[RPG • 0] Experium || 05 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 12:36 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Hij had zin om ergens tegenaan te schoppen. Hard. In plaats daarvan banjerde Jester het campusgebouw uit richting de school vol opgekropte energie. Hij wist zelf ook wel dat hij het zich niet moest aantrekken welke shit Yrla allemaal uithaalde, maar het bleef voelen als verraad. Als hij had geweten dat de dag voor het ongeluk de laatste dag was dat Yrla nog zijn vriend was, had hij die dag wel meer gewaardeerd.
      Toen hij eindelijk tot stilstand kwam, was hij ergens in de oosterlijke vleugel. De meeste lokalen zaten hier standaard op slot en werden gebruikt voor de gavelessen van de studenten uit andere afdelingen. Binnen was het donker, de laatste restjes daglicht schenen nog door de ramen naar binnen en het lokaal was leeg. De deur inderdaad op slot.
      Jester liet zich ervoor op de grond zakken en sloot zijn ogen. Verstandig om nu zijn gave nog eens lekker tot het uiterste te drijven? Nee, niet bepaald. Het kon hem niets schelen. Met zijn ogen dicht, stelde hij zich het slot voor. De vijf pinnetjes, die allemaal op een bepaalde hoogte moesten zitten. Hij begon bij de derde. Die gaf voor geen milimeter mee en Jester verschoof zijn focus naar de vierde. De vijfde. De tweede. En tergend langzaam schoof dat pinnetje stukje bij beetje verder omhoog.
      Het enige geluid dat er daarna nog door de gang klonk was het zachte gemompel van Jester en heel af en toe een nauwelijks hoorbaar klikje. Het kostte hem in totaal zevenentwintig minuten voordat hij alle vijf de pinnetjes in de juiste positie had geluld en het slot zover kreeg om om te draaien. Met dat de deur openzwaaide, stroomde er een vreemdsoortige voldoening door hem heen. Het voelde goed om iets wél onder controle te hebben.
      Anders dan die klootzak. Met zijn handen in zijn zakken liep hij weer naar buiten. Ondanks de flarden wolken hier en daar, kon hij een paar sterren aan de hemel onderscheiden. De avondlucht was koel tegen zijn gezicht en hij voelde zich al een stukje beter toen hij aan zijn gebruikelijke wandelrondje begon.
      Toen hij eenmaal terugkwam op zijn slaapkamer, was Onyx al in slaap gevallen. Zo zacht als hij kon trok hij zijn kleren uit en poetste zijn tanden in de gedeelde badkamer om zijn kamergenoot niet te wekken. Iets te laat bedacht hij zich dat de anderen een plan van aanpak verwachtten voor morgenochtend en dat hij die nog niet had. Nouja, improviseren was haast door hem uitgevonden. Hij bedacht wel wat. Deed hij immers altijd.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

8102

Een uur geleden had ze van 7223 het bericht gekregen dat Adam terecht was. Gelukkig. Het meisje had de hele avond zich zorgen gemaakt om haar nieuwe vriend en het liefst was ze naar boven gesprint om te kijken of alles wel goed was. Toch had ze dat niet gedaan. Misschien was het beter als ze de jongens even ruimte gaf. Het berichtje van 7223 klonk ook wel weer redelijk rustig.
      Direct na de vergadering was ze nog teruggelopen naar de campus en het lokaal waar ze haar gavetraining kreeg. Jesters uitleg van haar gave had heel logisch geklonken en ze had tijdens de stemming plotseling een idee gekregen hoe ze kon oefenen. Tenslotte was haar docent niet helemaal dom. Haar gave vereiste vrij weinig speciale attributen en daarom zat ze altijd in een normaal leslokaal. Gelukkig, want die zaten vrijwel nooit op slot.
      Met een kaars en lucifers in haar handen was ze weer (ongezien) teruggekomen in haar eigen kamertje. Terwijl de avond viel en het steeds later en stiller werd, had ze de kaars aangestoken en in kleermakerszit tegen de muur geschoven.
      Stap één, haar hoofd leegmaken. Alles van deze realiteit loslaten.
      8102 deed haar ogen dicht en wachtte tot ze helemaal niets meer dacht.

Alles om haar heen was grijs. Flarden geroezemoes echoëden vanuit het niets. 8102 draaide zich om en ving een glimp op van een lange tafel. Ze herkende nog net de rode haren van Jester voordat het beeld verdween. Ze fronste. Links van haar lichtte weer iets op en toen ze zich ernaar toe draaide zag ze al het bestek op de tafel plotseling omhoog komen. Gericht op twee silhouetten verderop.
      "Vienna?"
      Het bestek bewoog.
      "VIENNA!"

8102 deed haar ogen weer open.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Fox kon de droefheid van de jongen met wie hij gisteren een paar uur had doorgebracht maar niet van zich afzetten. Het zorgde ervoor dat hij naar het plafond bleef staren, terwijl zijn hersenen maalden op zoek naar antwoorden waarom de jongen zo in de knoop zat. Natuurlijk was het compleet zinloos – hij kende hem niet, hij wist niets van hem. Hij zou nooit zomaar kunnen aanvoelen wat hem zo bezighield. Uiteindelijk had hij zijn gedachten naar positievere dingen proberen te sturen.
Vanavond zou hij hem mee uit vragen. Veel tijd om iets voor te bereiden had hij niet, maar hij dacht dat iets simpels misschien ook wel voldoende voor hem was. Een kaartje, wat kaarsjes, een bos rozen, wat chocola… Erg afgezaagd, maar iets vertelde hem dat het de jongen al genoeg zou overweldigen. En kom op – niemand werd toch ongelukkig van kaarslicht en chocola? Zelfs als hij een dikke nee terugkreeg konden ze nog samen de chocola opeten.
Vlak na zonsopgang ging Fox naar de plaats toe waar hij de jongen gisteren had ontmoet, bij het meer. Hij zakte in het gras neer en pakte een pen en blocnote uit zijn zak vandaan. Hij had al een locatie bedacht waar hij de jongen wilde verrassen, hij moest er nu alleen nog voor zorgen dat hij daarnaartoe zou komen. Hij had toch besloten om de vriend van de jongen in te schakelen; na wat er gisteren was gebeurd, zou hij misschien niet op een random briefje in zijn kamer ingaan. Het kon beter komen van iemand die hij vertrouwde.
Hij beet op de achterkant van zijn pen. Toen hij zijn brief voor Vienna – Vienna! Hij moest straks eerst eens kijken of hij flessenpost had! – had geschreven, waren de woorden er als het ware uitgerold. De toon was luchtig geweest, en niet te serieus.
Maar hij wist dat hij met deze kwetsbare jongen voorzichtig moest zijn. Hij moest niet denken dat hij een grapje met hem uithaalde. Een tijdje tuurde hij naar het papier, toen begon hij te schrijven. En te krassen. En weer te schrijven.
Zo’n twintig minuten later las hij de overgebleven regels nog eens door.

Jongen met de mooie ogen,
En die lach die ik maar niet kan vergeten.
Dichten is niet mijn beste kant, mag je best weten.

Ik wil je iets geven, ik wil je iets vragen,
Als ik je zeg vanavond naar het schooldak te komen,
Zal je dan komen opdagen?

xxx

Niet zijn beste werk – maar het kon ermee door. Bovendien begon het ontbijt zo, dus hij moest het er maar mee doen. Hij stopte het papiertje in zijn zak, besloot dat hij wel even kon kijken of Vienna nog wat van zich had laten horen en slenterde naar het kruis op zijn schatkaart toe.

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 19:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam had het gevoel dat hij pas net in slaap gevallen was toen Michiel hem wakker maakte. Hij zag op tegen de rest van de dag. Michiel had dan wel gezegd dat hij niet dacht dat de anderen erg boos zouden zijn, maar hij had het gevoel dat sommigen iedere gelegenheid aangrepen om iemand zich rot te laten voelen. Zeker iemand die nog geen naam had.
Zijn lichaam voelde zwaar toen hij zijn bed uit ging en met zijn rug naar Michiel toe kleedde hij zich langzaam aan. Hoe zou hij reageren als hij Yrla straks zag? Zijn woorden waren nu een beetje weggezakt, maar hij was bang dat ze straks opnieuw door zijn hoofd zouden spoken, scherp als messen. Wat als hij weer in paniek raakte? Weer moest huilen? Hij wilde niet de hele tijd moeten janken.
Hoe lang zou Yrla zijn geheim voor zich houden? Waarom zou hij dat überhaupt doen? Wat als hij hem zou chanteren om wat dan ook voor vreselijks te gaan doen? Zijn vingers begonnen te trillen. In een poging het te verbergen en zichzelf weer te herpakken voor hij zich weer naar Michiel zou draaien, streek hij het beddengoed glad en legde zijn kussen recht. Er stak een stukje wit papier onder uit. Met een zenuwachtige knoop in zijn maag pakte hij het vast. Was dit zijn eerste opdracht? Begon Yrla’s spelletje nu echt? Hij haalde diep adem en vouwde het open.
Nee – het was geen chantagemateriaal. Het was een berichtje van Jester die hem vertelde dat Yrla negen van de tien keer loog. Hij aarzelde. Zou het kunnen dat Yrla nu ook gelogen had? Misschien. Maar kon hij het erop gokken? Zijn verhaal had aannemelijk geklonken en het risico was immens als hij dit gewoon aan zijn laars lapte. Hij durfde er niet op te gokken. Het was beter voor iedereen als hij een manier vond om normaal te worden, als hij gevoelens voor Michiel permanent verdrong.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Op het moment dat Fayr haar die ochtend uit haar bed haalde, was Vienna niet heel blij geweest met haar beste vriendin. Het was de avond daarvoor ook veel te laat geworden, maar ze had het gevoel gehad dat ze er moest zijn voor 7223. Ergens was ze benieuwd hoe het nu met de jongens ging, maar ze zou ze zo vast wel zien bij het ontbijt. Het meisje zette haar tandenborstel in haar mond en begon rustig te poetsen. Gisteravond was echt een gekke avond met alle spanningen en het meisje hoopte vandaag maar dat het beter zou zijn. De laatste tijd leken er erge spanningen te zijn in de groep en niemand leek het er maar ook iets beter op te maken. Misschien dat het bal wat voor ze kon doen. Ze spuugde haar tandpasta uit en er kwam een glimlach op haar gezicht. "Hee, Fay. Zullen we vanmiddag of morgen een nieuwe jurk uitzoeken voor het bal?" Ze keek via de spiegel naar haar vriendin die naast haar stond.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Er was een periode geweest dat ze regelmatig wakker was geworden tegen het lichaam van een ander, maar de routine was er al een lange tijd uit. Wat best jammer was, want de seks was goed geweest. Heftig en ruw, genoeg om een beetje met haar frustratie te dealen. Ze wist dat voor hem hetzelfde gold.
Ze draaide zich om, liet haar lange nagels langs zijn borst glijden en voegde er een beetje kou aan toe tot er kippenvel op zijn bovenlijf stond en hij er wakker van werd. ‘We moeten naar het ontbijt. Heb je al een flitsend aanzoek bedacht? Die van gisteren was wel een beetje goedkoop, hoor.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Haar ogen begonnen te glimmen. "Alsof ik daar ooit nee tegen zou zeggen." Ze wiebelde vrolijk met haar wenkbrauwen en trok een eigen katoenen jurkje uit de kast, die tot net iets boven haar knieën viel. "Natuurlijk ga ik mee. Met een beetje geluk heeft tegen die tijd zelfs al iemand me gevraagd."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Er speelde een grijns om zijn lippen terwijl hij de brief las. Hij vond het wel tof dat ze er serieus op in was gegaan – het was altijd maar de vraag of men het niet kinderachtig vond – en ze klonk lekker zelfverzekerd. Wat wel fijn was, ter afwisseling van haar blozende afdelingsgenoot. Wat hij ook leuk vond, maar wat toch minder ontspannen was. Hij had het gevoel dat hij bij Vienna niet op zijn woorden hoefde te letten en hij dacht ook niet dat ze snel gekwetst zou zijn of dit erg serieus zou nemen. Ze maakten gewoon wat lol op een ongebruikelijke manier.
Hij sloeg het vel van zijn schrijfblok om en begon aan het schrijven van zijn brief terug. Ergens knaagde het wel een beetje dat er twee velletjes verder een opzetje stond voor een gedichtje dat hij aan een ander wilde meegeven. Maar ach – er was niets mis met een beetje flirten toch? Hij had ze allebei maar één keer gesproken, wat stelde het nou allemaal voor? Hij was gewoon benieuwd of het ergens naartoe zou leiden. Hij klikte zijn pen en zette hem tegen het papier.

Lief Duifje,

Bevalt dat beter dan yo? Ik had niet verwacht dat je zo teergevoelig zou zijn. Maar van romantiek hou je dus? Dat is dan zeker een groot geheim, want je twee aanbidders waren weinig romantisch. De een viel heel cliché op z’n knieën en de ander brulde het over tafel. Ach ja – een mooie meid als jij doet mannen het verstand verliezen. 😉 Ik had de rozen en chocola al klaarstaan, hoopte op een privédansje ergens in de maneschijn… Maar wie weet, als mijn eigen date een fiasco wordt en die van jou ook, heb ik de moeite misschien niet voor niets gedaan.

Hij aarzelde even, keek haar brief weer door. Moest hij iets zeggen over die nacht, over Tony en Astreal? Hij had er eigenlijk geen zin in. Hij kon niet zomaar beweren dat twee van haar afdelingsgenoten zijn kamergenoot mishandeld hadden. Misschien wist ze er ook wel helemaal niet van. Nee – hij kon het beter bij leuke dingen houden. Zoals dromen. Over hem.

Dus je hebt over me gedroomd? Vertel! Details, hoe smeuïger hoe beter!

Hij staarde even naar het papier. Op de een of andere manier ontbrak het hem aan inspiratie. Hij vond het wel leuk om ergens naartoe te werken, om eens op een avond af te spreken en haar een mooie plek in het bos te laten zien, zoals hij gisteren met de violist had gedaan, maar hij wilde eigenlijk wel weten hoe het dan met zijn eigen date afliep. Stel dat hij wel ja zei en ze een leuke vond hadden, dan wilde hij niet achter zijn rug om nog een andere date hebben staan. Daar kwetste hij hem vast mee.

Goed – na net een gedicht voor mijn date in elkaar te hebben geflanst ontbreekt het me aan inspiratie en wordt dit een beetje een faalbrief. Maar misschien kan ik je – als onze dates nergens op uitlopen – zondagavond ergens mee naartoe nemen? Het lijkt me erg leuk om weer eens binnen een straal van tien meter van je te komen. 😊

Zo – hij had het toch maar gezegd. Wie weet hoeveel jongens er nog meer achter haar aanzaten, als ze al binnen een minuut twee aanzoeken kreeg. Hij zou het toch wel zonde vinden als iemand haar écht voor zijn neus wegkaapte.
Hij sloot zijn brief af met zijn signatuur, rolde hem op en volgde de aanwijzingen die ze had achtergelaten, terwijl hij een nieuwe kaart toevoegde voor haar antwoord. Met een opgetogen glimlach liep hij daarna naar de eetzaal.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Jester wakker werd realiseerde hij zich twee dingen en maakte een nieuwe mentale notitie voordat hij zijn ogen ook maar open had gedaan.
      1) De avond ervoor had hij niet gechecked of het gordijn goed genoeg dicht zat.
      2) Onyx wist niet hoe hij het gordijn wel goed dicht moest doen (na acht jaar in dezelfde kamer, dat zette een mens tot nadenken waarom hij plannen maakte om deze gozer naar het bal te vragen) en had die taak helaas de vorige nacht wel op zich genomen. En zelfs in het geval dat hij wel van zijn onkunde op de hoogte was, scheen de ochtend zon desalniettemin vrolijk recht in Jesters gezicht. Iets wat Onyx opzich best expres gedaan zou kunnen hebben als bescheiden wraakactie- zij het dat Jester zich van geen kwaad bewust was, dus die mogelijkheid afviel.

      Hij gromde en draaide zich om. Voortaan de gordijnen weer blijven checken. Goden, hij had er een immense hekel aan om op deze manier op te moeten staan. Hij bleef nog even demonstratief op zijn zij liggen (tenslotte waren er ondertussen drie plannen die nog een goed einde nodig hadden en dat vroeg best veel van zijn aandacht) voordat hij overeind kwam en besloot mee te doen aan de dagelijkse Hongerspelen voor de douche.

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 23:08 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Hij gromde alleen maar, toen hij de nagels van Dezi over zijn borst voelde strijken. In eerste instantie was Yrla van plan geweest het meisje te negeren, maar de kou verdeelde zich te erg over zijn lichaam. "Moet dit nou?" De rilling ging over zijn rug heen en de jongen gooide de dekens van hen af. Hij kwam overeind en leunde op een arm om Dezi aan te kunnen kijken. "Is dit een hint?" vroeg hij chagrijnig. "Wat wil je, bloemen, een liedje, cheesy openingszin?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

'Ik heb al plannen voor het bal,' antwoordde ze schouderophalend. 'Dus voor mij mag je de moeite besparen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Oh, ik heb er zo zin in!!" Vienna stond te trappelen bij de deur, waarna ze samen met Fayr in de richting van de ontbijtzaal liep. "Heb je zelf al iemand op het oog met wie je zou willen? Misschien kan ik diegene wel een heel stiekeme hint voor je geven." Ze stootte Fayr aan met haar elleboog en grijnsde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Hij was brak, ontzettend brak. Normaal was Michiel een van de vrolijkste in de ochtend, maar de korte nacht had hem niet veel goeds gedaan. Adam leek ook nog niet helemaal in zijn doen, maar Michiel besloot er niet naar te vragen. In stilte liepen ze allebei naar het ontbijt, waar 7223 met moeite zijn ontbijt naar binnen lepelde. Een slechte nachtrust was slecht voor zijn humeur en het zou vast een paar uur nog duren voor hij echt goed en wel was opgestart.

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

"Werkelijk?" Yrla trok een wenkbrauw op. Hij kreeg een grijns op zijn gezicht en gaf Dezi een zet, waardoor ze uit het kleine bed kukelde. "Goed, mijn bed uit dan, verraadster. Het doet me pijn in mijn hart dat je niet voor mij kiest." Hij ging met zijn hoofd over de rand van het bed liggen, zodat hij naar een verwarde Dezi kon kijken. Hij zette een pruillipje op, gevolgd door een grote glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Misschien was de vergelijking met de Hongerspelen een tikje overdreven, want er was niemand anders in de badkamer. Het kostte hem een paar minuten voordat hij de juiste temperatuur had gevonden -eentje die hem niet levend kookte of juist bevroor- maar tien minuten later wandelde hij de slaapkamer weer binnen zonder dat iemand chagrijnig op de deur gebonsd had.
      Onyx lag nog -niet heel charmant- in diepe slaap verzonken. "Wakker worden, Doornroosje," zei Jester zangerig, terwijl hij naar zijn kussen greep. "Tijd om op te staan." En om zijn woorden bij te zetten, zeilde het kussen met een mooie boog door de lucht en lande met een dof geluid recht op de slapende jongen. Jester gniffelde en trok de kledingkast open.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.