[RPG • 0] Experium || 03 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 14:22 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Geschrokken trok hij zijn handen omhoog, toen Vienna zich tegen hem aan nestelde. In eerste instantie wist hij niet goed wat te doen, deze kant van Vienna kende hij niet. Maar al gauw legde hij zijn armen om haar heen en trok haar in een knuffel. Zijn neus kwam in haar haren terecht en hij rook de heerlijke geur. Een warm gevoel overviel hem en onbewust trok hij haar nog iets dichter tegen hem aan. Uiteindelijk liet ze hem los en keek met waterige ogen naar hem op. "Kom, we moeten Onyx of Jester vinden. Ik heb hun hulp nodig. Ik zal je straks wel vertellen wat hij precies gezegd heeft." 7223 voelde ergens een steek dat ze om de hulp van Onyx of Jester ging vragen -en niet die van hem-, al had ze daar waarschijnlijk een goede reden voor.

[ bericht aangepast op 3 maart 2020 - 7:16 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Goed, het leverde hem niet de picknick op waar hij op gehoopt had. Dat was ook wel erg optimistisch gesteld natuurlijk, na zo’n aanrandingsverhaal. Volgende keer beter. Hij was net de hoek om toen hij bedacht dat hij helemaal niet gevraagd had wáár ze sliep.
‘Potjandorie,’ bromde hij, en hij draaide zich om en sprintte terug de gang door. Hij schoof een heel eind door over de vloer en bleef vlak voor Vienna stilstaan, die haar waakhond omhelsde.
‘Sorry voor de onderbreking knul, knuffels onderbreken is heiligschennis, ik weet het. Maaar dit is hoge nood, anders loopt ons hele plan in de soep.’ Hij keek Vienna aan. ‘Ik moet namelijk wel weten in welke kamer je slaapt. Normaal dan. Niet na de grote wisseltruc. Zodat ik Jut en Jul er subtiel heen kan sturen, zeg maar.’

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Een slapende Jester was nou niet echt het leukste tijdverdrijf voor tijdens de laatste les. Onyx begreep echter wel dat zijn energielevels laag waren en besloot niet de klier uit te hangen en hem gewoon te laten slapen. Pas toen de les afgelopen was, gaf hij de jongen een elleboogstoot. 'Wake up, Sleeping Beauty. Of wacht je tot deze prins je wakker kust?'

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx grijnsde. 'Ik ben ook altijd één en al oor voor een privéles.' Hij kwam overeind van zijn stoel en slingerde zijn tas over zijn schouder. 'Ik hoorde Kneus zeggen dat z'n roommate ziek is, maar ik beoordeel zelf wel even of hij ziek genoeg is. Denk dat het wel meevalt.' Ze lieten het lokaal achter zich en zetten koers naar de slaapkamers van hun campus. 'Jij gaat je dutje voortzetten, gok ik zo?'

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Ik vind het best.' Hij dacht niet dat hij Jesters advies nodig had, maar hij vond hem geen vervelend gezelschap. Misschien dat ie de jongen een beetje kon helpen ontspannen, hij was nu eenmaal wat makkelijker in de omgang dan de andere jongens.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Als ik ooit in zo'n dom pak ga lopen als Batman mag je me levend begraven,' merkte Onyx op. 'Of in brand steken. Wat je leuk vindt.'

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam had zich op zijn zij op zijn bed laten zakken en was weer een beetje tot rust gekomen. Natuurlijk – hij wilde nog steeds dat zijn gevoelens zouden verdwijnen, maar hij had zichzelf er toch wel een beetje van kunnen overtuigen dat hij ze voor Michiel kon verbergen. Hij wist nu dat zijn vriend een oogje op Vienna had, dus nu kon hij daar proberen vrede mee te krijgen in plaats van te blijven hopen op iets wat hoogstwaarschijnlijk toch niet zou komen. Hij schaamde zich een beetje voor zijn heftige reactie en dat hij daar helemaal een les voor gemist had, maar daar was nu niets meer aan te doen. Ach ja – niemand kende de werkelijke reden. Hij zou wel gewoon zeggen dat hij hoofdpijn had.
Plotseling ging zijn slaapkamerdeur met een klap open. Normaal gesproken was Michiel nooit zo luidruchtig, dus hij ging verschrikt rechtop zitten. Zijn hart ging wild te keer en zijn ogen schoten van Onyx naar Jester. De twee mensen voor wie Michiel hem gewaarschuwd had.
‘Kom op luiwammes. Wij hebben nog een hoop werk te verzetten,’ zei Onyx. ‘Er is geen tijd voor zielig gedoe.’
Zielig gedoe. Er trok een steek door zijn buik.
‘Wat gaan we doen?’ vroeg hij zacht.
‘Zorgen dat je niet in de prehistorie belandt, de volgende keer dat je een viool aanraakt. Kom op, we gaan naar het muzieklokaal.’
Adam onderdrukte een zucht en kwam overeind. ‘Oké. Ik moet nog wel even naar de toilet.’
Hij glipte de kamer uit en liep naar het toiletblok. Daar pakte hij zijn iNet. Op de een of andere manier moest hij er een berichtje mee kunnen versturen. Hij zocht in de namenlijst tot hij Michiels naam had gevonden en typte toen: Ik moet van Onyx en Jester mee naar het muzieklokaal. Sorry voor vanmiddag, ik had even een zwak momentje. Succes bij het nablijven, gelukkig ben je niet alleen.
Michiel had hem gisteren al verteld dat Vienna hem zou gaan helpen, anders had hij dat zelf wel aangeboden. Maar nu hij wist dat zijn vriend haar leuk vond, begreep hij dat het maar beter was dat ze samen wat tijd doorbrachten. Misschien dat Vienna hem ook wel leuk zou gaan vinden.
Al kon hij zich niet voorstellen dat iemand Michiel níét leuk, lief en knap zou vinden.
Hij stak zijn iNet weer weg en liep naar de twee oudere jongens toe, zich voornemend het komende uur niet meer aan Michiel te denken.

[ bericht aangepast op 2 maart 2020 - 23:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

[ bericht aangepast op 3 maart 2020 - 14:30 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Alsof ze door de bliksem werd getroffen, liet ze 7223 los. Toen ze zich omdraaide, zag ze gelukkig dat het Fox was, en niet Yrla. Dan had ze waarschijnlijk in grote problemen gezeten. "Ik weet niet of het bij jullie hetzelfde is. Maar bij ons slapen de meiden beneden. Je moet de woonkamer oversteken, daar de gang in en dan is mijn kamer de eerste rechts." Ze zond Fox een kleine glimlach. Ze schrok van 7223 die achter haar beschuldigend "Vienna!" riep en toen ze achterom keek zag ze het ongeloof op zijn gezicht staan. Ietwat ongemakkelijk haalde ze een hand door haar haren heen, niet wetende wat ze moest zeggen.

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Dat was inderdaad hetzelfde als bij hen, dat was makkelijk. 'Top.' Hij gaf de jongen een knipoog. 'No worries, kiddo. Ik zal daar wegblijven. Pas goed op je meissie, zo mooi zie je ze zelden.' Hij liet Vienna iets zien wat tussen een grijns en een glimlach zat. 'Mocht je me ooit willen bedanken voor het doen van mijn brave burgerplicht, ik ben dol op chocola. En taart.' Hij veegde een krul voor zijn ogen weg. 'En nu ga ik maar voordat ik al mijn lievelingsgerechten opnoem, wat geen hond wil weten.'
Hij zwaaide vrolijk naar de twee Panthers, draaide zich om, stak zijn handen in zijn zakken en slenterde fluitend weg.

[ bericht aangepast op 3 maart 2020 - 7:48 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze voelde een blos naar haar wangen stijgen, zodra hij haar mooi noemde. Ze vond hem schattig hoe hij even een krul wegveegde en betrapte zichzelf erop dat ze het wel leuk vond hoe hij ietwat brutaal om een bedankje vroeg. Ze draaide zich om naar 7223 en zag dat hij de jongen wantrouwend nakeek. Zachtjes gaf ze hem een por in zijn buik. “Waarom zou je hem vertellen waar je slaapt?” Vienna voelde opnieuw een blos op haar wangen ontstaan, ze kon begrijpen dat dat heel verkeerd overkwam. Voor het eerst dat ze fox gesproken had, kwam een grijns op haar gezicht. “We gaan een paar Lions te grazen nemen.”

It's never gonna happen, Guys.