[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Omdat Fox tijdens hun vorige date zo ontzettend laat was geweest, zorgde hij dat hij nu ruim van tevoren bij de campus van de Panthers stond. Hij klopte op de deur, maar er deed niemand open. En dus zakte hij maar op een stoel op de veranda neer en wachtte af totdat Vienna klaar was. Nu pas dacht hij weer aan de confrontatie met Persephone. Hij vond het nog steeds niet leuk dat hij de poster niet had mogen laten zien. Goed, misschien had hij er niet zo mee moeten zwaaien, maar ze hadden hem toch wel subtiel aan tafel kunnen bekijken? Hij vond het een beetje overdreven. Daar kwam nog bij dat hij zich erg had verheugd op Vienna’s gezicht – en stiekem ook wel die van de anderen met wie hij die middag aan de slag was geweest. Hij had tijdens het maken van de cupcakes verteld dat hij tot diep in de nacht met de posters was bezig geweest en hoewel Adam en Nenya ernaar gevraagd hadden, had hij gezegd dat het vanavond bij het avondeten zou laten zien. Een beetje spectaculair moment had hij wel in gedachten gehad, misschien nog een applausje voor de grap. Maar dat was nu mooi in het water gevallen. Hopelijk hadden ze de poster nu wel ergens opgehangen en had Persephone het niet ergens in de vuilnisbak gegooid, dat zou pas echt zonde zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam knikte met een glimlach en pakte het vol geschonken glas aan. ‘Proost op eh… ons?’ Hij was niet zo goed in zulke dingen, maar hij dacht dat je wel iets hoorde te zeggen als je ergens op proostte. ‘Dat we nog maar heel veel mooie momenten samen mogen beleven.’ Hij tikte het plastic glas tegen dat van zijn vriend en keek in zijn prachtige blauwe ogen. Ondanks al het moois om hem heen, was dat nog steeds hetgeen waar hij het liefst naar keek.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had een leeg lokaal gevonden en de twee kneuzen van de Elephants gecharterd om hem te helpen. Nou ja, gedwongen hem te helpen... "Goed, alle tafels naar de zijkant." Hij gaf een knikje met zijn hoofd, terwijl hij op het bureau rustig zat en toekeek hoe de twee guppy's voor hem het werk deden. Er kwam een ruimte in het midden van de zaal. Romeo gooide de kaarsjes naar de nietsnutten toe en liet hen de kaarsjes verspreiden over het lokaal. Zelf haalde hij de hoop kussens tevoorschijn, die hij ergens vandaan gejat had, en legde ze in het midden van het lokaal. Hij had expres een lokaal uitgekozen, waar nog een groot digibord hing, zodat hij straks heerlijk film kon kijken en ondertussen heel subtiel tegen Fayr aan kon kruipen. Het werd tijd voor wat meer contact.
      Vanuit zijn zak haalde hij zijn iNet tevoorschijn en opende een bericht naar Fayr.

Ik hoop dat je zin hebt in vanavond. Ik wel. Weet wel; de dresscode is wel netjes (;
Tot straks, lieveling!

Precies op dat moment liet een van de Elephants een van de glazen vallen op de grond. Romeo liep met grote stappen op hem af, en vergrootte eens de angst die de jongen al voor hem had. "Je zult je moeten verontschuldigen voor dat," zei hij donker. Het jongetje onder hem piepte een kleine sorry, voor Romeo hem ruw overeind trok. "Ga een nieuwe halen uit de keuken." Hij gooide het broekie van hem af en keek donker naar de andere Elephant die toe had staan kijken. Het meisje keek direct weg.

[ bericht aangepast op 22 mei 2020 - 19:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze had de jongen met de krulletjes gespot vanuit de woonkamer. Ze zuchtte even diep en griste de poster van tafel, die ze nog steeds had. Ze had hem even vluchtig bekeken, en moest toegeven dat hij het leuk had gedaan. Ze had de poster leuk gevonden... Als het geen Disney was geweest... En niet met zoveel drama was gegaan. Ze opende de voordeur en leunde tegen de deurpost aan.
      "Ik neem aan dat je het Fire heb gevraagd?" vroeg ze droog. Ze stak de jongen de poster toe en knikte met haar hoofd naar binnen. Pas later had ze in de gaten gehad dat hij gewoon enthousiast was over de poster en dat ze nu zijn moment verpest had. "Kom op, Vienna, Fayr en Nenya zijn binnen. Kun je het in ieder geval nog aan iemand showen. Niemand heeft hem nog gezien." Of de jongens er waren wist ze niet, maar ze had de andere meiden in ieder geval gezien. "Oh en volgende keer show het gewoon bij ons hier. Je weet je weg hier toch onderhand wel volgens mij."

[ bericht aangepast op 22 mei 2020 - 19:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Daar proost ik graag op," zei hij met een glimlach. Hij tikte zijn glas tegen dat van Adam, terwijl hij diep in die heerlijke bruine ogen keek. Hij nam vlug een slok en het drankje smaakte verdacht veel als SevenUp. Nog steeds onder de indruk keek hij naar de vliegende lichtjes. Merrin legde zijn hand over die van Adam en keek met een glimlach naar de vliegende lampjes. Hij viel er even bij stil en bedacht zich toen opeens iets.
      "Oh, ik heb iets voor je. Wil je het pakken uit mijn rolstoel, het zit in een van de vakken."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja ja,’ mompelde Fox. ‘Lesson learnt.’ Hij stapte achter Persephone aan naar binnen. Hij was gewoon enthousiast geweest; hij had gewoon alle Panthers daar bij elkaar gehad. Nu was alleen Nenya in de woonkamer. Het voelde geforceerd om het nu te laten zien, toch schudde hij dat gevoel van zich af en liep naar het meisje toe. ‘Ik heb eindelijk permissie,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Kijk!’ Hij rolde hem open en hield hem voor haar neus.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam kwam overeind en zakte achter de rolstoel neer. Hij voelde in de vakken tot zijn vingers op een pakketje stuitte dat was ingepakt. Met het cadeautje in zijn hand zakte hij weer naast zijn vriend neer. Pas toen Merrin hem aanspoorde om het open te maken, deed hij dat. Hij trok het plakband eraf, gevolgd door het inpakpapier. Het was een sleutelhanger, zag hij, in de vorm van een engel. Het metaal weerkaatste de lichtjes van de vlammen. Met een glimlach keek hij ernaar. ‘Wat mooi,’ zei hij terwijl zijn duim over het reliëf gleed. ‘Dank je wel.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Het is een beschermengeltje," zei hij zacht. Hij keek mee naar het bedeltje wat Adam in zijn handen had liggen. "Misschien kan je hem aan je tas hangen of zoiets. Ik dacht, wel.." Hij voelde een blos op zijn wangen komen. "Jij hebt mij altijd beschermd en dat wil ik ook andersom voor jou doen. Er is veel gebeurd, maar je hebt nu een extra beschermengeltje wat op je let."
      Hij was iets dichter op Adam gaan zitten en keek daarna weer op in zijn groenbruin ogen. In eerste instantie twijfelde hij, maar zodra hij zich herinnerde dat ze al gezoend hadden, was de stap al minder groot. Hij leunde even voorover en gaf Adam een kus op zijn wang. "Omdat ik je zo lief vindt"

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Onyx was er nog niet geweest toen hij aan tafel schoof. Maar de rust — kwelling — duurde niet lang. De jongen kwam achter Yrla aan naar de tafel gelopen en ondanks dat Jester heel hard zijn best deed om overal anders aandacht aan te besteden dan aan hem, was hij zich hyperbewust van zo ongeveer alles wat Onyx deed. Hoe hij zo ver mogelijk van hem vandaan ging zitten, hoe zijn knokkels rood en geschaafd waren (zijn eigen bloed of dat van een ander?) en zelfs de spanning in zijn kaak viel hem van de andere kant van de tafel nog op. Eerlijk, hij probeerde er écht mee te stoppen, maar het ging niet. Jester wilde naar hem toegaan, proberen hem op te vrolijken, een donkere opmerking naar zijn hoofd krijgen en met een grijns reageren en de donderwolk oplossen en grapjes kunnen maken. Gelukkig kunnen zijn. Hij wilde het zo graag dat het pijn deed.
      In plaats daarvan draaide hij zijn hoofd weg en richtte zich zo goed en kwaad als het kon op Fayr. Hij had het met haar over hoe het met haar gave ging en of Fersephone zich al een stukje beter voelde en of ze al geprobeerd had om Merrin wat te helen. Na de hele ramp met Maaya had ze haar gave natuurlijk weer gebruikt en deze keer zonder haar zus als tegenhanger.
      In eerste instantie had het meisje licht gefronst toen hij tegen haar begon te praten. Haar blik had naar Onyx geflitst en weer terug en het kostte Jester moeite om zijn eigen ogen op het blonde meisje te houden en het gebaar niet te kopiëren. Fayr keek weer naar hem en bevestigde langzaam dat Phone inderdaad weer aan de betere hand was, dat ze klimop hadden geplant langs de muur van de campus die middag en nog een hoop gebazel dat voornamelijk bestond om de tijd te vullen en om Jesters aandacht lang genoeg vast te houden dat hij kon doen alsof het een echt gesprek was.
      Ergens heel vaag maakte hij nog een post-itje dat Fayr binnenkort toch wel eens zou moeten proberen of ze iets voor Merrin betekenen kon (misschien vanavond? Morgenochtend, voordat ze haar gaveles had? Haar mentor was vast bereid het wat rustiger aan te doen nu Phone zo'n hevige week achter de rug had, en Fayr zelf natuurlijk ook). Of het ook werkelijk hangen bleef was de volgende vraag.
      En hoewel Fayr misschien beste vriendinnen was met Vienna, was doelloos gebazel niet echt iets voor haar en het meisje ruimde uiteindelijk haar spullen op en verontschuldigde zich. Daarna was hij alleen. Sowieso was de hele tafel Panthers vlug verdwenen. Vienna was er niet, Adam en Merrin evenmin en ook Fersephone was al weggegaan. Yrla zat er nog wel en Onyx ook. Er hing een donkere sfeer om hem heen die de lucht vol laadde met een moordlustige elektriciteit die op het punt stond te ontploffen. Jester had nooit gedacht dat de jongen die blikken ooit eens richting hem zou gooien. Zo-eentje waardoor je blij werd dat zijn gave met dromen te maken had en niet met death-on-sight. En iedereen aan de tafel moest het kunnen merken.
      Ondanks het verraad van Onyx echter, vertíkte Jester het om in de eetzaal een tweede versie van hun ruzie te hebben waar Maaya met volle teugen kon meegenieten. Wat dan de juiste koers van actie was om dat te voorkomen was een ander verhaal. Blijven doen alsof hij niet doorhad dat Onyx hem dood probeerde te staren? In ieder geval was Jesters voorspelling uitgekomen; Onyx was gíftig van woede.
      Applausje voor jezelf, Jes.
      Scratch that, applausje voor jezelf, Ónyx.
      Hij werkte zijn laatste hap naar binnen en zette alles zo kalm mogelijk weer op zijn dienblad en schoof van de bank af. Met dat ding in zijn handen liep hij naar Yrla toe en liet zich nog even achterstevoren naast de blonde jongen op de bank zakken. Beloofd was beloofd en hij hield zich aan zijn woord. Anders dan sommige anderen-
      "Hé," zei hij, zich afvragend hoe hij zulke dingen eigenlijk in hemelsnaam normaal aanpakte. Een heel stuk vrolijker, waarschijnlijk. "Klaar om een plan voor Voldemort te verzinnen?"
      Vaag genoeg, toch? Voldemort kon op iedere aartsvijand slaan. Op Maaya, bijvoorbeeld. Oh, en ook op Onyx. Als hij zo bleef staren.

[ bericht aangepast op 22 mei 2020 - 21:51 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam beet verlegen op zijn lip. Het zou hem verbazen als Merrin zijn lippen niet tegen zijn wang had gebrand, zo warm moest zijn huid zijn. ‘Wat ontzettend lief, Merrin,’ zei hij zachtjes. ‘En een hele mooie gedachte.’
      Zijn hart fladderde in zijn borstkas. Hij legde na een korte aarzeling een arm om Merrins onderrug en gaf ook hem een vlug kusje op zijn wang. Daarna nam hij een slokje van de champagne in de hoop zichzelf af te koelen. Hij glimlachte nerveus naar zijn vriend.
      ‘Ik uhm – ik vind je echt heel leuk. En ik ben heel blij dat je me mee hebt gevraagd op een date. Vorige week – vorige week had ik dat nooit durven hopen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx wist niet hoe hij het gepresteerd had om zijn eten weg te krijgen, want het voelde alsof zijn lichaam beurs was geslagen. Een stompzinnig deeltje van hem had gehoopt berouw op Jesters gezicht te zien. Spijt dat hij hun vriendschap beëindigd had. Maar niets was minder waar. Toen had hij op zijn minst verwacht dat Jester hem bij een plan voor Zebediah zou betrekken. Ook dat deed hij liever zonder een tweede opinie. Best – dan gingen ze lekker samen op een idee broeden. Zelf had hij ook een idee, maar dat was iets wat Jester nooit mee zou instemmen. Het kon lukken – had ook een back-up plan als het níét lukte. Maar Jester wilde waarschijnlijk alles binnen de boekjes doen, zelfs al namen ze het op tegen een vijand die elke mogelijke regel overtrad. Onyx zou Yrla later vanavond zelf wel opzoeken, vragen wat het plan geworden was en hem nog een plan B geven.
      Hij schoof zijn bord van zich af en stond op van de bank.
      ‘Succes met jullie vergadering. Mocht je nog ore hebben naar een plan dat het pure hartje van onze grote leider niet aankan, maar ons wel van die klootzak verlost dan hoor ik het wel. Ik ben op m'n kamer.'

[ bericht aangepast op 22 mei 2020 - 22:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Repost

[ bericht aangepast op 22 mei 2020 - 22:40 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij haalde even met een blos een hand door zijn haren. "Een week geleden had ik het idee dat je me walgelijk vond. Omdat ik op Jongens val," zei hij aarzelend. Hij wilde het hier niet over hebben, maar Adam begon er om een of andere reden over. "Misschien dat dit hele geheugenverlies gedoe nog iets goed met zich meebrengt. Dat wij samen zijn," Hij keek op naar de jongen naast hem en glimlachte naar hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Jester kon het niet helpen en keek op. Het was vreemd om een afspiegeling van zijn eigen emoties op Onyx’ gezicht terug te zien en hij was er niet op voorbereid geweest. Boosheid natuurlijk, wat bij hem nog niet echt meer was dan een dof gloeiend kooltje. Maar ook de pijn en het verraad dat door zijn eigen aderen vloeide alsof het dat altijd al gedaan had, in plaats van gewoon bloed. En misschien verbeeldde hij het zich, of trok hij weer eens conclusies die hij niet moest trekken, maar heel misschien zag hij ergens ook een haartje spijt. Diep weggestopt, zodat niemand — zelfs hij niet — het zien zou.
      Niet staren.
      Jester knipperde en keek weer naar Yrla met zijn allerbeste er-is-natuurlijk-niets-aan-de-hand blik en wachtte tot de jongen iets zou zeggen en hij weg kon lopen van Onyx. Heel ver weg. Tot het avond werd. Dan kwam de volgende confrontatie weer. Misschien had hij tegen die tijd weer voldoende moed verzameld om de negeer-strategie verder uit te voeren. Tot nu toe werkte het nog niet zoals geadverteerd.
      Onyx had dus al een plan, trouwens. Eentje waar Jester het waarschijnlijk niet mee eens was en daardoor nog een reden voor Onyx om hem toch uit te voeren.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij had met lange tanden gegeten, de spanning aan de tafel was om te snijden. En Onyx opmerking maakte het er niet beter op. Yrla keek toe hoe Onyx de zaal uit liep en keek toen aarzelend naar Jester. "Weet je het zeker? Ik kan het ook morgen vragen," zei hij aarzelend. Hij wilde ergens niet laten blijken dat hij Onyx al gesproken had, maar aan de andere kant was Yrla nieuwsgierig wat er in zijn hoofd omging. "Ik heb zo'n vaag vermoeden dat je hoofd er niet naar staat," zei hij zachtjes. Hij keek Onyx even achterna en toen weer terug naar Jester. "Moet ik ernaar vragen? Kan ik iets voor je doen?" Of moest hij maar gewoon zijn mond houden... Want echt vrienden waren ze niet toch? Yrla keek beteuterd naar zijn bord, maar trok al heel snel zijn gezicht weer in de plooi. Daar was het nu niet het moment voor.

---

It's never gonna happen, Guys.