[RPG • 0] Experium || 38 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2021 - 0:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Lachend prikte Jester Onyx in zijn zij. 'Een mens moet iets aan de verbeelding overlaten, toch?' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, ondanks dat Onyx dat vast niet kon zien. Hij ving Onyx' hand toen die weer naar beneden kwam en vervlocht hun vingers samen. 'Ik hou van je,' zei hij met een tevreden zucht. Hij sloeg zijn ogen op naar zijn vriend en draaide zich ook op zijn zij. 'En ik beloof dat ik altijd eerlijk zal zijn over wat ik voor je voel. Als je wil zal ik het mezelf zelfs opdragen met mijn gave, zodat je er altijd honderd procent zeker van kan zijn dat het echt waar is.' Hij drukte een kus op Onyx' knokkels. Hij meende het. Onyx hoefde het maar te zeggen en hij deed het. Right here, right now.

[ bericht aangepast op 7 feb 2021 - 22:27 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Twintig minuten later was ze er nog steeds niet. Ondertussen zat Fayr over een rubikskubus gebogen die ze van haar mentor had gekregen. Streeds opnieuw draaide ze die weer door de war en liet haar gave het ding vervolgens oplossen, maar rustig werd ze er niet van. Moe wel, dus ze legde het ding uiteindelijk opzij en zocht na een blik op de klok op haar iNet de volgende aflevering op van de dagelijkse meditatie die ze deed voor ze ging slapen.
      Het kostte wat moeite, maar uiteindelijk ging de onrust in haar hoofd een beetje liggen. Onder de begeleidende muziek van een keltische harp trok ze daarna haar nachtjapon aan en poetste neuriënd alweer haar tanden. Ergens had ze gehoopt dat Vienna in ieder geval terug zou zijn voor ze ging slapen, maar Fayr liet haar irritatie los en stuurde gewoon maar een berichtje dat zij alvast ging slapen, in het geval dat Vie straks haar nog nodig had ofzo.
      Ze legde haar iNet weer weg en haar blik viel weer op de rubikskubus. De laatste poging had ze nog niet helemaal opgelost gekregen. Ondanks de vermoeidheid die ondertussen door haar lichaam was getrokken pakte ze hem toch weer op. Wat zou er gebeuren als ze bij dit ding te ver ging? Dingen probeerde te helen die geen reparatie meer nodig hadden, net zoals bij de gieter? Zou ze dit ook aan elkaar kunnen versmelten? Nu was in ieder geval haar hoofd weer rustig, dus dan werkte haar gave wel altijd beter.
      Met de kubus in haar handen kroop ze alvast in bed, haar muziek nog zachtjes aan als achtergrondgeluid. Fayr deed haar ogen dicht en zocht haar gave diep van binnen weer op. Het spelletje was toch van plastic, dus veel energie vergde het niet, het was vooral een stukje ingewikkelder. En al helemaal wat ze nu ging proberen. Haar vingers prikten met de gonzende energie van haar gave en ze hield de kubus tussen twee vingers vast op de puntjes terwijl het spelletje zichzelf volledig oploste. Daarna was ze klaar en kwam de tinteling weer terug. Maar Fayr stuurde gaar gave vastberaden weer terug naar het plastic. Nóg verder oplossen. Nog verder repareren. Tot het ook niet meer kon bewegen. Tot het alleen nog maar een volledig solide kubus was. Dan was het pas echt heel, toch?
      De energie kwam weer terug bij haar vingers en Fayr stuurde het voor een tweede keer terug.
      En voor een derde.
      En een vijfde.
      Na de achtste gaf ze het met een zucht op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De gedachte dat Jesters gevoel misschien ooit zou veranderen, beangstigde hem. Wat als Jester ook al na een maand op hem uitgekeken was? Hij wist niet wat hij dan zou doen. Hij kon zich niet voorstellen dat wat hij voor Jes voelde ooit zou weggaan.
      ‘Ik heb je gave niet nodig om te geloven dat je eerlijk tegen me bent,’ antwoordde Onyx – en ondanks alle keren dat hij geloofd had dat er iemand met hem gespeeld had, was dat waar. Hij vertrouwde Jester. Met gave en zonder gave. ‘Maar ik hoop… dat het nooit zal veranderen,’ zei hij zacht. Hij bracht hun handen naar zijn eigen lippen en kuste op zijn beurt de rug van Jesters hand. ‘Dat dit nooit over gaat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Jij misschien niet, maar dat stomme stemmetje in je hoofd is niet altijd even goed mee te redeneren.' Jester glimlachte. 'Maak je geen zorgen, Scary Vibes. Je bent geen tweede Sarah. Als je me vanavond ten huwelijk had gevraagd, had ik ja gezegd.'

[ bericht aangepast op 7 feb 2021 - 22:48 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx kon niets anders dan hem stom aanstaren. Was dat… serieus? Of een flauw grapje? Hoewel hij er niet bij kon met zijn verstand, voelde hij dat Jes het meende. Hij had zichzelf nooit als een type gezien dat een relatie zou hebben – laat staan als iemand die ooit zou willen trouwen, maar hij merkte aan de trilling in zijn borstkas dat hij dat met Jes zou willen. Over een tijdje, als alles goed bleef gaan tussen hen. Hij sloeg een arm om Jester heen en schoof dicht tegen de jongen aan.
      ‘Met die gave van mij en zijn nieuwste toepassing moet ik toch wel een heel spectaculair aanzoek kunnen plannen.’ Hij kuste het puntje van Jesters neus. ‘En wie weet, misschien in de toekomst ook wel een groepsbezoek naar een trouwlocatie regelen.’ Hij grinnikte zacht. ‘Roan Cackle. Dat klinkt niet echt hè?

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Hmm, ik kan ook heel goed leven met Noah Snyder.' Jester onderdrukte een geeuw en speelde loom met Onyx' haren. Het stemmetje in zijn eigen hoofd dreef ondertussen ergens buiten de dampkring, met zijn eigen roze wolkje. 'Heel goed.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Een folterende pijn schoot door zijn hele lichaam. Vloekend schoot Nish overeind in bed. Zijn hals brandde, toen hij zijn hand ernaartoe bracht merkte hij dat er een band omheen zat.
      Een schaduw zat op de rand van zijn bed. Hij kroop naar achteren, maar de muur belette het hem om verder te gaan. Zijn hand schoot naar het nachtlampje, al wist hij al wie er was.
      ‘Hallo, Nish,’ klonk het toen het licht het duister verjoeg.
      Zebediah verdween daarmee niet, hij was geen restant van een nachtmerrie.
      Instinctief wilde hij zichzelf onzichtbaar maken, maar opnieuw ging er een stroomstoot door hem heen en hij kromde zijn rug.
      Zebediah grinnikte vol leedvermaak. ‘Bespaar jezelf de pijn. Iedere keer dat je je gave probeert te gebruiken krijg je een stroomstoot. Of wanneer je om hulp probeert te roepen, of wanneer ik daar gewoon zin in heb…’
      Nish duwde zich van het bed af, maar voor hij stond viel hij weer naar achteren door een nieuwe stroomstoot. Vloekend rukte hij aan de band.
      ‘Wat dacht je dan? Dat je me zo maar de rug kunt toekeren?’ Zebediah snoof.
      ‘Je weet dat ik je een lul vind. Doe nou maar niet alsof dat je iets verbaast.’
      ‘Juist daarom had ik verwacht dat je zou doen wat ik je vroeg. Betekent dat nieuwe liefje dan helemaal niets voor je? Blijkbaar ben je nog net zo’n egoïst als vroeger.’
      Nish klemde zijn kaken op elkaar. ‘Ik laat me niet chanteren. En donder nu op uit mijn kamer.’
      ‘Of wat?’ lachte Zebediah.
      Nish balde zijn vuisten. Hij kon hem nog steeds slaan. Als hij nou een wapen had gehad dan…
      ‘Voorlopig was ik nog niet van plan om te vertrekken. We kunnen best nog wat plezier hebben, jij en ik.’
      Er liep een rilling langs Nish’ rug. Verward keek hij naar zijn vroegere vriend op. Hij sprak op een toon die hij niet eerder gehoord had.
      ‘Wat bedoel je?’
      ‘Oh kom op. We zijn een jaar lang goede vrienden geweest. Als ik kijk wat je het liefst met je andere vrienden doet… met Kris, met Yrla, met Onyx… Dan voel ik me wel een beetje gepasseerd.’
      Nish proefde gal achter in zijn keel. Bedoelde hij –
      ‘Flikker op.’
      Zebediahs hand schoot naar voren en omklemde zijn kaak. ‘Ik ben degene die hier de orders uitdeelt, weet je nog?’
      Nish kneep zijn ogen dicht om aan zijn gave te ontkomen. Op het moment dat hij dat deed, ging er weer een stroomstoot door hem heen en sperde hij zijn ogen open.
      ‘Ga op je knieën zitten.’
      Nish klemde zijn kiezen op elkaar. Hij ging helemaal niets –
      Het was alsof een andere kracht zijn lichaam overnam. Hij kwam overeind van het bed en knielde op de grond neer. Nish probeerde weer op te staan, maar hij was de zeggenschap over zijn lichaam kwijt. Vanbinnen schreeuwde hij, maar er kwam geen geluid over zijn lippen. Het was alsof hij in een glazen ruimte was opgesloten. Hoe hard hij ook op de wanden bonkte – hij kon er niet uit. En niemand kon hem horen.
      Zebediah stond ook op.
      Angst kneep zijn hart samen toen die zijn riem begon los te maken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Noah Snyder,' herhaalde hij. 'Dat klinkt inderdaad niet verkeerd.' Hij drukte een kus tegen Jesters schouder. Nu de opwinding wat was weggetrokken, voelde hij de vermoeidheid en hij sloot zijn ogen. 'We moesten maar eens gaan slapen, hmm? We kunnen morgen moeilijk weer alle lessen skippen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'M'n pa vermoordt me,' grinnikte Jester gesmoord. Hij gaapte nog eens, nu echt. 'Mag ik tegen je aan komen liggen?' vroeg hij zacht, zijn ogen al half dicht.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Dat is waarschijnlijk de enige manier om niet halverwege de nacht uit bed te lazeren,' antwoordde Onyx met een grijns. Hij schoof weer ietsje dichter naar de muur toe om die kans zo veel mogelijk te verkleinen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Hmm. Moet je me maar goed vasthouden dan,' mompelde Jester. Hij draaide zich op zijn andere zij en kroop met zijn rug lekker tegen Onyx' warme borst aan. De deken lag ook nog ergens halverwege zijn benen, maar hij was als eerste te moe om hem te pakken, als tweede lag hij te lekker en als derde had hij zijn eigen persoonlijke kacheltje dicht tegen zich aan. Zo kwam hij de nacht heus wel door.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish had een halve tube tandpasta in zijn mond gespoten, maar hoelang hij ook bleef spoelen, hij had niet het gevoel dat het hielp. Een nieuwe snik rolde over zijn lippen en hij veegde verwoed langs zijn wangen. Janken hielp echt niet. Die klote tandpasta ook niet. Hij liep naar zijn kast en haalde er een dikke trui uit. Waar hij heen ging wist hij niet, maar hij wilde niet langer in deze kamer blijven. Hij durfde zich niet meer richting het bed te draaien, waar hij voor had gezeten toen…
      Hij kneep zijn ogen dicht en schudde de beelden uit zijn hoofd.
      Hij trok de trui over zijn hoofd en sloop de gang op. Zijn hand gleed langs zijn hals, maar hij kon niet bij het schurende gevoel achter in zijn keel. Zachtjes deed hij de deur van de campus achter zich dicht. Zijn benen trilden, veel verder dan de veranda kwam hij niet. Hij zakte op een stoel neer en staarde verdoofd voor zich uit.
      Zijn ogen jeukten en hij haalde diep adem. De koude avondlucht sneed door zijn longen – een frisse pijn tegenover de zeurende pijn in zijn borst.
      Hij kneep zijn ogen dicht toen hij Zebediahs vingers langs zijn gezicht voelde glijden.
      “Ik ben nog mild voor je, Nish. Ik vergeet mijn vrienden niet zo snel, zie je. In plaats van je vriendje van school te sturen, hoef je alleen mij af en toe te plezieren. En hé – wie weet leer je nog wat nieuwe trucjes. Iedereen blij.”
      Een golf braaksel kwam omhoog en hij draaide zijn gezicht weg. Voor de vierde keer in een halfuur gooide hij zijn maaginhoud eruit. Met een trillende hand veegde hij zijn mond schoon.
      Toen begon hij weer te snikken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx sloeg een arm om Jester heen en drukte een kus in Jesters haren. Hij zuchtte tevreden bij het voelen van Jesters rug tegen zijn borst. ‘Welterusten, Kleintje

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester slaakte een diepe zucht en ontspande volledig. 'Weltrusten, Scary Vibes.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze sloot de deur van hun slaapkamer zachtjes achter zich, terwijl Maeve zich nog een keertje lekker omdraaide en Sarah zelf zich klaar maakte voor een lekkere frisse workout. Ze had haar krullen bedwongen met een hoge paardenstaart (met een speciaal elastiekje zodat het geen deuk in haar haren zou achterlaten) en ze vielen nu ontspannen langs haar hoofd, maar net niet in haar ogen. Perfect. Er waren niet veel mensen die 's ochtends vroeg al voor dag en dauw bezig waren, wat een van de redenen was dat Sarah dat wel deed. Bovendien was de ochtendlucht goed voor je en als je het koud had verbrandde je ook nog eens extra calorieën. Win-win.
      Ze duwde de voordeur open en stapte de veranda op. Buiten was de lucht een bleke kleur blauw, met roze plukjes wolken hier en daar. Er streek een windvlaag langs haar enkels en ze huiverde. Jep, het was goed fris. Ze begon de deur achter zich dicht te trekken toen ze ineens met een schok vanuit haar ooghoek het donkere figuur in een van de stoelen opmerkte.
      'Tering—' Automatisch deed ze een stap achteruit en haar handen hadden zich al tot vuisten gebald voor ze merkte dat de figuur als eerste niet bewoog en als tweede ook geen creepy Rhino bleek. Het zwakke ochtendlicht viel op zijn blonde haar en bleke gezicht en toch kostte het haar even een seconde om haar afdelingsgenoot te herkennen. 'Nish?' Jemig, hij zag eruit alsof hij daar al een hele tijd zat. Hij was niet dood ofzo toch? Nee, ze zag de kleine wolkjes van zijn adem. 'Dude, je liet me schrikken. Wat zit je daar emo voor je uit te staren?' Ze bedacht zich dat ze haar handen ondertussen wel weer normaal kon ontspannen en trok de deur nu echt achter zich dicht.

[ bericht aangepast op 8 feb 2021 - 9:17 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.