RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Rumplestiltskin
Ik zat weer in de eetzaal te bedenken wat ik nou moest doen, ik wilde vanavond Belle uit nodigen voor een speciaal diner in de eetzaal, maar veel zin had ik er nu eigenlijk niet meer in. Vooral toen ik Jo om mij hoorde roepen, ik rolde met mijn ogen en verscheen voor haar. 'Het is Rumplestiltskin voor jou.' zei ik emotieloos. 'Vertel wat je te vertellen hebt en vertrek uit dit kasteel.'

Eliana Gold
"Ik wil niet dat je in gevaar komt, het beste is dan dat je ons uitnodigt, dan is het een kleinere kans dat jou iets overkomt dan ons..." hij glimlachte en ik glimlachte terug. 'Oke, prima dan.'


Evan Gold
'Dankje mama,' ik begon stilletjes te eten aan mijn boterham met Jam tot dat er een vraag in mij opkwam. 'Mama, waar werd jij eigenlijk zwanger van mij als ik vragen mag?' ik nam nog een hap. 'Want jij was toch wel mee geweest naar wat andere plekken?' ik keek haar nieuwsgierig aan. was wel benieuwd naar die andere plekken, hoe die waren en wat er allemaal was gebeurd de meeste zou ik misschien toch aan mijn vader moeten vragen maar mama weet vast wel iets.

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 17:06 ]

Jo
Ik schrok me dood, Rumple verscheen ineens voor me, 'Het is Rumplestiltskin voor jou.' zei hij emotieloos. 'Vertel wat je te vertellen hebt en vertrek uit dit kasteel.'
Wel handig, geen hart hebben, ik was nu veel killer en voelde geen pijn, "Wil je me dood hebben?" vroeg ik meteen, ik wil snel het antwoord weten voordat ik te bang word om mijn eigen hart te...

Odin Varnas
'Oke, prima dan.'
"Je bent geweldig! Echt, helemaal perfect gewoon!" slijm ik.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Belle French

Ik snap niet goed wat er gebeurt, wanneer Jo binnen komt om te zeggen dat ze er morgen niet zal zijn om schoon te maken, maar ze is zo snel verdwenen dat ik niet verder kan vragen. Ergens heb ik de neiging om achter haar aan te lopen, maar tegelijk vraag ik me af of ze gewoon een beetje aan het overdrijven is, zoals ze zo vaak doet. Nog steeds twijfel ik of ik haar achterna moet of niet, tot Evan het dilemma oplost door me opnieuw een vraag te stellen. Het is opnieuw zo'n vraag waar ik nog even goed moet over nadenken. "Oh, euhm,... Volgens mij ben jij gewoon tot leven gekomen in Storybrook. Naar veel plekken ben ik niet echt geweest, omdat het niet altijd even goed ging tussen mij en papa. Nu wel gelukkig, dus daar hoef je je geen zorgen meer om te maken," glimlach ik hem toe en denk ondertussen nog wat na. "Eigenlijk zou ik graag eens naar Neverland willen gaan, maar die plek ligt nogal gevoelig voor je papa, dus dat ga ik hem nooit vragen."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Rumplestiltskin
'Wil je me dood hebben.' vroeg ze gelijk. ik keek haar aan nog steeds emotieloos natuurlijk wilde ik haar niet dood hebben, maar ik was nog steeds kwaad op haar. 'Als ik je daardoor nooit meer hoef te zien.' ik wachtte even en bleef haar aan kijken. 'Dan ja.' ik draaide me gelijk om en liep weg, ik had een besluit genomen dat diner vanavond gaat gewoon door.

Eliana Gold
''Je bent geweldig! Echt, helemaal perfect gewoon!' slijmde hij, ik rolde even met mijn ogen. 'Slijmbal.' ik grinnikte.
'Nou wanneer willen jullie dat doen?'

Evan Gold
Ik at de laatste stukje van mijn boterham op. ik pakte het bordje en legde het neer op de aanrecht ik kon er net bij. daarna liep ik gelijk naar mijn mama.
'Als ik groot ben dan zal ik jou mee naar Neverland nemen.' een brede lach verscheen op mijn gezicht. 'Dat beloof ik, ik zou je nu ook wel mee willen nemen daar heen, maar ik ben nog niet groot genoeg om jou te beschermen.' en ik wist de weg nog niet, maar dat zei ik er maar niet achteraan. 'Ik ga goed oefenen met zwaardvechten en boogschieten zodat ik jou en de andere meisjes kan beschermen.' ik keek trots voor me uit, allemaal dingen fantaseren wat ik zou kunnen doen als ik groter zou zijn, op avontuur zou kunnen gaan en andere dingen die ik nu nog niet mag.

Jo
'Als ik je daardoor nooit meer hoef te zien.' hij wachtte even en bleef me aan kijken. 'Dan ja.'
Ik schrok, meende hij het? Hij draaide zich om en liep weg, "Best! Dan zie ik je niet nog een keer!" schreeuw ik emotieloos naar hem en blijf hem nakijken, zou hij het gehoord hebben?

Odin Varnas
'Slijmbal. Nou wanneer willen jullie dat doen?'
"Vanavond nog, maar dan moet Linde wel terug komen!" zeg ik, op de klok kijkend.

Linde MasterThief
"Euhm, het was heel gezellig maar ik moet nu echt gaan, ik heb nog veel te doen..." zei ik en stond op,#^@ mijn voet, ik verborg mijn pijn en deed de deur open, "Sorry dat ik zo ineens weg moet, maar ik heb weinig tijd..." zeg ik en loop dan het huisje uit.
Daar staan Red en de man nog, "Hey..." zeg ik als ik mijn dolk weer oppak.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
''Best dan zie ik je niet nog een keer!' schreeuwde ze, ik draaide me snel om en met grote passen liep ik naar haar terug. 'Nee, ik wil niet dat je dood gaat, dat wil ik niet.' ik keek haar aan ik voelde dat er wat tranen achter mijn ogen prikte. 'Ik wil alleen dat je gewoon een keer naar mij, naar Belle luistert en niet zo opstandig doet. Ik doe mijn best om een betere vader te worden al dan zal je me misschien niet vergeven.' ik keek haar aan. 'De dark one zijn is niet altijd makkelijk.'

Eliana Gold
'Vanavond nog, maar dan moet Linde wel terug komen!' zei hij en ik knikte. 'Wel laten we dan maar wachten.' ik leunde tegen de muur aan zo goed als dat lukte.

Belle French

Ik kijk oplettend toe hoe Evan het bord op het aanrecht zet, zodat ik kan reageren als hij het zou laten vallen ofzo. Ik wil niet dat hij zich bezeert natuurlijk. Daarna komt hij gelijk weer op me af gelopen, wat opnieuw een glimlach bij me oproept. Door zijn volgende woorden smelt ik bijna weg. Wat is het toch een lieverd. "Jij wordt nog de held van onze familie," glimlach ik, terwijl ik weer over zijn hoofdje wrijf, deze keer de haren weer mooi leggend. Daarna vouw ik snel de laatste twee kledingstukken op. "Kom, dan leggen we deze even terug waar ze horen en gaan we daarna jou een beetje opfrissen en je kleren aantrekken." Ik sta op en neem de washand onder mijn rechter arm, terwijl ik met mijn linkerhand Evans handje vast grijp.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jo
'Nee, ik wil niet dat je dood gaat, dat wil ik niet. Ik wil alleen dat je gewoon een keer naar mij, naar Belle luistert en niet zo opstandig doet. Ik doe mijn best om een betere vader te worden al dan zal je me misschien niet vergeven.' hij keek me aan. 'De dark one zijn is niet altijd makkelijk.'
Mijn blik ging naar de grond, "Als ik nu iets zou voelen had ik denk ik gehuild... Maar ik voel niets..." ik keek hem weer aan, te emotieloos voor dit moment maar ik kon er ook niets aan doen, geen hart hebben is ook niet het allerbeste.
"Deze keer vergeef ik het je, waarschijnlijk word je de volgende keer weer heel erg boos maar vergeef je me voor dit moment?"

Odin Varnas
'Wel laten we dan maar wachten.' zei ze en leunde tegen de muur aan, "Ik weet niet of dat zo handig is... tegen de muur aan leunen, anders ga je op haar bed zitten!" zei ik en wees haar het bed van Linde aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Als ik nu iets zou voelen had ik denk ik gehuild... Maar ik voel niets...' Ik vond haar er emotieloos eruit zien wat bedoelde ze met dit? ze zou toch niet? Nee!
'Deze keer vergeef ik het je, waarschijnlijk wordt je de volgende keer weer heel erg boos maar vergeef je me voor dit moment?'' ik knikte.
'Als jij nu je hart weer in je stopt, want die heb je er uit gehaald niet? dan zal ik je vergeven.' ik wilde me weer omdraaien maar ik draaide me half weer naar haar om. 'Ik spreek je dadelijk nog wel ik moet even Belle spreken.'
Ik liep en terwijl ik liep kwam er mist om me heen waardoor ik verdween en even later in de keuken verschijn. 'Belle.' zei ik zachtjes.

Evan Gold
Ze wreef over mijn hoofdje en ik knikte heftig dat ik inderdaad de held van deze familie zou worden. 'Kom, dan leggen we deze even terug waar ze horen en gaan we daarna jou een beetje opfrissen en je kleren aantrekken.' ze pakte mijn handje vast. Ik wilde vragen of we daarna iets leuks konden gaan doen, lezen, een spel, paardrijden of wandelen in de tuin maar voordat ik de kans daarvoor had verscheen mijn vader ineens ik schrok er wel even van ook al wist ik dat hij dat wel vaker deed.

Eliana Gold
'Ik weet niet of dat zo handig is, tegen de muur aan leunen, anders ga je op haar bed zitten!' hij wees naar het bed het klonk meer alsof het moest maar goed dat zou wel aan mij liggen, ik liep naar Linde bed en ging erop zitten.

Jo
'Als jij nu je hart weer in je stopt, want die heb je er uit gehaald niet? dan zal ik je vergeven. Ik spreek je dadelijk nog wel ik moet even Belle spreken.' en hij liep weg, langzaam liep ik naar de kelder, het was eigenlijk wel fijn, geen hart hebben. Maar als ik mijn hart niet in me heb dan vergeeft hij me niet, én als hij gaat controleren, geen idee hoe, dan heb ik een probleem. Ik pakte mijn hart en keek er nog even naar, hoe zou het voelen als... ik gaf een schreeuw en kromp in elkaar, oké dat voelde niet lekker. Ik deed mijn hart in mijn lijf en het voelde meteen alsof ik weer ik was.
Maar ik was niet vrolijk, ik bleef zitten, nadenken...

Odin Varnas
Ze ging op het bed van Linde zitten en ik liep naar de andere kant van de kamer, daar pakte ik een schilderij, een schilderij van mij, ik liep weer naar haar toe, "Kijk, dit schilderij houd me jong, het schilderij word ouder in plaats van mij..." zeg ik en zet hem voor haar neer.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Belle French

Ik ben al op weg naar de deur, wanneer ik Rumple plots mijn naam hoor zeggen. Ondanks het feit dat hij dat vaker doet, schrik ik toch weer even. Lachend draai ik me naar hem om. "Je liet me weer schrikken, Rumple," glimlach ik. "Wat is er?" Vraag ik vervolgens, waarna ik de wasmand op de tafel zet. Hij is niet zeer zwaar of zo, maar vooral onhandig om met maar een hand te dragen. De greep op Evans hand laat ik wat losser, zodat hij weet dat hij los mag laten als hij dat liever wilt.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Raven Mills

'We zijn Lost Boys. Wat denk je?' zegt Felix. Ik zal hier snel weg moeten gaan voor dat ik de keel van die jongen eraf ruk. Wat een arrogante eikel is dat denk ik in mijzelf.
'Lost Boys hoeven toch niet perse te zwerven' snauw ik hem toe.
'Nee, maar ik denk dat Regina ons zal neersteken als we bij jou komen.' zegt Pan luchtig. Ik ben benieuwd wat hij mijn moeder heeft aan gedaan. Maar aan de andere kant is mijn moeder ook zo makkelijk boos te krijgen.
'Odette, ga jij dan met mij mee? Ik wil eigenlijk zo gaan maar je kan ook later komen dan haal ik je wel op dan kun je nog even goed afscheid nemen.' Toen ik de zin had uitgesproken hoorde ik hoe cliché dat wel niet geklonken moet hebben.
'Natuurlijk kun je ze wel gewoon nog vaker zien' voegde ik er daarom snel aan toe.
'Boaz ik neem aan dat jij sowieso mee gaat aangezien jij niks meer van hier weet' met een grijns draaide ik me zijn kant op.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Rumplestiltskin
Ik zag dat Belle schrok/ 'Je liet me weer schrikken, Rumple.' ze glimlachte waardoor ik even warm kreeg ze had echt zo ongelofelijk mooie en lieve lach. 'Wat is er?' ze zette de wasmand op tafel en ik liep naar haar toe met een hand pakte ik haar vrije hand vast en aaide ik Evan even over zijn hoofdje. Ik merkte dat ik wat zenuwachtig begon te worden. 'Ik zou je graag willen uitnodigen om, om half 7 in de eetzaal te zijn voor een speciaal etentje.' ik keek even zenuwachtig rond en daarna keek ik weer in haar mooie ogen. 'Tenminste als je dat leuk lijkt.' ik glimlachte.

Eliana Gold
'Kijk, dit schilderij houd me jong. het schilderij word ouder in plaats van mij.' zei hij en hij zette dat schilderij voor mij neer, ik deed net alsof ik geïnteresseerd was, en bestudeerde de schilderij.
'Interresant zeg, wel fijn als je daardoor niet ouder wordt denk ik.'

.

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 18:20 ]

Lisa Ipsum

'Hoe was het rijden?' vroeg papa. 'leuk, het was mooi in het bos.' Antwoordde ik nog voordat hij weg ging. Hij kwam weer terug. 'ik ga even naar de markt.' Zei ik en ik rende naar buiten. Het was niet heel druk op de markt. Ik keek wat rond, er was niet veel. Ik kocht een blauw armbandje met een hondenpoot en love erop.

Ik hing mijn geldzakje weer aan mijn riem en keek weer verder bij de mensen uit de stad.

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 18:32 ]

Belle French

Rumple neemt mijn hand in de zijne en aait even over Evans hoofdje. Een warm gevoel verspreidt zich in mijn borstkas, wat alleen nog warmer wordt bij Rumples volgende woorden. Hij lijkt een beetje zenuwachtig, wat dit eigenlijk alleen maar liever maakt.
"Natuurlijk, Rumple! Heel graag," glimlach ik breeduit, terwijl ik mijn vrije arm om hem heen sla. "Ik zorg dat de kinderen rond voor zes uur gegeten hebben," zeg ik vervolgens, want ik kan hen natuurlijk niet zonder eten naar bed sturen. "Wat lief van je," glimlach ik vervolgens nog. Met een blij gevoel knijp ik zachtjes in Rumples hand.

---

“To live will be an awfully big adventure.”