[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Nieuwsgierig keek ze naar haar zus op. 'Heeft Onyx een tijdje terug toevallig ook met jou gepraat?' vroeg ze, voorzichtig om het geheim van de jongen niet zomaar prijs te geven als hij uiteindelijk niet naar Phone gegaan was. De manier waarop haar zus het over hun eigen band had, deed haar denken aan de bloedband die Onyx gedeeld had met Maaya. Misschien leken die inderdaad wel op elkaar, eigenlijk. Het zou best kunnen, ze hadden hun band nog nooit onderzocht.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx was op een gekke manier opgelucht dat Jester het ook awkward had gevonden. Dat betekende dat hij ook niet zo'n fan was van Fox' gedrag. 'Oh kom op, je weet dat ik de Teletubbies nog met je zou kijken als je dat wilde,' zei hij en hij gaf Jester een plagerig schouderduwtje. 'Wel slaapgarantie dan, waarschijnlijk. Maar nu, morgen, vanavond - maakt mij niet uit. Ik heb niet zo'n bijster druk leven.'

[ bericht aangepast op 26 sep 2020 - 14:18 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Ha, zo gemakkelijk kom je er niet onderuit!' Jester sprong overeind en gebaarde naar de deur. 'Tijd voor Disneyfilm nummer twee. Heb je ook kaarten in je kamer liggen? Ik moet wel iets te doen hebben als je in dromenland zit te lanterfanten.' Hij knipoogde en wachtte ongeduldig tot Onyx ook opstond.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hoewel het een onschuldige knipoog was, sloeg zijn hart een slag over. Hij vocht tegen het plotse verlangen om de kleinere jongen in zijn armen te sluiten, om hem te laten voelen wat hij voelde, om in zijn ogen te turen tot alle oude gevoelens ook bij Jes loskwamen. Hij duwde de gedachten in een ver hoekje van zijn geest en stond ook op van het bed.
      ‘Ik heb ook lucifers, mocht je wat meer uitdaging willen,’ grijnsde Onyx terwijl hij achter Jester aan de kamer uitliep.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish dacht over die vraag na. Was hij bang voor zichzelf? Niet op de manier dat Onyx bang was voor zichzelf. Hij geloofde dat hij van zijn fouten geleerd had en dat hij nooit van zijn leven iemand zou aanranden om de aandacht van een ander te trekken. Na al die tijd begreep hij nog steeds niet dat hij had gedacht dat het wél zou werken – zelfs al was hij dronken geweest. Hij was ook niet bang dat hij Onyx zou verraden, wat Zebediah hem ook influisterde. Maar op een bepaalde manier… Was hij misschien wel bang, ja.
      ‘Misschien,’ antwoordde hij uiteindelijk aarzelend. ‘Dat ik verkeerde keuzes maak.’
      Onyx keek hem van opzij aan. ‘Wat voor keuzes?’
      Peinzend beet Nish op zijn wang. Wat kon hij nou zeggen? Hij wist het niet. Sinds Zebediah langs was gekomen, waren zijn gedachten een puinhoop. Zo’n halfuur geleden had hij zelfs gedacht dat Yrla even verderop tussen de bomen stond. Belachelijk natuurlijk, maar sinds Zebediah had gezegd dat Damon ook zijn naarste herinneringen naar boven had gehaald, zat er weer een beklemmend gevoel in zijn borst en dwaalden zijn gedachten de hele tijd naar hem af.
      Er viel een stilte. Nish had het gevoel alsof hij zijn vriend teleurstelde door zo gesloten te zijn. Voor Onyx was het ook niet gemakkelijk geweest om open te zijn, maar zijn problemen lagen vooral in het verleden. Toegeven dat Zebediah hem voor zijn karretje spande… Hij had gewoon geen idee hoe Onyx daarop zou reageren.
      Hij staarde in de verte.
      ‘Ik ga wel weg,’ mompelde Onyx.
      ‘Nee!’ Voor hij het wist, had hij Onyx’ hand vastgegrepen. Zijn vingers tintelden en toen Onyx’ ogen naar die van hem schoten, vroeg hij zich ook of hij het schokje ook gevoeld had. ‘Ik weet niet zo goed hoe ik de rotzooi in mijn kop onder woorden moet brengen. Of ik dat wil – of het iemand wat oplevert. Maar dat betekent niet dat ik wil dat je weggaat.’ Hij slikte en voelde dat zijn wangen warm werden. ‘Dat je gewoon naast me zit doet me ook al veel.’
      Onyx’ blik dwaalde af naar hun handen. Nish wist niet wat hij moest doen. Hem wegtrekken? Hij schoof zijn hand iets opzij zodat Onyx hem makkelijk on wegtrekken, zijn pink lag nog steeds half op de zijne. Toen Onyx hem niet wegtrok bubbelde er iets warms in zijn buik op. Met zijn andere hand pakte de jongen zijn iNet en zette een playlist aan om de stilte een beetje te verdrijven.
      Nish glimlachte dankbaar.
      Samen zo op het dak zitten, luisterend naar muziek terwijl zijn hart ongewoon snel bonsde door degene die naast hem zat, riep herinneringen in hem op. Een vlaag van gemis trok door hem heen en hij huiverde.
      ‘Ik ben blij dat Jester en jij het weer goed met elkaar hebben gemaakt,’ zei hij. ‘Misschien nog niet zoals je had gehoopt, maar jullie kunnen in elk geval weer met elkaar optrekken.’
      ‘Denk je dat het voor jou en die vriend nog steeds onmogelijk is? Zit hij hier op school?’ vroeg Onyx.
      ‘Nee,’ mompelde Nish. ‘Hij is al jaren geleden van school gestuurd.’ Hij staarde naar de sterren in de lucht. ‘Maar ik mis hem. Soms – doe je me aan hem denken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx kon zich maar moeilijk voorstellen dat hij op íémand hier op school leek – behalve op Maaya misschien. Vroeger. Hij was zich bewust van Nish’ pink op die van hem en om de een of andere reden dacht hij terug aan al die jaren geleden, toen Kris dat ook had gedaan. Kris die een spelletje met hem had gespeeld. Deed Nish dat nu ook? Ergens leken die jongens ook wel op elkaar. Qua muziek- en filmsmaak kwamen de jongens overeen en het zou ook verklaren waarom Nish gezegd had dat Fox zich tussen vriendschappen drong. Beide jongens waren Buffalo’s geweest, realiseerde hij zich nu ook – en Kris was drie jaar geleden verdwenen. Dat die twee elkaar af en toe bedreigden in een ruzie, kon hij zich ook prima voorstellen. Kris had altijd al een kort lontje gehad.
      Onyx trok zijn hand iets opzij zodat de jongen hem niet meer aanraakte. ‘Was het Kris?’
      Nish’ schouders hingen naar beneden. ‘Ja.’
      Onyx snoof. ‘Wat je ook gedaan hebt, die lul had het vast verdiend.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Een lange tijd terug," zei ze, terwijl ze met haar hoofd knikte. Blijkbaar was Fayr ook op de hoogte, dus waarom zou ze dan moeilijk doen het geheim te houden? "Hij liet een litteken op zijn hand zien, ik dacht misschien hebben wij ook zoiets." Fersephone glimlachte naar haar zusje. Ze stond op van haar bed en ging naast Fayr zitten. "We kunnen het proberen het te vinden? Jij bent daar beter in dan ik, leer ik ook meteen iets van je," zei ze met een knipoog. Ze stak haar handen uit naar Fayr, hopend dat haar zusje erin mee zou gaan om op zoek te gaan naar waar hun energie met elkaar zich verbond.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Zijn jullie er klaar voor?" vroeg hij grijnzend aan Emil en Fox. Yrla had de opblaasgitaren uitgedeeld en ze stonden nu bij de ingang van de eetzaal. De rest van de school zat in de eetzaal voor de lunch en hij had de andere jongens opgetrommeld voor hun muzikale intrede. Het werd tijd voor het feestje. Yrla had er nu al zin in. Hij zou de hele zaterdagavond gewoon vals kraaien, zuipen en Fersephone versieren. Er kon vast niets mis gaan.
      Yrla zette de muziek aan, stak zijn duim op naar de jongens en al gauw klonken de eerste klanken van 'Year 3000' door de eetzaal heen. Al spelend op zijn luchtgitaar kwam hij binnenlopen, terwijl hij de eerste tekst mee playbackte. Een enorme grijns lag op zijn gezicht, blij dat in ieder geval de jongens achter hem met hem meededen, ook al had hij het niet zo op Fox.

One day when I came home at lunchtime
I heard a funny noise
Went out to the back yard to find out
If it was one of those rowdy boys
Stood there was my neighbour called Peter
And a flux capacitor

Na het eerste couplet viel Emil hem bij en bij het couplet kwam ook Fox al luchtgitaar spelend de zaal in. In eerste instantie kreeg hij verbaasde blikken, maar Yrla liet zich nooit zo snel uit het veld slaan. Veel te enthousiast trok hij een paar mensen van de bank af, in een poging hen mee te laten dansen op de muziek.

[ bericht aangepast op 26 sep 2020 - 19:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx’ reactie kwam niet helemaal onverwacht. Hij voelde de drang om hem de waarheid over Kris te vertellen, maar wat zou dat tot gevolg hebben? Zou Onyx dan op Maaya afstormen, begon hun vete dan weer opnieuw? Van Onyx had hij begrepen dat het nu redelijk oké ging. En wat zou Maaya gaan doen om het hem betaald te zetten? Of hij echt bang voor haar was, wist hij niet, maar feit was wel dat ze zo gek als een deur was en als ze erin geslaagd was om Jester en Onyx uit elkaar te drijven, was het niet zo vergezocht om te denken dat het ook bij hen zou gebeuren.
      ‘Hij had het niet verdiend,’ zei Nish alleen. ‘We hadden absoluut onze ups and downs, maar hij was wel mijn beste vriend en…’ Hij deed er het zwijgen toe. En ik heb hem verraden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het keek een beetje gek. Merrin zwoer dat hij er een paar ogen bij had gekregen en dat de kamer zojuist geslonken was. Toch leek hij meer te kunnen zien. Hij was er zelfs nog een klein beetje dizzy van. Wat was er gebeurd?! Hij wilde zijn hand optillen om naar zijn hoofd te brengen, maar zag opeens in zijn blikveld iets harigs bewegen. Hij schrok zo erg, dat hij helemaal in elkaar dook. Hij keek angstig om zich heen, maar er gebeurde helemaal niets. Voorzichtig kwam Merrin vooruit, om meteen op zijn kop te vallen. Verbaasd keek hij om zich heen en merkte toen opeens dat hij nog meer haren zag, harige poten.
      Met een schok keek hij vooruit. Zou het…? Met enige onhandigheid zette hij poot voor poot in de richting van de kast, waar hij voor de lange spiegel ging staan. Hij keek recht in de ogen, van een Spin! Een echte spin! Het was hem gelukt! Hij was in een spin veranderd! Terwijl hij in de spiegel keek, probeerde hij zijn verschillende poten uit, wiebelde met zijn lijf op en neer en keek of hij ook kon knipogen als spin. Hij kon merken dat hij alle acht de poten kon bewegen, maar met spieren die hij als mens zijnde niet zou hebben. Als hij een tong had gehad, dan had deze nu naar buiten gestoken, terwijl hij kleine rondjes door de kamer probeerde te lopen. Hij struikelde elke keer over weer een andere poot en het duurde eventjes voor Merrin de gang te pakken had en wist hoe hij vooruit moest komen.
      Hij moest dit Fox laten zien! Merrin krabbelde in de richting van de deur en keek wanhopig naar boven. Hij wist niet of het hem nog een keer zou lukken vandaag te veranderen, maar hij kon de deur zo onmogelijk openkrijgen. Met enige moeite wurmde hij zich dus maar onder de spleet van de deur door. Op de gang keek hij even heen en weer of hij iemand zag en haastte zich toen de gang over. Bij de kamer van Fox en Jester kroop hij onder de deur door en keek toen met grote ogen naar de hoge bedden. Hoe moest hij daar nu weer komen?! Hij keek even naar de muur langs het bed. Konden spinnen niet omhoog klimmen via de muur? IJverig liep Merrin in de richting van de muur en met enige inspanning stond hij op het voeteneind van een van de bedden. Hij had de verkeerde gekozen… Alhoewel…
      Hij voelde zich opeens heel groot. Als een spin kon grijnzen, had je het deze spin zien doen. Maar nogal baldadig liep spin Merrin op het hoofd van de roodharige jongen af. Hij zou hem eens een keer ruig wakker maken in de ochtend. Vlak langs het hoofd van Jester bleef hij staan. Hij tilde een poot op - begon met de verkeerde- en stak daarna de poot in een van de oren van Jester. Wakker worden, Jester. Het is tijd voor spinnenontbijt, dacht de jongen grijnzend. Merrin klom boven op Jester zijn hoofd en bleef net zo lang kriebelen onder zijn neus, tot de jongen wakker werd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox trok Jester van de bank af terwijl hij mee blèrde met het nummer. Het liefst bleef hij zijn hand vasthouden of danste hij met hem, maar hij hield zich voor dat dat zaterdag wel kwam. Nu moest hij in zijn rol van muzikant blijven en wervelde naar de eettafel van Lions om ook Fire omhoog te trekken, terwijl hij onderwijl deed alsof hij in de lucht drumde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Fayr keek aarzelend naar haar zus op. 'Nu?' vroeg ze, onzeker of dat wel handig was. Maar tegelijkertijd, waarom niet? Alleen zoeken naar een band kon heus niet zoveel kwaad en als ze even heel eerlijk was dan had ze nu zelf ook al eerder dingen gedaan zonder dat haar mentor het wist. Daar ging ze ook heus niet dood aan. Dus legde ze na enige aarzeling alsnog haar handen in die van haar zus. 'Maar wij hebben geen matchend litteken. Toch?' Bij Onyx had ze meteen een hint gehad waar ze zou kunnen zoeken, maar nu was het gewoon ergens beginnen en hopen dat het lukken zou.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was makkelijk om aan zijn eigen boosheid en onbegrip te blijven vasthouden, maar Onyx wist dat dat onterecht was. Dat Kris hem als trash behandeld had, was kut maar dat wilde niet zeggen dat hij hetzelfde met Nish was omgegaan. En eerlijk was eerlijk – Onyx had zelf toch ook echt wel dingen gedaan waar hij niet trots op was. Nish leek zijn vriend in elk geval te missen. Hij stelde zich voor dat Jes was verdwenen, van school verwijderd was, op de avond nadat Onyx hem bedreigd had. Dat hij nooit zijn excuses had kunnen aanbieden. Daar had hij waarschijnlijk niet eens mee kunnen leven.
      ‘Je kunt er niks meer aan veranderen,’ zei Onyx na een tijdje. ‘Het is kut, maar ja.’
      Zo – dat was nog eens een antwoord waar niemand wat aan had.
      Hij zuchtte. ‘Sorry. Je hebt geen moer aan mij.’
      Nish gaf hem een duwtje met zijn elleboog. ‘Zeg dat toch niet de hele tijd. Wat voor verwachtingen denk je dat ik van je heb, man. Dat jij effe kunt oplossen waar ik al drie jaar mee loop?’
      Een beetje ongemakkelijk haalde Onyx zijn schouders op. Wist hij veel.
      ‘Kom, we gaan naar binnen. Even hersenloos wat zombies wat afknallen ofzo. Dat helpt vast ook.’
      Een vluchtige grijns gleed over Onyx’ gezicht. Daar kon hij in elk geval wel mee helpen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De tafel van de Buffalo's was de middelste. Maar natuurlijk zat juist daar de persoon aan waar hij geen idee van had wat hij daarmee moest. Echter zat ook zijn Zebediah opdracht aan de tafel, maar dat was niet eens de moeite waard om het risico te nemen. Yrla danste langs de tafel van de Panthers en trok iedereen van de bank af (Ja, zelfs Fersephone en Onyx, ondanks dat dat de personen waren waarvan hij gedacht had dat hij daar geen meter beweging in kon krijgen.) Hij danste even om Vienna heen, die ondanks dat ze nog steeds lichtelijk boos op hem was waarschijnlijk, wel uiteindelijk lachend met hem mee danste.
      Aangekomen bij het laatste couplet nam hij dan toch het risico. Yrla sprong zonder pardon bovenop de Buffalo's tafel. Hij durfde niet zijn blik met die van Nish te laten kruisen, maar misschien kon dit wel een aanleiding zijn om straks met hem in gesprek te raken. Nadat en Adam en Vienna het hadden gezegd dat ze een keer met elkaar moesten praten, probeerde hij een manier te vinden hoe hij dit voor elkaar moest krijgen. Een gewone hallo voelde niet goed, hij wist niet eens of hij dat woord er wel uit kreeg en wat hij daarna moest zeggen. Dus het kon beter gewoon gebeuren en dan kwamen de woorden vast wel.
      Toen het lied uitging, spreidde Yrla zijn armen en zette een luide stem op. "Mensen! Ik weet dat we volgende week een feest hebben, georganiseerd door de school. Maar... Ik vind dat wij er eentje verdienen, gewoon zonder bemoeienis van het bestuur of leerkrachten. Aankomende zaterdag in de danszaal, karaoke-avond! Start om 8 uur in de avond. Neem je eigen drank mee, anders wordt het een saaie boel!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Het nadeel van verliefd zijn, was zo lang mogelijk aan tafel blijven zitten om bij diegene te blijven, om vervolgens zo in de wolken te zijn dat je drie keer verkeerd liep naar het lokaal. Daardoor was hij de laatste én moest hij de hele les naast Tony zitten. Om dat enigszins dragelijk te houden, liet hij zijn gedachten weer afdwalen naar Jester en voor hij het wist, zat hij te tekenen. Een goede kunstenaar was hij misschien niet, maar met wat andere kleurtjes was het toch best duidelijk dat hij het was wie zijn vingers in de rode krullen van Jester begroef terwijl hun lippen met elkaar versmolten waren. Even was hij helemaal vergeten dat hij in de klas zat – tot Tony het schrift voor zijn neus vandaan rukte.
      ‘Wat is dít?’
      Fox’ wangen kleurden vuurrood.
      ‘Serieus, jongen? Je loopt jezelf af te trekken bij de gedachte aan Zebediah de Tweede?’
      Fox probeerde het schrift weer terug te grissen, maar met een ziekelijke grijns leunde Tony opzij en scheurde het blaadje eruit.
      ‘Ik zou voortaan maar braaf doen wat ik zeg,’ fluisterde Tony. ‘Voor iedereen hier weet dat je het graag met Zebediahs kloon wil doen. Wat dacht je – drie doden zijn nog niet genoeg?’
      Fox’ maag verkrampte. Een week geleden had hij zichzelf er nog van proberen te overtuigen dat niemand die vergelijking écht zou maken, aangezien Zebediah en Jester niet verder van elkaar zouden kunnen verschillen. Maar Tony zou natuurlijk iedere gelegenheid aangrijpen om Jester zwart te maken. En Fox nu ook – aangezien hij verliefd was op iemand die Tony als zijn verkrachter beschouwde.
      Hoewel er honderd dingen waren die hij wel tegen de jongen zou willen schreeuwen, hield hij zijn mond dicht, negeerde de jongen en probeerde zich op de uitleg van de docent te concentreren. Zijn gedachte bleven echter terugkeren naar het dreigement van Tony en naar het feit dat de tekening was verdwenen. Godenzijdank wist Jester al dat hij gevoelens voor hem had, anders was het nog tien keer zo gênant geweest, maar evengoed hoefde er straks geen honderd kopietjes met een of andere ranzige boodschap door de school te worden verspreid.

[ bericht aangepast op 26 sep 2020 - 20:22 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.