[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox sloeg zijn ogen neer. 'Dat weet ik wel. Maar soms voelt het alsof ik helemaal niet vooruit kom. En als ik wel vooruit kom... Dan voel ik me schuldig, zelfs als ik weet dat hij zou willen dat ik verder ging.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was een vreemd idee dat hij het ooit had kunnen vergeten, maar Fox was Onyx niet. Voor veel mensen waarschijnlijk logischer dan het gras als groen bestempelen en de lucht als blauw, maar voor Jester kwam de realisatie plotseling hard binnen. Met Onyx had hij eigenlijk over alles kunnen praten. Oplossingen zoeken, of gewoon het even hardop in zijn hoofd kunnen ordenen en een andere mening krijgen. Met Fox... ging dat anders.
      Waar hij met Onyx wel over Maaya had kunnen praten, kon dat met Fox niet over Zebediah.
      Misschien omdat het bij Fox ging om moord en bij Maaya niet, of misschien gewoon omdat de twee jongens er te verschillend voor in elkaar zaten. In ieder geval was het niet de eerste keer dat zijn vriend dichtsloeg als het om zijn ex ging en Jester vond dat hij het deze tweede keer had moeten weten.
      'Sorry,' zei hij oprecht en hij schudde zijn hoofd. 'Ik weet het-- ik had er niet over moeten beginnen. Ik blijf wel bij Mer, als je wil kan jij alvast gaan douchen ofzo?' Hij stond ook op en legde even kort een hand op Fox' schouder. 'Als je er ooit wel over wil praten, dan kan dat, oké? En als ik er per ongeluk weer over begin moet je me gewoon ongenadig hard in m'n zij prikken en hou ik erover op.'
      Hij zou straks Onyx aan zijn mouw trekken. Als het van Merrin mocht.
      Jester gaf Fox nog een bemoedigende glimlach en liep toen door naar zijn kast om er een trui uit te trekken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Verder gaan betekent niet dat je hem vergeten moet. Je kan hem nog steeds in andere mensen zien, of plekken kunnen aan hem doen denken. Is het niet meer accepteren dat de wereld er nu zo uit ziet en proberen daarin te leven?' vroeg hij, terwijl hij zijn vriend voorzichtig weer losliet. Jester schudde zijn hoofd. 'Ik heb niet iemand verloren zoals jij. Dus veel weet ik er niet van. Maar ik wil je wel helpen, waar ik dat kan.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

'Maar je was er wel heel erg dichtbij,' zei Fox zacht. 'Het was een kwestie van minuten.'
Fox wist niet eens waarom hij dat zei. Iemand kwijtraken en iemand bijna kwijtraken was een wereld van verschil. Bovendien was de relatie tussen Jester en Onyx niet te vergelijken met die van Kris en hem, zij zouden elk moment van de dag naar elkaar verlangen en echt geen weken wachten om het goed te maken. Maar Kris en hij hadden nooit een break gehad, hadden elkaar nooit op zo'n manier gekwetst. Hoe verschillend ze ook waren, ze hadden in elkaar precies gevonden wat ze nodig hadden. Hun liefde had alles overstegen. Zelfs nu ze al drie jaar van elkaar gescheiden waren, zou Fox alles doen om hem terug te krijgen.
Hij richtte zijn aandacht weer op Jester en glimlachte. Het was meer dan lief dat hij wilde helpen.
'Dank je. Het zwakt ook wel weer af. Maar je hebt gelijk, misschien moet ik gewoon accepteren dat ik dit misschien wel mijn hele leven hou.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox

Fox glimlachte kleintjes. Zebediah bleef inderdaad een gevoelig onderwerp. Maar als iemand hem had kunnen begrijpen, dacht hij, was het Noah wel geweest, en daardoor voelde het een beetje als een teleurstelling dat ze zo lijnrecht tegenover elkaar stonden.
'Tot straks,' zei Fox zacht. 'Ik ga even een stuk vliegen denk ik. Even mezelf terugvinden in plaats van de door Zeb verpeste versie.' Hij grijnsde scheef en liep toen de kamer uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een kwestie van minuten. Voor heel even liet Jester zijn eigen gedachten gaan naar wat er gebeurd zou zijn als ze te laat geweest waren. Als Fayr hem niet meer had kunnen helpen en Onyx zijn ogen nooit meer open had gedaan. Er trok een stekend, misselijkmakend gevoel door zijn maag bij dat idee en hij hield er acuut weer mee op. Herinnerde zichzelf eraan dat ze wel op tijd waren en dat Onyx en hij het hele verhaal zelfs hadden uitgepraat. Thank de heavens.
      'Misschien kom je ooit op een punt dat het je doet glimlachen als er weer iemand iets doet wat Kris ook gedaan zou hebben. Misschien niet, en dat is dan ook oké.' Jester sloeg nog even kort zijn armen om Fox heen en stapte toen echt achteruit. 'En ook als je met je gedachten bij Kris zit, vind ik je nog steeds aardig hoor.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Gelukkig maar,’ antwoordde Fox en hij veegde laatste tranensporen van zijn wangen. ‘Anders was onze vriendschap van korte duur.’ Hij glimlachte even naar de jongen. ‘Bedankt dat je even meeliep. Anders zat ik waarschijnlijk helemaal verstrikt in mijn gedachten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De laatste weken waren zo rustig geweest op Experium dat het nogal bekijks trok toen Tony hij-wist-niet-wat tegen de Panthers uitkraamde en Onyx uiteindelijk zijn soep in het gezicht van de jongen gooide. Nish had het liefst meteen naar hem willen toe lopen om te horen wat er aan de hand was, uiteindelijk wachtte hij buiten tot Onyx de school uit kwam. Fox had hij de zaal al eerder zien verlaten, met Jester vlak achter zich aan. Vanaf de plek waar hij wachtte had hij gezien dat de twee elkaar omhelsden en toen Onyx naar buiten kwam, besloot hij hem in elk geval niet dezelfde kant op te sturen omdat hij echt geen flauw idee had wat er precies aan de hand was.
      ‘Hé man,’ zei hij toen Onyx naar hem toe liep. ‘Wat was dat allemaal?’
      ‘Tony deed kut,’ zei hij schouderophalend.
      Misschien dat een ander het daarbij liet, maar Nish had het gevoel dat het wel wat meer bij Onyx had losgemaakt. Hij knikte naar een heuveltje even verderop en Onyx liep met hem mee.

[ bericht aangepast op 27 sep 2020 - 19:22 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ergens vond hij het wel fijn dat Nish op hem had staan wachten. Hij wist niet precies wat hij over het voorval moest zeggen, maar de tekening brandde in zijn zak en uiteindelijk haalde hij die eruit en reikte de prop naar Nish uit. De enige aan wie hij de tekening zou laten zien.
      ‘Deze hield Tony voor mijn neus,’ mompelde hij.
      Nish vouwde het open en keek er zwijgend naar. Onyx draaide zijn hoofd weg. Het was misschien maar een tekening, een fantasie van Fox, maar het idee alleen al dat Jester met iemand anders zou zoenen veroorzaakte een zeurend gevoel in zijn borst.
      ‘Wat een eikel is het ook,’ bromde Nish. ‘Zulke tekeningen maken en dan ook nog zo opzichtig dat iedereen het kan zien.’
      Onyx tuurde in de verte en probeerde niet stil te staan bij de vraag of Fox gewíld had dat dit hem onder ogen kwam.
      ‘Dat was niet waarom ik boos werd,’ zei hij. Hij moest er niet aan denken dat iets als jaloezie ervoor zou zorgen dat hij met soep ging gooien. ‘Tony bood zogenaamd zijn excuses aan voor zijn roddel en zei dat hij het verkeerd geïnterpreteerd had. Dat Jester behoefte had wat groters, wat dierlijks, snap je? Jes – en Kris – werden afgeschilderd alsof ze het graag met dieren deden en toen zijn gespot wat de gedetailleerd werd, knapte er iets en smeet ik de soep in zijn gezicht. Jes trok zich er geen moer van aan, maar het raakte Fox wel hard.’
      ‘En jou?’
      Onyx wist niet zo goed wat hij daarop moest antwoorden. Zelfs al wist hij dat het onzin was, hij wilde gewoon niet dat iemand slecht over Jester dacht, dat hij leugens over hem verspreidde.
‘Mij raakte het ook, I guess. Anders werd ik niet zo boos.’
      ‘Je wilde hem beschermen,’ zei Nish. ‘Stiekem is het fucking sexy wat je deed.’
      Fronsend keek Onyx opzij. ‘Soep in iemands gezicht gooien is fucking sexy?’
      Nish grinnikte. ‘Laat mij lekker m’n gare fetishjes hebben.’
      Onyx grijnsde scheef. Het bleef soms een vreemde gast. Misschien dat het daarom wel zo goed klikte. Hij leunde wat naar achteren in het gras. De tekening lag opgevouwen tussen hen in. Zodra Nish zag dat zijn blik erop viel, boog hij opzij en trok hij een aansteker uit zijn zak. Hij stak het puntje van het papier aan en samen keken ze toe hoe het rood en het zwart zich over het papier verspreidden totdat er niets dan rokende en gloeiende materie van overbleef.
      Kon hij Fox’ fantasieën ook maar zo makkelijk in rook laten opgaan…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vlak voor haar kamer treuzelde ze even. Fayr was er nu achter gekomen dat ze met Darian omging, opnieuw een Rhino. Zou ze boos zijn? Zowel Vienna als Fayr hadden er een slechte ervaring mee. Al had ze dit keer wel echt gecheckt of ze Darian wel kon vertrouwen, en ze kende hem nog uit de tijd met Thor! Darian was altijd lief voor haar geweest. Het was eigenlijk jammer dat zodra het over was met Thor haar vriendschappen die ze toen opgebouwd had allemaal verdwenen waren. Ze had het gevoel dat ze het met Darian misschien weer leven in kon blazen. Hij was lief, vriendelijk voor haar. En ze wist zeker dat hij anders was dan de rest.
      Vienna stapte hun slaapkamer binnen. Zodra ze haar vriendin haar gezicht zag, dempte het vrolijke gevoel van binnen. Het gevoel dat Darian achter had gelaten. Ze slikte een brok in haar keel weg en liep in de richting van haar beste vriendin. Ze ging zachtjes naast haar op bed zitten en keek haar met een verontschuldigend glimlachje aan. "Ik moest je nog wat vertellen."
      Ietwat nerveus keek ze Fayr aan. "Ik heb een flauw vermoeden van wat je moet denken. Darian? Alweer een Rhino? Hadden we niet genoeg van Rhinos?" Ze grinnikte zelf zachtjes om haar eigen vragen. "Ik kan begrijpen als je best wel wantrouwend ben tegenover Darian, dat was ik in het begin ook. Maar ik ken Darian, we waren goede vrienden in de tijd dat ik een relatie had met Thor. Hij was lief voor me en heeft me geholpen." Ze glimlachte even verontschuldigend naar Fayr. "Nu na alles wat er gebeurd is, ook met Romeo, was ik ook een beetje huiverig met hem om te gaan. Maar Darian is echt heel gezellig. En hij is blijkbaar jarenlang vrienden met Fire geweest. Dus ik ben uiteraard even gaan checken bij Fire of dat waar was. En aan Fire gevraagd of ik de jongen kon vertrouwen. Fire zegt van wel, en aangezien Jester zoveel vertrouwen in Fire ook heeft, dacht ik ik probeer het toch maar." Er kwam een verdrietige glimlach op haar gezicht te liggen. "Toen ik hem opnieuw ontmoette, leek hij zo.... eenzaam. Ik kon het om een of andere reden niet negeren." Vienna legde even haar hand over die van haar beste vriendin heen en gaf er een kneepje in. "Het spijt me dat ik niet eerder verteld heb dat ik weer met hem omging, maar je was nog zo bezig met Romeo. Ik wilde je niet laten schrikken of kwetsen."

[ bericht aangepast op 1 okt 2020 - 19:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Natuurlijk,' glimlachte hij terug. 'Het zou toch best naar zijn als je crush je in de steek laat. Heb je zin in een wedstrijdje door het bos?'
      Doenormaaldoenormaaldoenormáál for heavens sake je bent nog veel te in de war om daar ook maar íets dieper op in te gaan, was het echt dat grapje waard? Zo grappig wás het niet eens. Jeez, het is een mirakel hoe mensen überhaupt met je om kunnen blijven gaan, want makkelijk maak je ze het niet hè?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het voelde vreemd dat Jes naar zichzelf refereerde als zijn crush, zo direct na een gesprek over Kris. Tegelijkertijd bracht het hem ook weer snel terug naar het hier en nu.
      ‘Die crush van mij moet nou eerst maar eens bedenken of hij een date wil of niet,’ plaagde Fox. ‘Wat voor wedstrijdje wil je doen? Rennen? Daar ben ik niet echt een fan van in mijn mensengedaante.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox verdween en Jester bleef achter in de kamer met een bewusteloze Merrin in zijn bed. Even bleef hij nog besluiteloos in het midden van de kamer staan en liep daarna terug naar het bed van Fox. De zachte stof van de trui gleed comfortabel langs zijn huid en bracht weer een beetje warmte terug die de vloer had gestolen. Nu zonder zijn kamergenoot was het stil in de kamer. En een heel geanimeerde gesprekspartner hoefde hij niet van Merrin te verwachten.
      Hij ging in kleermakerszit op het bed zitten en trok de deken nog een beetje over zijn benen. Eigenlijk als vanzelf schoten zijn gedachten terug naar Zebediah. Of eigenlijk, naar Clive. De afgelopen week had Jester rustig aan geprobeerd wat herinneringen terug te brengen. Het allerliefst meteen de belangrijkste, maar zo ging het duidelijk niet.
      Hij had flarden gezien van thuis. Toen hij zeven was, had hij samen met zijn vader een fort van dekens gebouwd, midden in de woonkamer. En toen zijn moeder thuiskwam, had ze gelachen en was erbij gekropen. Cackle had voorgelezen uit de Hobbit. Het hoofdstuk waar alle dwergen zomaar theetijd kwamen verstoren. Weer een andere keer had hij iets gezien van een groot gebouw en hordes tieners. Zijn middelbare school, met wiskunde en engels en geschiedenis en geen magie. Geen Experium. Maar hij had behalve die ene keer nog niks terug van Zebediah. Clive.
      Nu hij er eindelijk bijkon, wist hij ook niet helemaal zeker of hij dat wel wilde.
      Jesters blik dwaalde af naar Merrin op het bed.
      Om je vijand te verslaan, moest je weten wie hij was, toch? Jester beet op zijn lip en liet zijn hoofd tegen de muur rusten. Deed zijn ogen dicht, en riep zijn gave op.

      Clive was te laat. Noah liet zijn vingers rusteloos langs de bladzijden van zijn gloednieuwe boek glijden. 'Noorse Goden' heette het. Van Neil Gaiman. Hij had al een paar stukjes gelezen en tot nu toe vond hij het geweldig. Hij was benieuwd wat voor boeken ze eigenlijk in de bibliotheek op Experium hadden, maar Clive hield er niet van om over Experium te praten. Dus vaak hadden ze het maar over andere dingen, want dat was een stuk leuker. Zoals de dingen die Noah in de zomervakantie had gedaan. Hoe het op school ging soms, en als hij geluk had gingen ze oefenen met hun gaven.
      Noah vond het nog steeds geweldig om te proberen Clive te slim af te zijn. Zijn vriend kon het natuurlijk al veel langer dan hij, maar zijn gave was directer. Noah was slinkser en soms lukte het gewoon zonder dat Clive het doorhad. Eigenlijk was Clive ook de enige met wie hij kon oefenen, want thuis liep hij het risico dat zijn ouders erachter kwamen.
      Waar bleef Clive nou?
      Eén keer had hij zijn gave op een klasgenoot gebruikt. Gewoon, alleen maar een héél klein extra zetje in de rug. Niemand die het door had gehad. Clive bedoelde het goed, maar hij maakte zich druk om niks. Zo erg viel het heus niet op, Noah had geen tattoo op zijn voorhoofd dat spelde 'MAGIE' ofzo. Paul dacht vast alleen dat hij even iets meer moed had gehad dan normaal, toen hij voor de vierde keer een vliegtuigje had gevouwen en naar de wiskundedocent had gegooid. Mikken was niet zijn beste eigenschap, maar het vliegtuigje was mídden op het voorhoofd van meneer Wilson gekomen. En Paul had daarna strafwerk, maar de klas had dubbel gelegen.
      De tijd vergeten was één ding, maar zijn vriend was nu al een uur te laat. Nog even en het werd donker. Noah mocht ondertussen best wat (dertien zijn had zijn voordelen) maar zijn moeder hield er niet van als hij in het donker door het bos banjerde. Straks kon hij de weg terug niet meer vinden. Dat laatste was natuurlijk onzin, want zelfs geblinddoekt en na honderd rondjes draaien zou hij de weg binnen no-time weer gevonden hebben. Hij kende het hier beter dan zijn eigen broekzak hoor. Hij wist heus wel wat hij deed.
      Noah bleef vier uur wachten tot Clive zou komen en nam de vierde keer dat zijn moeder belde eindelijk zijn mobiel op. Het was nog helemaal niet koud, het was tenslotte pas september, maar ook tegen het einde van de zomer was het om twaalf uur 's nachts gewoon donker en waren moeders gewoon dodelijk bezorgd. Hij kreeg een week huisarrest.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zie? Daar had je het al. Kleine stomme idioot.
      'Hangt van de date af,' zei Jester, zonder er echt goed over na te denken, maar de woorden waren z'n mond al uit en daar kon hij daarna nog maar weinig aan doen. 'Het is een halfwereldwonder dat ik het wel leuk vind in een mensengedaante,' verzuchtte Jester dramatisch. 'Maar racen tegen -letterlijk- jou, vos, lijkt me wel een prachtig recept voor een awesome race en helaas waarschijnlijk ook een nederlaag maar dat neem ik er maar bij lief. Of misschien kan ik een soort haas-en-de-schildpad shizzle uithalen, maar dat werkt natuurlijk niet meer als ik je dat vertel.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hangt van de date af.
      Wat moest hij daar nou mee? Jester stond er in elk geval niet om te springen.
      Omdat hij het niet wil.
      Maar hij dacht terug aan Jesters hand in de zijne, aan de keren dat hij hem had zien blozen. Het was vast gewoon nog te vroeg. Hij zou niet opgeven, daar was Jester veel te leuk voor. ‘Klinkt goed,’ zei hij tegen Jester. Hij veranderde alvast in een vos, wuifde met zijn staart en dartelde om Jester heen zodat hij bijna over hem heen viel. Hij grinnikte inwendig en begon toen in de richting van het bos te lopen. Vlak bij de school zag hij Onyx en Nish samen in het gras liggen praten en staarde er even naar. Nu een glimlach Onyx’ gezicht tekende, was het iets minder moeilijk om zich voor te stellen wat Jester in hem had gezien. Nu Onyx hem aan Kris had doen denken, was het nog vreemder om Nish en hem zo samen te zien. Toch moest het maar gauw wat worden. Het was in elk geval een goed teken dat Nish Onyx had opgevangen en dat dat niet op Jesters schouders terechtkwam. Nish leek zijn plek vrij natuurlijk in te nemen en dat leverde Jester vast ook minder stress op.
      Hij keek even over zijn schouder waar Jester bleef en draafde toen weer verder.

[ bericht aangepast op 27 sep 2020 - 22:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.