[RPG • 0] Experium || 47 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 okt 2021 - 22:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Maar alles was ook een paar dagen helemaal ontzettend kut, Jes,’ zei hij zacht. ‘En het gevaar mag nu dan wel geweken zijn, maar dat betekent niet dat je emoties weg zijn? Misschien heb je die gewoon uit overlevingsdrang in een ver hoekje gestouwd, puur omdat je de energie niet had om ze te verwerken, en kwamen ze los nu je weer helemaal genezen bent? Ik vind dat niet zo raar.’ Tot slot was er een periode geweest waarin hij zijn emoties ook vrij vakkundig had kunnen invriezen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester waagde een blik omhoog. 'Maar ik weet niet eens wat dit was.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Een paniekaanval,' antwoordde Onyx. Het was anders dan hij bij Adam had gezien, die leek eerder last van psychoses of flashbacks te hebben gehad, terwijl Jes amper wat had kunnen uitbrengen. 'Denk ik tenminste. Wat niet zo raar is na wat er gebeurd is.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish hield Yrla’s hand nog steeds vast. Zijn blik hield hij angstvallig op zijn gezicht gericht, hij durfde niet te kijken hoe Fayr en Kris vorderden. Af en toe draaiden Yrla’s ogen weg. De pijn moest onverdraaglijk zijn. Tranen stonden nog steeds aan de randen van zijn ogen. Wat als hij het niet overleefde? Had hij dit kunnen vermoeden, kunnen voorkomen? Hij wilde bemoedigende dingen zeggen, maar zijn stem stokte en hij kon alleen maar hulpeloos afwachten – net zoals hij woensdagnacht had gedaan.
      Uiteindelijk was dat ook goed gekomen. Nu… nu zou dat weer gebeuren, toch?
      Fayr was er – opgeladen en wel. Yrla heelde uit zichzelf.
      Het kwam goed. Het moest.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone haar slaap was door haar uitputting nogal droomloos geweest. Nu echter begon ze te woelen, alsof duizenden wespen achter haar haar vlogen. Kreunend bewoog ze in haar bed, tot ze ineens met een ruk overeind kwam. "Fayr..." was het eerste wat er over haar lippen kwam. De tijd om echt wakker te worden, kreeg Fersephone niet. Haar gave kwam als een verrassing, vol en meedogenloos. Boven Fersephone spatte spontaan haar lamp uit elkaar, waardoor Fersephone een gil sloeg. Haar gave gonsde onder haar huid en zonder enige controle verliet het haar vingers en dook het het matras in.
      En direct voelde Fersephone de diepe paniek opkomen. Ze was nog in het house. Angstvallig probeerde Fersephone overeind te komen van haar bed. Ze trapte met enige moeite de dekens van haar af, al vergingen die gauw tot stof toen ze hen ook maar aanraakte met haar handen. Wat gebeurde er?! Waarom was haar gave zo van slag?. Ze voelde de gonzende energie onder haar huid krioelen. Ze moest hier weg, ze moest naar buiten. Fersephone probeerde haar gave op de muur te concentreren, om een uitweg te maken zo snel mogelijk naar buiten. Haar gave luisterde echter niet meer. Zodra ze haar hand uitstak, sprong er spontaan een scheur in de kastdeur. Angstig trok Fersephone haar hand terug en probeerde controle te krijgen over haar gave door hem op te sluiten daar in haar arm. "Keramiek, metaal, kunststof, hou-." begon ze aan haar mantra, maar voor ze het kon afmaken, vlamde haar gave witheet door haar arm heen. Fersephone gilde het uit, terwijl haar gave dit keer haar eigen lichaam aanviel om maar los te kunnen komen. De vonken leken haast uit haar vingers te vliegen, richting het plafond. Angstig sloeg Fersephone haar nog goede arm over haar hoofd heen, om haarzelf te beschermen tegen de plafondplaten die naar beneden kwamen. Ze moest hier weg!
      Met enige moeite klom Fersephone over de brokstukken heen, de pijn in haar arm volledig negerend, net als ze kleine knallen die ze om zich heen hoorde. Bij de deur van haar slaapkamer blokkeerde een van de plafondplaten de deur. Fersephone legde haar hand erop, in de hoop dat ze het hout kon laten vergaan. Maar haar gave deed alles behalve wat zij wilde. In paniek en frustratie sloeg ze een keer tegen het hout van de deur aan. Iets wat ze beter niet had kunnen doen. De klap liet een schokgolf door de muur trekken, waardoor er teveel energie vrij kwam. De muur kwam met een explosie in beweging, waardoor Fersephone achterover gelanceerd werd. Het meisje vloog met zo'n kracht achteruit dat ze op de muur naast haar bed knalde en zonder bewustzijn als een propje in elkaar zakte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Een paniekaanval? Net zoals Adam die had?
      'Maar Dezi heeft niets gedaan. Echt niet. Ik stond eerlijk gezegd op het punt een poging te doen haar kop in te rammen met dat stomme blok ijs om m'n voeten dan bang te zijn wat ze met me uit ging spoken. Had wel betere dingen om over na te denken. Het uitvinden van telepathie enzo. En de hele heisa met Zebediah was flink kut ja, maar ook weer niet mega traumatisch dat ik ineens compleet doorsla zodra ik weer een keer gelukkig ben. Dit kwam uit het níks.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er klonkt een luide knal en wat gerommel van beneden. Voor een moment zweerde Merrin dat hij het gebouw voelde schudden en bezorgd keek hij even naar de anderen in zijn gezelschap. "Wat was dat?" vroeg hij ademloos.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Jes… we namen afscheid van elkaar.’ Onyx wendde zijn blik af, het deed pijn dat zijn vriend daar zo luchtig over sprak, alsof er niks aan de hand was. ‘En je kan daar dan wel luchtig over proberen te doen – of misschien gaat dat vanzelf – maar het was niet luchtig. Ik – ik liet je achter om te sterven.’ Zijn stem trilde en zijn ogen liepen weer vol met tranen. ‘En als jij denkt dat dat niet traumatisch is, om langzaam bevroren te worden terwijl ik compleet in paniek door het bos ren en min of meer gedwongen werd om met een strop om naar beneden te springen in een of andere wanhoopspoging om je te redden, waarna jij stíérf en we je uit de dood moesten opwekken terwijl je niet wist of je ooit nog uit een droom zou wakker worden… nou dan moet je je definitie van traumatisch misschien maar eens herzien.’

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 23:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester beet op zijn lip. 'Het zou me niet gered hebben,' mompelde hij nog zachtjes, maar het voelde niet alsof hij het met die mededeling beter maakte ofzo. Maar Onyx had gelijk. Het maakte niet uit of hij het zich nou precies herinnerde hoe het was om dood te gaan—want dat deed hij niet—maar het uur ervoor was... Had pijn gedaan. Was eng geweest. Een soort machteloos wachten op het onvermijdelijke zonder er iets aan te kunnen veranderen en te weten dat Onyx zou doen wat Dezi zei en dat hij het zou zien gebeuren hoe de persoon waar hij zo zielsveel van hield gruwelijk stierf voor hij er zelf aanging—oké, Onyx had echt gelijk. Jester slikte hard. En vervolgens drie dagen lang langzaam op ongeveer dezelfde manier liggen sterven deed ook vrij weinig voor je mentale gesteldheid. Zeker niet als dan je redder in nood gekidnapt wordt. En je corrupte vader vervolgens weet van je illegale teruggehaalde herinneringen.
      Dat was eigenlijk best wel veel.
      'Oké,' zei hij kleintjes. Opeens was het een stuk makkelijker om te begrijpen waarom Kris zo giftig was geworden van het stickertje PTSD. Thanks, hoor. Tada, je bent kapot. Enjoy. Bijwerkingen zijn afschuwelijk, ronduit deprimerend, met risico op nog meer problemen als je niet oppast. Ciao! 'Het- Erover nadenken voelt gewoon zo kut. Dan voel ik--ik weet niet eens wat maar ik wil het niet. En het hoeft ook niet, toch? We waren er allebei bij, we weten wat er gebeurd is. Nouja. Het meeste. Het laatste van wat je noemde herinner ik me allemaal niet, natuurlijk. Want-- jeweetwel.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik weet het ook niet,’ zei Onyx zacht – en eerlijk. ‘Ik heb alleen wel voldoende ervaring met trauma’s om te weten dat dit we hier wel iets mee moeten doen.’ Met zijn duimen streek hij langs die van Jes. ‘Erover praten en het zo… een plekje geven ofzo. Maar dat hoeft natuurlijk niet nu.’ Liever niet zelfs. ‘Gewoon… over een tijdje.’ Hij liet Jes’ handen los en sloeg zijn armen weer stevig om hem heen. Hij liet zijn kin op zijn hoofd rusten. ‘Zullen we iets actiefs doen? Boogschieten ofzo?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Boogschieten?' Geheel per ongeluk ontsnapte er even iets van een lach. 'In een droom, bedoel je?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Bij de schietbaan,' grinnikte Onyx. 'Maar een droom mag ook. Kun je op ijskonijntjes schieten. Dan bloeden ze aardbeiensaus.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Met knettersuiker?' vroeg Jester met een vage glimlach. Hij leunde tegen zijn vriend aan. Erover praten en dingen een plekje geven klonk wel verstandig. Advies dat hij ook aan anderen zou geven, maar het zelf doen was toch nog wel een beetje moeilijker in de praktijk. Hij aarzelde even. Misschien gewoon bij het makkelijkste beginnen, ofzo? 'Cackle weet dat ik mijn geheugen terug heb. Hij denkt dat ik Dezi heb vermoord.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De overgang van knettersuiker naar Cackle en Jes als vermeende moordenaar was nogal abrupt en moest even tot hem doordringen. ‘Ik vrees dat dat wel enige uitleg vergt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Je zei praten.' Jester haalde zijn schouders op. 'En nadenken over knettersuiker is een reflex, dat telt niet.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.