NᗑTΣ
w. Memphis @ her room / outfit
—W A A R de piraat in eerste instantie niets ervan af wilde weten, was zijn interesse snel getrokken eer hij goud in zijn mond nam. Zo snel als hij zich eerder om had gerold, keerde hij terug om de gouden ring uit zijn vingers te ontnemen. Nathaniel keek toe hoe de wazige zeerover ernaar keek alsof het een schatkist was, wat mompelde, en vervolgens zijn vingers nogmaals door de blonde lokken van de prins te halen. Het liefste had hij gewild dat Percival uitrustte om weer wat op kracht te komen in plaats van naar het feest te gaan, zoals de zuster hem geadviseerd had. Echter, zodra hij zijn mond opende, klonken de eerste snurkgeluiden al, waardoor Charming binnen no-time met zijn eigen gegaap opstond —de roze, diamanten oorbel in hand. Een laatste blik schonk hij de schone slaapster, verwonderde zich over het feit dat de extravagante boekanier zo roerloos kon liggen. Het geluid mocht wellicht duiden dat Percival in de ruimte aanwezig was, maar het beeld an sich had iets. . .vertederend. Met een zwakke glimlach keerde zijn gestalte om en liep de ziekenboeg uit.
Voor het feest vanavond had hij een idee die beide kanten op kon: of heel verkeerd, of juist een positieve, verrassende wending. Natuurlijk hoopte hij het laatstgenoemde, al fluisterde zijn persoonlijke saboteur geheel andere dingen —duistere uitlokkingen die het gouden zonlicht niet konden verdragen. Desalniettemin poogde de voorzitter van de studentenraad zich weer op de voorbereidingen te richten, want als die niet afgehandeld waren, was er niet eens een feest om heen te gaan.
Voor hij doorging, gaf hij de oorbel aan Doornroosje’ dochter terug, die dankbaar was maar tegelijkertijd wat onaardige woorden over Percival uitkraamde —die hij de kop in probeerde te drukken. Een aantal uur werkte Nathaniel hard door aan de feestzaal, wikkelde de lichtjes rond verscheidene takken en bomen buiten, verzorgde de hapjes en drankjes samen met de verlichting. Dit allemaal zonder pauze te houden. Echter, eens hij buiten bezig was met het in orde brengen van de details merkte z’n ogen wat glimmend op in één van de struiken. Bij het bekijken ervan kwam hij tot de ontdekking dat het de sleutel van het schoonmaakhok was, waardoor hij een donkerbruin vermoeden had dat er iets niet zuiver zat.
Met een zachte klik opende de deur van het slot, trok deze open, en . . . zag Ash met hondenbot en in al z’n glorie vastgebonden zitten. “Oh my, is this the right school?” Volledig verbijsterd van het zicht controleerde hij de situatie buiten, kwam erachter dat het daadwerkelijk Vestigo was, en ontdeed meneer DeVil vervolgens van zijn geknevelde positie. “This is not how someone should treat human beings. Not even dogs. Tell me who did this so I can take appropriate action.” Uiteindelijk had hij Ash, met gebrek aan betere woorden, losgelaten, en was hij direct naar de schoolcommissie gestapt om er aanmelding van te doen. Het kostte hem enkel steeds meer energie om niet ter plekke in slaap te vallen, iets waarvan hij wist dat Jack (zijn nap buddy) eveneens last van had.
Zijn gedachtegang was een chaos, met al bijgevolg dat hij een welbekende figuur niet uit z’n slaapkamer zag komen, en hij twee tellen daarna naar binnen stapte om zijn welverdiende slaap in te halen. Het was kort doch krachtig, en hij was omringd door verscheidene, lege, opgestapelde bekertjes koffie. Wakker geschrokken uit zijn rust schoot hij praktisch omhoog, op z’n gezicht een rode afdruk van zijn hand. Op de klok kijkend, pakte hij razendsnel zijn spullen bijeen om naar Memphis’ kamer te vertrekken.
|
Volledig overrompeld door het prachtige beeld eens zijn vriendin de deur had geopend, viel zijn mond bijna open. Niet alleen door het beeld dat zich had geopenbaard, maar tevens vanwege het verwonderlijke feit dat ze een jurk aan had met gouden accenten. Mocht je het plezier hebben Memphis enigszins te kennen, wist je dat dit niet vanzelfsprekend zou zijn geweest. Hij zou liegen mocht hij zeggen zich geen zorgen ervoor gemaakt te hebben, aangezien het een signaal de wereld in zou sturen als uitgerekend zij zich niet aan de dresscode zou houden. Desalniettemin had hij niets erover tegen haar vermeldt, en haar vertrouwd een eigen keuze te maken. Nathaniel was alleen uitermate opgelucht dat ze de juiste keuze had gekozen.
“You look gorgeous, Memphis, but you obviously know that”, glimlachte hij, al klonk er een lichte uitdaging door in zijn oprechte stem. Als er iemand was die amper goedkeuring van een ander nodig had, was zij het wel, al geloofde Prince Charming tevens dat iedereen zo nu en dan een reminder nodig had van hoe geweldig ze wel niet waren. Zijn blik gleed door de ruimte en landde op het bed, waar de jurk lag te pronken welke een keuzemogelijkheid was geweest. Hopelijk zou ze niet op het laatste ogenblik nog willen omkleden. . .
“You can pick your jaw off the floor now, it doesn’t compliment your look.”
“Funny you should mention that,” begon hij, een gegrinnik volgend, “because I have just the thing for that pitfall. As you may have noticed, I haven’t changed yet. Would you like to help me with it, my little love bug?” De liefkozende naam rolde met een plagende glimlach over zijn lippen heen terwijl hij zijn ‘pak’ tevoorschijn haalde en zonder gêne zijn shirt uittrok. Al vaker had hij feedback gehad over deze specifieke bijnaam, waar ze beide van mening waren dat zoiets absoluut niet voor hun besteed was. Ilyas kon mogelijkerwijs de scherpzinnige opmerkingen van haar op regelmatige wijze niet aan, maar Nathaniel had al snel geleerd dat Memphis een knuffelige pitbull was die zich liet aanraken door dierbaren. Nu wilde hij zichzelf niet per definitie ‘dierbaar’ noemen, alleen geloofde hij wel sterk in de band die zij in een korte tijdspanne hadden opgebouwd. Daarbij had Ilyas hem eveneens verteld, of eerder: uitgefloept, dat de pittige jongedame hem geholpen had voor het feest. Iets waar hij haar, voor nu nog, in stilte dankbaar voor was.
“It’s a perfect fit, don’t you think?” Met een nieuwsgierige expressie in zijn knalblauwe poelen pakte hij het bovenste van het pantser vast, nu naakt tot op zijn boxer na.
▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁
❝ 𝐍𝐨 ᶜᵒᶠᶠᵉᵉ, ⁿᵒ 𝐰𝐨𝐫𝐤 • ❞
ᴍᴀᴊᴏʀ: ᴀ sᴘᴏᴏɴғᴜʟ ᴏғ sᴜɢᴀʀ, ᴏɴᴄᴇ ᴜᴘᴏɴ ᴀ ᴛɪᴍᴇ, ʙᴇ ᴘʀᴇᴘᴀʀᴇᴅ.
sᴄʜᴏᴏʟ ᴄʟᴜʙ: ᴢᴡᴀᴀʀᴅᴠᴇᴄʜᴛᴇɴ, ᴘᴀᴀʀᴅʀɪᴊᴅᴇɴ, ᴢᴡᴇᴍᴍᴇɴ.
|
Valkyria
