[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze hoopte het. "Kom, ik ga je meenemen naar de plek die ik je wilde laten zien. Als je dan nog wil praten, kunnen we dat in alle privacy doen. Nu staan we een beetje in het zicht, voor welke Rhino dan ook." Vienna pakte haar picknickmand weer op en vlocht haar vingers door die van Fox heen. Ze trok de jongen achter zich aan, naar de grote zaal waar ook het bal was geweest. Ze kende deze plek op haar duimpje, elke steen had ze vast wel een keer omgedraaid.
      Uiteindelijk kwamen ze uit bij een gang die geblokkeerd was door puin. Ze overhandigde de mand aan Fox en stroopte haar mouwen op. Ze was lang niet op deze plek geweest. De laatste keer dat ze hier geweest had, had ze bijna een stoel in Yrla zijn hoofd geboord. Maar het was een van de mooiste plekjes in haar ogen die ze kende en waar niemand kwam, vrijwel niemand dan. Met haar gave schoof ze een van de grootste brokstukken opzij en daarna wenkte ze Fox haar te volgen.
      Aan het einde van de vrijgekomen gang sloeg ze links door twee bruine, brede deuren heen. Ze kwamen terecht in het oude theater. De rode fauteuils stonden nog op hun plek, al waren planten erover gegroeid. Het podium was een beetje krakkemikkig, de gordijnen oud. Het was nog erger dan twee jaar geleden dat ze hier was, iets meer overwoekerd. Sinds de breuk met Thor was ze hier nauwelijks teruggekomen, de herinneringen aan hem tastbaar hier, al leken ze nu na twee jaar toch iets te vervagen. Behalve dan die ene keer met Yrla.
      Ze keek achterom met een grijns naar Fox. "Jij kan mij mooie plekken laten zien, maar er zijn nog meer mooie plekken op school," zei ze met een knipoog.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was verbaasd dat Adam ook een cadeautje voor hem had en nieuwsgierig pakte hij het papier aan. Hij rolde het papier uit en keek vol verbazing naar de tekening die tevoorschijn kwam. Het was het moment na het toernooi, dat ze elkaar knuffelde in de rolstoel. Het moment dat hij Adam had uitgevraagd op een date. Ze zagen er best wel schattig uit op die foto. En Adam kon echt werkelijk prachtig tekenen.
      In eerste instantie was hij sprakeloos. Uiteindelijk keek hij Adam aan met een kleine glimlach. "Hij is prachtig, Adam. Dankjewel." Hij keek nog een naar de tekening en hield hem goed voor zich uit. "Ik denk dat ik hem boven mijn bed hang..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox keek enthousiast om zich heen. ‘Wauw joh. Ik was er echt van overtuigd dat ik elk geheim plekje op deze school wel kende, maar hier ben ik echt al héél lang niet meer geweest.’ Hij zakte op een rode fauteuil neer en duwde met zijn voeten tegen de stoel voor hem. ‘Kom je hier vaak?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

Het maakte hem niet echt uit, dus hij volgde Yrla naar de boomstammen en hees zichzelf erop, voordat hij verder ging met zijn hele verhaal. Of Yrla nu de beste persoon was om alles aan te vertellen, wist hij niet. Maar het moest eruit en nu hij eenmaal begonnen was voelde het onmogelijk om te stoppen. Lekkere gozer was hij. Yrla had al zoveel shit op zijn bordje en nu schoof Jester er nog een hele hoop extra zooi bij. Jester probeerde zichzelf maar ervan te overtuigen dat Yrla erom gevraagd had en dat ze hierna bezig konden om hem te helpen. Straks kon hij vast helderder denken. Een oplossing verzinnen.
      Zonder Onyx.
      Kappen nou.
      "Hij had Maaya gesproken. In zijn eentje." Jester klemde zijn kaken op elkaar. "En hé, dat vond ik in de eerste plaats gewoon al kut. Plannen maken is nou eenmaal m'n ding, zeker als het gaat om manipulatieve bitches die je te slim af wil zijn." Hij haalde zijn schouders op. "Noem me maar een controlfreak, want dat ben ik gewoon." Ontkennen maakte de boel er niet anders op en je moest je zwakke punten ook toe kunnen geven, toch? Anders bleef je toch alleen maar in oude valkuilen huppelen.
      "Maar het was nog kutter dat hij het achter mijn rug om gedaan had. Hij wilde haar alleen kunnen spreken en hij was bang dat ik hem nooit had laten gaan als ik had geweten." Jester trok een stuk schors van de boomstam af en speelde er afwezig mee. "Leuk had ik het niet gevonden, nee. En ik zou me meer zorgen gemaakt hebben dan een ijsbeer tijdens de opwarming van de aarde, maar als hij vond dat dat nodig was, dan had ik dat geaccepteerd. Dan had ik geholpen om een goed plan te bedenken, weetje. Om haar een loer te draaien, whatever. Zover voor wederzijds vertrouwen."
      Het kooltje woede vatte langzaam vlam en de warmte verspreidde zich prikkend door zijn borst. "Hij sprak haar niet alleen, trouwens. Hij maakte een deal. Hij wist precies waarom hij in deze shit zat, wat hij Ednoces en Maaya geflikt had en wat Maaya nu bij hem terug wilde doen. Alles net zo kapot maken als het bij haar was gegaan. Ze wilde wráák, Yr. Daar was ze op uit. De deal was simpel. Onyx zou de relatie met mij verbreken en in ruil daarvoor liet Maaya de andere Panthers weer met rust. En dat slaat fúcking nergens op."
      Een plotselinge vlaag energie stak in hem op en hij rechtte zijn rug, zijn stem ineens scherp. "Zijn de Panthers vanaf nu onkwetsbaar, wat Maaya betreft? Kan Phone de Rhino's van alles flikken en ze doet niets terug? Die belofte dat ze Vienna een hallucinatie zou sturen, laat ze die varen? Als ik haar morgen overtuig dat het echt een supertof idee is dat ze naakt in de eetzaal gaat staan dansen, komt er dan echt geen reactie? Wat een búllshit." Hij smeet het stukje houtschors weg en wenste dat hij nog iets anders en zwaarders had om erachteraan te mieteren. "Deze deal wankelt aan alle kanten en vroeger of later breekt ze hem en dan zijn we weer terug bij af."
      Hij viel stil na zijn uitbarsting. Dit was een van de dingen die zo schuurde. Als de deal van Onyx nou nog een héle goede geweest was, misschien dat het dan nog beter te verkroppen geweest was. Maar die deal was zo standvastig als een papieren bootje op de grote oceaan, terwijl Onyx vond dat het de enige manier was om die de zee over te steken en dat een papieren bootje beter was dan geen bootje.
      "Er waren zoveel andere dingen die hij had kunnen doen. We hadden Zebediah eens na kunnen doen en zelf een failsafe in haar hoofd kunnen planten, Nenya zou de toekomst in de gaten kunnen houden, we hadden met Fire en de Lions een aanvalsplan kunnen verzinnen-" Jester balde zijn vuisten tot zijn nagels in zijn handpalmen sneden. "We zouden- ik- fúcking hell, ik zou liever zelf iedere dag zo'n hallucinatie moeten doorstaan zonder terug te mogen vechten, dan Onyx te moeten verliezen."
      Nu was hij de jongen toch nog kwijt en de kans dat hij hem ooit nog terug zou krijgen, al was het alleen maar als vriend, nam iedere minuut steeds verder af.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam was blij dat hij het mooi vond, al waren de zenuwen plotseling zo aanwezig dat zijn mondhoeken trilden. Hij schraapte zijn keel. ‘Het is meer dan een tekening.’ Hij haalde diep adem, daarna pakte hij voorzichtig de tekening uit Merrins handen, legde die op de grond en nam Merrins handen in de zijne.
      ‘Dat moment… Toen jij me vasthield… Toen voelde ik me echt even gelukkig, ondanks alles wat er was gebeurd.’ Hij keek naar Merrin op, in zijn lieve blauwe ogen. ‘Jij maakt mij gelukkig, Merrin. En ik weet dat ik toen gezegd heb dat ik niet wist of ik nog een relatie kon of wilde hebben en dat we het allemaal heel langzaam zouden moeten opbouwen… maar ik weet nu dat ik het wel wil. Een relatie met jou. Ik voel dat ik mezelf kan zijn bij jou, dat je mijn grenzen respecteert, dat ik je volledig kan vertrouwen.’ Zijn handen begonnen weer een beetje te trillen. ‘Ik ben heel erg op je verliefd, Merrin. Michiel. Al vanaf het moment dat ik voor het eerst in je ogen keek, dat ik voor het eerst die mooie lach van je zag. Dus ik wil – ik wil vragen… Wil jij mijn vriendje zijn?’

[ bericht aangepast op 24 mei 2020 - 10:36 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Vroeger wel," zei ze zachtjes. "Ik kwam in mijn eerste jaren hier vaak. Het was een prachtige plek om alleen te zijn en ik hield van het theater. Heb uren doorgebracht tussen de kostuums die achter nog hangen." Ze glimlachte bij de herinnering. "De laatste keer dat ik hier was, was anderhalf jaar geleden. Maar ik was er toen nog niet klaar voor om terug te keren." Ze wees naar een rode stoel die nog altijd in de muur hing. "Mijn werk," zei ze met een lachje.
      Ze keek even met een glimlachje naar Fox, maar liep zelf door naar het podium. Even ging ze erop staan, testte de planken uit, maar ze leken het te houden. Vienna zette de picknickmand neer, haalde er een deken uit tevoorschijn en legde hem op het podium neer. Ze ging erop zitten en bekeek de plek. Thor was om een of andere reden nog hier, maar minder erg dan eerder. Yrla had gelijk gehad, ooit op een dag kon ze hier weer terugkeren zonder hem te zien.
      "Heb je honger?" vroeg ze met een grijns aan de jongen met de krulletjes. "Ik heb namelijk mijn geheime wapen meegenomen, eten."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Deze jongen zegt nooit nee tegen eten,’ zei hij met een grijns. Hij hees zich naast haar op het podium. Zijn blik dwaalde even af naar de stoel die uit de muur stak. Dat was vast het gevolg van een boze bui. ‘Maar liggen hier echt nog allemaal kostuums? Damn – dat is zo zonde. Dat had al mijn themafeestjes zo veel leuker gemaakt!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daar was het. Net zoals hij het al over gehad had met Onyx, Jester gaf het zelf toe. Hij was een controlefreak en dit keer had hij niet de controle gehad over de situatie. "Ik heb Onyx even kort gesproken," gaf hij eerlijk toe. "Hij waarschuwde me dat Vienna nog een hallucinatie te goed heeft. En dat we dat beter kunnen ondergaan dan daartegen te vechten. Die hallucinatie is blijkbaar mijn schuld, dat heeft toch verder niets met Onyx te maken?" Hij vertelde Jester niet dat hij Onyx al gesproken had over deze situatie, dat voelde niet goed tegenover Onyx.
      Hij keek even vertwijfeld naar Jester. De jongen leek echt ontzettend verliefd te zijn op de weirdo. En hoewel Yrla nog altijd een beetje de kriebels kreeg bij het idee van hun relatie, vroeg hij zich af of dit daadwerkelijk iets was. Kon Onyx echt iemand lief hebben? Kon hij om diegene geven zonder hem pijn te doen?
      Onyx woorden klonken door zijn hoofd. Hij had afgesproken de relatie te verbreken, Jester had echter een einde aan hun hele vriendschap gemaakt. "Zo, als ik het goed begrijp. Maaya is boos op Onyx, flikt ons wat. Onyx voelt zich schuldig en maakt een deal met Maaya om de Panthers te beschermen?" Hij zette zijn volgende woorden voorzichtig neer. "Wat is het grote probleem dan Jes? Jullie kunnen toch gewoon doen alsof jullie relatie voorbij is, en dan gewoon in jullie kamer het houden. Of gewoon weer even tijdelijk vrienden zijn?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"We kunnen zo wel gaan kijken," opperde ze met een glimlach. "Al hoop ik dat ze niet zijn aangevreten door de motten." Ze haalde een paar bakjes uit de picknickmand en trok ze open. Bij het bakje met wraps somde ze op welke er allemaal in zaten. "Zelf gemaakt," zei ze tevreden. "Een gastvrouw moet goed voor zijn gasten kunnen zorgen toch, dus ook met hapjes." Ze hield het bakje aan Fox voor, blij dat er weer een grijns op zijn gezicht stond. Het was in contrast met een paar minuten geleden, maar ze ging ervoor.

[ bericht aangepast op 23 mei 2020 - 23:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Goh ik voel me nu echt stom, Vi...' Hij keek haar spijtig aan. 'Het ziet er super lekker uit en je hebt je duidelijk uitgesloofd... maar ik ben vegetariër. Kip eten is toch anders als je zelf een kip bent geweest. Of een zalm. Snap je?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oh," zei ze een beetje opgelaten. Dit had ze moeten weten, waarom had ze het niet geweten? "Kut, ik wist dat ik iets vergeten was!" Ze zette het bakje weg en doorzocht de mand naar het laatste bakje. "Geen twee dates tegelijkertijd meer organiseren, Vien. Dan ga je dingen vergeten..." mompelde ze tegen zichzelf. Uiteindelijk vond ze het kleine bakje onderin. "Goed, dan is deze speciaal voor jou. Het is komkommer met pesto." Ze stak hem het bakje toe, blij dat ze nog iets vegetarisch had gemaakt. "Heb je er wat op tegen als ik ze wel gewoon op eet?" vroeg ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

      Zie je wel. Vienna was niet eens veilig. Die deal met Maaya betekende niets. "Ja, en de deal die hij maakt is nog ruk ook. Of ze laat iedereen wel met rust, of niet, er bestaat toch geen halve tussenweg." Het kooltje woede siste, maar doofde weer en de energie trok uit zijn lichaam en liet hem hol en leeg achter. Jester haalde een hand door zijn haren en dook in elkaar. "Het grote probleem komt nog," mompelde hij. "Niets van die andere mogelijkheden heb ik tegen hem kunnen zeggen, want hij was al weg toen ik wakker werd en tegen de tijd dat ik hem eindelijk wel zag, was het al te laat. Hij was in zijn eentje akkoord gegaan. Toegestemd, zei 'ie.
      "Toegestemd, dat hij alles zou verbreken, onze relatie, onze vriendschap, álles. Dat verwachtte Maaya immers en dat wist hij. Hij wist precies waar hij mee akkoord ging en wat ze bedoelde. Blijkbaar gaf hij geen ene fuck om wat ik daarvan zou vinden. De keuze was al voor me gemaakt. De deal al gesloten en hij had alleen nog net even het fatsoen om me achteraf zelf nog in te lichten over wat hij gedaan had. En je kan nog iets zeggen over net-alsof, of tijdelijk, maar daar heeft hij geen seconde over nagedacht. Dat was nooit zijn plan.
      "En ik- Ik weet heus wel hoeveel hij om die jongens geeft en dat is ook de reden dat ik niet kan zeggen dat ik me er geen flikker van aantrek en dat hij kan optiefen met z'n deal. Waarom ik niet- ik heb Merrin een hele speech gegeven over hoe je vrienden niet zomaar zich van je af laat duwen — mezelf er nog mee geïnspireerd jou nog eens proberen op te vissen uit de vulkaan waar je jezelf in geflikkerd had en waar ik óók nog steeds boos om ben, wattefuck ging er door je hoofd — en nu kan ik zelf niet anders dan niets doen. Want wat als ik wel nog vrienden met ‘m gebleven was? De eerstvolgende keer dat het moeilijk zou worden, zou hij hetzelfde doen en me in de steek laten zonder met zijn ogen te knipperen, met alle gevolgen van dien. Dat is het probleem. Dat- dat verraad."
      Jester trok zijn voeten omhoog op de boomstam en sloeg zijn armen om zijn knieën. "Terwijl ik halverwege m'n mental breakdown zat omdat ik probeerde te verwerken dat, hé, mijn vriendje net ongeveer tegen me zei dat hij mij niet belangrijk genoeg vond om met een andere oplossing aan te komen zetten dan gewoon fucking opgeven en doen wat de bad-guy wil, pikte Onyx ook nog net op dat ik niet helemaal happy was. En komt hij aanzetten met een loophole."
      Voor het eerst tijdens zijn hele rant keek hij opzij naar Yrla. "En heel eerlijk, het is een goeie loophole," wist hij uit te brengen. "Als hij dit van tevoren bedacht had, had ik Maaya in d'r gezicht kunnen uitlachen omdat ze zo'n idioot was dat ze hier niet aan gedacht had en nu haar woord gegeven had. Ik kan best een tijdje lang mijn handen thuishouden, kom nou. Ze had immers alleen gezegd dat we de relatie moesten verbreken. Téchnisch gezien de vriendschap niet. Goed idee, zou je denken." Tranen brandden achter zijn ogen, maar zijn stem werd enkel scherper. "Behalve dat die fucking klootzak er pas mee kwam toen hij zag dat ik het niet-zo-leuk vond dat hij me met een uitgestreken gezicht in de steek liet. Voor zijn part had hij me neer moeten steken om aan zijn kant van de deal te voldoen. Het had geen flikker uitgemaakt."
      Met dat hij dat zei, stak er een stemmetje in zijn hoofd op dat het daar niet zo mee eens was. Hoewel misschien op zijn eigen manier, Onyx hield van hem. Of in ieder geval tot vanmiddag nog wel. Dat laatste wat hij net gezegd had, dat kón niet waar zijn. Het stemmetje wees nog maar eens naar alle roze wol die nog aan de punaises hing. Dat laatste zou Onyx nooit gedaan hebben.
      En toch voelde het wel zo.
      "De enige reden dat zijn stómme idee van tijdelijk of alleen maar vrienden zou kunnen werken, is omdat Maaya puur toevallig haar eigen kutdeal niet goed genoeg heeft dichtgetimmerd. Had ze dat wel, dan had hij niets kunnen beginnen." Jester snoof. "Hè, sorry Jes," zei hij spottend. "Had ik beter over moeten nadenken. Nou, doei hè? Zoek het uit met de rest van je leven. Viva la slechte kutideeën."
      Hij had gehoopt dat het hielp om sarcastisch te kunnen doen. Het lege gevoel in zijn borst groeide enkel.
      "Nu is hij boos. Pisnijdig, giftig, moordlustig whateverdefuck hij het noemen wil. Omdat ik hem nu wegduw en hém verraad. Het was een prima idee toch? Waarom sta ik nu niet te juichen dan? Shit, ik kan het hem haast horen denken. Hij deed haast alsof hij nooit van plan geweest was onze vriendschap ook naar de maan te helpen. En je kan veel zeggen van jouw actie, maar in ieder geval had je het fatsoen niet te ontkennen dat je me in de steek had gelaten."
      Zijn laatste woorden hingen tussen hen in en Jester hoorde ze galmen in zijn hoofd. Dat was geen goede zet. Hij was boos op Onyx, niet op Yrla. Nouja, nog altijd wel een beetje op Yrla maar steeds minder, ofzo. In ieder geval verdiende de jongen het niet om nog herinnerd te worden aan zijn fout terwijl hij nu zich juist een goede vriend betoonde waar Onyx het keihard liet afweten.
      Jester staarde naar een punt in de verte. "Sorry," mompelde hij toen. "Dat had ik- anders moeten zeggen. Ondertussen liggen de dingen anders- dat- dat weet ik ook wel." Ze hadden het hier eigenlijk nooit over gehad. "Het... het deed gewoon zoveel pijn. Ik had er niets tegenin te brengen. Ik kon het niet tegenhouden. Toen met jou niet, nu met Onyx niet... het doet zoveel píjn, Yr," fluisterde hij, voor hij eindelijk begon te snikken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Het geeft niet, we hebben er nooit echt over gepraat. Ik heb alleen mijn kant van het verhaal gedaan," zei hij met een zucht. Twijfelend sloeg Yrla een arm om Jester zijn schouders heen toen de jongen begon te snikken. Het was lang geleden dat hij Jester had zien huilen. Hij had het idee dat Jester ook geen traan om hun verbroken vriendschap had gelaten, en dat stak ergens. Het liet hem zien hoeveel Jester van Onyx was gaan houden, hoe verliefd hij was. Yrla dacht even terug aan Onyx, die deze middag er net zo gebroken uit had gezien als Jes. Hoe kon het dat ze beiden in deze situatie terecht waren gekomen? Hij liet de jongen huilen, zonder dat hij precies wist hoe het te sussen. Hij wachtte gewoon op het moment dat Jester weer iets rustiger was, voor hij weer het gesprek oppakte.
      Hij twijfelde, dit was niet het moment misschien, maar ze waren nu het gesprek begonnen, dus hij moest ook eerlijk zijn. Hij wilde dit kwijt aan Jester, anders zou dit altijd tussen hen in blijven staan. En als Jester niet alleen Onyx, maar ook Yrla wilde verliezen, dan moest hij de waarheid weten. "Al vind ik dat je niet helemaal eerlijk bent nu, Jes. Ja, ik heb ruzie met je gemaakt. En ja, ik heb geprobeerd je van me weg te duwen, omdat ik dacht dat het beter was. En ja, dat was stom en ik probeer me sinds de uitleg van vorige keer aan je te bewijzen dat ik een goede vriend ben. Maar aan de andere kant? Waar ik normaal vroeger ook echt lelijke dingen tegen je heb gezegd en andersom, we kwamen altijd weer terug bij elkaar. Dit keer, dit keer hoefde ik maar één keer iets onvergeeflijk te zeggen en je was al weg. Geen poging me terug te halen, niets. Niets geen terug bij elkaar, niets geen vraag om uitleg of proberen uit te leggen dat wat ik deed niet kon. Je had de kans gehad me tegen te houden, denk ik, maar die kans heb je niet genomen. Vanaf het moment dat ik terug ben uit het ziekenhuis heb ik al het gevoel dat je me vervangen hebt voor Onyx, voor ik zelf al roet in het eten ging gooien in onze vriendschap. En het vulkaan moment kwam te laat..."
      Yrla keek naar zijn handen, durfde niet naar zijn vriend te kijken. "Dat deed ook pijn. En het zorgde ervoor dat ik niet zo goed wist, hoe je terug te winnen. Ik had namelijk het gevoel dat er al geen ruimte meer in je leven was voor mij. Ik heb geprobeerd je de ruimte te geven met Onyx, om je ook vrienden met hem te laten zijn. Want ik begreep wel dat Onyx daar nu bij hoorde. Ik hoopte dat je gewoon op een dag naar me toe zou komen, om te vertellen wat het met je gedaan had. Maar je kwam maar niet. Je ging zo op in je vriendschap met Onyx dat je me voor mijn gevoel niet eens zag staan." Behalve als je mijn hulp nodig had Voor Jester kon onderbreken ging hij verder. "En ja, misschien had ik dat terugwinnen ook anders moeten aanpakken. Ik zat vanmorgen te bedenken dat we maar gewoon weer een keer wat leuks moeten gaan doen, om op die manier te kijken of vriendschap zo op die manier weer wil opbloeien."

[ bericht aangepast op 24 mei 2020 - 12:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee hoor, ga je gang.’ Hij begon van de komkommer-wraps te eten terwijl hij om zich heen keek. Hij dacht terug aan zijn eerste jaar hier, toen hier nog uitvoeringen werden gegeven.
      ‘In het eerste jaar dat ik hier was, werd dit nog gebruikt. We hadden toen sportteams en een toneelclub…’ Hij glimlachte. ‘Ik zat bij die laatste. We hadden echt wel een paar honderd leerlingen op school. Na dat jaar moest de helft vertrekken om naar een andere locatie te gaan.’
      En sindsdien waren er steeds meer mensen afgevallen, verdwenen. Het voelde alsof de zuivering al veel langer bezig was en alsof dit jaar de finale was. Wat zou er daarna gebeuren?

[ bericht aangepast op 24 mei 2020 - 12:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Sorry," mompelde Jester. Hij luisterde stil naar het verhaal van Yrla en staarde hol voor zich uit. Even overwoog hij nog om gewoon niets te zeggen en het maar over zich heen te laten komen, want dat was een heel stuk makkelijker dan over nog iets nadenken dat ook al zo'n pijn deed. Maar Yrla zat hier, ondanks alles, een heel wat betere vriend te zijn dan Onyx en hij verdiende een uitleg.
      "Ik heb het wel geprobeerd, trouwens. Misschien ben je het vergeten en misschien had ik harder mijn best moeten doen, maar ik heb het wel gedaan. Had het er zelfs nog voor over dat je me keihard zou slaan, want dan wist ik dat je het in ieder geval expres deed. Maar het had geen zin. Na de vierde keer waarin ik je probeerde uit te leggen dat de Naamlozen niet drie keer kut en shit waren en me steeds voornam om met je te gaan praten en vervolgens eerst weer een nieuw probleem op te moeten lossen dat je gecreëerd had... toen heb ik het wel opgegeven, ja. Uiteindelijk toch weer niet, maar zelfs je hele uitleg maakte het er niet veel beter op."
      De tranen waren ondertussen weer opgedroogd en Jester rechtte zijn rug iets. "Begrijp me niet verkeerd, het is goed dat je me alles vertelde. Maar daarbij zei je ook dat je me niet vertrouwd had. Dat je het plannetjes maken liever met Dezi had gedaan dan met mij. Dat je me niet gedurfd had te vertellen wat er wel aan de hand was. Dat je me bewúst en welwillend in de steek gelaten had, in plaats van dat we gewoon uit elkaar gegroeid waren zoals ik mezelf wijs had willen maken omdat dat minder-" minder pijn deed.
      Jester schudde zijn hoofd. "Je liet me in de steek. Ik had Onyx dan wel, maar het was jouw keuze om zonder mij verder te gaan. En nu doet Onyx hetzelfde. Net als ook..." hij had nog iets willen zeggen, maar de woorden kwamen niet. Jester fronste even en probeerde zijn gedachtegang weer op te pakken, maar hij bleef op hetzelfde punt weer haken. "Net als..." Hij schudde zijn hoofd. "Ik weet het niet meer." Een doffe pijn trok door zijn borst heen en hij viel stil.
      De wind ruisde zachtjes door de boomtoppen, maar het klonk niet zoals het zou moeten. Niet het rustgevende geluid dat hij het altijd gevonden had, als hij 's avonds langs het bos liep. Dit klonk donkerder, dreigender. Jester voelde zich er heel klein door en hij kromp een stukje verder in elkaar.

[ bericht aangepast op 24 mei 2020 - 12:36 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.