[Rpg • 0] Experium || 30 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 okt 2020 - 19:56 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish schoof naast zijn vriend aan de bar, die al behoorlijk stoned uit zijn ogen keek. Eerder op de avond had Dezi de hele avond om hem heen gehangen. Het meisje stond nu op het podium en zong een of ander nummer van Lady Gaga terwijl ze vooral haar handen veelvuldig over haar lijf liet glijden en een paar jongens in het publiek had uitgekozen naar wie ze uitdagende blikken wierp. Damon was er een van, al betwijfelde Nish of zijn vriend het doorhad.
      ‘En, heeft ze je haar standjescatalogus al aangeboden?’ vroeg hij met een scheve grijns.
      Die griet mocht d’r geheugen dan wel kwijt zijn, maar Nish geloofde niet dat ze ook maar een spat veranderd was. Irritant aanhankelijk was ze nog steeds. Godenzijdank niet bij hem deze keer – hij had weinig zin om weer een jaar lang duidelijk te maken dat hij niet op vrouwen viel – maar hij had er ook echt geen zin in dat ze nu bij elk feestje om Damon heen ging hangen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het vinden van de hut werd steeds makkelijker. Deze keer liep Jester er al meteen in een rechte lijn naartoe. Met een paar woorden had hij het slot open en hij viste er meteen een knaloranje deken uit. De zachte fleece voelde al meteen warm aan en Jester trok hem strak om zich heen. De kleur vloekte waarschijnlijk afschuwelijk met zijn haren en iemand zou daarom gelachen hebben. Onyx misschien. Fox niet, want die hield er niet van om hier te zijn.
      Het tijd voor een flinke voorraad wol en punaises. Eindelijk uitvogelen wat er nou echt in hem omging, want als niemand hem begreep gingen er een heleboel dingen mis.
      Dus beginnen bij het begin. Was hij verliefd op Fox? In eerste instantie had hij gedacht van wel. Alles met hem ging zo makkelijk en klikte zo snel, alsof zij als enigen op dezelfde golflengte zaten en de rest van de school een dissonant erboven. Misschien was dat de reden waarom hij iets dacht te voelen dat er niet was. Want hij hield wel degelijk van Fox.
      Dus een rood draadje naar zijn prikbord? Of rood en geel samen?
      Het werd rood en geel samen, om elkaar heen gedraaid als een fleurige houvast.
      Met alles wat er gebeurd was met Kris en Zebediah, wilde Jester er voor zijn vriend kunnen zijn. De afgelopen dagen had hij zelfs met het idee in zijn hoofd gezeten om samen met Fox te oefenen om weer in een beer te veranderen. Zonder Zebediah. Zodat dat stukje vertrouwen in hemzelf weer terug kon komen. En toen Fox zei dat hij zich bij Jester weer gelukkig voelde, voor het eerst sinds Kris... Jester gunde hem dat zo. Kris was weg en of hij nu ergens bij Zeb gevangen zat of nog leefde, de kans dat hij als zichzelf weer terug zou komen om Fox te halen was nihil. Daar kón een mens niet op blijven hopen. Dus hij... hij gunde het Fox zo dat hij eindelijk verder kon. Die persoon wilde hij graag voor Fox zijn.
      Misschien dat hij daarom zichzelf ook wel verder voor de gek gehouden had. Dat hij zoveel om Fox gegeven had en hem zo graag wilde helpen, dat hij zich voorhield dat hij vlinders voelde die er niet waren. Want hij was niet verliefd op Fox. Jester had ervan genoten om samen met hem te zingen en ze hadden de grootste lol... Maar er raceten geen vlinders door zijn bloed met driehonderd kilometer per uur. Toen hij hem kuste, voelde hij eigenlijk alleen maar zenuwen en geen vuurwerk, of tintelingen van zijn kruin tot aan zijn tenen. Hij hield van Fox. Maar niet op die manier.
      Maar hij had wel gewild dat hij dat kon, besefte hij zich. Niet alleen voor Fox, maar ook voor zichzelf.
      Want hij was nog steeds verliefd op Onyx. De vlinders in hun raceauto's hadden dat heel duidelijk gemaakt toen hij Fox terug had gekust.
      Roze draadje naar Onyx.
      En Onyx haatte hem misschien niet, maar flink pissig was hij vast.
      Paars draadje om het bord van Onyx heen.
      Jester miste hem. De afgelopen week hadden ze elkaar vaker gezien. Hij had Onyx de hut van Noah gewezen, ze hadden samen door de failsafe van Zebediah gebroken en net op het podium hadden ze het beste lied ooit gezongen. Maar het was niet hetzelfde als vroeger en Jester miste dat. Eén woord dat genoeg was om elkaar te begrijpen, te kunnen praten over Zebediah en hun problemen en dingen samen op te lossen. Dat deden ze niet meer.
      Een bordje met 'Ik mis hem' bij Onyx erbij. Duidelijker dan dat wordt het niet.
      Hij had geprobeerd dat gat met Fox op te vullen.
      Het besef was als een ruwe wake-up call, maar het was waar. Hij hád geprobeerd met Fox dezelfde dingen te doen die hij met Onyx deed, maar het had niet gewerkt. Fox wilde niet echt praten over Zebediah en ook over Kris bleef het moeilijk. Hij wilde niks weten van Clive en hij had een hekel aan de hut. Onyx had Jesters' dossier gelezen voordat Jester dat überhaupt kon, Fox had het zelfs nu alleen nog maar gezien. Had hij dan zó ontzettend graag gewild dat Fox hetzelfde zou zijn als Onyx dat hij zichzelf had aangepraat dat die gevoelens wel bestonden?
      Bij Onyx was een vriendschap ook veranderd in meer.
      En misschien was hij wel zo wanhopig geweest dat het op andere vlakken niet lukte, dat hij tegen zichzelf had beweerd dat dit wel klopte.
      Terwijl dat gat van Onyx er niet eens hoefde te zijn, oetlul. Als je hem niet zo vaak in de friendzone had geduwd, maar gewoon met een beetje ballen de uitdaging was aangegaan, dan zat je nu niet in deze shit.
      Hij was inderdaad een fucking idioot.
      Goed, een bordje met 'Dit is niet Onyx' op Fox' prikbord dan maar? En eentje met 'Friendzone' ernaast?
      Nouja, vrienden? Waren ze dat nog wel?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ai. "Je hebt niet meegekregen wat er net gebeurd is?" Ze wees even naar binnen. Oké, dit was kut. Nou mocht zij het nieuws gaan vertellen en Fire kennende... Jep, Fijn... Ze had haar mond gewoon moeten houden. "Uh. Ik wil het je best vertellen," begon ze aarzelend. "maar dan moet je beloven dat je niet als een kip zonder kop rond gaat rennen op zoek naar hem." Ze had verwacht dat hij daar al mee bezig was geweest, dus dat hij hier was was een verrassing.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Zo ongeveer.' Damon klikte met zijn tong en hield zijn hoofd schuin. 'Ze stond in ieder geval te springen voor een striptease.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ik had een vermoeden," zei Merrin. Hij schaamde zich er nu een beetje voor, omdat hij dat niet eerder met Adam gedeeld had. "Maar ik dacht dat het tussen mijn oren zat. Dat ik gewoon nog een beetje moeite had wat Fox met ons gedaan had. Ik dacht gewoon dat ik het verkeerd zag, dat Fox echt niet zou proberen tussen Onyx en Jester in te komen na wat ze meegemaakt hadden." Merrin merkte dat hij nogal teleurgesteld in Fox was, dat hij had gehoopt dat dit gedoe voorbij was. Maar misschien was dat dan toch valse hoop geweest.
      Hij glimlachte naar Adam bij zijn laatste vraag. "Ja, laten we dat doen."

---

It's never gonna happen, Guys.

Het had even geduurd voordat het feestje weer op gang kwam nadat een Buffalo opeens Fox had geslagen en vrij heftig tegen Jester en Fox gesproken had. De mood om te schuifelen was in ieder geval voorbij. Een tijdje had hij nog met Nenya gekletst, daarna was de tijd om haar te gaan vragen toch wel gaan dringen. De stem in zijn hoofd was immers rustig en het was maar de vraag hoelang dat zou gaan duren. Voor die tijd wilde hij haar gevraagd hebben.
      Toen hij twee van haar vrienden bij een statafel bij de liedjes had zien staan, had hij haar daar subtiel heen gebracht na een vaag excuus dat hij nog niemand moest spreken. Daarna was hij naar buiten gegaan. Het miezerde lichtjes, maar toen hij bij het strand aankwam was het opgehouden. Gelukkig – als het straks stroomde van de regen viel zijn plan in duigen. De wolken trokken ook weer weg, waardoor het zandstrandje goed zichtbaar was.
      Toch wel behoorlijk nerveus begon hij met grote letters in het zand te schuiven, zich er maar al te bewust van dat anderen dit ook konden zien en het ook konden wegvegen als ze daar zin in hadden. Aan de overkant van het meer zag hij wel twee mensen zitten – aan de licht opgloeiende huid zag hij dat het Fire was – maar die zou zich hier niet mee bemoeien. En dus schreef hij door tot er: Lieve Nenya, wil jij met mee naar het Halloweenfeest? – Emil stond.
      Een beetje aarzelend keek hij ernaar. Vond ze dit wel leuk? Of was dit overdreven? Maakte hij er een veel te groot ding van? Hij had nog nooit zoiets gedaan, misschien was dit eerder iets wat Fox hoorde te doen.
      Maar het haar gewoon vragen had hij al kunnen doen. Dus – dus hij liet het er maar bij. Als ze het idioot vond, zou ze het hem vast wel vergeven. Hij probeerde ook maar gewoon een soort van romantisch te zijn.
      Hij liep terug naar de feestlocatie, waar Nenya nog steeds bij haar vrienden stond.
      ‘Hé,’ zei hij. ‘Uh – heb je misschien zin om een stukje te lopen? Buiten, bedoel ik?’ Hij beet op zijn wang toen de stomme zenuwen weer toesloegen. Ja, waar anders, Emil? Hij keek haar nerveus aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Voor Fire kon antwoorden, zag hij Fox al naar binnen komen. Samen met Onyx, nog wel. Als hij iemand niet samen had verwacht waren die twee het wel. Fox staarde naar de grond terwijl Onyx de zaal rondkeek.
      ‘Hij is al terecht,’ zei hij en hij knikte naar de deur. Ergens wilde hij wel weten wat er gebeurd was, maar dat hoorde hij dan liever van Fox zelf.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Hé,' zei ze, ietsje vrolijker dan misschien verwacht werd. Begreep haar niet verkeerd, het was best gezellig geweest met Adam en Merrin, maar het bleef een beetje een derde wiel aan de wagen spelen. En als het ging om een driewieler dan werkte dat best, maar dat ging bij mensen niet helemaal op. En stiekem vond ze het veel leuker om met Emil te praten. Maar dat zei ze natuurlijk niet. Ook nu voelde ze die bekende kriebel door haar buik trekken en ze knikte met een glimlach. 'Ja, gezellig.' Er plakte een vochtige krul tegen zijn voorhoofd en ze vroeg zich af of hij net van buiten kwam. 'Regent het? Dan pak ik nog even mijn jas mee.' Die had ze net als vele anderen ergens bij de ingang neergelegd, want vanaf hier was het nog wel een goede tien minuten lopen voor ze bij haar campus was.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vlak voordat ze naar binnen waren gegaan, had Fox toch opeens gezegd dat Onyx eerst met Jester moest praten, dat hij zeker wist dat Jester dat wilde. Onyx geloofde dat hij daar inmiddels ook wel aan toe was. Hij wilde zijn vriend gewoon in zijn armen houden en zeggen dat hij een stomkop was en dat hij de volgende keer een schoen naar zijn hoofd kreeg als hij Fox weer voor zijn neus zoende – maar dat hun vriendschap veel meer betekende dan welke gekwetste gevoelens dan ook.
      Kris’ verhaal had indruk gemaakt. Hij wilde Jester niet kwijtraken zoals Nish zijn beste vriend wel was kwijtgeraakt – al vóór die van school verdween.
      Hoewel hij Jester hier niet verwacht had, keek hij toch even de ruimte door of hij er echt niet was. Daarna pakte hij zijn iNet en typte: Waar ben je?.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Darian had al vrij snel gezien dat Vienna er niet meer was. Hij aarzelde, dacht weer aan Yrla’s woorden: dat ze op hem gewacht had. Was ze inmiddels naar huis gegaan? Hij opende zijn berichten met haar en typte: Hee. Kom je nog terug naar het feest of ben je al naar huis gegaan? Sorry als ik je wakker maak!

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Iedereen staat te popelen om een striptease van jou. Dus als je nou niet wil zingen, kun je ons ook best vermaken met een ander showtje.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn iNet gaf een ping en haalde hem uit zijn gedachten. Met in ieder geval de meest belangrijke bordjes en touwtjes wol toegekend, was er weer wat rust in zijn hoofd. De volgende uitdaging was om te bepalen wat hij straks tegen Fox ging zeggen. Tegen Onyx. Hoe het überhaupt met Onyx ging. Hij was niet van plan om zijn avontuur in de hut te gaan herhalen--of het logeerpartijtje mét dekens. Dus vroeger of later moest hij terug.
      Jester slaakte een zucht en viste het apparaatje uit zijn zak. Ook als het Fox was zou hij iets terug moeten sturen. Dingen negeren vergrootte de problemen alleen. Maar het was Fox niet. Het was Onyx. Veel was het niet, maar toch bleven zijn vingers even besluiteloos boven het scherm hangen. Waar hij was? In de problemen, dat was hij. Hij kon er ook niet echt uithalen of Onyx boos was, of niet. Aarzelend keek Jester naar het berichtje en naar het lege antwoordvak. Nish had gezegd dat hij hem niet haatte, toch? Dat was... iets.

In een freezeframe aan het nadenken over de stomme beslissingen in m'n leven.
Boomhut. Met dekens, dus niks aan de hand. Ik had een plan nodig.

Hij had het al gestuurd toen hij er impulsief een tweede bericht achteraan typte.

Het spijt me. Dat wilde ik eigenlijk face-to-face zeggen maar het voelt stom om dat niet te doen als ik je nu toch een berichtje stuur. Dus dan maar allebei, ofzo.

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 14:06 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ah, oke." Ze werd hier een beetje ongemakkelijk van. "Sorry, ik wilde je niet bezorgd maken of iets." Ze keek even naar de jongen met de krulletjes die in de deuropening stond. "Misschien kan je maar beter zelf gaan vragen wat er nu precies gebeurd is, want ik snap er geen ene kut van." Dat gebeurde haar wel vaker. Ze mocht dan niet veel vrienden hebben, dat bespaarde haar gelukkig ook de hoop drama. En misschien wilde ze wel helemaal niet weten wat voor drama er nu weer in Pantherland was. Het was een van de redenen dat ze soms wel eens een hekel aan haar House kon hebben. De onvoorstelbare drama die er elke keer afspeelde...
      En waar ze zelf helaas ook al deel vanuit maakte, want toen ze een blonde jongen binnen zag komen, kreeg ze het Spaans benauwd. Dit gedoe met Yrla moest maar eens voorbij zijn. Ze wist alleen nog niet hoe ze dat voor elkaar kon krijgen. Misschien kon ze het Vienna vragen, die wist vaak wel hoe om te gaan met drama - nadat ze een deel daarvan natuurlijk zelf gemaakt had. En die kende Yrla ook goed genoeg. Zonder erover na te denken zette Fersephone een stap opzij en pakte Fire bij zijn armen vast, zodat ze hem bij kon draaien. Heel even spiekte ze om hem heen, maar Yrla had haar niet gezien. "Uh, Sorry. Ik ben Ehm - iemand even aan het ontlopen." Was dat nu de tweede keer dat ze sorry zei? Het moest niet gekker worden. Toch wierp ze even een nerveuze glimlach op Fire.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx kreeg bijna meteen een berichtje terug. Of twee eigenlijk.
      Dat Jester spijt had, wist hij al door wat Nish gezegd had en Fox’ uitleg van zijn gedrag had ook een hoop verklaard. Niettemin was het wel fijn om te horen. Hij stak zijn iNet weg en greep Fox bij zijn bovenarm om hem weer de zaal uit te trekken.
      ‘Breng me naar de boomhut.’
      Hij was er wel met Jester geweest, maar hij ging niet het risico nemen dat hij verdwaalde en er uren over deed om Jester te vinden. Fox keek hem met grote ogen aan.
      ‘Je hoeft er niet in, stel je niet aan.’
      Hij duwde de jongen voor zich uit. Hij mocht zijn gedrag dan wel tot op zekere hoogte begrijpen, maar evengoed had hij nog wel wat goed te maken. Hij kon mooi helpen.
      ‘Ik weet niet of ik het één twee drie kan vinden,’ mompelde Fox.
      ‘Mij maak niet wijs dat je Jes’ geur niet uit duizenden kent.’
      Er trok een blos over Fox’ wangen waar Onyx niet echt blij van werd, maar hij zou er maar aan moeten wennen. Gelukkig veranderde Fox in een hond en rende voor hem uit naar het bos.
      Onyx liep op een paar meter achter hem aan, blij dat Fox in dierenvorm was. Hij had de wandeling en stilte even nodig om te bedenken wat hij precies tegen Jester wilde zeggen. Hoe hij eerlijk kon zijn over hoe hij zich voelde, maar waarin hij ook aangaf dat hij hem niet kwijt wilde. Toen hij de boomhut iets verderop zag, voelde hij zich redelijk rustig nu hij een beeld had van wat hij tegen Jester wilde zeggen.
      Hij keerde zich naar Fox. ‘Zo is het wel prima. Als je het waagt om ons af te luisteren, doe ik je wat. Ik ga ervan uit dat je in elk geval nog een béétje respect voor mij en vooral voor Jes kan opbrengen.’
      Fox liet zijn hoofd hangen en knikte toen, daarna draaide hij zich om en rende weg. Onyx keerde zich weer naar de boom met de hut erin , overbrugde de laatste afstand en klom omhoog.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er kwam iemand omhoog geklommen. Verward fronste Jester zijn wenkbrauwen en zijn blik schoot naar zijn iNet, maar Onyx had niets teruggestuurd. Dus wie kwam er dan nu omhoog? Lang hoefde hij niet op dat antwoord te wachten want al snel kwam Onyx' hoofd in de deuropening tevoorschijn. Niet dat dat nu heel ontspannend werkte, maar het was beter dan dat de andere eigenaar van de hut eens besloot langs te komen.
      'Onyx,' zei Jester, weinig origineel maar wel verrast en dan kwam je vaak niet met heel bijzondere dingen aanzetten. 'Hé. Ik dacht-' nouja, hij dacht niet zoveel de laatste tijd, dat was wel duidelijk 'sorry, als ik had geweten dat je kwam was ik je tegemoet gekomen.' Opeens heel erg bewust van alles om zich heen wist hij zich niet zo goed een houding te geven. 'Ik kom hier nog steeds graag,' verklaarde hij zonder dat Onyx ernaar gevraagd had. Jester trok de deken ietsje strakker om zich heen en keek de hut rond. 'Als in, ik weet dat Zebediah dit ding gebouwd heeft. Heeft helpen bouwen. Maar het is ook van mij. Is dat raar?'
      Fox vond van wel. Hij had een hekel aan deze plek en vond het vast geen feestje dat Jester er wel naar terug ging.
      Misschien moest hij maar gewoon zijn kop dichthouden en afwachten wat Onyx wilde zeggen. Dat leek hem een beter plan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.