[Rpg • 0] Experium || 30 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 okt 2020 - 19:56 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Mag ik de eer van deze dans?" vroeg hij veel te hoffelijk aan het blonde meisje naast hem. Zij keek hem met opgetrokken wenkbrauw terug aan. "Ah, kom op, Phone. Je hebt nog een dans van me te goed. Ik heb je een bal ontnomen. En het is niet dat we niet eerder gedanst hebben samen." Zoals op het feest. Yrla was lichtelijk nerveus merkte hij. Het verbaasde hem zo erg dat hij moeite moest doen niet met zijn ogen te knipperen. Hij was niet snel nerveus rond meisjes en het gaf maar weer eens aan hoe leuk hij Phone eigenlijk vond. Het meisje naast hem zuchtte. "Je valt me er de hele avond lastig mee he, als ik nu nee zeg?" Yrla kreeg een lach op zijn gezicht. "Ja." Fersephone zuchtte nogmaals en rolde met haar ogen, maar tot zijn verwondering duwde ze hem in de richting van de dansvloer. Toch weer nerveus legde hij zijn handen op Fersephone haar heupen. Hij ving haar vragende blik toen ze haar armen om zijn schouders sloeg en direct trok Yrla zijn gezicht weer in de plooi. Hij grijnsde naar het blonde meisje en trok haar ietsje dichterbij dan misschien nodig was. "Zie, zo moeilijk is het niet."
      Het viel even stil tussen hen twee, terwijl ze rustig over de dansvloer slowde. Het gaf Yrla even de tijd om na te denken over wat zijn volgende stap was. Normaliter ging het versieren van een meisje heel geleidelijk en zelfs wel makkelijk. Maar met Phone was het alsof hij over elke volgende stap na moest denken, in een poging haar niet tegen hem in het harnas te jagen. Misschien was juist dat wat hij zo interessant aan haar vond, wat hij zo leuk vond. Yrla glimlachte even automatisch naar Fersephone, terwijl hij haar blik probeerde te vangen. Een paar keer lukte het, maar Fersephone was meer met de omgeving bezig dan met hem.
      Precies op dat moment ving hij een geur op, een zoete, zachte geur. Hij keek even met opgetrokken wenkbrauw op naar Fersephone. "Heb jij nu parfum op?" vroeg hij ongelovig. Haar zoekende blik en het feit dat ze niet echt uit haar woorden kwam, liet Yrla zachtjes gniffelen. Ieder ander had waarschijnlijk op dit moment gebloosd, maar ze hadden het hier over Fersephone. Yrla legde een paar vingers onder haar kin en dwong het meisje daarmee zachtjes naar hem op te kijken. "Je ruikt heerlijk, Fersephone," zei hij zachtjes. En eindelijk lukte het hem om die blik vast te houden, die prachtige blauwe ogen. Even dwaalde zijn eigen blik af naar haar lippen. Was dit dan het moment? Kon hij het nu doen, haar zoenen? Hij wilde het zo graag, die lippen weer voelen. Hun vorige zoen had hem zo van zijn pad gebracht, hij wilde diezelfde kriebels voelen als toen.
      "Wel, dat gaat zorgen voor problemen," klonk Fersephone haar stem opeens heel droog. Het was alsof een langspeelplaat vastliep en dat geluid hem weer met beide benen op de grond zette. Niet begrijpend keek hij Fersephone aan, maar zag dat ze helemaal niet naar hem terug keek. Toen hij haar blik volgde, voelde hij zijn humeur direct droppen. Jester en Fox stonden wel heel dicht op elkaar. Toen daarna Jester ook nog eens vol op de bek ging bij Fox voelde hij al zijn homofobe gevoelens als een denderende trein zonder rem terugkomen. Gadver. Hij maakte een afkeurend geluid en wendde zijn gezicht af. "Smerige honden," mompelde hij. Freakshow, idoten. Ze trokken gewoon alle aandacht naar zich toe. Het was gewoon een smerig zooitje.. Yrla schrok van zichzelf. Hij zette geschrokken een paar stappen van Fersephone vandaan. Blijkbaar zaten die gedachten nog altijd vast in zijn hoofd, terwijl hij al weken er tegen aan het vechten was. Hij had gesprekken gehad met Vienna erover, hij zou met Nish gaan praten, hij was bezig uit te vogelen wat Dezi gelogen had en wat niet. Hij was bezig geweest om eindelijk een beetje te wennen aan Merrin en Adam samen, al had hij die gelukkig nog nooit voor zijn neus zien zoenen. Zelfs Jester en Onyx...
      Hij voelde zijn hart in zijn schoenen droppen. Onyx.. Verwilderd keek hij om zich heen en zag nog net Adam naar buiten glippen. Adam ging de laatste tijd veel met Onyx om. Een plus een was twee. Hij keek even op naar Fersephone, die hem met vragende blik aankeek. "Ik ben zo terug. Kijken hoe het met Onyx is. Wil je alsjeblieft die twee uit elkaar halen en vragen aan Jester of hij ook nog maar een enkele hersencel in zijn hoofd heeft, want ik geloof er niets van." Yrla draaide zich met rappe schreden om. Hij merkte dat hij om een of andere reden boos was, en flink pissig ook. Het liefst was hij naar Jester gelopen en had hem even een spiegel voor gehouden van; wat denk je dat je aan het doen ben Dude? Maar op dit moment waren er belangrijkere zaken dan dat. Hij zou niet weer Onyx weg laten rennen, hij zou niet weer toezien hoe iemand wegrende. Dat had de vorige keer bijna twee levens gekost. Zijn nieuwe vriend -als hij het al zo kon noemen - was op dit moment belangrijker dan een oude verloren vriend. En dus beukte hij zich in paniek tussen de mensen door naar buiten. Hij moest opschieten, maar in de mensenmassa kon hij onmogelijk zijn gave aanwenden. Hij zou alleen maar tegen mensen opbotsen.
      Eenmaal buiten aangekomen zag hij Adam als een bevroren standbeeld staan. Met zijn ogen scande hij over het grasveld en zag Onyx nog boos weg rennen over het grasveld. Dat ging wat worden... Hij was wel echter makkelijk in te halen, ondanks de enorme voorsprong, dus voor een moment keek hij even naar Adam. "Gaat het?" vroeg hij aan de jongen. De zwartharige jongen schudde alleen even met zijn hoofd. Ergens wilde Yrla er voor Adam zijn, maar er was iemand die meer om zijn aandacht vroeg. "Ga naar Mer, ik zorg wel voor Onyx," zei hij dus maar. En zonder het antwoord af te wachten, zette Yrla zijn gave in om de enorme voorsprong van de andere jongen in te halen. Op het stuk waar hij Onyx voor het laatst had gezien stond hij stil. Voor een moment was hij in paniek, omdat hij Onyx niet meer zag. Maar uiteindelijk spotte hij de jongen even verderop. Op gepaste afstand volgde Yrla Onyx, tot het moment dat hij een wel heel bekende wachttoren tevoorschijn zag komen. Ietwat aarzelend liep hij achter Onyx aan. Yrla wist niet zo goed wat hij nu moest doen en wat hij moest verwachten hoe de jongen zich gedroeg. En dus bleef hij op veilige afstand staan, al stond hij in het zicht. Als Onyx hem opmerkte, dan was dat maar zo. En zo niet, dan was dat vast ook even goed.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het ene moment was hij nog ergens ver boven de zevende hemel – het volgende moment werd hij van Jester losgerukt en voor hij kon begrijpen wat er gebeurde, kreeg hij al een klap in zijn gezicht.
      Iets waar hij ergens in zijn achterhoofd rekening mee had kunnen houden.
      Het was tenslotte wel Onyx die zijn rivaal was en waarschijnlijk was het een wonder als die zijn kaak niet brak. Hij strompelde achteruit en botste tegen iemand aan terwijl de pijn door de rechterzijde van zijn kaak woekerde.
      Toen hij echter opkeek, was het niet Onyx die hem woest aanstaarde, maar Nish.
      ‘Als Kris je zo zag, zou hij de ogen uit zijn hoofd schamen.’ Zijn kaak verstrakte en hij keek Fox recht aan. Het horen van Kris’ naam op dit moment verbande alle heerlijke gevoelens die hij net nog had ervaren uit zijn lijf. Het was doodstil geworden en Nish deed geen moeite om zijn volume naar beneden te halen. ‘Weet je waarom hij geen vrienden meer met me wilde zijn? Omdat ik me achterbaks gedroeg en een egoïstisch kutkind was, omdat ik me in duizend bochten wrong en stookte omdat ik Kris’ gevoelens voor jou niet kon accepteren. Maar guess what, Foxie? Jij doet nu hetzelfde. Hij zou van je walgen, hij zou je niet meer terug kennen en hij zou je al helemaal niet meer terug willen.’
      Hij draaide zich naar Jester toe.
      ‘En jij bent echt een fucking idioot.’ Nu daalde zijn toon wel iets, al vonkten de woorden bijna tussen Nish’ lippen vandaan. ‘Iemand anders zoenen voor zijn neus, op het allereerste feestje sinds alles misging. Hij denkt dat je hem haat, dat alles weer een spelletje was. Je vermorzelt zijn hart en Adam en ik mogen de scherven weer bijeenrapen en hopen dat er nog wat van te maken valt – alleen maar omdat jij niet ziet wat voor slang zich om je heen gewonden heeft.’
      Fox verstijfde door alle hatelijke woorden. Opeens was het alsof hij alleen nog een lange pieptoon hoorde.
      Kris zou zich voor hem schamen.
      Kris zou van hem walgen.
      Kris zou hem niet meer terug kennen.
      Kris zou hem niet meer terug willen.
      De zinnen bleven zich maar herhalen. Het was niet zomaar iemand die dat zei, het was Kris’ voormalige beste vriend. De enige op school die hem kende zoals Fox hem gekend had.
      En ergens – ergens voelde hij dat het waar was. Hij had gemene dingen tegen Onyx gezegd, hij had gewild dat hij aan zichzelf twijfelde. Maar niet – niet zo erg dat hij dacht dat Jester hem haatte. T-toch? Of…?
      Warme tranen drupten langs zijn wangen. Hij wist het niet meer. Hij wist niet wat hij écht had willen proberen, hoe ver hij had willen gaan. Hij had Onyx bij Jester vandaan willen houden, ongeacht hoe Onyx zich daarover voelde.
      Want hij verdiende dat.
      Hij verdiende pijn door wat hij Jester had aangedaan.
      Of – of had hij een spelletje met zichzelf gespeeld?
      Had hij zichzelf dat aangepraat om zijn gedrag goed te praten? Net zoals – net zoals Zebediah verkeerd gedrag altijd zo wist te praten dat het uiteindelijk toch logisch en acceptabel klonk?
      Hij keek naar Jester, wiens gezicht asgrauw was.
      ’S-Sorry,’ fluisterde hij. ‘Ik – ik wilde niet…’
      Maar hij zweeg. Kris had leugens gehaat en op dit moment wist hij niet meer wat leugens waren en wat niet. Dan kon hij beter niks zeggen. Hij veegde langs zijn ogen, voelde opeens dat iedereen naar hem staarde. Hij veranderde in een vogel en vloog over de hoofden van de anderen naar de uitgang toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had dit nooit moeten doen, ze had nooit ja moeten zeggen. Dit was de meest ongemakkelijke dans die ze ooit gedaan had. Het was zo ongemakkelijk dat ze absoluut geen woord wist te zeggen, maar ze nam zich voor dit nooit meer te doen. NOOIT MEER. Ze had wel in de gaten dat Yrla haar blik probeerde te vangen en natuurlijk had ze in de gaten dat ze misschien iets dichter op elkaar stonden dan nodig was en ze wist absoluut niet wat ze daarvan moest vinden. Zijn compliment had ze al helemaal niet geweten wat ze ermee moest. Het liet haar niet helemaal onaangedaan, ergens warmde het haar wel op van binnen. Fersephone was echter een idioot als het om complimentjes ging. En Yrla leek het oprecht te menen. Ze wist absoluut niet wat ze ermee aanmoest en raakte ervan zelfs een beetje in paniek. Ze had haar blik van hem afgewend, al voelde ze zijn ogen nog zo erg branden. En had het eerste de beste aangegrepen, wat ze gezien had om dit moment te doorbreken.
      Nog nooit was ze zo blij geweest met Jester of Fox. Opluchting schoot door haar heen toen Yrla haar losliet. Bij het woord smerig keek ze even verbaasd naar hem op. De emoties op zijn gezicht gingen zo snel dat ze er niets van kon volgen en voor ze er ook maar naar kon vragen, was Yrla al verdwenen. Ze keek nog even met grote ogen naar de plek waar hij net gestaan had en liet de woorden die hij had gezegd langzaam tot haar doordringen. Vragen of Jester hersens over had. Kon ze doen. Fersephone haalde haar schouders op en keek in de richting van waar eerst nog Fox en Jester hadden gestaan. Precies op dat moment ving ze de klap op die een wildvreemde aan Fox gaf. "Au, dat moet pijn doen," zei ze meer tegen zichzelf. En na die opmerking viel het doodstil.
      Even was Fersephone helemaal in de war. Ze begreep helemaal niets van wat er nu gaande was en luisterde ongelovig naar de woorden die de vreemdeling naar Jester en Fox schreeuwde. Ze vond dit maar niets, geen controle te hebben over wat er nu gebeurde en op haar eigen hoofd. Waarschijnlijk kwam dat ook, omdat Yrla haar zo uit het veld geslagen had net. Maar al deze drama was het laatste waar ze zin in had. Misschien kon ze zich hier beter niet mee bemoeien en zich er gewoon buiten laten. En met die gedachte dwaalde Fersephone af en liep ze richting de uitgang van de zaal. Een frisse neus zou haar vast goed doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Met Fayr dansen was even leuk geweest, maar zodra ze naar Fersephone had gekeken, waren de gedachten weer teruggekomen. En het feit dat ze Darian nog niet gesproken had, gaf hem nog niet de kans die gedachten het zwijgen op te leggen. Of haar te helpen die te ordenen, iets wat alleen Yrla verder bij zou helpen waarschijnlijk. Toen ze het zat was, vroeg ze aan Fayr of die wat te drinken wilde. Ze moest even lopen, even haar hoofd leegmaken. Met haar hoofd in de wolken liep het meisje naar de bar en haalde twee cola vanachter de bar vandaan. Had Phone gelijk? Fersephone was niet snel iemand die zag of iemand verliefd was op iemand anders, dat ze Vienna daarvan beschuldigde zat haar dus ook niet lekker. Ze wilde het niet, ze wilde het absoluut niet.
      Wat zou iedereen wel niet van haar denken? Na alles wat er gebeurd was, na Thor, na Maaya en na Damon, ze kon het gewoon niet maken om op een dag op de stoep te staan en te zeggen; hoi, dit is mijn nieuwe vriend. Hij is een Rhino. Nee, ze kon Darian onmogelijk leuk vinden. De Panthers zouden haar vermoorden. Deze vriendschap was al op het randje, vandaar dat ze ook nog niemand ervan verteld had, behalve Yrla en Fayr dan. En Fayr had ze het eigenlijk ook alleen verteld, omdat het moest. Omdat hij opeens in hun kamer had gestaan. Maar ze voelde zich zo fijn in zijn buurt. Op die momenten had ze even haar schuldgevoel vergeten dat ze voelde door dit gedoe met Romeo, kon ze even vergeten wat ze met de andere Panthers had doorgemaakt en wat Damon omhoog had gehaald. Voor een moment was het even simpel, terwijl juist de situatie met Darian (als ze er eerlijk naar keek) zo onmogelijk ingewikkeld was. Misschien kwam het wel doordat hij los van alles stond dat het even goed voelde. Of gewoon door het feit dat ze simpele dingen deden, zonder de al te ingewikkelde en moeilijke gesprekken die ze de laatste tijd met de andere Panthers voerde. Zelfs tussen haar en Merrin lag soms een heftige sfeer. Ze was de laatste tijd meer met haar broertje omgegaan en ook met hem had ze de simpele gesprekken gehad en dingen gedaan. En ze waren steeds dichter naar elkaar toegegroeid. Maar af en toe kwam er iets over vroeger uit, soms vertelde Merrin dat vanuit zichzelf, soms vroeg Vienna ernaar. Maar zelfs over die gesprekken lag vaak een donkere sfeer.
      Vienna schudde haar hoofd. Ze waren gewoon vrienden, meer niet. En er was niets mis met Darian, wat de anderen ook zeiden. Ze had het gemerkt in de omgang van de laatste weken, de berichtjes die ze naar elkaar stuurden. Ze had het zelfs gevraagd bij Fire en Fire leek geen onbetrouwbaar persoon. Maar dat nam niet weg dat de anderen hem waarschijnlijk niet mochten. En dat zat haar toch ergens dwars. Misschien moest ze er een keer met Fox over praten. Fox had een relatie gehad met Kris en Zebediah, niet echt de populairste mensen op de school en waar ook veel een hekel aan hadden gehad. Hij leek daar echter niet al te erg over in te zitten, dus wie weet kon hij vertellen wat ze moest doen. Ze hadden elkaar de laatste weken dan wel weinig gesproken, maar dat wilde niet zeggen dat ze geen vrienden meer waren toch? Fox kon haar vast wel helpen met dit dilemma. En die gedachte kalmeerde haar uiteindelijk. Ze kon gewoon nog om hulp vragen en dan kwam het vast allemaal goed. Het kwam goed.
      Met de drankjes in haar handen liep ze terug in de richting van Fayr, waar ze onbewust in de weg daarheen al naar Fox zocht. Fox had vast wel vijf minuutjes om te praten. Ze vond hem halverwege de dansvloer..
met zijn armen om Jesters schouders heen...
in een vurige zoen...
Vienna voelde hoe haar bloed bevroor en kwam verdwaasd tot stilstand. Vol ongeloof staarde het meisje naar de jongen met de krulletjes. De glazen gleden uit haar handen en kletterden in duizenden stukjes aan haar voeten uit elkaar. Voor haar gevoel vielen ze in slow-motion naar beneden, toen ze haar hart voelde bevriezen en een knauw in haar maag voelde. Het volgende wat er gebeurde, lukte niet zo goed om te registreren. Ze zag de klap van Nish, hoorde zijn woorden door de zaal echoën, maar niets drong tot haar door. Vol ongeloof keek ze Fox achterna, die de zaal uitvloog. Wat was er zojuist gebeurd?

[ bericht aangepast op 10 okt 2020 - 11:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Iemand anders zoenen voor zijn neus, op het allereerste feestje sinds alles misging. Nish kwam vanuit het niets. Jester wist niet eens dat hij en Onyx weer terug in de zaal waren, laat staan dat ze zo dichtbij geweest waren. Dat- dat ze het gezien hadden. Dat had hij nooit gewild- juist niet- wat had hij gedáán? Ineens voelde Jester zich misselijk. Onyx was er niet bij. Niet achter Nish, niet bij de muur, of ergens anders.
      Oh goden.
      Shitshitshitshit--
      Fox mompelde iets -Jester verstond het niet eens- en een seconde later was hij in een vogel veranderd en was hij weg. En bleef Jester alleen achter met een vuurspuwende Nish. Die groot gelijk had. Hij wás een fucking idioot geweest en eigenlijk verdiende hij net zo erg als Fox een dreun. Het erge was nog wel dat Jester nu inderdaad duidelijkheid had.
      Het was met Fox niet hetzelfde als met Onyx. Bij lange na niet.
      Hij moest iets doen. Als ze zo in schok op die fucking dansvloer bleven staan dan gebeurde er dus helemaal niks en had hij straks de kans misschien niet eens meer om sorry te zeggen. Jester zou- hij zou- hij moest het goedmaken. Hij had Onyx nooit -nóóit- pijn willen doen en al helemaal niet op deze manier. Hij had niet geweten dat Onyx hen had gezien. Hij snapte ook niet- Nish zei dat hij ooit had lopen stoken (tussen Kris en Fox?) en dat Fox nu precies hetzelfde deed. Wat bedoelde Nish daarmee? Had Fox... had Fox wél geweten dat Onyx daar stond?
      'Oh shi- Waar is Onyx? We moeten hem gaan zoeken, nu.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

En daar stond hij weer.
      Onder aan de uitkijktoren.
      Een symbool voor al zijn pijn en zijn mislukking, leek het wel. Zijn vingers klemden om een vochtige traptrede terwijl hij zwaar ademde. Ging hij daar weer naar boven? Hij was er niet meer geweest sinds hij zijn afscheidsbrief aan Jester had geschreven. Wat zonde van zijn tijd was geweest, aangezien het Jester geen moer kon schelen of hij levend of dood was.
      Maar hij wist niet of hij daar weer heen wilde, of hij zich weer door al die negatieve energieën wilde omringen. Daar waar hij zijn vuisten zo vaak aan flarden had geslagen dat de planken donker waren van zijn bloed. Wat had dat hem ooit opgeleverd? Niks.
      Zijn gedachten schoten naar het kratermeer, naar het mes dat daar nog altijd moest liggen. Hij boog zijn hoofd, keek naar de littekens op zijn armen. Fayr mocht ze dan wel hebben weggemoffeld, maar hij kon ze nog steeds zien. Iedere haal was in zijn geheugen gebrand.
      Ging hij dat weer doen?
      Voor die klootzak van een Jester?
      Hij dacht aan Nish. Die had hij toen niet gehad, maar nu wel.
      Of was dat ook allemaal schijn? Onderdeel van een of ander complot?
      Hij kon zijn arm nog om zich heen voelen, zijn lippen op zijn slaap. Nish had nooit gevonden dat hij moest veranderen, had dat in het begin zelfs onzin gevonden. Wilde hij niet liever bij zijn vriend zijn dan in zijn eentje in die vervloekte hut? Hij duwde zich van het trappetje weg en begon in de richting van de campus van de Buffalo’s te lopen. Vroeg of laat kwam Nish vast wel op zijn kamer.

Een kleine tien minuten later zat hij op Nish’ bed. Hij had zijn knieën opgetrokken en sloeg zijn armen eromheen. Tranen brandden in zijn ogen, maar hij wilde er niet aan toegeven. Dat gunde hij Fox en Jester niet. Toch speelden er beelden door zijn hoofd, vooral van vanavond. Toen ze samen op het podium hadden gestaan, toen één blik van Jester al genoeg was om rust in zijn hoofd te brengen. Er kriebelde een traan langs zijn wang.
      Jester en Fox.
      Hij werd misselijk van de gedachte.
      Hoelang waren ze hier al mee bezig? Al vanaf het begin? Toen Jester hem zogenaamd vergaf, had hij dit toen al gedachten? Hadden Fox en hij toen ook al gezoend, of meer?
      Hij klemde zijn vingers tot vuisten, zijn nagels sneden in de palmen van zijn hand.
      Een idioot ben je, Onyx. Een fucking idioot.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Adam ging achter hem aan,’ antwoordde Nish. ‘Maar laten we hem gaan zoeken ja.’ Hij legde een hand op Jesters schouder en gaf een kneepje. Hij zag ook wel aan Jesters gezicht dat hij dit nooit gewild had en je dacht nou eenmaal niet altijd helder na als je iemand zoende. Daar had hij ook wel ervaring mee.
      Ze liepen naar buiten toe. Daar stond Adam, die langs zijn keel streek.
      Oh. Dat maakte het allemaal wel iets moeilijker.
      ‘Hij wilde niet luisteren?’ vroeg Nish aarzelend.
      ‘Nee,’ mompelde Adam en hij sloeg zijn ogen neer. ‘Hij greep me bij mijn keel en zei dat hij me haatte. Maar – maar Yrla is achter hem aan.’
      Goed. Dat was in elk geval iets. Hij draaide zich naar Jester toe. ‘Heb je enig idee waar hij zou kunnen zijn?’
      Onyx kende hij dan wel goed, maar hij had nog geen vluchtbuien meegemaakt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'De oude wachttoren. Achterkant van het terrein.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Oké, dan gaan we daar eerst kijken.’
      Jesters houding en de gevoelens die van hem afspatten deden hem aan Onyx denken. Vol schuldgevoel en wanhoop. Misschien dat ze hem sneller vonden als ze alleen gingen zoeken, maar sneller dan Yrla waren ze sowieso niet. Hij vond het moeilijk inschatten of Onyx Jester zou willen spreken of juist niet, dus bij elkaar bleven leek daardoor een goed idee.
      ‘We vinden hem wel,’ zei hij tegen Adam en hij glimlachte tegen de nog altijd uit het veld geslagen jongen. ‘Komt goed. Probeer een beetje afleiding te zoeken, als dit hele feestje hierdoor in het water valt, voelt hij zich allen maar rotter.’
      Samen met Jester liep hij naar de rand van het terrein toe. Het was wel even lopen hij wilde eigenlijk van het moment gebruikmaken om een beetje te ontdekken hoe Jester nou in dit alles stond.
      ‘Je wist niet dat hij nog zo verliefd op je was?’ vroeg hij zich af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam had gedacht dat hij het stadium voorbij was dat hij bang voor Onyx kon zijn, maar toen zijn vriend hem net bij zijn strot had gegrepen en gezegd had dat hij hem haatte, trok zijn maag samen en begreep hij hoe Jester zich die avond moest hebben gevoeld. De plekken in zijn hals brandden nog steeds en herinnerden hem aan Dezi, maar hij drukte die gedachten weg. Dat was voorbij. Onyx haatte hem ook niet – hij had eerder een soort psychose of iets wat hem aan zijn eigen paniekaanvallen deed denken. Hij ging terug de zaal in. Fox was verdwenen. Gelukkig maar, want hij wist niet hoe hij daarop zou reageren. Geen moment had hij gedacht dat Fox zélf op Jester viel – als hij dat had geweten had hij vanochtend nooit over Onyx plannen verteld en nu vroeg hij zich af of híj dit alles veroorzaakt had. Maar hij had geloofd dat Fox met zijn gedachten helemaal bij Kris zat en hij begreep dit dan ook echt niet. Binnen vond hij Merrin en hij kroop bij zijn vriendje in de armen omdat hij toch wel geschrokken was van Onyx’ reactie en zich zorgen maakte. Hij kon zelf alleen niets doen op het moment en dat vond hij vreselijk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was Onyx op een afstand gevolgd, veilige afstand. Uiteindelijk waren de jongen het buffalo house in gelopen, gek genoeg. En Yrla had even twijfelend voor de deur gestaan. Hij was nog nooit hier geweest, behalve op een veilige afstand van een meter. Hij had het house altijd vermeden, maar nu moest hij toch echt naar binnen. Hij nam even een diepe hap lucht en liep achter Onyx aan naar binnen. Hij volgde hem de trap op en zag hem nog net in de laatste kamer verdwijnen. Voor twee tellen bleef hij even op de gang wachten, maar het bleef stil in de kamer. Geen geraas, geen gevloek. Alleen stilte.
      En dus waagde hij zijn kans. Hij liep voorzichtig naar de kamer en opende de deur verder. Yrla bleef in de deuropening staan, zodat hij ook weer uit zicht kon verdwijnen als Onyx dat wilde. "Hee," begroette hij de jongen zachtjes. Ergens wilde hij vragen of het wel ging, maar dat was zo'n afgezaagde vraag. Natuurlijk ging het niet, dat kon hij ook wel zien. "Ik kon je niet alleen laten," zei hij dus maar. "Kan- kan ik iets voor je doen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij schrok van Adam die opeens in zijn armen kroop. Hij was helemaal in gedachten geweest, was geschokt geweest wat er bij Jester en Fox gebeurd was. En die vreemde jongen die Fox op zijn bek had geslagen. Hij had gelijk gehad, hij had gelijk gehad.... Had hij Jester moeten waarschuwen? Was hij fout geweest door niets te zeggen over de jongens? Of had hij Onyx moeten waarschuwen, dat er misschien meer speelde dan men dacht?
      Adam was dwars door die gedachte van schuld heen gegaan. En Merrin keek een beetje verward naar hem, hij had gedacht dat zijn vriendje achter Onyx aangegaan was. "Gaat het wel?" vroeg hij bezorgd.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Ik had het moeten weten.' Moeten onthouden. Onyx had twee keer gevraagd of het echt niet meer kon worden en Jester begreep oprecht niet van zichzelf waarom hij überhaupt Fox terug gezoend had ten overstaande van de hele school. Waar het verhaal uiteindelijk Onyx toch wel bereikt zou hebben, of hij er was of niet. Hij was zo'n achterlijke rotidioot geweest. Hoe had hij het ooit in z'n botte kop kunnen halen om dit te doen?
      Jester beet zijn kiezen op elkaar en stak zijn handen in zijn zakken voordat die zouden bevriezen. 'We hadden erover gepraat,' zei hij dof. Waarom hij dat aan Nish vertelde wist hij niet zo goed. Zodat die het straks aan Onyx vertellen kon? Jester voelde heus wel aan dat Onyx straks niks van hem hoefde te weten. 'We zouden gewoon vrienden zijn—en hij trok zo naar jou toe.' Hij hád Onyx en Nish toch zo dicht bij elkaar zien staan? Dat had zij zich niet verbeeld? Onyx was direct na het liedje verdwenen en was daarna met zijn hoofd op Nish schouder ook van Jester weggebleven. Hij had gedacht dat-
      Zo stom. Hij had het gewoon moeten vragen. Langer moeten wachten, whatever. In plaats daarvan had hij al zijn gezonde verstand ergens achtergelaten en Fox gezoend om er daarna achter te komen dat hij wel verliefd was, maar niet op Fox. Niet zoals hij op Onyx verliefd was. De gedachte trok zich als prikkeldraad om zijn borst heen.
      Goed gedaan man. Onyx haat je, is al zijn vertrouwen weer kwijt, Fox denkt dat je ook op hem verliefd bent en de hele school weet dat de de zaak grondig verpest hebt. Echt, way to go.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish tuurde vooruit. Onyx was niet zo goed met hints. Hij betwijfelde of Onyx wist wat Nish voor hem voelde en waarschijnlijk waren Jesters woorden ook niet duidelijk genoeg geweest.
      ‘Als het gewoon een zoen was geweest, had hij dat ook niet leuk gevonden maar dan was hij in ieder geval niet zo… paranoïde geworden. Maar Fox heeft al de hele avond hatelijke opmerkingen naar hem gemaakt, gaf hem het gevoel dat je hem nog helemaal niet vergeven had en dat er niets oprecht was als je met hem lachte… En toen Fox hem recht aankeek voor hij je kuste en jij Fox vervolgens zoende… Toen was de cirkel voor Onyx rond.’ Hij zuchtte. ‘Maar ik denk dat ik het wel uit zijn hoofd kan praten als we hem gevonden hebben.’

[ bericht aangepast op 10 okt 2020 - 14:03 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

En toen Fox hem recht aankeek voor hij je kuste en jij...
      Jester bleef met een schok staan, alsof zijn voeten midden in een stap ineens met de grond vergroeid waren. Nish woorden galmden door zijn hoofd en hij staarde de jongen vol afgrijzen aan. 'Fox deed wat?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.