand.
Een bijna constant gebons tussen zijn tempels maakte dat de zinnen die hij las voor z'n ogen duizelden. Gefrustreerd sloeg hij het dikke boek dicht en Asher balde zijn vuisten om zichzelf van een scheldpartij te weerhouden. Niet dat iemand er last van zou hebben, de bibliotheek was praktisch leeg op de bibliothecaris na, maar hij kon het zich niet veroorloven om weggestuurd te worden uit de enige plaats die mogelijk iets aan informatie kon bevatten. Asher liet zijn ingehouden adem gaan en strekte zijn vingers, de dunne creme-kleurige handschoenen hadden voor de zoveelste keer voorkomen dat zijn nagels afdrukken achter lieten. Het bal was ondertussen begonnen dus de gezamenlijke ruimtes moesten wel leeg zijn. Asher nam het boek onder zijn arm, greep zijn tas en stevende de bibliotheek uit. Met een snelle pas haastte hij zich terug, de route zorgvuldig uitgestippeld zodat hij zo min mogelijk kansen had anderen tegen te komen. Het maakte hem niet uit als hij om moest lopen om een drukke gang te vermijden of een veel gebruikt lokaal te omzeilen, alles beter dan nog zo'n ontmoeting als die met Nizana.
Hardhandig duwde hij z'n deur open, voor een moment werd zijn kleine slaapkamer verlicht door de kaarsen in de gezamenlijke ruimte. Dikke gordijnen blokkeerde al het licht dat door het raam kon komen en elk horizontaal oppervlakte was bezaaid met boeken van de bibliotheek en perkamenten vol notities. Er was geen geen enkele orde in te bekennen, in tegenstelling tot zijn altijd zorgvuldig gesorteerde en opgeborgen spullen toen hij nog in de Ravenclaw toren sliep. Hij had niet eens moeite gedaan zijn kamer te personaliseren zoals hem was uitgelegd toen hij binnenkwam. Asher keek niet eens rond, het dikke boek belandde samen met zijn tas op het bed einde voordat hij zichzelf er achteraan liet vallen. Met een doffe dreun viel de deur terug in het slot en was de kamer weer gehuld in een vertrouwde duisternis.

Z'n kamer ✧ Morpheus

•─✧✦✧─•

[ bericht aangepast op 6 nov 2024 - 21:28 ]

Do it scared, but do it anyway.

Index RPG Actieve Topics Zoek