Never grow up, it's a trap.
Cat
Never grow up, it's a trap.
|
|
'Ik speel nooit vals..'
Ja, en ik ben de koning. Geloof je het zelf? 'Je moet gewoon zo snel mogelijk van hier naar het voetbalveld komen..' zegt hij, waarna hij glimlacht. Aha, daar zit het addertje dus. De bestemming is wel gegeven, maar niet de manier waarop. Voor hetzelfde geldt teleporteert deze jongen zich gewoon naar het veld. 'Je was zeker niet van plan te gaan rennen,' merk ik droogjes op. 'Weetje waarom kinderen dat niet doen? Ze kennen je nog niet, als je van ze af wilt moet je van ze winnen, ze laten beefen van angst, ze laten smeken om levend te blijven..' Waar komt dat in vredesnaam nu weer vandaan? Het is geloof ik niet helemaal de bedoeling dat ik de mensen hier bang maak. Dan had ik net zo goed in Trost kunnen blijven. 'Geloof me, alleen op die manier kom je van de snotapen af..' Ik zou hem bijna geloven. Of eigenlijk doe ik dat al volledig maar hee, blijkbaar is het als docent niet toegestaan een corrigerende tik uit te delen. Niet dat ik vaak mensen sla. Eigenlijk doe ik dat nooit. Die ene keer dat ik Yeager in elkaar heb getrapt was ook alleen maar om de rechtbank te overtuigen dat ik hem wel in bedwang kan houden. Ondertussen is die vogel van hem weer bij hem komen zitten. Het lijkt erop dat ze hem iets geeft. De jongen leest het door en het volgende moment lijkt zijn houding enigszins te veranderen. Vreemd.. 'Wanneer wil je het doen? Morgen? Dan kan je nu even trainen..' De toon waarop hij het zegt, klinkt al een stuk vriendelijker. Blijkbaar gaat hij er echt vanuit dat ik zijn zielige uitdaging aanga. Ha ha. Ik heb wel wat beters te doen dan kinderen te vermaken met wedstrijdjes. |
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
Avan Odin Ravens
"What? I am just smoking"
'Ik vind het een goed idee,' zegt ze. 'Maar waar halen we alcohol vandaan? We zijn allebei geen achttien. Ik heb wel een flesje in mijn tas, en dan wordt hij wel dronken, maar niet dronken genoeg om hem al zijn geheimen te laten vertellen. Chace, mijn vriend, heeft ook nog wel een flesje. Maar alsnog is dat net niet voldoende. Is er misschien een drankkelder hier ofzo?' ik lach even als ik zie dat ze om zich heen aan het kijken is, waarschijnlijk voor iemand die het kan hebben. Haar blik blijft rusten op Avan, ik glimlach even als ik aan hem denk, hij is een schat maar niet als vriendje... 'Jo, heb jij nog een idee?' vroeg ze, 'Want ikzelf weer niks meer.' ik moest even lachen, hoe moeilijk kon iemand denken? "En wat nou als we het simpel houden, niet naar een drankkelder, niet van iemand lenen of iets dergelijks, ik kan het namelijk ook gewoon toveren..." zeg ik grijnzend aan de gedachte dat hij zometeen dronken is en dat Cat hier niet op was gekomen. 'Wat heeft dit te betekenen?' hoor ik een bekende stem, Rumple... Ik schrik op en kijk hem aan, "Wat heeft wat te betekenen?" vraag ik hem poeslief terwijl ik nog een trekje neem, Het is misschien niet altijd de slimste oplossing om te doen dat je nergens van af weet maar ach, moet alles slim zijn? |
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
|
|
Hij vraagt of het de bedoeling was te gaan rennen. Goh, anders is er weinig "race"aan, niet waar? De volgende keer mag hij met iets beters komen, als hij weer met zo'n "uitdaging" komt. Nog voor ik er een opmerking over kan maken, komt zijn vogel weer terug vliegen. Ik vraag me af wat dat is met die vogel en hem. Voor de tweede keer lijkt zijn houding te veranderen.
'Anders bespreken we dit later..' Ik mag hopen van niet. Staat er soms echt "animatieteam" op mijn voorhoofd? 'Wat dacht je ervan dat je een van je vriendjes gewoon uit gaat dagen.' Het klinkt eerder als een bevel dan een voorstel, maar ik vraag me af of hij het mee heeft gekregen, gezien hij zijn rug al naar mij toe heeft gedraaid en weg loopt. Wel merk ik op dat hij iets heeft laten vallen. Ik kniel neer naast het papiertje en raap het op. Er staat iets op, maar ik geef niet genoeg om deze snotaap om me te gaan bemoeien met zijn leven. Ik stop het weg in mijn broekzak, werp nog een blik op de twee meisjes, waar nu één van de andere docenten bij staat en begin dan richting mijn appartement te lopen. Ik smacht naar een verfrissende douche, schone kleding en een uurtje zonder irritante kinderen die aan me lopen te trekken. Ik hoop maar dat ik niemand meer tegen kom. |
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
|
De taxichauffeur was een stuk aardiger dan ze had verwacht, dat was iets wat ze eerlijk moest bekennen. Het was een man van middelbare leeftijd die haar had opgepikt nadat ze een belletje had gepleegd naar zijn bedrijf. Iphigeneia was achterin ingestapt en had tot nu toen alleen maar uit het raam gekeken. De heer was een gesprek begonnen en ze praatte ijverig mee. Hij vertelde verhalen over de tijd toen hij in het leger zat, het enige wat Ivy daarop kon zeggen was dat ze ook geforceerd moest vechten. De twee vormden een band over hun post traumatische stress stoornis, iets waar niemand ooit een band om moest vormen. Haar taxichauffeur had de oorlog meegemaakt en Ivy had het met geforceerd en extreem geweld. "Ik kan ze soms nog zien smeken, ze wilde dit niet. Oorlog is een hartbrekend aspect van de samenleving." Kwam er uit de meneer zijn mond. "Ik kan het niet meer met u eens zijn." De rest van de rit was het stil in het gele voertuig. In haar oren kwam de melodie van Wish You Were Here, haar favoriete nummer van Pink Floyd. Bij de gitaarsolo sloot ze kort haar blauwe ogen, het nummer had een magische factor voor haar. Het kon haar tot rust brengen, zelfs nadat ze nachtmerries had gehad. Op haar telefoonscherm zag ze nog steeds twee berichten staan, van Draco en Genoveva. Al eerst had ze besloten om op Draco's bericht te reageren, die was immers het eerst binnen gekomen. From: Iphigeneia Dat bericht was er ook weer uit, ze zou haar beste vriendin toch elk moment weer kunnen zien. Het gesprek had haar echter achtergelaten met een vreemd gevoel, ze kon het niet goed beschrijven. Haar deelname, en natuurlijk winst, van The Hunger Games was niet zolang geleden. Ze had op een gruwelijke manier gewonnen, zeven doden achter haar naam. Iets waar ze niet al te trots op was. Haar killingspree begon nadat haar mede-beroeps om waren gebracht, het werd echt erg toen de jongen uit district twee aan zijn einde kwam. Het was vermoorden of vermoord worden, alleen geforceerd voor een publiek. Ze probeerde de gedachte uit haar hoofd te zetten toen ze het voertuig langzamer voelde gaan. De taxi reed met een snelheid van dertig kilometer het terrein van de school op, het zag er net al voorgaande jaren prachtig uit. Het gras leek er zowaar groener uit te zien als vorige jaren en het gebouw stond in al zijn trots te glimmen. Met haar rechterbeen eerst, stapte de blondine uit de auto. Een zacht briesje begroette haar lichaam toen ze de chauffeur betaalde. Het schoolplein was vrij rustig, behalve de vaste cliques die bij elkaar stonden. Met een stevige pas en haar hoofd omhoog liep ze een rechte lijn naar de school. Iedereen die in haar weg stond, ging tevens aan de kant. Dat is de 'macht' die komt met bekend staan omdat je zeven mensen op brute wijze hebt vermoord. In haar ooghoek zag ze een schaduw opstaan, ze draaide zich om en werd begroet door haar beste vrienden. Genoveva zag er prachtig uit vandaag en had zoals altijd, zo eigenwijs als ze was, haar eigen uniform aan. "Eindelijk je bent er!" Waren de woorden waarmee Iphigeneia onthaald werd op haar eerste dag. "Zwaardvechtles waarin je theorie gaat behandelen met allerlei mensen die zich te goed vinden voor dat en meteen wilden vechten is een hel." Babbelde de zwartharige dame door. Een minachtend lachje verliet Iphigeneia's mond. "Die mensen weten niet eens hoe het is om écht iemand pijn te doen, laat ze maar lekker. Ze zijn toch niet belangrijk." Haar vriendin begon weer met spreken."Oh, misschien is hel niet zo'n goede benaming, ach whatever. Zeus en Athena moeten leren hun kinderen op te voeden, niet normaal zeg." Opnieuw moest Ivy om haar lachen. De kinderen van Zeus en Athena deden altijd alsof ze alles afwisten van wapens en vechtkunst, maar als het er echt op aankwam riepen ze hun ouders erbij om te helpen. Een grijns ontstond bij de gedachte als het weer zou gebeuren. Iphigeneia grinnikte kort en richtte haar aandacht weer op Genoveva. ''Hoezo ben je zo laat overigens?'' "Uhm, ja goede vraag Gen." Begon ze ietwat haperend. "Ik kwam je broer tegen en we hebben samen ontbeten, was heel gezellig." Zei ze uiteindelijk. Het was geen leugen en Genoveva zou Franky eerder wat aandoen dan Iphigenia, dat wist ze zeker. Het enige wat ze kon doen was de jongeman een heads up geven. "Welke les hebben we zo? Ik heb echt weer zin in school. Cliques, bitches en mensen uit verschillende werelden. Dat moést wel fout gaan, Iphigeneia was er graag bij als de bom zou barsten. Uit haar tas haalde ze haar telefoon, een lichtroze iPhone en ze begon met een bericht opstellen voor Francisco. From: Iphigeneia |
The female is the deadliest of the species.
You are either with me, or against me.
|
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 12:12 ]
Up with the sun. Gone with the wind.
Cat
'Wat heeft wat te betekenen?' vraagt ze zogenaamd onschuldig. Ik heb niet eens het gezicht van de man gezien en het kan me ook niets boeien. Ik probeer mijn lach in te houden maar een klein ontsnapt toch. Doordat ik het heel erg in probeerde houden klonk het lachje meer als het gespin van een poes. Snel pakte ik mijn telefoon en headset, en scrolde door mijn iTunes lijst.
Ik zette No Money van Galantis op. Voordat ik mijn headset opzet, zeg ik nog tegen de man wiens gezicht ik nog niet heb gezien:
'Meneer, dat heet roken. R-O-K-E-N. Moet u ook eens proberen, word je vrolijk van, dat kan u wel gebruiken.'
Sorry I've got no money
I'm not trying to be funny
But I left on my home today
You can call me what you wanna I'm giving you a dollar
This time I'm gonna run away
You might knock me down, you might knock me down
But I will get back up again
Zachtjes knik ik mee op de muziek. dan draai ik me om want ik ben wel benieuwd wie die man is. Het is in iedergeval niet meneer Sixpack.
Het is namelijk Rumplestiltskin, de Dark One.
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 12:40 ]
Never grow up, it's a trap.
|
Haar ogen vielen kort op haar bordeauxrode nagels, waarvan één beschadigd was. Dat werd dus overnieuw nagels gaan lakken vanavond. De nagels pasten mooi bij de bordeauxrode lippenstift die Genoveva droeg momenteel. ''Die mensen weten niet eens hoe het is om écht iemand pijn te doen, laat ze maar lekker. Ze zijn toch niet belangrijk.'' zei Iphigeneia met een minachtend lachje. Kort knikte Genoveva eventjes. ''Bij de volgende les merken ze vanzelf wel dat ze er niets van kunnen..'' mompelde het Spaanse meisje, voordat ze een zwarte, krullende lok voor haar ogen weg veegde. Na haar opmerking over dat 'hel' misschien niet de beste benaming was en dat de twee goden hun kinderen moesten leren opvoeden, moest Iphigeneia eventjes lachen. De outfit van de witblonde dame was redelijk gewaagd qua shirt, maar ze had een zwarte met enkele donkerblauwe details blazer aan haar blauwe tas hangen, waardoor Genoveva ervan uitging dat ze die later aan deed. Zelf deed ze rustig en voorzichtig de mouwen van haar blouse ook wat omhoog, waardoor je ook de tatoeage van haar kon zien die zei; 'Do you want it? Then fight for it.' Iets wat je ongeveer wel het 'motto' van Genoveva kon noemen. Velen begonnen te zeuren als iets niet lukte, maar dat is vaak juist het moment dat je door moet gaan, ietswat zij in de loop der jaren geleerd had en vandaar dat ze dit heeft laten doen. Niet dat haar moeder er iets van wist, die woont alweer twee jaar in Barcelona gezien zijzelf en haar broer altijd in het Kamp waren, waren ze niet hier. In de normale stervelingen wereld was het over het algemeen niet veilig genoeg voor een kind van 'een van de Grote Drie' om over straat te lopen. Een queeste was dan dus ook vaak een moeilijke taak, gezien de hoeveelheid monsters die er altijd op hun afkwamen. Vooral als Francisco ook mee was, dubbel zoveel monsters betekend altijd dubbel zoveel pret. Oftewel dubbel zoveel monsters die weer dood moesten op dat moment, wat te veel tijd koste, die ze beter aan iets anders had kunnen besteden, zoals de queeste zelf. Vaak waren het ook verloren dingen van een van de goden zoeken of een of ander bericht van de goden, helemaal naar een of andere nimf brengen aan de andere kant van Amerika. Ja hoor, heel fijn. Als je eenmaal halfdood daar aankwam en je zegje had gedaan, kon je meteen weer terug en begon alles overnieuw. Wat waren de goden toch altijd geweldig met hun oplossingen voor alles. Het enigste wat ze dachten was: 'Ja stuur die halfgoden er maar heen, die regelen alles wel.' en zodra je dat had gedaan, kreeg je geen eens een bedankje. Vaak als je het naar Olympus bracht, kreeg je zelfs een bedreiging van een van de goden. ''Uhm, ja goede vraag Gen,'' begon Iphigeneia, na Genoveva's vraag van waarom ze zo laat was. Verbaast trok de zwartharige een wenkbrauw op. ''ik kwam je broer tegen en we hebben samen ontbeten, was heel gezellig.'' vervolgde ze haar zin. Een lichte glimlach verscheen op de lippen van Genoveva en haar verbaasde uitdrukking verdween. ''Mooi zo dat het gezellig was,'' begon ze nog altijd glimlachend. ''Welke les hebben we zo?'' vroeg de witblonde dame. ''Ik wilde jou net het zelfde vragen..'' lachte Genoveva zachtjes. ''Ach ja, whatever. We volgen zo wel iemand naar de les en anders komen we maar te laat, had ik net ook. Eerste uur gemist, tweede te laat en natuurlijk niet te vergeten een heel gezellig gesprek met mijn mede-halfgoden. Gaat er altijd bij.'' Het einde van Genoveva's zin was sarcastisch en kort keek ze het plein rond. Het zou sowieso weer fout gaan vandaag hier, zoals altijd eigenlijk. |
|
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 20:52 ]
kip is lekker daarom heet ik drumstick
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 18:29 ]
~
Ariël Greenleaf
"One step closer"
When the cold wind's a a-calling
And the sky is clear and bright
Misty mountains sing and beckon,
Lead me out into the light
I will ride, I will fly
Chase the wind and touch the sky
I will fly
Chase the wind and touch the sky
Where dark woods hide secrets
And mountains are fierce and bold
Deep waters hold reflections
Of times lost long ago
I will hear their every story
Take hold of my own dream
Be as strong as the seas are stormy
And proud as an eagle's scream
I will ride, I will fly
Chase the wind and touch the sky
I will fly
Chase the wind and touch the sky
And touch the sky
Chase the wind, chase the wind
Touch the sky
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 18:58 ]
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
|
Beaudine Nicole Rivera. Do not be afraid, but I screwed up half your life.
|
Ik liep door de gangen en ging opzoek naar de deur van het geschiedenis lokaal, maar kwam aan bij een deur die ik niet kende. Ik kende het geschiedenis lokaal dan ook weer niet, maar ik had geen keuze. Ik deed de zware deur open en zag donkere gangen. Ergens piepte wat, ergens klotste wat, maar ik zag niets. Ik sloot de deur en liep de zware trap af. 'Hallo? Is er iemand?' Ik zag niks, ik zag alleen maar duister en wat stenen muren. 'Iemand daar zo, alsjeblieft!' Ik keek om me heen, de deur kon ik niet meer zien en ik was helemaal alleen. 'Waar ben ik?' Toen las ik iets op de muur. Drie keer kloppen en ik kom... Ik deed natuurlijk wat er gezegd werd, maar zag even niks.... |
|
Victoria Adelaide Kane ''Im the queen of Scotland''
|
Ik ging klaar zitten voor de les en leg alvast wat boeken op tafel die ik nodig ga hebben. Ik heb zin in chips, maar dat is ongezond en we hebben zo schooltijd. Ik geniet van de lichtstralen die naar binnen schijnen en ik glimlach. Ik zet Portugees muziek op en doe mijn oortjes in. Hier heb ik op gedanst met Tomas, een jongen uit Portugal die met me wilde trouwen nadat ik hem 3 dagen kende. Ik sluit mijn ogen en denk aan die dans die ik met Tomas gedanst heb, meteen ontwaak ik uit mijn nachtmerrie. Ik doe mijn oortjes af en wil bijna huilen, ik haat Tomas! Ik wil opstaan, maar weet dan dat de les bijna begint dus ga weer zitten. Waarom haat ik Portugal, om Tomas. Hij is gewoon eng. Ik glimlach terwijl ik aan Francis denk en zit heel even in dromen land... |
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 20:30 ]
‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina
|
|
En ja hoor, daar is de volgende al. Het wilt niet lukken om naar mijn appartement te komen. Misschien kan ik het maar beter opgeven en zo eerst de absentielijst doorgeven. Hebben die snotapen geen les ofzo?
'Hallo meneer, aangenaam Kuan-Yin. Ik ben de nieuwe leerling in uw klas.' Ik draai me naar het meisje toe en herken haar als de persoon die nadat ik het vuurtje had geblust opeens weg rende. Oh, en dat bloed zwaard. Dat was ook raar. 'O, het spijt me meneer ik wou u niet storen...' Ik zucht even. 'Dat is nu toch al gebeurd. Wat is eraan de hand?' Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik het meisje afwachtend aan. Ik mag hopen dat ze niet alleen naar me toe is gekomen om zichzelf voor te stellen, want dat soort dingen kunnen ook prima bij het nablijfuurtje. Goh, dat gaat trouwens ook echt gezellig worden, met de enorme lijst. Ik herinner me dat ik haar ook nog moet melden dat ze ook na mag blijven vanmiddag. 'Trouwens, nu ik je hier toch zie, ik zie je vanmiddag om vier uur in mijn lokaal. Spijbelen wordt namelijk niet getolereerd. Of heb je er soms een geldige reden voor?' Ik kijk haar strak aan, benieuwd naar de smoes waarmee ze nu waarschijnlijk gaat komen. Desondanks lijkt ze geen rebels type. Maar hee, je zou verwachten dat een dochter van de Godin van de wijsheid ook over wat meer hersencellen zou beschikken en vandaag bleek dat ook niet het geval te zijn. Alles kan hier dus. Werkelijk waar alles. |
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
[ bericht aangepast op 13 juli 2016 - 21:28 ]
~
