|
Las die wakker werd viel te vergelijken een tienerjongen, of eigenlijk elke tiener, die wakker werd gemaakt in de vroege ochtend. Niet een jongvolwassene die wakker werd gemaakt aan het begin van de middag. Dit was ook zeker niet de eerste keer dat dit gebeurde. Hem simpelweg wakker schudden zou niet werken, dan zou de jongen gerust verder slapen en in bed blijven liggen. Dit was dan ook waarom ze de dekens van hem aftrok. Als het nodig was had ze ook gerust een glas koud water in zijn gezicht gegooid, iets wat ook vaker was voorgekomen. Las was soms een iets te groot fan van zijn slaap. Zijn hele houding veranderde toen hij de inhoud van de doos bekeek. Als een kind in de speelgoedwinkel. De blik op zijn gezicht maakte het absoluut waard dat ze de afgelopen twee dagen bijna al haar tijd in de keukens had doorgebracht. Gelukkig was het nog vakantie, wat het een stuk makkelijker maakte, maar ook als het geen vakantie was had ze het zeker gedaan. Eten werkte ook als een wondermiddel om hem uit bed te krijgen. Laslo sprong omhoog en trok haar in een knuffel. Met een tevreden glimlach op haar gezicht sloeg ze haar armen stevig om hem heen. Het deed haar goed om hem wat vrolijker te zien, al was het maar voor even.
Zoals bij de jongen pastte, deelde hij mee dat hij niks kon beloven over zichzelf niet misselijk eten. Leya rolde met haar ogen. “Moet ik je herinneren aan de laatste keer dat ik een taart voor je maakte en je dacht dat het een goed idee was om die in één keer op te eten?” Het was geen prettig gezicht en er waren niet veel sneuer dan ziek zijn op je eigen verjaardag. Ze had Laslo beter muffins op ratsoen kunnen geven: eentje per dag. “Als je nu al over je nek gaat, wordt dat vanavond al helemaal niks.” Het verwarmde wel haar hart om te zien dat hij zo blij was met het eten. Overdreven grote cadeaus waren niet nodig om iemand op te vrolijken, soms werkte kleine dingen juist beter. “Ik heb nog iets voor je, maar dat krijg je later. Heb je dinsdagavond tijd?”
Hoewel ze hem had opgezocht om zijn cadeau te geven en hem een fijne verjaardag te wensen, was ze niet vergeten hoe hij was weggestormd bij de tassencontrole. Ziek zijn op je eigen verjaardag was naar, maar verdrietig zijn op die dag was met gemak enkele graden erger. Met zijn mond volgepropt met muffin deed hij een poging te praten, wat hem een zachte tik op zijn achterhoofd opleverde. “Las, volgens mij ben je die twee voor je leeftijd vergeten. Je bent vijventwintig, niet vijf.”
Braafjes deed hij de doos met muffins dicht. Dat gebaar op zichzelf zei genoeg over hoe het met hem ging. Normaal luisterde hij niet bepaald goed en schoof hij eten binnen handbereik zonder twijfel zijn mond in. Het was de kamerindeling die hem dwarszat en dat Eve zo overduidelijk voor Ramsey had gekozen, waardoor hij nu met Char zat.
”Las,” zuchtte ze zacht, “je moet niet vergeten dat je haar bedrogen hebt. Ik weet dat je heel veel spijt hebt, maar dat is eenmaal niet iets wat mensen zo maar vergeten. Je had in haar schoenen waarschijnlijk dezelfde keuze gemaakt en daar is niks verkeerds mee. Natuurlijk mag dit je dwars zitten en je mag je er rot over voelen, maar je schiet er niks mee op als je nu boos tegen haar gaat doen, zeker niet als je het nog een keer met haar wilt proberen. En we weten ook allebei hoe Ramsey is, die jongen heeft geen filter of impuls controle. Vroeg of laat zegt of doet hij wel iets wat Eve niet bevalt. Dus je maakt zeker nog wel een kans, je moet haar wat tijd gunnen. Dat jullie het gister gezellig hadden, is goed, niet? Probeer daar op te focussen voor nu.” Leya beet nadenkend op haar lip. “Anders vraag je haar of ze binnenkort samen iets wilt doen, gewoon heel lowkey, geen druk achter. Ik kan wel helpen iets te bedenken, als je wilt?” stelde ze voor. “Ik wil er ook prima voor zorgen dat iemand Ramsey afleidt zodat jij in alle rust met Eve kan praten zonder dat hij er als een bloedhond op af komt,” voegde ze er niet zo onschuldig aan toe.
Theatraal liet hij zich op bed vallen. Gezien het bed net die dag opgemaakt was, was het veilig om naast hem te gaan zitten. Haar billen raakten het matras slechts een seconde aan, of ze lag al languit naast hem. “Mijn kamerindeling is prima, rustig. Elias, Aly en Sorin, niet al te wilde feestbeesten zoals hier, dus als je een keer een rustige nacht nodig hebt…” Gabe zat wel met zijn ex, maar dat boeide haar niet bijzonder veel. Dat Luca met Jonah zat kon lichtelijk ongemakkelijk worden, alleen niks om nu zorgen over te maken. Als er nog geen problemen zijn, hoef je je ook niet druk te maken. “Maar nee, geen ‘stom relatiegedoe’ zoals jij het noemt.” Eerlijk was eerlijk, met de hoeveelheid ex’en die Las had was het haast onmogelijk voor hem om geen relatiegedoe op een kamer te hebben.
Las leek in elk geval al in een beter humeur te zijn en tikte met zijn vinger tegen haar neus. Plagerig sloeg ze zijn hand weg, waarna ze deze vast pakte. “En dat terwijl jij ouder bent,” grinnikte Leya. “Maar je weet hoe ik denk over kinderen, misschien kan ik het daarom wel zo goed met jou vinden,” plaagde ze. “De kinderen zijn overigens ook heel blij met jouw verjaardag. Je zou haast denken dat ze nooit eten krijgen, met de manier waarop ze de overgebleven muffins naar binnenschoven. Zelfs jouw eetgewoontes zijn beter.” Ze schudde haar hoofd. “En er moet iemand zijn die je knappe kop uit de problemen houdt, niet?” Het aantal keren dat ze hem in het demonenrijk uit een gevecht gesleurd had, waren niet op twee handen te tellen. “Ik ben wel trots op je dat je gisteravond uit de problemen bent gebleven. Nu vanavond nog.” Leya woelde met haar hand door zijn al warrige haar. “Heb je er nog wel een beetje zin in?”
|
|
