[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik geloof van niet. Alles staat wel zo onderhand." Yrla haalde zijn iNet uit zijn zak en keek even naar de tijd. "We hebben nog net genoeg tijd om nog evt. te douchen en om te kleden voor het feest begint." Hij keek even van Emil naar Vienna en grijnsde. Dit was gewoon even te makkelijk, of misschien zat hij gewoon goed in zijn vel. "Of andere dingen te doen als jullie dat willen," zei hij plagend. Yrla wiebelde met zijn wenkbrauwen en zette daarbij zijn meest zwoele blik op. Zijn grapje had precies het effect wat hij wilde bereiken. Hij hoorde Vienna verontwaardigd zijn naam roepen. Yrla schoot in de lach, wat ook bij Vienna een grijns op haar gezicht veroorzaakte. Ze greep naar de peperhouder op de tafel naast haar en die smeet ze in zijn richting. Lachend verdween hij gehaast achter de bar.
      Hem raken was technisch gezien onmogelijk. "Je mag ook met mij mee douchen hoor, Vie." Yrla waagde zich weer een stukje achter de bar vandaan en spiekte over de rand heen. Maar Vienna stond alleen maar hoofdschuddend op haar plek. "Jij bent echt verschrikkelijk," zei ze met een zucht. Grijnzend ging Yrla weer staan. "En daarom zijn we vrienden, en dat weet je," zei hij veel te zelfverzekerd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam wilde knikken, hij had vanavond niets meer uit zijn kamer nodig. Hij liet zijn hand in die van Merrin glijden. ‘Ja, laten we gaan.’ Hij glimlachte, vooral om zichzelf moed te geven. ‘Ik weet niet of ik wel een liedje durf te doen hoor,’ waarschuwde hij hem alvast.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze rolde nog een keer met haar ogen, maar daarna keek ze vriendelijk naar Emil. Hoewel Yrla een plagerijtje ervan gemaakt had, had ze opeens de kus die ze met Emil gewisseld had in haar hoofd. Het was een tijdje vergeten, maar het was alsof alles opeens weer omhoog kwam. Ze wist wel een ding, Fayr zou Emil in ieder geval niet afkeuren. Wacht... Waarom dacht ze daar uberhaupt over na? Ze kon een lichte blos van haar wangen niet weren. "Ik zie je straks wel," zei ze zachtjes. Ze voelde zich opeens ontzettend ongemakkelijk, zeker onder de blik van Yrla die haar nog altijd grijnzend aankeek. "Je wilt me vast wel de eer doen om straks een liedje met me te zingen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dan doen we toch samen een liedje?" Merrin verstrengelde zijn vingers met die van Adam en liep hun kamer uit. Eerst hadden ze feest vanavond en daarna kwam Adam ook nog eens bij hem op de kamer slapen weer! Wat heerlijk! De avond was nog niet zo heel ver onderweg, maar het begon toch al een beetje frisjes te worden in de avond. Toch had Merrin een t-shirt aangetrokken, want binnen in de zaal zou het waarschijnlijk bloedheet zijn. Hij keek even opzij naar de jongen naast hem. "Wat is eigenlijk je lievelingsliedje?" vroeg hij aan Adam. Ze waren dan al misschien bijna twee maanden samen, maar het antwoord op die vraag wist hij nog niet.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Lachend liet Jester zich ook weer terug naar de grond zakken. 'Nou, kom maar op. Misschien dat ik dan deze keer wel een kans maak.' Hij grijnsde naar zijn vriend en sprong losjes op zij voeten op en neer. 'Klaar? Drie, twee, één...'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze had al eens samen met Fox gezongen, dus ze zou zich in ieder geval niet schamen voor zijn niet al te prachtige stem. 'Ja, dat is goed hoor,' zei hij met een glimlachje. 'Dan moeten we straks maar wat uizoeken.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het kwam bijna nooit voor dat een andere persoon hem zenuwachtig maakte. Ja – Onyx was natuurlijk een uitzondering, maar dat was een heel ander soort spanning dan die hij nu voelde. Normaal kon het hem geen moer schelen wat anderen van hem vonden, maar Yrla… Yrla was anders. Dat was vier jaar geleden al zo geweest. Dat was nog steeds zo. Een conclusie waar hij zelf ook versteld van stond. Als de jongen hem er niet bij wilde hebben, zou hij weggaan.
      ‘Relax man,’ zei Onyx toen hij dat voornemen nog eens hardop uitsprak. ‘Je bent echt niet de enige klootzak hier op school. Als hij bepaalde mensen had willen buitensluiten, had hij wel een besloten feest georganiseerd. Zonder Rhino’s, zonder Dezi en fucking Tony, en heel misschien zonder jou. Maar zelfs zíj zijn welkom, dus jij maakt je echt druk om niks.’
      Misschien. Toch zorgden zijn zenuwen ervoor dat hij zijn gave niet helemaal onder controle had en hij af en toe verdween zonder dat hij het doorhad.
      ‘Dit ziet er creepier uit dan dat je helemaal onzichtbaar bent,’ grinnikte Onyx. Hij gaf hem een plagend schouderduwtje. ‘Maar je kan eerst onzichtbaar blijven? Als het straks drukker is dan val je vast niet op. Al ben ik nog steeds pro recht op Yrla aflopen, zeggen dat het je spijt en dat ie je een klap voor je kanis mag geven en daarop proosten.’
      Nish zweeg. Dat was makkelijk praten. Hij betwijfelde echter of Yrla er ook zo over dacht. In de vier jaar die voorbij waren gegaan, had hij hem alleen met ogen vol haat aangekeken. Zoiets ging niet zomaar weg. De nachtmerries die hij over de jaren had gehad, hielpen ook niet mee. Zelf mocht hij zich dan niet precies herinneren wat er die nacht was gebeurd, maar de donkerste uithoeken van zijn geest konden dat wel voor hem invullen. Hij kreeg een bittere smaak in zijn mond en even was het alsof zijn hart bevroor. De zin om naar binnen te gaan, was helemaal verdwenen.
      Een hand tegen zijn borst hield hem tegen en hij bleef stilstaan. Onyx stond recht tegenover hem en keek hem aan. ‘Wil je dat ik eerst met hem praat?’
      Vlug schudde Nish zijn hoofd. ‘Nee, doe maar alsof je van niets weet. Straks vindt hij dat nog vernederender.’
      Onyx knikte langzaam. ‘Dan moet je door de zure appel bijten. Kom op – jullie zijn wel op meer feesten tegelijkertijd geweest. Het bal?’
      Dat was anders.
      Dat was niet door Yrla georganiseerd. En dat was voordat Damon al Yrla’s ergste herinneringen naar boven had gehaald.
      ‘En stel dat hij je nog steeds haat. Wat dan?’ vroeg Onyx. ‘Wat verandert er dan echt ten opzichte van nu? Zelfs als hij het ruk vindt dat je er bent, weet ik zeker dat hij zich er wel overheen zet en jou echt niet zijn avond laat verpesten.’
      Nish beet op de binnenkant van zijn wang. Hij wist eigenlijk niet zo goed waarom hij dat zo onverteerbaar vond. Praktisch zou er niets tussen Yrla en hem veranderen. Zou er wel iets tussen Onyx en hem veranderen? Was dat waar hij bang voor was? Als Onyx werd gedwongen om tussen hem en zijn afdelingsgenoot te kiezen – zou hij dan loyaal zijn aan zijn afdeling?
      Zijn ogen dwaalden naar beneden en bleven ergens rond Onyx’ knieën hangen. ‘Wat als het een wig drijft tussen jou en je afdelingsgenoten?’
      Hij sloot zijn ogen even toen hij zijn eigen vraag hoorde. Soms leek het wel alsof zijn gevoelens en de daarmee gepaard gaande gedachten helemaal geen remmingen hadden als Onyx bij hem was. Iets dieps als dit zou hij met niemand anders hebben gedeeld, maar…
      Zijn adem bleef in zijn keel steken toen Onyx een vinger onder zijn kin legde en zijn hoofd omhoog dwong. Het was zo’n teder gebaar dat Nish het gevoel had dat zijn hart zou exploderen. Zijn huid brandde waar de jongen hem aanraakte en een diep verlangen dat die vingers ook de rest van zijn gezicht zouden strelen, welde in hem op. Hij keek in die onwerkelijke blauwe ogen. Zijn hart sputterde in zijn borst toen hij zag hoe warm zijn blik was. Het was een kant van hem die Nish nooit verwacht had, maar die er samen met zijn kwetsbaarheid voor had gezorgd dat hij de afgelopen weken nog tien keer harder voor die gast was gevallen.
      ‘Ik laat je niet in de steek,’ antwoordde Onyx. ‘Ik heb geen idee wat er van me terecht was gekomen als jij er niet was geweest, maar het was niks goeds.’
      Onyx’ gezicht was vlak bij het zijne. Hij kon zijn adem bijna op zijn lippen voelen. Proeven. Oh, wat wilde hij hem graag zoenen. Zijn lippen oefenden een bijna onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem uit. Toch vocht hij ertegen. Onyx hield nog van zijn ex. Van een kus zou hij alleen maar schrikken, daar zou hij alles mee kapotmaken.
      Zijn blik was naar Onyx’ lippen afgedwaald en hij dwong ze weer terug naar Onyx’ ogen. De Panther had zijn hand weer laten zakken, wreef nu een beetje opgelaten in zijn nek. Die gekke spanning moest hij ook hebben gevoeld.
      ‘Ben blij dat te horen,’ zei Nish met een scheve glimlach terwijl hij zichzelf weer een beetje bij elkaar raapte en dat wat er ook in zijn maag fladderde weer naar een verre uithoek probeerde te duwen. ‘Want ik laat jou ook niet in de steek. Welke onzin die roodharige kol me ook op de mouw gaat spelden.’
      Onyx kopieerde zijn halve grijns, daarna draaide hij zich weer naar het gebouw voor hen toe.
      ‘Nou, ga eerst maar undercover dan, als je na twee biertjes zekerder van jezelf voelt. Maar zodra we gaan karaoken, sta je mooi naast me op het podium.’
      Nish’ grijns werd groter. Een paar maanden geleden had hij nooit kunnen bedenken dat het iets was waar Onyx aan mee zou doen; karaoken. En nu wilde hij dat samen met hem doen.
      Hoe dan ook ging dit een mooie avond worden, hield hij zich voor.
      Voor het eerst in jaren had hij weer het gevoel dat hij een échte vriend had.
      En oh – wat was het ironisch dat hij wéér meer dan vriendschap voelde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox kreeg het idee maar niet uit zijn hoofd, dat Onyx vanavond een serieuze poging zou ondernemen om Jester terug te winnen. Door hem mee te nemen naar Disneyland. Fox dacht dat er misschien echt iets tussen Jester en hem opbloeide. Het voelde allemaal zo goed, zo natuurlijk, en ondanks dat Jester van zijn gevoelens wist had hij hem op zijn wang gekust, en een paar dagen daarvoor hadden ze nog hand in hand gelopen. Dingen die hij met Onyx niet deed. Wat dat betreft moest hij zich dus ook niet zo veel van zijn concurrentie aantrekken, maar toch… Het was wel fucking Disneyland dat Onyx voor hem gebouwd had. Where all the magic happened. Het kon zo maar gebeuren dat Jesters oude gevoelens terugkwamen – je zou het maar raden. En hij wilde niet dat Onyx Jester toch nog net voor zijn neus weggriste. Hij was zó dichtbij… Als hij nu kon voorkomen dat Jester vanavond op Onyx’ uitnodiging inging, dan zou hij er alles aan doen om Jester vanavond zelf voor zich te winnen. Hij wilde niet dat Onyx zijn ex eraan herinnerde dat hij er ook nog was.
      Toen hij op dat moment Onyx binnen zag komen, besloot hij er maar meteen werk van te maken. Een klein beetje aan zijn zelfvertrouwen rammelen was heus zo erg niet, toch? Het enige wat hij wilde, was dat Onyx vanavond terughoudend was, dat hij Jester de ruimte gaf om bij Fox in de buurt te blijven. Als Jester en hij nou zouden zoenen, zou Onyx de handdoek vast in de ring gooien en dan zou Onyx accepteren dat Jester niet meer hetzelfde voor hem voelde en verdergaan met zijn leven. Lekker verliefd worden op Nish, ofzo. Die stond vast te popelen om Jester te vervangen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Laten we hopen dat dit een geslaagder feestje wordt dan de vorige twee waar de Panthers aanwezig waren hè?’
      Onyx verstrakte en draaide zijn hoofd opzij. Hij was amper een minuut binnen. Fox ging zijn blik niet uit de weg. Er lag een blik in zijn ogen die Onyx niet helemaal kon duiden. Meestal was de jongen gewoon irritant, maar vanavond leek het anders.
      ‘Vast wel.’ Hij probeerde nonchalant te blijven, al ontging de bijtende ondertoon hem niet.
      ‘Hopelijk kun je nu in elk geval wel je zelfbeheersing bewaren.’
      Het was alsof hij een dreun in zijn gezicht kreeg. ‘Dat ik je de afgelopen weken geen klap voor je bek heb gegeven terwijl je me duidelijk zat uit te lokken ís zelfbeheersing,’ kaatste hij terug.
      ‘Dat is ook zeker progress. Ik hoop gewoon dat je Jester vanavond ook een leuk feest gunt en dat je niet weer dronken haat naar hem gaat spuwen. Ook als er dingen gebeuren die je niet zinnen. Want laten we eerlijk zijn – de soep die je gister in Tony’s gezicht smeet bewees wel dat je niet écht veranderd bent.’
      ‘Want ik had moeten gaan janken, zoals jij?’ snoof Onyx.
      Fox kromp iets in elkaar. ‘Nee,’ mompelde hij. ‘Maar je had hem ook gewoon met een kutopmerking kunnen afwimpelen. Wat ik bedoel is dat het bij Jes gewoon nare dingen naar boven haalde terwijl hij een feest als dit juist zo nodig had.’
      Onyx keek hem recht aan, in Fox’ ogen probeerde hij te lezen of de jongen de waarheid sprak of dat hij aan het stoken was. ‘Als Jes daar een probleem mee had, kwam hij dat wel tegen mij zeggen.’
      ‘Denk je dat nou echt?’ snoof Fox. ‘Hij is als de dood dat je met een scherf in je hand staat als hij kritiek op je levert en echt eerlijk tegen je is.’
      Vanbinnen verkrampte hij. Juist op dat moment gleed er een onzichtbare arm om hem heen. ‘Hij liegt,’ fluisterde Nish in zijn oor. Hij voelde een geruststellend kneepje in zijn zij. ‘Hij is doodsbang dat jullie elkaar terugvinden als jullie wat gedronken hebben en toegeven aan jullie gevoelens.’
      Onyx draaide zijn hoofd opzij, maar hij kon Nish niet zien.
      ‘Hij bedankte me voor wat ik deed,’ antwoordde Onyx Fox. ‘Dat ik voor jóú opkwam. Hij zou nooit recht in mijn gezicht liegen.’ Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Híj niet.’
      ‘Hij zei dat zodat jij je niet rot zou voelen,’ antwoordde Fox. ‘En weer door het lint ging. Maar toen het puntje bij paaltje kwam, ging hij met mij mee naar buiten. Terwijl Tony jóú moest hebben.’
      ‘En nu? Wil je een schouderklopje?’ hoonde Onyx. ‘Als Jester je zo hoorde zou je die in elk geval niet krijgen. Maar ik ga je niet bij hem zwartmaken, als je daarop hoopt. Vroeg of laat krijgt hij zelf wel door wat een jaloers, achterbaks ventje jij bent. Fijne avond nog, Fox.’
      ‘En zo is het,’ zei Nish. ‘En als we nu geen bier gaan halen, sla ik die gast voor z’n bek.’
      Onyx grinnikte zacht. ‘Ja, laten we daarmee wachten tot we de drank de schuld kunnen geven.’
      Hij draaide zich van Fox af.
      ‘Blijf jij echt onzichtbaar? Dan denken ze dat ik gek ben.’
      ‘Dat denken ze toch allang.’ Tegen zijn schouder voelde hij dat Nish zijn schouders ophaalde. Wat dat betreft was het wel fijn dat zijn vriend een arm om hem heen had geslagen, dan wist hij in elk geval zeker dat hij er nog was. ‘Maar als mijn knappe gezicht je nou opvrolijkt, ben ik wel bereid om Yrla’s vuile blikken het hoofd te bieden.’
      ‘Wat een toewijding.’
      ‘Uhu.’
      ‘Doe maar dan.’
      Een tel later verscheen Nish naast hem. Een grijns speelde om zijn lippen, al zag Onyx dat hij nog steeds nerveus was. Zijn blik gleed door de zaal en hij zag dat Yrla vlak bij de bar stond.
      ‘Eerst de zure appel,’ zei Onyx. ‘Kutter dan Fox gaat ie heus niet zijn.’
      Nish glimlachte flauwtjes, maar liep toen toch met hem mee naar de bar.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam dacht daar even over na. Dat had hij zich nooit afgevraagd. ‘Ik vind Lips of an Angel een mooi liedje,’ zei hij toen. ‘Van Hinder.’
      Voor het eerst voelde dat een beetje vreemd, aangezien het liedje ging over een man die zijn ex miste terwijl hij al in een relatie zat. Nu was het niet zo dat hij Rory miste of dat het iets afdeed aan zijn gevoelens voor Merrin, maar het was toch een beetje gek.
      ‘Maar die kent vast bijna niemand.’
      Hij zong het liefst een meezinger – dan deed de rest vast ook mee en hoorden ze hem niet vals zingen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was snel even teruggegaan naar zijn kamer, had zichzelf inderdaad even opgefrist en had het cadeautje van Emil onder zijn bed vandaan geplukt. Het was een onhandig ding, maar ze konden het de rest van de avond onder de bar leggen. Yrla had nog enigszins lichte twijfel bij zijn cadeautje, maar hij kende Emil niet goed genoeg om een beter cadeautje te verzinnen. En dit had hij gewoon geniaal gevonden. Hij zou het vast grappig vinden.
      Op dit moment hing hij aan de bar op zoek naar de jongen om zijn presentje te geven. Hoewel hij Emil wel gehoord had over het feit dat zijn verjaardag nu dubbel voelde, Yrla vond het belangrijk dat hij wat kreeg. Na wat Merrin voor hem had gedaan op zijn eigen verjaardag zou hij het prachtig vinden als hij het kon doen voor iemand anders, hij wist zelf nog hoe dankbaar hij zich had gevoeld ook al was het cadeautje zo simpel geweest. Terwijl hij zocht naar Emil spotte hij in plaats daarvan Nish en Onyx die samen dichter naar de bar kwamen. Zijn hart zat direct in zijn keel en Yrla wendde zijn gezicht af. Het voelde alsof er een brok in zijn keel zat dat als een wilde tekeer ging. Ergens was hij dankbaar dat Adam hem nu verteld had dat Onyx met Nish omging, dat maakte de schok minder groot om ze samen te zien. Maar zijn handen werden klam bij het zien van Nish en hij werd opeens super nerveus. Dat was voor een lange tijd niet gebeurd. Ergens had hij nog steeds het idee in zijn hoofd gehaald om een keer met Nish te praten. Maar hij wist nog steeds niet wat hij wilde zeggen, wat hij wilde bereiken, wat hij wilde weten. Hij hoopte ineens diep van binnen dat ze geen 'hoi' kwamen zeggen, want hij wist echt niet wat hij moest doen.
      "Yr!" Vienna sprong ineens voor zijn neus en kwam voor hem zo uit het niets dat hij zich wezenloos schrok. Vienna schoot in de lach en keek hem met een lichte grijns aan. "Iemand hier heeft een slecht geweten." Haar lach en de schrik haalden de spanning iets van hem af en nerveus lachte hij zachtjes met het meisje mee. "Ik ben altijd iets van plan, dat weet je toch?" zei hij met een lichte grijns. Precies op dat moment kwamen Nish en Onyx voorbij lopen. Voor een moment ontmoette zijn blik die van Nish en nerveus wierp Yrla hem een kleine glimlach toe, voor hij zich weer op Vienna richtte. Hij vouwde voor een moment even zijn hand in die van haar, om er lichtelijk steun uit te halen. Het contact van huid op huid maakte dat hij zich iets steviger voelde staan. Vienna had zijn blik gevolgd, kwam iets dichter op hem staan en boog zich naar hem toe, zodat alleen hij haar kon horen. "Oh sorry. Dat had ik niet in de gaten. Gaat het goed?"
      Hij wist niet of het goed ging, maar de jongen knikte maar op de vraag en speelde ondertussen met haar hand in de zijne. "Het geeft niet," zei hij zachtjes.

[ bericht aangepast op 3 okt 2020 - 13:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Hmm, ik denk dat ik hem ook niet ken. Je moet hem maar een keer laten luisteren," zei hij met een kleine glimlach. Hij dacht even na over zijn eigen favoriete liedje. "Ik luister vooral graag naar Bruce Springsteen. Ik vind the river vooral mooi." Hij schoot in de lach. "Maar ik denk niet dat het me lukt om die te zingen." Hij trok grijnzend Adam mee naar binnen. Het begon al iets drukker te worden op de vloer. Ze waren niet de eerste, maar ook zeker niet de laatste. En dat vond Merrin wel prettig voor een keer. "Eerst wat drinken?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish zag het aarzelende glimlachje wel – maar het was zo onwerkelijk dat hij compleet dichtsloeg, zijn gezicht afwendde en deed alsof hij het niet had gezien. Hij schaamde zich meteen voor die reactie, maar het was zo onverwacht dat het hem in de war maakte en hoe langer hij erover nadacht, hoe zekerder hij ervan werd dat hij het zich verbeeld had, dat dat glimlachje voor iemand anders bedoeld was. Misschien wel voor Onyx. Dat was een stuk logischer.
      Het was een Naamloos meisje dat achter de provisorische bar stond en hij vroeg om een biertje terwijl hij de drank die hij zelf had meegenomen bij de andere flessen zette. Hij voelde de neiging om opnieuw een blik op Yrla te werpen en ging bewust met zijn rug naar de jongen toe staan. Zijn ogen gleden naar Onyx, wiens blik in de verte gericht was. De vage glimlach om zijn lippen vertelde hem al meteen naar wie hij keek en hij liet hem maar even van zijn uitzicht genieten. Jester stond met Fire te praten, dat was vast een stuk beter dan Fox.
      ‘Je staat hem bijna met je ogen uit te kleden,’ fluisterde Nish grijnzend toen Onyx leek te vergeten dat er nog meer mensen bestonden dan alleen Jester.
      Gauw scheurde Onyx zijn blik van zijn vriend los. Zijn wangen kregen een rode gloed – eentje die alleen Jester bij hem teweeg leek te kunnen brengen – en mompelde iets wat Nish niet kon verstaan. Eigenlijk was hij nog nooit bij Onyx geweest terwijl zijn ex ook in dezelfde ruimte was en hij leek een totaal andere jongen te worden. De jaloezie prikte wel een beetje, maar hij nam zich Fox’ gedrag in gedachten en was maar al te blij dat hij er wel op een normale manier mee om kon gaan.
      ‘Heb je al bedacht wanneer je hem de kaartjes gaat geven?’ vroeg Nish.
      ‘Gewoon… als er een handig moment voor is.’ Hij haalde een beetje halfslachtig zijn schouders op. Nish was nog niet vergeten wat zijn vriend vanmiddag had gezegd – dat hij iemand nodig had die hem een duwtje in de rug zou geven. En ondanks dat hij zich uiterlijk weinig van Fox had aangetrokken, was Nish wel bang dat die woorden door zijn hoofd bleven spoken. Zeker op een moment dat hij naar Jester wilde gaan.
      ‘Ik kan ook voor postbode spelen,’ zei Nish met een scheve grijns.
      ‘Nee,’ bromde Onyx. ‘Ik durf het ook wel. Ik ga het alleen niet meteen onder zijn neus schuiven. Hij gaat vast een Disneyliedje zingen – dan heb ik een veel beter aanknopingspunt.’
      Dat was inderdaad wel een goeie.
      ‘Of jij kan een Disneyliedje zingen,’ grinnikte Nish.
      Onyx keek hem aan alsof hij voorgesteld had om naar een striptease van Fox te gaan kijken en hij lachte zachtjes. ‘Oké dan gaan we wat anders uitzoeken.’
      Nish trok hem mee naar een statafel waarop lijsten met liedjes lagen. Nu hij eenmaal had toegezegd samen wat te zingen, wilde hij zich ook niet meer laten kennen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen ze de jongen zag die naast Onyx lag, kon Vienna het opeens plaatsen. Al weken sprak ze met Yrla over Nish, maar in de tussentijd had ze eigenlijk niet geweten wie het nu precies was. Toen ze echter de bruinharige jongen zal langslopen en Yrla zijn blik daarbij zag, herkende ze hem opeens. Nu ze een gezicht erbij had, bedacht ze opeens dat ze hem vaker had gezien inderdaad. Maar dat dat lang geleden was, erg lang. Ze kon aan Yrla zien dat hij heel zenuwachtig was. Voor een moment vroeg ze zich af wat er door zijn hoofd heen ging, maar ergens kon ze het wel bedenken.
      "Vraag anders straks of hij een liedje met je wil zingen, dan heb je een start toch?" Yrla keek haar aan alsof hij water zag branden. "Ja, alsof hij dat wil. Vier jaar geen contact en dan is de eerste vraag die ik stel of hij een liedje wil zingen." Vienna slikte haar woorden direct in. Ze had het geopperd als idee voor hemzelf, om een gemakkelijke opening te hebben. Maar ze kon merken aan zijn snibbige reactie dat hij op was van de zenuwen. Ze kon het voor nu beter op een andere boeg gooien. "Oke, doe dan in ieder geval goed de avond inluiden. Aangezien het jou feestje is, doen wij het eerste nummer?" vroeg ze grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij volgde Nish met zijn ogen, waardoor hij bijna Vienna haar uitnodiging miste. "Lijkt me een strak plan," zei hij grijnzend. Hij trok het meisje aan de hand mee in de richting van het podium. Hij had met een aantal mensen een soort wisseldienst weten af te spreken. Er was altijd iemand die in de gaten hield wie wanneer zong en hielp met de muziekkeuze. Yrla was halverwege de avond zelf aan de beurt voor een uurtje, maar nu voor het eerste uurtje zat er een Elephant bij de tafel. Hij pikte even gauw een song uit en trok daarna Vienna achter hem aan het podium op. Het begon al aardig druk te worden en hij zag mensen nog steeds rustig binnenstromen.
      "Goedenavond allemaal!" riep hij door de microfoon heen. "Welkom op onze karaoke-avond! Hier naast het podium zal de hele avond iemand zitten om jullie te helpen met de muziek. Je mag hier je muziekkeuze komen doorgeven en wordt je evt. opgeroepen om straks op het podium te komen zingen! Op de tafels liggen de lijsten met de mogelijke nummers. Ik wens jullie een hele leuke avond!" Yrla stak even zijn duim op naar de Elephant naast het podium. Zodra de eerste klanken van de muziek klonken, keek Vienna hem met enige verbazing aan. Maar Yrla grijnsde alleen maar terug. Hij had absoluut geen probleem met zingen, al zong hij niet als een van de besten. Toch, dit was zijn avond, dus hij moest hem ook openen toch? Hij liep dichter naar Vienna toe, het eerste stuk van de tekst kende hij gek genoeg uit zijn hoofd. Hij keek zijn beste vriendin naast hem aan met een glimlachje, toen hij begon met zingen.

Now I've had the time of my life
No, I never felt like this before
Yes I swear it's the truth
And I owe it all to you

Vienna schoot bij zijn eerste woorden zachtjes in de lach. Vooral omdat hij extra overdreven in haar richting zong. Al snel viel Vienna hem bij na een aantal regels, maar niet voordat ze hem al hoofdschuddend van zich af had geduwd. Yrla liep lachend terug naar zijn eigen plek.

'Cause I've had the time of my life
And I owe it all to you

---

It's never gonna happen, Guys.