[RPG • 0] Experium || 21 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

Volgorde zitten :
Nenya - Emil - Vienna - Fayr - Serena - Vera - Merrin - Adam - Astreal

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 12:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ah, arme jullie," zei ze plagend. Ze keek Fire met een grijns aan, maar het was Yrla naast haar die antwoord gaf. "Jij zou het anders niet veel beter gedaan hebben, Phone." Fersephone keek met een ruk om naar de blonde jongen naast haar. "Wat wil je daarmee zeggen?" Vroeg ze argwanend. Yrla zette twee grote ogen op, en stak zijn handen op in Onschuld. "Niets," zei hij grijnzend. Ze keek hem even met samengeknepen ogen aan, maar leunde toen achterover met een grijns. "Ik zou maar een beetje lief doen, Yr. Anders ga ik je echt niet meer helpen." Yrla had net een slok van zijn whisky willen nemen, maar bracht het glas weer naar beneden. "Maar ik heb nog niets gedaan," zei hij verontwaardigd.
      Fersephone haalde haar schouders op, "je bent vast gewaarschuwd." De blik die Yrla haar zond maakte haar aan het lachen en ze schudde zachtjes haar hoofd. Hij was zo makkelijk om voor de gek te houden. Ze keek weer terug naar Fire, die een beetje buiten het gesprek viel door Yrla. "Hebben we verder nog iets gemist?" Vroeg ze met een grijns, voordat Yrla echt verder kon gaan op hun eerdere ideeën, al wist ze niet zeker of hij die zou delen met Fire er vlak naast.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx was niet eens gewoon gevallen. Hij had een stap gezet en was vervolgens zo snel naar de grond gekeild alsof het een magneet was en Onyx een stuk ijzer. Wel had zijn vriend nog de tijd gehad om Jesters bloes vast te grijpen, die luid op dríe verschillende plekken de geest gaf en scheurde. Jester had nog zijn arm uitgestoken om Onyx tegen te kunnen houden, maar was al te laat geweest.
      De boze blik die zijn vriend hem vanaf de vloer toewierp, liet hem in lachen uitbarsten. "Omdat je al op de grond lag voordat ik kon reageren, idioot. Hoeveel heb je wel niet weggewerkt vanavond?" Hij schudde zijn hoofd en liet zich door zijn knieën zakken om Onyx' arm om zijn schouders te slaan. "Huppakee." (Dat klonk veel makkelijker dan het werkelijk was, maar op wonderbaarlijke wijze slaagde hij erin om zijn vriend overeind en ongeveer op zijn voeten te trekken en hem voorzichtig de kamer door te loodsen)
      Jester liet Onyx in een stoel zakken en bleef nog heel even naast hem staan om zich ervan te kunnen verzekeren dat de jongen ook werkelijk rechtop bleef zitten. "Zeg het maar als de wereld stopt met draaien," grinnikte hij. "Ik ga water voor je halen, Jack Sparrow. Zal ervoor zorgen dat je er niet dood aan gaat." Hij schonk Onyx een glimlach en keek even op naar Nenya die in de buurt stond en met een glas sap in haar hand naar de mensen op de dansvloer stond te kijken.
      "Hé," zei hij toen hij naast haar stond. "Kan je heel even een oogje op Onyx houden? Zorgen dat 'ie niets drinkt tot ik terug ben?" Want hij zag Onyx er wel voor aan om ergens een fles whiskey op te snorren en het weg te klokken alsof het limonade was.
      Nenya blikte over zijn schouder en knikte toen. "Jahoor," zei ze met een glimlachje. "Komt goed."
      "Gracias Muchos." Jester keek nog even of Onyx nog steeds op zijn stoel zat en zette toen koers richting de keuken. Zijn bloes hing wel ongeveer aan flarden, wat toch wel jammer was want hij had niet echt een tweede in de juiste kleur liggen voor zijn Peter Pan kostuum. Misschien dat Fayr zin had de ergste schade te herstellen. Was misschien nog wel een welkome afwisseling tussen alle levensbedreigende situaties waarin ze haar gave gebruikt had, de laatste tijd.
      Jester vond een karaf in een van de keukenkastjes en vulde die helemaal met water. Wat de beste manier was om Onyx weer een beetje nuchter te krijgen wist hij niet echt (behalve misschien dat de jongen zelf de inhoud van zijn maag eruit gooide, maar dat klonk ook niet ideaal) maar genoeg water en suikers moesten in ieder geval iets goeds doen. Meer dan de fles Bacardi van net.
      Met karaf en twee glazen keerde hij weer terug naar Onyx. Nenya stond nog altijd op dezelfde plek, maar hield de jongen inderdaad wel rustig in de gaten. Slim, vond hij, want waarschijnlijk kon zijn vriend een babystitter niet echt waarderen, bedacht Jester zich met een grijns.
      "Kijk eens aan," zei hij opgewekt en hij zette de karaf op het tafeltje neer. "Als je nu gewoon doet alsof het Vodka is, heb je nog minstens zoveel lol en ook nog de káns dat je morgenochtend niet acuut sterft van de kater-koppijn, lichtgewicht."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris keek de jongen met een uitgesproken gezicht aan, daarna begon hij te grinniken.
      ‘Serieus?’ vroeg hij met een blik op Zebediah, die met zijn armen over elkaar tegen de deurpost geleund stond en deze hele conversatie vermakelijk leek te vinden. ‘Dít was je big reveal? Hét moment waarop je Fox zou laten weten dat ik nog leefde? Door je schoothondje op hem af te sturen en hem te laten blaffen dat hij mij zijn muts zou geven?’
      Er trok verbittering over Zebediahs gezicht en hij merkte dat zijn donkere blik zich nu op Romeo richtte en niet op Kris.
      ‘Goh, dat is toch wel teleurstellend. Ik had verwacht dat je daar een hele show van zou maken. Wel op de eerste rang zou willen zitten.’ Hij trok een mondhoek op. ‘Dus óf je schoothond heeft lak aan zijn orders…’ Hij keek Romeo met een schuin hoofd aan. ‘Óf hij zuigt het allemaal uit zijn dikke duim in de hoop me van mijn stuk te brengen. Nou guess what, vriend. Geen traantje, geen vlammende woede. Al kun je die laatste misschien nog wel van je vriendje krijgen.’
      Hij gaf Romeo een knipoog.

[ bericht aangepast op 6 juni 2020 - 14:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone ging Yrla ergens mee helpen? Fire kon het niet helpen dat er een spiertje in zijn kaak trok. Hij schrok er zelf van. Wat was dat in vredesnaam? Toch niet zoiets banaals als jaloezie? Het kwam niet alleen door de opmerking van Yrla, ook door het feit dat hij wel érg dicht op Fersephone zat en doordat hij op een manier naar haar keek die hem niet aanstond. Nee – dat was het niet. Het kwam doordat hij Yrla niet vertrouwde, doordat hij bang was dat hij banden met Zebediah had en Fersephone ongetwijfeld hoog op zijn prioriteitenlijstje stond. Was het niet zo dat het gevaar altijd vanuit een onbekende hoek kwam? Hij twijfelde er niet aan dat Zebediah graag vrienden tegen elkaar uitspeelde.
      Fire was blij dat ze hem een vraag stelde, zodat hij het even los kon laten. Dit was niet de tijd en plaats waar hij zich daarmee bezig zou moeten houden. Hij moest voorkomen dat die klootzak zijn hele denken ging beheersen.
      ‘Wel, jullie hebben een demonstratie gemist van het gezegde ‘haat en liefde liggen dicht bij elkaar’, aangezien Onyx en Jester elkaar eerst alleen dode blikken toewierpen en elkaar net eh, zo ongeveer en public aan het uitkleden waren.’ Hij knikte opzij. Onyx zat inmiddels op een stoel, maar Jester stond er met een kan water naast – wat hem een uitmuntend plan leek – en zijn blouse bestond zo ongeveer nog uit flarden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam was verrast door de plotselinge, heftige kus. Zijn hele lichaam gloeide en hij was een beetje buiten adem. Toen hij hoorde dat zijn vriendje ook lichtjes hijgde, kreeg hij het nog warmer. Hij leunde tegen hem aan, verstrikte hun vingers. Zachtjes kuste hij zijn lippen. ‘Ik ga nooit bij je weg,’ beloofde hij. Hij dacht aan wat hij had gezien in Merrins herinnering, aan de problemen die hij thuis had gehad, aan zijn eenzame zoektocht naar zijn zus. Hij keek naar hem op. ‘Je hoeft nooit meer alleen te zijn. Wij waren samen vanaf het ogenblik dat we elkaar ontmoetten en ik zal je nooit meer alleen laten. Zelfs als dat betekent dat je in gevaar bent. Maar dan – dan zullen we dat samen doorstaan. Ik heb twee dagen zonder je gemoeten en dat wil ik echt nooit, nóóit meer. Dat was een beslissing uit angst, maar al mijn volgende beslissingen zullen uit liefde zijn. Zullen we samen maken.’ Hij tilde Merrins handen op en drukte ze tegen zijn lippen. Hij wist dat woorden niet genoeg zouden zijn, dat hij het ook moest bewijzen, maar hij was vastberaden dat te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij voelde Zebediahs woede gewoon, en dat terwijl Zebediah normaal de rust zelve was. Het was de reden dat ze vrienden waren, Zebediah overlaadde hem normaal niet met overbodige gevoelens. Hij moest nu iets doen om zijn lijf te redden bij Zebediah, want ergens had hij inderdaad lichtelijk zijn orders overschreden. Niet helemaal, hij had Fox er gewoon mee willen vervelen. Het irriteerde hem dat Kris hem Zebediahs schoothondje noemde, maar hij wist wel dat meer er zo over dachten. Hij was alles behalve dat. Hij lachte om Kris zijn verweer en wist precies waar hij mee bezig was, proberen Zebediah tegen hem op te zetten. Het is namelijk een move die hij zelf zou maken, dat hij altijd gebruikte. "Dacht je nu echt dat dat zou werken? Ons tegen elkaar op te zetten? Zebediah weet wat ik doe. En dont worry, de big reveal komt nog wel. Fox weet van niets." Dat laatste zei hij meer tegen Zebediah dan tegen Kris, al keek hij Kris rechtstreeks aan. Zijn grijns kwam terug op zijn gezicht.
      "Moet je voorstellen hoe dat moet voelen. Je vriendje van drie jaar geleden keert ineens terug. Oh, ik denk niet dat Zebediah niet de enige is op de eerste rij. Moet je al die gevoelens voorstellen die erbij komen. Eerst het gelukzalige van het terugzien. De blijdschap, het huilen. Maar dan komt het besef dat je al drie jaar leeft, zonder iets van je te laten horen. Je werkt ook nog eens voor de jongen die hem dat vreselijke ongeluk liet begaan. En natuurlijk het verscheurde gevoel dat hem zal overvallen. Het zal in een keer zijn gelukzalige bubbel doorbreken waar hij nu in leeft. Hij zal blij om je terug te zien, maar uiteindelijk maar tegelijkertijd verdrietig omdat hij zijn nieuwe vriendin daarmee te kort doet." Hij keek naar Kris met samengeknepen ogen en de zweem van een glimlach nog altijd op zijn gezicht. "Ik heb jouw gevoelens helemaal niet nodig, Kris. Fox vult hem voor jullie allebei in, genoeg om jaren van de smullen."

---

It's never gonna happen, Guys.

Damon lag op zijn rug en ving de glazen bal met uitgestoken hand weer op. Het ding gloeide zwakjes, als een softe, verpieterde versie van de zon. Met een beweging van zijn pols wierp hij het ding de lucht weer in en wachtte met een onbewogen gezicht tot het weer naar beneden kwam. Het glas voelde warm aan en verdreef de kilte uit zijn rechterhand stukje bij beetje.
      Dat was de kunst. Controle. Steeds een klein beetje van het glinsterende licht wegzuigen, zonder dat het uitging. Genoeg overlaten zodat het vanzelf weer zou regenereren. Na vijf jaar wist hij precies hoeveel hij weg kon nemen en zijn eigen lichaam in kon sturen, voordat het teveel was en het licht zou sputteren en sterven. Zijn mentor begon daar altijd over te zeiken. Damon vond het niet echt een punt. Studenten genoeg, toch?
      Maar nee, Experium behandelde hem zo ongeveer als een vampier die ze aan een halsband wilden houden. Zelfs in zijn gavelessen mocht hij zelden op echte personen oefenen. In plaats van met zakken bloed, hielden ze hem zoet met een glazen bal en rimpelend licht dat toch nooit in de buurt kwam van het échte werk. Het smaakte synthetisch, zelfs als hij er de gelukkige momenten van de studenten erin opsloot. Het kreeg dan een vreemd bijsmaakje, wat toch altijd weer een donker randje toevoegde waar hij dus geen zin in had.
      Die donkere randjes had hij immers van zichzelf al.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris had niet willen toegeven aan de frustratie die hij voelde – hij wilde Romeo niet geven waar hij voor was gekomen. Hij had júíst alles onder controle gehad. Maar zijn laatste woorden lieten iets knappen. Dat was precies waar hij bang voor was. Voor dat weerzien. Voor Fox’ verdriet, zijn boosheid, zijn teleurstelling. Waarvan Romeo en Zebediah de veroorzakers waren!
      Ergens wist hij dat hij niet ver zou kunnen komen met die halsband om, dat Zebediah met een knip van zijn vinger een stroomstoot door zijn lijf kon laten gaan. Het kon hem niet schelen.
      Romeo had geen indrukwekkende bouw en Kris trainde zijn lichaam iedere dag, puur omdat hij fit wilde blijven. Omdat hij ooit de confrontatie wilde aangaan. Hij greep het boek dat hij aan het lezen was geweest en smeet het naar Romeo. Hij had er al op gerekend dat de jongen iets opzij stapte, maar hij had ook alleen een afleiding willen creëren. Hij kwam overeind, was met een paar stappen bij Romeo, greep hem bij zijn schouders en tilde hem een stukje op zodat hij hem met zijn rug boven op het bureau naast hem kon kwakken. Met één hand kneep hij Romeo’s strot dicht, met de ander tastte hij razendsnel naar de pen die er lag.
      ‘Er is tenminste iemand die om mij treurt,’ gromde hij. ‘Als jij dood bent, haalt iedereen zijn schouders erover op.’ Hij klemde zijn vuist om de pen en ramde hem toen in Romeo’s oog. De jongen schreeuwde het uit.
      Voor hij ervan kan genieten, trok er een gruwelijke pijn door zijn hals, hij voelde hoe zijn hele lijf begon te schokken en daarna viel hij op de grond en kon hij zich niet meer bewegen.

[ bericht aangepast op 6 juni 2020 - 17:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx grijnsde. ‘Had gezegd dat het wodka was en ik had het waarschijnlijk geloofd.’ Hij nam een slok van het water. Eigenlijk had hij wel dorst gekregen dus ook water ging er prima in. Hij keek naar Jester op en begon te grijnzen omdat zijn lippen donker waren.
      ‘Je hebt me schmink gestolen, Pannetje.’ Hij krabde over zijn kaak. ‘Al jeukt het als de neten. De rest mag je er ook wel aflikken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Jij hebt m'n bloes gescheurd, Scarretje, dus we staan gelijk." Jester grinnikte en schonk ook voor zichzelf een glas water in (wat vooral een goed excuus was om dat van Onyx nog eens bij te vullen). "Hoe kom je er überhaupt aan?" Hij leunde achterover en keek opzij naar zijn vriend. Het beeld van Onyx die voor de spiegel zijn uiterste best deed om zijn schmink er goed uit te laten zien was best vermakelijk, eigenlijk.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

" Ze hebben het weer bijgelegd?" zei Yrla verbaasd. Hij vergat totaal dat hij hier eigenlijk was komen zitten om een beetje in de buurt van phone te zijn, dat hij Fire eigenlijk moest zien als zijn grootste concurrent. Hij volgde de richting waar Fire heen knikte en zag inderdaad Jester met Onyx in de keuken staan. Jester zorgde voor Onyx met een glas water en er leek geen wolkje meer aan de lucht. Ze waren gewoon gezellig met elkaar aan het kletsen. "Oh gelukkig maar! Ik werd nu al gek van het gekibbel van die twee." Hij rolde even met zijn ogen. Hoewel hij er niet helemaal zeker van was dat hij echt blij kon zijn voor Jester, hij vertrouwde Onyx nog altijd niet echt, was het wel een opluchting. Yrla had gezien hoe verdrietig zijn beste vriend was geweest in de afgelopen twee dagen. Hoeveel het met hem deed. Hij hoopte dat ze het konden oplossen, net als hij met Jester had gedaan onderhand. Ja, ja zo voelde het nu eindelijk. Dat ze het opgelost hadden en verder konden.
      "Wel, het zal het feestje in ieder geval een hoop goeds doen," zei Fersephone naast hem grijnzend. Yrla keek terug naar het meisje. Nu hij niet langer zijn eigen gevoelens negeerde, hadden ze vrij spel gekregen in zijn lichaam. Een paar kleine vlinders zweefden door zijn lichaam heen en er kwam een automatische glimlach op zijn gezicht bij het zien van haar stralende ogen. "Ik dacht dat jij helemaal niet zo van de feestjes was," zei hij plagend. Fersephone keek met een lach naar hem op. "Nee, als het van die saaie kringetjes zijn heb ik het vaak al snel gezien. Maar ik vind het vanavond wel leuk. Maar dat ligt ook aan het leuke gezelschap," zei ze met een grijns. Yrla lachte zachtjes en nam een slok van zijn whiskey en keek over de rand van zijn glas even naar Jester verderop. Daardoor miste hij de knipoog die Fersephone aan Fire uitdeelde.

---

It's never gonna happen, Guys.

De pijn was verschrikkelijk. Hij zette zijn hand aan zijn hoofd en liet zijn gave zijn werk doen. Met een aantal seconden was de pijn van zijn hoofd naar zijn hand verplaatst en voelde hij er niets meer van. Hij begon in plaats daarvan te lachen. Hij had gekregen wat hij wilde! Een reactie, en een goede ook. Met zijn bol pijn ging hij weer overeind staan, en torende boven Kris uit. De jongen was nogal onscherp aan zijn voeten, zijn ene oog deed het niet meer en het andere oog had daardoor moeite met scherp stellen. Hij had de frustratie gevoeld, de angst, de pijn. Het was alsof hij een hele zak snoepjes had gekregen en ze zojuist opgesnoept had. "Ik had je eigenlijk om advies willen vragen, Kris. Maar na deze actie boeit het me eigenlijk geen ene flikker meer wat je wil. Ik zorg er zelf wel voor dat Fox een helse tijd krijgt." Hij duwde de bol met pijn bij Kris op zijn borst en hij wist dat de pijn tot de jongen doordrong, toen deze ook een schreeuw liet. "Voel de gevolgen zelf maar van je actie." Romeo kwam overeind en was ondanks dat de pijn weg was duizelig. Hij voelde het bloed over zijn wang lopen en nog altijd draaide de kamer. Hij stak zijn hand uit naar Zebediah, in de hoop dat zijn vriend hem de kamer uit zou helpen. Er moest iets gedaan worden aan dat oog...

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Feestjes die door mij georganiseerd zijn, zijn altijd geweldig,’ zei Fox, die een paar woorden had opgevangen. De bank was al vol, maar het zag er allemaal zo knus uit dat hij er nog best bij kon. Hij plofte overdwars op Fires schoot neer en nam een slok van zijn biertje. ‘Of wil jij liever op zijn schoot?’ vroeg hij met een scheve grijns aan Fersephone. ‘Dat vindt hij ook niet erg hoor! Leuker zelfs...’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en maakte zoen-geluiden.

[ bericht aangepast op 6 juni 2020 - 17:53 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Haar lach schalde over het balkon heen. Serena had op een of andere wonderlijke wijze haar weer aan het lachen gemaakt. Ze vertelde nu een of ander wonderlijk verhaal wat laatst bij in hun les was gebeurd, maar ze vertelde het met zoveel details en grappige momenten dat Vienna niet anders kon dan lachen. Ze had nooit echt veel aandacht aan het meisje gegeven, alleen als de laatste roddels werden uitgewisseld, maar Serena was werkelijk grappig.
      "Maar eh, Vien. Vertel eens, die kus met Fox van net. Zijn jullie...?" Vienna haar ogen werden groot en zuchtte. Ze haalde een hand door haar haren heen. "We zijn alleen vrienden. We hebben wel een paar dates gehad, maar ik heb niet het idee dat Fox mij leuk vind. Hij gaf net wel de kus, maar ik kreeg daarna meteen het 'oh, dat was niet de bedoeling', blabla." Ze zag de grote ogen van Serena, die haar gretig aankeken. Waarschijnlijk vond ze het alleen maar leuk de drama te horen en was Serena niet de goede persoon dit te vertellen. Maar ach, ze moest het gewoon even kwijt. "Hij vind een ander leuk op het moment, iemand die niet bereikbaar is. We waren al aan het daten, maar dat is tussendoor gewoon even gebeurd." Ze wist niet hoe ze het anders uit moest leggen. "Maar goed, ik wilde het nog een kans geven, omdat ik hem wel leuk vindt. Maar ik geloof niet dat het andersom ook zo is. Ik ben een van de weinigen die met een kus gefrienzoned wordt," lachte ze zuur. Ze voelde haar goede humeur meteen weer zakken. Ze had Fox echt leuk gevonden, maar alles leek er gewoon elke keer op te wijzen dat het gewoon er niet in zat. Het feit dat hij verliefd was op Adam, dat hij die wel in een dag gezoend had, Romeo die zich ermee bemoeide, het feit dat op allebei de dates die ze hadden gehad een zware lading lag en dan ook nog deze avond waar ze zich niet prettig voelde. Ze zag wel de meelijwekkende blik op Serena haar gezicht, en ze wist niet of ze die wel goed kon hebben.
      "Weet je," zei Serena naast haar ineens met een vastberaden blik. "Die Fox is ook gewoon een lul. Je kan veel beter krijgen, Meis. Hij flirt met iedereen, blijkbaar date hij ook gewoon anderen en net deed voor ons ook gewoon een strip tease. Dat doe je toch niet als je een meisje hebt die je echt leuk vindt?!" Ze hoorde de afkeuring in haar stem en de laatste woorden schokten Vienna. Fox had wat gedaan? Ze kreunde. Serena legde een hand op haar schouder. "Het is maar beter dat je er nu achter komt dan later, toch? Hij is gewoon een lul." Vienna schoot om een of andere reden in de lach van haar woorden. Serena oordeelde zo wel heel erg over Fox, maar het deed haar stiekem beter voelen om iemand dat te horen zeggen. Misschien zei Serena het ook wel gewoon om haar op te vrolijken, op iemand afgeven was makkelijker dan gewoon aardig over die persoon spreken. "Weet je wat ik altijd geleerd heb?! Om over iemand heen te komen, moet je gewoon door naar de volgende gaan. Dat helpt," grijnsde Serena. Vienna keek haar hoofdschuddend aan, maar de lach was terug op haar gezicht. "En met wie zou ik dat moeten doen dan?" vroeg ze lachend. Serena dacht heel even na en grijnsde toen. "Wat dacht je van de blonde jongen waarmee je eerst schuifelde?" stelde ze voor. Vienna lachte om haar vraag. "Yrla? Yrla en ik zijn alleen vrienden." Serena haar gezicht bevroor even, maar grijnsde daarna weer. "Nou, wij hebben ook een aantal jongens. Emil. Astreal, Fire. Allemaal leuk, stuk voor stuk. Al heb je bij die laatste sowieso weinig kans, die geeft nergens om volgens mij." Serena rolde met haar ogen en nog altijd lachend schudde Vienna haar hoofd. "Wat? Dat wordt leuk! Ik help je wel."

[ bericht aangepast op 6 juni 2020 - 18:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Jouw feestje?" vroeg ze terug. "Volgens mij heb ik alleen Vienna hier zien rennen en vliegen vanmiddag. Ik denk dat het meer haar feestje is." Ze grijnsde. Die grijns vervaagde bij zijn volgende opmerking. Ja, hij was nog altijd irritant. Ze kon er niet meer van maken. De zoengeluiden maakten het er niet beter op. Ze keek heel even op naar Yrla en zag dezelfde geïrriteerde blik ook op zijn gezicht staan, dan was ze in ieder geval niet de enige die daar zo over dacht. Ze probeerde een opmerking terug te bedenken, maar de irritante houding van Fox leidde haar af. Fire was ook niet echt behulpzaam, want die leek haar niet eens aan te willen kijken. En dus zei ze maar wat ze dacht. "Heeft iemand je ooit wel eens verteld dat je echt rete irritant bent?"

---

It's never gonna happen, Guys.