Setha
"Crying off my face again"
"Setha, dit is maar een verhoor door vrienden. Als het waar is wat je zegt, zorg ik er voor dat je nooit meer in de cel hoeft te komen. Oke?" ik zag dat hij hoopte dat ik niet bang zou worden, al had hij het wel mis het was wel lief...
Ik knik even en merkte dat ik maar op moest biechten, ik begon vanaf het begin.
"Weet je nog toen ik ineens weg was? Ik moest vluchten, mijn ouders waren vermoord, ik en mijn broertje waren niet meer veilig. Het kwam omdat we de directe afstammelingen zijn van Seth. Ongeveer een jaar daarna ontdekten ze ons, ik gebruikte mijn magie om ze weg te krijgen. Maar dat hadden mensen gezien. Niet lang daarna kwamen ze terug en gaven ze me armbanden zodat ik mijn magie niet kon gebruiken, ik zag hoe mijn broertje langzaam werd vermoord, hij werd gemarteld, geslagen, geschopt en uiteindelijk overleed hij aan zijn verwondingen. Ik moest het zien, het was verschrikkelijk. De mannen renden snel weg en de mensen beschuldigden mij van het vermoorden van mijn broertje... Ik werd in de cel gezet van een paar vierkante centimeter en zat daar voor 2 jaar. Uiteindelijk is het me gelukt om te vluchten, ik zag je vader, hij werd ontvoerd door de zelfde mannen die mijn broertje 2 jaar geleden hadden vermoord. Ik durfde er niet heen te gaan en liep weg, Nu ben ik hier..." de tranen stroomden over mijn wangen, ik had geen enkele stop gegeven in mijn verhaal omdat ik anders misschien niet wou gaan. Ik zag hoe het buiten heel hard begon te regenen, gelukkig zat ik binnen...
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]