[Rpg • 0] Experium || 30 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 okt 2020 - 19:56 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam wist niet zo goed of hij eerlijk moest antwoorden of moest doen alsof alles prima ging. Maar de indruk wekken dat het goed ging terwijl dat niet zo was, was iets wat hij al een lange tijd niet had gedaan en daarom zei hij maar eerlijk: ‘Dit is waarschijnlijk het meest onbezorgde feestje waar ik geweest ben maar sommige dingen had ik toch graag iets anders gezien.’ Hij glimlachte kleintjes. ‘Maar dat geldt vast ook voor jou.’
      Tenslotte was zij op Fox verliefd geweest. Misschien was het wel afgezwakt de laatste weken, maar hem met iemand anders zien zoenen was evengoed niet leuk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

In alle eerlijkheid had hij een klap verwacht. Of op zijn minst woorden die hetzelfde effect zouden hebben. Maar in plaats daarvan trok Onyx hem in zo'n stevige knuffel dat hij haast geen lucht meer kreeg. Het kostte hem een seconde om te verwerken wat er gebeurde en daarna sloeg hij ook zijn armen om Onyx heen. En het voelde zó goed. Zó vertrouwd. Zó fijn. Zelfs ondanks dat hij een klein beetje stikte. Jester dacht zichzelf redelijk in de hand te hebben, maar er brandden al tranen in zijn ogen voordat hij het zelf doorhad.
      Het was even net een déjà vu. Toen Jester het ook verknald had, na zijn woede-uitbarsting bij het meer. Toen had Onyx hem ook compleet onverwacht een knuffel gegeven en daarna gezegd dat hij van hem hield. Dat laatste gebeurde nu niet. Dat kon ook niet, na wat er gebeurd was. Maar wat hij wel zei was ongeveer gelijk aan het verschil met Jesters verwachtingen zoals toen.
      Onyx had met Fox gepraat? Nu al? Dat had zelfs Jester nog niet gedaan, en hij was de persoon die bevriend met die jongen was. Nog even en Jester dacht dat hij zat te hallucineren. Misschien was dat ook wel zo, zij het niet dat Maaya onmógelijk wist waar deze hut was en dat vlaggetje dus niet opging. Onyx was echt hier. Uiteindelijk liet hij hem weer los en keek hem ernstig aan. Brak daarbij waarschijnlijk ongeveer zijn nek met het lengteverschil tussen hen, maar liet het niet merken als dat zo was.
      Een waarschijnlijk weinig samenhangend verhaal dat alleen jij kan volgen?
      Ja. Ja, alsjeblíeft.
      Jester knikte geluidloos (want iets uitbrengen resulteerde waarschijnlijk alleen in een raar geluid).

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze knikte. "Ik had sommige dingen misschien graag gewoon niet gezien," zei ze zachtjes. Vienna wist dat Adam echt wel door had waar ze over sprak. Hij was een van de weinigen die op de hoogte was geweest van haar gevoelens voor Fox en misschien had ze zelfs met hem nog wel het meest besproken, naar Fayr natuurlijk. "Maar ik ga er niet mijn avond door laten verpesten. Dus ik ga nu gewoon mijn regel van geen drank even doorbreken en een wijntje voor mezelf achter de bar vandaan plukken," zei ze met een grijns. "En als een van jullie nog een keer met me wil zingen, ik hou me aanbevolen." Vienna wees even tussen de jongens heen en weer.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx wenste dat hij kleiner was geweest, zodat ze meer op gelijke hoogte waren geweest en hij zijn voorhoofd tegen dat van Jester had kunnen laten leunen. Een beetje intimiteit die het makkelijker maakte om helemaal open en eerlijk te zijn. In plaats daarvan legde hij een hand tegen Jesters kaak terwijl hij zijn blik vasthield.
      ‘Het doet pijn,’ begon hij zacht. En meteen met die woorden voelde hij de pijn, de afwijzing, het onbegrip weer. Toch zette hij door. Als hij nu niet alles eruit gooide, kwam het misschien wel helemaal niet. ‘Fucking veel pijn dat ik niet de enige voor je ben zoals jij wel de enige voor mij bent.’ Een traan kriebelde langs zijn wang. ‘Jij bent al verdergegaan terwijl ik me nog steeds vastklampte aan de hoop dat je me terug wilde als ik maar genoeg veranderde. Ik geloofde dat we het wel te boven konden komen, dat we als stel sterker waren, dat we… genoeg van elkaar hielden.’ Hij slikte moeizaam. ‘En dit laat me twijfelen aan alles wat we samen hadden. Ik zou je daardoor van me af kunnen duwen, zou me achter onbegrip en twijfels kunnen verschuilen.’
      Zonder dat hij zich er echt bewust van was, wreef hij met zijn duim langs Jesters wang.
      ‘Maar ik wil je niet meer kwijt. Niet als mijn beste vriend. Ik ben ongelukkig zonder je en zelfs al kan ik je niet meer gelukkig maken door je alles te geven wat ik zou willen – ik wil nog steeds aan je zijde staan en je geven wat je wel van mij wil. Mijn vriendschap, mijn steun, mijn wijze raad…’ Hij trok even een mondhoek op. ‘Mijn slechte humor.’
      Jesters ogen waren vol emotie. Het liet verdriet in hem opwellen, maar het was vooral liefde wat hij voelde.
      ‘Ik zal niet zeggen dat ik begrijp wat je in Fox ziet. We waren nog geen uur uit elkaar of hij zei al tegen me dat ik je niet verdiende en dat hij dat wel deed, zelfs al nam hij die woorden net terug. Dat jij blijkbaar ook tot die conclusie bent gekomen, hoe hard ik ook mijn best heb gedaan om je wel te verdienen, doet zeer. Maar goed. Misschien ben ik inmiddels gewoon te soft voor je geworden en heb je een zwak voor eikels.’ Hij glimlachte door zijn tranen heen. ‘Maar ik hou van je, Jes. Ik zal altijd van je houden. Genoeg dat ik wil dat je je eigen pad gaat, je hart volgt, ook als dat betekent dat ik mijn eigen dromen met jou moet opgeven. Twee weken geleden vroeg ik of we weer een stel konden worden. Misschien wel, zei je. Voor mij is het antwoord nu nee geworden, die keuze maakte je voor ons op het moment dat je Fox zoende. Of misschien zelfs al eerder, toen jullie hand in hand liepen.’ Hij slikte. ‘En daarmee zie ik nu zelf eindelijk ook in dat het over is tussen ons. Écht over. Ik heb voor je gevochten en ik heb verloren. Zo zij het.’ Zijn blik gleed naar beneden, naar de lippen die Fox net had gezoend. Net zoals Fox net zíjn lippen had gekust. Alsof dat een vloek was die hij wilde verbreken, boog hij zijn hoofd iets en gaf Jester een vederlichte kus. De pijn van vanavond was nog te rauw om iets anders te voelen dan die zachte lippen, de vlinders roerden zich niet en er waren geen kleine stroomstootjes. Toch voelde het fijn, een soort afsluiting. ‘Een laatste kus, Kleintje. Een laatste herinnering aan wat niet zo heeft mogen zijn, maar wat een ander mens van me heeft gemaakt. Een beter mens.’ Voor een laatste keer gleden zijn vingertoppen langs Jesters kaak voor hij zijn hand liet zakken. Hij glimlachte droevig. ‘Ik hoop oprecht dat hij je geeft wat je bij mij niet meer kan vinden – en dat jij hem kan geven waar hij zo wanhopig naar verlangt dat hij zichzelf er bijna door kwijtraakt. Ik ben niet boos op hem – het was hartverscheurend om hem huilend op de heuvel te zien, helemaal alleen, terwijl hij geloofde dat niemand om hem gaf. Misschien zijn we diep vanbinnen niet eens zo verschillend, hij en ik.’
      Hij slikte even moeizaam, zijn keel was dik.
      Maar hij voelde dat hij ieder woord gemeend had en het bracht een rust in zijn gedachten die er al weken niet was geweest. Het was goed zo. Hij kon het, alleen vrienden zijn. Hechte vrienden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had natuurlijk gelijk, hij zou dit ook niet zijn hele avond moeten laten overschaduwen. Bovendien waren zowel Nish als Yrla terug, dus blijkbaar maakten die zich geen zorgen meer om Onyx. 'Nou, als broer en zus moeten jullie natuurlijk nog wel een liedje zingen,' zei hij zo zacht dat alleen zij het konden horen.

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 17:47 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grijnsde. "Klinkt als een enorme eer." Vienna blikte even de zaal in en spotte toen de blonde jongen die ze eigenlijk al de hele dag wilde spreken. Ze draaide zich om naar Merrin achter haar. "Wil jij een liedje voor ons uitzoeken?" vroeg ze met een glimlach. "Ik wil graag nog even hoi zeggen tegen iemand."
      Merrin keek haar heel even met een vragende blik in zijn ogen aan, maar hij knikte wel. Vienna nam afscheid van beide jongens en glipte ze zaal in. Opeens merkte ze dat ze weer nerveus was. Ze wist helemaal niet hoe Darian zou reageren op haar. Maar op het moment was Fayr nergens, dus dat kalmeerde haar zenuwen wel lichtelijk.
      "Hee," begroette ze de jongen. Maar verder dan dat kwam ze niet helaas.

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 18:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij keek even zijn zus achterna, terwijl die zich tussen de andere mensen door wurmde. Ze bleef vlak langs een blonde jongen staan die hij nog nooit eerder had gezien. Heel even keek hij naar Adam om te zien of die ook gevolgd had waar Vienna heen liep. "Ken je hem?" vroeg hij Adam. Waarschijnlijk niet, maar wie weet via Onyx.
      Merrin keek even peilend naar Vienna. Hij was blij dat zijn zus zich weer aardig bij elkaar geraapt had, maar dat maakte niet dat hij zich niet zorgen maakte om haar. Iemand voor je neus zien zoenen, waar je weken geleden nog verliefd op was geweest, dat moest niet makkelijk zijn. Ze leek zich aardig te herstellen, maar hij wist ook van zijn zus dat ze zich groot kon houden. Misschien moest hij de komende dagen maar een extra oogje in het zeil houden. Gewoon voor de zekerheid. "Oh, wat dacht je van Walking on sunshine voor Vie en mij? We kunnen wel een vrolijk liedje gebruiken," zei hij met een grijns.

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 18:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was afgedwaald naar de bar. Met zijn ogen had hij de zaal afgezocht naar Vienna of Fersephone. Die eerste had hij in eerste instantie niet kunnen vinden, die tweede stond bij Fire. Misschien wel de persoon waar hij juist nu geen zin in had. Yrla trok een whiskyfles uit zijn geheime voorraad, die goed achter de bar verstopt zat en schonk een glas voor zichzelf in. Voor het eerst in tijden voelde het alsof hij iets goeds had gedaan, echt iets goeds.
      Misschien was dit wel waar Onyx over sprak. Dat hij de balans voor zichzelf kon herstellen door zulk soort daden te doen. Hij vond het echter jammer dat hij nu niemand had om erover te kunnen praten. Hij wilde graag laten horen dat hij ook iets goeds had gedaan. Al wist hij niet zo goed of dat wel de bedoeling was. Hij was er voor Onyx geweest, misschien moest hij daar blij mee zijn en genoegen mee nemen. Hij hief het glas in de lucht en nam een flinke slok van zijn whiskey.
      Hoewel hij Onyx zo goed geholpen had, voelde hij toch een knauw in zijn maag zitten. Misschien kwam het door het korte contact met Jester. Hoewel hij goede (en hopelijk betere) vriendschappen aan het opbouwen was, kon hij er nog altijd niet over uit dat het zo mis gelopen was tussen hem en Jester. En hij kon het ook nog steeds niet helemaal uitvinden waar het precies mis was gegaan. Maar misschien had Onyx gelijk. Hoe wist je nu of een vriendschap echt was of niet? Misschien was de vriendschap tussen hem en Jester ook wel niet echt geweest. Hij had namelijk nooit zo'n band met de roodharige jongen gehad als Onyx met hem had gehad. Maar hoe kwam je daarachter? Of de vriendschap echt of niet was geweest? Bij Dezi was het een gevoel en de raad van anderen. Aan Nish kon hij het vragen, maar om een of andere gekke reden voelde hij zich niet comfortabel erbij om dat bij Jester te doen. Hij had er nog nooit eerder aan getwijfeld, maar de moeilijkheden tussen hem en Jester de laatste tijd lieten hem steeds en steeds meer twijfelen aan Jesters vriendschap voor hem. En misschien ook wel andersom. Want hij had Jester nooit echt vertrouwd met wat er gebeurd was, niet zoals hij nu met Vienna deed. Zelfs Onyx wist nu de waarheid en hij had het vrij makkelijk gevonden om met Onyx erover te praten. Maar als hij ook maar dacht om het geheim met Jester te bespreken, gingen al zijn haren op zijn huid overeind staan. Hij vertrouwde de jongen er niet mee, besefte hij...
      In gedachten nipte hij van zijn whiskey, leunend op het aanrecht achter de bar. Het was zo zijn beurt om voor een uur de liedjes te draaien. Een mooi excuus om even met niemand te hoeven praten.

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 19:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx hád niet verloren.
      Maar dat kon Jester nu niet meer zeggen. Hij zag het in Onyx' ogen, de berusting in het feit dat het echt voorbij was tussen hen. Hij was te laat. Onyx was verder gegaan en nu alsnog de waarheid vertellen was zout in de wond strooien. Of Onyx nu werkelijk de enige voor hem was of niet, alleen al het feit dat Jester daaraan getwijfeld had, zei genoeg. De tranen in zijn ogen gingen niet weg, maar Jester zei geen woord.
      Zelfs niet toen Onyx naar voren boog en een vederlichte kus langs zijn lippen streek.
      Een kus, die alles in hem weer opnieuw tot leven leek te brengen. Warmte spoelde over hem heen en verdreef het ijs uit de topjes van zijn vingers. Ging moeiteloos door de donkere plekjes in zijn hart heen en deed ze oplossen. Liet alles weer als puzzelstukjes in elkaar klikken en was de laatste keer dat hij dat ooit zou voelen.
      Er ontsnapte een traan uit zijn ooghoek toen hij zijn ogen weer open deed.
      'Je bent zo veranderd, Onyx.' De woorden waren meer een fluistering dan iets anders. 'Ik hield van wie je daarvoor was en ik hou zo ontzettend veel van wie je nu bent. Deze keer denk ik dat ik het niet verdien om jouw vriend te mogen zijn. Je bent zo waardevol en je betekent meer voor me dan iemand anders ooit zou kunnen doen. Dat zal altijd zo zijn.' Jester dwong zijn lippen in een glimlach. 'Nish heeft geluk dat hij zo close met je geworden is. Zelfs van Yrla kreeg ik om mijn kop voor wat ik deed. Die ziet ook eindelijk in je wat ik al die tijd al zag. Je bent voor jezelf veranderd, Scary Vibes. Niet voor mij.'
      Ieder woord sneed een stukje dieper. Dit was een afscheid en Jester wist het.
      'Ik ben niet verliefd op Fox.' Hij haalde even diep adem en schudde licht zijn hoofd. 'En ik ben het ook nooit geweest, hoewel ik dat misschien dacht. Met hem was alles zo... makkelijk. We denken op dezelfde manier, anders dan dat jij en ik dat kunnen doen. Er klikt gewoon iets tussen ons en we zijn zo aan elkaar gelijk.' Jester beet op zijn lip en wendde even zijn blik af. 'In die eerste weken vulde hij het gat dat jij had achtergelaten. Hij was jou niet, maar hij was de enige die in de buurt kwam. En toen begonnen de dingen te veranderen. Jij veranderde en ik bleef bang. De meeste nachtmerries waren weg, maar niet allemaal. Tussen ons... het zat zo verkeerd. Terwijl het met Fox makkelijker op zijn plaats viel dan iets ooit gedaan had.
      'Ik snapte mezelf niet meer. Fox vertelde me dat hij van me hield en ik kon hem niet zeggen of ik me ook zo voelde of niet. Jij vroeg of we ooit nog iets konden worden en ik kon het je niet zeggen want ik... ik wist het allemaal niet meer. Misschien had ik je over Fox moeten vertellen en had ik dan alles weer aan elkaar kunnen puzzelen, maar ik wist dat dat je pijn zou doen. Dat wilde ik niet. Dus ik hield het voor mezelf. En toen vandaag...'
      Jester aarzelde en keek weer omhoog. 'Hij zei dat hij zich bij mij weer gelukkig voelde, op de manier dat hij dat had gedaan met Kris. En dat brak mijn hart. Kris is al drie jáár weg. Drie jaar. Ik- ik weet niet wat ik zou doen als jij dat was. Als ik dan eindelijk iemand gevonden had die zich aan je kon meten... ik zou ook wanhopig zijn. Fox is mijn vriend en ik... ik gun het hem zo dat hij gelukkig is. Dat hij eindelijk verder kan na Kris en dat hij zichzelf kan vergeven voor wat gebeurd is met Zeb. Ik wilde die persoon voor hem kunnen zijn, hem helpen zichzelf weer te vinden. Maar ik ben niet verliefd op hem. Ik geef om hem, maar niet op de manier waarop hij om mij geeft. Het kostte de meest stomme beslissing in mijn leven om dat uit te vogelen, maar ik heb ze eindelijk weer allemaal op een rijtje.'
      Hij glimlachte triest. 'Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan, Scary Vibes. Als je het inderdaad nog aandurft met mij als je bestie aan je zijde, dan heel graag.'
I got what I wanted. But I lost what I had.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester was helemaal niet op Fox verliefd.
      Op de een of andere manier kreeg hij het koud van die bewering. Het was als een kapstok waar hij al zijn redernaties aan op had gehangen en opeens stortte dat in en dreigde de chaos weer terug te komen.
      Ergens stak het. Dat Jester Fox wel alles had willen geven als die zei dat Jester hem gelukkig maakte. Toen Onyx iets soortgelijks zei, had hij hem niet gekust. Had hij de boot afgehouden.
      Het maakt niet uit. Het is over tussen jullie, weet je nog? Jij kon het gat niet meer opvullen en Fox kon het ook niet. Het is zoals Jester zei. Jullie moeten er samen wat nieuws van maken. Het oude loslaten.
      Maar hij merkte dat zijn brein het helemaal niet zo makkelijk kon loslaten. Hoezo dacht Jester dat hij op Fox verliefd was, maar was hij het niet? Zo’n gedachte kwam toch niet zomaar op? Met Nish ging alles ook makkelijk, er klikte ook wat en ze voelden elkaar goed aan. Maar het was nooit in hem opgekomen dat hij ook maar iets anders dan vriendschap voor Nish voelde. Er was er maar één voor wie hij zulke gevoelens had en dat was Jester geweest. Hij vond het dan ook moeilijk te begrijpen dat Jester nú die conclusie wel had kunnen trekken – dat hij niet verliefd op Fox was. Hoe wist hij dat dan? Door één kus? Omdat die niet goed voelde? Nogal wiedes na hoe dat geëindigd was – Nish had hen ruw uit elkaar getrokken en daarna toegesnauwd. Jester voelde zich verraden door Fox, en Onyx vond het nogal onwerkelijk dat dát het moment was waarop je eerlijk kon beoordelen of je gevoelens voor iemand had.
      Hij zakte op het bankje neer en staarde naar zijn knieën. Hij wist nog steeds niet wat hij moest zeggen. Zijn gedachten schoten naar Fox, die hij weer hoop had gegeven, en hij had met hem te doen. Hij had het hem gegund, besefte hij. Hij had het ze allebei gegund.
      ‘Misschien moet je het toch een eerlijke kans geven,’ mompelde hij uiteindelijk. ‘Zonder schuldgevoelens tegenover mij.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Hé,’ antwoordde Darian. Hij kon het niet helpen dat hij automatisch begon te glimlachen toen ze voor hem stond, zelfs al hield hij in zijn achterhoofd dat hij moest oppassen met zijn gezichtsuitdrukkingen. Het moest lijken alsof dit een normaal gesprek was. Nou ja, dat wás het ook – als zijn hart niet twee keer zo snel was gaan kloppen. ‘Sorry dat ik nog niet op je berichtje had gereageerd, ik wou het gewoon zo doen. Face to face. Maar ik kan dinsdagavond wel?’
      Dan kon hij haar dan vertellen dat het helaas bij één keer samen eten moest blijven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam wierp ook een blik op blonde jongen en schudde toen zijn hoofd. ‘Nee, hij is me nog nooit opgevallen. Ik zou niet eens weten in welke afdeling hij zit.’ Hij dacht na over het nummer dat Merrin opnoemde en glimlachte toen. ‘Dat klinkt wel als een lekker vrolijk nummer.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester kon haast zien hoe Onyx' redenatie voor zijn ogen instortte en maakte toen een beslissing die pijn deed aan zijn hart, maar hopelijk niet die van Onyx.
      Hij knielde voor zijn vriend neer, zodat ze eindelijk op ongeveer dezelfde hoogte waren en legde zijn vingers zachtjes onder zijn kin om hem te laten opkijken. 'Doe dit jezelf niet aan, Onyx. Of ik nu ooit verliefd was op Fox of niet, ik was een idioot. En nog belangrijker, ik was een slechte vriend. Je hebt je beslissing gemaakt om verder te gaan, Scary Vibes. Je bent zo gegroeid in wie je bent, laat je niet door mijn fouten tegenhouden. Ik had mijn angst mijn beslissingen niet voor me moeten laten maken. Als je je nu afvraagt waarom ik dingen deed zoals ik ze deed... onthoud dan dat ik af en toe ook een bloody idiot kan zijn. Dit is mijn fuck-up, niet de jouwe.
      'En zou het niet beter zijn om te doen wat jij zegt en vrienden te zijn? Kijk naar ons. We doen elkaar steeds opnieuw en opnieuw pijn. Het leven bestaat niet alleen maar uit vriendjes. Single zijn is af en toe ook best nice. Kan je een stuk meer mensen zoenen.' Hij glimlachte. 'Ik hou van je, Onyx. Heel erg veel. Ik wil je geen pijn meer doen en jij hebt je keuze gemaakt en die respecteer ik. Als ik ervoor kan zorgen dat jij gelukkig bent door alleen je vriend te zijn? Dan doe ik dat graag en met liefde. Je verdient de wereld, Onyx. En het is aan jou om te beslissen wie je dat daadwerkelijk kan geven.'

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 20:37 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het feit dat hij naar haar glimlachte, zorgde ook voor een glimlach op haar gezicht. Voor een moment voelde ze haar zenuwen wegzakken. Ze had zich druk gemaakt om niets, Darian deed gewoon normaal tegen haar. Dat was al een eerste echte opluchting. Ze ving voor een moment zijn blik, wat een nerveuze kriebel door haar maag heen liet schieten. "Het geeft niet. En dinsdagavond lijkt me een strak plan. Kom je me dan ook helpen koken? Zes gangen is niet niets," zei ze met een grijns. Ze hoopte maar dat ze dat überhaupt voor elkaar kreeg, of dat ze dat überhaupt op kreeg. Het moesten gewoon kleine hapjes zijn elke keer, anders was dat echt niet te doen...

[ bericht aangepast op 11 okt 2020 - 20:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Heel even vroeg Onyx zich af of Jester bedoelde met ‘alleen zijn vriend’ zijn dat hij het liefst iets anders zou willen. Toen liet hij het los. Hij wilde daar niet meer over nadenken. De afgelopen weken hadden constant in het teken gestaan van de hoop dat Jester hem terug wilde en Jester had nu gelijk. Sinds ze voorbij een vriendschap waren gegaan, had dat alleen maar pijn gedaan. Waarom zouden ze daar dan naar terug willen? Hij wilde niet meer over zulke dingen nadenken. Hij wilde geen twijfels meer voelen als hij bij Jester was, hij wilde niet zoeken naar dingen die er wel of niet waren. Hij wilde zich zo ontspannen voelen als vroeger, hij wilde weer dat ze geen geheimen voor elkaar hadden en ze met alles bij elkaar terecht konden.
      ‘Van zulke speeches raak ik zowaar speechless.’ Hij tuurde even in die ogen waarop hij zo verliefd was geworden. Voor dat opnieuw kon gebeuren gebaarde hij Jester naast zich te komen zitten op het bankje en sloeg hij het deken om hen beiden heen. Met zijn linkerhand liet hij de punten bij elkaar, de andere arm liet hij om Jester heen glijden omdat hij wel gemerkt had dat zijn vriend het koud had gekregen en een beetje lichaamswarmte wel kon gebruiken. Hij liet zijn hoofd tegen dat van Jester zakken. ‘We zijn wel de partycrashers van de eeuw hè?’ zei hij met een flauw glimlachje.

---

Every villain is a hero in his own mind.