[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 11 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 11 nov 2021 - 9:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Oh…’ Lee wreef in zijn nek. Dat was snel. Er zat een knauwend gevoel in zijn maag dat hij wel als jaloezie kon typeren. Hij gunde het haar van harte (al vond hij Justin wat dubieus), maar hij kon het niet helpen dat hij het ook zo graag zou willen. Gauw bracht hij weer een glimlach op zijn gezicht, want anders voelde het oneerlijk tegenover Rosalie. ‘Nou dan moet ik maar iemand anders vinden. Maar je hebt Justin dan makkelijk aan de haak geslagen,’ zei hij met een flauwe grijns. ‘Of hij jou.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze voelde een blos op haar wangen stijgen. “We pakken eigenlijk gewoon op waar we twee jaar geleden waren gebleven. We gaan gewoon kijken of dat van toen er nog steeds is.” Ze grijnsde.. ”Dus ik heb geen idee wie wie aan de haak heeft geslagen.”

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 15:33 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was wel schattig om te zien dat er een blos op haar wangen verscheen. Hij vroeg zich af of er ooit iemand zou blozen om hem. ‘Klinkt leuk. Wat gaan jullie doen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

“We gaan naar het verboden bos. Nooit geweest voor ik hier wegging, dus ik moet het nog minstens een bezoekje brengen.” Rosalie glimlachte even kleintjes, al werd haar grijns langzaam groter. “Maar Hee, ik weet het goed gemaakt met je. Voor alle moeite die je hebt gedaan, ik heb nog een date nodig voor mijn broer,” zei ze grijnzend.”Ik mocht iemand uitkiezen die bij hem paste.”
      Als Lee haar daarmee hielp, wist Andreas vast niet wat hem over kwam. Waarschijnlijk was Lee zijn smaak qua dates teveel voor hem, maar dat was juist het grappige eraan.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Heb ik je echt nooit meegenomen naar het Verboden Bos?’ vroeg Lee ongelovig. ‘Nou zeg, shame on me.’ Hij schudde even zijn hoofd en luisterde naar haar voorstel. ‘Je bedoelt dat ik mag helpen met de date organiseren?’ vroeg hij weifelend. ‘Of dat ik zijn date wordt. Want dat eh, wordt denk ik niet heel gezellig.’
      Hij mocht Andreas niet zo (wat vast ook kwam door zijn hechte vriendschap met Lane) en hij voelde zich niet echt bij de jongen op zijn gemak. Een date met hem leek hem in elk geval ongemakkelijk en dat zei hij niet snel over iemand.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie grinnikte om hoe Lee het haar bracht. “Ah, kom op. Mijn broer is de leukste. En dan wordt je familie van mij! Ik heb er graag een extra broertje bij als jou.” Rosalie grijnsde, maar porde toen Lee in zijn zij. “Nee, met de date organiseren, suffie. Dat gaat toch makkelijker met een set ogen.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee grijnsde flauwtjes, hij zei maar niet hoe hij echt over haar broer dacht. Dat maakte het alleen niet makkelijker om een geschikte date te vinden. ‘Ik vind hem wel goed bij Lane passen,’ zei hij. ‘Maar ja, die kennen elkaar al vrij goed. En ik weet niet of hij wel op jongens valt. En anders misschien… Zoya?’ Hij grinnikte zacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Zoya?” vroeg ze nieuwsgierig. Zoya kende ze niet zo goed, alleen dat ze wist dat ze sinds dit jaar head girl was geworden. Ze was gisteren niet zo blij geweest toen Rosalie aan haar vertelde dat iemand zich als haar voor had gedaan. Rosalie kon natuurlijk niet zeggen wie het was geweest, maar dat ze het vermoeden had gehad dat het Daphne was. “Hmm.. Zou kunnen. Ik zal er eens over nadenken.”
      Rosalie kwam even los van de muur waar ze tegenaan geleund had. Het horloge aan haar arm zong zachtjes een alarm voor haar, dat de eerste les op het punt stond te starten. “Thanks, Lee. Maar helaas heb ik wel het eerste uur les, dus ik ga maar eens gauw. Veel plezier met je gitaarles, zometeen!” Rosalie hing haar tas beter over haar schouders heen en tikte Ravi aan. “Muggle Studies,” zei ze tegen het beestje, die soepel van haar schouder sprong.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ongemakkelijk was het zeker geweest en Casper vond het maar niks dat dat Evan was opgevallen. Hij werkte gauw zijn ontbijt naar binnen en liep toen naar buiten om een sigaret te roken en daar op Lee te wachten. Op de gang zag hij al dat de jongen met Rosalie stond te praten. Het maakte hem om de een of andere reden nerveus. Hij voelde als een gevaarlijke schakel tussen Charming en Rosalie. Zou ze hem verteld hebben over de ontmoeting? Over het feit dat ze gedanst hadden?
      Hij schudde de gedachte van zich af. Ze waren maar een beetje aan het grappen geweest, het had niets voor haar betekend. En voor hem ook niet. Toch voelde hij een soort spanning die ervoor zorgde dat hij stevigere trekken van zijn sigaret nam.
      ‘Hé.’ Lee hees zich een paar minuten later naast hem op de witte balustrade en schommelde met zijn voeten boven de grond. Hij schonk hem een wat nerveuze glimlach – en Casper wist niet echt wat hij daarmee moest.
      ‘Hé.’ Hij doofde zijn peuk en leunde naar achteren. Hij vond het nog verdraaid lastig om een gesprek te voeren over gisteren. Van hem hoefde het ook niet echt, maar Romans woorden lieten hem toch niet helemaal los. ‘Ik kreeg gister nogal een preek van onze head boy. Blijkbaar vindt ie dat ie ook toezicht op jouw tong moet houden.’
      Hij zag dat Lee’s gezicht een kleur kreeg en hij kon een grijns niet onderdrukken.
      Die jongen heeft toch wel wat.
      Lee wreef over zijn gezicht, alsof hij daarmee de warmte probeerde te verdrijven. ‘Ugh, lekker ongemakkelijk.’
      ‘Zeg dat wel.’
      Lee liet zijn handen zakken en keek hem kort aan . ‘Roman is nou niet het type dat dreigt je tong eruit te snijden als je het nog eens doet.’
      Casper grinnikte. ‘Dat niet.’
      ‘Dus…? Wat nu? Ik bedoel – voor een eerste ervaring was het toch best kort hè? We waren amper warm gedraaid,’ zei Lee met een flauwe grijns.
      ‘Is dat een uitnodiging voor een tweede poging?’ vroeg Casper met opgetrokken wenkbrauwen.
      ‘Dat… is een mogelijke interpretatie?’
      Hoofdschuddend hees Casper zich naast hem op de balustrade. Door Roman zou hij zich niet laten tegenhouden. Nomads bekentenis had echter een hoop veranderd, maar dat kon hij niet tegen Lee zeggen. ‘Hij zei wel dat je… een beetje wanhopig bent.’
      Casper beet op zijn wang. Zo, dat kwam er even lekker kut uit.
      ‘Ík?’ kaatste Lee dan ook terug. ‘Jij meldde compleet random dat je wel benieuwd was hoe het was om te zoenen.’
      ‘Dat was ook zo,’ reageerde Casper schouderophalend. ‘Ik herhaal alleen Romans woorden.’
      Lee snoof.
      Casper zuchtte. Hij wist nog steeds niet zo goed wat hij met dit gesprek wilde bereiken. ‘Ik weet dat je je kut voelt door Nomad,’ zei hij toen. ‘Ik wil gewoon niet dat je je nog kutter voelt door mij. Dat je… weet ik veel, ook wat voor mij gaat voelen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee voelde de boosheid in zijn aderen borrelen. Waar had Roman zich mee bemoeid? Hij vond het nergens op slaan dat hij dit tegen Casper had gezegd! Het was maar een kus, Lee wist ook wel dat het niets betekend had. Hij vond Casper gewoon een leuke jongen, verder wilde hij er nog helemaal niet over nadenken. Zijn verdriet om Nomad was nog veel te rauw om serieus met iemand anders bezig te gaan, maar dat betekende toch niet dat hij niet mocht zoenen?
      ‘Ik vind je aardig. En ja, best leuk. Dat mag toch? Als ik de afgelopen jaren één ding heb geleerd, is het wel dat ik er niet van uit moet gaan dat dat wederzijds is.’
      Hij keek stuurs voor zich uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De bitterheid in Lee’s stem ontging hem niet. Hij vond het echt verdraaid moeilijk om voor zich te houden dat Nomad wel gevoelens voor hem had.
      ‘Ik weet niet of het niet wederzijds is,’ mompelde Casper – en hij verbaasde zich over zijn eigen antwoord. ‘Eerlijk gezegd waren deze twee dagen best wel overweldigend, op sociaal gebied. Ik ben zo lang alleen geweest en opeens ben jij daar, en Nomad, en Isabella, en is Evan terug…’ en doe ik me voor als een of andere fancy prins bij Rosalie, ‘en het is allemaal veel minder vervelend dan ik dacht. Dat is al ingewikkeld genoeg zonder dat ik moet nadenken over andere gevoelens. Ik bedoel – ja, zoenen met jou was prima. Maar ik zou met de rest zoenen ook niet echt vervelend vinden, denk ik. En weet je, het maakt verder ook niet echt uit want ik ben gewoon niet echt… boyfriend material, zoals ze dat zo mooi zeggen.’ Hij keek Lee aan. ‘En volgens mij is dat wel waar jij naar zoekt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee was verrast door Caspers openheid. ‘Volgens mij doe jij jezelf daarmee tekort,’ zei hij. ‘Je bent lief, behulpzaam, aardig en eerlijk… Lijken mij prima vriendjes-kwaliteiten, hoor.’ Hij grijnsde flauwtjes, maar begreep ook wel uit Caspers woorden dat het iets was waar hij zelf gewoon nog niet aan toe was. Misschien moest het inderdaad maar bij één kus blijven. Zo fantastisch ging Casper nou ook weer niet met emoties om, dus het laatste wat hij kon gebruiken was iemand die hem pushte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Ah, daar was je al.' Mavis en Lee hadden beide geen les, dus zocht ze hem om te vragen of ze iets leuks konden doen. Hij was samen met Rosalie weggelopen en daarna had ze hem niet meer gezien, maar hij was vast niet ver weg, had ze gedacht. En dat bleek ook wel. 'Hoi Casper.' Ze had een beetje meegekregen dat Lee en Casper ineens vrienden waren - of zoiets - en ze hoopte maar dat hij zich niet zoals Nomad zou gedragen. Maar verder had ze niet direct problemen met hem, zoals zovelen, om iets wat hij jaren geleden hadden gedaan. 'Mag ik jullie wel storen, of hebben jullie hele spannende gesprekken?' Een redelijk loze vraag, want ze had hen al gestoord, maar ach.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik probeerde Casper ervan te overtuigen dat hij against all odds toch best wat ideale-vriendje-eigenschappen kan afvinken, maar hij is niet zo heel erg onder de indruk geloof ik,' antwoordde Lee.
      Casper rolde met zijn ogen, maar grijnsde toch scheef. 'Ik ben nu eenmaal niet snel onder de indruk.' Hij wierp een korte blik op Mavis. Hij kende haar niet echt, maar ze leek hem minder saai dan Lee's andere vrienden. Dat bleek alleen al uit het feit dat ze bij hen kwam staan.

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 20:23 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daphne had nou niet echt een onvergetelijk feest achter de rug, maar vervelend was het ook niet geweest. Er waren een paar interessante dingen gebeurd – Vinnie die een poging had gedaan om het tegen Mosh op te nemen, dat was toch wel noemenswaardig – en hoewel ze best wel zin had gehad in een hete afsluiter met Andreas, was het daar uiteindelijk helaas niet van gekomen.
Ze ging naast Evan zitten, wiens avond ook iets anders was gelopen dan gepland. Ze had het niet aangedurfd om Nora met hem naar het feest te laten gaan, maar ze was nog steeds ziek van wat Daphne in haar drinken had gedaan tijdens het avondeten.
‘Zo, nog een beetje een leuke avond gehad, ondanks je zieke date?’

---

Every villain is a hero in his own mind.