[RPG • 0] Experium || 05 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 12:36 ]

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Om een reden die ik je niet kan vertellen, dacht Yrla bij zichzelf. Omdat diezelfde vriendjes binnenkort zich tegen je keren. Hoewel hij die zinnen graag had willen zeggen, kneep hij zijn ogen tot spleetjes en besloot voor een ander antwoord te gaan. "Het kan me werkelijk waar niet schelen dat je vriendjes met ze bent. Ik heb mezelf er al bij neergelegd dat je een of andere moraalridder wilt spelen voor de nieuwelingen." Yrla kwam overeind, dit keer bewust dat zijn eigen woede ook aan het stijgen was. Hij liep dreigend op Jester af. "Maar ga me niet wijs maken dat ik ook lief moet zijn voor de nieuwelingen of me veroordelen op het feit dat ik nog wel naamlozen plaag. Ga niet hypocriet doen en me veroordelen, omdat ik vandaag wat stroop over een meisje gegooid heb. Vroeger zou je net zo hard meegedaan hebben en erom gelachen hebben. Je zou zelfs op de eerste rij hebben gestaan om me te helpen. En heel vroeger waren we zelf de pineut van dat soort geintjes." Yrla kwam vlak voor Jester stil te staan. "Dus ik vraag je Jester: Wie is er nu veel veranderd, jij of ik?"

It's never gonna happen, Guys.

Jester

      "Kijk, dat vraag ik me dus ook al een tijdje af. En misschien heb je een punt, kerel. Ik bén veranderd. Dat Zuivering gebeuren vind ik maar een creepy gedoe en ik zorg er liever voor dat wij daar als winnaar uit de bus komen, want ik heb bijzonder weinig zin om zomaar dood te gaan. Maar dít," zei Jester zachtjes en tikte met een vinger tegen Yrla's borst, "dit is raar. Wat ga je doen dan, grote jongen?" Hij keek naar zijn vriend op en glimlachte, maar de lach bereikte zijn ogen niet. "Ik bedoel, als ik je zó in de weg sta om die Naamlozen te pesten, waarom doe je er niet wat aan?"

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

"Vien steunde me alleen, omdat ik me zorgen maakte over jou. Ze vind het vast niet erg dat ik hier sta." Hij schonk Adam een glimlach. Daarna keerde zijn gezicht weer terug naar zorgen. "Ik heb je de hele avond gezocht, waar was je?"

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Yrla schudde lachend zijn hoofd, al was het een afkeurend lachje. "In de weg staan? Werkelijk, gast?" Yrla schudde zijn hoofd en kreeg een vaag vermoeden in zijn hoofd. "Je denkt dat dit allemaal om jou gaat, is het niet, Jes?" De jongen trok zijn wenkbrauw op en keek peilend naar zijn vriend voor zich. "Wil je dat ik je nu even op je bek mep? Zodat je een gegronde reden heb om me te haten? Want anders weet ik niet wat je hier te zoeken hebt."

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 14:42 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adams schaamte nam toe toen hij zich realiseerde dat hij zijn vriend zo bezorgd had gemaakt. Door Yrla's woorden had het gevoeld alsof Michiel nú al een hekel aan hem had, maar dat was natuurlijk niet zo. 'Sorry,' herhaalde hij met een diepe zucht. Hij keek even naar de moddersporen op zijn knieën. 'Ik heb een tijd bij het meer gezeten en daarna ben ik het bos in gegaan,' zei hij zacht. 'Ik ehm - moest even tot mezelf komen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

7223 knikte even op Adam zijn woorden. Hij ging maar niet in op het feit dat het bos de kriebels bij hem bezorgde. Volgens 7223 was het bos verboden, dus wat Adam daar te zoeken had? "K- kan ik iets voor je doen?" vroeg hij onhandig.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Meer dan wat dan ook wilde Adam weer in Michiels armen kruipen, maar hij stopte dat verlangen ver weg.
'Ik denk het niet,' zei hij zachtjes. 'Ik heb het koud en ik zit onder de modder, dus ik ga maar douchen en kruip dan onder de dekens.' Hij sloeg zijn ogen neer. 'En dan hoop ik maar dat ze morgen niet al te boos zullen zijn omdat ik niet bij de vergadering was. Heeft Jester gewonnen?'

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

      Jester vernauwde zijn ogen. "Zou je dat doen?" vroeg hij gladjes. "Kom dan."
      Kijk, vooraf, achteraf en zelfs op dat precieze moment zelf, wist Jester dondersgoed dat dat dommer was dan tegen een wespennest te trappen en vervolgens geen poot te verzetten. En toch deed hij het en wendde zijn blik geen seconde af. Er klopte ergens iets niet en hij kon er zijn vinger maar niet op leggen. Yrla vroeg zich af wie er veranderd was? Dan was dit de ultieme test. Hopelijk eentje die Jester nog met al zijn tanden kon navertellen. Hij klemde zijn kiezen op elkaar en bleef staan waar hij stond. Als Yrla hem zou slaan, dan was er iets mis. Iets góed mis.
      En haten was niet echt zijn ding. Wraak wel.
      "Je bluft."
      De ogen zijn de spiegel van de ziel, huh?

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Yrla schudde meelijwekkend zijn hoofd en liet een diepe zucht horen. "Je bent echt zielig, weet je dat." Hij maakte een korte sprint naar de wastafel, zodat hij voorbij Jester was zonder hem ook maar met een vinger aan te raken. Nog altijd schuddend met zijn hoofd verliet de jongen de kamer, in de richting van zijn welverdiende douche.

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 15:23 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

"Ik geloof niet dat ze er boos over zullen zijn." Hij liep in de richting van het house en opende de deur voor Adam om hem voor te laten. Hij vond het maar niets dat Adam hem niets vertelde. Dat hij direct overschakelde op een ander onderwerp. "Ja, Jester heeft overduidelijk gewonnen," zei de jongen somber. Waarom sloot Adam hem zo buiten? Terwijl boven 8175 zijn spullen pakte bedacht Michiel zich dat Adam er niet zo makkelijk vanaf zou komen. Hij had zich de hele avond zorgen gemaakt, voor dit? Michiel wilde weten wat er aan de hand was, voor zijn gevoel had hij daar recht op. Hij was toch Adam zijn vriend, hij moest toch kunnen helpen? Voor Adam dus ook maar naar de douche kon gaan, stapte Michiel in de deuropening. "Kom op, Adam. Wat is er nu precies gebeurd? Ik ben je vriend, je kan me alles vertellen, dat weet je toch?"

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 15:29 ]

It's never gonna happen, Guys.

Jester

...of misschien ook niet. De deur viel achter Yrla met een klap dicht en liet Jester alleen achter in de kamer. Hij wist niet of hij nu blij moest zijn of niet. Ergens had hij gehoopt dat Yrla het wel zou doen. Zou bewijzen dat hij expres deed wat hij deed en dat er nog een ander plan speelde waar Jester geen weet van had. Zou verklaren waarom zijn vriend zich als een totale klootzak gedroeg.
      Het kostte hem moeite om zijn handen weer te ontspannen. Jester draaide zich om en verliet de kamer, terwijl het gesprek zich bleef herhalen in zijn hoofd. Hij had Yrla getest en de jongen had de test gehaald. Twee maanden alleen kon een mens best veranderen. Hij zat verklaringen te zoeken waar er geen bestonden en dat was nog kutter dan als Yrla wel uitgehaald zou hebben.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Hij stond als bevroren onder de douche, wetende dat het nu echt voorbij was. Hij wist dat Jester een keer verhaal zou komen halen, hij wist dat hij op dat moment sterk moest zijn. Zo voelde dat nu allesbehalve. Hij was Jester verloren als vriend, werkelijk verloren. Hoe hij in zijn hoofd ook probeerde te herhalen dat het beter was dat hij geen contact meer had met Jester woog dat niet op tegen het zware gevoel in zijn borst. Hij schreeuwde een keer onder de douche en sloeg zo snel en hard tegen de muur dat zijn hand bloedde en hij een aantal botten voelde kraken. Huilen zou hij niet doen, dat was voor mietjes. Maar de jongen was verrast over hoeveel zeer het deed zo afscheid te nemen van zijn vriend. "Sorry, het is beter voor je," fluisterde hij naar niemand in het bijzonder. Yrla spoelde het laatste bloed weg en zag dat zijn huid alweer zo snel reageerde op zijn verwonding dat er nog alleen een snee leek te zitten in zijn hand. Dat werd een lelijk litteken, al was dat misschien maar beter. De jongen draaide de douche uit en droogde zich haastig af. Met de EHBO-set uit de kast verbond de jongen alsnog zijn hand, hoewel het al bijna niet meer nodig leek. Even keek de jongen de gang op, voor gehaast in de richting van zijn slaapkamer ging. Hij hoopte van harte dat Jester vertrokken was en was ook opgelucht de jongen niet meer te zien in zijn kamer. Zonder pardon schoot hij terug in zijn sportkleding en ging via het raam weer naar buiten. Hij moest nu gewoon de zorgen van hem afrennen.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam dacht terug aan vanmiddag, toen hij hetzelfde tegen Michiel had willen zeggen in het zwembad. Hij had zijn vriend toen de ruimte gegund. Had hij toen ook moeten aandringen? Hij herinnerde zich echter hoe rot hij het vond als er dingen waren die Michiel niet tegen hem wilde zeggen, en hij vond niet dat hij dat mocht vinden als hij zelf hetzelfde deed. Vanzelfsprekend kon hij hem niet de hele waarheid vertellen, maar misschien kon hij de waarheid wel een beetje verdraaien en in elk geval met een verklaring komen.
'Oké,' zei hij toen zacht. Hij zette een paar stappen terug en zakte op de rand van het bed neer. 'Sommige dingen zijn alleen pijnlijk en moeilijk om te vertellen. Net zoals jij sommige dingen liever niet zegt omdat je er niet aan terug wil denken.'
Hij boog zijn hoofd en verstrengelde zijn vingers. Hij voelde dat Michiel naast hem ging zitten, maar durfde hem niet aan te kijken.
'Toen die aankondiging van dat bal werd gedaan... Toen kreeg ik een flashback.' Hij beet op zijn lip. Hij had al een beetje nagedacht over een smoes, maar het voelde toch verkeerd. 'Van iets naars. Ik raakte overstuur - van zowel de flashback als van het feit dat ik weer een flashback kreeg - en toen... toen vluchtte ik naar de toiletten. En Yrla...' Hij haalde even diep adem. Hij zag zichzelf weer staan in de toiletten, Yrla vlak naast hem, met verbale uithalen vanwege het feit dat hij op zijn beste vriend verliefd was. Hij kromp weer in elkaar. 'Yrla kwam achter me aan,' zei hij zacht. 'En hij... zei dingen...' Hij sloot zijn ogen even toen hij ze weer met tranen voelde vollopen. 'Dingen die ik niet wil herhalen, maar die me ontzettend pijn deden.' Hij deed zijn ogen open en tuurde naar zijn knokkels. Een traan kriebelde langs zijn wang en drupte langs zijn kin. Hij probeerde de brok in zijn keel weg te slikken en bad stilletjes dat dit genoeg was voor Michiel, in ieder geval zolang hij zelf ook niet alles tegen hem durfde te vertellen.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Misschien had hij het niet moeten vragen. Adam had gelijk, ook 7223 wilde niet alles vertellen. Maar het was nu toch al gebeurd en ergens vond hij dit anders dan die middag van hun in het zwembad. Nu had hij zich de hele avond zorgen moeten maken, een enige verklaring was op zijn plaats. Hij gooide een arm over de schouder van Adam heen. "Ik ben blij dat je het me verteld. Je hoeft ook niet meer te vertellen als je het niet wil, maar weet gewoon dat je mij in vertrouwen kan nemen." Michiel veegde een traan van Adam zijn gezicht af. "En Yrla, die krijg ik nog wel. Ik verander gewoon in hem en bezorg hem lading strafwerk of zoiets. Dan kan hij ons in ieder geval niet lastigvallen. Wat Yrla ook gezegd heeft tegen je, het is vast niet waar. Want je bent een geweldige vriend, een betere kan ik me niet wensen." Michiel keek met een glimlach naar de jongen naast hem. Om een of andere reden had hij nogmaals de neiging Adam te knuffelen. In eerste instantie wilde hij die neiging weerstaan, maar uiteindelijk vroeg hij zich af waarom hij het gewoon niet deed. Het was niet vreemd tussen hen. En dus trok hij Adam opnieuw in een knuffel, in de hoop dat het hem zou troosten.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

De rillingen liepen over zijn rug toen Michiel een traan van zijn wang veegde. Hij sloot zijn ogen even toen de jongen opnieuw zijn armen om hem heen sloeg en hij leunde tegen hem aan. Kon hij dit maar op de een op andere manier vasthouden. Kon dit maar iets normaals worden. Hier in de kamer voelde hij zich veilig en kon hij geloven dat Michiel geen moeite met zijn gevoelens zou hebben. Maar dat nam het probleem niet weg dat Yrla zijn geheim wist en ermee kon doen wat hij wilde, en dat het bestuur wél zou ingrijpen als ze ontdekten dat Adam, en in hun ogen mogelijk ook Michiel, afwijkend gedrag vertoonden.
Zijn woorden lieten hem toch lichtjes glimlachen en hij keek zijn vriend aan. Hun gezichten waren dicht bij elkaar en hij voelde dat hij het warm kreeg en dat het hem even niets meer kon schelen wat Yrla had gezegd.
'Dank je wel,' zei hij zachtjes. 'Dat betekent heel veel voor me. Ik kan me ook geen betere vriend wensen. En weet dat je ook met alles bij mij terecht kunt.' Hij omhelsde hem nog een keertje en kwam toen overeind. 'Nu ga ik maar douchen en mijn bed in.'
Bijna had hij gezegd dat Michiel zijn nachtrust ook wel kon gebruiken met de test van vrijdag in het vooruitzicht, maar hij hield dat voor zich. Waarschijnlijk veroorzaakte het alleen maar stress als hij dat nu aanhaalde.

Every villain is a hero in his own mind.