De Kwaadaardige Club || RPG - 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:49 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Setha
"Crying off my face again"

Ik zak door mijn benen en begin te huilen, nu doe ik het toch, wraak nemen op anderen. Ik laat de magie zijn gang gaan terwijl ik in een hoekje ga zitten. Wind, onweer, bliksem, regen... Het maakt me allemaal niet meer zo veel uit.
Ik voel dat het licht om me heen word, "Setha, ga ze achterna..." zegt een stem, ik kijk op en zie Seth staan, "Ik kan het niet..." stotter ik,
"Je moet, wil jij tegen de grote krachten van de bliksem ingaan!?" schreeuwt hij boos, ik schrik, hij kon zo snel veranderen,
"Doe het voor je broertje..." zei hij vriendelijker en ik zag hem, mijn broertje, die ik jaren niet had gezien, waarvan mensen mij hadden beschuldigt dat ik hem had vermoord, de laatste keer dat ik hem zag, zag hij er heel anders uit, onder het bloed, geslagen, geschopt, gemarteld... Ik stond op, "Wat moet ik daar doen?" vroeg ik, Seth glimlachte,
"Een leven leiden..." en met die woorden laat hij mij achter, ik kijk mijn broertje aan, hij glimlacht even, "Ik hou van je..." zegt hij en ook hij gaat weg. Ik kijk om me heen. Waar kan ik heen?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik ben Tibo en ik weet het.

"Tibo, weet je echt niet meer hoe het meisje eruit ziet?" Nog voordat ik kan antwoorden dat ik het deels nog wel wist, onderbrak Maya me. 'Meisje? waar gaat dit over?' Op de achtergrond hoorde ik het nieuws, over het meisje. "Het meisje word gezocht wegens hekserij en moorden, ze heeft 2 jaar in de gevangenis gezeten maar is toen ontsnapt... Ze is betrapt op het vermoorden van haar broertje... Vind haar of het kan je eigen zoontje worden..." Zei de nieuwslezer. "Ik ben hier niet op vakantie ofzo, maar ik ben hier voor een reden. Een belangrijke reden..." Ik haalde even adem. Dat 1 iemand wist van mijn geheime missie was al erg genoeg... Tja, wat maakte het ook uit, ze komt het sowieso te weten. "Mijn vader is een tijdje geleden vermist geraakt. Enkele dagen geleden kreeg het Egyptische parlement een telefoontje van een meisje van hier uit de buurt. Ze had mijn vader ergens gezien... Ik ben nu hier om haar te zoeken en te ondervragen. Zij moet mij helpen met mijn zoektocht naar mijn vader..." Opeens herinnerde ik me de vraag van Jo terug. "Setha. Ja, dat was het. Setha!" Ik keek naar Jo. En dan weer naar Maya. En zo om de 15 seconden. "Kennen jullie zo iemand?"

Jo Sparrow
I'am a Ghost of a Girl

Tibo legt het verhaal uit aan Maya, "Setha. Ja, dat was het. Setha!" zegt hij opeens, daar konden we meer mee.
"Kennen jullie zo iemand?" vroeg Tibo, "Nee... ik niet in ieder geval... Misschien Iratus of Martyr wel... Maar waar zijn ze?" ik hoorde dat het ging onweren,
"Mensen, weten jullie nog dat Iratus bang is voor onweer? En dat ze al erg lang weg zijn? Misschien moeten we gaan zoeken!" stel ik voor. Wat een raar weer is het vandaag.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Tibooooooooooooooooooooo

"Nee... ik niet in ieder geval... Misschien Iratus of Martyr wel... Maar waar zijn ze?" ik hoorde dat het ging onweren, en Jo schijnbaar ook.
"Mensen, weten jullie nog dat Iratus bang is voor onweer? En dat ze al erg lang weg zijn? Misschien moeten we gaan zoeken!" Ik dacht na. "En wat als ze nu op familiebezoek was? Dan is er geen enkel probleem..." Ik wilde liever binnenblijven, ik was namelijk ook bang van onweer. In Egypte hadden we dit niet maar de Goden zeggen dat er hierdoor onheil komt...

[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 17:13 ]

Jo Sparrow
I'am a Ghost of a Girl

"En wat als ze nu op familiebezoek was? Dan is er geen enkel probleem..." ik lachte even, "Tibo, je moet nog veel leren, maar ik geef je een tip, iedereen hier heeft geen familie, is gevlucht of is uit de familie gezet..." er kwamen pretlichtjes in mijn ogen, "Je bent bang he? Bang voor onweer?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

De man die bang is voor onweer

"Tibo, je moet nog veel leren, maar ik geef je een tip, iedereen hier heeft geen familie, is gevlucht of is uit de familie gezet..." er kwamen pretlichtjes in haar ogen, "Je bent bang he? Bang voor onweer?" Ik had deze vraag verwacht, maar ging ze proberen te ontwijken. "Euhm... Heeft Iratus dan nog vrienden? Of is zij samen met Martyr op vakantie ofzo?"

[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 17:21 ]

Jo Sparrow
I'am a Ghost of a Girl

"Euhm... Heeft Iratus dan nog vrienden? Of is zij samen met Martyr op vakantie ofzo?" ik keek hem aan, ja, hij is bang.
"Nee, ze heeft geen vrienden, wij allemaal niet trouwens. We zijn slecht, natuurlijk hebben we geen vrienden! En op vakantie? We mogen blij zijn dat we eten hebben!" zeg ik, hij moet maar niet zoveel zeggen denk ik... Ik kijk even naar Maya, "Zullen we ze nou maar gewoon zoeken?" vraag ik ongeduldig aan alle twee.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

(Fifa servers zijn overbelast :'()

Tibo die Jo vanaf nu deels haat

"Nee, ze heeft geen vrienden, wij allemaal niet trouwens. We zijn slecht, natuurlijk hebben we geen vrienden! En op vakantie? We mogen blij zijn dat we eten hebben! Zullen we ze nou maar gewoon zoeken?" Wat was dat voor iemand. En waar ben ik terecht gekomen. Zou ik mijn krachten gebruiken? Neen, Maya heeft nog niets misdaan... Maar die Jo... "Tja, als het echt moet dan..." Ik keek naar de grond. "Dan moet het maar..."

Jo Sparrow
I'am a Ghost of a Girl

Ik zag dat ik de jongen een beetje boos had gemaakt, oeps, niet helemaal die bedoeling... "Tja, als het echt moet dan..." hij keek naar de grond. "Dan moet het maar..."
"Sorry... ik had niet zo bot moeten doen... Ik snap dat je je angsten liever niet onder ogen komt, maar dat is de enige manier om erover heen te komen..." ik keek hem even aan, eigenlijk snap ik hem wel, ik keek naar mijn arm, de P van pirate staat er nog steeds op, ik slikte even en ging toen verder, "Ik wou je niet verdrietig maken, sorry..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Tibo die boos, verdrietig en aan het lachen is

"Sorry... ik had niet zo bot moeten doen... Ik snap dat je je angsten liever niet onder ogen komt, maar dat is de enige manier om erover heen te komen... Ik wou je niet verdrietig maken, sorry..." Ik haalde diep adem. "Het is niks... Jij kent mij en mijn verleden niet goed genoeg om dit te begrijpen..." Ik keek recht in Jo's haar ogen. "En het spijt mij ook. Ik kom hier gewoon binnenvallen en jullie last bezorgen. Dat kan gewoonweg niet." Met deze woorden loop ik de kamer uit. Vanop de trap roep ik nog "Ik ga ze zoeken. Assistenten zijn welkom!" met een lachje in mijn stem.

Jo Sparrow
I'am a Ghost of a Girl

"Het is niks... Jij kent mij en mijn verleden niet goed genoeg om dit te begrijpen..." hij keek recht in mijn ogen. "En het spijt mij ook. Ik kom hier gewoon binnenvallen en jullie last bezorgen. Dat kan gewoonweg niet." Met deze woorden loopt hij de kamer uit. Vanop de trap roept hij nog "Ik ga ze zoeken. Assistenten zijn welkom!" er komt een speelse glimlach en loop hem achterna, "Ik kom al..." zeg ik en doe de buitendeur open om hem naar buiten te laten gaan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Tibo

"Ik kom al..." Zegt Jo dan. Ze opent de voordeur om mij buiten te kunnen laten. "Maya, kom jij ook?"

Setha
"Crying off my face again"

Ik loop even de straat door, verderop zie ik een deur opengaan, er staat een blond meisje en een donkere jongen in de opening. De jongen zie ik niet heel goed, hij loopt weer een beetje naar binnen maar het meisje gaat in de deuropening staan en begint te schreeuwen, wat ze schreeuwt versta ik niet, wat misschien wel kan is dat ze me onderdak kunnen geven voor een nacht. Ik loop stil naar het meisje en de jongen toe, de jongen schreeuwt wat naar binnen, iets van Maya ofzo... ik ga voor het meisje staan, ze lijkt niet erg geschrokken van mij, "Hey..." zeg ik verlegen waarop ze opkijkt, "Tibo kom eens.... Tibo!" zegt ze, waarschijnlijk tegen de jongen achter haar. Ik kijk haar vragend aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Tibo --> Tatonchimoen

"Tibo kom eens.... Tibo!" Schreeuwt Jo opeens naar mij. Ik draai me om. En zie ze staan. "Sss... Setha? Bbb... Ben jij dat eee... Echt?" Ik kijk vragend om me heen. "Dat kan toch niet? Ben jij dus Setha, de Setha die ik al jaren ken? De Setha die mijn vader heeft gezien?" Ik hoopte zo hard dat zij het was. Dan werd de conversatie veeeeel gemakkelijker. Opeens merk ik dat Jo er maar vragend bijstaat. "Oh ja, Jo dit is Setha, Setha dit is Jo."

Setha
"Crying off my face again"

"Sss... Setha? Bbb... Ben jij dat eee... Echt?" hij keek verward om zich heen, "Dat kan toch niet? Ben jij dus Setha, de Setha die ik al jaren ken? De Setha die mijn vader heeft gezien?"
Ik keek hem aan, alles kwam weer naar boven, "Ahtes kom mee voetballen!" hoorde hem roepen, ik gebruikte een valse naam om niet te laten merken dat is een nakomeling was van Seth. "Ja Tibo!" schreeuw ik en ren naar hem toe. Op dat moment kreeg ik bericht dat mijn ouders overleden waren. Ik moest vluchten... Niemand mocht het weten... Zelfs Tibo niet, daarna had ik hem nooit weer gezien. Ik was 9...
Ik kwam weer in de mensenwereld, of wat je mensen wereld kon noemen... "Tibo?" vraag ik nadat hij het meisje naast hem had voorgesteld, ik herkende hem meteen en zonder twijfel gaf ik hem een knuffel, "Ik heb je zo gemist!" fluister ik, ik laat hem nooit, maar dan ook nooit meer gaan....

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]