[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 11 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 9:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Als een roosje," grapte ze terug op haar broer. Andreas binnenkomst had Rosalie even verward, maar toen ze hoorde dat Lee gretig op haar voorstel inging, moest ze toch zachtjes om zijn opmerking. “Je weet dat ik dat niet kan zien he? Dus beschrijf het straks maar tot in de detail voor me.” Ze draaide haar hoofd naar achteren, waar ze haar broer verwachtte. "Ik hoop dat jij ook lekker geslapen hebt. Maar als je het niet erg vind, broer van me. Ik heb eerst even een paar stevige woorden uit te wisselen met Mosh." Ze stond op en wachtte tot Lee naast haar kwam staan, zodat ze bij hem aan kon haken. Ze wenste Andreas even een fijne dag en dat ze elkaar straks wel zouden zien na haar lessen, voor ze wegliep samen met Lee. “Mag ik alsjeblieft eerst met hem praten?" vroeg ze nog gauw, voor ze bij de Slytherin tafel kwamen. "Ik heb nog even iets te zeggen tegen die enorme leugenaar voor je hem wegjaagt. Daarna mag je helemaal los gaan.”

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 18:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Als je maar niet denkt dat ik je alleen laat,’ zei Lee vastberaden. Straks stond Rosalie daar ook in haar blootje. ‘Maar goed, ik wacht wel op een paar meter afstand met een mooie mix van yoghurt en honing in mijn handen.’ Hij was wel benieuwd wat ze tegen Mosh zou zeggen en vooral hoe Mosh daarop zou reageren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Dankjewel Lee, wat lief.” Ze liep met hem naar de andere kant van de zaal en ging tegen de muur aan staan dicht bij de Slytherin tafel. “Wil je hem halen?” vroeg ze Lee. “Ik heb geen idee waar hij zit.” En ik wil toch niet te dicht in de buurt van Daphne of Casper komen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik denk niet dat hij dan komt,’ zei Lee eerlijk. ‘Maar ik wil wel met je meelopen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Sure,” zei ze niet helemaal tevreden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee stak zijn arm langs die van Rosalie en troonde haar mee naar de afdelingstafel van de Slytherins. De oudste leerlingen zaten het meest links, net als bij hen, dus ze hoefden niet de hele zaal rond. Mosh zat nietsvermoedend zijn ontbijt weg te werken en Lee moest zijn best doen om hem niet te laten stikken in zijn stokbrood, maar hij hield zich braaf in. Zijn blik kruiste even die van Casper, die helemaal aan de buitenkant zat. Na hun zoen hadden ze elkaar niet meer gesproken, waardoor ze wel wat ongemakkelijk uit elkaar waren gegaan. Een zweem warmte trok toch langs zijn wangen en hij glimlachte aarzelend naar de jongen.
      Casper keek echter naar Rosalie, zijn ogen groot.
      Die twee moesten echt praten. Casper had eergisteren dan wel gedaan alsof de hele vervloeking hem niets kon schelen, maar de jongen leek nu zelfs zenuwachtig.
      Hij scheurde zijn blik van Casper los en richtte zich tot Mosh. ‘Nou, hier is hij dan. Mosh, de allerleukste jongen van Slytherin. Kuch.’ Hij vernauwde zijn ogen iets. ‘Kleed mij de volgende keer maar gewoon uit als je graag naar blote jongens kijkt.’
      Mosh draaide zich om en leek op het punt te staan om een ongetwijfeld onaardige opmerking te maken, maar hij verstomde toen hij Rosalie zag. Lee leunde naar het meisje toe en fluisterde: ‘Je hebt zijn onverdeelde aandacht.’

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 19:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie schudde haar hoofd, maar moest zachtjes grinniken om Lee zijn opmerking. Hij had het niet kunnen laten. Ze glimlachte heel even kort. “Haai Mosh,” begroette ze hem kleintjes. “Ik hoop dat je schoenen weer lekker zitten.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Mosh staarde het meisje aan. Ze had hem nog nooit eerder aangesproken en hoewel hij gisteren dacht dat hij op haar af was geknapt, had hij wel haar handen en lippen op zijn lijf gevoeld toen hij niet lang daarna seks met Maddie had gehad. Zijn mond werd droog toen hij zich haar bleke borsten weer inbeeldde en hij staarde haar een beetje stompzinnig aan, terwijl haar woorden langzaam binnenkwamen. ‘Mijn… schoenen…?’ Hij had geen flauw idee waar ze naar refereerde, maar het feit dat ze hier samen met Lee naartoe was gekomen, beloofde niet veel goeds.

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Je liep er nogal naast gisteren,” zei ze met een lachje. Ze sloeg haar armen over elkaar. Misschien moest ze maar direct tot het punt komen. “ Toen ik vanochtend wakker werd, wilde ik eigenlijk mijn excuses aanbieden aan je. Ik ben niet zo van mensen die naast hun schoenen lopen en je had me op een zwak moment. Ik was een beetje hard geweest. Maar toen hoorde ik net aan de tafel dat je niet alleen een leugenaar bent, maar dat je ook nog eens een van mijn beste vrienden volledig uitgekleed hebt.” Beste was misschien een beetje overdreven, maar dat hoefde Mosh niet te weten. “Dat jij aan die kroonluchter hing, had niets te maken met Casper of mij, niet waar? Drijf je de spot met me, Mosh? Oh Roos, die ziet toch niet, dus die kan ik wel wat wijs maken?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Heel even was hij bang geweest dat Lee en Rosalie naar hem toe liepen. Dat Lee er op de een of andere manier achter was gekomen dat hij Charming was en dat hij het nodig vond om dat op een of andere grootse manier te onthullen.
      Maar de aandacht ging uit naar Mosh.
      Hij gniffelde om haar opmerking over het naast de schoenen lopen en luisterde ietwat geamuseerd verder, totdat zijn naam plotseling viel. Zijn kaak verstrakte. Wat had die lul tegen haar gezegd? Had híj hen gezien?
      ‘Wat heb je over Rosalie en mij gezegd?’ vroeg hij op een donkere toon.
      Mosh’ blik flitste van hem naar Rosalie. ‘Gewoon. Dat je de hele avond naar haar zat te loeren.’
      Casper trok zijn wenkbrauwen op. ‘Want jij vindt me zo woestaantrekkelijk dat je je ogen niet van me kon afhouden?’
      ‘Stiekem wilde hij gewoon graag jou uit de kleren hebben,’ zei Lee, die zijn tong naar hem uitstak. ‘Maar dat durfde hij niet.’
      ‘Nee, daar hield hij waarschijnlijk wel een minderwaardigheidscomplex aan over.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ha-ha,’ reageerde Mosh met een zuur gezicht. Klootzak. Hij voelde zich nogal in het nauw gedreven en dat was al kut genoeg zonder dat Casper en Lee zich er ook nog mee gingen bemoeien. Hij richtte zijn blik weer tot Rosalie. ‘Ik heb niet gelogen. Casper hing me inderdaad aan die kroonluchter.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was niet voorbereid geweest op zijn stem. Natuurlijk had ze geweten dat hij er had gezeten, maar dit was voor het eerst in twee jaar dat ze ook echt zijn stem hoorde. Relax, Roos. Je wist dit. Er gebeurt niets. Even zocht ze achter haar naar de hand van Lee. Ze was niet alleen. Ze was niet alleen. Ze kneep even in de hand van Lee, terwijl ze zich tegelijkertijd afvroeg waarom Casper zich eigenlijk in het gesprek mengde. Ze wist dat hij links van haar zat, dus ergens was het ook wel een geruststellend idee om hem een plek te geven, in plaats van dat hij onzichtbaar tussen de menigte zat. Ze vroeg zich gewoon af waarom hij zo kil klonk tegenover Mosh.
      Ze wilde er niet te lang bij stilstaan, dus ze negeerde de opmerkingen die de jongen maakte, bang dat als ze zou reageren hij haar aan zou spreken. “Nee, alleen over de reden waarom je daarboven hing. Blijkbaar was het je verdiende loon.” Roos leunde iets dichter naar het geluid van Mosh stem toe. “Luister Mosh. Ik weet dat we tot gisteren nog nooit een woord hebben uitgewisseld, maar weet een ding van mij. Als je nog een keer een van mijn vrienden zo voor schut zet, hang ik je persoonlijk terug op in die kroonluchter en dit keer ben jij naakt.” Ze snoof. Niemand kwam aan haar vrienden. “En maak je maar geen zorgen. Ik heb niet mijn zicht nodig om dat voor elkaar te krijgen.”

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 20:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee floot toen Rosalie Mosh eens goed op zijn plek zette en de jongen haar alleen maar stomverbaasd kon aankijken. ‘You go girl.’ Hij keek Mosh aan en zwaaide triomfantelijk hun verstrengelde handen naar voren. ‘Kijk, daar val ik ook onder. Als je je ik probeer Lee van school te pesten-traditie er dit jaar inhoudt, kun je wel alvast een abonnement op die kroonluchter nemen.’
      Hij had Mosh daar toch best graag aan willen zien hangen en wierp even een steelse blik op Casper omdat die dat gedaan had. Als wraak op Vinnie. Jup, nog steeds lief.
      Mosh was nog steeds verdacht stil. Dat leek hemzelf ook te irriteren, want hij schoof zijn stoel naar achteren en liep zonder iets te zeggen weg.

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 20:08 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh schoof ruw een jongere student die in de weg liep aan de kant. Wat een kut-ochtend. De toon die Rosalie tegen hem aan had geslagen, had hem een harde opgeleverd en dat was niet iets waar hij trots op was. Niet met zo veel anderen om hen heen. Wel was hij er nu extra op gebrand om Maddie die wisseldrank te laten gebruiken.
      Hij voelde zijn handen jeuken – hij had zin om Lee’s gezicht te verbouwen. Het was hem echter niet ontgaan dat hij het tegenwoordig wel erg gezellig met Casper had. Iedere dag haatte hij dat jong een beetje meer. Het enige wat hem nog een stille tevredenheid gaf, was dat Rosalie hem haatte.
      Hij was niet achterlijk. Hij had wel gezien dat haar aanwezigheid hem helemaal niet zo koud liet. Niet zo gek natuurlijk. Hij herinnerde zich de Magical Creatures-lessen nog al te goed. Dat was dé gelegenheid geweest om haar te leren kennen en vervolgens had die sociopaat haar een heel jaar als partner geclaimd. Zij waren samen een week lang weggeweest, iets wat hij maar al te graag zelf had gedaan. Wie weet hoe alles dan was verlopen.
      Dan was ze in elk geval niet blind geweest en had ze misschien niet eens oog voor Justin gehad. Nu kwam hij echter over als een of andere lul – en dat viel nou ook wel mee. Goed – gisteren had hij zich een beetje laten gaan, maar dat snotjong moest nou ook weer niet overdrijven. Niemand kende zijn naam toch, er was heus niemand die over hem praatte en de boel had er nou niet zo indrukwekkend uitgezien dat het iemand bijbleef.
      Zeikerds.
      Grimmig liet hij de eetzaal achter zich en ging op weg naar het kantoor van Banning, zodat hij in elk geval zijn stok kon terughalen voordat de lessen begonnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Hij is weggelopen is het niet?” Vroeg Rosalie aan Lee achter haar. Lafaard. Ach, dan was haar boodschap vast doorgekomen. Toen Lee bevestigend antwoordde, knikte Rosalie - al was dat meer voor zichzelf. “Dan gaan wij ook.” Ze zette een stap achteruit, Lee zijn hand nog steeds stevig vasthoudend. Ze aarzelde voor een seconde. “Casper,” groette ze hem met zijn naam, voor ze weg stapte en Lee een klein stukje achter zich aan trok. Ze wilde hier niet langer blijven dan nodig, een gesprek was nog niet iets wat ze wilde. “Leidt me naar de gang alsjeblieft,” fluisterde ze naar Lee.

---

It's never gonna happen, Guys.