[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 6 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

Hij was al wat aan het bladeren in zijn handboek in afwachting tot de professor in gang zou schieten. Nou, eigenlijk moest de man in kwestie zelf nog komen opdagen.
Hij merkte niet meteen dat er plots iemand naast hem zat, aangezien het lawaai in het lokaal niet te harden was - waar blijft die Slakhoorn? - en hij knipperde even met zijn ogen. 'Eh, hoi.' Blijkwaar was Zoya iemand die niet tralalala verkocht. Ok, chill. Geen gedoe. Hij had zo het gevoel dat zijn partner nog goed zou meevallen.

Zoya Elaine Crawfort

Zoya had niet het gevoel gehad dat ze heel vroeg was en aan het bijna volle klaslokaal te zien, was dat ook niet het geval. Ze zag een aantal irritante jaargenoten alweer kinderachtig met elkaar dollen en rolde even met haar ogen. 'Is professor Slakhoorn al in het lokaal geweest?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen aan het jongetje - ze kon hem niet anders omschrijven - naast haar. Ze wist dat hij Noah heette, maar daar was ook alles mee gezegd.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

'Ja,' zei Elsie, al wist ze niet of ze het erg had gevonden naast anderen te zitten. Er waren eigenlijk twee mensen naast wie ze liever niet zat, en dat waren Daphne en Prudence. Verder vond ze het altijd wel leuk om met mensen te praten die ze nog niet zo goed kende.
Al zat ze het liefste natuurlijk gewoon naast Lee.
'Als je nu had mogen kiezen, naast wie had je dan het allerliefste gezeten?' vroeg Elsie, omdat ze dat net voor zichzelf had bedacht en ze nu wel nieuwsgierig was naar Maddie's mening.

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 11:34 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy

Zelfs na zeven jaar had hij de neiging om dingen meer op de dreuzelmanier op te lossen dan op de tovenaarsmanier - het zat er nu eenmaal diep ingeworteld. Hij glimlachte kort naar Daphne voor hij zijn stok pakte en de veer sommeerde. Hij weigerde zich idioot te voelen, alleen omdat Daphne het nodig vond om zo bot te reageren.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

De haren op haar armen gingen bij Rosalie overeind staan bij het horen van die naam. Ergens kon Rosalie het niet helemaal voorstellen dat Isabella met Casper omging, Novalie had de afgelopen jaren vaak genoeg haar zorgen over haar zus uitgesproken. Rosalie had het niet echt gemerkt, maar Novalie zei dat de haat voor jongens steeds erger was gegroeid. Haat die ze nu ook hoorde in de richting van Mosh. Rosalie had het gesprek tussen de twee ergens wel grappig gevonden en hoewel ze niet probeerde mee te luisteren, waren ze niet echt zachtjes.
      Isabella ontkende het echter niet dat ze met Casper gesproken of iets had. In plaats daarvan stemde ze met Mosh toe, op een voorwaarde dan. Het bezorgde Rosalie voor een moment de kriebels. Ging Isa echt met hem om? Maar hoe dan? Ze schudde het idee van zich af. Waarschijnlijk niet. Misschien had ze gewoon 'aardig' gedaan of zei ze dit om snel van Mosh af te zijn. Na alle verhalen van Novalie kon Roos het ergens niet geloven. Misschien moest ze het straks vragen aan haar beste vriendin. Want als Isabella iedereen haatte, behalve Casper dan had ze toch echt de verkeerde uitgekozen om te vertrouwen...

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Novalie schoof nogal nerveus een beetje heen en weer op haar stoel. Het viel haar op dat Rafaël haar bij haar gewone naam aansprak. En voor een moment brandde dat vlammetje op. Het feit dat hij haar naam wist.. Soms had ze wel eens het gevoel gehad dat hij gewoon allerlei bijnamen verzon, omdat Rafaël haar naam telkens vergat. Maar misschien was dat toch niet waar. "Hee Rafaël," begroette ze hem nogal verlegen terug. Ze keek de jongen niet aan, bang dat ze dan zou gaan stotteren of iets.
      Er viel nogal een ongemakkelijke stilte tussen hen. Novalie probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat dit het niet was, dat ze gewoon normaal moest doen tegen Rafaël. Hij was verliefd op een ander, dus ze moest het gewoon vergeten. Novalie knikte overtuigend voor zichzelf, ze kon dit. Maar op het moment dat ze naar zijn knappe gezicht naast haar keek, voelde ze haar binnenste meteen week worden en zocht ze paniekerig naar een onderwerp. "H-h-hoe was jou vakantie?"
      Novalie kon zich wel voor haar hoofd slaan, toch de stotter. Maar hij was dan ook zóóó leuk. Het feit dat ze zijn geurtje vanaf hier kon ruiken hielp ook niet echt, het liet haar even helemaal het feit vergeten dat ze probeerde om Rafaël helemaal uit te bannen. "Saai," zei hij met een glimlach, die Novalie tot in haar tenen voelde. "Ik ben vooral thuis geweest. Echt ver konden we niet vanwege dat pa en ma zo druk zijn met - nou ja, je-weet-wel." Novalie had het idee dat er een nogal treurige ondertoon in die woorden lag. Ze wilde ergens haar hand over zijn arm heen leggen, maar ze durfde hem absoluut niet aan te raken. "Vervelend," zei ze in plaats daarvan medelevend. "Mijn zomer was best leuk. Kyra kwam logeren en Lee. We hebben echt leuke dingen gedaan. En voor de rest hebben Isabella en ik vooral veel rondgezworven in Diagon Alley." Ze probeerde maar een vrolijke noot aan hun gesprek te draaien. Rafaël leunde even met een geamuseerde glimlach in de richting. "Weet ik, dat heb je al verteld. In de trein, weet je nog?" Novalie voelde hoe het schaamrood naar haar kaken vloog. Had ze dat echt al verteld? Ze besefte dat het waar was, ze had het verteld vlak na de muizengrap van Rafaël. Ze was zo van slag geweest dat dat vast de reden was dat ze het vergeten was.
      Een beetje uit het veld geslagen keek ze naar Rafaël. Ze wist absoluut niet wat ze nu moest zeggen meer. Haar poging een gesprek op te starten was totaal mislukt. Gelukkig kwam precies op dat moment de nieuwe docent binnen lopen, een nogal brede man met een dikke borstelige snor. Novalie gebruikte het moment om maar niet te antwoorden en deed net alsof ze geïnteresseerd naar haar nieuwe docent keek.
      "Welkom terug allemaal. Ik ben professor Slughorn, jullie nieuwe docent Potions."

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 12:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ondanks dat professor Slughorn hem naast Nomad had neergezet, kwam de man wel kundig en vriendelijk over. Ze moesten een onzichtbaarheidsdrank brouwen. Normaal was hij superenthousiast geweest omdat hij dit samen met Nomad mocht doen, maar nu was dat wel anders. Lee was niet echt goed in Potions en hij vroeg zich af hoe Nomad zou zijn om mee samen te werken. Liet hij hem überhaupt iets doen, behalve roeren? Normaal ging de jongen samen met Roman en die was natuurlijk veel beter.
      Nou ja, op je afknappen kan hij toch al niet meer.
      ‘Zal ik op zoek gaan naar de ingrediënten?’ vroeg Lee een beetje aarzelend, niet wetend of dat iets was wat de jongen hem zou toevertrouwen. Hij zou niet de eerste keer zijn dat hij per ongeluk iets verkeerds pakte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad was er niet echt bij met zijn hoofd. Hij was zich veel te bewust van het feit dat Lee naast hem zat. 'Ja, is goed,' zei hij dan ook toen Lee voorstelde om ingrediënten te gaan halen. Hij had nooit echt met Toverdranken samengewerkt met de jongen. Met Roman was dat altijd heel soepel gegaan, maar die zat nu naast Tilly. Idiote indeling. 'Ik lees de instructies wel even goed door.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ze sloeg haar boek open op de pagina van de onzichtbaarheidsdrank. Isabella had hem nog nooit gemaakt, maar het zag er niet heel ingewikkeld uit. "Ik pak de ingrediënten wel," zei ze tegen de jongen naast haar. Ze kriebelde even het lijstje van het boek over op haar perkament en liep met het lijstje naar de kast. Ze pakte bijna systematisch uit de kast en liep met de benodigde spullen terug. Op hun tafel legde Isabella de spullen tussen Mosh en haar in. Ze keek even naar de ketel die voor haar stond en zuchtte even bij het idee dat ze echt met Mosh samen moest werken. "Hoe goed zijn je Potions skills?" Ze verwachtte eerlijk gezegd er niet veel van.

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee las de ingrediëntenlijst door – waar hij niet echt blij van werd. Er moest kippenbloed in – en spinnenpoten van de kogelspin. In zijn eerste jaren had Lee ontzettend geklaagd over het feit dat er dieren werden gebruikt om toverdranken van te maken. Hij at al geen vlees – dan ging hij dieren toch ook niet in een ketel gooien? Professor Snape was echter niet het type man dat een voorstander was van vegetarische toverdranken en helaas had Lee het vak wel nodig voor de beroepen die hem leuk leken. In het eerste jaar was hij weleens het lokaal in geslopen en had hij een stel salamanders en kevers bevrijd – wat hem zo veel strafwerk opleverde dat hij twee wekenlang geen vrije tijd over had gehouden.
      Lee haalde diep adem. ‘Misschien moet jij het kippenbloed en de spinnenpoten maar halen,’ mompelde Lee, die niet in een kast wilde neuzen vol levende dieren die allemaal op hun dood zaten te wachten. ‘Dan zorg ik wel voor de kersen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Prima hoor.’ Hij was geen ster-leerling, maar hij maakte er toch ook weer geen bende van. ‘Maar ik wil je ook met alle liefde aanmoedigen als je dat liever hebt.’]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ja, dan had ze gewoon onder controle wat er gebeurde met het drankje. Maar om hem nou niets te laten doen. "Ontdoe jij de spin maar van zijn poten. Ik heb er zes nodig, liefst heel." Ze schoof het levende dier opzij richting Mosh en was stiekem ergens nieuwsgierig of de spin hem iets deed, al verwachtte ze dat niet. Zelf greep ze het bakje kersen en begon de kersen te snijden. Je moest ze ontdoen van hun pit, voor ze in hun geheel in het drankje mochten. Ze pakte haar toverstok uit haar gewaad en stak een vuur onder haar ketel aan.

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 16:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

Nomad keek even opzij. Het was duidelijk dat Lee het ingrediëntenlijstje niet goed had bekeken toen hij had voorgesteld de ingrediënten te halen. 'Je moet het ook kunnen voor je eindtoetsen,' zei hij. 'Dus je kunt het maar beter oefenen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ik hoef niet te oefenen met dieren martelen,’ antwoordde Lee geïrriteerd. Nomad wist heus wel dat het niets met kúnnen te maken had, maar dat hij gewoon principieel tegen dierenleed was. ‘En jij gedraagt je toch graag als een lul, dus dit is je vast ten voeten uit.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh was stiekem niet zo dol op spinnen. Hij hoefde het beest alleen maar te zien om het over zijn rug te voelen lopen. Dat wilde hij natuurlijk niet aan Isabella laten merken, dus met slechts een ietwat bleek gezicht maakte hij het plastic bakje open waar ze de spin had gedaan en liet het verstijven voordat hij met een pincet de pootjes lostrok en in het bakje legde.
      Onderwijl dacht hij na over iets wat hij tegen haar kon zeggen. Van veel gepraat raakte ze waarschijnlijk alleen maar geïrriteerd, maar hij wilde dit moment toch ook aangrijpen om later misschien wat van haar gedaan te krijgen.
      ‘Nou, zes pootjes voor mevrouw,’ zei hij uiteindelijk met een flauwe grijns. ‘Anders nog iets?’

---

Every villain is a hero in his own mind.