RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 1 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Odi

'Je mag wel bij mij komen wonen.' stelt Raven voor. 'Maar ik kan je niet verzekeren dat je mag blijven mijn moeder is niet zo van de gasten.'
Ik glimlach. 'Dat is lief.' zeg ik. 'En je moeder... Ik snap het denk ik wel als ze me weer buiten zet. Zolang jij er geen problemen mee krijgt, graag.'

---

obsessive rage

Jo
''Je komt er nu goed vanaf Jo, dus ik zou morgen maar in de keukens verschijnen.' zei Rumple.
Boos keek ik hem aan, de idioot! "Weet je wat! Nee! Ik ga niet naar die stomme keukens morgen..." zeg ik boos.
Ik hou mijn hand hard geklemd bij de ketting, "Ik deed het voor een goed doel! Echt!" zeg ik boos en kijk Rumple aan, recht in zijn ogen,
"Het kan me helemaal niets boeien als je me in de kelder stopt, net zo min als de martelkamer! Je doet maar!" schreeuw ik in zijn gezicht, langzaam komt er een traan, nee! Niet huilen. Ik vecht tegen de tranen terwijl ik Rumple nog steeds aankijk.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Belle French

Evan zegt tegen iedereen goedemorgen en ik moet glimlachen om hoe schattig hij is. Wat een lieverd is het toch. Ondertussen blijft Jo koppig doen en het wordt een beetje vermoeiend. Dus negeer ik haar even, terwijl ik op Evans vraag antwoord.
"Jo heeft iets gestolen en zoals je weet, mag dat niet. Dus moet ze mama morgen helpen met schoonmaken," glimlach ik naar de kleine jongen, waarna ik me buk om hem op te pakken en op mijn arm neem. Hij is hier misschien al een beetje te oud voor, maar ik vind het zo leuk om te doen. Jo blijft ondertussen verder gaan over dat ze het niet wilt. Ik snap die meid echt niet als ze serieus de martelkamer prefereert boven een dagje helpen schoonmaken. Een beetje teleurgesteld kijk ik haar aan. "Jo, morgen wil ik je in de keuken zien, alsjeblieft," zeg ik, hopend dat ze wel wil luisteren als ik het op een meer vragende toon breng. "En dan mag je me alles vertellen over dat goede doel, maar voorlopig is het enige wat ik weet dat je gestolen hebt en ook al heeft Rumple zijn ring terug, dat maakt niet goed dat je het geprobeerd hebt. Wat zou jij ervan vinden als ik op je kamer kom om dingen te stelen? Gedraag je nu eens naar je leeftijd en aanvaard je straf."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Rumplestiltskin
''Het kan me helemaal niets boeien als je me in de kelder stopt, net zo min als de martelkamer! Je doet maar!' schreeuwt ze in mijn gezicht, ik zag dat ze moest huilen en deze keer voelde ik wel iets van medelijden met haar.
Belle was nu even bezig met Evan waardoor ik rustig met Jo probeerde te praten.
'Leg me dan uit waarom je die ring wilde stelen, en als je het voor een goed doel doet waarom vraag je het dan niet?'' ik keek haar kalm aan. 'Ik weet dat ik een rot vader bent, dat ik woedend wordt om de kleinste dingen en nog al moord neigingen heb maar tegen over mijn kinderen probeer ik echt mijn best te doen om te veranderen. Maar dat lukt niet als jij elke keer zo opstandig doet.' ik stopte even met praten. 'Als je jou reden vertelt kunnen we jou misschien helpen en kan je iets anders mee nemen.' zei ik dan.
Voordat ik weer iets kon zeggen begon Belle. 'Jo, morgen wil ik je in de keuken zien, alsjeblieft,' zei ze.
"En dan mag je me alles vertellen over dat goede doel, maar voorlopig is het enige wat ik weet dat je gestolen hebt en ook al heeft Rumple zijn ring terug, dat maakt niet goed dat je het geprobeerd hebt. Wat zou jij ervan vinden als ik op je kamer kom om dingen te stelen? Gedraag je nu eens naar je leeftijd en aanvaard je straf."
Wat is Belle toch een goed mens een glimlach verscheen op mijn gezicht.

Evan Gold
'Jo heeft iets gestolen en zoals je weet, mag dat niet. Dus moet ze mama morgen helpen met schoonmaken,'' mama bukte zich en tilde mij op ik sloeg mijn armpjes om haar nek heen. Ik luister verder naar het gesprek en wilde dat Jo het zou aanvaarde dat ze zou schoonmaken met mama, liever dat dan dat ze dadelijk naar de martelkamer moet waar mijn papa het wel eens over had.

Belle French

Met een glimlach kijk ik Rumple aan, die echt zijn best doet om dit gesprek in de juiste richting te houden. Ergens heeft hij gelijk. Het moet niet gemakkelijk zijn om te veranderen als je zo'n kind hebt dat het bloed onder je nagels vandaan haalt. Jo is lief en aardig, maar momenteel gaat ze gewoon een beetje over de lijn. Waarom ze niet kan inzien dat ze in fout is en nu eenmaal gestraft moet worden voor zoiets snap ik niet.
"We gaan er geen woorden meer aan vuil maken. Je kunt gaan nu en morgen zie ik je om zeven uur in de keuken," besluit ik nog. Vervolgens richt ik mijn aandacht op Evan die zijn armpjes om mijn nek geslagen heeft. "Zullen we voor jou eens een lekker ontbijtje maken?" Voor Jo nog wat kan zeggen, loop ik met Evan op mijn arm de kamer uit en de trap af richting de keuken.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 15:57 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo

'Leg me dan uit waarom je die ring wilde stelen, en als je het voor een goed doel doet waarom vraag je het dan niet?'' hij keek me kalm aan. 'Ik weet dat ik een rot vader ben" "Kom je daar nu pas achter?" fluister ik "dat ik woedend wordt om de kleinste dingen en nog al moord neigingen heb maar tegen over mijn kinderen probeer ik echt mijn best te doen om te veranderen. Maar dat lukt niet als jij elke keer zo opstandig doet.' hij stopte even met praten terwijl ik met mijn ogen draai. 'Als je jou reden vertelt kunnen we jou misschien helpen en kan je iets anders mee nemen.'
Probeert hij nu serieus de lieve vader uit te hangen?! Zo snel vergeef ik niet, maar ik besloot toch maar te vertellen waarom ik de ring wou,
"Odin, hij heeft me geholpen met mijn magie omdat jíj zo druk bezig was," ik kijk hatelijk in de ogen van mijn vader, "Nu moet ik iets terug doen en hij vond jou ring wel erg mooi..." zeg ik, zou hij me een ander betaalmiddel kunnen geven?

"We gaan er geen woorden meer aan vuil maken. Je kunt gaan nu en morgen zie ik je om zeven uur in de keuken," zegt Belle, ze draaide zich naar Evan en liep weg, "Én jij bent NIET mijn moeder!" zeg ik er nog achteraan maar zo zacht dat alleen Rumple het zou kunnen horen.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Belle liep weg met Evan en ik keek hun even na, dadelijk zou ik wel nog even naar haar toe gaan. ik keek naar Jo. 'Odin, hij heeft me geholpen met mijn magie omdat jij zo druk bezig was,'' ze keek hatelijk in mijn ogen. 'Odin is ook een goede leermeester of niet?' zei ik, ik wilde haar best magie leren maar misschien dat die ene Odin wel beter was qua geduld dan. 'Nu moet ik iets terug doen en hij vond jou ring wel erg mooi.' zei ze. 'En jij bent NIET mijn moeder!' zei ze erachteraan maar Belle had dat waarschijnlijk niet meer gehoord. Ik pakte mijn ring van mijn vinger deed weer iets met magie waardoor er precies dezelfde tweede ring tevoorschijn kwam de kopie gaf ik aan Jo. 'Geef dit dan aan hem.'

Evan Gold
'Zullen we voor jou eens een lekker ontbijtje maken?" toen ze dat vroeg hoorde ik mijn maagje knorren, ik knikte heftig met mijn hoofd. 'Ja, ik heb best wel honger.' zei ik tegen haar en ik legde mijn hoofd op haar schouder terwijl we naar de keuken gingen. 'Mama, waarom zijn jij en papa niet getrouwd?' vroeg ik zachtjes, terwijl ik mijn hoofdje op haar schouder liet rusten.

Belle French

Ik lach zachtjes wanneer Evan zijn maagje knort. Blijkbaar kan hij wel een goed ontbijt gebruiken. Met zijn volgende woorden verrast hij me zo dat ik even stil blijf staan in de deuropening. "Mama, waarom zijn jij en papa niet getrouwd?" Wat moest ik hier nu op zeggen. Hmm, waarschijnlijk kan ik gewoon best de waarheid zeggen, al heb ik er zelf nog nooit zo diep over nagedacht.
"Nou, dat weet ik eigenlijk niet zo goed. We hebben het heel druk gehad natuurlijk. Eerst was er de vloek die ons van elkaar scheidde, omdat we het gewoon niet meer konden herinneren dat we elkaar kenden en er waren daarna nog zoveel andere vloeken en magische avonturen." Bij dat laatste wiebel ik met mijn wenkbrauwen. "We hebben er nooit echt over nagedacht denk ik. Bovendien hebben mama en papa soms wel eens probleempjes gehad, maar papa doet zijn best, dus dat zit nu helemaal goed," leg ik met een brede glimlach uit. Vervolgens loop ik de keuken verder in en zet hem neer op een stoel aan de tafel. "Wil je graag een eitje of is brood met jam genoeg?" Hij had veel honger, dus misschien wil hij niet wachten tot het ei klaar is.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jo
Rumple deed de ring van zijn vinger en toverde een kopie, 'Geef dit dan aan hem.' zegt hij, sinds wanneer is hij aardig voor me?
Ik keek hem wantrouwend aan, was dit een val? Ik pakte de ring aan en er kwam een lach op mijn gezicht,
"Bedankt!" zeg ik tegen hem, maar al snel verdwijnt de lach naar een vals gezicht, "Maar het had niet gehoeven, ik heb al iets..." zeg ik en hou de ketting voor zijn neus.
"Toch bedankt!" snel stop ik de ring en de ketting in mijn vuist en kijk hem vals aan.

Odin Varnas
''Mijn vader woont wel in een kasteel, dus jullie moeten zeker voorzichtig zijn vooral omdat het soms lijkt alsof hij overal oren en ogen heeft.'' ze keek even rond in het huis. ''Misschien kan ik jullie helpen.''
Mijn ogen begonnen te stralen, "Dat zou geweldig zijn! Wat wil je gaan doen?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Hebben jullie wel een huis?' vraagt Pan. Ik haal mijn schouders op.
'We zijn Lost Boys. Wat denk je?' vraagt Felix scherp. Ik leg mijn hand op zijn schouder als teken dat ik het woord wel zal doen.
'Nee, maar ik denk dat Regina ons zal neersteken als we bij jou komen.' zeg ik luchtig. Odi fronst, ik kan haar gedachten al bijna horen: "Wat heb je nu weer uitgespookt?"

[ bericht aangepast op 27 juni 2016 - 16:41 ]

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Ze keek me eerst wantrouwend aan maar daarna verscheen een glimlach op haar gezicht.
'Bedankt' zei ze maar al snel verdween die lach en kreeg ze een vals gezicht. 'Maar het had niet gehoeven, ik heb al iets..'' ze hield een ketting voor mijn neus.
'Toch bedankt!' ze stopte het snel in haar vuist en keek mij vals aan.
'Probeer ik een keer aardig te doen! is het nog niet goed wat een ondankbare kreng ben jij!' al mijn woede was weer terug maar ik probeerde me in te houden niet haar nek om te draaien. 'Ik erken jou niet meer als mijn dochter, beter zelfs ik verban jou uit dit kasteel!' ik pakte haar pols stevig vast en mijn gezicht was nu maar paar meters verwijderd van de haren. 'Als ik jou ooit nog zie, als je ooit nog voet zet in dit kasteel dan ben je er geweest.' ik liet haar pols los en verdween.

Evan Gold
'Stomme vloek dat jullie elkaar niet meer herinnerde.' ik keek mijn moeder aan. 'Avonturen? wat voor avonturen? ik hoop dat ik ook snel groot wordt zodat ik op avontuur kan gaan!' zei ik lachend. Ze zette me neer op een stoel aan de tafel. 'Wil je graag een eitje of is brood met jam genoeg?' ik keek bedenkelijk, ei met brood was lekker, maar brood met jam was ook weer lekker en ik had best wel honger. 'Ik wil brood met jam.'

Eliana Gold
Ik zag dat zijn ogen begonnen te stralen, 'Dat zou geweldig zijn! Wat wil je gaan doen?'' vroeg hij.
Ik keek bedenkelijk. 'Ik nodig jullie uit bij mij thuis, zeg tegen mijn vader dat jullie vrienden zijn en voila jullie zijn binnen, of ik steel het voor jullie' ik keek hem aan. 'Aan jou de keus.''

Jo

'Ik erken jou niet meer als mijn dochter, beter zelfs ik verban jou uit dit kasteel!' hij pakte mijn pols stevig vast en zijn gezicht was nu maar paar meters verwijderd van de mijne. 'Als ik jou ooit nog zie, als je ooit nog voet zet in dit kasteel dan ben je er geweest.' en met die woorden verdween hij, ik zakte door mijn benen heen en begon te huilen, of ja, ik wou huilen, maar kon het niet, dan zo ik zwak zijn, een watje...
Ik voelde de magie door me heen gloeien, mijn vriend, zo voelde het. Ik deed mijn handen bij elkaar en vormde van magie een bolletje, blauw licht met oogjes en drukte het tegen me aan, zo voelde het toch alsof ik een vriend had om me te troosten.
Moest ik nu weg? Weg uit het huis? Of zou ik gewoon blijven tot zijn woede voorbij was. Ik wist dat ik te ver was gegaan, zoals zo vaak. Maar dat hij niet meer wou dat ik zijn dochter was? Dat kon ik niet geloven.
Ik liep zijn kamer uit, naar de kelder, ik kwam even bij de keuken en zei tegen Belle, "Ik denk niet dat ik er morgen ben om je te helpen..." en draaide me treurig om, op naar de kelder. Bij de kelder aangekomen ging ik zitten, wat moest ik doen?
Opeens kreeg ik een idee, mijn hand ging naar mijn hart en ik trok hem er zonder twijfel uit, het deed verschrikkelijk veel pijn maar ik had het ervoor over, ik kan nu ook gewoon een einde maken aan mezelf, zo zou niemand meer last van me hebben...
Ik deed het toch maar niet, stopte mijn hart in een kistje en verstopte het onder de derde steen van links. Eerst ga ik naar mijn vader om te vragen of hij me dood wil, dat is de eindslag.
Ik liep door het huis heen, waar zat hij toch? "Pap! PAP!" schreeuw ik.

Odin Varnas
'Ik nodig jullie uit bij mij thuis, zeg tegen mijn vader dat jullie vrienden zijn en voila jullie zijn binnen, of ik steel het voor jullie' ze keek me aan. 'Aan jou de keus.''
"Ik wil niet dat je in gevaar komt, het beste is dan dat je ons uitnodigt, dan is het een kleinere kans dat jou iets overkomt dan ons..." zeg ik en kijk haar glimlachend aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Belle French

Opnieuw moet ik lachen om Evans woorden. "Het was inderdaad een stomme vloek. En ah, verschillende avonturen. Zoals toen Elsa plots in het stadje was en de sneeuwkoningin en er stond een grote ijsmuur rond de stad. Ikzelf heb niet zoveel avonturen beleeft, omdat ik meestal de nodige informatie zat op te zoeken in de boeken. Naar mij kwamen ze sneller voor informatie. Je papa daarentegen heeft heel wat meer avonturen beleeft," glimlach ik, terwijl ik met een hand op de tafel leun. "Je wordt vast snel groot en als je klein bent is alles een avontuur." Opnieuw ga ik met mijn hand door zijn haren, deze keer breng ik ze alleen weer door de war. Lachend kijk ik hem aan.
Ondertussen heeft hij ook besloten wat hij als ontbijt wilt. Snel smeer ik een boterham met jam en leg het voor hem neer, mooi in twee stukjes zodat het makkelijk te eten is voor hem natuurlijk. "Als je nog wilt, zeg je dat maar," glimlach ik, waarna ik weer ga zitten waar ik vanmorgen zat en de was verder begin op te vouwen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

PRINS CHARMING

'Hoe was het rijden?' Ik geef wat aanwijzingen door
aan de bedienden die meteen hun werk doen,
ik hoefde niet eens ''alsjeblieft'' te mompelen.
Glimlachend loop ik door het paleis en stop bij
het balkon. 'Mooi weertje is het niet?' en ineens
begint het te regenen, 'dank je wel Regina', mompel
ik en ik loop weer naar binnen. 'Heel erg bedankt!'

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'