[RPG • 300] Disney Descendants Vestigo University • Speeltopic - Speeltopics

𝓦𝓱𝓪𝓽 𝓲𝓯 𝓘'𝓶 𝓷𝓸𝓽 𝕥𝕙𝕖 𝕙𝕖𝕣𝕠? 𝓦𝓱𝓪𝓽 𝓲𝓯 𝓘'𝓶 𝕥𝕙𝕖 𝕓𝕒𝕕 𝕘𝕦𝕪?       𝐑𝐎𝐎𝐌 𝐌𝐀𝐓𝐄𝐒:       Amor-Beau ● Raven       Methuselah ● Larsen       Percival ● Nathaniel       Elio ● Antonio       Ilyas ● Dominic       Qadir ● Lucien       Jack ● Ash       Lihn ● Elodie       (. . .) ● Ava       Olivia ● Memphis       Poppy ● Calista       Ivy ● Gia       Jia ● Agoueh

Vestigo University ➵      Dominic/March Liddell ✧ ♂ Alice ✧ Maneskin ➵      Nathaniel Charming ✧ ♂ Cinderella ✧ Marshtomp ➵      Ilyas of Agrabah ✧ ♂ Aladdin and Jasmine ✧ Raccoon ➵      Amor-Beau Desrosiers ✧ ♂ Belle and Adam ✧ Raccoon ➵      Memphis Panagos ✧ ♀ Megara and Hercules ✧ Toothpick ➵      Neorah Fitzherbert ✧ ♀ Rapunzel and Eugene ✧ Zemo ➵      Olivia Pan ✧ ♀ Wendy and Peter Pan ✧ glowfaery ➵      Ava of DunBroch ✧ ♀ Merida ✧ Valmiera ➵      Antonio Rivera ✧ ♂ Miguel Rivera ✧ Sombre ➵      Poppy DeVil ✧ ♀ Cruella DeVil ✧ Marshtomp       Ira University ➼      Larsen Oldenburg ⬧ ♂ Elsa ⬧ Maneskin ➼      Raven ⬧ ♂ Maleficent and Diaval ⬧ Maneskin ➼      Elio Beneviento ⬧ ♂ Captain Hook ⬧ Maneskin ➼      Percival Hook ⬧ ♂ Captain Hook ⬧ Raccoon ➼      Methuselah "Seth" ⬧ ♂ the Grim Reaper ⬧ Marshtomp ➼      Victoria Chimaira ⬧ ♀ Ursula ⬧ Dimitrescu ➼      Élodie Facilier ⬧ ♀ Dr. Facilier ⬧ glowfaery ➼      Zaheer Ujinga ⬧ ♂ Scar and Zira ⬧ Paracosmal ➼      Qadir Al-Jurjani ⬧ ♂ Jafar ⬧ Dalma ➼      Jack Thessian ⬧ ♂ The Headless Horseman ⬧ Dalma ➼      Calista Aidoneus ⬧ ♀ Hades and Persephone ⬧ Sombre ➼      Ivy DeVil ⬧ ♀ Cruella ⬧ Toothpick ➼      Ash DeVil ⬧ ♂ Cruella ⬧ Maneskin

RULES ✧ In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet. ✧ Je schrijft een post van minimaal 300 woorden. ✧ Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden. ✧ Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt. ✧ Een reservering blijft 72H staan. Geef aan als je dit niet red vanwege omstandigheden. ✧ Maximaal 3 personages per persoon. ✧ Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's. ✧ Alleen Maneskin of Raccoon maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven. ✧ 16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post. ✧ Sluit niemand buiten, geen ruzies. ✧ Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom. ✧ Naamsverandering graag doorgeven. ✧ Dit idee is uitgewerkt door Maneskin, Raccoon en Marshtomp

[ bericht aangepast op 27 juli 2021 - 22:39 ]

---

[ heaven knows ]

Illyas ● mood: mixed ● at the party ● outfit De jongeman met bruine twinkelende oogjes had zichzelf zo ver gekregen om Calista aan te kijken, waardoor ze zonder schaamte in zijn ogen terug staarde. Haar opmerking over het bijten liet de jongen wat ongemakkelijk glimlachen. Tot Calista's verbazing kwam er ook een antwoord over zijn lippen.       'Ah... Ik ook niet-' stamelde hij. 'niet dat ik eh- zou kunnen bijten, ehm... Want ik eet geen vlees.' Ondanks de knullige en onzekere woorden verscheen er bij Calista een tevreden glimlach. Hij was vegetariër, een pluspuntje voor Ilyas.       'E-en Hassim die doet geen vlieg kwaad.' Mompelde hij nog terwijl hij een blik op de tijger wierp die op gepaste afstand stond. Calista bekeek het beestje eens goed, waarna ze Ilyas weer aankeek.       'Je geeft hem wel vlees, hoop ik?' De woorden kwamen vrij streng over haar lippen, maar ze nam het welzijn van dieren erg serieus. Carnivoren zoals tijgers hebben een darmstelsel gericht op het verteren van dierlijke eiwitten, dus als Ilyas zijn tijger geen vlees zou geven, zou zijn tijger waarschijnlijk erg snel ziek en zwak worden. Calista was ondertussen langs Ilyas heen gelopen en aan Olivia's zijde gaan staan, waarna ze met de twee studenten de gang af liep. De groep kwam echter tot stilstand zodra Olivia zich besefte dat ze haar tasje was vergeten. Ze verzekerde Calista en Ilyas snel terug te zijn, waarop Calista knikte.       'Zal- Of mag ik je dan naar het feest begeleiden?' vroeg Ilyas bescheiden zodra Olivia verdwenen was. Calista hield haar neus even in de lucht, maar liet hem al snel weer zakken. Deze jongen was wel oké. Ze brak op deze manier haar eigen regels, maar dat kwam goed uit, want ze had een hekel aan regels, ook haar eigen.       'Dat mag, Ilyas.' Calista liet haar ogen nog weer eens een keer over de jongen heen gaan. Hij was écht anders dan alle anderen. Hij had geen gigantisch ego en hij was respectvol, naar anderen, zichzelf en naar dieren. Misschien zou dit toch wel Calista's eerste mannelijke vriend kunnen worden.       'Is- is dit je eerste jaar op Vestigo?' vroeg Ilyas voorzichtig. 'Jazeker, Ilyas, en jij?' Calista hield het gesprek nog een beetje afstandelijk, vertrouwen deed ze niet snel. Calista kwam langzamerhand dichter bij de ingang van het feest, de muziek was al te horen en zodra Ilyas de deur opende keken ze beide tegen een apart schouwspel aan.       'Ik wist niet dat Qadir voor special effects zou zorgen.' Calista keek even naar Ilyas na zijn woorden. Wie was Qadir? Een stem dreunde door de ruimte 'stop', waardoor de rook in een klap verdween. Calista was niet snel onder de indruk, maar dit was apart. Calista en Ilyas liepen verder de ruimte in en Ilyas leek even afgeleid te zijn.       'Woah, het lijkt haast de sterrenhemel in Agrabah.' Calista volgde zijn blik en bekeek de lucht, het zag er mooi uit, er was geen sterrenhemel in de onderwereld. 'Ehm- Al eens in Agrabah geweest? Altijd welkom.' Calista glimlachte door zijn woorden.       'Daar ben ik nog nooit geweest, bedankt voor de uitnodiging, misschien ooit.' Calista keek de ruimte even rond. Er waren best veel mensen, ook veel mannen, walgelijk. De vrouwen zagen er allemaal uit als godinnen, stuk voor stuk.       'Zeg eens, Ilyas, wie is die Qadir waar je het net over had?' vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze de ruimte doorkeek. Hij was namelijk niet de enige die met rook kon spelen. Calista kon er ook wat van, een cadeautje van Hades.

𝐶𝛥𝐿𝐼𝑆𝑇𝛥 Once Upon A Time ● Cheerleader ● Daughter of Hades

---

- thank you for existing -

🇦​🇳​🇹​🇴​🇳​🇮​🇴​ 🇯​🇺​🇱​🇮​🇴​ 🇷​🇮​🇻​🇪​🇷​🇦      ♫​ Once Upon A Time | Music | Powers: connected to the dead | Bedroom | Linh ...'Dat betekent dat ik mijn gezicht nu in je bed zou moeten duwen.' zei Linh terwijl naar het bed keek. Antonio rolde met zijn ogen. 'Ik dacht zelf meer aan een grote pluk haren in je kam achter laten, maar dat zou betekenen dat je me misschien in de toekomst zou kunnen clonen, ik weet niet of ik twee versies van mij zou willen.' Ging ze verder, waarop hij even moest lachen.       'Oh boy, twee versies van Linh... Nee dat zou dramatisch zijn.' Linh keek naar de brandplek. 'Ik denk dat je kamer dan nu zou zijn af gefikt.' Antonio volgde haar blik naar de brandplek en knikte. Daar had ze waarschijnlijk groot gelijk in. Linh had haar vingers gekoeld in de badkamer en nam daarna weer braaf plaats op de stoel in de kamer, waarna ze Antonio vroeg om haar te helpen. Niet dat Antonio een gigantische held was met haren, maar hij had er vertrouwen in.       'Hoe moeilijk kan het zijn,' Antonio pakte de krultang voorzichtig vast en keek even naar de vorm, waarna hij een plukje pakte en die voorzichtig om de tang heen draaide.       'Hoe lang moet dit, 10 seconden ofzo?' Vroeg hij terwijl hij in zijn hoofd tot 10 begon te tellen. Na 10 seconden liet hij de pluk dan ook los, waardoor hij nu in een krul zat. 'Ik denk het,' kwam er over Linh's lippen.       'Ah! Got it!' Juigde Antonio. 'Ja, zo goed, you go girl.' riep Linh enthousiast. 'Boy, bedoel ik.' Antonio grinnikte even om Linh's uitspraak en ging verder met de volgende pluk haar. Linh had zelf al best wat plukken gedaan, Antonio hoefde alleen nog de achterkant te doen. Na een minuut prutsen zaten de meeste krullen er wel in.       'Moet je nog wat haarspray ofzo?' Zei hij terwijl hij de stekker uit het stopcontact trok van de krultang en hem veilig op het kastje plaatste. 'En blijf uit de buurt van die krultang jij,' Antonio zette een plagerige stem op. 'In ieder geval tot hij weer is afgekoeld, dan mag je hem weer meenemen.'

---

- thank you for existing -

MT.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

AMOR-BEAU DESROSIERS

Ik had kort achterom gekeken en ergens gewest dat ik gewoon in de kamer met Pops was gebleven, drama was leuk zolang je er zelf niet in vermengd was. Ik kon toezien hoe ze me strak aankeek terwijl ze onze vriendschapsring van haar vinger af trok. Het stak, maar als ze het zo wilde spelen. Ik had me terug naar Larsen omgedraaid en nam hem mee richting het feest. De jongen schudde zijn hoofd en hield me even tot stilstand te komen, waardoor ik even de tijd nam om de knappe ijsprins aan te kijken. Waarom kon Poppy me dit gewoon niet eens gunnen? Niet mijn probleem dat ze moeite had met een stok in haar achterste te krijgen- pffshh- "You seemed to be in quite a pickle there, huh?" vroeg Blondie waardoor een klein sarcastisch lachje over mijn lippen rolde. “Who me? Noooo…” ik maakte een flauw wegwuif gebaartje, "My my, Amor, what have you gotten yourself into?" zuchtte Larsen, waardoor ik kort mijn schouders ophaalde, het minder hard willend laten lijken zoals het voelde. Mijn emoties opkroppen was iets wat ik zeer goed kan, maar eerlijk, een tedere streling over mijn wang door een knappe blonde prins maakte het me even moeilijk om mijn kniën niet week te laten worden. Verlangend beet ik op mijn gebarsten onderlip, mijn buine ogen in de ijzigblauwe kijkers van Larsen priemend. “So please inlighten me with something funn before I reget this decision. “ sprak ik tegen de jongen, zijn ogen begonnen gevaarlijk te fonkelen, iets wat ik altijd zeer aantrekkelijk vond. "Oh, I think I know something you will enjoy..." Larsen grijnsde zijn witte tanden bloot, mijn hand liet ik even over zijn shirt glijden eentje die ik misschien wel voor middernacht uit zou kunnen krijgen. Na middernacht zou het vast he teind van het sprookje zijn gezien de ruzie met Poppy niet zomaar zou gaan overwaaien, oh nee ik wist dat ik mijn eigen vervloeking had gewonnen met deze actie.
Larsens handen waren verrassend genoeg een stuk warmer dan je zou denken van de ijsprins en lieten zelf een aangename weg van brandende liefkozing over mijn gezicht heen. Ik liet mijn gezicht wat in zijn aanraking rusten en liet mijn hand naar zijn schouder glijden waar ik iets meer grip had.
"Look at you, all grown up," Sprak de jongen van me nu wel deed gniffelen, het nare gevoel van net smolt wat weg. Toen zijn hand ook iets boven mijn geliefde derriere rustte keek ik hem uitdagend en geamuseerd aan. “Says you, where are the times?” grinnikte ik, voeger zou de jongen nooit zich zo durven uitten in het openbaar, en kijk nu is. Arsens vingers gleden naar mijn onderlip toe, welke tijdens mijn ruwe zoen sessie met Poppy een snee had opgevangen. "Wait, let me get it for you." Voor ik het goed en wel besefde drukte de ooit nog verlegen Larsen nu zonder enige schaamte zijn lippen op de mijne, waardoor ik natuurlijk de jongeman gretig terugkuste, mijn armen om zijn nek heen slaand. Zijn lippen waren een stuk zoeter dan Poppy, een stuk minder vurig maar dat mocht nu ook wel.
Mijn vingers liet ik even met zijn blonde lokken spelen terwijl ik mijn ogen genietend sloot, zijn lippen zacht en toch erg vertrouwd. Het was Larsen die zich dan toch terug trok van de kus, waardoor mijn tanden automatisch zich weer zacht in mijn onderlip groeven en mijn bruine kijkers zicht in zijn lichte blik priemde. "Oh, how I've missed those lips..." een brede glimlach sierde mijn lippen en mijn kleine hartje werd toch wel even warm van zijn lieve woorden. Graag had ik he meen speels en gevat antwoord gegeven, maar een dikke rode mist trok mijn aandacht. Mijn grip zwakte af van de beeldschone prins , terwijl ik mijn ogen iets dicht kneep om te zien wat er aan de hand was. “Oh Poppy if you just cursed me…” momeplde ik pissig en een hoge gil verliet mjin lippen toen een inktzwarte Cobra uit de mist op me agevlogen kwam. In mijn paniek had ik Larsen bij zijn schoduer beetgegrepen en hem naar achter getrokken voor de veiligheid, maar ergens ook de jongen als een half levend schild naast me gehouden. Een halfgrommende stop echo’de door de ruimde heen, waarbij de Cobra als de mist leek op te klaren. Mijn borstkas ging hevig op en neer, straks werd ik nog Paranoïde. “ If one person triest o stop me from kissing you again… I’m gonna get mad.” Hufte ik pisnijdig, terwijl ik een hand doro mijn bruine krullen haalde om mijn koel te bewaren. Ik nam een diepe teug adem en wilde Larsen al met me meetrekken, tot ik besefte dat de jongen enige soort herkenning wist voort te brengen bij de vreemde mist van net. “What’s wrong?” vroeg ik voorzichtig. Ik voelde blikken op ons branden, maar niet voor onze geaardheid- de meesten wisten al jaren da tik alles behalve hetero was… Maar toch, voelde ik een hoop beoordelende blikken op mijn rug branden. “Let’s go get a drink or something.” Stelde ik voor aan Larsen,

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

life doesn't discriminate between the sinners and the saints

Imani hoorde in de gangen van de dorms van de meisjes allemaal gegiechel. Het irriteerde haar mateloos. Van de Ira-studenten had ze al niet altijd een hoge pet op, maar de leerlingen van Vestigo waren zo mogelijk nog erger. Vrijwel allemaal waren ze zo gefocust op uiterlijke schijn, op goede cijfers halen en laten zien dat ze de beste waren. Imani had al flink wat rare blikken haar kant op geworpen gekregen. Vrijwel niemand van Vestigo wist haar naam, maar ze was nogal herkenbaar als 'een van die nieuwe studenten' van die andere school. En zelfs dan, haar kledingstijl was niet bepaald normaal. Zeker niet vergeleken met al die goodie two-shoes.       Met haar telefoon in haar hand (die ze altijd bij zich droeg, ook al wist ze dat een bericht of telefoontje krijgen haast nooit gebeurde) slenterde ze de gangen door, alle vrolijke kreten negerend. Er was een feest als een soort welkom voor alle nieuwe studenten. Dat maakte haar op zich niet veel uit. Ze stond niet bepaald te springen om hier rond te lopen. Maar een feest betekende over het algemeen wel alcohol en kneiterharde muziek. Dat vond ze wél leuk. Nadat ze nog één keer haar telefoon had bekeken, stopte ze die in de zak van haar grote vest, sloeg haar armen over elkaar en liep meer richting de aula, waar het feest plaatsvond. De groepjes blonde, opgemaakte meisjes duwde ze haast aan de kant in de gangen. Het kon haar ook weinig schelen.       'Elodie!' riep ze uiteindelijk toen ze de bekende gestalte even verderop zag staan. Ze stak haar hand op en grijnsde kort. Elodie was een van haar weinige échte vrienden. 'Ik heb behoefte aan drank,' mompelde ze toen ze naast de vrouw stond. 'Kom.'

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

24      ⬧      Colors Of The Wind      ♥      Dominic/March      ♠      With Lucien

Een aangename verassing. Dat was de juiste omschrijving van mijn ontmoeting met Lucien. Hij mocht me dan wel tijdens mijn bezigheden gestoord hebben, iets wat ik normaal gesproken niet zo kon waarderen. Toch maakte ik voor Lucien graag een uitzondering. Het kwam namelijk niet elke dag voor dat ik deze knappe verschijning tegen het lijf liep. De school was in rep en roer geweest door de komst van de Ira studenten maar voor mij had hun komst alleen maar positief effect gehad. 'Oh Dom, dit is allemaal een heel uitgebreid plan om jou weer tegen het lijf aan te lopen... letterlijk.' sprak de jongen tegenover me alvorens hij iets van mijn kleding plukte. Hij kon zijn handen nu al niet van me af houden... 'Je wil niet weten hoelang ik hier om de hoek heb staan wachten.' Een brede grijns sierde mijn lippen na deze woorden. "Waarom heb je gewacht?" vroeg ik waarna ik langzaam een rondje om hem heen liep, hem bestuderend. "Nu hebben we kostbare tijd verloren," sprak ik terwijl ik plagend mijn vinger over zijn ruggengraat liet gaan alvorens ik weer voor hem ging staan. Het was duidelijk dat de jongen met me aan het flirten was, wat hij praktisch met iedereen deed. En toch voelde ik me ondanks dat toch een beetje gevleid. Hij was echter niet de eerste vandaag, ik was er inmiddels dan ook wel een beetje klaar mee er omheen te draaien. Ik wilde nu wel wat meer zien dan enkel woorden. Ik was wel in voor een leuke avond. 'Oh ja, is dat zo.' vroeg de jongen uiteraard met een alles zeggende grijns. "Vandaag wel," antwoordde ik direct. Ik had geen zin nog meer tijd te verspillen. 'In dat geval moeten we maar snel naar het feest gaan.' sprak de jongen en ik knikte gretig. Ik was al onderweg zijn hand beet te pakken tot hij zijn pak nog net niet in mijn gezicht duwde. 'Wil je kijken terwijl ik me omkleed?' vroeg hij me met een speelse grijns. Now we're talking. Voor ik überhaupt antwoord kon geven op zijn vraag was de jongen al vertrokken naar zijn kamer en ik volgde hem maar al te graag. De deur was nog maar net gesloten en ik had me alweer naar Lucien verplaatst. Dit maal stond ik zo dicht op hem dat onze lippen nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. "Mag ik je dan ook helpen met uitkleden?" vroeg ik, gespeeld onschuldig terwijl ik zacht en lichtelijk ongeduldig aan zijn shirt trok.

---

How far is far

20       ⬧      Outfit       ⬧      Bibbidi Bobbidi Boo       ⬧      With Jack

Blijkbaar wilde iets in het universum erg graag dat ik meer tijd met Jack besteedde. Het was al de zoveelste keer dat ik tegen de jongen opknalde of andersom. Overal waar ik kwam leek de jongen op te duiken. En niet alleen vandaag, het was een constant iets geweest de afgelopen week. Nu mocht ik niet klagen, het was immers absoluut geen straf mijn ogen over hem heen te laten gaan. Waar ik op weg was geweest naar het zogenaamde feest, was Jack dit alweer glad vergeten. Iets wat me wederom niets verbaasde. Hoe intelligent de jongen ook mocht zijn, hij zou haast zichzelf nog vergeten mee te nemen mocht dit mogelijk zijn. In plaats van aan te bieden me naar het feest te escorteren, bood hij me iets geheel anders aan; drugs. Ik had veel van hem verwacht, maar drugs? Ik had hem misschien altijd gezien als too much of a goody two shoes en niet als het typ wat contraband de school in smokkelde en het vervolgens uitdeelde. Ondanks dat ik drugsgebruik niet achter hem gezocht had was ik er wel door geïntrigeerd. Ik had het doosje dan ook uit zijn handen gegrist om het nader te bestuderen terwijl ik met een half oor naar Jack zijn uitleg luisterde. "Dus blijf je maar hele nachten wakker?" vroeg ik hem met een kleine grijns alvorens ik hem het doosje weer terug gaf. "Het is ook gewoon Warp," lichtte hij toe, iets waardoor ik hem met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. Alsof ik al die termen kende. "Bespaar jezelf de moeite, ik heb er nada verstand van." lachte ik. "Het enige dat ik weet is dat het je een goeie avond bezorgt." Ik keek toe hoe Jack de eerste snuif van het goedje nam, waarna hij mij opnieuw het doosje overhandigde. Ik had wel een paar keer eerder drugs gedaan maar recentelijk? Niet echt. Ik volgde Jack zijn voorbeeld maar. Ik wist niet goed wat te verwachten, puur ook omdat ik nog nooit van deze zogenaamde Warp had gehoord. Ik wist niet wat ik verwacht had, maar niet het effect wat het daadwerkelijk had. Het was geen buitengewoon sterk spul maar sterk was het zeker wel. Ik was even kort achterover geslagen. Ik begreep wel waarom Jack dit gebruikte om wakker te blijven. "Ik wilde dat ik er zo aantrekkelijk uit zag in zulk pak," bracht Jack me weer terug naar de realiteit. Iets wat me eerst mijn wenkbrauw op liet trekken alvorens er een brede grijns rond mijn lippen verscheen. "Rood is mijn kleur niet," verbeterde hij zijn zin snel, iets wat me even deed gniffelen. Hij was bijna aandoenlijk te noemen. Ik liet mijn blik voor een moment tergend langzaam over zijn lichaam gaan, om hem vervolgens strak aan te kijken. "No, but black is," sprak ik alvorens ik een stap dichterbij hem zette. "And it looks great on you.". "Wat is jouw wens?" begon de jongen vervolgens en ik haalde mijn schouders op. "Is dat niet een heel ding, dat je niet mag vertellen waarvoor je gewenst hebt omdat deze anders niet uit zal komen?" grijnsde ik. "Maar voor jouw informatie," begon ik alvorens ik mijn mond dicht bij zijn oor bracht. "Ik denk dat die van mij als is uitgekomen." fluisterde ik in zijn oor en kon het niet laten mijn lippen kort en vederzacht langs zijn wang te laten gaan op de terugweg. Flirten was als een tweede taal voor mij en ik bedoelde er negen van de tien keer dan ook niets mee. Het was ideaal om aan mijn trekken te komen maar of er ooit echt gevoelens bij zaten? Het was in ieder geval duidelijk dat Jack er uiterst aantrekkelijk uitzag vanavond en liet ik nou net voor een interessante avond gewenst hebben. Iets zei met dat een avond met Jack hier wel voor zou zorgen, tot noch toe had de jongen vol verassingen gezeten.

---

How far is far

25       ⬧      Under The Sea & Once Upon A Time       ⬧     
Outfit       ⬧      With Percy

Waar ik verwacht had mijn avond met een zekere roodharige te spenderen had ik nu een geheel ander typ voor me staan. Lelijk was hij niet, misschien een beetje eigenaardig, maar had hij niet zoveel op mij geleken had ik best een beschuitje met hem willen eten. Of eerder een fles rum mee willen delen. Iets zei met dat dit meer in de smaak zou vallen. Mijn blik had ik nou al meerdere malen over het shirt loze lichaam van de vreemdeling laten gaan. Ik leek er maar niet over uit te geraken waarom de jongen zoveel weg had van mij. Voorheen dacht ik altijd dat het een fabeltje was dat men minstens zeven dubbelgangers ergens had rondhuppelen, maar ik begon er met de seconde steeds meer in te geloven. Hoe interessant het feit ook was dat ik misschien wel één van mijn dubbelgangers had gevonden, vond ik het goedje wat hij in zijn handen had ook niet onbelangrijk. Echter voor ik mijn plan nader had toegelicht begon de piraat al te gillen om zijn geliefde alcoholische drank. Uit zijn lichaamstaal was op te maken dat het niet veel zou schelen voor hij me een klap zou verkopen. Gelukkig wist ik zijn aandacht te trekken door hem ervan te beschuldigen een piraat te zijn. De jongen leek niet bepaald onder de indruk te zijn van mijn bevindingen. Tenminste, dat was wat ik dacht. "Wait a bloddy minute." sprak de jongen terwijl hij naar me wees, al was het nog flink lastig er achter te komen waar hij precies naar wees gezien zijn vinger alle kanten op bewoog. Waarschijnlijk door het overmatige alcohol gebruik. "Rum." sprak hij waarna hij nu op zijn beurt naar de fles rum wees. "Shirtless" wees hij nu naar mijn top. "long hair... Are you... A slutty princess?" grijnsde de jongen breed en de neiging om die wijzende vinger te breken werd plotseling erg groot. Ik lachte even cynisch en keek hem met een veel zeggende blik aan. "Na'ah i'm kidding lad," sprak hij alvorens hij dichterbij kwam en zijn arm om me heen sloeg, zijn oh zo geliefde fles terug stelend. "You'bout to tell my you are like me? Cus I look like you." sprak de jongen alvorens hij een aantal stappen van me vandaan zette en een slok nam van de rum. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik toe hoe de jongen rond paradeerde met zijn fles. "Not to worry Lad, as a pirate, just say Hail to the Mighty Hook ehh!" een spottend lachje ontglipte mijn mond, denkend dat de jongen een grapje maakte. Hij had zichzelf nogal bewezen als grappenmaker. Dat deze voornamelijk bestonden uit pijnlijk slechte grappen terzijde. "For I am the one and only Percival Hook, legendary kiddo of the Captain of the Jolly Roger." sprak de jongen triomfantelijk, iets wat me diep deed fronsen. Het leek of de jongen erg zeker van zijn zaak was. Ik wilde hem dan ook waarschuwen er niet mee te spotten maar het leek er sterk op dat de jongen serieus was. You're not gonna tell me I am related to this scabby sea bass? "Now I think I know you.". No shit. "Say aren't you that droopy little nephew of Mr.Smee?" bracht de jongen uit en mijn ogen werden groot. Ik had me nog nooit zo beledigd gevoeld. "Mr. Smee?!" bracht ik kwaad uit alvorens ik de fles rum uit zijn hebberige handjes trok. Wat dacht hij wel niet... "Mr. Smee..." snoof ik alvorens ik mijn hoofd schudde en een grote slok nam. "You surely won't mind sharing with your brother, now will you?"

[ bericht aangepast op 20 sep 2021 - 0:19 ]

---

How far is far

20      ❅      Bibbidi Bobbidi Boo      ❅      Outfit       ❅      With Amor and Poppy

Helaas verliep mijn poging tot Amor verleiden niet zo gemakkelijk als ik had gehoopt. De jongen had altijd al een zwak voor me gehad en ik voor hem. Echter leek er nu een obstakel in de weg te staan, een roodharige feeks. Ik vroeg me af of ze zich er wel van bewust was dat Amor zo gay was as they come. Ze hield hem nogal aan het lijntje en Amor leek er met open ogen in te trappen. Die hele relatie was red flag na red flag als je het mij vroeg. Uiteindelijk was het hem dan toch gelukt haar de rug toe te keren, iets wat me verbaasde. Ergens had ik verwacht dat hij me achter zou laten en de rest van de avond met haar zou spenderen. Ergens was ik heel blij en dankbaar dat hij voor mij gekozen had. Al liet het me wel vrezen voor Amor zijn lot. De dame leek me geen makkelijke en het zou met niets verbazen als ze as we speak Amor zijn ondergang in touw aan het zetten was. Het was zo lang geleden dat ik Amor had gezien. Echter leek er weinig veranderd te zijn tussen ons. Mijn handen jeukten nog altijd om zijn huid aan te raken en leken ook nog prima de weg te weten rondom zijn lichaam. Het enige verschil was, was dat we beiden een stuk ouder waren geworden. En Amor was er alleen maar beter uit gaat zien met de jaren. Hij leek sprekend op zijn moeder, wie ook een echte schoonheid was. “Says you, where are the times?” grijnsde de jongen. De tijden met Amor miste ik zeker. Hij is destijds mijn redding geweest. Had ik hem niet gehad was ik helemaal kopje onder gegaan in mijn problemen. Ik vroeg me af of hij zich hier wel bewust van was. Mijn lippen smeekte me die van Amor te ontmoeten en dit was dan ook precies wat ik deed. Amor ging er in mee en liet zijn handen over mijn lichaam glijden. Just like old times. Ergens liet de zoen tussen mij en Amor me enorm schuldig voelen. Een paar uur eerder had ik mijn lippen nog op die van Qadir geplant. Toch had hij het vrij duidelijk gemaakt dat hij het niet zag zitten. Misschien gebruikte ik Amor nu ook wel een klein beetje als een rebound. Ik wachtte op Amor zijn antwoord maar werd al snel afgeleid door een dikke rode mist welke zich door de kamer verspreidde. “Oh Poppy if you just cursed me…” hoorde ik Amor nog pissig mompelen en het deed me even kort grinniken. Het was grappig omdat Amor best nog wel eens gelijk kon hebben, daar zag ik haar wel voor aan. Ik was nog druk bezig te zoeken waar de mist plots vandaan kwam tot ik ruw bij mijn schouders gegrepen werd en er een zekere prins in mijn oor aan het gillen was. Ik wilde Amor net vertellen dat het waarschijnlijk niets was tot ik het zag, de grote inktzwarte cobra. In een kwestie van enkele seconden waren alle mogelijke daders van mijn lijst gekrast en wist ik meteen dat deze zogenaamde vloek niet voor Amor bedoeld was maar voor mij. Mijn blik stond op onweer en ik balde uit frustratie mijn vuist. Ik wist maar al te goed wie hier achter zat. Ik vernauwde mijn blik en richtte deze op Qadir. Ik hoorde op de achtergrond Qadir allerlei dingen uitbrengen maar mijn focus lag op de arabier. "What's wrong?" vroeg Amor maar ik maakte mijn blik nog altijd niet los van mijn doelwit. "I might have an idea who started this little game." sprak ik, lichtelijk nijdig. "Let's go get a drink or something." stelde de jongen vervolgens voor. "Als je eerst een momentje hebt?" sprak ik alvorens ik zijn hand beet pakte en hem bij de bar parkeerde. "This wil only take a little while, I promis I'll come back for you." legde ik de jongen uit alvorens ik op de verrader en zijn gezelschap afstapte. Ik besloot maar gelijk mijn punt te maken, ik had geen zin nog meer tijd met Amor in te leveren door er omheen te draaien. "What is your problem?" snauwde ik naar Qadir, mijn armen nijdig over elkaar heen gevouwen.

---

How far is far

22       ⬧      Outfit       ⬧      Colors of the WInd       ⬧      With Ivy

Mijn humeur was er zoveel beter op geworden sinds mijn ontmoeting met Ivy. Het was gewoon zo uitermate vermakelijk haar reactie te zien. Het was duidelijk aan haar lichaamstaal af te lezen dat ze gefrustreerd raakte wat tevens af te lezen was aan haar langzaam verkleurende ogen, een familietrekje. Ik besloot haar nog even extra uit de tent te lokken door haar te vergelijken met Poppy, iets wat ze niet per se kon waarderen. 'I don't look...' ging ze er fel tegen in, iets wat mijn grijns enkel liet verbreden. 'This is ridiculous. I don't need to listen to this.' waren haar laatste woorden voor ze een poging deed te vluchten. Stiekem was ik een beetje teleurgesteld, the fun had just started. Ik hield haar dan ook tegen door mijn hand met een stevige grip op haar schouder te leggen. ‘Oh, but I am, fruitcake. I highly recommend you take your filthy paw off of me, or I’ll take it off for you.’ als ik haar broertje niet was geweest was ik misschien bang van haar geworden. Echter deden haar woorden me niets, dit was immers precies hoe Poppy tegen me sprak en zelfs moeder lief. If anything it just meant she cared. Het was duidelijk dat ze me niet geloofde, dan moest ze het maar met haar eigen ogen gaan zien. ‘You know what, let's! Let's go seek out our sister and let’s see if that silver tongue of hers hasn’t lost its nastiness. And while you escort me to her, you can start by telling me what I should call my long lost brother, because as much as I love to keep calling you every name in the book, and believe me there are a lot, I am particularly curious.’ dit maal werd mijn grijns niet breder door het leedvermaak maar door het feit dat ze me eindelijk leek te geloven. I always get my way. Ik haakte mijn arm in die van haar en keek haar in haar roodgloeiende ogen aan. "I knew you'd come around, you're a De Vil after all. Crazy as all hell." sprak ik enthousiast terwijl ik met mijn arm in die van haar gehaakt richting het feest liep, wetend dat die valse slang zich daar ergens schuil moest houden. "As for my name, as much as I do like fruitcake, my name actually is Ash. But you of course, can call me brother." sprak ik met een ondeugende grijns. Na een aantal gangen door gehuppeld te hebben zag ik een roodharige in de tuin staan. Poppy. Ik loodste Ivy de juiste kant op en tikte onze zusterlief op haar schouder. "Hey Pops, did you miss me?" sprak en bij het zien van haar gezicht voelde ik mijn kaken iets op elkaar klemmen. Ik was nog steeds pissed over eerder deze avond maar het verloren zusje ging nu voor. "Look who I bumped into on the way, it's our little sister. Why don't you tell her, my darling sister." siste ik het laatste. Ik moest ontzettend veel moeite doen haar niet ter plekken aan te vliegen en haar rode lokken uit haar hoofd te trekken. Mijn tijd voor zoete wraak zou nog wel komen, daar was ik van verzekerd.

---

How far is far

ÉLODIE FACILIER ☾ I got voodoo, I got hoodoo, I got things I ain't even tried! ☽ Bibbidi Bobbidi Boo • 21 years • outfit • with Lee Imane, hallways

Lee had al snel een reden gevonden waarom ze terug moest naar haar kamer. Élodie had met haar ogen gerold voor ze haar weg richting de aula voort zette. De hallen werden steeds drukker met studenten die nog luider leken dan overdag. Ze kon niet wachten tot ze hen kon uit sluiten met harde muziek. De dame hield de fles stevig vast tussen haar vingers terwijl ze door de gangen liep, soepel de studenten ontwijkend.       Het meisje had net de fles wodka tegen haar lippen gezet toen een stem haar gedachten doorbrak. Ze draaide zich om op haar hakken, terwijl ze nog net een slok naar binnen werkte. Haar oog viel op Imane. De donkere dame begroette haar met een grijns voor ze op Élodie afliep. Elodie grijnsde terug.       ”Ik heb behoefte aan drank” mompelde de dame toen ze naast Élodie stond.       ”Heb jij een geluk dat je mij tegen kwam,” lachte Élodie kort terwijl ze de fles wodka naar Imane uitstak.       ”Kom,” sprak de andere dame en Élodie haakte haar arm in de hare voor ze samen het laatst stukje naar de aula liepen.       ”Heb jij ook zo faáántastisch veel zin in dit feest,” vroeg Élodie, de toon van de blonde meisjes om hun heen nabootsend.

[ bericht aangepast op 27 sep 2021 - 22:01 ]

---

--

life doesn't discriminate between the sinners and the saints

'Heb jij een geluk dat je mij tegen kwam,' zei de brunette en Imani nam maar al te graag de fles wodka aan. Met een wat vertrokken gezicht nam ze een slok. Het was zeker niet haar favoriete drank, maar ze dronk het toch maar op. Ze wilde gewoon écht even dronken worden en vooral de studenten van Vestigo negeren. Het kon haar werkelijk waar niks schelen dat ze nu per se hier moesten studeren. Ira was toch goed genoeg? Het zorgde bij Imani alleen maar voor meer tegenzin.       Élodie haakte haar arm in die van Imani en het tweetal liep richting de aula. 'Heb jij ook zo fááántastisch veel zin in dit feest?' vroeg Élodie op overdreven toon, net als enorm veel blondines die hier studeerden. Imani verslikte zich bijna in haar tweede slok wodka en veegde een druppel van haar kin weg.       'Hou je kop,' grijnsde ze uiteindelijk en ze gaf haar vriendin een stoot tegen haar schouder. De fles drank drukte ze weer terug in de armen van de dochter van Facilier en bleef bij de deur van de aula toch wel even stilstaan. Waarom had ze ook alweer beloofd dat ze mee zou gaan? Het liefst zou ze zich opsluiten in haar kamer en zich daar dronken zuipen. Dan hoefde ze ook geen rekening te houden met de tere zieltjes van de Vestigo-studenten en kon ze haar eigen gang gaan. Als ze niemand tot overlast was, zouden ze haar niks kunnen maken. En hier hoefde ze waarschijnlijk maar tegen één blonde, verwende prinses aan te stoten of ze zou uitgescholden worden. Daar had ze eigenlijk helemaal geen zin in. Ze zuchtte en keek naar Élodie. 'Waarom heb ik ook alweer gezegd dat ik mee zou gaan?' bracht ze haar gedachten onder woorden.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.