[RPG • 0] Experium || 05 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 12:36 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Yrla keek Dezi met een glimlach achterna. Hij had al een vaag vermoeden gehad dat als de naamlozen mee mochten stemmen dat Dezi niet populair was. Ze had het zelf ook kunnen weten. Toen hij de brul hoorde, schudde hij zachtjes lachend zijn hoofd. “Wel, dat is duidelijk.” Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek naar Jester tegenover hem. "Vanmiddag losgekregen van een van hun naamlozen. Alleen is ons lijstje net weg gevlogen..."

[ bericht aangepast op 15 maart 2020 - 14:00 ]

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx grinnikte. 'Toch fijn dat we nu een mens als leider hebben, in plaats van een beest.' Hij leunde naar achteren en keek naar Persophone, die de gaven opsomden die ze hadden ontdekt. Jester krabbelde ze neer. Onyx keek vanuit zijn ooghoeken naar zijn vriend, vermoedend dat die nog een overwinningsspeech zat te broeden.

Every villain is a hero in his own mind.

[ bericht aangepast op 15 maart 2020 - 14:11 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

"Ik denk dat ik wel wil proberen om erachter te komen. Maar dan heb ik wel even tijd nodig. Het duurt even voor ik me kan vermommen als iemand en ik moet een beetje weten hoe diegene is, wil ik niet direct door de mand vallen." 7223 bewoog ietwat nerveus met zijn vingers. Hij wilde wat nuttigs inbrengen en na de transformatie van vandaag in Jester hoopte hij dat het lukte.

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

De jongen liet een spottend lachje horen. "Je bent nog te onervaren. We vallen direct door de mand als we jou op pad sturen." Yrla wilde eigenlijk nog een aantal gemene dingen erachteraan zeggen, maar nu hij met de hele groep Panthers was, leek het hem niet verstandig nu haat te gaan zaaien.

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx trok een wenkbrauw op. 'En wat als hij door de mand valt? Kan het jou wat schelen als ze zijn hoofd op een spies zetten?'

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Het kan mij werkelijk waar niets schelen als ze zijn hoofd op een spies zetten. Maar als hij door de mand valt, hij is nu eenmaal een Panther. Denk je niet dat de andere afdelingen het op ons afreageren als hij door de mand valt, dan zitten we allemaal met een probleem..." Yrla keek geïrriteerd naar de jongen tegenover zich. Hij had zich in willen houden, maar Onyx werkte hem nu al op de zenuwen.

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

'Ik ben eerder bang dat we gezichtsverlies lijden omdat jij blijkbaar zo'n pussy bent,' snoof Onyx.

[ bericht aangepast op 15 maart 2020 - 19:28 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Noem me geen pussy. Ik ben gewoon voorzichtig. Maar goed, als jij hem voor de wolven wil gooien, be my Guest. Dan ga ik lekker met Vienna naar het bal zaterdag." Hij zuchtte eens diep en wuifde met zijn hand een onzichtbare vlieg weg. Even dropte zijn wenkbrauwen naar beneden. Was hij nu trouwens kneus aan een soort van verdedigen? Wat kon het hem eigenlijk schelen dat hij door de mand zou vallen? Het zou alleen maar betekenen dat kneus waarschijnlijk sneller aan zijn verwijdering van school toe was... Vreemd...

It's never gonna happen, Guys.

Jester

      "Je aanbod wordt gewaardeerd, 7223, maar in dit geval ben ik bang dat ik het met Yrla eens ben. Je bent nog te onervaren en het zou toch jammer zijn als tijdens je dappere poging je inderdaad door de mand valt en we je in stukjes terugkrijgen," brak Jester in, voordat Yrla zich kon herinneren dat 7223 eerder al zijn date had afgepikt en dat hij daar eigenlijk nog best pissig over was.
      "Bovendien heb jij de komende week wel iets anders aan je hoofd; zorgen dat je er klaar voor bent als de wetenschappers eindelijk met een Naamexamen aan komen zetten." Jester keek nog een keer naar het lijstje dat hij had neergekrabbeld en vergeleek het al in zijn hoofd met het lijstje van de Lions. Het allerbeste scenario zou natuurlijk zijn dat ze de andere afdelingen tegen elkaar konden opzetten, zodat de Panthers er met het spreekwoordelijke derde been vandoor konden.
      Hij heette niet voor niets ook Madcap.
      Jester grijnsde en keek weer op. "Yrla, omdat je er zelf zo duidelijk op tegen bent dat 7223 iets probeert, kan ik aannemen dat je zelf een beter idee hebt?"

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 0:31 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam kroop weer onder het hek door. Zijn knieën waren smerig en zijn broek plakte tegen zijn kont doordat hij te lang op het ijs had gezeten. Maar hoe aantrekkelijk een warme douche en een lekker bed ook klonken – het liefst ging hij niet terug naar zijn slaapkamer. Het liefst verdween hij gewoon, bleef hij hier met Rex. Die maffe hond – waarvan hij nog niet hélemaal overtuigd was dat het een gewone hond was. Zouden ze ook experimenten met dieren hebben gedaan? Hij dacht zelfs aan de geruchten die hij had gehoord over verdwenen leerlingen. Wat als dit zo’n leerling was? Misschien was het wel een mens dat al jaren vastzat in een dierenlichaam, dat helemaal verwilderd was. Door zijn verdwenen herinneringen wist hij niet precies hoe een hond zich hoorde te gedragen, maar iets vertelde hem dat het wat ontwijkend gedrag had vertoond.
Adam kwam weer overeind. De hond rende vooruit en weer terug en cirkelde om hem heen alsof hij aanvoelde dat Adam terug moest keren naar de campus. Naar Michiel, met wie hij geen vrienden meer kon zijn.
Hij zuchtte zachtjes. Hij zag dat Rex stil was blijven staan en zwijgend naar hem opkeek, een meelevende blik in zijn ogen.
‘Kon je me maar begrijpen,’ mompelde hij verslagen. ‘Ik kan wel een vriend gebruiken. Zeker eentje die geen mens is.’
Het kwam in hem op om gewoon zijn hart te luchten, maar hij deed het niet. Hij moest niet helemaal de werkelijkheid verliezen. Bovendien had hij ergens het gevoel dat zelfs een hónd weg zou rennen omdat hij op een jongen verliefd was. Het dier voelde nu als zijn laatste strohalm, hij was niet van plan om dat los te laten voordat hij geen keuze had.
Ze kwamen weer bij het grasveld aan waar hij had zitten huilen toen Rex hem gezelschap was komen houden. Hij liep nog iets verder, maar Rex bleef staan en jankte zacht. Misschien durfde hij niet dichter bij de campussen te komen. Adam zakte op zijn hurken en gebaarde het dier dichterbij. Hij kroelde het dier aan de zijkanten van zijn kop en begroef zijn gezicht toen in zijn glanzende vacht.
‘Je hebt geen idee hoeveel steun je vanavond was,’ zei hij zachtjes en gaf het dier een kus op zijn kop. ‘Slaap lekker, waar je huisje ook mag zijn.’
Het dier keek hem weer aan met zijn intelligente ogen en drukte daarna zijn neus tegen zijn wang alsof hij ook inzag dat ze afscheid moesten nemen.
‘Dank je wel,’ zei hij toen hij Rex recht aankeek. ‘Ik hoop dat ik je nog eens zal zien.’
Hij woelde nog even door de dikke vacht, daarna draaide hij zich om en begon aan de tocht naar zijn kamer. Bij elke stap die hij zette, wenste hij dat Rex nog aan zijn zijde had gewandeld. Op de een of andere manier had hij daar kracht aan onttrokken. Nu moest hij Michiel weer onder ogen komen terwijl Yrla’s woorden door zijn hoofd zouden blijven spoken totdat hij zichzelf weer helemaal vanbinnen opvrat.

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Nee, maar ik heb zo'n vaag vermoeden dat je die zelf wel hebt." Jester kon proberen wat hij wilde, maar hij zou Yrla niet zomaar van zijn voetstuk stoten. Hij zat nog steeds nonchalant tegen de tafel aan en begon zich onderhand te vervelen. In dit hele overleg zat er niets bijzonders bij, al had hij het ergens vermakelijk gevonden dat Dezi zo overstuur wegliep. Verveeld trok hij een wenkbrauw op alsof hij daarmee wilde zeggen; 'schiet op, Jester'.

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Ze voelde zich aardig ongemakkelijk tijdens dit overleg. Vienna was in eerste instantie al geschrokken van Dezi, die woest opgestaan was en weggelopen. En het hele overleg was de spanning te voelen tussen Yrla en de rest. Even blikte Vienna opzij naar de jongen naast haar. Hij leek heel ver weg te zijn. Met een lege blik keek hij naar zijn knieën, en voor het eerst in lange tijd had zijn haar weer een groene gloed. Er ging iets niet goed in dat hoofd. Vienna legde haar hand op de knie van 7223, die duidelijk schrok van haar gebaar. Hij was erg wit weggetrokken en met angstige ogen keek hij haar aan. Vienna wreef even met haar duim over zijn knie heen, wat haar een kleine glimlach opleverde. "Wil je weg?" fluisterde ze hem toe. De jongen schudde zachtjes zijn hoofd, al leek hij direct weer afgeleid te zijn zodra hij zijn hoofd wegdraaide. Vienna schoof iets dichterbij, maar liet de jongen niet los. Om een of andere reden had ze het gevoel dat hij nu haar steun heel goed kon gebruiken.

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Zelfbeheersing was een vrucht van de geest. Ofzo.
      "Nee, nog niet." Hoewel dat natuurlijk slechts een kwestie van tijd was. Jester haalde een hand door zijn haren en wierp een blik op zijn horloge. Tijd om dit overleg eens af te ronden, want plannetjes smeden deed hij uiteindelijk veel beter in zijn eentje. "Maar maak je geen zorgen, ik verzin wel weer iets geniaals voor morgen," zei hij grijnzend en keek de groep nog een keertje rond. "Meer zinnigs kan ik niet bedenken voor vanavond. Y'all are free to go."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.