[RPG • 0] Experium || 21 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

Volgorde zitten :
Nenya - Emil - Vienna - Fayr - Serena - Vera - Merrin - Adam - Astreal

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 12:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Terwijl Zebediah richting Kris liep, liep Romeo zelf - met de muts van Fox - terug door de gangen. Hij kende het kasteel op zijn duimpje, ondanks dat hij hier nog niet veel was geweest. Hij had al de tijd genomen het te verkennen, elke keer weer een stukje meer, vooral dit gedeelte kende hij het best. Een flauwe grijns verscheen op zijn gezicht. Hij zou vast wat voorproeven van zijn toetje. Vlak voor de deur haalde hij zijn zakmes uit zijn zakken, net groot genoeg om schade mee aan te richten. Hij stroopte zijn mouw omhoog en maakte een kleine snee in zijn huid. Een lichte pijn schoot over zijn gezicht, maar grijns verdween er niet van. Met een wellustige blik keek hij naar de druppel bloed die over zijn arm rolde en uiteindelijk liet hij zijn andere hand eroverheen gaan. Met een handomdraai trok hij de pijn uit de wond en verscheen er een klein bolletje in zijn handen. Een kwartier, zo lang had hij voor het terugkeerde. Vaak was het makkelijker op een slachtoffer los te gaan, als hij zijn eigen pijn niet voelde. Dan nam zijn gave ook niet per ongeluk de pijn van een ander over. Je moest er wat voor over hebben...
      Hij stroopte zijn mouw weer op, zonder na te denken over het bloed en liep de kamer in waar een klein meisje op haar bed zat. Zodra ze hem zag, werden haar ogen groot en schoot ze naar de hoek van de kamer, waar ze zichzelf door de muur heen leek te willen drukken. Hij voelde haar sidderende angst, rook de zoete geur ervan en zag de trillerige houding. Hij merkte dat hij opgewonden raakte van die ontzettende doodsangst, de zin kreeg om door te gaan. Deze angst die hij haar aanjoeg, liet hem trillen van verlangen. "Rustig maar, Sweetheart. Ik kom alleen wat halen en dan ben ik zo weer weg."
      Hij liet zijn hand langs haar blote been strijken, het meisje nauwelijks gehuld in een kleine pyjama. Ze sidderde onder zijn aanraking en piepte heel zachtjes. Romeo keek met een strenge blik naar haar op. "Je weet wat ik ervan vind als je geluid maakt," zei hij kalm. Hij viste zijn zakmes uit zijn zakken en streek heel zachtjes met het lemmet langs haar been heen. Direct begon de wond te bloeden, die hij misschien iets groter had gemaakt dan de bedoeling was. Hij borg het zakmes weer op en keek naar op naar haar groene ogen. De angst was er nog steeds in te lezen, maar het was niet genoeg. Met een grijns zette de jongen op volle kracht zijn gave in werking, waardoor een ijselijke gil als muziek door zijn oren heen klonk.

[ bericht aangepast op 5 juni 2020 - 20:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze schoot in de lach en schudde lachend haar hoofd. Darling, Serieus? Maar toch deed het naampje haar iets, het bezorgde haar de kriebels in haar maag en liet haar wangen warm worden. Met een grote glimlach sloeg ze haar armen om zijn nek heen, en voelde de rilling door haar hele lichaam trekken op het moment dat Fox zijn armen om haar heen sloeg. Het was anders dan een gewone knuffel om een of andere reden, het was intiemer dan dat. Ze merkte dat Fox haar stiekem ook wat dichterbij hem trok. Of misschien trok ze hem zelf wel iets dichter tegen zich aan. Ze begonnen langzaam te dansen op de muziek en Vienna voelde hoe een warmte zich door haar hele lichaam spreidde. Dit was gewoon wat ze de hele avond, eigenlijk de hele dag al gewild had. Sinds het verhaal van Fayr had ze hem gewoon even dicht bij zich willen hebben, gewoon om te voelen dat hij er was. Dat hij echt niet zo kon zijn als in het verhaal van Romeo, dat dit gewoon de leuke Fox was. En wat er ook gebeurd was, dat het niet aan hemzelf lag. Ze verdronk in zijn heerlijk bruine ogen en was nu eindelijk overtuigd dat niemand meer de glimlach van haar gezicht kon halen deze avond.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Tsss." Jester schudde zijn hoofd. "Zo'n talent, zoveel bescheidenheid." Hij grijnsde, tot hij het blonde meisje achter Onyx opmerkte. Vera liet haar vingers flirterig over Onyx' arm glijden en Jesters lach verstrakte iets.
      Afblijven, zou hij willen zeggen. Zoek een ander om overheen te kwijlen.
      Maar niet alleen klonk dat wel heel erg bezitterig, hij wist niet eens of hij wel recht had dat te mógen zeggen. Onyx had al het 'gedoe' voor vanavond willen vergeten, maar wat betekende dat? Terug naar vrienden, zoals het verhaal zich had moeten afspelen? Of terug naar hoe het was voordat Maaya kwam fucken, toen ze nog een relatie hadden en de wereld er vier keer zo leuk op geworden was.
      Misschien moest hij het maar eens vragen ofzo.
      Onyx kwam overeind— maar duwde Vera vervolgens met zijn elleboog flink van zich af en draaide zich naar hem om, zich vastgrijpend aan de tafel om niet op de grond te klappen. Jup. Dat was genoeg alcohol voor meneer lichtgewicht. Nog erger dan five-drink-Amy uit Brooklynn Nine-Nine, dus tijd voor een flinke sloot water zodadelijk.
      "Jou overeind houden? Heb je wel gezien hoe groot jij bent?" vroeg Jester, met opgetrokken wenkbrauwen. "Goden, ik breek m'n rug." Maar hij grijnsde alweer en kwam overeind. Konden vrienden ook dansen? Ook na de richtlijnen van Fox om de meest knappe persoon uit te zoeken? Het echte en realistische antwoord op die vraag was 'nee', maar of Jester daar blij mee was of juist niet was een item waar men over discussiëren kon. De racers in zijn maag vonden het in ieder geval helemaal zo erg niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox was het wel gewend om te schuifelen met mensen die groter waren dan hij, al was het verschil met Vienna nou ook weer niet ontzagwekkend. Hij had zijn handen niet losjes op haar heupen gelegd, maar op haar onderrug. Het stond vast mooi op de foto’s; zij helemaal opgedoft en hij met een tijgervelletje om. Hij vond het wel leuk. Iets met liefde overstijgt alle grenzen ofzo. Mocht het daarop uitdraaien. Hij deed echt zijn best en soms dacht hij dat er ook echt wel iets in zijn maag rondtolde, maar hij had ook nog net genoeg zelfkennis om te beseffen dat hij ook gewoon graag wat voor haar wílde voelen en dat hij zichzelf ook gewoon de tijd moest gunnen om zulke gevoelens voor haar te ontwikkelen.
      Hij keek naar haar op en glimlachte. Even wist hij niets te zeggen – wat voor hem toch best uitzonderlijk was. Voor de rest van de wereld was het waarschijnlijk een zegen.
      ‘Ik word sprakeloos van je,’ zei hij met een halve grijns toen het wel heel vervelend werd om zijn mond te houden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Welnee, jij staat zo stevig als een huis.’ Onyx deed een paar onstabiele stappen achteruit zodat er geen stoelen in de weg waren die hij voor Jester kon aanzien, daarna sloeg hij zijn armen om de jongen heen en trok hem met zijn borst tegen de zijne. ‘Ik weet niet of ik je wel weer los ga laten,’ deelde hij mee. Al was het alleen maar omdat hij dacht dat hij dan binnen drie stappen op de grond lag.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tintelingen dansten door zijn borst, terwijl de racevlinders door de geluidsbarrière heen braken. Het stemmetje in zijn hoofd bleef verdacht stil, maar Jester had de tijd niet zich daar druk om te maken, want die zou vast zeggen dat Onyx straal bezopen was en dat alles nu enkel door de drank kwam. Onyx stond te zwalken op zijn benen en leunde dan weer wel en dan weer niet zo zwaar op hem dat Jester bijna door zijn knieën zakte.
      Eén zetje en die jongen lag op de grond. "Uh-huh," humde Jester. "Ik doe straks wel een poging je te vergiftigen met water, misschien dat het dan beter gaat," zei hij met een lachje. "Wist je dat dat kan trouwens? Eigenlijk is alles op aarde giftig als je er maar genoeg van binnenkrijgt. Maar om je dood te drinken aan water moet je volgens mij wel een half meer naar binnen krijgen en dat gebeurt niet zomaar." Hij grinnikte en liep samen met Onyx naar de dansvloer.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ondanks dat de vloer golfde, grijnsde Onyx. Jester zag hij nog steeds scherp, daar ging het om. De knapste jongen, had Fox gezegd. Ja – dat was Jester. Had hij ook eindelijk een vraag goed beantwoord.
      ‘Ik heb je eindeloze stroom woorden wel gemist,’ gaf hij toe. Inmiddels leunde hij met zijn onderarmen om Jesters schouder, dat was makkelijker. Hield hem beter overeind, want hij dacht niet dat Jester hem écht zou opvangen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze lachte zachtjes. "Is dat een goed of slecht teken?" zei ze met een grijns. Eigenlijk had ze de stilte wel even lekker gevonden, gewoon even genieten van de jongen naast haar. Maar zoals Fox was, zo zou het toch niet lang geduurd hebben. Zoals hij nu ook bewees.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Weet ik niet,' lachte hij. 'Meestal ga ik nog dommere dingen zeggen dan ik gewoonlijk al doe.' Hij keek in haar ogen, waarin hij in de korte tijd dat ze elkaar kenden al zo veel emoties had gezien. Nu sprankelden ze echter.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Natuurlijk heb je dat gemist. Deze eindeloze bron aan informatie is een gift aan de mensheid," zei Jester, met genoeg arrogantie waardoor iedereen wist dat dit als zelfspot bedoeld was. Zijn armen vielen als vanzelf om Onyx' middel en toen stonden ze samen te wiegen op het deuntje van Can You Feel The Love Tonight. Het stemmetje in zijn hoofd neuriede ondertussen rustig mee en begon ondertussen toch weer heimelijke blikken op het bakje roze wol te werpen.
      "Ik heb jou gemist." Jester leunde tegen Onyx' borst aan en gaf net genoeg tegengewicht om hen zo in balans te kunnen houden. "Vanochtend Maaya's ontbijt gejat en heb het niet eens aan iemand kunnen vertellen, da's half zo leuk niet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

|"Dat moet haast niet mogelijk zijn," plaagde ze hem. Haar glimlach leek niet van haar gezicht te kunnen zakken en het was voor nu even fijn dat ze echt zo even samen konden zijn, zonder dat er een echt vervelende emotie op de achtergrond hing. "Heb je plannen van het weekend?" vroeg ze maar, om een gesprek op te starten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx grinnikte zacht. ‘Had je weer broodjes kaas gekregen?’
      Hij keek naar beneden, naar die bruine ogen die nu niet meer gevuld waren met haat.
      ‘Ik heb je zeker nooit verteld hoe schitterend ik je ogen vind, he?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Ja, ik snap oprecht niet waarom ze me dat blijven-" Jester bleef halverwege zijn zin haken met dat Onyx' woorden tot hem doordrongen en hij knipperde. "Nee," zei hij hees (wat zijn stem aan het doen was, was hem een mirakel) en zijn wangen voelden plotseling warm aan (terwijl hij verdorie niet deed aan rood worden (Tenzij het om Onyx ging (Zoals nu (Dan deed hij per ongeluk wel aan rood worden en was daar nu waarschijnlijk ook weer schuldig aan)))). "Volgens mij niet."

[ bericht aangepast op 5 juni 2020 - 21:05 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox grinnikte. ‘Daar ga ik pas weer na onze dans over nadenken.’
      Het voelde alsof zo’n gewoon gesprek afbreuk deed aan het moment. Ze wiegden weer langzaam op de muziek heen en weer. Haar blik ving zijn ogen weer. Het was vreemd om haar zonder bril te zien, maar hij besefte dat hij haar met en zonder mooi vond.
      ‘En, ben ik een betere danspartner dan Yrla? Ik vind mezelf wel knuffelbaarder. Minder harde spieren enzo.’
      Goh. Hij kon echt geen minuut zijn mond houden. Hij grijnsde verontschuldigend naar haar.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Zebediah binnenkwam met een metalen band wist Kris al hoe laat het was. Romeo was weer eens verveeld. Die gast had echt geen leven. Hij gooide de band in zijn schoot. Kris klikte hem maar vast. Tegenstribbelen deed hij allang niet meer, het enige wat hij daarmee deed was de twee een komedieshow voorschotelen. Bij Zebediah was de lol er blijkbaar ook al vanaf.
      ‘Hij heeft wat moois voor je meegenomen.’
      Kris zei niets. Hij keek naar het apparaatje in Zebediahs handen, na een klik met zijn duim begon de band om zijn nek te zoemen en wist hij dat hij een schok zou krijgen zodra hij het zou proberen los te maken.
      ‘Ik zal hem bedanken,’ snoof hij.
      ‘Ben je al klaar met het schema?’
      Kris wees naar het papier dat op het bureau lag. Eens in de maand hield Zebediah een soort gladiatorengevechten. Soms tussen afgeschreven leerlingen, soms mensen die hij van straat had geplukt, soms een van de velen die hier gevangenzaten. Soms waren het gevechten tot de dood – maar meestal liet hij ze net in leven en kon de plaatselijke genezer hen weer oplappen.
      Het was een zinloze bezigheid – hersenloos vermaak, als je het hem vroeg.
      Zebediah liet hem altijd het programma samenstellen. Hoe spannender het werd, hoe minder matches er in de maand daarna kwamen. Het was een ziek spelletje, vooral omdat hij altijd een ereplaats kreeg om naast Zebediah toe te kijken om te zien wat hij indirect aangericht. Hij haatte die privileges, die hem het gevoel gaven dat anderen geloofden dat hij aan Zebediahs kant stond. Kris hield zich echter maar voor dat hij op die manier dingen over Zebediahs strategie leerde, en zo leerde hij ook zijn mensen kennen. Wie weet waar dat ooit nog goed voor was.
      Hij moest zich ergens aan vasthouden.

[ bericht aangepast op 5 juni 2020 - 21:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.