[RPG • 250] Alfea College • speeltopic II - Speeltopics

• Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen
• Probeer minimaal 250 woorden te schrijven.
• 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen).
• De Quizlet huisregels gelden hier ook.
• Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt.
• Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit.
• Ruzies en gezeik buiten de RPG houden.
• Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven.
• Alleen mikaelsondaddy maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

De avond was gezellig begonnen met een feest als goedmaker van het bestuur, doordat die van vorige week werd onderbroken door de lockdown. Echter mocht het deze keer ook niet baten, daar er vrij snel de oproep kwam voor de specialisten om zich te verzamelen. Blijkbaar was er een grote groep Burned Ones in de bossen rondom Alfea gespot en was het aan de specialisten de taak deze te opsporen en doden. Hayden vroeg zich af waarom alleen zij naar buiten gestuurd werden en niet beide groepen. Was het niet veel efficiënter om een combinatie van allebei te hebben? Met de vechttechnieken van de specialisten en het alles-vernietigende vuur van de fire fairies, of het brandende licht van de light fairies zouden ze veel sneller klaar zijn, toch?
      Ten tijde van het alarm was Hayden nog op haar kamer geweest, zich mentaal aan het voorbereiden op de drukte en het harde geluid van het feestje. Haar kamergenootje Myka was al vertrokken, na een paar nutteloze pogingen gedaan te hebben Hayden mee te krijgen. Verplicht hadden alle fairies zich moeten verzamelen in de feestzaal, zelfs al had de dame zich liever onder de dekens verstopt. Met veel tegenzin was Hayden dan ook die kant opgelopen, maar niet voordat ze Myka succes gewenst had en haar had opgedragen wat van zich te laten horen zodra ze terug op Alfea was.
      De feestzaal was druk met onrustig rumoer geweest. Het grootste deel van de aanwezige gezichten stonden bang, sommige fairies waren zelfs zachtjes aan het snikken. Tevergeefs had Hayden gezocht naar Ronan, haar vriendje, maar hij was nergens meer te bekennen. Waarschijnlijk had de jongen een van zijn vrienden opgezocht terwijl hij op haar wachtte. Hayden had hem snel een berichtje getypt, terwijl ze opzoek ging naar een plek dat rustiger en zachter was, wat minder dichtbevolkt. Uiteindelijk zat Hayden zo'n vijf minuten vooraleer ze door docenten werd gevraagd naar de ziekenzaal te komen.

Zonder enige emotie waste Hayden het bloed van haar handen in de kleine badkamer dat aan de ziekenboeg grensde. Aan het begin van de avond was Hayden nog misselijk geworden van het vele rood dat ze nu in de wasbak zag, maar inmiddels had ze al zoveel leerlingen behandeld dat niks haar meer raakte. Het bloed was van een jonge meid genaamd Maisie geweest. Hayden schatte haar hoogstens een tweedejaars. Tijdens een gefaald gevecht met een Burned One had ze haar been gebroken en overige sneden opgelopen. Het been-probleem had Hayden niet volledig kunnen oplossen, maar verder was Maisie weer heel, gelukkig.
      Aan de andere kant van de deur werd geklopt. “Hay, alles oké? De ziekenboeg loopt vol en we hebben je hulp hard nodig,” klonk het vrij snel daarna. Hayden slaakte een diepe zucht, splashte wat schoon, koud water in haar gezicht en draaide de kraan toen dicht.
      “Ik kom eraan,” reageerde ze, waarna ze haar handen afdroogde en de deur weer opengooide. Ze stond oog in oog met Kyra, een mind fairy die uitblonk in het remmen van pijnprikkels en dit vanavond gebruikte op de meest zwaargewonde fairies tijdens hun laatste momenten of wanneer ze behandeld werden. De ogen van het kleine meisje stonden moe en getraumatiseerd, maar toch ook vol kracht. Het was Hayden duidelijk dat Kyra hier zou blijven tot de laatste specialist klaar was.
      “Waar moet ik heen?” vroeg Hayden uiteindelijk aan haar, waarop het meisje wees naar een jongen die op een van de laatste beschikbare bedden was gaan zitten. Zodra duidelijk werd wie het was, zonk Hayden haar hart licht. De vriendschap tussen haar en Leander was niet op de beste manier geëindigd en het voelde nog altijd ongemakkelijk tussen het tweetal. “Bedankt,” zei Hayden zachtjes tegen haar vriendin, waarna ze op de prins en een voormalige vriend afliep. Onderweg kwam ze langs Rush, die ook gewond op een van de bedden lag. Hayden vroeg zich af wat hij hier deed, daar hij toch niet geholpen wilde worden door fairies. Ten minste, de laatste keer dat ze het probeerde was de jongen helemaal geflipt. Nou ja, Rush moest dat zelf lekker uitzoeken. Zolang hij maar wist dat hij het hem met een verbandje en een paracetamol in ieder geval niet ging lukken.
      Bij Leander aangekomen glimlachte Hayden eenmaal ongemakkelijk. “Hey, Lee, hoe is het met je?” vroeg ze zachtjes. Met haar ogen ontweek ze die van hem en focuste ze zich in plaats daarvan op zijn opengereten schouder. Hayden beet op haar onderlip en ging naast hem op het bed zitten. “Oh, geen probleem, ik doe het graag,” reageerde ze daarna op Leander’s bedankje.
      Voorzichtig trok ze aan de stof dat aan de geïrriteerde huid rondom de snee plakte, doorweekt van het bloed. Hayden realiseerde zich in horror dat ze hierdoor niet makkelijk te werk kon gaan en moest vragen of Leander zijn shirt wilde uittrekken. Haar wangen begonnen vrijwel direct te gloeien. “Uh… Kan je, wil je… Je moet je trui even uitdoen, zodat ik… Beter te werk kan gaan,” sprak Hayden de verdoemde woorden eindelijk uit. Inmiddels was haar gezicht nog roder gekleurd en voelde ze zichzelf warm worden. Waarom was het zo beschamend iets als dat te vragen?
      Terwijl ze Leander de kans gaf zijn shirt uit te trekken, stond Hayden op van het bed en zorgde ze ervoor dat ze alle benodigdheden had om de jongen zo goed mogelijk te behandelen. Aan de grootte en de diepte van de wond te zien ging ze niet in staat zijn het volledig te helen, daarvoor was ze niet krachtig genoeg. Wel zou Leander na zijn bezoek in staat moeten zijn morgen weer te kunnen trainen.
      “Oké, ik ga als eerst je wond schoonmaken in de hoop dat het gestopt is met bloeden, daarna ga ik het helen,” legde Hayden aan hem uit. Ze pakte een doek en begon zachtjes tegen de wond te deppen. Tijdens dit proces betrapte ze zich er enkele keren op dat haar ogen afdwaalden naar Leander’s gespierde buik. Iets wat niet zou mogen, daar ze een lieve vriend had waar ze naar kon staren. Toch kon Hayden het niet laten. Het was té aantrekkelijk om niet te zien.
      “Wat is er gebeurd?” vroeg Hayden uiteindelijk aan Leander in een poging de ongemakkelijke stilte tussen het tweetal op te breken. Tegelijkertijd pakte ze een tweede doek om opnieuw tegen de wond aan te drukken. Hayden zag hoe er nog steeds wat bloed uitsijpelde en ze vloekte zachtjes. “Ik zou willen dat ik Em’s bloedmagie had op dit moment,” mompelde ze zachtjes. Ze drukte wat harder tegen de wond aan, hopende dat het niet teveel pijn deed.