[RPG • 0] Experium || 35 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij wist niet wat hij ervan moest vinden dat de jongen tegenover hem hem schattig noemde. Dat was totaal niet de bedoeling. “Je weet best vanwaar de vijandigheid,” zei hij bot. “Ook al heb je je een avond gedragen, applaus voor jou.” Merrin verbaasde zichzelf met zijn grote mond en hoopte angstig dat hij niets verkeerds Zei.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik ben blij dat hij zulke beschermende vrienden heeft. Wel wat ironisch dat je zo laat komt opduiken natuurlijk, maar goed. Het was al een hele heldhaftige poging. Maar je hoeft je niet druk te maken hoor. Ik ben hier niet om Fox pijn te doen. Dan had ik dat het afgelopen halfuur wel gedaan, denk je ook niet?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik denk dat ik je niet hoef te vertellen dat je iemand op meerdere manieren pijn kan doen, behalve het breken van hun arm," zei Merrin donker. Hij wist niet waarom, maar deze jongen deed hem heel erg aan zijn stiefvader denken. Hij kreeg er de kriebels van, zijn houding, de manier waarop hij naar hem keek alsof hij een grote grap was. Het maakte gek genoeg dat hij zijn angst vergat en opeens in totale verdedigingstand stond. Hij voelde zichzelf automatisch in verdedingsstand gaan, waarbij hij iets breder ging staan. Een lichte woede raasde onder zijn huid, maar Merrin wist bijzonder goed zijn gevoel te verbergen op zijn gezicht. Hij ging Zebediah er echt niet langs laten. Hij zou wachten tot Fox naar beneden kwam en ervoor zorgen dat hij samen met Fox verliet.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat is absoluut waar,’ antwoordde Zebediah. De conversatie amuseerde hem wel. Vooral omdat zulke jonkies normaal gesproken met een boog om hem heen liepen. ‘Weet je dat zo goed omdat je anderen pijn doet of omdat ze jou pijn hebben gedaan?’
      Natuurlijk kende hij het antwoord wel. Hij had het dossier van de gedaantewisselaar gelezen. Gewelddadige thuissituatie, zus die de stiefpapa had vermoord. Verbaal was hij vast ook gekleineerd. Ergens hadden ze nog best raakvlakken, eigenlijk. Zelfs hun geheugens waren niet te wissen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij moest nu oppassen, geen gekke dingen zeggen. Hij negeerde de opmerking van de jongen tegenover hem, dat was waarschijnlijk het beste. Misschien moest hij het gesprek leiden, maar hij had geen idee wat hij moest vragen. “Waarom ben je hier?” Kaatste hij de vraag terug. Toch ergens nieuwsgierig wat een oud-leerling op Experium moest.

---

It's never gonna happen, Guys.

Als het een goede vriend van Fox was, kon hij er wel van uitgaan dat hij wist wat er vorig jaar gebeurd was. Daarnaast leek het hem ook niet slim om hem te bedreigen, dan geloofde Fox nooit dat hij wilde veranderen. 'Ik heb Fox veel pijn gedaan. Ik was hem een uitleg en mijn excuses verschuldigd.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij schoot zachtjes in de lach en schudde even zijn hoofd weg van Zebediah. Wat een onzin. De jongen voor hem benoemde het alsof hij Fox een broodje uit de keuken had laten stelen. “Je bent hem wel veel meer dan een excuses schuldig.” Deze jongen had Fox aangezet tot doden, alsof je daar met een simpele sorry vanaf kwam.

[ bericht aangepast op 30 nov 2020 - 14:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Denk je dat ik dat niet weet?’ Hij keek de jongen met een staalharde blik aan. ‘Maar ik moet toch ergens beginnen? Wat zou jij doen, wijsneus?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij schrok een beetje van de toon die hij aansloeg. Hij keek even met samengeknepen ogen terug. “Ik zou iemand anders zoeken, wetende dat Fox niet gelukkig van me wordt. Tip,” zei hij met een beverig glimlachje. Merrin verraste zichzelf met het antwoord. Blijkbaar wierpen Fox en Adam zijn lessen hun vruchten af, want eerder was hij allang weggerend.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Zou het niet aan Fox zelf zijn om te bepalen wat hem gelukkig maakt?' Zebediah keek langs de jongen omhoog. Fox kennende was hij het komende halfuur nog wel tegen het beeldscherm aan het ratelen. 'Hij heeft daar in ieder geval andere ideeën over dan jij.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Werkelijk?" vroeg Merrin met opgetrokken wenkbrauw. Hij keek peilend naar de oudere jongen voor hem. "Volgens mij weten we allebei heel goed wat Fox het gelukkigste zou maken. En dat ben jij niet." Merrin dacht aan de jongen die Fox zo erg miste, maar waar hij even de naam van vergeten was. Hij zou Fox er eens naar moeten vragen. Fox sprak er wel niet veel over, maar ze waren vrienden toch? Ze zouden samen er eens over moeten praten, misschien kon hij helpen. Merrin ging op de onderste sporten van de ladder zitten en wachtte tot de jongen met de krulletjes die naar beneden kwam. Er was vast een reden dat hij er zo lang over deed om naar beneden te komen, misschien was hij nog aan het nadenken over het gesprek. Of zou Zebediah hem wel hebben laten verdwijnen? De jongen zei net dat hij Fox geen pijn had gedaan, nog niet althans. En ergens geloofde Merrin hem op zijn woord, al moest hij misschien toch maar even kijken. Merrin klom de sporten op en spiekte even over de dakrand, Fox zat nog altijd aan de andere kant van het dak. Merrin ging op de rand van het dak zitten en keek neer op Zebediah die beneden hem stond.
      Wat Fox aan het doen was kon hij niet zien of verstaan, maar dat was ook niet belangrijk. Hij wilde hem er ook niet in storen. Het belangrijkste was dat Zebediah beneden bleef.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik heb beloofd om Kris voor Fox te gaan zoeken. Hij is nu een filmpje op mijn telefoon aan het opnemen. Denk je nou echt dat ik na bijna een jaar samen met hem te zijn geweest niet weet wat Fox wil?’ Hij snoof. ‘Maar fijn dat jij alles zo goed weet. Je kent me immers zo goed. Dat oordelen zonder iemand te kennen is blijkbaar nog steeds een Panther-trekje.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ah, als dat zo was, dan liet Merrin hem inderdaad met rust. Hij keek even naar de jongen achter hem. Hij leek daadwerkelijk een beetje aangedaan. "Dat is niet wat ik zei," zei hij rustig. "En je hebt gelijk. Ik heb inderdaad geen idee wie je bent. Ik heb alleen alle waarschuwingen en verhalen die je tegenspreken. Ik heb een vaag idee van je relatie met Fox en je kent hem vast wel. Ik zei niet voor niets dat we dat allebei wel weten. Maar ik heb geen woord over je gezegd, over hoe je zogenaamd in elkaar zit of hoe je misschien denkt. En ik oordeel nergens over. Ik weet alleen dat je Fox veel pijn hebt gedaan en ik wil hem beschermen van meer pijn. Dat is wat een goede vriend doet, toch?"
      Hij bleef het nare gevoel houden bij deze jongen. En hoewel hij het lastig vond hoe hij zich gedroeg, probeerde hij zichzelf ermee recht te zetten dat hij inderdaad op zijn stiefvader leek. Er was echt niets mis mee om gewoon een keer te zeggen dat hij niets met iemand te maken wilde hebben. Hij had doden op zijn geweten en hoewel hij zei dat hij zijn excuses had aangeboden aan Fox, geen enkel teken in zijn gezicht had ook maar iets laten zien van berouw. Hij geloofde er geen ene reet van. Bij Yrla was het te zien geweest dat hij spijt had, net als bij zijn zus. Zelfs Jester wist hem uiteindelijk te overtuigen dat hij spijt had gehad, en dat zonder zijn gave. Het had ervoor gezorgd dat hij de jongen had kunnen vergeven.
      Maar deze jongen? Hij liep absoluut niet over van spijt, zelfs niet als hij echt van Fox hield. Het was niet te zien op zijn gezicht dat strak en als een stalen plaat naar hem terug keek. Ergens vroeg Merrin zich af of de jongen wel emoties kende, hij zag ze in ieder geval niet op zijn gezicht. Daarnaast hij had iemand bewust aangezet om zijn house aan te vallen, en zelfs al was het niet de bedoeling geweest dat daar doden vielen, dan had hij eerder moeten komen. Zelfs als iemand hem daartoe had gezet, had hij gewoon moeten weigeren. Je zet niet iemand anders aan tot een gruwelijke daad, zodat je diegene opzadelt met jouw schuld. En hij moest niet na een jaar moeten komen aankakken met een of ander slap excuus. Hij mocht door het stof om te bewijzen dat hij spijt had van zijn actie, maar Merrin geloofde er geen ene reet van. Zebediah was te laat.

[ bericht aangepast op 30 nov 2020 - 17:48 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zebediah voelde zijn bloed koken bij het horen van die kalme stem die hem zo onderhand de les aan het lezen was. Bijdehante snotaap. Er waren veel meer manier dan alleen verbaal spreken en die jongen was een open boek. Bij voorbaat had hij al een hekel aan hem. Daar kon ie net zo goed gewoon voor uitkomen. Hij kreeg zin om zijn Panther-liefje op te zoeken en zijn buik open te rijten omdat dat jong zo’n toon tegen hem aansloeg, maar in plaats daar van kneep hij zijn lippen op elkaar en bleef hij waar hij was.
      De tijdreiziger had hij nodig – meer dan wie dan ook.
      Hij vond nog wel een moment waarop hij dit die Michiel betaald zette.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox had over zijn schouder gekeken totdat Zebediah uit zicht verdwenen was. Daarna keerde hij zich naar het telefoonscherm. Hij was iets kleiner dan zijn iNet. Hoewel hij benieuwd was welke contacten erin zouden staan of wat hij verder kon vinden, vond hij dat niet eerlijk tegenover Zebediah en hij klikte op het icoontje van de camera. Zodra hij op record drukte werd hij opeens zenuwachtig. Vanzelfsprekend had hij niet kunnen nadenken over wat hij wilde zeggen.
      Hij hield het schermpje omhoog.
      ‘Hé…’ begon hij onwennig.
      Hij kreeg spontaan klamme handen.
      ‘Ik… Ik weet niet of je dit ooit zult zien. Maar alleen de gedachte dat Zebediah je misschien vindt en je dit laat zien…’ Hij slikte, schoot nu al vol. Hij haalde diep adem en probeerde zijn ademhaling onder controle te krijgen. ‘Ik mis je, Kris,’ begon hij toen. Hij sloot zijn ogen even, probeerde de tranen te verdringen. Misschien was dit wel zijn enige kans, dan kon hij toch niet alleen maar lopen janken. ‘Ik mis je zo vreselijk erg.’ De telefoon trilde in zijn handen. Hij veegde wat tranen weg en hield het toestel toen met beide handen vast. ‘Sorry. Dat is vast niet leuk om naar te kijken.’ Hij glimlachte door zijn tranen heen. ‘Heel lang dacht ik dat je dood was. Maar Nenya heeft je in een visioen gezien vandaag en vlak daarna kwam Zebediah ineens en hij beloofde dat ik een filmpje mocht opnemen en dat hij je zou gaan zoeken. Als – als een goedmaker voor wat hij heeft gedaan. Een klein beetje dan.’ Hij was even stil. Over Zebediah praten wilde hij helemaal niet. Er waren duizenden dingen die hij wilde zeggen en toch kwamen de woorden niet. ‘Ik… Ik hoop dat alles goed met je gaat. En dat je gelukkig bent. Op school – op school hebben we een zuiveringstoernooi. De afdeling met de minste punten zal verdwijnen. Maar tot nu toe staan we eerste! We hebben een bondgenootschap met de Panthers gesloten en ik heb daar echt leuke mensen ontmoet. Ik slaap daar nu zelfs. Jester is – Jester is mijn beste vriend geworden. Hij is ook gek op Disney en hij houdt ook van praten.’ Hij grinnikte zachtjes en keek weer naar de reflectie van zichzelf. Hij zag er niet uit, vlug poetste hij nog wat tranen weg. ‘Kijk, deze tatoeage heb ik laten zetten.’ Hij liet zijn onderarm zien. ‘Zodat je altijd een beetje bij me bent en ik je nooit vergeet. Niet dat ik dat zou kunnen. Ik denk nog iedere dag aan je. Ieder uur, eigenlijk. Een paar dagen geleden ben ik stiekem naar je oude kamer gegaan om op je bed te liggen. Ze hebben de muur overgeschilderd.’ Hij haalde een hand door zijn krullen. ‘Hoe – hoe gaat het met jou? Ik hoop dat je ook een filmpje kan opnemen.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Ook als je niet meer aan me denkt en m-misschien wel verder bent gegaan. D-dan kan ik ook verder.’ Hij slikte moeizaam. ‘Meer dan drie jaar is lang. Ik snap het wel. Maar ik wou toch zeggen… dat ik van je hou, Kris. En dat ik je zo erg mis. En dat ik – dat ik gewoon zo graag door je vastgehouden zou worden.’ Hij begon weer te snikken. ‘Je zei dat je altijd bij me zou blijven. D-dat is niet gelukt. M-maar ik hoop… ik hoop dat we elkaar nog weer terugvinden op een dag.’ Hij beet op zijn lip. ‘En dan wel samen blijven.’
      Zijn hoofd voelde plotseling vol. Hij wilde nog veel meer zeggen, maar er rolden alleen nog maar snikken over zijn lippen en uiteindelijk drukte hij op de stopknop.
      Hij sloeg zijn armen om zijn opgetrokken knieën en wiegde zich heen en weer. Het deed zo’n pijn. Het sleet niet, het was alsof hij een wond steeds weer openrukte. Hij dacht aan de groene ogen in de feestzaal en aan de hoop die hij had gevoeld.
      Hoop die Zebediah wegsloeg.
      Wat als dit ook allemaal een spelletje voor hem was?
      Hij wreef in zijn gezicht en zocht het filmpje weer op. Moest hij het verwijderen? Of – of bestond er een kans dat hij echt naar Kris zou gaan zoeken? Dat hij echt spijt had?
      Ik moet erop vertrouwen. Misschien is het wel mijn enige kans.
      En als het nergens op uitliep… Dan deed dat pijn – maar niet meer pijn dan nu.
      Hij maakte zijn wangen droog en schuifelde naar de ladder toe. De avond was emotioneel genoeg geweest en hij wilde naar zijn slaapkamer. Hij was een beetje van slag toen hij Merrin opeens bijna bovenaan de trap zag zitten. Zebediah stond beneden te wachten. Hij voelde zich opgelaten nu zijn vriend er bij was, maar hij was ook blij dat Zebediah hem niets had aangedaan. Dat betekende iets goeds, toch? Hij veranderde in een vogel en vloog langs Merrin heen. Voor Zebediah transformeerde hij terug in zichzelf. Hij reikte de telefoon uit.
      ‘Dank je wel.’
      Zijn stem trilde, hij had zijn emoties nog helemaal niet onder controle.
      Zebediahs blik had iets warms toen die over zijn gezicht gleed. Hij vond het maar akelig. Toen zijn ex hem in een onhandige omhelzing sloot, bewoog Fox niet. Het laatste wat hij wilde was Zebediah nu tegen de haren in strijken.
      ‘Ik zal hem voor je zoeken,’ zei Zebediah zachtjes nadat hij zijn armen had teruggetrokken en hem aankeek. ‘En je bericht laten zien.’
      Er liep een rilling langs zijn rug toen de jongen langs zijn wang streek. Zijn vingers voelden koud. Ze voelden altijd koud. Zijn lippen ook, toen die zachtjes de zijne raakten.
      Aarzelend bleven ze daarna vlak voor die van hem hangen. Hij wist waar Zebediah op hoopte en met tegenzin gaf hij een kus terug.
      Voor Kris.
      ‘Ik weet je wel te vinden als ik nieuws heb. Tot gauw, Fox.’
      ‘Dag,’ zei hij schor.
      Hij vermeed zijn blik, wilde niet nog een keer in die knalgroene ogen kijken.
      Kris’ ogen.
      Zebediahs vingers streken even langs zijn hand, daarna draaide hij zich om en liep naar de brandtrap toe. Fox bleef achter. Zodra zijn ex uit zicht was, veegde hij langs zijn lippen om de sporen van de kus uit te wissen.
      Beschaamd keerde hij zich naar Merrin toe. Hij had niet gewild dat zijn vriend dit alles had gezien, hij had niet gewild dat ook maar iemand wist dat hij Zebediah gesproken had. Alles voelde nog veel te verwarrend en hij wist dat er niemand op school was die hem niet voor gek zou verklaren.

---

Every villain is a hero in his own mind.