[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 6 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nou – deed ie eens aardig, reageerde dat mokkel er niet eens op! Hij wilde al een vinnige reactie geven, maar raakte afgeleid toen Rosalie schuin voor hem ging zitten. Zijn blik zat meteen aan haar smetteloze gezicht vastgelijmd. Hij had niet eens op het bord zien staan dat ze zo dicht bij kwam zitten. Meteen klopte zijn hart vijf keer zo snel. Hij wilde nu ook niet als een eikel overkomen en dus keek hij Isabella weer aan.
      ‘Dus… zand erover? Wil je nog op mijn voorhoofd schrijven dat ik een lul ben ofzo, zodat we quitte staan?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek met opgetrokken wenkbrauw op naar Mosh. Hij was niet serieus... Dat kon echt niet.. "Ik denk dat lul echt niet genoeg is. Er zijn zat woorden die ik voor jou kan bedenken. Maar die passen niet allemaal, zelfs niet met dat enorme voorhoofd van jou." Ze liet even een afkeurend geluidje horen. Idioot, dat was sowieso de eerste. En Lul, kwakzalver, klootzak, naarling, sukkel, zo kon ze nog wel even doorgaan. Als er iemand was aan wie ze een grafhekel had, dan was het Mosh wel. En hij mocht zijn zogenaamde excuses stoppen in een gat waar de zon nooit schijnt. Ze keek even opzij naar Mosh, die blijkbaar een antwoord verwachtte. "Donder gewoon een eind op met je excuses, Mosh. We weten beiden dat je er niets van meent. Ga lekker ergens anders zielig doen en laat me met rust." Ze gooide haar boek open en keek Mosh niet meer aan.
      "Nou nou, Isa. Kom op, zo erg kan het toch niet zijn?" Isabella keek even op naar Rosalie, die zachtjes lachte om haar worden. Isabella voelde op het moment alle weerstand in haar omhoog komen. "Afluisteren is niet heel netjes, Rosalie," beet ze het meisje toe. Het blonde meisje voor haar haalde haar schouders op. "Mijn gehoor is nu eenmaal scherper. En je doet niet echt zachtjes met je hatende opmerkingen." Isabella zakte iets terug in haar stoel en murmelde een paar hatende woorden voor zich uit. Waar bemoeide ze zich mee?!

[ bericht aangepast op 15 juli 2021 - 21:53 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalies tussenkomst was nogal onverwacht en even vergat Mosh Isabella’s woorden en zijn idiote missie. Hij kon niemand bedenken die het min of meer voor hem zou opnemen en er fladderde iets onaangenaams in zijn maag.
      Aangezien dat nog vervelender was dan Isabella’s gedrag, richtte hij zich maar weer tot zijn buurvrouw. ‘Het was maar een grapje, Isabella, doe niet zo kinderachtig. Als je beha weer eens voor mijn voeten landt zal ik er netjes overheen stappen en plaats van hem te veilen. Ik wist toch wel dat er niemand een cent voor over zou hebben.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Kinderachtig?" Vroeg ze ongelovig. Ergens was de opmerking dat niemand er een cent voor over zou hebben toch ergens beledigend en hoewel Isabella wist dat ze er niet op in moest gaan, deed ze het toch. "Wie is hier nu kinderachtig? Jij bent degene die met mijn bh stond te zwaaien."
      Ze keek even naar Mosh en schudde ongelovig haar gezicht. Hij had echt waanideeën, waarschijnlijk had hij echt verwacht dat ze hem zou vergeven. Krankzinnig gewoon "Wat dacht je? Ik zeg even sorry daarvoor en alles is weer koek en ei tussen mij en Isabella? Dan heb ik een leuk jaar Potions. Oh, misschien mag ze me dan na de les ook wel. Kunnen we gezellig bloemetjes in elkaars haar vlechten en wie weet wil ze ook nog wel met me naar het feest," zei ze sarcastisch. Oké, Isa overdrijven was ook een kunst. Ze keek even naar Mosh en denderde over hem heen voor hij antwoord kon geven.
      "Ik wil je er best voor vergeven hoor, als dat betekent dat je me met rust laat. Punt is dat je me alleen wel meer geflikt hebt dan dat en dat ik denk dat je er geen bal van meent," zei ze venijnig. Ze keek even waarschuwend naar Rosalie dat die zich er niet mee moest bemoeien, tot ze besefte dat die dat nooit zou zien. Ze hoopte maar dat het meisje gewoon haar mond hield.

[ bericht aangepast op 16 juli 2021 - 6:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Tering – je doet net alsof ik door- en doorslecht ben, ofzo. Ik maakte gewoon een geintje en dat viel niet in goeie aarde, dat heb ik inmiddels door hoor,’ reageerde Mosh geïrriteerd. ‘Ik weet dat je naast al je bitchy opmerkingen héús ook wel leuke kanten heb en dat geldt voor mij ook, dus dan hoeven we toch niet als twee kleuters op elkaar te blijven vitten?’ Hij keek haar scherp aan. ‘Net zat je hier gezellig met fucking Cásper te chillen die je klasgenoot blínd heeft gemaakt. Als je die een tweede kans kan geven, waarom mij dan niet?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Misschien ben je dat ook wel, dacht ze cynisch bij zichzelf. Bij het feit dat hij over leuke kanten begon, trok ze even spottend een wenkbrauw op. Ze had al willen beginnen met protesteren, toen hij begon over Casper. De rillingen liepen over haar rug bij die woorden. Casper een tweede kans gegeven? Ze kon niet eens herinneren dat ze hem een eerste kans had gegeven! Haar ogen gleden even over de jongen die verderop zat, naar Rosalie kijken durfde ze absoluut niet. Ja, het was wel grappig geweest vanochtend en om een of andere reden had ze ook lol gehad. Was dat een teken dat ze hem een kans gaf? Je kon toch ook gewoon normaal met iemand praten zonder dat er iets bezig was? Ze hadden er allebei geen behoefte aan elkaar, toch? Isabella voelde de twijfel haar ineens overvallen. Was dit al echt een ding ja? Misschien kon ze dan beter uit Casper zijn buurt blijven.
      Uiteindelijk wierp Isabella toch een blik op Rosalie. Ze wist dat het meisje meeluisterde en waarschijnlijk had Mosh dat ook geweten. Hij had haar gewoon klem gezet. Want het ontkennen dat ze met Casper was omgegaan, dat ging ze echt niet doen. Liegen was niet haar ding, plus dat zou dingen uiteindelijk alleen maar erger maken. Ook al kon Rosalie niets zien, daar ging Isabella echt geen gebruik van maken. Aan de andere kant kwam ze ontzettend hypocriet nu over als ze Mosh inderdaad geen tweede kans gaf, ook al zat ze daar niet op te wachten, en dat was ook niet wat ze wilde. En hoewel Rosalie en zij geen vriendinnen waren, en het ergens haar niet kon schelen hoe Rosalie over haar dacht, wilde ze absoluut niet hypocriet of een leugenaar zijn.
      "Fijn, jij je zin." Ze draaide zich naar Mosh toe, waardoor haar blik op Noah viel die in de rij naast hen zat. De radartjes in haar hoofd maakte overuren. Misschien kon ze hier dan in ieder geval nog wat uithalen, dan was het niet helemaal voor niets. "Je krijgt je tweede kans." Alleen die woorden proefden al als gal in haar mond, maar als het Mosh zou stoppen met klagen dan was het hopelijk waard. "Mits je Noah met rust laat. Ik ga niet aardig doen tegen de pestkop van een vriend."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Fair enough.’
      Dat andere mietje kon ook zijn huiswerk wel maken. Er was toch maar één vak dat zij niet samen hadden.
      ‘Zolang jij je niet als een bitch gedraagt, zal ik je BFF met rust laten.’ Hij stak zijn hand uit. ‘Deal?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik zal mijn best doen," zei ze met een zucht. Ze nam zijn hand aan en probeerde een glimlach. Voor Noah, probeerde ze zichzelf te overtuigen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Mavis Keegan

Toen Mavis de klas in kwam, was ze stomverbaasd om Lee en Nomad naast elkaar te zien zitten. Was Nomad naast Lee gaan zitten om zijn excuses aan te bieden? Dat zou hem nog enigszins sieren - ze waren ten slotte ook in gesprek met elkaar. Het liefst ging Mavis voor of achter hen zitten zodat ze Lee eventueel kon steunen wanneer dat nodig was, maar die plekken waren al bezet.
Pas toen ze zich omdraaide, realiseerde ze zich waaróm de twee jongens naast elkaar zaten. Professor Slakhoorn dacht blijkbaar dat ze niet in staat waren om zelf vrienden te maken. Al waren er ook sowieso klasgenoten van haar die dat inderdaad niet zo goed konden door hun vervelende persoonlijkheid - Nomad, bijvoorbeeld. Ze zwaaide kort naar Lee en trok even haar wenkbrauwen op, maar hij beantwoordde dat met een kleine glimlach. Nou ja, hij zou de les vast wel overleven, en anders moesten ze straks maar even hun frustraties uiten door een paar explosie-spreuken te leren. Mavis had al gezien dat dat onder het S.L.I.J.M.B.A.L.-examen van Bezweringen zou vallen. Waarschijnlijk kregen ze het wel pas later in het jaar, maar boeiend, het kon altijd van pas komen om dat te kunnen!
Zelf zag ze de naam 'Evan' naast haar naam staan. Ze fronste. Evan, Evan... Die naam kwam haar vaag bekend voor, maar eerlijk gezegd had ze geen flauw idee waarvan. Maar ze kende toch al haar jaargenoten wel?
De jongen die op de plek zat die hem was aangewezen, kwam haar ook helemaal niet echt bekend voor. Hij was knap en had op zich wel iets vriendelijks in zijn uitstraling, al wist ze ook wel dat uiterlijk nog niks zei. Ze vroeg zich af in wat voor afdeling hij zou zitten.
'Hallo!' Met een zwaai draaide ze zich op het stoeltje naast hem. 'Dus, wij zijn verplicht buren tijdens deze fantastische lessen. Ik ben Mavis.' Ze stak haar hand uit.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy

Cole was niet blij met de indeling. Hij kon met de meeste mensen van zijn jaarlaag prima opschieten, maar Daphne viel daar niet onder. Ze had hem in het verleden een aantal keer geprobeerd te zoenen en hoewel hij daar vriendelijk voor had bedankt, voelde hij zich nog steeds niet op zijn gemak bij haar. Het hielp ook niet dat ze bekend stond als een pestkop; hem liet ze nog redelijk met rust, maar hij had vaak aanschouwd hoe anderen wel de dupe waren. Meestal pikten zij en haar groepje de mensen eruit die het meest gevoelig waren voor dat soort dingen. Dat was misschien ook wel de reden dat ze Cole nog wel met rust lieten.
Hij begroette Daphne kort toen hij naast haar ging zitten. Voor hem zaten Lee en Nomad - naast elkaar. Hij had nog niet van Lee gehoord hoe het gegaan was die avond tussen hen, maar Nomad was vanmorgen in de stoel in de leerlingenkamer wakker geworden en was de rest van de dag nors geweest. En hoewel Nomad wel vaker nors was, leefde hij vaak op in Lee's aanwezigheid. Nu leken de twee zich niet zo op hun gemak te voelen, dus Cole ging er maar vanuit dat het in ieder geval niet zo gegaan was als Lee had gehoopt.
Arme jongen.
Cole verwachtte niet dat Lee graag met hem zou praten nu hij naast Daphne zit en daarom pakte hij maar zwijgend zijn boeken. Toen hij zijn veer ook pakte, liet hij die per ongeluk vallen - en die rolde onder de stoel van Daphne door, waardoor hij er niet meer bij kon. 'Hé. Zou je eh - zou je misschien mijn veer willen geven? Ik heb hem laten vallen,' vroeg hij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

EVANDER | EVAN | HALE Potions| fucking hungover | next to Mavis Prudence kwam er goed vanaf met haar opmerking, waardoor Evan zich ook weer lachend omdraaide. De klas was rumoerig, hopelijk bleef het niet de hele les zo want dan werd het niks. Evan hoorde naast zich een 'hallo!', waardoor hij even opkeek. Een dame met bruin haar een een vrij bekend gezicht nam naast hem plaats, dat moest Mavis zijn. De dame stelde zichzelf voor en stak haar hand uit, die Evan aannam en schudde.       'Evan, de verplichte buurman.' Stelde hij zichzelf voor. Evan keek even naar haar uniform en zag de gele accenten, een Hufflepuff. Niet helemaal zijn type mensen, maar je wist maar nooit, misschien was Mavis wel exceptioneel.       'Is dat normaal, die tafel indeling?' vroeg hij, aangezien hij al drie jaar niet meer op deze school was geweest. Misschien was dit wel de nieuwe gang van zaken.

---

- thank you for existing -

Zoya Elaine Crawfort
Naast Noah

Zoya's rooster was bomvol. Ze had vandaag enkel het eerste uur vrij gehad en die had ze gebruikt om zich voor te bereiden op de lessen die ze vandaag zou hebben. Ze leerde graag en vond de meeste lessen nuttig. Uiteindelijk wilde ze haar educatie gebruiken om een goede baan te vinden en daarmee Ezra goede kansen te geven in het leven.
Toch was dit een lange dag en moest ze weer even wennen aan een nieuw schooljaar. Het hielp ook niet dat haar gedachten af en toe toch afdwaalden naar de situatie met haar vader en haar broertje. Ze wist dat ze meer verplichtingen had dit schooljaar dan goede cijfers halen en dat vrat nu al de nodige energie, ook al probeerde ze dat deel te onderdrukken. Eerst op haar vakken focussen.
Bij het zien van de tafelindeling haalde ze haar wenkbrauwen op. Kinderachtige onzin - al maakte het haar niet zoveel uit. Ze zat het liefst naast iemand die gewoon net als zij wilde opletten, dus dan zat ze waarschijnlijk met dat Ravenklauw-jongetje wel goed. Met een kort knikje ter begroeting ging ze naast hem zitten en legde ze haar spullen op tafel.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

'Nou, Evan, ik zal je vertellen, ik heb het nog nooit eerder meegemaakt in mijn hele Zweinstein-tijd,' zei Mavis. 'Leuk dat er toch weer nieuwe dingen kunnen gebeuren.' Ze grinnikte. 'Dat gezegd: jij bent ook nieuw, of niet? Maar je werd niet met de eerstejaars ingedeeld, zoals dat nieuwe meisje.' Ze leunde met haar hoofd op haar hand, die werd ondersteund door haar elleboog op tafel. Op die manier keek ze naar Evan. 'Hoe zit dat?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daphne trok een wenkbrauw op. ‘Je bent toch zo’n slimme Ravenclaw-boy? Moet ik je nou echt uitleggen hoe de sommeerspreuk werkt?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

°In de les Potions°

Verveeld zat ze wat het lokaal rond te kijken, zo goed mogelijk pogingen negerend om maar een blik richting Mosh te werpen - die blijkbaar Isabella tegenwoordig heel interessant vond maar de meid moest er precies niet veel van weten. Maar van welke jongen wou ze wel iets weten? Ze was onderhand wel gekend als de jongenshater op school. En het zou Maddie ook niet verbazen dat Isa gewoon een lesbienne is. Kan toch allemaal? Net als ze zich wou bezighouden met wat woorden te krabbelen op een stuk perkament kwam er iemand naast haar zitten. Ze haalde vlug een glimlach boven, want jemig wat is die meid hyper, en keek Elsie aan. 'ja, blijkbaar wel. Laten we zeggen dat we beide geluk hebben.' Ze hadden allebei vééééél erger kunnen treffen.