Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."
"15% Concentrated Power of Will... 5% Pleasure, 70% Pain... And a 100% Reason to Remember the Name..."
Bijna meteen gooide The Dark One een kast om waardoor ik geschrokken naar achter sprong, "Woedeaanval..." grijns ik, deze opmerking kon ik even niet laten. Ook gooide hij een vuurbal door het ruit heen, sodeknetter! 'Maakt niks uit, we komen er wel achter.' siste hij, ik haalde opgelucht adem, hij was niet boos op mij.
Als ik vraag aan The Dark One of hij Graham heeft vrijgelaten krijg ik precies de reactie die ik wou, 'Vrijlaten? ik en vrijlaten? wie denk je wel niet wie ik ben?' er komt langzaam een grijns op mijn gezicht, "Ik denk dat je heel iemand anders bent dat je voordoet..." maak ik als 'grapje'. 'Volg mij.' ik liep hem achterna door een lange gang met schilderijen. Wat er gebeurde kon ik niet helemaal volgen maar er was een soort gang achter een schilderij en met een soort vleok als je naar binnen zou gaan dat je dan dood zou gaan ofzo, ach het boeit me ook niet echt.
De deur ging open en een hal met een trap naar beneden werd zichtbaar we liepen naar beneden en keek naar de deuren die er te vinden waren. ''In welke gedeelte had ik hem heen getransporteert?' hoor ik hem tegen zichzelf praten. Na even loop ik hem weer achterna en komen we in een ruimte met allemaal cellen, zoiets waar ik ook was geweest, denk ik... 'sherrifje ben je hier?' ik grijns, hoe hij ook tegen die Graham praat.
"Ik zit hier." mijn blik gaat naar de man achter de tralies een paar cellen verderop, ik doe een stap naar achter zodat ik niet achter The Dark One verscholen zit en kijk de man grijnzend aan, Graham. Langzaam loop ik op Graham af, ik zeg niets maar ga voor hem staan, "Waarom heb je hem nodig?" vraag ik aan The Dark One zonder mijn blik los te maken van Graham. Kent hij mij eigenlijk wel?
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
