[RPG • 0] Experium || 03 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 14:22 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam ging op zijn bed zitten, met zijn rug tegen de muur en sloeg zijn armen om zijn knieën. Hij wilde niet dat Michiel de schuld bij zichzelf ging zoeken, hij twijfelde er niet aan dat hij dat ook zou hebben gedaan in zijn situatie. Met zijn kin leunde hij op zijn knieën terwijl hij naar het bed keek. Hij dacht weer aan het slapende gezicht waar hij vannacht naar had zitten kijken en schaamde zich diep. Wat was hij voor een creep? Weer begonnen zijn ogen te jeuken. Hij wenste dat Michiel naast hem had gezeten en zijn armen om hem heen had geslagen en tegelijkertijd zorgde dat weer voor een steek in zijn buik. Dat wilde hij helemaal niet. Hij wilde juist dat het overging, dat die gevoelens verdwenen waren als hij Michiel straks weer zag. Hij werd nog liever verliefd op Yrla of Onyx dan op Michiel. Wat hem betreft iedereen behalve Michiel, maar hij had er geen enkele zeggenschap over.

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

'Hij ging bijna onbedoeld tijdreizen doordat hij te veel in de muziek opging,' legde Onyx uit. 'Dan was-ie poef, weggeweest, en is het maar de vraag of hij terug weet te komen. Hij schrok er zelf van, geloof ik.' Hij beet peinzend op de binnenkant van zijn wang en schakelde toen weer over naar Kneus. 'Dat meen je niet joh. Wat een prutsers dat ze daar niet eerder achter zijn gekomen.'
Al verbaasde dat hem niet. Hij vond een hoop van de mentoren nog achterlijker dan een stel koeien.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Gisteren stopte hij met spelen - zonder dat hij het doorhad - en was het net alsof hij het bewustzijn ging verliezen. Toen heb ik hem bij zijn arm gegrepen en keerde ie weer terug naar het hier en nu. Maar tijdens de muziekles ging het wel goed, dus blijkbaar deed hij toen toch iets anders...' Ze gingen het lokaal binnen en ploften op hun vaste plaats neer. 'En ja. 8102 zal er nu wel op gebrand zijn om haar gave te laten zien, want aan twee seconden vooruitkijken hebben we geen moer.'

Every villain is a hero in his own mind.

[ bericht aangepast op 2 maart 2020 - 17:22 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx grinnikte. 'Tenzij we haar straks in stukjes willen terugkrijgen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Samen met Fayr bleef het meisje wachten bij Maxwell. De docent ging eerst naar haar vriendin om te controleren of ze niets markeerde. Toen bleek dat Fayr prima was, stuurde Maxwell haar het lokaal uit. Vienna keek haar vriendin nog een beetje spijtig achterna, voor ze de ruimte verliet. " Heb jij ergens last van? Geen verwondingen?" vroeg hij, terwijl hij achter zijn bureau ging zitten. Zijn donkerbruine ogen gingen even over haar heen en Vienna voelde zich lichtelijk ongemakkelijk onder zijn blik. "Ja, het gaat wel. Waarschijnlijk heb ik morgen alleen opnieuw spierpijn. Mijn gave had eigenlijk moeten rusten vandaag." Maxwell knikte even. " Telekinese, toch?" Vienna keek even verward naar haar docent. Ze dacht dat elke professor wel op de hoogte was van haar gave. " Uhm, ja meneer," zei ze ietwat verlegen. Maxwell zette zijn pen tegen zijn mond en bekeek haar met die intense ogen aan. "Wat is je naam?" Even keek Vienna verward op naar de man tegenover haar. Niet begrijpend keek Vienna haar docent aan. " 4965, meneer..." Maxwell schoot even zachtjes in de lach. "Nee, meisje. Je naam... Ik weet dat jullie onderling een naam aan elkaar geven." Vienna keek Maxwell verward aan, het was de eerste keer dat een professor zoiets vroeg. Alle docenten leken het belachelijk te vinden als ze een andere naam aan elkaar gaven. "Het is Vienna, Meneer." Maxwell keek haar met een glimlachje aan. " Wel, Vienna. Dan zie ik je morgen weer, als alles goed gaat. Zeg maar tegen je volgende docent dat je bij mij nog was, je bent nu namelijk ietwat aan de late kant." Vienna bedankte Maxwell en liep verbaasd het lokaal uit. Waar ging dat over?

[ bericht aangepast op 2 maart 2020 - 17:32 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Het was vreemd geweest, de les zonder Adam. Zijn plek was angstvallig leeg geweest en Michiel kon het niet uit zijn hoofd krijgen dat hij iets verkeerds had gedaan. Het gevoel kneep hem in zijn maag, waardoor hij zich nogal misselijk voelde. Hij had meer voor Adam moeten doen, wat een slechte vriend was hij... "Ben je er klaar voor?" 7223 schrok van Vienna die opeens naast hem verscheen. "Waarvoor?" vroeg hij niet-begrijpend. Vienna keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Kauwgom krabben natuurlijk! Je moest nablijven, weet je nog?" 7223 sloeg zich inwendig voor zijn hoofd. Oh, ja. Hij was het vergeten dat hij na moest blijven, zo erg had hij met zijn hoofd bij Adam gezeten. " Ja, natuurlijk," zei hij met een glimlach. Heel even keek hij naar Vienna, en opeens bedacht hij zich iets. " Oh, wat stom van me! Hoe gaat het met je eigenlijk? Heb je niets?"

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Vienna had bij het lokaal afscheid genomen van Fayr en beloofde haar dat na het krabben ze even gezellig wat samen zouden gaan doen. Misschien konden ze een filmpje kijken op hun iNet, of zoiets. Toen ze 7223 had zien lopen, was ze gauw zijn richting uitgerend. Hij leek er niet helemaal bij te zijn met zijn hoofd en Vienna vroeg zich af wat er in zijn hoofd omging. Ergens merkte ze dat ze het jammer vond dat ze zijn emotie niet op zijn hoofd meer kon zien, ze had het altijd wel geinig gevonden.
      Ze schoot zachtjes in de lach om zijn plotselinge zorgen. " Relax, het gaat prima. Ik heb niets, en Fayr ook niet - mocht je dat willen weten." Naast 7223 liep ze in de richting van het hokje van Gerrit. Het was nu niet haar hobby om kauwgom te krabben, maar om een of andere gekke reden had ze er wel zin in. Echter net voordat ze zich konden melden, voelde Vienna een hand om haar bovenarm krullen. "Yrla," zei ze verrast. "Wat doe je hier?" De zwartharige jongen keek haar even met een grijns aan. "Wel, ik vroeg me af of mijn prinsesje zin had om een rondje te lopen." Walgend keek het meisje naar de jongen. Ze hoopte zo dat dat niet zijn nieuwe bijnaam voor haar zou zijn. Met een zoet glimlachje keek ze Yrla aan. " Sorry, Yrla. Maar ik moet nablijven, dus je zult toch echt alleen moeten gaan." Ze voelde zich totaal niet schuldig tegenover Yrla, het voelde zelfs bijna wel goed om te zeggen dat ze niet kon. Ze had even geen zin meer in jongens, en na het kauwgom krabben zou ze ook gewoon een echte meidenavond met Fayr houden.

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Vienna gooide haar haar over haar schouders en liet Yrla zo staan, terwijl ze het nablijflokaal inliep. 7223 had even de neiging om zijn arm om de schouder van Vienna te gooien om zo met haar naar binnen te gaan, even Yrla erin wrijven dat... Dat wat eigenlijk? Michiel begreep niet zo goed waarom hij zich zo voelde. Hij wist alleen dat hij zich ontzettend competitief tegenover Yrla voelde en dat hij alles eraan wilde doen om van hem te winnen. Om Vienna van hem te winnen. 7223 schudde die gekke gedachte uit zijn hoofd, terwijl hij achter Vienna het lokaal inliep. Ze waren niet de enige. Er waren een aantal Rhino's, een elephant en ook nog een Lion. "Wel, dit wordt een feest," zei hij sarcastisch tegen Vienna voor hij met een glimlach doorliep. Hij bood het meisje een stoel aan, om zelf daarna naast haar te gaan zitten.

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox was verrast toen het meisje waar hij naar op zoek was óók moest nablijven. Nou – dat kon geen toeval zijn. Hij was al bang geweest dat hij haar in de campus van de Lions had moeten opzoeken maar dit was tien keer beter. Hij krabbelde op een papiertje Ik moet je zo even spreken, na afloop. Voor lokaal 104? Dat was vlak bij de uitgang, dan had ze vast niet het gevoel dat ze gevaar liep. Want ja – na die kutopmerkingen van zijn afdelingsgenoten was ze natuurlijk sceptisch. Hij vouwde het blaadje tot een vliegtuigje, gooide en zag dat het in haar haren landde. Hij kon een grijns niet verbijten en ging gedachteloos verder met krabben terwijl hij afwachtend naar haar keek.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Ze hadden nog niet zoveel tegen elkaar gezegd. 7223 merkte dat hij nerveus werd nu hij zo dicht bij Vienna was, zonder dat hij gestoord kon worden door iemand anders. Wat moest hij tegen haar zeggen? Hoe het met haar ging had hij al gevraagd. En om nu over het weer te beginnen was ook zo afgezaagd. Toen hij weer naar haar opkeek, na het zoveelste stuk kauwgom, zag hij dat er een vliegtuigje in haar haren was beland. "Uh, Vién. Er zit iets - er zit iets in je haar.." 7223 kwam dichterbij en twijfelde even voor hij het briefje uit haar haren trok. Hij gaf het papiertje aan Vienna, die nieuwsgierig het briefje openvouwde. Daarna keek ze hem ietwat beledigde manier aan. "Is dit een of andere cheesy manier om me mee uit te vragen," vroeg ze verveeld. 7223 schoot direct in paniek toen hij haar vraag hoorde. "Het briefje is niet van mij," piepte hij. Vienna trok niet begrijpend een wenkbrauw op, mompelde iets wat hij niet verstond en liet daarna het briefje aan hem zien. Iemand wilde Vienna ontmoeten na de les, maar waarom? Vienna haar ogen gingen door de klas heen en net als Vienna keek hij nieuwsgierig rond wie het briefje gestuurd had kunnen hebben.

[ bericht aangepast op 2 maart 2020 - 18:44 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox beantwoordde haar blik en schonk haar zijn allercharmantste glimlach. Hij stak zijn duim omhoog en daarna omlaag en daarna weer omhoog in een soort gebarentaal voor dummies en keek haar vragend aan.

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Wat moest een Lion van haar? Niet begrijpend keek ze naar de jongen die verderop zat. Hij was op zich wel schattig om te zien. Hij stak zijn duim op, maar het enige wat Vienna terugdeed was een wenkbrauw optrekken. Ze had wel even genoeg Lions gehad die dag. En ze had absoluut geen zin in wat dat briefje ook mocht betekenen. Ze negeerde de jongen en ging hoofdschuddend verder. Over haar schouder keek ze naar 7223. " Je hebt werkelijk waar een prachtige stunt gedaan vandaag door Yrla zo in de pan te hakken." Vienna schudde zachtjes lachend haar hoofd. "Hij was absoluut niet te genieten de lessen erna."

It's never gonna happen, Guys.