[RPG • 0] Fabula et Fiat • Schrijftopic - Speeltopics

3 aug 2024 - 10:56 catastrofe is offline

fabula et fiat

Tahani • verbeelding

Het jaar is 1689.

Na jaren van genadeloze heksenvervolgingen die zelfs overzees de kolonies aan de Amerikaanse oostkust bereikt hebben en oplopende spanningen in een Verenigd Koninkrijk waarvan de Mugglevorst weigerde om tovenaars bescherming te bieden heeft de International Confederation of Wizards een nieuwe wet getekend: het International Statute of Wizarding Secrecy. Deze nieuwe wet is nog niet definitief, maar de hoop is dat het een einde zal maken aan alle onrust die is ontstaan tussen tovenaars en Muggles. Waar er voorheen een verscheidenheid aan opvattingen bestond over Muggle relations – samenwerking, angst, dominantie, oorlog, afzijdigheid – zullen alle tovenaarsfamilies zich nu moeten aanpassen aan de nieuwe orde.

De nieuwe wet is nog niet geratificeerd en niets is nog in steen gebeiteld, behalve de uitkomst, die onafwendbaar lijkt: tovenaars zullen verplicht worden magie verborgen te houden voor Muggles. Verwacht wordt dat invoering van de Statute zware implicaties zal hebben voor het dagelijks leven en de inrichting daarvan: familiebanden, werk, huisvesting, Fabeldieren, vervoer, handel, cultuur, en ga zo maar door. Toch zullen er ook families zijn die juist baat hadden bij de openheid van zaken die nu wordt opgedoekt. Waar sommigen blij, downright opgelucht zijn, zullen anderen de nieuwe ontwikkelingen met lede ogen aanzien. Het nieuw geïnstalleerde Ministry of Magic is optimistisch begonnen met een nieuwe tak van sport – professionele Obliviators, die een korte maar zeer effectieve tocht langs enkele delen in het land hebben gemaakt en daar de herinneringen van menig Muggle hebben gemanipuleerd. Tovenaars stichten nieuwe dorpen waar Muggles niet langer welkom zijn, en er vallen belangrijke handelspartners weg, wat leidt tot innovatie, maar ook afhankelijkheid.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Maar niet iedereen is het daar mee eens, en daar de wet aan verandering en invloed onderhevig is, is er een hevige machtsstrijd gaande.

In deze RPG volgen we studenten aan Hogwarts. Zij volgen een nieuw, tweejarig programma dat niet vrij van controverse is, aangezien de roots uit het klassieke onderwijs uit de Mugglewereld komen en nog niet zo lang geleden is geïntroduceerd door Pheba Smith, één van de prominentste nazaten van Helga Hufflepuff.

"Upon the signature of the International Statute of Secrecy in 1689, wizards went into hiding for good. It was natural, perhaps, that they formed their own small communities within a community. Many small villages and hamlets attracted several magical families, who banded together for mutual support and protection."

▬ Bathilda Bagshot, A History of Magic

Na afronding van hun zevenjarige studie aan Hogwarts is er voor alumni de mogelijkheid hun opleiding voort te zetten aan Hogwarts door middel van een tweejarig specialisatieprogramma in een richting naar keuze. Met een dergelijk programma kunnen ze voorsorteren op een latere carrière en opleiding. Studenten kiezen twee richtingen en doen onderzoek naar een overkoepelend onderwerp als groot eindwerk. Sommige richtingen zijn theoretischer dan andere; bij een aantal worden studenten al ingewijd in sectoren. Door middel van het eindwerk kunnen studenten hier ook zelf invloed op uitoefenen.

Studenten maken nog steeds deel uit van het sociale leven op Hogwarts, maar maken deel uit van kleinere klassen en hebben geen slaapzalen, maar vertrekken. Twee en soms drie studenten kunnen een vertrek betrekken met eigen slaapkamers, badkamer en een studeerkamer. Dit kunnen studenten van alle vier de afdelingen zijn omdat studenten worden aangemoedigd andere perspectieven tot zich te nemen. Verder worden studenten wel geacht om met hun afdeling op te trekken. Elke afdeling heeft, naast de leerlingenkamer, een aparte gemeenschappelijke ruimte voor de studenten.

Richtingen
Elemental Magic ● De studie van magische theorie, werking en ontstaansgeschiedenis. (Asher). Keuzes: Alchemy en Reflections on Magic (Ilias).
Philosophy of Power ● Ethiek, recht en kennisleer met betrekking tot magie (Ilias, Morpheus).
Discord and Dueling ● Praktische toepassing van offensieve en defensieve magie. (Wren, Emrys, Sammy)
Spell Experimentation and Manipulation ● Bezweringen, Transfiguration en Curses ontwikkelen. Keuzes: Mental Arts (Niamh, Merry) en Physical Arts (Emrys, Wren).
Ecosystems and Conservation ● Fabeldieren bestuderen vanuit de ecologie en band tussen mens en natuur. Keuzes: Underwater Folk (Xander), Nursing en Mythological Creatures (Rose, Lenore, Marcelene) .
Advancement of Magic ● Geschiedenis van de tovenaarswereld. Keuzes: Ancient Tongues and Runes (Xander), The Other Represented, Old Age Developments and Civilizations (Merry).
Works of Wonder ● Kunst. Keuzes: Illusionism, Hortoculturism, Meaning of Magic, Transformative Art (Niamh), Wandlore (Rose), Arcane Design.
Medicinal Magic ● “Moderne” geneeskunde, die met name gestoeld is op wat later Herbology en Potions zullen worden (Marcelene, Morpheus, Sammy, Nizana).

Invullijstje

Personages
Name | Age | Gender | Bloedstatus | FC | Richtingen | Page | User

Alexander Marlowe Nightshade | 20 | M | Onduidelijk| Rudy Pankow | Ravenclaw: Underwater Folk en Ancient Tongues and Runes | 1.4 | PT 7 | Culloden
Wren Cornelius Nightingale | 20 | M| Pureblood | Milo Manheim | Slytherin: Discord and Dueling en Physical Arts | 1.3 | PT 9 | Novalunosis
Emrys Lloyd | 20 | M | Muggleborn | Danny Griffin | Gryffindor: Physical Arts en Discord and Dueling | 1.5 | PT 7 | Tahani
Ilias Cadmus Peverell | 20 | M| Pureblood | Charles de Vilmorin | Gryffindor: Philosophy of Power en Reflections on Magic | 1.5 | PT 7 | bitterzoet
Samuel "Sammy" Wynn | 19 | M | Muggleborn | Daniil Kalinin | Gryffindor: Discord and Dueling en Medicinal Magic| 1.6 | Mazino
Asher Felix Wolf | 20 | M | Half-blood | Anar Khalilov | Ravenclaw: Elemental Magic en Mental Arts | 1.6 | Mazino
Castor Arius Black | 20 | M | Half-blood | Thomas Doherty | Gryffindor: Philosophy of Power en Discord and Dueling | 1.6 | Syaoran
Morpheus Salazar Gaunt | 20 | M | Pureblood | Maverick LaRue | Slytherin: Medicinal Magic en Philosophy of Power| 1.2 | PT 7 | verbeelding

Rose Malfoy | 19 | F | Pureblood | Anya Taylor-Joy | Slytherin: Wandlore en Mythological Creatures | 1.4 | PT 7 | Tahani
Marcelene Rosewood | 20 | F| Half-blood | Hande Ercel | Hufflepuff: Mythological Creatures en Medicinal Magic | 1.5 | PT 9 | Novalunosis
Lenore Vonetta Daneer | 19 | F | Pureblood | FC | Gryffindor: Mythological Creatures en Advancement of Magic | 1.2 | PT 9 | Vermithor
Nizana Alina Thindrell | 19 | F | Half-blood | FC | Ravenclaw: Physical Arts en Medicinal Magic | 1.6 | ThestraI
Meredith "Merry" Marjorie Gaunt | 19 | F | Pureblood | Aga Cioska | Slytherin: Old Age Developments and Civilizations en Mental Arts| 1.4 | PT 7 | bitterzoet
Beatrice Leybourne | 19 | F | Half-blood | Sage Tullis | Ravenclaw: Underwater Folk en Transformative Art | 1.6 | Saureus
Niamh Elowen Bones | 19 | F | Pureblood | Freya Allan| Hufflepuff: Mental Arts en Transformative Art | 1.3 | PT 7 | verbeelding

Kamerindeling

Quidditch
Dit jaar is er een nieuw, afdelingsoverstijgend Quidditch-team opgezet dat in een amateurcompetitie gaat spelen, en, wellicht in de toekomst, zelfs tegen andere scholen. Betrokken bij de opzet hiervan is Ilias Peverell. De meeste plekken zijn inmiddels ingevuld; de eerste training staat op de planning.

Indeling

Speciale functies

Onderwijs
Het geboden onderwijs bestaat met name (onderzoeks)seminars en stages. Onderwijs is vaak facultatief. Er wordt een behoorlijke inspanning verwacht en een beroep gedaan op de zelfstandigheid van studenten. Twee keer per week is er een seminar van een dagdeel dat voor alle studenten verplicht is. Hierin worden uiteenlopende onderwerpen behandeld: doorgaans pittigere vormen van magie of theorie. Verder kunnen studenten zelf of in groepsverband aan docenten of vakspecialisten vragen onderwijs te verzorgen; dit wordt sterk aangemoedigd. Experts kunnen worden ingevlogen vanuit allerlei instituten en afdelingen. Sommige docenten hebben ook een tweede, andere aanstelling in het veld.

Regels
| Geen ruzie of gedoe
| Posts worden in het Nederlands geschreven
| Geef bij langere aanwezigheid dit even aan bij zowel de TS en tegenschrijver
| Laat het even weten als je je wil uitschrijven
| Houd rekening met elkaar bij het afspreken van relaties: claim niet direct alle liefdesrelaties en overleg of iedereen genoeg boeiende dynamieken heeft
| Er geldt een maximum van twee personages; slechts één vrouwelijk personage en één mannelijk
| Personages dienen realistisch vormgegeven te worden, dus met voldoende flaws en keuzes die daadwerkelijk gevolgen hebben
| In deze RPG worden geen Veela, Metamorphmagi, Legilimens of tovenaars met een andere speciale status geschreven
| Schrijf niet voor een ander zonder overleg
| 0 woorden minimum
| Voel je vrij om bijpersonages (NPC’s) in je post te betrekken
| Houd je aan de huisregels van Qreaties
| Later inspringen met een nieuw personage is altijd mogelijk
| Plaats een trigger warning en/of leeftijdscategorie bij dergelijke onderwerpen – daarnaast zien we geen plaats voor eetstoornissen en seksueel geweld in dit verhaal
| Indien je over delicate onderwerpen schrijft: behandel deze met respect en doe je onderzoek: gelieve geen heftige backstories op te stellen voor shock value

[ bericht aangepast op 4 nov 2024 - 21:35 ]

Omnia mutantur, nihil interit

7 okt 2024 - 19:59 bitterzoet is offline

bitterzoet 34

Meredith Gaunt

19 ● Slytherin ● Quidditchveld ● Emrys

Merry maakte een wegwerpgebaar met haar hand toen Emrys bescheiden opmerkte dat hij en Sammy goed aan elkaar gewend waren. Hij hoefde het niet te nuanceren. Goed gespeeld was goed gespeeld.
Ze maakte een nukkig geluid toen Emrys zei dat het zelfde niet voor Morpheus opging, en zei: ‘Praat me er niet van.’ Even overwoog te om toch uit de school te klappen – iets te vertellen over hun ruzie van afgelopen zomer, over de beschuldigingen waarmee hij haar om de oren had geslagen. Maar ze kende Emrys nauwelijks, dus ze negeerde de wraakzuchtige impuls om haar neef in een nog slechter daglicht te plaatsen. Gaunts praten niet over Gaunts, zei haar moeder vroeger altijd, om vervolgens met een absurd gebrek aan zelfbewustheid alsnog te speculeren over de andere takken van hun familie.
Merry keek op toen Emrys zei dat hij een Blugder zag. Het ding was een klein stipje aan de horizon maar kwam vliegensvlug dichterbij. Ze klemde haar hand om de knuppel, maar het was alsof de bal kon ruiken dat zij wel iets had om zich mee te verweren en Emrys niet, want de Bludger suisde zijn kant op. Gelukkig wist hij nog snel de knuppel van de grond te pakken. Onwillekeurig moest ze lachen toen Emrys de bal met een hoop geworstel in de kist wist te krijgen, en zich daarna mopperend afvroeg waarom Morpheus dit zelf niet gedaan had. ‘Goede vraag,’ zei Merry terwijl ze haar ogen op de tweede Bludger gericht hield, die inmiddels ook was verschenen en in hoog tempo op haar af suisde. 'Omdat hij een egoïstische eikel is die ongetwijfeld vindt dat hij belangrijkere dingen te doen heeft.'
Met een ferme slag wist ze de Bludger te onderscheppen en tegen de grond te werpen. Ze klemde de bal stevig vast, zette een stap naar de kist en wist de riempjes dicht te krijgen. Met een plof liet ze de deksel op de kist vallen. Ze wilde haar toverstok pakken om de kist te doen zweven, maar realiseerde zich toen dat die vanzelfsprekend niet in haar Quidditchtenue zat. ‘Zullen we ‘m samen tillen?’ stelde ze voor en ze knikte met haar hoofd naar het schuurtje waar de spullen opgeslagen lagen.
Ze pakte de rechterkant van de kist en tilde hem een stukje omhoog. ‘Heb je in de zomer veel kunnen trainen?’ vroeg ze terwijl ze wachtte tot Emrys de andere hendel zou pakken.

[ bericht aangepast op 24 okt 2024 - 16:40 ]

8 okt 2024 - 20:42 Culloden is offline

Culloden 677

ALEXANDER MARLOWE NIGHTSHADE
20 - Ravenclaw - Underwater Folk & Ancient Tongues and Runes - at lakeside - with Lenore

Het had hem tijd gekost om haar vertrouwen te winnen. Langzaam en stukje bij beetje had hij haar binnen weten te trekken, maar telkens wanneer hij had gedacht dat het hem gelukt was, namen ze weer enkele stappen achteruit. Lenore had hem zeker doen werken voor haar vriendschap en nu hij die eenmaal had voelde het alsof het nooit anders tussen hen was geweest. De manier waarop ze inmiddels moeiteloos met zijn grapjes en geflirt omging vond hij geweldig. Xander lachte dan ook toen ze voorstelde om een mini-versie van hemzelf mee te nemen naar haar volgende Magical Creatures les. Hij zou het nog doen ook.
Hij uitte vervolgens zijn irritatie over het wier waarin hij steeds verstrikt geraakte tijdens het zwemmen toen Lenore naar zijn bevindingen vroeg. 'Weet je zeker dat niet stiekem een selkie is die je probeert te strikken?' Haar opmerking deed hem kort opkijken van zijn tas en hij trok een wenkbrauw omhoog.
'Ik denk dat ik het verschil tussen een selkie hand en wat wier wel zou merken...' Ondertussen rommelde hij verder in zijn tas en haalde zijn notitieblok uiteindelijk tevoorschijn. 'Ik ben na het zwemmen wat lang blijven plakken in een poging dit te schetsen.' Hij liet haar de amateuristische tekening van de selkie zien. 'Zo angstaanjagend zien ze er niet uit, toch?'
De bedenkelijke blik op haar gezicht toen ze het schrift van hem overnam zei genoeg. Xander zou haar er nooit van kunnen overtuigen dat selkies heus niet zo eng waren als de verhalen hen schetsten. 'Nou vooruit dan,' antwoordde ze echter. 'Op deze manier zien ze er inderdaad een stuk minder angstaanjagend uit... maar nog steeds krijg je me niet zover om een diepe duik in het meer te nemen hoor. Daar mis ik nog net wat meer overtuigingskracht voor,' klonk het plagend. Xander zuchtte een keer diep, maar wist dat het een verloren zaak was. Lenore was duidelijk iemand die liever met haar twee voetjes op de vaste grond bleef.
'Ik blijf wel lekker hier zitten, toekijkend hoe jij af en toe boven water komt of besluit genoeg te hebben van het onderwaterleven. Verschil moet er zijn toch?'
'Daar kan ik nooit genoeg van krijgen,' weerde Xander. Als het kon zou hij zelfs dagen aan een stuk onder het wateroppervlak doorbrengen. 'Maar oké, dat is een deal,' ging hij dan toch maar akkoord. 'Voor nu...' Met een zelfvoldane grijns nam hij de notitieblok weer van haar over zodat hij hem terug in zijn tas kon steken.
'WIl je nog bij de quidditch training gaan kijken? Of eerder de afterparty ervan,' stelde hij aan haar voor. 'Of ga je liever terug naar het kasteel voor wat warmte?' Hij had eerder wel gezien hoe ze dieper wegkroop in haar mantel om de koude te ontlopen. De adrenaline die door zijn eigen lichaam stroomde hield hem voorlopig warm.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

9 okt 2024 - 20:58 Mazino is offline

Mazino 5402

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

Sammy moest toegeven dat Marcelene gezellig was om mee te praten. Niet dat dat echt als een verrassing kwam, hij vond de meeste mensen gezellig om mee te praten dus de lat lag niet heel hoog.
"Oh geen idee," zei hij met glimlach toen ze zich hardop afvroeg waarom ze nog nooit gesproken hadden. "Je bent niet de enige hoor. Ik ken inderdaad veel mensen hier, maar lang niet iedereen. Vooral veel mensen van Gryffindor of als ze quidditch gespeeld hebben. Hij liep naar de rand van de tribune en leunde op de rand. De wind hier boven was heerlijk. Niet iets dat kon tippen aan daadwerkelijk vliegen, maar van de opties die hij in het kasteel had, was hoog op te tribunes toch een van de betere plekjes om te zijn. De zoetheid van het gebak smaakte heerlijk na een vermoeiende training. Sammy was blij dat hij op pure gok iets lekkers van het dienblad gegrepen had. Hij keek weer terug naar Marcelene toen ze verder ging over het ontwerp van praktijk in geneeskunde terwijl hij met een arm op de railing bleef steunen.
"Als ik anti helende magie was, was ik verrassend genoeg geen medicinal medicine gaan studeren," antwoorde hij. "Maar ja, ik heb wel heel bewust voor meer praktijk vakken gekozen. Dueling is daar ook wel leuk voor namelijk. Magical creatures was ik dan weer net geen fan van." De vraag over zijn tijd na Hogwarts was echter wel lastiger. Ofja, het antwoord zelf was niet perse lastig, maar meer de implicatie die het had.
"Ik heb werkelijk geen flauw idee wat ik überhaupt allemaal zou kunnen doen als baan." Muggle banen waren makkelijk voor hem om te bedenken, daarvan kende hij er genoeg en daarvan wist hij ook dat, na het leren over de magische wereld, hij ze nooit van z'n leven zou willen gaan doen. Tovenaars banen daarentegen.
"Professioneel quidditch speler?" opperde hij uiteindelijk, als hij dat voor elkaar zou kunnen krijgen, zou dat wel het leukst zijn, maar hij had werkelijk geen idee of dat überhaupt realistisch was.
"Heb jij wel een idee?"

Marcelene
Docenten tribune

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser
1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

[ bericht aangepast op 9 okt 2024 - 20:59 ]

Do it scared, but do it anyway.

9 okt 2024 - 23:22 catastrofe is offline

catastrofe 798

niamh elowen bones

19 ● Hufflepuff ● Pureblood ● Seeker ● Mental Arts & Transformative Art ● Tribunes ● Ilias

To: Nizana

Nog dank je wel!!

To: Xander

Nee, nee, ongedeerd!!
Ah, mooi! Waren ze met veel?
Nee. Ja. Weet ik niet? Hij heeft er niets meer over gezegd. Ik schaam me dood.

To: Emrys

Heb al een Butterbeer voor je geregeld. Ilias is hier ook

To: Sammy

Nee, natuurlijk niet!
Maar het was ook een grap, toch?

[ bericht aangepast op 9 okt 2024 - 23:23 ]

Omnia mutantur, nihil interit

12 okt 2024 - 22:03 Mazino is offline

Mazino 5402

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Het was een raar gevoel om weer alleen door de gangen te lopen. De afgelopen dagen had Asher al wel een paar tripjes gemaakt, maar altijd met escort en nauwelijks verder dan van de ziekenzaal naar de lerarenkamers. Hij herkende elk portret en elk standbeeld dat in de gang stond, veel was er niet veranderd in de afgelopen drie jaar, behalve de gezichten om hem heen. Nieuwe kinderen liepen door de gangen, onbekende gezichten die samen een zwarte massa vormden. Asher onthield geen van de details, het maakte niet uit welke kleur haar of ogen ze hadden of hoe ze lachte om een grap die iemand net maakte, voor hem was het allemaal één pot nat. Zijn eigen lichte uniform stak echter sterk af tegen het duister waar hij zich doorheen waande. Detailloze gezichten draaide zijn kant op en Asher balde zijn vuisten onder de mantel van zijn uniform. Oncomfortabel met de hoeveelheid aandacht die hij trok. Asher had altijd al een hekel gehad om op te vallen en dat gevoel was de afgelopen tijd alleen maar toegenomen. Zijn pas versnelde, weg van de ziekenzaal richting zijn kamer en zo snel mogelijk richting zijn kamer. Hoewel Asher nog niet wist of dat beter ging zijn dan de gang hier. Het idee dat die vol zat met studenten die hij nog kende van drie jaar geleden, maakte zijn gemoedstoestand niet veel beter. Maar hier studeren was momenteel de enige optie die hij had als hij er ooit achter wilde komen wat er gebeurt was, dus er zat weinig anders op.

Diep in gedachten, liep Asher door de gangen. Zijn aura was genoeg om alle jongerejaars snel aan de kant te doen stappen en zijn weg vrij te houden. Puur op z'n geheugen navigeerde hij door het grote kasteel. De beschrijving die hij gekregen had was voor Asher meer dan genoeg om precies te weten in welke vleugel de nieuwe common room en slaapzalen waren. Het maakte dat hij geen aandacht schonk aan waar hij liep of wie er voorbij kwam. Tenminste totdat er eenzelfde crème-kleurig uniform in zijn pad stond. Asher keek op en zuchtte. Hij kon de irritatie niet uit zijn stem halen. Natuurlijk moest hij meteen een jaargenoot tegen komen en iemand die hij daadwerkelijk geregeld gesproken had ook. Nizana werd meteen herkend ondanks de drie jaar dat hij zijn oude afdelingsgenoot niet gezien had, ze leek vooral ouder geworden. De reactie van de docenten had Asher genoeg verteld over zijn eigen staat. Tot nu toe had hij alle spiegels vermeden, maar hij wist dat zelf wel flink veranderd was. Zijn haar was langer dan vroeger en een beetje scheef geknipt vlak boven z'n schouders en hij gokte dat zijn gezicht de intense vermoeidheid die hij voelde aan iedereen liet zien met wallen onder zijn ogen en zijn wangen meer ingevallen dan eerst. Asher wist dat hij afgevallen was en trok onbewust zijn mantel meer om zich heen om zijn lichaam te verbergen. De vriendelijke en onschuldige jongen die hij ooit was, was compleet verdwenen.
"Goede avond," zei hij, een bittere ondertoon in zijn stem, terwijl hij aanstalten maakte om weer door te lopen.

Gang ✧ Nizana

•─✧✦✧─•

Mocht iemand m'n kladversie willen lezen, ik vind die zelf beter gelukt, maar die kwam er alleen in het Engels uit:

It was a strange feeling to be left alone in the castle again. Familiar sights were everywhere, portraits and statues hadn't changed in three years, but the faces of those around him had. The unfamiliar faces morphed into a sea of black uniforms as he made his way through the hallway. None of the details stood out, no-ones hair colour or the way they smiled. Asher just didn't care. His own cream and gold a stark contrast with the dark, dimly lit walls. He felt too seen, making him quickly uncomfortable in his new clothes. He had always rather disappeared against a wall than be the focus of attention, but this feeling only increased after his return. The notion that people he knew from his own time at the school were still walking around, dressed in the same beacon of light as he did, made him feel worse. The only thing he carried was a small satchel, parchments holding assignments scattered with parchments about his problems within it. His equipment was moved to his new room and now he would join it. Leaving the quiet and private hospital wing for a shared room and people he had studied with. It was the only way he knew to fix his problem and whilst he hated the idea of having to reconnect with the entirety of his body, the hunger for the knowledge that was at his fingertips was stronger.

Deep in thought Asher marched through the hallways, parting the sea of black only with his presence. A thin cream cloak draped over his left shoulder hoping his secret would not burn through the multiple layers of cloth covering it. The deep murmuring only disturbed by the unfamiliar cream and gold uniforms that were now standing in his way. He hadn't been paying enough attention to avoid her in his path, assuming she would step aside just as everyone else had done when his presence demanded to be let through. A quick glance up revealed a familiar face and Asher sighed. He didn't even try to hide his annoyance at being stopped or at the person that was in front of him. She looked like he remembered her, just a bit older. He had only seen the response he got from teachers so far, but it was never very good. He must have changed a lot. He knew his hair was longer not, though he tried to cut is evenly around his neck. If he had to guess his eyes looked exhausted and his face sunken in. He also knew he was thinner than before and his innocent, friendly younger self gone with the wind.
"Good evening," Asher said, his tone harsh, and fully intend on just moving past and continuing his way to his room. He couldn't care less for a conversation right now.

[ bericht aangepast op 12 okt 2024 - 22:09 ]

Do it scared, but do it anyway.

13 okt 2024 - 13:09 Syaoran is offline

Syaoran 12919

Lenore Vonetta Daneer
^{^{^{In the end, we will all become stories.

19 ✦ Gryffindor ✦ Mythological Creatures & Advancement of Magic ✦ Bij het meer w/ Xander}}}

”Ik denk dat ik het verschil tussen een selkie hand en wat wier wel zou merken…”
Lenore humde slechts met een zachte gniffel tussendoor en ze slikte subtiel de opmerking in met dat Xander het vast niet in de gaten zou hebben als de Selkies juist het wier zouden gebruiken om hem te strikken. Om er voor te zorgen dat hij voor altijd bij hen beneden in het meer zou blijven, in plaats van terug naar het wateroppervlak gaan en daar de wereld betreden tot waar hij echt toebehoorde. In haar hoofd had Lenore er lang een of ander griezelig verhaal van gemaakt, wat eigenlijk slechts begonnen was met het idee dat een selkie Xander voor zichzelf wilde houden. Lenore huiverde stilletjes op haar plek. Nee, zij en deze wezens zouden beslist nooit elkaars beste vrienden worden.
Met een zachte aanraking van het puntje van haar wijsvinger streek Lenore dan ook over de tekening die Xander van de selkies had gemaakt. Zo op papier zagen ze er inderdaad een stuk minder angstaanjagend uit, dat moest ze wel hardop toegeven, maar toch.. Lenore bleef liever aan de kant van het meer zitten, genietend van het uitzicht dat ze vanaf die positie had. Op het meer. Op de bossen die er achter lagen en waar vermoedelijk nog andere wezens verscholen zaten. Maar ook op Xander, die uiteindelijk weer boven water kwam. Ongemerkt kropen Lenore’s mondhoeken een klein stukje verder naar omhoog. Ze kon hier uren in haar eentje zitten, of samen met een vriendin.
”Daar kan ik nooit genoeg van krijgen,” reageerde Xander ondertussen. “Maar oké, dat is een deal. Voor nu…” Met een veel te zelfvoldane grijns nam hij het tekenblok weer van Lenore over en borg hij deze zorgvuldig weg in zijn tas. De brunette schudde lichtjes met haar hoofd terwijl een twinkeling door haar ogen schitterde.
”Voor altijd, Meneer Nightshade. Het gaat je echt niet lukken anders voor elkaar te krijgen hoor.” Glimlachend keek ze van hem weg en trok daarbij haar mantel nog wat strakker om haar heen om de kou te weren.
”Wil je nog bij de quidditch training gaan kijken? Of eerder de afterparty ervan,” stelde Xander vervolgens voor. “Of ga je liever terug naar het kasteel voor wat warmte?”
Lenore liet een zachte kreun horen terwijl ze een keer op en neer wiebelde op haar plek. “Terug gaan naar het kasteel voor wat warmte klinkt zo enorm verleidelijk, weet je dat?” murmelde de brunette. Met een schuine blik keek ze weer naar Xander. Binnen in het kasteel kon ze de kou van haar afschudden, maar… de zorgen niet. In de stilte van een warme kamer zouden de stemmen van haar familie enkel en alleen maar harder binnendringen. Haar oom zou de brief die hij vandaag naar haar gestuurd had hardop voorlezen, in gedachten weliswaar, gezien er niet veel anders was dat Lenore kon afleiden en ze wilde ook niet te veel op Xander leunen. Lenore wist tevens ook dat het opzoeken van een haardvuur haar nu niet veel goeds zou brengen, maar er enkel voor zorgde dat ze alsnog in die neerwaartse spiraal werd meegetrokken.
”Maar misschien is het beter als we eerst eens een kijkje gaan nemen bij de quidditch training. Of ja, eerder de afterparty, gezien ik denk dat die ondertussen wel al bezig is.” Om te voorkomen dat Xander kon zien hoe de uitdrukking op haar gelaat veranderde naar een sombere stemming, wendde ze haar blik van hem af. Moeiteloos duwde ze zichzelf weer omhoog vanaf haar zittende positie en nam ze razendsnel het besluit om het voortouw te nemen en naar de afterparty te gaan. “Ik denk niet dat de rest het ons gaat vergeven als we niet op z’n minst even gedag komen zeggen, denk je wel?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

13 okt 2024 - 21:47 Novalunosis is offline

Novalunosis 662

_{_{WREN CORNELIUS}}
^Nightingale

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Discord and Dueling & Spell Experimentation and Manipulation ● alone ● in his room

Met een grote dosis tegenzin voegde Wren zich bij Niamh en Ilias nadat Niamh hem had geroepen. Het was niet dat Wren een grote hekel had aan Illias en zelfs Niamh stond nog niet in de top 3 meest vervelende mensen – al was hij nog steeds gepikeerd dat ze jaren geleden enkel had ingestemd met een date met hem om haar ouders een plezier te doen. Dat hij niet goed genoeg bleek te zijn was iets wat hem nog altijd kwelde, ookal was hij zelf met precies dezelfde beweegreden op date gegaan.
Het kwam er in ieder geval op neer dat Wren zijn dagelijkse energie al had uitbesteed gedurende de velen activiteiten van de dag en de rampzalige Quidditch training had daar veel van weggesnoept, zoveel dat het korte oplaadmoment met Nizana niet voldoende was om nu ook maar enigszins aardig te doen tegen Niamh.
Zijn botte toon werd echter compleet genegeerd door Niamh die hem op een zeer liefelijke manier toesprak, misschien wel iets té liefelijk. ''Ik wilde je alleen maar zeggen dat ik vond dat je heel goed speelde! Je was als Chaser in topvorm vanavond.''
Haar toon wist Wren compleet van zijn stuk te brengen. Opzoek naar de juiste woorden kruiste zijn blik met die van Illias om te bevestigen dat hij het goed had gehoord om vervolgens Niamh schuin aan te kijken. ''Uhmm,'' stamelde hij ditmaal zonder botte ondertoon, ''bedankt?'' Moest hij haar nu een compliment teruggeven? Want in alle eerlijkheid kon hij geen positief woord bedenken over het wangedrocht van een training – al speelde Niamh daar als Seeker niet zo'n grote rol in.
Juist op dat moment wisten Nizana's woorden zich in zijn gedachten te nestelen; Al gok ik dat, indien je trainingen zo doorgaan, ik je binnenkort met horden aanbidders zal moeten delen. En alle jonkvrouwen zouden gillen: “Aaah, het is Wren Nightingale!”. Hoewel hij dondersgoed wist dat Nizana met hem zat te dollen, kon hij het niet laten om zich af te vragen of dat was wat er gaande was? Hij kon zich geen eerdere instantie herinneren waarbij Niamh hem zo uit het niets een compliment had gegeven. De gedachte alleen al deed zijn gezicht vertrekken. Niamh was een mooi aanzicht, maar hij stond er nog hetzelfde in als jaren geleden; die date had enkel plaatsgevonden omdat hij zijn ouders ook niet wilde teleurstellen.
Wren schraapte zijn keel eens en trok met zijn vingers de kraag van zijn outfit wat losser. ''Goed, ik... ehm,'' stamelend kwamen de woorden eruit terwijl hij opzoek was naar een toepasselijke reden om dit gesprek te verlaten. ''Ik moet nog iets doen,'' was het beste wat hij zo spontaan kon bedenken. ''Fijne avond nog.'' Nog voordat de twee konden reageren ging Wren er vandoor. Eenmaal uit het zich slaakte hij een opgeluchte zucht waarbij alle spanning zijn lichaam verliet en ter plekke besloot hij dat het mooi genoeg was geweest voor vandaag. In een regelrechte lijn liep hij naar zijn kamer. Bij de gratie van Merlijn kwam hij gedurende zijn tocht niemand tegen die iets van hem moest hebben, misschien hielp het wel dat zijn gelaat er op het moment alles behalve uitnodigend uitzag. Tevens had een nog grotere engel op zijn schouder ervoor gezorgd dat de slaapzaal leeg was. Met een diepe zucht liet hij zich op zijn bed zakken en nu hij de kamer nog voor zichzelf had slaakte hij een extra luide en diepe grom ter frustratie. Wat. een. dag.
Wren nam de tijd om weer een beetje tot zichzelf te keren alvorens hij met zijn toverstok zwierde en de viool in de hoek van de kamer tot leven bracht. Al luisterend naar de muziek liet hij zijn arm neervallen op de zachte dekens. De rest van de avond spendeerde hij hoe hij dat het liefste deed: alleen, luisterend naar de muziek en starend naar zijn plafond.

To: Lenore
Het was een verschrikking.

To: Morpheus
Je weet me te vinden.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

17 okt 2024 - 20:15 ThestraI is offline

ThestraI 3549

𝕿𝖍𝖎𝖓𝖉𝖗𝖊𝖑𝖑 ^{^{𝓃𝒾𝓏𝒶𝓃𝒶}}

╭─────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ───────╮

Terug in het verleden gegooid, begaf de studente zich door het kasteel. Hoewel de gangen grotendeels leeg waren, wogen haar gedachten zwaar op het hart. Het plotse bericht van Morpheus had emoties losgemaakt die ze had gedacht opgesloten te hebben achter slot en grendel. Maar wat probeerde ze zichzelf nou wijs te maken? Zelfs toen ze te horen had gekregen van zijn verloving met Rose Malfoy had ze het hoofdstuk niet af kunnen sluiten. Morpheus was een enigma die niet te ontcijferen viel, zelfs niet in hun tijd samen. Verwoed schudde ze haar hoofd, alsof ze diep in gesprek had gezeten met iemand, trachtte de dichte mist in haar hoofd te ontwaren.
Datgene waar ze op hoorde te focussen was Wren. Wren en zijn uitdaging. Dus liet ze, althans voor nu, Morpheus zijn bericht voor wat het was. Nizana wist niet of het moedig of stompzinnig was—háár uitdagen hem een maaltijd te koken? Straks zou hij nog het lef hebben te vragen gevoerd te worden! Ze snoof spottend. Van alles dat hij had kunnen zeggen, koos hij specifiek dit uit. Nu had hij geluk dat ze goede herinneringen aan haar jeugdvriend had, anders was hij het haasje geweest.
Nizana stopte kort, haalde haar vingers door de rode krullen, om vervolgens te zuchten. Bij nader inzien zou ze hem nog wel krijgen hiervoor! Net op het moment dat ze haar weg wilde vervolgen, blokkeerde iemand haar pad. Ze keek op.
“Asher?” stelde ze, stem vol ongeloof—of een geest was voor haar opgedoemd. En zo zag hij er ook uit. Als vanzelf dwaalde haar blik over hem heen, een wenkbrauw lichtelijk opgetrokken.
“Goede avond.”
Nizana voelde de druk van haar gedachten over Wren en Morpheus nog steeds in haar hoofd, maar er was ook een groeiende bezorgdheid voor Asher. “Waar—?” Verder kwam ze echter niet, daar hij al aanstalten maakte te verdwijnen. Opnieuw. Wat was dat toch met jongens vandaag? “Wacht even”, liet ze weten, zijn weg versperrend, en ze twijfelde om na een pauze te zeggen: “kan je me ergens bij helpen?”
Haar stem veranderd in een zachte klank, zichzelf tegenhoudend om niet over zijn herverschijning te beginnen. De vraag lag echter helder in haar blauwe poelen. “Om de huiselven af te leiden? Ze zijn altijd zo alert, en ik moet de keukens in.” Ze zou en moest die weddenschap om middernacht klaar hebben!

[ heaven knows ]

18 okt 2024 - 11:26 Mazino is offline

Mazino 5402

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Zijn gedachten waren alweer tien stappen verder toen Nizana's stem opnieuw klonk en de dame fysiek zijn weg versperde.
"Wat?" vroeg hij kortaf toen ze vroeg of hij ergens mee kon helpen. Had ze zelf niet door dat hij wel betere dingen te doen had? Het was maar goed dat ze nog niets gezegd had over zijn afwezigheid, ook al kon hij de vraag praktisch op haar lippen zien staan. Eerlijk gezegd wist Asher niet wat beter was, Nizana die er daadwerkelijk naar vroeg of dat ze het compleet vermeed. Haar zien was genoeg om terug getrokken te worden naar zijn eerdere tijd in het kasteel. De tijd voordat hij weg moest en voor de leegte die in zijn hoofd achter bleef. Een ondertussen bekende hoofdpijn begon langzaam achter zijn ogen te kloppen. De ondoordringbare mist maakte zich weer bekend terwijl hij een zoveelste poging deed er doorheen te breken. Het was ondertussen niet eens meer iets dat Asher bewust deed, maar gaf elke keer wel dezelfde consequenties. Even sloot Asher zijn ogen en ademde rustig in, te vergeefs hopende dat dat de hoofdpijn zou verminderen, al was het maar totdat hij in z'n kamer was. Het leek er niet op dat het te erg zou doorslaan, maar als alleen Nizana zien al deze reactie gaf, had hij nu al geen zin in een vol klaslokaal met oude vrienden. Asher opende zijn ogen weer en sloeg zijn armen over elkaar. Ongeduldig keek hij haar aan, wachtend op de daadwerkelijke hulp die ze nodig had. Het duurde gelukkig niet lang voordat ze verder sprak. Huiselven afleiden omdat ze de keukens in moest? Een spottende lach rolde over zijn lippen. Wat had hij daarmee te maken? Kon ze dat niet gewoon zelf?
"Kun je echt zelf niks verzinnen om huiselven af te leiden?" vroeg hij bot. "Waarom zou ik je daarbij helpen? Ik heb wel wat beters te doen." Ashers geduld was op. Zonder nog een woord te gebruiken, duwde hij haar aan de kant en stapte voorbij.

Gang ✧ Nizana

•─✧✦✧─•

[ bericht aangepast op 18 okt 2024 - 14:02 ]

Do it scared, but do it anyway.

18 okt 2024 - 22:19 Novalunosis is offline

Novalunosis 662

_{_MARCELENE}
^Rosewood

20 ● Hufflepuff ● Halfblood ●Ecosystems and Conservation (Mythological Creatures) & Medicinal Magic ● with Sammy

Een bewegelijke achtergrond vol mensen die van groepjes verwisselden, eten van de dienbladen pakte en hun lege glazen wegzette waren een grote bron van afleiding. Zo nu en dan ving Marcelene vlagen op van een gesprek in de buurt en tegelijkertijd hadden haar gedachten er een handje van om weg te dwalen; kortom, alles zorgde ervoor dat ze zichzelf er herhaaldelijk aan moest herinneren dat haar gesprekspartner aan het woord was. Zolang ze dit bleef doen kon ze hem prima volgen al dwaalde haar blik soms af.
''Ah daar zit het hem in, ik ben enkel een Quidditch toeschouwer.'' Iets wat ze niet op een andere manier wilde zien. De tribune was voor haar de perfecte plek om de spelers aan te moedigen, daar zat ze veel liever dan op een bezemsteel in de lucht.
Terwijl Sammy aan het woord was liet ook Marcelene leunde Marcelene met haar heup tegen de leuning van de tribune zodat ze half naar Sammy toegedraaid stond en tegelijkertijd het lege Quidditchveld kon zien. Vanaf deze plek voelde ze een koel briesje door haar lokken trekken.
''Okay stomme opmerking,'' bracht Marcelene met een lach terwijl ze een pluk haar uit gaar gezicht veegde. Het viel te voorspellen dat Sammy interesse had in helende magie als hij de module Medicinal Magic volgde. Toch bleek haar opmerking later zo gek nog niet te zijn. Ze mochten dan wel hetzelfde denken over helende magie, maar datzelfde bleek niet zo te zijn bij het onderwerp Magical Creatures. Haar mond theatraal viel open. ''Geen fan van Magical Creatures?'' Ze kon het zich haast niet voorstellend dat iemand niets te maken wilde hebben met Nifflers, Diricawls en draken. Haar liefde voor helende magie mocht dan wel groot zijn, maar het overtrof haar liefde voort magische wezens niet. ''Waarom niet?''
Toen Marcelene vroeg naar het leven na Hogwarts gaf Sammy eerlijk aan dat hij niet eens wist welke opties er waren. Het was dat Marcelene in haar 1e jaar in een fase was beland waarin ze geobsedeerd was geraakt met alles wat met de Wizarding World te maken had. Zo had ze uren in de bibliotheek gezeten om erachter te komen welke beroepen er nog meer bestonden naast die van haar ouders. Had zij dit niet gedaan dan had ze op dit moment in dezelfde positie gezeten als Sammy.
''Ik zie wel een Quidditch toekomst voor je!'' Haar blik dwaalde even af naar het veld. ''Dromen zijn er immers om gevolgd te worden,'' zei ze alvorens een plagende grijns rond haar lippen verscheen. ''Als je dit team aankan, dan kan je alles aan! Of Auror als je dueling volgt, dat heeft genoeg fysiek werk.’’
Haar gedachten dwaalden af naar het tijdperk waarin ze meereisde met zowel haar moeder als haar vader nadat Sammy dezelfde vraag terugstelde. Elke week gingen ze naar een nieuwe markt waar velen vreemde gezichten producten kwamen kopen en een praatje kwamen maken. Marcelene had het altijd fantastisch gevonden om te helpen met het verkopen van het handgemaakte werk wat feitelijk een mix was van de talenten van haar ouders; houtbewerking van haar vader en geluk spreuken van haar moeder. Marcelene's antwoord kwam dan ook niet als een verrassing. ''Ik zou later graag willen rondreizen van dorp naar dorp om mensen te helpen met helende magie, een beetje net zoals wat mijn ouders deden.'' Voor een fractie van een seconde keek ze Sammy met grote ogen aan, de woorden waren er al uit voordat ze haar verspreking doorhad. ''Ik bedoel mijn moeder.'' Corrigeerde ze zichzelf snel, maar het kwaad was al geschiedt. ''Dat of, ik wil iets met Magical Creatures gaan doen, denk bijvoorbeeld aan een Owlet trainer. Of misschien doe ik beide wel! Uilen kunnen gewoon mee op reis!'' Ratelde ze door in de hoop dat Sammy niet zou vragen naar haar vader.

To: Lenore
Ja, wel een beetje hihi
Yeah, het was heftig, maar als ze eenmaal een team worden komt het vast wel goed!
Ik denk inderdaad wel dat ze daarvoor ons gejoel en gejuich nodig hebben
Dus bij deze is het afgesproken dat we ze de volgende keer samen gaan aanmoedigen!

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

19 okt 2024 - 21:22 LordJohn is offline

LordJohn 10817

ROSE MALFOY

19 — Slytherin — Pureblood — Wandlore & Mythological Creatures — Owlery > castle — Morpheus

'Hoe kun jij dat nou weten?'
Het was de eerste keer dat Rose merkte dat Morpheus toch echt bijna boos was. Rose richtte haar ogen op de grond, weg van zijn kwade gezichtsuitdrukking. Ze had hem gerust willen stellen, maar blijkbaar vond hij dat niet nodig. Of fijn. Ze moest zich dus niet met hem bemoeien, ook al zouden ze over niet al te lange tijd de rest van hun leven samen doorbrengen. Nog altijd hinkte Rose op twee gedachten daarover. Aan de ene kant wilde ze al zo lang niets liever dan trouwen en een gezin stichten. Ze wist dat ze bij de Gaunts in een rijke familie terecht zou komen. Aan de andere kant vond ze het ook lastig dat het júíst de Gaunts waren. De Malfoys stonden er niet om bekend dat ze een liefdevol en warm gezin waren. Rose wilde dat juist. Van een afstand had ze wel gezien hoe Morpheus met zijn jongere broers en zussen omging, maar ze had geen idee hoe het precies binnen dat gezin ging.
Ze richtte zich toen toch maar weer tot het uiltje. Morpheus mompelde een naam, die Rose herkende als de naam van een van zijn zusjes. Ze had dus toch gelijk. Ineens leek Morpheus zich wel druk te maken om het uiltje. Terwijl ze over het donkere pad richting het kasteel liepen, trok hij zijn mantel uit en legde hij die voorzichtig over de uil heen. Weer stonden ze stil. Nu kon Rose het niet laten een tikkeltje geïrriteerd Morpheus' richting op te kijken, al was dat waarschijnlijk door het donker niet zo goed te zien. Ze hadden geen tijd om te blijven kletsen; deze uil moest geholpen worden.
'Transfigureren?' vroeg ze. Ze schudde direct haar hoofd en begon meteen te lopen, deze keer nog sneller. 'Hij moet nu geholpen worden. Tenzij je van je gewaad een paar dode muizen kan maken, heeft dat geen zin. Hij moet geopereerd worden. Kom op.' Het was duidelijk dat Morpheus weinig had met dieren, of ze nu Fantastic waren of niet. Het dier had waarschijnlijk minimaal de hele dag in de Owlery gelegen, uitgedroogd en hongerig. Zijn vleugel hing slapjes naast zijn kleine lichaam en zijn ogen vielen haast dicht. Rose wikkelde hem nog wat steviger in het gewaad van Morpheus en versnelde haar pas.
Nu ze zo in stilte liepen, gingen Roses gedachten toch weer even naar de Howler van Nizana van een paar minuten geleden. Ze was niet echt op de hoogte van het liefdesleven van haar verloofde — en het zou ook totaal ongepast zijn om ernaar te vragen — maar het voelde alsof ze, hetzij ongewild, ergens tussen was gaan zitten. Ook Nizana en Rose, als ze elkaar al een keer spraken, praatten er niet over. Het kasteel kwam dichterbij en Rose keek een keer opzij, om te zien of Morpheus nog steeds met haar meeliep. Al zou hij het niet doen, ze zou dit uiltje proberen te redden, koste wat het kost. 'Hou vol, kleintje,' zei ze zacht tegen het beestje, terwijl ze rondkeek om te zien of ze Professor Quinlan ergens zag lopen.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

19 okt 2024 - 23:25 ThestraI is offline

ThestraI 3549

𝕿𝖍𝖎𝖓𝖉𝖗𝖊𝖑𝖑 ^{^{𝓃𝒾𝓏𝒶𝓃𝒶}}

╭─────── ･｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ───────╮

Na haar vraag had Asher spottend gelachen, om het vervolgens op een botte manier af te slaan. Hoewel zijn houding (nee, voornamelijk de verandering) verbijsterend was, had ze het niet persoonlijk aangetrokken. Qua opmerkingen was ze Wren immers gewend, en hoewel hij zich soms in scheen te houden puur wegens het feit dat ze jeugdvrienden waren, deelde ook hij soms zijn ongezouten mening. In het geval van Asher echter, vroeg ze zichzelf af waar die behulpzame jongen was gebleven? Wat er ook gebeurd was in de afgelopen jaren, het had hem zodanig veranderd dat Asher met z'n zieltje onder z'n arm scheen te lopen.
Voor een enkel moment bleef ze stilstaan, starend naar het vervaagde silhouet die snel verder weg liep in de gangen van Hogwarts. Diep van binnen wist ze dat ze niet zo snel op moest geven, wat haar ertoe dreef om hem achterna te roepen. “Asher!” Haar stem een combinatie van vastberadenheid en bezorgdheid. Ze begreep niet volledig waarom die draad van zorg door haar aderen stroomde, maar erkende het gevoel van eenzaamheid al te goed. Door het verlies van haar ouders en de hedendaagse druk om te overleven, ervoer ze niet snel meer het gevoel van plezier en veiligheid. Ze had haar vinger er niet precies op kunnen leggen tot nu—tot ze weer dacht aan de uitdaging van Wren, die vreemd genoeg een positieve afleiding had geboden. Niet dat ze hem dat zou vertellen.
“Als er iets is wat ik voor je kan doen, laat het me weten. Wat er ook aan de hand is, je hoeft het niet alleen te doen.” Nizana had destijds niemand echt gehad, behalve Wren. Waarschijnlijk zonder dat hij het zelf realiseerde. Hij was nu eenmaal ongemakkelijk wanneer het emotionele zaken betrof, maar ze had ondervonden dat enkel in zijn buurt ze zich al gerust voelde. En hij behandelde haar niet als een hulpeloos geval, zelfs al voelde ze zich soms wel zo. “Pas goed op jezelf”, eindigde ze haar woorden, al had ze geen flauw idee of ze bij hem doordrongen. Nizana liet hem verder met rust, draaide zich om en begaf zich verder naar de keukens.

[ heaven knows ]

21 okt 2024 - 19:48 Mazino is offline

Mazino 5402

┌────⇌•••⇋────┐

Samuel "Sammy" Wynn

└────⇌•••⇋────┘

_{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤}

De vraag over magische wezens deed Sammy lachen. Niet omdat de vraag dom of raar was, maar omdat hij meteen moest terugdenken aan de lessen die hij erin had gevolgd. Het had hem in eerste instantie een makkelijk vak geleken, zeker in vergelijking met de voornamelijk theoretische andere opties die hij had.
"Het is niet dat ik geen fan ben van beesten, meer dat zij geen fan zijn van mij. Ik weet niet waarom, maar beesten mogen me gewoon niet," zei hij met een lach. "Op de een of andere manier ben ik altijd de pineut, hoe vaak ik wel niet gebeten, gekrabd, gestoken, getrapt of op een andere manier aangevallen ben in m'n derde jaar. De docent vond op een gegeven moment ook maar dat het beter was als ik iets anders ging volgen." Sammy kon niks anders dan ermee lachen. Hij kreeg het elke les weer voor elkaar, zelfs als hij precies deed wat professor Quinlan zei en ze hem er driedubbel van verzekerde dat het beest geen vlieg kwaad zou doen.
"Dus ja, dat vak heb ik maar opgegeven."
Het was leuk dat Marcelene ook vond dat Quidditch wel een optie was.
"Of ik dit team aankan gaan we nog zien. Afhankelijk van wat Morphy en Wrennus doen trap ik zelf nog een keer een bludger hun richting op. Maar ik heb vertrouwen in Ilias dus denk dat het uiteindelijk wel goed komt."
Sammy dacht na over de optie van auror, het was inderdaad een van de beroepen die hem aangeraden waren vorig jaar.
"Auror klinkt inderdaad wel cool dus dat is zeker een optie. Anders misschien iets van alchemist of potionmaster. Er zijn zeker opties, maar ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik het liefst zou doen."
Marcelene had een veel duidelijker beeld van wat ze wilde, wat erg interessant was om te horen. Dat ze iets anders wilde zeggen ging echter over Sammy heen terwijl hij over het quidditchveld staarde.
"Oh, was je vader niet van de helende magie of reisde hij niet mee?" Haar zin kon beide dingen betekenen en Sammy was wel nieuwsgierig. Haar idee over magische creatures was ook wel interessant.
"Misschien kun je het zelfs combineren, rondreizend dieren genezen enzo," zei hij met een grote glimlach terwijl hij weer haar kant op keek.
"Heb je zelf ook nog rondgereisd met je ouders eigenlijk, of deden ze dat voordat je geboren was?"

Marcelene
Docenten tribune

_{◢◤◢◤◢◤}
^{◢◤◢◤◢◤}

19
Muggleborn
Gryffindor
Chaser
1e jaar
Discord and Dueling
Medicinal Magic

[ bericht aangepast op 22 okt 2024 - 16:28 ]

Do it scared, but do it anyway.

22 okt 2024 - 18:33 Mazino is offline

Mazino 5402

Asher Felix Wolf

20 ✦ Ravenclaw ✦ Halfblood

Het was beter dat Nizana hem niet nogmaals tegen probeerde te houden. Asher had geen enkele interesse om langer met Nizana, of überhaupt met iemand, in gesprek te zijn. Met snelle pas liep hij van haar weg, al snel terug in gedachten verzonken over de bibliotheekboeken die hij in z'n tas had. Hoewel hij niet dacht dat ze nuttige informatie zouden bevatten, moest hij ze van zichzelf toch door. Niet dat hij veel beters te doen had vanavond. Slapen ging hij toch niet proberen in een gezamenlijke dorm. Dan was het beter om een boek te hebben om door te werken. Zijn naam haalde hem nogmaals uit z'n gedachten, maar hij bleef lopen. Wat het ook zou zijn, Asher hoefde niet te weten wat Nizana hem nog te vertellen had. De woorden die ze sprak kwamen niet binnen. Hij had niks nodig, er was toch niemand die hem verder kon helpen. Zelfs de docenten hier hadden geen idee en hadden hem hun zegen gegeven om er zelf naar te kijken. Asher draaide de hoek om toen haar laatste woorden zijn oren bereikte. Een vlaag van herkenning ging door hem heen, gevolgd door een nieuwe vlaag met hoofdpijn. Erger dan de vorige en Asher greep naar de muur om zichzelf staande te houden. Hij kon een paar scheldwoorden niet inhouden. Snel keek hij achterom, opgelucht toen hij Nizana niet meer zag. Waarom hij die woorden specifiek herkende, was niet iets om nu over na te denken. Asher duwde zichzelf van de muur weg om met snelle pas verder te lopen.

Gang ✧ Nizana > Alone

•─✧✦✧─•

[ bericht aangepast op 22 okt 2024 - 20:14 ]

Do it scared, but do it anyway.

22 okt 2024 - 22:50 catastrofe is offline

catastrofe 798

Morpheus Salazar Gaunt

20 ● Slytherin ● Pureblood ● Philosophy of Power & Medicinal Magic ● Owlery ● Rose

Morpheus’ gezicht stond op onweer. Dat veranderde niet toen Rose op goedbedoelde toon zei dat het allemaal vast goed kwam met Nizana. Nee! wilde hij haar toe bijten. De oorzaak van al het onheil stond recht voor zijn neus. Maar ja, dacht hij. Als hij op korte termijn aan het meisje vast zat, was het wellicht beter dat niet al te uitgesproken te benoemen.
‘Ik snap niet wat ze heeft gedaan,’ beklaagde hij zich over zijn zusje terwijl hij de uil onderzoekend bekeek. ‘Uilen zijn praktisch zelfvoorzienend.’
Hij wist heus in wat voor staat zijn zusje momenteel verkeerde. Maar toch. Morpheus had nog nooit zo intens verlangd naar de dag waarop zijn broertjes en zusjes in weldenkende volwassenen zouden veranderen.
Buiten zonk hem de moed in de schoenen. De lucht was donker en zag eruit alsof het ieder moment kon gaan stortregenen. Morpheus grimaste en begon aan een vloek die die vreselijk vrome broer van Isaac – de naam van de jongen had hij allang verdrongen – ongetwijfeld van kleur had doen verschieten. Wat het was waardoor hij uiteindelijk op zijn tong beet, wist hij niet.
Hermes bleef onophoudelijk piepen. Morpheus was tot stillstand gekomen en had zich het beeld van de beschadigde vleugel voor de geest gehaald. Voordat ze het echter überhaupt over zijn plan konden hebben, keek Rose hem sceptisch aan en kwam wederom in beweging. ‘Wacht!’ riep hij terwijl hij haar volgde en zijn hand strekte.
Verontwaardigd versnelde Morpheus zijn pas. ‘Ik specialiseer me in Medicinal Magic,’ zei hij op ijzige toon. ‘Twijfel je soms aan mijn kunnen, Rose?’
Voor iemand die niet bepaald atletisch was, had ze een tred met aardig wat vaart erin. Morheus moest zijn best doen om haar bij te kunnen blijven benen, na te denken en zijn woede te bedwingen. Rose droeg Hermes nota bene zonder ook maar iets tegen hem te zeggen en leek van plan hem te negeren. Ze zweeg gedurende de paar honderd meter die ze aflegden. ‘Die uil is van mijn familie,’ vervolgde hij zijn pogingen op haar in te praten. ‘Wil jij soms zijn dood op je geweten hebben? Wat denk je precies dat Quinlan kan doen dat ik niet kan?
Inmiddels waren ze over de helft. Hoewel hij het niet toe zou geven, had Morpheus het vervloekt koud zonder gewaad. ‘Merlin,’ bromde hij terwijl het kasteel steeds dichterbij kwam. Hij keek Rose afkeurend aan toen die, tot zijn afschuw, tegen het dier begon te praten. Hoofdschuddend keek hij nogmaals naar de uil nadat hij met zijn toverstok een kleine lichtstraal geproduceerd had om te voorkomen dat hij struikelde. Hermes trilde zachtjes en maakte aanzienlijk minder geluid.
‘Stop,’ maande hij haar toen op een toon die hij alleen voor onaangename situaties gebruikte. Morpheus trok zijn toverstok en zei: ‘Accio.’ In een mum van tijd kwamen er een zak voer hun kant op die voor zijn voeten landde. Hij taste in de voorraad, wisselde een blik met Rose en knielde toen voor de uil neer. ‘Hij zal niet willen en kunnen eten,’ verkondigde hij. Morpheus klemde zijn toverstok, die nog steeds zwak licht produceerde, tussen zijn tanden zodat hij kon zien wat hij deed en murmelde: ‘Ik help hem met zijn snavel en het eten. Jij moet hem voeren.’

[ bericht aangepast op 24 okt 2024 - 12:25 ]

Omnia mutantur, nihil interit

Index RPG Actieve Topics Zoek