[RPG • 0] Experium || 21 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

Volgorde zitten :
Nenya - Emil - Vienna - Fayr - Serena - Vera - Merrin - Adam - Astreal

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 12:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Hmm," beaamde Fayr. "Zeker weten. Misschien moeten we het maar wat gaan aanmoedigen?" Fayr wiebelde met haar wenkbrauwen naar Vienna. "En zeker ben ik klaar voor die Disneyquiz! Hoewel ik het waarschijnlijk van iemand ga verliezen..." ze keek de kamer even rond tot ze Jester tussen de mensen gevonden had, die samen met Nenya stond te praten. Hoewel de jongen duidelijk zijn best deed om mee te doen met de feestvreugde, zag Fayr wel de vermoeide rimpel in zijn voorhoofd. Wat was er aan de hand? Vanochtend had hij niet aan het ontbijt gezeten, herinnerde ze zich nu. Lunch ook niet. En hij was in de klas apart stil gebleven.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Aanmoedigen?" vroeg ze benauwd. Ze volgde even de blikken die Fayr uitwisselde met Vienna. "Oh, nee. Echt niet. Wat zijn jullie van plan? Ik doe niet mee, wat dit ook is." Ze wilde aan de ene kant dolgraag weten wat Fayr ermee bedoelde, maar aan de andere kant wilde ze er zo ver mogelijk vandaan blijven.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Het lukte niet." Nenya haalde haar schouders op en speelde met haar drankje. Op de achtergrond klonk ondertussen 'How Far I'll Go' en onbewust zong Jester de lyrics in zijn hoofd mee. Hij kon het niet echt helpen, hij wist gewoon precies wat er na iedere zin volgde en de woorden kwamen net zo makkelijk in hem op als zijn eigen gedachten. En songteksten van Disney waren over het algemeen wel vrolijker dan zijn eigen gedachten, dus hij liet het er maar bij.
      "Misschien was het teveel, een hele avond?"
      "Ja, dat was ook mijn conclusie. Maar wat heb ik aan mijn gave als ik niet eens kan voorspellen of er iets kuts gebeurd op een avond?"
      Jester trok semi-geschokt een wenkbrauw op. "Taalgebruik, uk."
      Het klonk raar om dat te zeggen. Niet dat Jester het taalgebruik van Nenya echt wilde corrigeren, of de opmerking ook maar enigszins serieus bedoelde (wat kon het hem schelen dat ze 'kut' zei, dat deed hij zelf ook zo vaak), maar er was iets aan de woorden die hij net uitgesproken had die vreemd aanvoelden. Een tikje ongemakkelijk keek Jester over zijn schouder, met het idee dat hij iets belangrijks aan het vergeten was. Maar hij zag enkel de Lions en de Panthers en het gevoel zakte weer weg.
      "Sorry. Het is fucking kut dat ik de avond niet kan voorspellen," zei Nenya, met een opstandig trekje rond haar lippen.
      Jester slaakte een diepe zucht en plaatste theatraal een hand op zijn borst. "De jeugd van tegenwoordig."
      Nenya lachte en schudde haar hoofd. "Geleerd van jullie bejaarden."
      Hij rolde met zijn ogen. "Oké oké, genoeg. Ik heb mijn lesje weer geleerd." Hij nam een slok van zijn sap en keek het kleine meisje weer aan (of nou, klein was meer absoluut dan relatief vergeleken met hem, want ze was niet eens veel kleiner dan hij). "Misschien kan je iedere ochtend een korte samenvatting geven van de dag ervoor?" stelde hij toen voor. "Dus dan hoef je maar op één moment te zoeken, en krijg je de informatie van een hele dag. Mag je alleen nooit meer gokken in Vegas, maar dat zit er sowieso de komende negen-en-een-half-jaar niet in voor je."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Nouja, gewoon. Per ongeluk ervoor zorgen dat jullie geheeel toevallig vaak naast mekaar staan." Ze knipoogde. "Maak je geen zorgen, Phoontje. Je geheim is in goede handen." Ze stond op van de bank en trok Vienna lachend mee naar de keuken. "Kom op, voordat we plannen verzinnen moeten we eerst wat drank achter de kiezen hebben, dan kunnen we dat de schuld geven als alles misloopt," zei ze grinnikend.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox veegde vlug de tranen van zijn wangen toen Fire naast hem kwam zitten. Fire deed alsof hij het niet zag, al was het niet bepaald de eerste keer dat hij hem zag huilen. Dinsdag nog.
      Fire bleef een tijdje zwijgend zitten om aan te voelen of Fox zelf iets wilde zeggen of dat hij wat moest vragen. Uiteindelijk mompelde Fox alleen een verontschuldiging. Hij had zijn hoofd gebogen en staarde naar beneden.
      ‘Het geeft niet als je je er rot over voelt, Fox,’ zei hij uiteindelijk zacht. ‘Het is lang geleden dat je verliefd bent geweest. Écht verliefd bent geweest,’ benadrukte hij. Zebediah telde hij niet mee. ‘Zoiets gaat niet na één dag weg.’
      Fox zuchtte diep. Hij veegde langs zijn wang.
      ‘Ik huil niet om Adam,’ mompelde hij. Met zijn duim streek hij over de tatoeage op zijn onderarm. ‘Ik mis hem zo…’
      Fox’ stem brak.
      Fire sloeg een arm om hem heen en trok hem tegen zich aan. Het was lang geleden dat hij Fox naar zijn vriend had horen refereren. Natuurlijk wist hij wel dat zulk verdriet nooit wegging, maar het was onverwacht dat het na drie jaar opeens weer zo hevig was geworden.
      ‘Hoe komt dat?’ vroeg hij zacht.
      Fox haalde zijn schouders op. ‘Woensdag ben ik er weer heen geweest,’ mompelde hij.
      ‘Naar het kristallenveld?’
      Fox zweeg en Fire zuchtte.
      ‘Ik had gezegd dat je daar niet meer naartoe moest gaan.’
      In het eerste jaar naar Kris’ verdwijning was Fox daar steeds naartoe gegaan. Soms was hij nachten weggebleven. Hij at dan niks, deed niks, zat daar maar te staren, gevangen in herinneringen die Fire niet kende. Hij verwaarloosde zichzelf en uiteindelijk had Fire gezegd dat hij daar niet meer naartoe moest gaan. Hij kreeg zijn vriend er niet mee terug en hij verloor zichzelf.
      ‘Ik weet het,’ mompelde hij. ‘Maar ik was met Adam bij het meer en het regende zo hard, dus ik bracht hem daarheen om te schuilen. En toen… toen waren de herinneringen zo heftig en ik droomde dat hij naast me lag en… en…’ De tranen drupten weer langs zijn wangen. ‘Ik vertelde Adam toen over hem. En Vienna. Ik zocht zijn foto’s weer op en toen ik die jongens net zag zoenen… toen miste ik hem zo erg.’
      ‘Hij is weg, Fox,’ zei hij zacht.
      ‘Romeo kwam vanmiddag naar me toe,’ ging Fox verder, alsof hij Fires woorden niet had gehoord. ‘Hij stal mijn muts en hij zei dat hij die aan Zebediah ging geven. En t-toen… toen dat hij hem aan Kris ging geven.’
      Fire klemde zijn kiezen op elkaar. Zou het…?
      Nee, dat sloeg nergens op. Kris was al drie jaar van school verwijderd.
      ‘Het is Romeo, Fox. Die zal alles zeggen om je op de kast te jagen.’
      Al zou het hem niet verbazen als die muts echt bij Zebediah zou belanden.
      ‘Ik weet het,’ mompelde Fox. ‘Maar toch – hij heeft nooit wat over Kris gezegd en nu opeens wel. Wat als – wat als hij nog wel ergens is, Fire?’
      Fire wist niet wat hij moest zeggen. Valse hoop kon verwoestend zijn. Geen hoop ook.
      Hij had Kris nooit gemogen, dat had hij Fox echter nooit verteld. Wel was Fox opgebloeid tijdens hun relatie en hoewel ze twee tegenpolen hadden geleken, had het op de een of andere manier wel gewerkt. Kris was echter wel een baken van spot gebleven, die altijd zoveel commentaar op het bestuur leverde dat íédereen wist dat hij op een dag zou verdwijnen.
      Iedereen behalve Fox, blijkbaar.
      Fire had het Kris nooit vergeven. Dat hij Fox als een wrak achterliet omdat hij zijn kritiek op de school niet kon inslikken. Fire had ook kritiek op de school, maar het was volslagen zinloos om dat keer op keer te zeggen. Kris was een oproerkraaier geweest, had altijd ieder gezag getart en Fire twijfelde er niet aan dat het bestuur hem uit de weg had geruimd.
      Nee – hij geloofde niet dat Kris nog leefde.
      ‘Hij is weg, Fox. Het spijt me. Ik snap dat Adam je wil steunen door je te laten hopen, maar Kris was een bedreiging voor de school.’
      Hij had meteen spijt van zijn woorden toen het was alsof Fox weer instortte. Hij zei niets, bewoog niet, maar Fire voelde het gewoon aan de veranderde energie. Hij sloot zijn ogen even. Wat was hij aan het doen? Waarom boorde hij al zijn hoop de grond in? Nu, op dit feestje? Terwijl hij hem dit weekend óók nog moest overtuigen een zonnebril bij zich te dragen?
      Hij wilde zeggen dat hij er misschien naast zat, maar die woorden kwamen niet over zijn lippen. Het was een leugen.
      ‘Hoe zit het dan met Vienna?’ vroeg Fire om Fox op andere gedachten te brengen. ‘Jullie hebben een leuke klik toch?’
      Er kwam weer een kleine glimlach om Fox’ lippen. ‘Ja… Ze is leuk – en heel lief. We kunnen goed met elkaar praten. Ik hoop dat mijn gevoelens voor haar gaan groeien.’
      Fire hoopte dat ook, al zag hij Fox er ook wel voor aan om zichzelf die gevoelens aan te praten.
      ‘Maar genoeg over mijn gevoelens.’ Fox’ stem klonk weer ietsje energieker. ‘Hoe zit het met die van jou? Je vindt Fersephone leuk hè?’ Hij wiebelde zijn wenkbrauwen.
      Nee, was hij geneigd te zeggen.
      Dat hij die drie letters niet over zijn lippen kon krijgen, zei genoeg.
      ‘Misschien kunnen we beter vrienden blijven.’
      ‘Waarom? Jij bent nooit verliefd.’
      ‘Ik ben niet verliefd.’
      Fox keek hem aan, grinnikte toen. ‘Maar je bent wel goed op weg.’
      ‘Ik wil gewoon geen herhaling van Tuuli.’
      Fox boog zijn hoofd.
      Fire legde een hand op zijn knie en gaf een kneepje. Hij had dat niet naar boven willen halen.
      ‘Ik ben hier binnen een jaar weg, Fox,’ zuchtte hij. ‘Ik wil haar niet achterlaten.’
      ‘Als jullie alleen goede vrienden zijn laat je haar ook achter en doet het ook zeer.’
      Ja. Maar het was niet hetzelfde.
      ‘Ik mis Kris. Ik haat het dat hij er niet meer is. Maar als ik van tevoren had geweten hoe het zou aflopen, had ik niets anders willen doen. Uiteindelijk gaan we hier alleen weg met onze herinneringen, Fire. Je kan er maar beter een stel goeie van maken.’
      Fire keek opzij, een klein glimlachje spande om zijn lippen. ‘Zulke wijsheid ben ik niet van je gewend, Foxie.’
      Fox stak zijn tong uit, daarna kwam hij overeind. ‘Het zal je nog eens versteld doen staan, al de wijsheid die onder deze krullen verborgen is.’
      Fire grinniket, de jongen kreeg al weer een beetje zijn praatjes terug. Hopelijk bleef het bij één mental breakdown vanavond.

[ bericht aangepast op 9 juni 2020 - 21:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Natuurlijk had Adam geen moment getwijfeld toen Merrin hem ten dans vroeg. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit eerder had gedanst, maar dat maakte niet uit. Elke glimlach die hij opving liet hem zo erg stralen dat hij bang was dat hij straks licht gaf. Na een tijdje merkte hij echter dat het wel erg stil om hen heen was en hij bloosde toen hij merkte dat er verder niemand aan het dansen was. Zelfs Fox niet. Wat hem toch wel verbaasde. Hij keek om zich heen, zag zijn vriend nergens. Kwam het door hem? Hij had Merrin voor zijn neus gezoend, bedacht hij opeens. Er ging een vlaag van schuldgevoel door hem heen. Hij herinnerde zich maar al te goed hoe het had gevoeld toen Merrin met Vienna zoende. Dat had hij Fox nooit willen aandoen. Hij besloot straks zijn excuses aan te bieden, hij wilde ook met Merrin van het moment genieten. Van uit zijn ooghoeken zag hij dat Emil naar Jester en Nenya was gelopen en het meisje probeerde over te halen om met hem te dansen. Hij grijnsde toen het de Lion blijkbaar lukte. Hopelijk kwamen er straks meer, dan voelde hij zich wat minder bekeken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij legde zijn hoofd neer tegen het hout. Oh, Vie. Waar ben je aan begonnen? Hij was niet veel te weten gekomen van het gesprek, alleen dat de jongen met de krulletjes blijkbaar nog rouwde om iemand die Kris heette. Vienna had zich al helemaal in dit avontuur gedompeld, leek de jongen met de krulletjes ontzettend leuk te vinden. Maar aan de luchtige toon in zijn stem te horen, waren die gevoelens niet wederzijds. Hij hoopte op het moment mee met de jongen, al was dat puur om Vienna. Misschien dat hij Fire straks tijdens hun wacht kon uithoren over wat voor persoon het precies was. Hij wist niet wat hij met de informatie moest, maar misschien stelde het hem een beetje gerust.
      En dus zuchtte hij nogmaals. Waarom moest het nu precies Fire zijn waarmee hij moet gaan praten? Yrla kwam overeind en liep ontzettend rustig de hoek om, alsof hij gewoon een ommetje had gemaakt. De show had niet eens gehoeven, want Fire en Fox waren weer naar binnen gelopen. Hij groette de meiden op de veranda even, voor hij ook terugliep naar de woonkamer. Zijn blik viel op Fersephone, die geheel alleen op de bank zat. Fire was zo te zien de andere kant uit gelopen. Wat zag ze in die kwal? Hij kon nooit zo goed zijn als iedereen beweerde. De zogenaamde held, terwijl hij gewoon koelbloedig Jester had verbrand in de arena. Iets waar hij blijkbaar nog steeds boos over was.
      Zijn blik ging terug van Fire naar Phone. Nee, zij zou hem vast wel zien als de leuke persoon die hij was. Blablabla... Phone zou voor hem vallen, ze waren happy en gelukkig en hij zat nog altijd in zijn eigen shit. Ho, wacht, stop! Yrla voelde de jaloezie door hem heen gieren en begreep nu pas dat dat het was dat hij voelde. En sinds wanneer gaf hij een meisje zo makkelijk over aan een ander?! Hoewel hij zijn gevoel voor Fersephone al een hele tijd probeerde te ontkennen, wist hij dat het er was. Waarschijnlijk ook omdat Fersephone niet altijd even makkelijk was, dat vond hij juist wel grappig. Sinds wanneer was hij een opgever en startte er niet eens aan om een meisje te versieren? Inwendig sloeg hij zichzelf voor zijn hoofd en liep daarna met een grote grijns op Fersephone af. Hij zou zich niet zomaar gewonnen geven. "Heey Sexy," zei hij, terwijl hij vlak naast haar op de bank neerplofte. Het bezorgde hem bijna een klap, maar met zijn snelle reflexen had hij haar hand zo gevangen. "Je blijft zo voorspelbaar, Fersephone," zei hij hoofdschuddend. Hij rolde even met zijn ogen. "En jij blijft nog altijd knap irritant, Yrla." Zogenaamd beledigt keek Yrla naar het meisje naast hem. Maar ze hadden allebei een zweem van een glimlach op hun gezicht liggen, want ze wisten dat hun verhouding niet meer zo was.

---

It's never gonna happen, Guys.

"We moeten ons alleen al moed indrinken voor het feit dat Fersephone ons gaat vermoorden als we dit doorzetten," zei ze met grote ogen. Ze geloofde niet dat Fersephone dat echt zou doen, maar ze werd waarschijnlijk wel boos. Al liet ze zich daardoor echt niet van weerhouden, ze had nu al grote lol. "Misschien kunnen we ze straks samen in een team zetten bij de Quiz? Of misschien kunnen we er wel voor zorgen dat ze samen wacht moeten houden. Wie heeft er straks wacht met Phone weet je dat?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Voordat ze op Jester had kunnen antwoorden, stapte er een Lion op hen af.
      "Hoi," zei hij en hij keek glimlachend van de een naar de ander. "Ik ben Emil."
      Dat wist ze nog wel van de Arena. Deze jongen had in dezelfde ronde gestaan als Yrla en kon allemaal kopieën van zichzelf maken, als ze het zich goed herinnerde. Op het eerste gezicht zag hij er een beetje dark uit, maar zijn gezicht werd meteen vriendelijk als hij lachte. Hij leek haar best aardig, eigenlijk.
      "Nenya Agami," zei ze terug. "Hoi."
      "Jester," zei Jester en hief zijn glas even ter begroeting.
      Nenya wachtte af totdat Emil het woord tot de roodharige jongen naast haar zou richten, maar dat deed hij niet. Zijn blik bleef bij haar hangen en hij gebaarde naar het midden van de kamer waar nu Adam en Merrin enkel nog samen aan het dansen waren. "Heb je zin om te dansen, Nenya Agami?" vroeg hij en hij deed het op zo'n manier dat het helemaal niet vreemd overkwam ofzo, maar gewoon leuk en spontaan.
      Verrast keek Agami eventjes richting Jester (die afwachtend zijn wenkbrauwen optrok) en toen weer terug naar Emil. "Jahoor. Leuk." Kon ze eigenlijk wel dansen? En wat voor soort dansen dan? Zoals in films echt met bepaalde pasjes of gewoon bewegen op de muziek? En zou dan iedereen kijken? Hemeltje, de warmte steeg al naar haar wangen.
      Maar Emil deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was en stak grijnzend zijn hand uit. Zodra ze de hare erin legde trok hij haar mee naar de dansvloer en had ze geen tijd meer om zich zorgen te maken. En misschien was het eigenlijk ook wel heel leuk. Ze dansten twee liedjes samen en stapten daarna toch weer naar de kant, maar bleven met elkaar praten over hun gaven en hun namen en hun hobbies. Nenya had er natuurlijk twee, dus dat was wel een leuk gespreksonderwerp om aan te snijden, hoewel ze zorgvuldig ervoor zorgde niet het over Maaya te hebben. Vanavond moest het leuk blijven.
      Uiteindelijk was het haar beurt om de wacht te houden, dus zwaaide ze Emil gedag en verdween samen met ene Onna naar de veranda, de koele avondlucht in. Ondertussen werd het al rap donkerder en daalde de temperatuur dan ook vlug. De muziek van binnen klonk nog wel door de muren heen, maar buiten was het een stuk zachter en hoorde je ook de krekels in het gras nog altijd goed.
      "Onna, zo heet je toch?" begon Agami het gesprek, om het goede voorbeeld van Emil maar gelijk over te nemen en de andere afdeling wat beter te leren kennen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Volgens mij met... Fox," besloot Fayr, die even achteruit gestapt was om de kamer in te turen naar de poster met de wachttijden. "Fire zit pas helemaal aan het einde, samen met Yrla." Ze grinnikte. "Waarschijnlijk omdat die dan als enige nog nuchter zal zijn." Fire dronk niet namelijk, zag ze. Wel sap en fris, maar niet zijn gebruikelijke wiskey. En ook Jester stond trouwens met iets non-alcoholisch in zijn hand. Waarschijnlijk wilden ze ervoor zorgen dat ze het hoofd helder hielden. Voor het geval dat...
      Fayr schudde de gedachte uit haar hoofd. Jes was de leider, zij niet. Hier hoefden ze zich niet allebei druk over te maken, ze vertrouwde erop dat Jester wel wist wat hij deed. Daar was hij de leider voor.

[ bericht aangepast op 3 juni 2020 - 14:11 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla zat dicht op haar, zijn arm over de rugleuning achter haar geslagen, zo dichtbij dat ze elkaar nog net niet raakten. Ze was het gewend van Yrla, die nooit iets leek te geven om persoonlijke ruimte. Maar om een of andere reden werd ze er dit keer lichtelijk nerveus van. Misschien omdat Yrla half naakt naast haar zat. "Vermaak je je al een beetje?" vroeg ze maar om van het ongemakkelijke gevoel af te komen. Yrla haalde zijn schouders op. "Ik heb hier en daar wat gepraat, maar tot nu toe is mijn feestje niet heel denderend." Fersephone grijnsde, ze kon het niet laten hem te plagen. "Wat? Omdat je nog niet een vrouw aan elke vinger hebt hangen?" Yrla grijnsde terug en zijn hoofd kwam ineens zo dichtbij dat Fersephone er de kriebels van kreeg. "Ik heb jou toch?"
      "Ja, maar ik lig vanavond gewoon in mijn eigen bed," zei ze stellig, terwijl ze zijn hoofd weer iets achteruit duwde. "Maar ik zag hier twee bimbo's rondlopen, die me wel wat voor je leken. Die zullen vast vallen voor elke versiertruc die je op ze afgooit." Ze grinnikte, waarom wist ze eigenlijk niet zo goed. Die twee roddeltantes waren nou niet echt haar favoriet. Yrla keek haar heel even kort aan. Ze zag zijn gezichtsuitdrukking heel vlug veranderen, maar ze kon niet bepalen wat ze nu gezien had.
      "Nee, ik ga me een keer gedragen vanavond." Fersephone kwam vol ongeloof en grijnzend overeind. "Jij en je gedragen?! Hallo, wie ben jij en wat heb je met Yrla gedaan?" Ze klopte even met haar vuist tegen zijn hoofd aan. Yrla had net zo'n reputatie als Dezi, misschien nog wel erger zelfs. Yrla haalde zijn schouders op. "Misschien ben ik gewoon een keer toe aan een vaste vriendin." Fersephone schoot in de lach bij die woorden, maar hield er gauw mee op, toen ze zag hoe serieus hij keek. Ze trok een wenkbrauw op. "Je bent serieus of niet?" vroeg ze ineens ernstig. Yrla knikte alleen maar. Fersephone voelde dat ze zich schuldig voelde over het feit dat ze hem uitgelachen had. "Sorry," mompelde ze, maar al snel volgde de glimlach. "Heb je al iemand op het oog?" Yrla keek haar met zo'n intense blik aan na die vraag, dat ze ervan schrok. Zijn blauwe ogen leken leeg, het miste op het moment de plagende sprankeltjes. "Misschien," zei hij met een kleine glimlach.
      Fersephone voelde zich ongemakkelijk. Wat had ze gedaan? Lekkere vriendin was zij. Ze wilde nog meer zeggen tegen Yrla, maar wist niet zo goed hoe. Al was de jongen al snel weer afgeleid door iemand anders. Hun gesprek kwam daardoor abrupt aan een einde. Yrla begroette de jongen naast hen uitgebreid, toen die terug kwam met zijn drankje. Hij complimenteerde de jongen over het kostuum dat hij aanhad, wat paste bij dat van Yrla. "Kennen jullie elkaar?" vroeg ze verward. Yrla keek even verbaasd naar haar om, maar zag toen het begrip op zijn gezicht dalen. "Ik heb tegenover Emil gestaan in de arena. Behoorlijke uitdaging, al zeg ik het zelf," zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx had nog nooit een selfie gemaakt, maar omdat hij Maaya er wel voor aanzag om zijn gezicht in dat van Pipo de clown te veranderen, checkte hij toch even zijn schmink vlak voordat hij het pad opliep naar zijn campus. Zelfs met zijn gelimiteerde Disney-kennis zag hij overduidelijk dat hij voor Scar moest doorgaan. Behalve zijn schmink had hij niet veel kostuum – maar zijn zwarte kleding paste wel bij een sinister karakter.
      Hij vond het wel best.
      De muziek schalde hem al tegemoet. Hij stommelde de trap op – struikelde maar liefst twee keer bijna omdat er echt géén logische afstand tussen de treden zat - en zag Nenya met een of andere onbekende chick op de veranda zitten. Zonder te weten waarom gaf hij het meisje een knipoog.
      Eigenlijk had hij er wel zin in.
      Hij kon niet wachten om Jesters gezicht te zien. Zou hij er spijt van hebben dat hij hem dat berichtje had gestuurd? Het was vast toch alleen maar voor de vorm geweest. Omdat hij een leider was, hij leed vast gezichtsverlies als zijn teamlid niet kwam opdagen.
      Ach ja. Dit was dan een cadeautje. Als bedankje voor alle goeie zoenen – ofzo.
      Hij trok zijn trui over zijn hoofd omdat het vast snikheet was binnen, gooide die in een hoek van de gang omdat hij het wel zag gebeuren dat hij zijn nek brak als hij nu naar boven ging en stapte de kamer binnen.
      Misschien had hij twee uur later moeten komen, want het was een dooie boel. Er was niemand aan het dansen. Nou was het dan ook wel kleremuziek – maar toch. Nou – eens kijken of er ergens toch een gangmaker in hem verscholen was.
      ‘Noemen jullie dit nou een feestje?’ riep hij. ‘Kom die dansvloer op man.’
      Het kostte hem moeite om meteen zijn hoofd opzij te draaien, omdat hij gewoon vóélde dat Jester rechts van hem stond, maar hij deed net alsof hij niet bestond, liep naar een blond Lion-grietje toe en stak zijn hand uit.
      ‘Mag ik deze dans van u?’
      Nou prinsachtiger kon hij niet worden. Hij maakte zelfs een kniebuiging.
      Het wicht begon te giechelen en fluisterde met de troela naast haar, daarna legde ze haar hand in de van hem. Onyx trok haar naar zich toe. Het was een of ander vrolijk nummer dat opstond. Vaag was Onyx zich ervan bewust dat hij zich niet kon herinneren dat hij ooit gedanst had, maar zich aan de muziek overgeven was nu eenmaal zijn gave.
      Misschien werd het naar acht jaar tijd dat zijn verborgen danstalent aan het licht kwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

repost

[ bericht aangepast op 3 juni 2020 - 16:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Een vriendinnetje?' Romeo had Vienna als zijn doelwit uitgekozen, iemand die hij persoonlijk wilde bewerken. Zebediah gaf hem die ruimte, net zoals hij zijn eigen plannen had met Kris en Fox. 'En Vienna dan? Of had die weinig interesse in je door Fox?' vroeg hij met een flauwe grijns. Fox kon heel charmant zijn, maar hij was niet zo vasthoudend als Romeo. Als die twee achter hetzelfde meisje aangingen, wist hij wel wie er als winnaar uit de bus zou komen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik had een ingang nodig," zei hij schouderophalend. "Inderdaad veel concurrentie in het begin, al zij er al twee afgevallen volgens mij. Dus ik date haar beste vriendin om een ontmoeting plaats te laten vinden. Misschien kan ik ze wel over mij laten vechten, lijkt me hilarisch." Hij keek met opgetrokken wenkbrauw opzij. "Kom op, je weet dat Fox geen match voor mij is. Ik veeg die zo onder de deurmat als het moet." Een van de slaafjes van Zebediah vertelde hen dat het eten klaar was. Romeo volgde Zebediah naar de tafel en keek verbaasd op zijn bord. Hij had een goed stuk biefstuk op zijn bord liggen met frietjes ernaast. "Wat een verwennerij," zei hij met een grijns, terwijl hij zijn vriend in zijn zij porde. Oh een goed stuk vlees ging er altijd in.
      Hij nam zijn eerste hap en keek Zebediah daarna even geïnteresseerd aan. Zebediah vroeg hem niet zomaar over de vloer. Er moest iets zijn wat er besproken moest worden, of iets wat zijn vriend van hem wilde. Al was het misschien alleen gezelligheid, het moest eenzaam zijn hier. "Kan ik nog iets voor je doen op school?" Niet dat Romeo niets deed, hij deed genoeg door alleen al aanwezig te zijn. Maar hij had het gevoel dat hij stil zat, op Vienna na.

[ bericht aangepast op 3 juni 2020 - 16:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.