[RPG • 0] Experium || 47 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 okt 2021 - 22:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De glimlach op zijn gezicht splinterde een stukje. 'Nah, de shit kan nog nog wel ietsje langer wachten.' Jesters andere hand gleed nu ook over het smalste stukje van Onyx' middel en begon figuurtjes te tekenen op de gladde, warme huid van zijn rug. Maar de raceautootjes kwamen niet meer op dezelfde manier in beweging en er groeide iets zwaars net onder zijn ribbenkast. Het was maar een beetje fris. Waarom deed hij nou zo stom? Hij wilde dit. Straks ging Onyx nog aan zichzelf twijfelen ook. 'De shit staat even op prioriteit nummer twee,' besloot Jester vastberaden en hij keek omhoog met een koppige trek om zijn mond. 'Eerst mogen wij. Ik wil nog dat je me vasthoudt, en me aanraakt zoals alleen jij dat kan en met die geweldige zoenen van je m'n brein wegsmelt, en dat je me uitlacht als ik nog een betoog hou voor de framboos-knettersuiker-chocola waar je veel meer knetter krijgt dan je je kan voorstellen als je het nog nooit gehad hebt, en--het is alleen koud, zoals altijd met mij.' Een scheve grijns krulde om zijn lippen toen hij zijn schouders op haalde. 'En in het kader van slecht nieuws ben ik bang dat je seks in een iglo ook van je bucketlist kan gooien, tenzij je ooit nog denkt me te kunnen dumpen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘In oplossingen denken hè? Zoals het een goed vriendje betaamt, kan ik iglo’s bouwen waar jij het niet koud in krijgt.’ Jester zat weer rechtop. Onyx zette zijn benen over die van hem en streelde zijn kaak, gaf hem kusjes die zijn lippen lieten tintelen en genoot van Jes’ strelingen. Zijn eigen handen liet hij over Jes’ bovenbenen glijden, en zijn heupen, en onder zijn trui maar boven zijn shirt totdat hij zeker wist dat zijn handen niet te koud voor hem waren.
      Dat wat eerst nog lieve, plagerige kusjes waren geweest, sloeg om in een stormachtige zoen, als een nawee van de angst van de afgelopen dagen, de wanhoop die hij gevoeld had. Het ontketende een hevig verlangen in hem; hij wilde nog dichter bij zijn vriend komen, zijn levenslust voelen, álles voelen – en opeens was daar de grillige angst dat Jesters energie weer wegglipte, dat zijn vingers afbrokkelden op zijn rug en dit alles niets dan een fantasie was.
      Hij probeerde de angst weg te bannen en concentreerde zich op de bewegingen van Jesters vingers, de wenteling van zijn tong, zijn opgejaagde ademhaling en de rust keerde weer een beetje terug in zijn binnenste.
      Ietwat buiten adem rustte hij zijn hoofd tegen dat van zijn vriend.
      ‘En, is je brein al weggesmolten?’ vroeg hij lichtjes hijgend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja,' antwoordde Jester, wat niet helemaal waar was. Dat zware ding in zijn borst bonsde des te zwaarder nu de afleiding van Onyx was opgehouden en met de minuut leek het kouder. 'Just--don't stop.' Hij kuste Onyx' borst recht boven zijn hart en zocht toen zijn lippen weer, met een gretigheid die zelfs voor hemzelf niet oké voelde. Maar met Onyx' warmte om hem heen en zijn tong die de warmte vanbinnen weer aanwakkerde kon hij tenminste nog proberen normaal te doen, toch? Hij had zijn vriend zo gemist.
      De aanrakingen waar hij zelf niet eens meer over nadacht, lange gesprekken over gewoon vanalles en de stomme dingen en de moeilijke dingen en de grappige dingen, en de liefde in zijn ogen toen hij die hele dag niet zichzelf geweest was. Ze hadden het al zo moeilijk gehad. Hij wilde het terug, die verloren tijd. De schade inhalen. Hij wilde zijn vriend om zich heen voelen, hem zoenen tot hun lippen beurs waren, en zich nergens druk om maken en gewoon een normaal stel kunnen zijn.
      En hoe hard hij het ook probeerde, het ging niet. Het werd alleen maar kouder.
      De wind speelde door zijn haren en er kriebelde iets over zijn wang met een spoor van ijs over zijn huid—en Jester schoot met een ruk achteruit om het van zijn gezicht weg te slaan. Zijn hand raakte niks. Verward staarde Jester naar zijn vingers die vaag ergens mee glansden in het zonlicht, en de wind die hebberig de warmte daar van zijn handpalm vandaan trok met één briesje. Pas bij het tweede spoor ijzel over zijn wang, eerst warm en met de wind meteen scherp en stekend, drong het tot hem door wat er gebeurd was.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx schrok toen Jester opeens naar achteren schoof en om zich heen sloeg. Er lag een verwilderde blik in zijn ogen en hij zag nu pas dat er tranen over zijn wangen liepen. Schuld brandde in zijn maag. Hoe lang huilde zijn vriend al? Hoe kon hij dat niet hebben doorgehad? En waarom? Net waren ze nog vurig aan het zoenen en…
      Hij dacht terug aan afgelopen maandag, en ook aan zaterdag, toen hij zich zo klote had gevoeld en hij dat keihard had willen verdringen door met Nish te zoenen – in zulke mate dat hij Nish daarvoor had willen gebruiken om zich maar beter te voelen. Was dat wat Jes nu ook deed? Klampte hij zich wanhopig vast aan hun intimiteit, puur om andere dingen niet te hoeven voelen? Was dat iets wat híj nu onbewust zelf ook deed?
      Misschien wel. En het was niet fout, want Jes was niet als Nish en ze hielden onwijs veel van elkaar en alléén van elkaar, maar… handig was het misschien niet? Het was niet wat Jes écht nodig had. Afleiding hielp hem niet verder, hij moest zijn emoties niet wegduwen maar ze toelaten. Als Onyx de afgelopen tijd één ding had geleerd, was dat het wel.
      Hij dacht aan donderdagochtend, toen hij in de badkamer was ingestort en alleen maar had kunnen huilen. Alleen, niet wetend hoe Jes er nu echt voorstond. Dat was ronduit klote geweest, maar het had wel… nou ja, er gewoon uit gemoeten.
      En Jes was nu niet alleen, hij was bij hem. Hij sloeg zijn armen om zijn vriend heen, trok hem met zijn hoofd tegen zijn borst en kuste zijn haren.
      ‘Het is oké, Kleintje. Je mag huilen. Gooi het er allemaal maar gewoon uit; schreeuw of huil of sla me desnoods – het maakt niet uit. Er is hier verder toch niemand, alleen ik.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Het is ook niet verschuilen achter iemand anders, het is gewoon.. voorzichtig zijn,” zei hij aarzelend. Yrla kende Kris niet zo goed en had Nish alleen maar over ‘moord en woede’ gehoord. Hij leek het nu echt te onderschatten. Maar Yrla kon ook wel horen dat het belangrijk voor hem was. “Er is toch niets mis met voorzichtig zijn?" Vroeg hij om bevestiging. Yrla en voorzichtig was niet echt zijn combinatie, normaal deed hij ook alles zonder de eerste over na te denken wat er gebeurde, dus dit voelde vreemd voor hem. Hij zuchtte even. "Maar ik begrijp wel dat dit belangrijk voor je is. Dus als je het echt zo graag wil, dan hou ik je niet tegen." Yrla glimlachte even naar Nish, al kon zijn zorgen over de jongen echt niet loslaten. Hij vertrouwde Kris gewoon niet.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish wist simpelweg niet hoe hij dit op een voorzichtige manier moest doen. Bellend via zijn iNet, ofzo? Dan kwam hij al helemaal laf over. Hij kende zijn vriend – hij wist dat laf gedrag hem alleen maar bozer zou maken. Hij ging rechtop zitten. Voor hij zich realiseerde wat hij deed, legde hij een hand net boven Yrla’s knie en gaf een geruststellend kneepje. Moet je nou echt aan hem zitten? Hij had er meteen spijt van, maar probeerde het beschuldigende stemmetje te negeren en keek Yrla vastberaden aan. ‘Ik heb hem gisteren een tijdje in de gaten gehouden, toen we hier aankwamen en ik onzichtbaar was. Hij kwam niet over als iemand die zijn verstand verloren was. Ik krijg vast een paar klappen, maar ik geloof niet dat hij me echt onherstelbaar zal verwonden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De hand op zijn knie liet een hitte over zijn huid trekken. “Als jij het zegt,” zei hij nog altijd niet overtuigd. Yrla had het gevoel dat hij van alles wel in de strijd kon gooien, maar dat Nish toch niet zou luisteren. Maar gerust was hij er absoluut niet op.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish stond op, keerde zich naar Yrla toe en legde een hand over zijn hart. ‘En mocht het allemaal mislopen – het was een waar genoegen om je gekend te hebben. Je hebt altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad en bij dezen benoem ik je tot de waardige erfgenaam van mijn Playstation.’
      Hij schonk de jongen zowel een vlotte knipoog als een scheve grijns om de lucht een beetje te klaren en liep toen de gang op. Het was slechts een paar stappen naar het smalle gangetje waar de twee extra kamers waren.
      Een golf misselijkheid ging door hem heen toen hij aanklopte.
      Daar gaan we dan.
      ‘Binnen!’ klonk Fox’ stem.
      Nish’ hand trilde toen hij deurklink vastpakte en naar beneden duwde. Hij haalde diep adem voor hij de deur openzwaaide. Zijn hart bonkte zo zwaar in zijn borst dat het pijn deed.
      Fox was alleen en keek hem vanaf zijn bed aan. Hij zat in kleermakerszit en er lagen spelkaarten voor hem op de sprei. ‘Hé.’
      Nish’ blik schoot door de kamer. ‘Hé. Waar is Kris?’
      ‘Douchen.’
      Fox’ blik zakte naar beneden en hij zag er een beetje triest uit. Had hij samen willen douchen? Hij had zich zo afzijdig gehouden dat hij niet echt wist hoe het tussen Kris en Fox ging, nu Kris hem niet meer herinnerde. Preuts was Kris nooit geweest, dus ergens verbaasde het hem dat hij alleen had willen douchen.
      Oh ja, Nish? Verbaast dat je écht? Denk je dat jij nog naakt gezien had willen worden nadat je misschien wel een jaar lang hebt doorgemaakt wat jij nu één nacht hebt meegemaakt?
      Er kwam een gigantische knoop in zijn maag.
      ‘Oh, oké. Dan eh, kom ik later wel terug.’ Hij aarzelde. ‘Ik wil hem mijn excuses aanbieden. Voor dat ik hem verraden heb. Denk je...dat hij überhaupt naar me zal luisteren?’
      Fox ging rechtop zitten. ‘Je kunt het proberen? Hij is… Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen. Zijn humeur slaat steeds heel plotseling om. Maar goed, jij bent Onyx gewend. Waarschijnlijk kun je er wel mee omgaan.’ De jongen gaf hem een knipoog.
      Hij denkt in ieder geval niet dat zijn vriend me ter plekken doodt. Dat is toch al iets.
      ‘Thanks.’ Hij schonk Fox een vlugge glimlach en draaide toen om, van plan om terug te gaan naar Yrla.
      Hij stapte net de hoek om toen hij een deur hoorde dichtgaan.
      Hij bevroor in zijn beweging. Kris kwam net de douches uit. Zijn ogen waren bloedrood en leken op te vlammen. Ook hij bleef opeens stokstijf stilstaan.
      ‘Wat de fuck doe jij hier,’ snauwde hij.
      ‘Ik…’ Woorden bleven in Nish’ keel steken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het zat hem niet helemaal lekker. Hij vertrouwde het voor geen seconde. En hoewel hij Nish had laten gaan, voelde hij zich er niet goed bij. Onrustig sprong hij op van Nish bed. Yrla ging het hier in ieder geval niet afwachten, misschien kon hij er stiekem langs glippen om iets te zien. Yrla liep naar de gang en hoorde Nish zachtjes met Fox praten. Kris was er niet! Dat luchtte Yrla ergens op. Hij wilde echter ook niet overkomen alsof hij het gesprek afluisterde, waardoor hij haastig achter Nish langs naar zijn eigen kamer spurtte. Zo, wat ging hij nu doen? Misschien moest hij zijn kamer eens opruimen.
      Voor hij echter ergens aan kon beginnen hoorde hij Kris snauwen door de hal heen. Yrla keek naar zijn openstaande deur. Niet mee bemoeien! Toch liep voorzichtig in de richting van de gang, om een of andere reden kon hij dit niet loslaten. In de deuropening bleef hij staan, terwijl hij toekeek naar Nish en Kris die lijnrecht tegenover elkaar stonden. Yrla hield zijn adem in en hoopte oprecht tot in het diepst van zijn tenen dat Nish gelijk had. En dat Kris niets zou doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Een vlaag van withete woede raasde door Kris heen. Hoe dúrfde hij zijn gore bek hier te laten zien! Wat kwam hij doen, hem weer verraden? Hij zou die teringlijer aan de muur nagelen, dan kon hij nooit meer iemand zoiets flikken.
      ‘Ik wilde zeggen dat het me spijt, Kr-’
      ‘Hou je bek,’ snauwde Kris. ‘Hou verdomme je bek. Denk je nou echt dat er woorden zijn waarmee je kan goedmaken wat je hebt gedaan? Ik heb drie jaar lang de gruwelijkste dingen moeten zien, moeten doen, en alleen omdat – ik snap verdomme niet eens waarom! Als je zoveel spijt heb, spring je lekker uit het raam vandaan. Doe je de wereld een groot plezier mee!’
      ‘Ik…’ Met hangende schouders staarde zijn vroegere vriend hem aan.
      ‘Nee, daar heb je de ballen niet voor hè? Je bent altijd al een lafaard geweest. Dat je mij zo fucking veel pijn hebt gedaan is tot daaraan toe, maar dat Fox door zo’n hel is gegaan omdat jij Zebediah zo graag zijn zin wilde geven – dat vergeef ik je nooit. En ik laat je echt niet op hetzelfde terrein rondlopen als hij.’ Hij balde zijn vuisten, voelde zijn gave trekken. Hij nam in iedere hand een kristalscherf, vermenigvuldigde ze tot er in totaal acht waren en smeet ze met een grimas op de jongen af. ‘See you in hell.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Als hij er een moment langer over na had gedacht, had hij misschien niet gedurfd. Of was hij te laat geweest of had hij geweten dat het gekkenwerk was. Dat hij het waarschijnlijk niet zou overleven. Maar Yrla reageerde vanuit instinct. Hier had hij voor gewaarschuwd. Zijn vriend was in gevaar. En hij wist dat het onmogelijk was om hem uit de baan van de kristallen te krijgen. Nish mocht niet dood! Het mocht gewoon niet! En zonder er een seconde over na te denken flitste Yrla vooruit, sloeg zijn armen voor zijn gezicht om die te beschermen en zette zich tussen Kris en Nish in.
      Met een seconde voelde hij de pijn in zijn lichaam dringen. Maar de kracht om de gillen had hij niet eens. De enige gedachte die hij nog had, was dat hij achteruit moest vallen. Voor de rest was de pijn overheersend. Het golfde als een woeste zee door zijn lichaam heen voor hij zijn evenwicht verloor en achterover klapte.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was zijn einde.
      Hij zag het in Kris’ ogen, nog voordat de scherven in zijn handen verschenen.
      Rennen had geen zin, zijn gave gebruiken ook niet.
      En waarom zou hij ook?
      Kris wás door een hel gegaan – en Fox ook.
      Verdiende hij niet hetzelfde? Een deel van hem wílde zelfs dat die scherven zich in zijn lijf ramden en eindelijk dat akelige schuldgevoel doorboorden.
      ‘Het spijt me echt,’ fluisterde hij.
      Kris bewoog zijn handen naar achteren, klaar om te gooien.
      En toen was er ineens een flits.
      Een plof.
      Het uitblijven van pijn.
      Een paar tellen gingen voorbij, daarna zag hij pas het lichaam dat languit op de vloer lag, met de kristallen spiesen die op vier plaatsen uit het vlees staken.
      ‘Nee!’ schreeuwde hij. ‘Nee nee nee!’ Vloekend dook hij op zijn knieën naast Yrla. ‘Wat doe je nou, idioot!’ schreeuwde hij.
Door een waas van tranen zag hij rode randen ontstaan rondom de stukken steen in Yrla’s lijf.
      Een deur ging open – en daarna nog eentje.
      Hulpeloos keek Nish van de kristallen pegels naar Yrs door de pijn vertrokken gezicht. Wat moest hij nou doen?
      ‘Fayr – haal Fayr!’ schreeuwde hij naar de naderende voetstappen. Zijn schouders schokten terwijl hij een hand door Yrla’s haren haalde. ‘Waarom deed je dat nou? Waarom deed je dat verdomme nou!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een schreeuw liet hem verbaasd opkijken van zijn huiswerk. Hij keek even twee tellen op naar Adam voor ze beiden overeind kwamen en naar de deur holden. Wat ze zagen was afschuwelijk. Yrla lag languit op de grond, waarbij Nish bij zijn hoofd geknield was. Bloed drong door zijn kleding door en Merrin wendde zijn blik af van het gruwelijke tafereel. Daardoor viel zijn blik op Kris die vlak voor zijn neus stond. Wat had hij gedaan?! Konden ze dan niet gewoon eens veilig een week uit zonder dat iemand gewond raakte?!
      Hij voelde woede om een of andere reden in zichzelf opkomen en keek voor heel even naar Adam naast hem. Zijn vriendje had direct in de gaten wat hij bedoelde en ging op verzoek van Nish op zoek naar Fayr. Wat maar beter ook was, want zodra Adam weg was begon het geschreeuw.
      Waar Yrla net nog stil was geweest, slaakte hij een rauwe kreet van pijn. Merrin schrok zo erg dat hij terug naar Yrla keek, die was begonnen te kronkelen van de pijn. Vol wanhoop keek Merrin naar zijn klasgenoot. Yrla en hij mochten dan wel geen vrienden zijn, maar dit was verschrikkelijk. Waarom was de jongen begonnen te schreeuwen. Het was nu niet dat… En opeens had Merrin een helder moment. “De pinnen, ze moeten eruit. Ze houden zijn genezingsproces tegen!” Merrin had Yrla zo vaak horen opscheppen over hoe makkelijk hij genas en zo vaak horen klagen over hoe verschrikkelijk dat was met gebroken botten. Waarschijnlijk probeerde zijn huid nu te helen, maar stuitte het elke keer weer op een stuk steen.
      Merrin zag dat Fox ook naar buiten was gekomen. Moest hij nu in actie komen? Jester en Onyx waren er niet, maar Merrin wist niet zo goed of hij dit wel kon, ondanks wat hij net geroepen had. “Fox?” Zei hij dan ook aarzelend, hopend op hulp van hem.

[ bericht aangepast op 23 okt 2021 - 17:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam had een paar tellen als versteend naar Yrla’s bebloede lichaam gekeken, voordat Nish’ wanhopige kreet hem deed opschrikken. Terwijl hij nog probeerde te bevatten wat er was gebeurd, teleporteerde hij naar de slaapkamer van Fayr en Vienna, hopend dat het meisje daar was. Want als dat niet zo was… Daar wilde hij niet aan denken, want hij wist niet hoe het dan met Yrla zou aflopen…

[ bericht aangepast op 23 okt 2021 - 17:09 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox was zijn kamer uitgerend toen hij geschreeuw hoorde. Hoewel Nish net nog in de deuropening had gestaan, was hij totaal niet voorbereid op wat hij in de gang aantrof. Hij had verwacht dat Kris hem hooguit een dreun zou geven.
      Maar niet… dít.
      Vol afschuw keek hij naar Yrla, die op de grond lag. Grote scherven staken uit zijn bovenlijf. Nish zat huilend naast hem gehurkt.
      En Kris… Kris stond daar maar, stil als een standbeeld.
      ‘Wat… wat heb je gedáán?’ vroeg hij hakkelend aan zijn vriend.
      Hij kon zijn ogen niet geloven.
      Zijn stem leek Kris wakker te schudden. Met een starende blik op Yrla gericht, haalde hij een trillende hand door zijn haar. ‘Fuck.’
      ‘Fúck?’ schreeuwde Fox. ‘Dat is alles wat je te zeggen hebt? Hij gaat dood!’
      Kris zette twee onvaste stappen naar voren. ‘Ik wilde niet… Hij was er ineens.’

---

Every villain is a hero in his own mind.