[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic 2 - Speeltopics

29 okt 2021 - 15:08 Iotte is offline

Iotte 952

IN TIMES OF PEACE, PREPARE FOR WAR
“Be careful, only those you trust can betray you”

Rollentopic • Praattopic 5 • Speeltopic 1

VOLGORDE
—

ALONE
[face=arial —

NOG NIET IN HET VERHAAL
Eleonore, Dagmar, Anna, Suze, Aurora, Anastasiya, Serilda, Eva, Isolde, Viktoriya, Wolfgang, Johann, Klaus, Lorenzo, Benjamin, Reiner, Nathanaël,, Finlay, Ingvar, Salvatore, Morritz, Aleksey

HET VERHAAL

First of September, 1938
Na het einde van de eerste wereldoorlog in 1918 bleef het onrustig in Duitsland. De verloren oorlog en het aftreden van Keizer Wilhelm II zorgde voor veel ontevredenheid onder de Duitse bevolking. Daar maakte de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) dankbaar gebruik van. Hun leider Hitler wist met zijn spreektalent steeds meer leden te werven, waarna hij in 1923 door middel van een mislukte staatsgreep de macht probeerde te grijpen. Nadat Hitler met een relatief lichte straf vrijkwam wou hij de macht op een legale manier veroveren middels politieke wegen en deed dit met veel succes. In de jaren die volgden is Hitler steeds machtiger geworden, waardoor hij zelfs in januari 1933 verkozen werd tot rijkspresident, wat vrijwel direct leidde tot een verdeeldheid in Nazi-Duitsland tussen zijn voor- en tegenstanders. Langzaam maar zeker veranderde Hitler Duitsland van een beginnende democratie in een totalitaire staat, met hemzelf als absolute dictator.

Ergens op het platteland op de grens van Duitsland en Zwitserland, ver weg van de politieke machtspelletjes, staat Montreuxe; een chique kostschool voor jongens en meiden tussen de 12 en 21 jaar. Montreuxe staat bekend om haar uitstekende educatie en haar excellente leerprogramma's. Al generaties lang worden studenten vanuit heel Europa daardoor naar Montreuxe gestuurd. In deze RPG richtte we ons op de achtstejaars, die na een turbulente zomer thuis - al dan niet geïndoctrineerd, terugkeren naar Montreuxe voor een nieuw schooljaar. Hitler wordt met de dag voelbaar sterker, wat zorgt voor een gespannen sfeer. Toch heeft er al die jaren binnen de muren van Montreuxe rust en vrede geheerst. De ligging van het internaat in the middle of nowhere heeft hierbij een grote rol gespeeld. De studenten hebben daardoor al die tijd maar weinig meegekregen over wat zich in de buitenwereld afspeelt. Technologie is in deze tijd nog amper ontwikkeld, waardoor de leerlingen afhankelijk zijn van de krant en de brieven van hun geliefden die eens in de zoveel tijd worden geleverd.
De kostschool heeft altijd gefungeerd als veilige haven, maar met een aankomende oorlog in het vooruitzicht lijken de spanningen tijdens de zomer hoog op gelopen te zijn. Er hangt iets in de lucht, dat niemand kan negeren. Iedereen bereidt zich, bewust of onbewust, voor op wat er komen gaat. Zo keren niet alle studenten dit schooljaar terug en worden vriendschappen meer dan ooit op de proef gesteld. Wie is er nog te vertrouwen?

Ondanks dat onze characters aan de vooravond van de tweede wereldoorlog staan, blijft het een internaat vol tieners, die midden in hun pubertijd zitten, dus drama gegarandeerd.[/center]

ACHTSTEJAARS

♀
• Eleonore Madeline de Marigny — Ester Expósito — Varian — 1.2
• Dagmar Elin ~~Cohen~~ Jørgensen ✡ — Renee Murden — Iotte — 1.1
• Anna Pradl — Imogen Poots — Livgardet — 1.1
• Suze Mae Polak ✡ — Bogdan Kadritskaya — Reeses — 1.4
• Aurora Camorra — Cindy Kimberly — calice — 1.4
• Anastasiya Pelagiya Belova — FC — Epione — 1.5
• Serilda Marie LaRue — Scarlett Leithold — Rionach — 1.5
• Eva Mina Maria Reiss — FC — Dimitrescu — 1.6
• Isolde Lorelei Adler — Romee Strijd — Iotte — 1.6
• Viktoriya Olesya Drozdova — FC — Varian — 1.6

♂
• Wolfgang Theodore Schultze — Froy Gutierrez — Iotte — 1.1
• Johann Franz Voss — Janis Ancens — Livgardet — 1.2
• Klaus Kahl — Lucky Blue Smith — calice — 1.3
• Lorenzo Andrea Cavallo — FC — Epione — 1.2
• Benjamin Adrian Ziegler — Daniel Brühl — Zemo — 1.3
• Reiner Artur Birchenfelt — Chris Evans — Dimitrescu — 1.4
• Nathanaël Izja Borghesius — Maxence Danet-Fauvel — Amren — 1.5
• Finlay Docherty — FC — Varian — 1.6
• Ingvar Gustav Sernander — Philip Kamper — Livgardet — 1.6
• Salvatore Camorra — Tom Cornelisse — calice — 1.6
• Moritz Peer ~~Cohen~~ Clérrisseau — FC — Reeses — 1.6
• Aleksey Belova — FC — Tad — 1.6

REGELS
• Er is een minimum van 150 woorden
• De hoofdregels van Quizlet gelden ook hier
• 16+ is toegestaan, gelieve wel boven je post vermelden
• Houdt het gezellig en leuk voor iedereen
• Bij voorkeur minimaal 1 keer in de week de mogelijkheid hebben om te kunnen posten, mocht dit niet lukken, laat me dit dan alsjeblieft van te voren weten, bij twee weken radiostilte is er een kans dat je uit de RPG wordt gezet
• Indien je niet meer met deze RPG mee wil doen, gelieve jezelf uit te schrijven bij Iotte
• Vermeld de naam van je char, de plek waar hij/zij is en het gezelschap boven je post

KAMERINDELING

Herren
Kamer 801 — Nathanaël Izja Borghesius & Lorenzo Andrea Cavallo
Kamer 802 — Wolfgang Theodore Schultze & Aleksey Belov
Kamer 803 — Johann Franz Voss & Reiner Artur Birchenfelt
Kamer 804 — Benjamin Adrian Ziegler & Klaus Kahl
Kamer 805 — Salvatore Camorra & Ingvar Gustav Sernander
Kamer 806 — Finlay Aurelio Docherty & Moritz Peer Clérrisseau

Damen
Kamer 807 — Dagmar Elin Jørgensen & Anastasiya Pelagiya Belova
Kamer 808 — Eleonore Madeline de Marigny & Anna Pradl
Kamer 809 — Isolde Lorelei Adler & Eva Mina Maria Reiss
Kamer 810 — Serilda Marie LaRue & Aurora Camorra
Kamer 811 — Viktoriya Olesya Drozdova & Meike Schmidt (NPC)
Kamer 812 — Suze Mae Polak & Sophie Jacobs (Joodse NPC)

ROOSTER

LESOVERZICHT

[center]AARDRIJKSKUNDE
Dagmar Elin Jørgensen
Johann Franz Voss
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler
Reiner Artur Birchenfelt
Nina Helene Ackermann
Lucrezia Dulce De Angelis

BIOLOGIE
Frederick Ryker Aschenburg
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Reiner Artur Birchenfelt

ECONOMIE
Wolfgang Theodore Schultze
Dagmar Elin Jørgensen
Eleonore Madeline de Marigny
Lorenzo Andrea Cavallo
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Reiner Artur Birchenfelt
Aurora Camorra
Lucrezia Dulce De Angelis
Valentino Camorra
Inez Renata Borghesius

FILOSOFIE
Muriel Ada Durchdenwald
Suze Mae Polak
Aurora Camorra
Valentino Camorra

FRANS
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Suze Mae Polak
Lucrezia Dulce De Angelis
Inez Renata Borghesius

GESCHIEDENIS
Dagmar Elin Jørgensen
Anna Pradl
Eleonore Madeline de Maringy
Lorenzo Andrea Cavallo
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Suze Mae Polak
Aurora Camorra
Lucrezia Dulce De Angelis
Reiner Artur Birchenfelt
Inez Renata Borghesius

KUNST
Anna Pradl
Eleonore Madeline de Marigny
Lucrezia Dulce De Angelis

LEVENSBESCHOUWING
Dagmar Elin Jørgensen
Aurora Camorra

MAATSCHAPPIJLEER
Reiner Artur Birchenfelt

M&O
Eleonore Madeline de Marigny
Lorenzo Andrea Cavallo
Klaus Kahl
Frederick Rycker Aschenburg
Inez Renata Borghesius

MUZIEK
Anna Pradl
Valentino Camorra

NATUURKUNDE
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Reiner Artur Birchenfelt
Nina Helene Ackermann

SCHEIKUNDE
Wolfgang Theodore Schultze
Johann Franz Voss
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Frederick Rycker Aschenburg
Reiner Artur Birchenfelt
Nina Helene Ackermann

TECHNIEK
Benjamin Adrian Ziegler
Wolfgang Theodore Schultze
Johann Franz Voss

S P O R T T E A M S

HOCKEY
Captain Dames: Eleonore Madeline de Marigny
Dagmar Elin Jørgensen (midmid)

Captain Mannen: Frederick Rycker Aschenburg

KORFBAL
Captain Dames: Inez Renata Borghesius
Johann Franz Voss

PAARDRIJDEN
Anna Pradl

SCHAKEN
Eleonore Madeline de Marigny
Johann Franz Voss
Muriel Ada Durchdenwald
Aurora Camorra
Valentino Camorra
Reiner Artur Birchenfelt

TENNIS
Anna Pradl
Muriel Ada Durchdenwald

VOETBAL
Captain Heren: Wolfgang Theodore Schultze (linksback)
Lorenzo Andrea Cavallo (links mid)
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler (spits)
Reiner Artur Birchenfelt (spits)
Valentino Camorra

E X T R A

DAMES BAKCLUB VOOR THEEKRANSJES
Voorzitter: Anna Pradl
Aurora Camorra

DEBAT CLUB
Voorzitter: Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Ryker Aschenburg
Dagmar Elin Jørgensen
Eleonore Madeline de Marigny

ETIQUETTE
Dagmar Elin Jørgensen
Anna Pradl
Klaus Kahl
Lucrezia Dulce De Angelis

GENTLEMEN'S CLUB
Voorzitter: Klaus Kahl
Rechterhand: Wolfgang Theodore Schultze
Bestuur
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Reiner Artur Birchenfelt
Valentino Camorra

GODSDIENS
Reiner Artur Birchenfelt

GYM
Reiner Artur Birchenfelt

GYMNASTIEK
Suze Mae Polak

JOODSE CLUB
Voorzitter: Suze Mae Polak
Dagmar Elin Jørgensen

KLASSIEKE TAAL
Dagmar Elin Jørgensen
Eleonore Madeline de Marigny
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Aurora Camorra

NEWSPAPER CLUB
Voorzitter: Dagmar Elin Jørgensen
Lorenzo Andrea Cavallo
Nina Helene Ackermann
Lucrezia Dulce De Angelis

POLITIEKE WETENSCHAP
Reiner Artur Birchenfelt

Nog geen vakken opgegeven: Adalyn, Felix

VERJAARDAGEN

RELATIELIJSTJES

[ bericht aangepast op 7 feb 2022 - 20:12 ]

someone out there feels better because you exist

5 maart 2022 - 13:02 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Ingvar Sernander

19 • With Aurora • at the main hall

❝ I won’t be the first to fall. But will I be the last to stand? ❞

Iemand kon duidelijk niet zonder feestjes. Overdreven richtte Aurora haar ogen op Ingvar, nadat ze een omweg via het plafond gemaakt hadden. Beetje een dramaqueen move, maar ach, de Italianen hielden blijkbaar van drama en toneel. Wat dat betreft waren de Zweden een stuk ingetogener, maar helaas, hij was niet in Zweden. Aurora leek het met hem eens te zijn dat dit ook weer niet de meest ideale plek was om zich te bevinden.
'Ja, dat mag ik hopen. Anders overleef ik het niet in dit gat.' Haar woorden deden hem grinniken. Een gat was dit dorp inderdaad, al was hij het wel gewend. Zijn thuisland bestond immers voornamelijk uit kleine dorpjes. Grote steden waren zeldzaam en dan nog zouden veel mensen ze vast klein vinden. Toch voelde hij zich er wel thuis, waarschijnlijk meer dan in een grote stad. Hij vond het dus eigenlijk niet erg dat ze in een gat zaten, het trok hem meer aan dat het geen gat in zijn thuisland was.
Ingvar was haast geneigd om een opmerking te maken over dat ze vast liever in Italië was, maar hij wist ook wel dat het antwoord daarop absoluut ja zou zijn. Daarnaast zou het haar humeur waarschijnlijk geen goed doen en als "gentleman" was het onbeleefd om bewust haar humeur te verslechteren. Dus maakte hij maar droogjes een opmerking over het vermaak dat vast gauw zou ontstaan vanwege de nieuwe bokslessen. Het kon niet anders dan dat sommige jongens hun nieuw verworven vaardigheden buiten de lessen om zouden uitproberen.
'Zeg dat maar niet te hard,' waarschuwde Aurora hem grinnikend met een por. De woorden deden hem grijnzen. Hij wist ook wel dat hij iets meer zou moeten letten op zijn woorden, maar er waren geen prominente Gentlemans club leden binnen gehoorsafstand. En niemand zou de jongerejaars geloven, niet tegenover zijn woord. Mocht het echt nodig zijn, was hij heus niet vies van een beetje dreigen en desnoods geweld. Alles om zijn reputatie hoog te houden.
'Maak je om mij maar geen zorgen,' stelde hij haar gerust. 'Ik weet wanneer ik dit soort dingen kan zeggen of wanneer ik mijn mond moet houden.' Tenminste, dat hoopte hij, maar kijkend naar hoe ver hij ondertussen was gekomen, was dit vast wel waar. In dit geval wist hij in ieder geval dat hij zoiets wel kon zeggen, er waren meer mensen die bewust waren van de gewelddadige trekjes van enkele van hun medeleerlingen. Het onderwerp Joden was wel iets dat hij absoluut onbesproken moest laten op zo'n openbare plek, tenzij hij alleen maar slechte woorden over hen had. Hij wist alleen wel beter dan dit in het bijzijn van Aurora te doen.
Ondertussen probeerde Aurora nu bij hem te vissen naar zijn mening, maar hij was niet van plan om deze zomaar prijs te geven. Hij wilde ook absoluut iets van haar horen voor hij zijn mond opentrok over deze kwestie. Ingvar had geen idee van wat ze probeerde te bereiken, maar Aurora had van het moment gebruik gemaakt om haarzelf gemakkelijk te maken op zijn schouder. Ze was er duidelijk op uit om een reactie bij hem uit te lokken, maar hij accepteerde haar beweging slechts stilzwijgend. Prima als ze op zijn schouder wilde leunen, maar hij was niet van plan om vol in het openbaar op haar geflirt in te gaan. Niet waar Eva het ook kon zien. Hij had nog steeds geen idee wat het nu precies was wat hij voor haar voelde, maar hij voelde een zware behoefte om haar niet teleur te willen stellen. Dit was dan ook deels de reden dat hij Aurora voorzichtig van zich afschoof toen hij rechtop wilde gaan zitten na een mededeling over de volgende bijeenkomst. Daarnaast wilde hij wat druk op Aurora leggen om haar mond open te trekken. Ze zou toch iets moeten zeggen als hij binnen nu en een paar minuten weg was. Eens zien wat hij voor elkaar kon krijgen.
Ze was dus duidelijk niet van plan om hem zomaar te laten gaan. Haar vinger in zijn nek deed hem even rillen, al was het zeker geen onplezierige aanraking. Hij liet Aurora haar gang gaan, ergens wond het hem op, maar hij wist wel beter dan dit te tonen. 'Je denkt toch niet dat ik mijn mening ga geven te midden van deze Duitse circle jerk,' fluisterde ze hem in zijn oor. 'Dat jij mij zo’n vraag stelt op dit moment is aan jou, maar een volledig antwoord geef ik je liever op een wat discretere plek.' Een grijns verscheen op zijn lippen. Daarnaast was het haar volle recht dat ze niet graag over dit soort dingen sprak in het openbaar. Ze was nota bene nieuw, had nog geen definitieve plek veroverd tussen de populaire mensen die een stuk meer onschendbaar waren dan de rest.
Ze ging weer rechtop zitten en begon haar lippen te stiften. Hij keek haar enigszins belangstellend aan, al probeerde hij zijn houding neutraal te houden. 'Een meer discrete plek is prima, wat stel je voor?' Hij kon wel meerdere discrete plekken hier op school verzinnen, waaronder hun kamers, maar hij liet de keuze aan haar over. Al zou zijn kamer absoluut discreet zijn, gezien zijn kamergenoot haar tweelingbroer was, niet een kamergenoot waar ze zich zorgen over hoefden te maken.
'Dus,' begon ze met haar voorstel, 'wellicht kunnen we ons gesprek op een ander moment voortzetten. Jouw kamer weet ik inmiddels wel te vinden, misschien wordt het tijd dat je eens bij mij langskomt.' Haar ogen boorden zich in de zijne en terwijl ze sprak, bleef hij haar rustig aankijken. Oké dan, dus niet zijn kamer, hoe veilig dan ook. Hopelijk was Aurora's kamergenoot dan niet zo'n fanatiekeling die geheimen niet voor zich kon houden.
'Prima, zal ik je dan maar komen opzoeken na de vergadering?' ging hij in op haar voorstel. 'Of heb je al andere plannen voor vandaag.' Geen al te slechte uitkomst van hun onderhandeling om informatie. En hoe dubbelzinnig haar woorden ook klonken, Ingvar had een vermoeden dat ze oprecht alleen wilde praten en niet meer van hem hoefde. Anders had ze vast al eerder een move gemaakt. Nee, hun band was eerder te omschrijven als een flirterige vriendschap. Prima voor hem, al zou hij iets anders ook zeker niet afslaan.

6 maart 2022 - 12:04 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Anna Pradl

20 — Voorzitter Dames bakclub voor theekransjes — with Oskar — in the Main Hall

❝ Act brutal with no pity. Be harsh, show no remorse. ❞

Met een grote glimlach op haar lippen had Anna geluisterd naar de toespraak van Herr Hartmann. Ze had het al wat frappant gevonden dat er geen brieven voor haar waren binnengekomen, gezien haar vader elke week schreef om haar op de hoogte te houden van de gebeurtenissen thuis. Deze brief was laat geweest, terwijl de post hier normaal altijd op tijd was. Nu was ze al helemaal nieuwsgierig naar zijn brief, gezien hij haar hierin vast zou vertellen wat haar familieleden hadden bijgedragen aan deze zogenaamde Kristallnacht. Goed dat de Joden eindelijk even goed op hun plaats werden gezet. Haar oom zou die smerige Joden vast hardhandig aangepakt hebben, misschien ook gezorgd dat haar zwakke broer eindelijk wat harder werd. Matthias was gewoon te veel verwend geweest door hun ouders, die niet doorhadden dat hij juist aangepakt moest worden om te zorgen dat hij zich gedroeg zoals hij zich zou moeten gedragen. Al leek hun neef Alois ook wel een goede invloed op hem te hebben de laatste tijd.
Haar blik zocht Eva en Nore op, nieuwsgierig naar hoe zij reageerden op dit nieuws. Eva leek net zo blij te zijn met dit nieuws als zijzelf, al leek Nore haar gezicht wat betrokken. Al kon dit natuurlijk ook komen door Aleksej die haar duidelijk aan het irriteren was en ze wist niet zeker op welke wijze. Ohoh, misschien tijd om haar vriendin te gaan redden? Ze leek in ieder geval niet blij met de positie waarin ze zich bevond, dus zag Anna het als haar taak om te komen helpen. Ze stond op van haar stoel, maar voor ze wegliep, keek ze ook nog rond naar Isolde. Ze wilde zeker weten dat de nieuwelinge ook in goede handen was. Ze kwam minder weerbaar op haar over dan Nore, dus als zij ook problemen leek te hebben, ging haar voorkeur uit naar het redden van Isolde. Om dan te realiseren dat ze haar net al naast Eva had zien zitten. Oké, die was gelukkig in goede handen.
Vastberaden stapte ze weg uit haar rij, soepel de benen van nog zittende mensen ontwijkend. Een jongerejaars die in de weg liep, duwde ze wat aan de kant. Lang niet zo hard als sommige van de jongens zouden doen, maar hard genoeg om ruimte voor zichzelf te creëren en de boodschap af te geven. Even voor haar zag te tot haar ongenoegen Oskar Hartmann staan, zoon van de directeur. Ondanks zijn vader was hij lang niet zo populair op school als je zou verwachten en dit had hij dan ook volledig aan zichzelf te danken. Zelf negeerde ze hem ook liever en in dit geval was ze bereid hem ook opzij te duwen zoals ze net had gedaan. Je hoorde nou eenmaal respect te hebben voor de ouderejaars, al helemaal iemand zoals Anna met belangrijke vrienden.
Voor ze hem opzij kon duwen, struikelde hij opeens over een tas en klampte hij zich aan haar vast. In een reflex greep ze hem vast om hem dan weer een duw naar achter te geven. Echt niet dat zo'n joch als Oskar zich zomaar aan haar vast kon grijpen, of hij nu viel of niet. Helaas bleef hij op zijn benen staan na haar duw en met grote ogen keek hij op naar haar. Haast als verstijfd stond hij voor haar. Ze zuchtte dramatisch en rolde met haar ogen.
'Kijk eens uit waar je loopt, joh. Wat ben je nu voor een heer die zich aan een dame moet vastklampen?' Sarcastisch trok ze haar wenkbrauw op. Ze liet haar blik over hem heen gaan om dan door de zaal heen te kijken. Waar was Nore nu weer heen gegaan? Ze moest al gauw concluderen dat zij en Aleksej de ruimte al verlaten hadden en Anna had geen zin in een zoektocht, niet midden in deze chaos. Pech voor Oskar, want nu kwam haar irritatie op hem terecht. 'Nou, komt er nog een excuus of wat? ' beet ze hem toe. 'Ik heb niet de hele dag.' Nu ze Nore was kwijtgeraakt was ze niet van plan om weg te lopen zonder een excuus van dit joch. Alles om duidelijk te maken dat zij niet iemand was om mee te sollen, ook al was ze een vrouw. Ze werd dan ook nogal vaak onderschat door de mannen en nu was ze niet in een stemming om dit te accepteren.

6 maart 2022 - 15:32 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Johann Voss

19 • With Serilda • in the main hall

❝ Who will stop all this madness that has consequences no man understand? ❞

Het was goed om het meisje naast hem al gauw weer te horen grinniken. Gelukkig maar, de geruststelling leek gelukt, anders had ze vast niet gelachen. Toch wilde Johann wel graag weten waar die opmerking die haar zo had doen blozen vandaan gekomen was. Er moest toch een reden voor zijn dat ook zij zich toch ergens zorgen maakte, ook al was ze zeer waarschijnlijk niet Joods. Het feit dat ze niet uit Duitsland kwam, was één van de redenen voor haar zorgen die hij kon verzinnen. Het speet hem dan ook toen hij haar gezichtsuitdrukking zag veranderen na zijn woorden. Van de lach van net was niets meer over.
'Ik weet het niet,' vertelt Serilda hem zachtjes, ondertussen naar hem toe gebogen. 'Ik kan alleen maar hopen van niet, natuurlijk. Maar ergens. . .' Langzaam knikt Johann op haar woorden. Hij snapt haar maar al te goed, al kon hij haar niet vertellen waarom. 'Het zou niet nodig zijn.' Heel even raakte hij haar schouder aan, hopend haar zo gerust te stellen samen met wat hij zei.
'Het komt vast goed. Zolang je je maar niet heel nadrukkelijk uitspreekt tegen bepaalde dingen, kunnen ze je niets maken.' Serilda zou vast wel snappen wat hij precies bedoelde, al helemaal gezien de nieuwe regels die zojuist waren opgesteld. Daarnaast hoopte Johann maar dat hij gelijk had, dat ze buitenlanders inderdaad niets zouden doen zolang ze het nazi bestuur niet dwars zouden zitten. Hoewel het land waarin de school stond neutraal was, was de school zelf dit al lang niet meer.
Vervolgens stak het hem wel dat ze haar hand opstak naar Klaus en even later ook Reiner. Zelf probeerde hij beide jongens heel hard te negeren. Klaus' aandacht wilde hij niet trekken en Reiner onder ogen komen was nog steeds onmogelijk, in ieder geval met de manier waarop zijn oude vriend hem nu behandelde. Hij snapte nog steeds niet waarom precies, maar het had absoluut iets met hun nacht samen te maken.
Serilda's aandacht ging gelukkig uiteindelijk wel weer terug naar hem, ook al was het maar om Klaus in de waan te houden dat hij iets in dit meisje zag. Al zou het hem weinig verbazen als Klaus zichzelf of Reiner aan haar zou proberen te koppelen. Ondanks haar Franse roots was ze in Klaus' ogen qua uiterlijk wel perfect huwelijksmateriaal, daar was hij zeker van. Misschien dan toch niet zo slim om zo in het openbaar met haar om te gaan. Hij was dan ook niet van plan om deze ruimte samen met haar te verlaten, puur voor het geval dat dit Klaus verkeerde ideeën gaf.
Weeral probeerde hij haar gerust te stellen, al leek ze deze keer minder overtuigd. Ze wist waarschijnlijk net zo goed als hem dat het hier niet bij zou stoppen. 'Ik hoop het ook, heel erg zelfs,' mompelde ze als antwoord, hoewel hij de "maar" in haar woorden voelde hangen. Zelfverzekerd overkomen voor de mensen op afstand maar dichtbij wat anders laten zien, ze was heus niet de enige hier op school die deze tactiek gebruikte. Iedereen liep op eieren en op een bepaalde manier was Johann blij dat hij er iets minder om was gaan geven toen hij doorhad dat hij toch verdoemd was tot één van de niet zo interessante leerlingen. Hij had wat dat betreft geen façades meer om op te houden. Gelukkig maar, gezien hij momenteel zijn handen vol had aan zich voordoen als een doodnormale heteroseksuele jongen.
'Op een schaal van drie tot tien, hoe erg gaat het zijn als we nu wegsneaken? Ik heb misschien wel een beetje behoefte aan wat frisse lucht, wat denk jij?' stelde Serilda uiteindelijk voor en Johann was even heel erg opgelucht met deze wending van hun gesprek. Daarnaast gaf het hem een uitgang om eindelijk weg te gaan uit deze bedrukte sfeer, weg uit deze ruimte waar meerdere paren ogen op hem gericht waren. Tot hij zich zijn voornemen besefte om niet samen met haar de grote hal te verlaten. Hij wilde absoluut niet weer Klaus' wraakzucht op zich halen.
'Klinkt als een goed plan,' merkte hij zachtjes op, 'ik neem die uitgang, jij neemt de ander en we ontmoeten elkaar buiten bij het standbeeld van de adelaar in de tuinen?' Ondertussen wees hij naar de twee uitgangen die hij bedoelde. Gelukkig maar dat ze over wegsneaken was begonnen, zo klonk zijn voorstel hopelijk een stuk minder gek. Gezien Serilda op zo'n goede voet met Klaus leek te staan, vertelde hij haar liever niet over zijn problemen met hem en dus ook niet waarom hij niet samen met haar wilde weglopen. Hoe aardig hij haar ook vond, zijn eigen zelfbescherming was belangrijker. 'Je weet waar dat beeld is?' vroeg hij haar nog om zeker te weten dat ze wel op dezelfde plek zouden eindigen.

8 maart 2022 - 0:02 Sev is offline

Sev 19203

EVA REISS

"Alone, by herself, she built the kingdom that she wanted."

theme • with isolde • great hall

Met een kaarsrechte rug en een tevreden gevoel in haar lichaam, aanschouwde Eva hoe Herr Hartmann zijn spreekplek verliet. De onmensen zouden nog minder rechten krijgen op school. Goed. Heel goed. Als vanzelf wilde ze omkijken om de blik van haar ex-vriend Klaus te vangen.
Nee.
Niet kijken.
Waren ze nog samen geweest, hadden ze in dat moment gegarandeerd een glunderende blik van verstandhouding uitgewisseld. Zij hadden de theorieën van Herr Hitler allang omarmd, lang voordat de rest van Duitsland een beetje wakker begon te worden. Hitler's politieke ideeën over met name rassenleer, was een grote passie die ze deelden. Eentje waar ze samen eindeloos over konden praten. Samen hadden ze op bed gelegen, starend naar het plafond en dromend over een volmaakt Duitsland… Het was haar idee van romantiek. Een volmaakte liefde tussen twee mensen die elkaar en hun nieuwe leider begrepen.
Niet kijken…
Heel voorzichtig draaide Eva haar hoofd behoedzaam om. Op topsnelheid scanden haar blauwe ogen de mensen in de zaal. Een klein schokje ging door haar lichaam toen ze hem uiteindelijk zag staan, pratend tegen Reiner Birchenfelt. De twee jongens die haar leven volledig hadden getekend, for better or for worse. Snel keek ze weer weg. Ze wilde niet dat Klaus haar zag staren. Wat zou ze ervoor geven om nog even met hem te praten. Terug te gaan naar de fijne tijden die ze samen hadden gehad.
Hoewel ze in eerste instantie met hem was gaan daten om Reiner jaloers te maken, had het niet lang geduurd voordat ze zich meer en meer begon te beseffen dat ze akelig veel op elkaar leken. Ze vulden elkaar aan, lieten elkaar lachen, hadden diepe gesprekken en hij steunde haar zelfs in haar droom om arts te worden. Het was bijzonder geweest. Klaus' paranoia had echter roet in het eten gegooid. Ze had niet met een jongen kunnen praten, of hij had zich al hardop afgevraagd of ze niet liever met een ander wilde zijn. Zijn onzekerheid had het einde van hun relatie betekend. Het had haar hart gebroken. En hoewel ze zich goed op haar gemak voelde bij Ingvar, kon ze Klaus niet zomaar vergeten.
Naast haar schraapte Isolde, haar nieuwe kamergenoot van dat schooljaar, haar keel. Eva liet haar gedachten aan Klaus voor een moment varen en keek het blonde meisje naast haar aan.
“Wat een nieuws,” bracht haar nieuwe vriendin uit. Haar stem stierf langzaam weg. Het was een duidelijk signaal dat ze niet helemaal wist hoe ze op het nieuws moest reageren. Eva’s blik verstrakte terwijl ze Isolde aan bleef staren. Dat was niet best. Ze koos haar vriendinnen zorgvuldig uit en moest er niet aan denken om een Jodenvriendinnetje in haar clubje te hebben. Isolde kon zichzelf maar beter snel verduidelijken. “Dit zat er wel aan te komen, toch?” vervolgde het meisje voorzichtig. Toch? Het gebrek aan standvastigheid in haar woorden, irriteerde Eva.
”Ja, dat zat het zeker,” antwoordde Eva kalm maar neutraal om Isolde geen hints te geven over het antwoord dat ze wilde horen. “Wat vind jij ervan? Van de veranderingen?” Haar heldere ogen hielden Isolde’s blik vast. Mensen zeiden veel, maar hun blikken zeiden nog veel meer. Ogen logen niet.
Nadat ze antwoord had gekregen, schoot haar blik terug de zaal in. Haar kijkers bleven hangen op Ingvar en — wat deed die mediterrane hoer naast hem?!
Eva’s bleef de twee even aanstaren. Aurora zat veel te dicht bij hem, met die smerige vinger die ze sensueel over zijn gezicht glijden. Ze had zich voorover gebogen en fluisterde iets in zijn oor. En het ergste was nog dat Ingvar het allemaal toeliet. Hij zat zelfs te grijnzen. Gadverdamme.
Een brandend gevoel van woede en jaloezie begon te borrelen in haar lichaam. Ze kende Aurora nog helemaal niet goed, maar vanaf het eerste moment had ze al gezien wat voor soort persoon zij was. Ze was het type meisje dat voor mannen bevestigde dat vrouwen niets meer waren dan een stuk vlees om over te kwijlen. Haar gedrag en manier van kleden, gaf kerels het idee dat het onderdrukte geslacht niets meer in haar mars had dan het verleiden van mannen, het spreiden van haar benen en het baren van kinderen. Eva haatte types zoals zij. Vrouwen die schaamteloos de positie van hun eigen sekse nog verder onderdrukten.
En nu hing ze ook nog met haar opgesmukte gezicht over Ingvar heen… Shit. Waarom duwde Ingvar haar niet weg? Waarom waren mannen zo eenvoudig?
Bijna automatisch gleed haar blik terug naar Klaus, die op dat moment net zijn hand opstak naar Serilda. Hij zou zich nooit zo gemakkelijk laten inpakken door de eerste de beste slet. Klaus zocht diepgang. Status. Een vrouw waarmee hij de wereld kon overnemen. Ze waren zo goed geweest samen.
Toen Klaus’ blik de hare dreigde de kruisen, draaide ze zich resoluut om en raapte ze haar boeken bijeen.
”Kom je mee?” vroeg ze Isolde, elke vorm van emotie afwezig uit haar stem. Ze had wel weer genoeg gezien van de grote zaal. "Dan gaan we wat te drinken halen."

[ bericht aangepast op 8 maart 2022 - 0:14 ]

ars moriendi

13 maart 2022 - 19:34 reguluswife is offline

reguluswife 37248

FINLAY AURELIO DOCHERTY

*aggressively makes cappuccino*

nineteen • auditorium • with asya

In stilte luisterde hij naar de speech van Herr Hartmann. Een kleine, goedkeurende glimlach viel niet te onderdrukken, zijn uitgelaten emoties nauwelijks zichtbaar vergeleken bij enkele andere in de zaal. Het was hoogtijd voor dit, voor het gespuis om op hun plek gezet te worden. Nu was het slechts nog Duitsland, maar Finlay had goede hoop dat dit op zijn tijd over zou waaien naar Scotland, en hopelijk geheel Verenigd Koningrijk. Liever eerder dan later, alleen goede dingen kosten soms tijd. Hij zou er geduld voor hebben en bijdragen aan het doel waar hij kon. Ooit had hij het verschrikkelijk gevonden, de ontdekking dat zijn vader niet zijn biologische vader was, maar dat dit Herr Joseph Schultze was, Reichsführer bij de SS. Zijn biologische vader had veel beter voor ogen wat er voor nodig was om het Derde Rijk, en daarmee Europa, aan de top van de wereld te krijgen, hun rechtmatige plek. Het was alleen maar goed dat het schoolbestuur van Montreuxe had besloten dat de Joodse studenten belemmeringen werden opgelegd. Het was tijd dat ze gingen wennen aan de nieuwe wereldorde. Als er straks tijd voor was moest hij eens met Klaus praten, over de verdere mogelijkheden die dit bood.
Herr Hartmann sloot zijn speech af met de mededeling dat ze konden vertrekken, en verliet zelf ook samen met de docenten de zaal. Het gepraat in de zaal startte onmiddelijke, gedeeltelijk overstemd door het geschraap van stoelpoten over de vloer. Fin’s ogen vielen op Asya naast hem. Aleksey’s knappe, blonde nichtje. Als hij niet al geleerd had van zijn moeder om vrouwen met respect te behandelen, dan hadden de familiebanden van het meisje dat wel gedaan. De geschiedenis op Montreuxe had iedereen wel geleerd dat het beter voor je was om op goede wijze met Aleksey’s familie om te gaan. Toch had dat hem er niet van weerhouden om de verlegen blonde iets meer uit haar schulp te trekken en waren ze al enkele keren samen naar het dorpje vlakbij de school geweest. Voor hij ook maar iets tegen haar kon zeggen, wurmde een kleine jongerejaars van de Gentlemens Club, Weissman, zich door de menigte naar hen toe. Met licht opgetrokken wenkbrauwen keek Finlay naar de jongen, die er met zijn rode wangen uit zag alsof hij enkele rondjes door de zaal had gerend. “Klaus wilt de club bij elkaar hebben,” zei hij lichtelijk buitenadem. “Over vijf minuten in de club, aanwezigheid is verplicht.” Finlay knikte naar hem, waarna Weissman snel verder liep. Als hij binnen vijf minuten iedereen van de club moest vertellen dat er een bijeenkomst was, dan had hij een behoorlijke klus voor de boeg.
Fin’s aandacht schoof opnieuw naar Asya, die tijdens de speech niet veel emoties op haar gezicht had laten zien. Of beter, ze had een poging gedaan tot. Haar rode wangen en de frons op haar gezicht verraadden haar. “Geen zorgen,” zei hij tegen haar. “Het zal in Zwitserland niet zo snel los lopen.” Al hoopte hij daar natuurlijk wel op, ondanks de neutraliteit die het land altijd liet zien. “Gaat het oké?”

[ bericht aangepast op 13 maart 2022 - 19:34 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

22 maart 2022 - 13:01 Tad is offline

Tad 3475

Om alles overzichtelijk te houden is er een nieuw speeltopic geopend! 😊

She's imperfect but she tries

Index RPG Actieve Topics Zoek