[RPG • 0] Experium || 21 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

Volgorde zitten :
Nenya - Emil - Vienna - Fayr - Serena - Vera - Merrin - Adam - Astreal

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 12:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Oké. Morgen.
Nou dat was een enthousiasme om u tegen te zeggen.
Hij zette het tweede glas weg. Staarde Jester aan. Wel, dit was echt fucking awkward.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

      “Gerrit was vanochtend zowaar in een goed humeur,” verbrak Jester de stilte in een poging zichzelf weer een beetje te zijn. “Ik kwam voor een slot op de deur enzo en hij was nou niet laaiend enthousiast — wat wil je, het is Gerrit en ik vraag iets, recept voor problemen — maar ik kreeg zelf niet eens strafwerk toen ik suggereerde dat ik maandag wel een paar andere zielen kon fixen voor het kauwgomkrabben —een paar Buffalo’s die zich gruwelijk misdragen in de les ofzo, mogelijkheden zijn eindeloos— dus ik denk dat ik op valentijnsdag maar een bos rozen stuur.”
      Zo. Dat wilde Onyx toch? Normaal doen. Al dit ‘gedoe’ (dat toch wel heel wat meer was dan enkel gedoe maar hij wilde Onyx nuet tegen spreken) vergeten?

[ bericht aangepast op 4 juni 2020 - 0:43 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Rozen sturen naar Gerrit.
      Ja, dat paste wel bij Jester.
      Zijn volgende ‘Project Hopeloos’.
      Hij stond op het punt om die woorden hardop uit te spreken, maar hij slikte ze in. Hij moest meespelen. Niet een steek onder water teruggeven – dat kwam straks wel. Gewoon één allesvernietigende klap.
      Als hij al zo ver kwam bij Jester.
      Hij vulde zijn glas bij, hoewel hij geen dorst meer had. Maar dat nare gevoel was hardnekkig, het bleef weigeren om weg te gaan.
      Er hing weer een ongemakkelijke stilte tussen hen in. Hij moest iets zeggen. Iets wat Jester wilde horen. Pas toen Jester aanstalten maakte om de keuken te verlaten, schoot Onyx’ hand naar voren en greep die van Jester vast.
      Het voelde alsof er een schokgolf door zijn arm trok en automatisch zochten zijn ogen naar die van Jester om te verifiëren of hij hetzelfde voelde. Waarom deed hij dit? Alle plannen die net nog zo logisch klonken, leken als lampjes die net allemaal waren uitgegaan, waardoor er alleen een bedrukt duister achterbleef.
      ‘Het spijt mij ook,’ hoorde hij zichzelf zeggen.
      Oh – was dat zo?
      Of nam zijn onderbewustzijn het over, had die wél door hoe hij Jester in een kwetsbare positie moest krijgen?
      ‘Dat ik het zonder overleg deed. Dat ik die keuze alleen maakte.’
      Ja – dat was waar.
      Als die klootzak hem daarna niet in de steek had gelaten!
      Zijn blik zakte naar beneden, bleef rusten op zijn hand die die van Jester vasthad. Hij dacht aan de eerste keer dat ze hand in hand hadden gestaan, daar aan het bed van Adam. Die bijna dood was geweest, terwijl Merrin nog voor zijn leven vocht. Ze waren toen als een baken geweest voor elkaar, als een anker. Ze hielden elkaar overeind.
      Was het waar? Wilde Jester dat echt terug?
      Wilde Onyx het dan echt afstoten?
      Wat als het waar was? Als Jester echt een fout had gemaakt? Als hij die woorden helemaal niet gemeend had, net zoals Onyx er in zijn boosheid weleens dingen eruit slingerde die hij niet meende?
      Hij sloeg zijn ogen weer op, keek Jester aan… En voelde toen plotseling een traan langs zijn wang glijden. Hij had zich zó leeg gevoeld de afgelopen twee dagen. Zó rot. Hij sliep de hele week al slecht, had nog nooit zoveel met zijn gevoelens gestreden en plotseling was hij gewoon doodop. Deze keer kon hij de pijn en de eenzaamheid niet meer afweren.
      ‘Ik voel me zo verscheurd,’ fluisterde hij toen verslagen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Alsof ze het gehoord hadden dat Merrin en Adam over hen sproken, kwam even later zowel Onyx als Jester binnen. Zodra het even praten over Jester zijn lippen rolde, voelde Merrin zich al teveel. Hij pakte Adam bij zijn hand en leidde hem langs Jester heen terug naar de woonkamer. Er stond een nieuw sloom liedje op. "Voor de herkansing dus?" vroeg hij, terwijl hij zijn hand naar Adam uit stak.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone had zijn blik een beetje gemeden en iets in haar toon had hem het gevoel gegeven dat ze liever even zonder hem naar buiten ging. Hij wilde zich niet opdringen en daarnaast voelde het ook wat vreemd om op anderhalve meter afstand van haar te gaan zitten omdat de temperatuur anders niet zo veel naar beneden zou gaan. Misschien dat ze zelf niet doorhad dat het binnen helemaal niet zo warm was, maar mensen kregen het nou eenmaal warm als ze met een kachel dansten en het lukte hem maar niet om zijn temperatuur te reguleren met haar in de buurt. Hij kon het niet helpen dat hij aan Dezi dacht. Doordat zij het tegenovergestelde effect op haar omgeving had, hadden ze elkaar aardig in balans gehouden. Hij keek om zich heen. Hij was niet zozeer op zoek naar een andere danspartner, maar hij wilde ook niet dat iemand alleen stond. Heidi stond samen met de naamloze aan de kant, Emil had het op de een of andere manier gepresteerd om als een soort sandwich tússen Vera en Serena in te dansen en hij moest grijnzen toen hij dat zag. Daarna vond zijn blik Astreal, die achter de muziekinstallatie zat. Waar was Tony heen? Hij liep naar de jongen toe en leunde tegen de muur.
      ‘Waar is Tony heen?’
      Astreal trok zijn schouders op, zijn blik gericht op het scherm. ‘Ik geloof dat Onyx met hem wilde dansen en toen beende hij weg. Zal wel niet terugkomen.’
      Fires kaak verstrakte. Onyx was normaal gesproken al een ongeleid projectiel, maar een dronken staat maakte dat er niet veel beter op. Waar Jester spijt had van zijn gedrag, leek dat bij Onyx niet op te komen en blijkbaar had hij dit een mooi moment gevonden om Tony opnieuw te sarren. Hij onderdrukte een zucht, keek om zich heen om de donkerharige jongen te vinden maar hij zag hem nergens. Jester was ook nergens te bekennen, dus ergens hoopte hij dat dat een goed teken was. Als die twee het wisten uit te praten had deze avond een verdubbelde slagingskans.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox grijnsde terwijl hij haar plotseling een rondje draaide. Fayr was een leuke meid. Niet dat hij anders had verwacht van Vienna's beste vriendin... Het knaagde aan hem dat Romeo zo met haar speelde. Hij schudde de gedachte aan de jongen van zich af. 'Chocola!' antwoordde hij. 'Ik hou van alle soorten chocola, maar mijn favoriet is toch wel met sinaasappelsmaak.' Hij vuurde een nieuwe vraag op haar af: 'Waar kun je echt om lachen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam knikte met een glimlach. Hij legde zijn rechterhand in die van Merrin en plaatste zijn ander hand op Merrins onderrug. Stiekem vond hij dit fijner dan dat hij zijn armen om Merrins hals moest slaan; hij had zich een beetje een meisje gevoeld. Dat had hij echter niet tegen zijn vriend durven zeggen, die had dat vast onzin gevonden. Langzaam bewogen ze op de muziek. Adam keek naar zijn vriendje op, in die betoverende ogen. Nog steeds kon hij niet helemaal geloven dat Merrin echt weer kon lopen, kon dansen, het was of hij ieder moment wakker kon schrikken uit een mooie droom.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zodra Onyx' hand de zijne raakte, schoot er een stroomstoot omhoog door zijn vingers en door zijn arm en Jester had niet eens verder kunnen lopen als dat het enige was wat zijn leven zou kunnen redden. Tintelingen knetterden als geladen energie onder zijn huid en Jester keek op. Staarde recht in die prachtige ijsblauwe ogen waar hij zo van hield en al zijn stukjes verdediging die hij had opgebouwd om zichzelf staande te houden smolten weg.
      Het spijt mij ook.
      Jester wist niet of hij zijn eigen oren wel mocht geloven. Onyx zei dat het hem speet. Zelfs zijn gedachten en het stemmetje in zijn hoofd waren voor een van de weinige keren in zijn leven helemaal stil, terwijl diep van binnen de boosheid die hij niet kwijt had kunnen raken, eindelijk haperde en stopte met kolken. Eindelijk oploste en verdween.
      Dat ik het zonder overleg deed. Dat ik die keuze alleen maakte.
      Het moment flitste weer over zijn netvlies voorbij, Onyx die vertelde dat hij had toegestemd en de grond die onder Jesters voeten vandaan was gevallen. Hij herinnerde zich alle machteloosheid, het verraad en het verdriet, en voor dat alles zei Onyx dat het hem speet. Het was alsof hij voor de eerste keer in de afgelopen twee dagen pas weer echt kon ademhalen.
      Er rolde een traan over Onyx' wang en Jesters hart brak. Dit had hij gedaan. Hij had ervoor gezorgd dat Onyx zich zo voelde. Zo gebroken en verscheurd. Zijn eigen ogen vulden zich eveneens met tranen en voor Jester zichzelf kon tegenhouden, bracht hij zijn hand omhoog en legde die heel licht tegen Onyx' wang aan. Het hele feestje achter hem was hij allang vergeten. Enkel Onyx hier voor hem bestond nog en de rest was onbelangrijk.
      "Het spijt me," bracht hij uit en zijn stem trilde van emotie. "Het spijt me zó." Een traan trok een nat spoor over zijn wang terwijl hij Onyx' blik zocht. "Het was- ik begreep je niet. Ik snapte je deal niet en was zo bang voor het ergste dat dat het enige was wat ik nog hoorde. Jij hebt onze vriendschap nooit op het spel willen zetten. Dat heb ík kapotgemaakt om mezelf te beschermen." Zijn stem brak. "Dat was fout. En ik wil je niet kwijt. Zonder jou kén ik mezelf niet eens."

[ bericht aangepast op 4 juni 2020 - 12:56 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Was dat de werkelijke reden geweest? Had Jester gedacht dat Onyx de vriendschap wilde beëindigen en had hij het uit paniek zelf gedaan? Ergens was nog steeds een boze vonk omdat Jester hém er dus wel wéér willens en wetens doorheen had willen laten gaan – uit angst. Maar hij keek in Jesters ogen, voelde de lichte aanraking van zijn vingers op zijn huid. Hij wilde geen nijd voelen. Hij wilde hem omhelzen en het vergeten, zelfs al wist hij dat het naïef was, dat er in hun beiden iets gebroken was wat niet met een paar woorden magisch hersteld was. Hij wilde hem geloven, maar hij proefde het verraad nog steeds op zijn tong. In tegenstelling tot bij Maaya, begreep hij nu waarom Jester hem in de steek had gelaten. Het maakte alles niet op wonderbaarlijke wijze beter.
      Het was een tweestrijd, het willen vergeten en het niet willen vergeten.
      Teruggaan naar hoe het was, en zichzelf beschermen tegen het feit dat Jester hem wéér uit angst zou dumpen.
      Dit was geen besluit dat hij nu zou moeten nemen, nu hij niet nuchter en emotioneel was en hij deed een stapje terug en draaide zich een beetje ongemakkelijk van Jester weg om te kunnen zien wat de anderen aan het doen waren. De schuifelmuziek was gelukkig opgehouden, er werden instructies voor een of ander spel gegeven. Hij slaagde erin zijn emoties weer op te bergen, óók zijn boosheid, en hij draaide zich weer naar Jester toe. Hij had helemaal niets gezegd op zijn woorden en hij wilde ze ook niet negeren.
      De jongen staarde hem nog steeds afwachtend aan, bang bijna, alsof hij vreesde dat zijn uitleg niet genoeg was. Alsof Onyx’ gevoelenskluis nog op een kiertje stond, wurmde iets hardnekkigs zich er weer uit vandaan en vulde hem met een warmte die alleen haar gezicht liet zien als hij naar Jester keek.
      Onyx trok de jongen in een omhelzing, eerst losjes maar toen stevig, hopend dat hij hiermee kon zeggen waar hij met zijn woorden nog niet uitkwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx gaf geen antwoord. In plaats daarvan stapte hij zelfs wat achteruit en draaide zich wat weg om de kamer weer in te kijken. Jesters hand viel weer langs zijn zij naar beneden. Hij wist zelf ook wel dat enkel zeggen dat het hem speet niet genoeg was voor wat hij gedaan had. Heel even had hij het idee gehad dat ze het misschien wel konden uitpraten, dat het goed kon komen.
      Door de blik in Onyx' ogen en vooral dat ze eens uitspraken naar elkaar wat er pijn deed. Niet schreeuwend. Niet boos. Maar kwetsbaar en rustig. Tot Onyx achteruit gegaan was en de uitdrukking in zijn ogen veranderde als een deur die dichtsloeg. Jester verwachtte al half en half dat hij zonder iets te zeggen zou weglopen- en dat zou hij Onyx niet eens kwalijk nemen.
      Maar hij ging niet weg.
      Onyx trok hem naar zich toe en sloeg zijn armen woordeloos om hem heen in een omhelzing. Even bleef Jester als bevroren staan, onzeker wat hij nu moest doen. Het dansen met Vera had als een klap in zijn gezicht aangevoeld en nu kwam dit. Snappen deed hij het niet, maar hij sloeg zijn armen alsnog om Onyx heen en trok hem dicht tegen hem aan.
      Hij had hem gemist. Hij had hem zo ontzettend gemist. Jester begroef zijn gezicht in Onyx' borst en stond zichzelf toe om in het moment te blijven en al zijn zorgen en stress even los te laten. Onyx had hem niet vergeven. En dat hoefde ook nog niet. Jester had hem zoveel pijn gedaan, het zou tijd kosten voordat dat hersteld zou zijn, als het ooit helemaal herstellen kon. Maar misschien was dit de eerste stap weer richting hun vriendschap. Morgen zouden ze kunnen praten, echt praten, nuchter en met een helder hoofd.
      Die gaat nooit van z’n leven nog iemand in zijn buurt laten.
      Misschien niet, Maaya. Maar Jester hoopte met iedere vezel van zijn lichaam dat ze ernaast zat.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr moest lachen door het impulsieve pirouettetje dat ze draaide en kwam tot de realisatie dat ze echt plezier had, nu dansend met Fox. Hij was zo vrolijk en enthousiast. Misschien dat ze hem morgen even kon opzoeken, om het erover te hebben wat er gebeurd was. Niet nu tijdens het feest, maar als ze elkaar wat beter kenden. "Chocola is wel geweldig," bevestigde ze lachend. "Waar ik echt om kan lachen weet ik niet, ik houd van grapjes en verrassingen, zoals iedereen eigenlijk. Maar ik word ontzettend blij van dansen, zoals nu, en van zingen en bezig zijn in de tuin. Kletsen met Vienna, dat eindigt ook vaak genoeg in lachbuien, dus om haar kan ik ook echt lachen. En jij?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Woest ramde Tony met zijn vuist tegen de deur. Het had hem al een onmenselijke wilskracht gekost om naar dat stomme feestje te gaan, maar doordat Onyx er niet was geweest was het nog te doen geweest. Hij had gedacht dat Fire hem bewust van het feestje had geweerd – tot hij ineens dronken het huis in stommelde en niemand hem vertelde dat hij op moest donderen. En toen die klootzak ook nog eens doodleuk naar hem toe kwam en totáál geen berouw scheen te hebben van wat hij hem had aangedaan, was er iets geknapt. Hij had op zijn knietjes naar Vienna toe gemoeten om haar te vertellen hoe vreselijk schuldig hij zich voelde. Fires gezicht was onverbiddelijk geweest – geen greintje begrip.
      Maar andersom?
      Hij had geen verontschuldiging gekregen, helemaal niets. Blijkbaar vond Fire het helemaal prima als zijn afdelingsgenoten verkracht werden. Sterker nog – hij was zelfs dikke maatjes met die rooie! Die had toegekeken hoe iemand hem verkrachtte, die zijn vriend dwong om toe te kijken!
      Er woedde zoveel boosheid door hem heen dat hij bijna uit elkaar klapte.
      De lantaarns op weg naar toe had hij onbewust al gedoofd, zo vreselijk boos was hij. Hij wilde wraak. Hij verdíénde wraak. Zijn eigen afdelingsgenoten én hun nieuwe bondgenoten – ze steunden allemaal een leider die vriendjes was met een verkrachter.
      De deur ging open en een roodharig meisje keek hem vragend aan. Maaya, wist hij. Die had de Panthers laatst aangevallen.
      ‘Als jullie nog wat bij de Lions en de Panthers willen uithalen, dan ben ik jullie man.’
      ‘Oh?’ Ze trok haar wenkbrauwen op. ‘Ben jij niet ook een Lion?’
      ‘Ja,’ bromde hij.’
      ‘En waarom zou je je House verraden?’
      ‘Omdat ze mij ook hebben verraden.’ Hij klemde zijn kiezen op elkaar. ‘Ik heb gehoord wat je zei. In de arena. Het is duidelijk dat je een hekel hebt aan Onyx en raad eens? Dat heb ik ook. Ik weet niet hoe hij erin slaagt om alle anderen zand in de ogen te strooien maar ik ben de enige die hem ziet voor wat hij is!’
      Maaya trok haar mondhoek op tot een minzaam glimlachje.
      ‘Zo zo, een nieuwe aanwinst voor onze anti-Onyx fanclub. In dat geval, kom binnen.’
      Ze hield de deur voor hem open.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Het werd weer wat milder op de dansvloer, rustiger. Misschien werd het dan maar eens tijd dat zij en Fox weer nieuw leven in het feestje zouden blazen. Vienna liet Yrla los. Ze hadden niet veel tegen elkaar gezegd, maar het hoefde ook niet. Het was eigenlijk wel lekker geweest om even niet te hoeven praten. En Yrla leek er net hetzelfde over te denken. Ze keek op haar iNet. Over vijf minuten zou de wissel plaats moeten vinden "Ik ga even alles klaar zetten voor de quiz. En ook nog even zien wie er even vrijwillig buiten de wacht wil houden." Vienna draaide zich al om om aan de voorbereidingen te beginnen. "Wacht Vie. Ik zag Phone naar buiten lopen. Ik ga wel samen met haar de wacht houden. Ik kan wel een frisse neus gebruiken."
      Vienna zei even een bedankje aan Yrla en zocht toen toch Fox op. Ze had gewild dat hij naar haar gekomen was, maar dat was nog niet gebeurd. Ach, de avond was nog jong. En dit keer had ze hem echt nodig voor het spel. Ze spotte hem nog steeds dansend met Fayr. Ze liep op haar beste vriendin af. "Sorry, Fayr. Maar mag ik Fox even van je lenen? Ik heb mijn quizmaster nodig," zei ze met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr stapte achteruit en glimlachte. "De plicht roept, hoor ik." Ze trok Vienna even kort in een impulsieve knuffel en wenste de beide organisators alvast succes met het klaarzetten van de quiz, voordat ze de dansvloer af liep. Eigenlijk had ze het ondertussen ook best warm gekregen, dus even rustig zitten had ook wel zijn charme. Haar glas had ze ooit ergens op een tafeltje achtergelaten, maar nu had ze geen idee meer welke van haar geweest was.
      Ach, ze haalde wel nieuwe. Niet heel verantwoord, maar zo ging het nu eenmaal op feestjes. Ze liep richting de keuken, maar voor ze echt dichtbij was zag ze dat er al mensen waren. Onyx en Jester. Met hun armen om elkaar heen geslagen. Er gleed een glimlach over haar gezicht en subtiel veranderde ze van koers en liep maar naar de bank. Er was echt iets flink mis tussen hen, dat had ze wel door.
      Waarschijnlijk zou ze de breuk echt kunnen voelen als ze met haar gave naar hen reikte. De sfeer was net ook zo prikkelbaar geweest en ze was enorm blij dat de jongens het leken bij te leggen. Of in ieder geval een begin maakten. Onyx en Jester samen was een soort stille drijvende kracht die de hele afdeling bij elkaar hield. Bij Jester had ze dat wel verwacht dat hij dat kon, bij Onyx was het een verrassing geweest. Die twee vulden elkaar echter zo goed aan, dat ze zich haast afvroeg hoe het kon dat ze niet eerder bij elkaar gekomen waren.
      Fayr zakte op de bank neer en schudde de mijmeringen uit haar hoofd. Ze zou straks wel eens aan Jester vragen hoe het ging. Alle Panthers wisten dat die twee samen beter waren dan alleen en ze had zo het idee dat iedereen het van harte zou aanmoedigen als Jenyx het probleem opgelost had.
      Jenyx. Het klonk wel ergens naar, vond ze.

[ bericht aangepast op 4 juni 2020 - 14:52 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Goh, de tijd vliegt hè?' zei Fox. Het feestje was wat minder ontspannen dan hij gehoopt had met Jester en Onyx die met elkaar in de clinch lagen, Tony die woest weg beende en zijn eigen emoties die vrij op de voorgrond lagen, maar hij had het redelijk onder controle. Zolang hij de kwart van de kamer negeerde waarin Merrin en Adam waren, waar hij vooral níét naar probeerde te kijken om niet weer zo'n zoen te hoeven zien. 'Tony is weggegaan en er staan er twee op wacht, dus dan zijn we nog met... veertien. Twee groepjes van vijf en één van vier ofzo?' Hij haalde zijn schouders op. 'Heidi durft toch geen antwoord te geven dus die doet al voor spek en bonen mee.'

---

Every villain is a hero in his own mind.