[RPG • 0] Experium || 05 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 12:36 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Hij wachtte tot de meeste in de kamer vertrokken waren. De woorden van Jester bleven maar door zijn hoofd spoken. Hoe wist de jongen dat 7223 een naamexamen had?! Dat had hij alleen met Adam gedeeld! Zou Adam.... Nee, nee, natuurlijk niet. Misschien bedoelde Jester ook wel niet zo. Hij bedoelde het gewoon niet zo. 7223 voelde spontaan de zenuwen in hem opborrelen, terwijl zijn examen pas volgende week was. Of vrijdag... Hij voelde paniek omhoog schieten. Welke dag was het nu ook alweer?! Wat hadden ze ook alweer gezegd vanmiddag.
      Terwijl hij in paniek op zoek was naar het antwoord, voelde hij een hand tegen zijn bovenarm slaan. 7223 keek even gepikeerd omhoog, maar zag dat Vienna met een vriendelijke lach naast hem stond. "Kom op, we gaan een frisse neus halen." Verbaasd keek 7223 op naar de hand die het meisje naar hem uitgestoken had. Vienna leek geen nee te accepteren en met een zucht nam de jongen maar haar hand aan. Hij liet zich door haar naar buiten loodsen, waar ze vlak voor de deur op het trapje gingen zitten. "Wat is er aan de hand?" Even keek 7223 haar met verschrikte ogen aan. Hoe kon Vienna zo goed aan hem zien dat het niet goed ging. Het leek wel of het meisje zijn vraag kon horen, want ze schoot zachtjes in de lach. "Je haar heeft een lichtgroene gloed en om heel eerlijk te zijn is het duidelijk af te lezen op je gezicht."

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Hij leek even naar woorden te zoeken. Vienna legde opnieuw een hand op zijn knie en wreef er even voorzichtig over. Het contact leek de jongen los te maken, want met een zucht begon hij te vertellen. "Ik maak me gewoon zorgen om 8175. Hij is gewoon... de hele avond al weg. Ik ben gewoon bang..." Vienna zag dat hij even angstig haar kant op keek. Ze maakte een gebaar dat hij het wel kon vertellen, waardoor de jongen zijn zin afmaakte. "Ik ben bang dat Yrla hem wat aangedaan heeft." Vienna keek 7223 met een kleine glimlach aan. "Ik weet niet of ik je hiermee gerust stel. Ik weet dat Yrla een echte pestkop is, maar Yrla is niet wreed. Als hij al iets gedaan heeft, dan kun jij dat vast wel weer oplossen met 8175." Ze schonk de jongen naast zich even een glimlach. Vienna wist niet goed hoe ze 7223 moest troosten in het feit dat hij 8175 miste. Ze kende de nieuweling niet goed genoeg en daarbij had ze een hekel aan hem. En hij aan haar. 7223 schoot zachtjes in de lach. "Hij vertelde me vanmiddag bij het zwembad dat jullie elkaar niet zo mogen..." Vienna keek met opgetrokken wenkbrauw naar 7223. "Wel, daar heeft hij dan gelijk in." Dat was de enige credit die ze de jongen kon geven. Hij had in ieder geval eerlijk tegen 7223 gezegd dat ze elkaar niet mochten. Waarom hij dat zou vertellen is een tweede vraag, maar die durfde Vienna niet te stellen. Of misschien wilde ze het antwoord gewoon niet weten.

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Jester was nog lang niet klaar voor vanavond. Yrla gedroeg zich raar en hij wilde het naadje van de kous weten. Wat hij de afgelopen week had uitgespookt ging veel verder dan een onschuldig pesterijtje en uit zijn woorden tijdens de vergadering bleek dat hij wel degelijk het gevaar van de Zuivering inzag. Wat Jester alleen niet begreep was waarom de jongen dan niet meewerkte om de hele afdeling op peil te krijgen. De naamlozen te helpen. Natuurlijk hadden ze samen heel wat ongein uitgehaald, maar nu was de situatie anders. Dat wisten ze allebei.
      En toch had Yrla 8102 had hij ondergedompeld in de stroop ten aanzien van de hele school- en hoewel Onyx met recht had opgemerkt dat ze zelf nog wel ergere dingen hadden uitgehaald, zat het Jester niet lekker- en was hij achter 8175 was aangegaan, waarna de jongen de hele avond was weggebleven. Maar dat had Jester nog kunnen afdoen als Naamloosje pesten, als Yrla hem niet bij zijn nummer had genoemd. Dát was echt raar. Ze waren vrienden, toch?
      Alle gekheid op een stokje, Jester maakte zich zorgen en daar hield hij niet van. Met dat de anderen de kamer uitstroomden, stond hij zelf ook op en liep richting Yrla's kamer. Zijn knokkels roffelden twee keer kort op de deur voordat hij de klink omlaag duwde en ijskoud naar binnen stapte.
      "Yrla, my man, wij moeten praten."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

"Ik heb vrijdag examen," flapte hij er opeens uit. De zorgen om Adam had hij de hele avond al en dat was niet echt wat hem op het moment het meest dwars zat. Hij maakte zich ontzettend zorgen om vrijdag. Het moment dat Jester over het examen begonnen was, was de paniek binnen komen sijpelen en er was nu geen Adam om hem gerust te stellen. "Wat?! Serieus? Gefeliciteerd." Hij keek even in paniek opzij naar Vienna, die meteen haar glimlach liet droppen. "Niet dan?" 7223 schuifelde nerveus heen en weer. "Wat als ik het nu niet haal? Dan ben ik al helemaal een loser... Iedereen zal me uitlachen." Hij begroef zijn hoofd in zijn handen en voelde een rilling over zijn rug gaan. Hij voelde Vienna haar hand op zijn schouder, maar hij keek niet op naar het meisje. "Dan vertel je het toch niemand? Ik houd mijn mond wel." Even keek 7223 niet-begrijpend naar Vienna op. "Maar Jester heeft net tegen iedereen verteld dat ik een examen heb, dan weet iedereen dat toch al?" Vienna schudde haar hoofd. "Nee, hij zei dat je moest oefenen. Niemand heeft maar ook in de gaten dat het al zover is. En daarbij," Vienna kwam van het trapje af en kwam vlak voor de jongen zitten, zodat 7223 recht in haar ogen keek. "Ik heb gehoord dat je vandaag een perfecte Jester heb gedaan, dus het zal vast allemaal lukken zaterdag. En anders gaan we morgen de hele dag gewoon nog oefenen!" De grijs op Vienna haar gezicht was zo groot, dat 7223 haar wel moest geloven. Hij voelde iets van zijn paniek wegzakken en wilde haar net bedanken, toen hij in de verte een schim zag aankomen.

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 13:13 ]

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Yrla liet een diepe zucht horen. "Ach, rot toch op. Was ik vanmiddag niet duidelijk genoeg dat je me met rust moest laten?!" Yrla gooide zijn shirt in de hoek van de kamer en opende zonder pardon zijn kledingkast om er een handdoek uit te halen. De jongen was van plan geweest te gaan douchen en van dat plan ging hij niet afwijken, omdat meneer Jester zogenaamd moest praten.

It's never gonna happen, Guys.

Jester


      Jester kon er niet om lachten. "Vanmiddag? Leuk weetje, gozer, dat was ik niet." Hij stapte naar voren en duwde de kledingkast weer dicht. "Dat was 7223, die eindelijk zijn gave enigszins onder controle heeft. En hij heeft je blijkbaar goed te pakken gehad, want anders zou je wel geweten hebben dat oprotten niet mijn stijl is. Je doet raar, vriend. Echt raar. Je zit te kloten met de naamlozen en werkt je eigen afdeling tegen, terwijl je dondersgoed weet hoe de Zuivering in elkaar steekt. Je weet wel, dat leuke event dat de directeur gepland heeft, waardoor een hele afdeling straks poef," hij deed met zijn handen een explosie na, "in rook opgaat." Jester deed nog een stap naar voren. Daardoor moest hij haast zijn hoofd in zijn nek leggen om Yrla nog goed aan te kunnen kijken, maar dat kon hem nu verdomd weinig schelen.
      "En dan noem je me ook nog bij m'n nummer. Waar de fack slaat dat op? Je hebt twee maanden in het ziekenhuis gelegen, geen persoonsverandering ondergaan."
      Update, misschien was hij eigenlijk best kwaad. Huh.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Hoewel hij een stuk langer was dan Jester en neerbuigend op hem neerkeek, zette de jongen een paar stappen achteruit en ging in alle rust in zijn vensterbank zitten. De jongen klapte in zijn handen, terwijl hij liep. Deze confrontatie had Yrla al verwacht en hij moest het nu slim spelen. Jester zou hem haten aan het einde van het gesprek en met rust laten. Dat was altijd de afspraak geweest. Jester zou echter niet zomaar over zich heen laten lopen.
      Met een smalende grijns keek Yrla naar zijn oude vriend. "Toe maar, Kleine Jester krijgt tandjes." Yrla liet de s tussen zijn tanden sissen. "En hoe voelt het om nu eindelijk op te groeien tot een grote jongen?"

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 13:45 ]

It's never gonna happen, Guys.

Jester


      "Jij kan het weten, Junior," antwoorde Jester op dezelfde toon en zonder aarzeling. "Hoe voelt het om grote-mensen-technieken toe te passen? Eerlijk, kudo's voor de moeite. Je doet het precies zoals ik je ooit heb voorgedaan." Hij sloeg zijn armen over elkaar en gaf een rukje met zijn hoofd. "Now cut the crap."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Wat wil je van me horen?" Yrla sloeg zijn armen over elkaar, om daarna een heel gespeeld zielig hoofd te trekken. "Oh, het spijt me zo, lieve Jester. Wat ben ik toch dom bezig geweest. Volgende keer zal ik die naamlozen eens lekker vertroetelen." Yrla's gezicht trok zich tot een strakke grimas. Jester was absoluut dom als hij daadwerkelijk daarvoor gekomen was.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam had verwacht dat hij stilletjes het huis in kon sluipen, dat Michiel al in bed lag en slaperig vroeg waar hij geweest was. Wat hij niet had verwacht, was dat de jongen samen met Vienna buiten op het trappetje zou zitten. Hij wilde alweer rechtsomkeer maakte, hij wilde hen niet storen op een misschien wel belangrijk moment, maar voor hij dat kon doen, zag Michiel hem al. Hij sprong overeind, schreeuwde zijn naam en rende op hem af. Het volgende moment vloog Michiel hem in de armen en drukte hem stevig tegen zich aan.
Het duizelde Adam. Hij was niet voorbereid op Michiels plotselinge aanwezigheid en voor hij het wist, klampte hij zich aan zijn vriend vast. Na de eenzaamheid die hij de hele avond gevoeld had, en die alleen door een hond af en toe verdreven was, was Michiels plotselinge warmte overweldigend en het was zó vreselijk fijn om zijn armen om hem heen te voelen dat hij niet wist waar hij naartoe moest met zijn gevoelens. Zijn benen voelden week, hij trilde over zijn hele lijf. Hij was uitgeput, hij was bang, maar de omhelzing van zijn vriend was ook een enorme steun, zelfs al geloofde hij dat Michiel walgend een stap naar achteren zou doen als hij wist wat Yrla wist. Toch drukte hij zijn gezicht tegen Michiels schouder, niet in staat om zich van hem los te maken, noch hem aan te kijken. Zijn schouders begonnen te schokken en hij kon zijn tranen niet tegenhouden. Hij wilde Michiel niet kwijtraken. Hij wilde het écht niet. Hij had hem zo erg nodig en toch wist hij dat hij dit schooljaar op de een of andere manier zonder hem moest zien te volbrengen. Zelfs als Michiels vriendschap sterker was dan zijn afkeer, zou het hen alleen maar in gevaar brengen en die angst zorgde ervoor dat hij in paniek raakte en compleet brak.

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

      "Flikker toch een end op met die bullshit." De aandrang om Yrla's kaak onzacht kennis te laten maken met Jesters vuist groeide met ieder woord dat de jongen uitsprak. "Wat is er met jou en de naamlozen? Wat hebben zij jou aangedaan?"

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Waar hij in eerste instantie opgelucht was geweest Adam te zien, schrok hij verschrikkelijk op het moment dat Adam tegen hem aan begon te huilen. Heel even draaide 7223 in paniek zijn hoofd naar Vienna, die hem alleen een paar duimen schonk en de woorden 'je kunt het' mimede. Michiel trok na die woorden Adam dichter tegen zich aan. Hij voelde hoe de jongen schokte onder zijn armen en in eerste instantie probeerde hij de tranen van de jongen een beetje te sussen. "Het komt wel goed, oke? Wat het ook is. Je bent nu terug, dus het komt wel goed." Hij had Adam al eerder overstuur meegemaakt, maar dit was erger dan die week ervoor. Opnieuw vroeg Michiel zich af wat er precies allemaal aan de hand was en wat nu hetgeen was dat hij miste. Er was iets wat hij overduidelijk miste en Michiel voelde zich er schuldig over dat hij niet wist wat er met zijn vriend aan de hand was. "Het spijt me," zei die dan ook, al wist hij niet zo goed waar hij nu precies zijn excuses voor aanbood.

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

"Wat hebben ze mij aangedaan?" vroeg Yrla heel droog. De jongen schoot in de lach en keek daarna hoofdschuddend naar Jester. "Ik kan beter vragen wat ze jou hebben aangedaan, meneer ik-ben-opeens-vriendjes-met-alle-naamlozen." Yrla grijnsde in de richting van Jester, zich vaag bewust ervan dat hij de woede op Jester zijn gezicht wel geinig vond. "Ik ben niet veel veranderd..."

It's never gonna happen, Guys.

Jester

      "Waarom is het erg dat ik vrienden ben met alle naamlozen?" vroeg Jester toen.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Het duurde een lange tijd voor Adam zijn ademhaling weer onder controle had en hij Michiel weer een beetje kon loslaten zonder dat hij bang was door zijn benen te zakken. Beschaamd tuurde hij naar de grond. Wat was hij nou voor man? Wie gaf zich nou zo over aan de tranen? Hij schaamde zich rot.
Hij begreep niet zo goed waar Michiel zijn excuses voor aanbood, maar tegen de tijd dat hij zichzelf weer voldoende in de hand had, voelde het gek om daar nog wat over te zeggen.
'Sorry,' mompelde hij terwijl hij de tranen van zijn wangen veegde. 'Ik zag dat je met Vienna was. Ik wilde jullie niet storen, maar je zag me al voor ik weg kon gaan.' Hij haalde een paar keer diep adem en deed zijn best om te glimlachen, al zag het er waarschijnlijk zielig uit. Hij wilde zeggen dat hij blij voor hem was dat Vienna met hem naar het bal wilde, maar hij kreeg het nog niet over zijn lippen. Wat hij wel moest zeggen, wist hij ook niet, en hij sloeg een beetje onbeholpen zijn armen om zichzelf heen.

Every villain is a hero in his own mind.