[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 6 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie grinnikte zacht. ‘Heeft ze ook tips voor “hoi” zeggen zonder dat dat in je keel blijft steken?’
      Tips kon hij ook wel bedenken – hij had meer dan genoeg boeken gelezen om te weten hoe het móést, maar het ten uitvoer brengen was toch wel een heel ander verhaal.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee had tijdens de lunch uitgebreid de lessen besproken – al had hij er zelf nog maar eentje gehad. En hoewel hij van praten hield, vond hij het ook echt niet erg om te luisteren. Het viel hem echter op dat Maddie wel heel stil was – dat was hij niet van haar gewend. Helemaal lekker liep het voor de vakantie al niet tussen hen; eigenlijk al vanaf het moment dat hij ontdekte dat ze op Mosh verliefd was en hij dat maar niet uit haar hoofd kon praten. Het kwetste hem dat ze gevoelens kon hebben voor iemand die zo gemeen tegen hem deed, maar uiteindelijk had hij geen keuze gehad dan zich erbij neer te leggen. Zij kon ook weinig aan haar gevoelens doen. Ze verdwenen nou eenmaal niet op commando. Zou toch mooi zijn als dat wel gebeurde – dan had hij nu geen buikpijn omdat hij straks weer les had met Nomad.
      Toen Maddie opstond om naar het Potions-lokaal te gaan, sprong Lee vlug op en ging naast haar lopen. ‘Hé Mads. Wat ben je al de hele tijd stil. Gaat alles wel goed met je?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

Hij moest onwillekeurig lachen met Vinnie zijn droge reactie. 'Nee, helaas niet.' Ze draaiden de hoek om van een gang en liepen verder. 'Maar ik heb wel gehoord dat als je te beschaamd bent om in iemand zijn ogen te kijken tijdens een gesprek...Dat je naar het voorhoofd moet kijken.' Hij ontweek nog net een student die in de tegenoverstelde richting kwam afgelopen. 'Misschien helpt dat wel bij jou? Hoi zeggen tegen Nora haar voorhoofd.'

‘Ik weet niet of dat wel lukt. Haar voorhoofd is net zo mooi als de rest van haar.’ Hij grijnsde scheef naar zijn vriend. Toen hij zich weer herinnerde dat ze midden door een overvolle gang liepen, werd hij rood en hij keek vlug over zijn schouder. Gelukkig liep er nog steeds niemand in de buurt. ‘Grapje, dat is wel een goede tip. Ik ga het proberen.’
      Als hij er een goed moment voor vond.
      Hoi zeggen kon niet zomaar toch?
      Nee, dan klonk het al snel heel dom.
      Al was Vinnie toch al wel bang dat het enorm raar overkwam als hij na zes jaar opeens hoi tegen haar zou zeggen.
      ‘Al moet ik misschien wat beters verzinnen dan hoi,’ zuchtte hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

°Op weg naar potions met Lee°

De rest van de les was in een waas voorbij gegaan. Iedereen had zich hartelijk de kost gegeven met Pru haar blunder, en eerlijk is eerlijk: het kind verdiende het gewoon. Maar langs de andere kant is Maddie nu ook niet echt het type dat andere mensen onrecht of pesterijen toewenst. Als de bel eindelijk ging, sprong ze recht en ze keek wat verschrikt op als Lee plots voor haar neus stond. Waar kwam die plots vandaan? Ze was zodanig in gedachten verzonken dat haar beste vriend haar niet eens was opgevallen tijdens de les. 'He, Lee.' Ze haalde moeizaam een glimlach boven. 'Niets om je druk over te maken. Gewoon wat hoofdpijn.' Ze deed haar tas dicht en keek weer op naar hem. 'Jij hebt toch ook Potions, hé?'

Noah

Hij probeerde niet te lachen bij Vinnie zijn reactie. Soms denkt hij echt dat zijn vriend nog grotere ramp is dan zichzelf op dat vlak.
'Ik doe het vaak. Zeker bij spreekbeurten. Zit ik naar iedereen zijn of haar stom voorhoofd te gapen.' Hij grinnikte lichtjes.
'Misschien moet je het maar eens op mij proberen!' Hij maakte een wild gebaar met zijn haar waardoor zijn krullen even alle kanten op schoten. 'Zeg eens hoi tegen mij, mooie jongen.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.

‘Ja! Al heb ik Elsie al beloofd dat ik naast haar ga zitten want dan kunnen we kijken wanneer we allebei een tijd vrij hebben.’ Hij keek haar even spijtig aan. ‘Ze speelt doedelzak, hoe gaaf is dat! Misschien is ze wel Schots – dat ga ik haar straks vragen!’ Hij merkt dat hij iets te enthousiast werd over doedelzakken terwijl zijn vriendin hoofdpijn had en hij zeer betwijfelde of het wel echt goed met haar ging, dus hij damde een beetje in. ‘Hoe kom je aan die hoofdpijn? Heb jij gisteravond ook een fles ondersteboven gekieperd?’ Hoe kon zich niet eens herinneren of ze gisteren bij het feestje van Rosalie was geweest, moest hij tot zijn schaamte bekennen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie wist heus wel dat zijn vriend het voor de grap zei, maar hij kon er niets tegen doen toen hij begon te blozen zodra Noah hem mooie jongen noemde en ook nog eens met zijn wenkbrauwen wiebelde. Hij gaf hem een schouderduwtje. ‘Pas maar op, straks durf ik ook niets meer tegen jou te zeggen. Ook niet tegen je voorhoofd. Dan wordt het wel echt een heel saai jaar.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

°Op weg naar Potions met Lee°

Ze knipperde even met haar ogen als Lee zwaar in overdrive ging, en onwillekeurig kon ze een lach niet onderdrukken.
Die jongen bleef waarlijk fantastisch, zelfs na al die jaren. 'Geen flauw idee. Ik ben er mee opgestaan.' Geweldig, nu begon ze zich schuldig te voelen omdat ze de ene leugen na de andere uit haar duim begon te zuigen. 'En nee, ik heb geen fles leeg gezopen.' Ze wierp een blik opzij. Ze had haar lesje wel geleerd qua drankgebruik. Zeker na dat eindejaarsfeestje waar het Mosh gedeelte was gebeurd. Vanavond zou ze geen lik aanraken.

[ bericht aangepast op 13 juli 2021 - 16:34 ]

Noah

Hij moest lachen bij het zien van Vinnie zijn rode kop. 'Ik zal stoppen met plagen.' Hij grijnsde lichtjes en sloeg een arm over Vinnie zijn schouder.
'Kijk, in het slechtste geval worden we gewoon samen oud en vinden we coole dingen uit.' En sterven we als maagden.

‘Dan was je verstandiger dan ik!’ Ze liepen het lokaal binnen. Het was voor het eerst dat Lee zin had in Potions – al verdween die zin toen de nieuwe professor nog een grotere nachtmerrie was dan Snape. Hij staarde naar de tafelindeling die op het bord was geschreven.
      ‘Dit meen je toch niet hè?’
      Het voelde alsof er neonlampjes om zijn naam en die van Nomad knipperde.
      ‘Ik ga nog liever op Daphnes schoot zitten dan naast hém.’
      En dat zei toch heel wat.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie glimlachte terug. ‘Dat klinkt zo verkeerd nog niet. Al denk ik dat jij dan alláng een zekere Ravenklauwer aan de haak hebt geslagen en daar tien kinderen mee hebt.’ Hij stak zijn tong uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

Hij gaf Vinnie een fikse duw met een lach. 'Wat ben ik in godsnaam met tien kinderen?' De gedachte alleen deed hem haast gruwelen. 'In ieder geval, ik zie je straks in Potions?' Eerst Ancient Ruins overleven. 'Hopelijk zitten we naast elkaar in de les.' Hij knipoogt even en wandelt dan het lokaal in.

Maddie

°Op weg naar Potions met Lee°

Ze glimlachte even vaag op zijn reactie, en was haast opgelucht dat ze in het lokaal terecht kwamen. Zeker omdat hij nu was afgeleid door een hele andere kwestie.
Haast panisch flitsten haar eigen ogen over het bord, en liet langzaam haar adem ontsnappen als Elsie naast haar naam stond. Oef Geen Prudence, geen Daphne en zeker geen Mosh. Toch nog één lichtpuntje voor vandaag.
'Ik voel met me je mee.' Ze probeerde hem zo medelijdend mogelijk aan te kijken.

Nomad Morphew

Nomad kon niet zeggen dat hij zin had in Toverdranken, wetende dat Lee die les ook zou volgen. Hij vond het ook niet per se prettig dat er docenten waren gewisseld. Hoewel professor Sneep ontzettend onaardig kon zijn tegen anderen, had hij Nomad altijd wel aardig met rust gelaten en dat was precies waar hij nu behoefte aan had.
Zijn hart begon sneller te bonzen toen hij bij het lokaal in de kerkers aankwam en hij Lee middenin dat lokaal zag staan - starend naar het schoolbord. Lee was eigenlijk altijd aan de late kant en Nomad was nu ruim op tijd, dus het feit dat Lee hier was, was zo onverwacht dat Nomad niet op tijd voor zich uit kon staren. Hun blikken ontmoetten elkaar, en Nomad wist dat hij zijn verbazing niet op tijd had onderdrukt alvorens hij zijn blik afwendde naar het schoolbord, waar Lee naar had gekeken.
Dit was niet waar.
Nomad voelde een lichte vlaag van paniek toen hij de tafelindeling zag. Wat was dit voor kinderachtigs? En hoe - hoe - kon hij uitgerekend naast Lee worden neergezet?
Hij wist zich echter sneller te herpakken dan Lee en keek de jongen niet aan toen hij naar het tafeltje liep dat hem aangewezen was. Lee mocht een andere plek zoeken. Hij had geen zin in gedonder.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain